Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Ενα κειμενο που γραφτηκε πριν απο 18 χρονια ( το 2002), πραγματικα προφητικο και αποκαλυπτικο που τα λεει ΟΛΑ....


http://apotixisi.blogspot.gr/

   
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ  


ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ



παρατητες διευκρινσεις γι στοιχειδη κατανησι το κειμνου τ ποον πεστλη σ τοπικς φημερδες, που ο ντπιοι ναγνστες γνριζαν λγοπολ τ κτωθι:

Κτω π τν Μον Γωνις στ Κολυμπρι Κισσμου (Κρτης), ο ρχς το τπου πεφσισαν ν φτιξουν μαρνα γι λλιμενισμ γιτ. Τν νμασαν καταφγιο γι τος λιες, παρ τι κτι ττοιο πρχε. Η Μον προσφυγε στ Συμβολιο τς Επικρατεας. Τν Ιονιο τό 2001 γινε γνωστ εσγησις το εσηγητο στ ΣτΕ ποα το πρ τς Μονς, πως το φυσικ. Ανλαβε ττε μα πιτροπ ποτελουμνη π τν τοπικ Επσκοπο, τν Δμαρχο, τν κπρσωπο τς Νομαρχας κα τν Διευθυντ τς Ορθοδξου Ακαδημας Κρτης, ποα χει κτιστε σ κταση τς Μονς δπλα της, ν μεταπεσει τ γουμενοσυμβολιο «γι τ καλ το τπου». Ετσι τελικς τ γουμενοσυμβολιο πσυρε τν προσφυγ του κα ο ργασες συνεχστηκαν. Τς διες μρες στν Ορθδοξο Ακαδημα Κρτης συνεδραζε τ Ερωπαϊκ Λαϊκ κμμα κα συζητοσε περ Ορθοδοξας... Συμμετεχε κα ερωβουλευτίς ποα εχε κνει δηλσεις περ καταργσεως το βτου το Αγου Ορους... Η Ορθδοξος Ακαδημα Κρτης νηγρθη κυρως μ χρματα Εαγγελικν π τ Γερμανα κα τ γκανι της γιναν τ 1968 μ τν παρουσα πολλν σημαινντων προσπων κα νλογες δηλσεις κα μιλες.

Γ.Κ. Τζανάκης
Στν Κρτη, στ Κολυμπρι, εναι Mον τς Γωνις, τς Παναγας τς Οδηγτριας. Τετρακσια χρνια σχεδν στκει κε πνω π τος βρχους κα τ θλασσα, μνημεο κα μαρτυρα τς παρουσας τν Ρωμην στ γ τς Κρτης.

Αφο προσκνησα κθισα ν ξαποστσω π τ ζστη το μεσημεριο, πνω σ να πεζολι ριστερ μλις μπομε, κτω π τν κληματαρι.

Οπως λιος εχε γρει πρς τ δσι φεγγοβολοσε νας κα τ πιβλητικ καμπαναρι. Η νεραντζι, τ σμαντρο, τ γερνια, τν σπουργιτιν τ μινυρσματα κα τ μυρμγκια ν συνεχζουν στ τσιμεντνιο δπεδο τ σταμτητο ργο τους...

Θ μ παιρν πνος ν δν μ κρατοσε ξπνιο θρυβος τν ατοκιντων πο περνον κριβς ξω π τ Μον.

Μι στιγμ π τ να ξλθε νας Μοναχς μετρου ναστματος, μ ρσα παλη λλ καθαρ, σεμνοπρεπς, βαθυπγων, μ βλμμα γλυκ, ρεμο σν τν γων στς εκνες κα κανε μερικ βματα πρς τν κεντρικ πλη. Κοντοστθηκε σν κτι νχε ξεχσει κα προσπαθοσε ν τ θυμηθε σν κτι ν περμενε.

