Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Όταν η νύμφη δεν ήτο «εθνικόφρων»



ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΘΕΟ-λόγο
 Όταν η νύμφη δεν ήτο «εθνικόφρων»” 
και φέρνει την υπογραφή του… Θεολόγου Χάρη Ανδριόπουλου, πρώην δημοσιογράφου και σφοδρού πολέμιου των δώδεκα σφαγιαθέντων μητροπολιτών.


(Το σύντομο πέρασμα του Ιερωνύμου Κοτσώνη από το πηδάλιο της Ελλαδικής Εκκλησίας χαρακτηρίζεται αύρα πνευματικής και ηθικής αναγέννησης.

Τότε στρατεύτηκαν όλες οι δυνάμεις να τον εξοντώσουν, και δυστυχώς συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ρίχνουν το θανατηφόρο τους δηλητήριο με σκοπό να τον εξαφανίσουν από την ιστορία ακόμη και μετά θάνατον. Σε έναν απ’ αυτούς απαντούμε σήμερα καθότι δημοσίευσε σε τοπική εφημερίδα σχόλιο αστήρικτο και παραπλανητικό – που σαν αστραπή αναρτήθηκε σε όλα σχεδόν τα σάιτ – με τίτλο: “Όταν η νύμφη δεν ήτο «εθνικόφρων»” και φέρνει την υπογραφή του… Θεολόγου Χάρη Ανδριόπουλου, πρώην δημοσιογράφου και σφοδρού πολέμιου των δώδεκα σφαγιαθέντων μητροπολιτών. Αργότερα θα απαντήσουμε στον δημοκράτη πανεπιστημιακό καθηγητή και παπά, υμνητή του απαίδευτου, αθεολόγητου, βωμολόχου, χουντικού και δικτάτορα Σεραφείμ Τίκα. Ο παραπάνω λοιπόν καθηγητής, μη βρίσκοντας κάτι μεμπτό και ουσιώδες να προσάψει στον μακαριστό Ιερώνυμο προκειμένου να τον μειώσει ώστε να μη φανεί η κατωτερότητα του προϊσταμένου του άρχισε να μας μιλάει για το σκουφάκι και την μπέρτα του Ιερώνυμου, πως έμοιαζαν με των καθολικών, καθώς και για τον «αγαπησμό». Έλεος παπά μου).

Τον Ιούλιο του 2014 συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από το πρωτοφανές ανοσιούργημα που έγινε ποτέ στη δισχιλιετή Εκκλησιαστική Ιστορία. Δώδεκα (12) μητροπολίτες σφαγιάστηκαν σε μια νύχτα από ανθρώπους της αρχιεπισκοπής (!) χειρότερους των τζιχαντιστών και δοθείσης της ευκαιρίας – της δρυός πεσούσης – το βορβορώδες κενόδοξο εκκλησιαστικό αυτό κατεστημένο επέπεσε σαν όρνεο επί της διαλυμένης Αρχιεπισκοπής να αρπάξει όσο πιο μεγάλο κομμάτι μπορούσε μετερχόμενο κάθε αθέμιτο μέσο. Μάλιστα, ελπίζοντες και μη στον δεσποτικό θώκο, πλήρωναν όσο-όσο στους ιεροράπτες προκειμένου, εγκαίρως, να τους ετοιμάσουν τις ονειρεμένες δεσποτικές στολές.

Όλοι αυτοί – όσοι κατάφεραν να αναρριχηθούν – προσπάθησαν να καταστρέψουν και να εξαφανίσουν κάθε ιστορικό υλικό αναφερόμενο στην περίοδο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Α΄, χαρτζιλικώνοντας δημοσιογραφικά συγκροτήματα και δημοσιογράφους – όπως κατ’ επανάληψη έχουμε γράψει και θα γράψουμε – για να μην πληροφορηθεί ο κόσμος το τεράστιο έργο του στην περίοδο της αρχιερατείας του αφενός και τις σκοτεινές νυχτερινές μυστικές συσκέψεις σε τακτά διαστήματα στις οποίες κατέστρωναν σχέδια εξόντωσης κάθε αντιφρονούντα αφετέρου.

Μία από τις πολλές αυτές συσκέψεις ήταν και της 19ης Μαΐου στην οποία συμμετείχαν 16 δεσποτάδες – μέσα στην αρχιεπισκοπή – εκλέγοντας 11 δεσποτάδες και κάνοντας 3 μεταθέσεις. Νύχτα ζοφώδης, κατά την οποία, παλιοί και νέοι δεσποτάδες, προετοίμασαν στη συνωμοτική αυτή σύσκεψη το μεγάλο μακελειό – την καρατόμηση των 12 μητροπολιτών. Την επομένη δε (11 Ιουλίου), μετά από συνοπτικές διαδικασίες ανακοινώθηκε η καταδικαστική απόφαση των εννέα (9)!

Το τελευταίο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης – με αριθμό 284, ημερομηνία 23 Ιουλίου 1974 και το έμβλημα της δικτατορίας – περιέχει τα διατάγματα εκθρόνισης των παραπάνω μητροπολιτών και την εγκατάσταση των νέων. Στα διατάγματα αυτά δεν υπάρχουν υπουργικές υπογραφές – μπορεί να το ελέγξει οποιοσδήποτε – διότι δεν υπήρχε Κυβέρνηση μια και ο Πρωθυπουργός με τους υπουργούς είχαν εξαφανιστεί και ο χουντικός πρόεδρος Γκιζίκης από το πρωί της 23/7/74 αναζητούσε προσωπικότητα να καλύψει το κενό εξουσίας, ώσπου το βράδυ έφτασε ο Κ. Καραμανλής και ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας.

Δεσποτάδες – μέσα σ’ αυτή την αναμπουμπούλα –, με επικεφαλής τον Νέας Σμύρνης Χρυσόστομο – που αντικανονικά και παράνομα κατέλαβε μητρόπολη –, πήγαν στο Εθνικό Τυπογραφείο και “επιστάτησαν” στη δημοσίευση των διαταγμάτων ώστε να διασφαλίσουν τα έργα τους.

Αυτός είναι και ο λόγος που μέχρι σήμερα ο κόσμος δεν γνωρίζει τί έγινε το 1974. Και αν κάποιοι από τους παλαιούς γνωρίζουν κάτι, αυτό είναι διαστρεβλωμένο από την παραπληροφόρηση. Δικαιολογημένα αρκετοί αναγνώστες από την Ελλάδα και το εξωτερικό μας ζητούν να γράψουμε πώς έχουν αυτά τα γεγονότα. Δεν σας κρύβουμε ότι στην προσπάθεια της αναζήτησης βρεθήκαμε μπροστά σε μεγάλη έκπληξη, διότι πολλά απ’ τα αρχεία καταστράφηκαν, άλλα παραποιήθηκαν, και άλλα το δημοσιογραφικό πέπλο τα σκέπασε για να τα αποκαλύψει μόνον όταν θελήσει να παραπληροφορήσει το αναγνωστικό κοινό.

Ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμα στη ζωή τα τέσσερα (4) διαμάντια που διατέλεσαν βοηθοί του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου (ο Ανδρούσης Αναστάσιος, ο Βρεσθένης Δημήτριος, ο Αχελώου Ευθύμιος και ο Ευρίπου Βασίλειος) τα οποία η Σεραφειμική και Χριστοδουλική καμαρίλα τα έβγαλε “άχρηστα-ανίκανα” να ποιμάνουν, έστω και μια μικρή, ελλαδική μητρόπολη.

Ο επίσκοπος Ανδρούσης Αναστάσιος – καθηγητής πανεπιστημίου – έφυγε στην Αφρική, και εκεί οργάνωσε την μεγαλύτερη ιεραποστολή στον κόσμο. Βλέποντας ο Οικ. Πατριάρχης τη δραστηριότητά του του ανέθεσε την ανασύσταση και οργάνωση της ανύπαρκτης αλβανικής εκκλησίας μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Και ιδού τα αποτελέσματα.

Ο επίσκοπος Βρεσθένης Δημήτριος – καθηγητής Πανεπιστημίου – έφυγε στην Αμερική. Εκεί ο Οικ. Πατριάρχης του ανέθεσε την διαποίμανση της μεγαλύτερης αρχιεπισκοπής στον κόσμο Β. & Ν. Αμερικής.


Με τους άλλους δύο θα ασχοληθούμε ειδικά για να καταφανεί ο εμπαιγμός των από τους άθλιους Αρχιεπισκόπους και το περιβάλλον τους. Απ’ αυτούς και από άλλους, που είναι στη ζωή ακόμα, διασταυρώσαμε τις πληροφορίες και τις δημοσιεύουμε σε συνέχειες, από τον Ιούλιο 2014, με τον τίτλο «Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ 12 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ (1974-2014)», “Μαύρες σελίδες της Εκκλησιαστικής Ιστορίας”.

Τα δημοσιεύματά μας ενόχλησαν κάποιους που συνηθίζουν να το παίζουν σε πολλά ταμπλό, ανάλογα με τις εποχές και τις προσωπικές τους επιδιώξεις, προσκολλώμενοι σε ξενιστές αμφιβόλου ηθικής και ποιότητας και γελοιοποιούμενοι κάθε φορά όταν σπεύδουν να εξαφανίσουν προηγούμενους διθυράμβους ενοχλητικούς στα νέα αφεντικά.