Απ τ γωνι πο καθμουν εδα νθρωπο νχει μπε π τν πλη κα ν κατευθνεται πρς τν Μοναχ. Ο νεοεισελθν το ψηλς, λεπτς, μ τ χαρακτηριστικ γυαλι που φορον συνθως ο διανοομενοι κα σοι θλουν ν φανονται ς ττοιοι. Εχε γνεια μακρι κα μαλλι δεμνα πσω, ορ, πως συνηθζεται στς μρες μας.  Φοροσε ρσο κα το σκεπς, τ δ ποδματα κομψ κα «πνυμα» φαινόταν πως προχωροσε.

Δν μποροσα ν καταλβω ν το Μοναχς κληρικς κτι λλο. Αν δν φοροσε τ ρσο, θ μοιαζε μ τος ν τν φλιο γιπηδες, πως τος λνε.

Μχρι ν σκεφτ λα ατ εχε φτσει στν λικιωμνο Μοναχ, εχε σταθε μπροστ του κα φο προσπθησε ν συναντσει μ τ βλμμα του τ μτια του _πργμα δνατον καθς Μοναχς κοταζε κτω_ ρχισε ν το μιλει σιγαν, σταθερ, μετρντας τς λξεις μαμα μ κενο τν χαρακτηριστικ τρπο τν ν ξουσαις ερισκομνων, ο ποοι υοθετον μα συγκαταβατικ στσι πρς τος κατωτρους, πλν ταυτοχρνως τονζουν μ τν τρπο τους τν νωτερτητ τους, ατ τ κρμα ταπεινοσχμου πρσεως κα συγκεκαλυμμνης πολυττητος.

Ελεγε ανιγματικ ατ φυσιογνωμα περπου τ ξς, σα μπρεσα ν κοσω: 

_Ακμα εσαι δ; Δν τ ποφσισες ν φγεις; Μχρι πτε θ τριγυρνς στ Μοναστρι; Πσοι σ θλουν; Πσοι εναι δικο σου; Κα ποιο εναι; Ο σμαντοι κα ο τιποτνιοι. Ποις τος κοει πι; Ποις τος δνει σημασα; Αλλαξαν ο καιρο, λοι τος θεωρον πλον γραφικος κα πεπαλαιωμνους.

Δπλα, σ μνα πσοι εναι σμερα; Απ λη τν Ερπη νθρωποι σημαντικο κα σπουδαοι. Κα π τν Ελλδα. Βλπεις; Τ μεγαλτερα νματα π τ μι πλευρ το νομσματος τς γχωρου πολιτικς. Απ τν πλευρ πο ρισμνοι λνε πς εναι πι πολ δικ σας. Βεβαως ξρεις τι δν εναι τσι. Ενα εναι τ νμισμα τς πολιτικς.  

Ξρω τι θ πες τι ατο εναι πολιτικο. Αστειεεσαι. Εχει ρθει κα νας Αρχιεπσκοπος, Επσκοποι, θεολγοι κα τσοι λλοι σημαντικο... Μν κνεις πς δν καταλαβανεις.

Κοταξ με. Ισως κα ν πορες γι τν μφνισ μου. Τ πι πλ; Αφο δν ξεριζνεται βλακδης πστι π τν ψυχ ατο το λαο, θ δρσω μσα π τν πστι.

Εδες πσα κατφερα μσα σ ναν αἰῶνα στ ψηλ κλιμκια. Εδες πς τ κατφερα μ τν μεγλο σας στν Πλη. Εδες πς γνεται πιλογ τν λλων κα μ ποι κριτρια. Γι τ κριτρια ατ δολεψα κα γ. Σιγσιγ. Κα ταν γνονται ο κρσεις, εμαι κα γ κε, μπανω π πολλς μερις κα μ πολλος τρπους.

Μ πειδ γώ ξρω τ βυσσος εναι ψυχ το νθρπου κα τι δν μπορες ν χεις καμμι μπιστοσνη σ ατ τ φιλδοξα κα χριστα ντα, δν φνω τποτε στν τχη, οτε μπιστεομαι κανναν. Ξρω ν ξιοποι πρ μο τ νθρπινα πθη. Δνω τν να μ τν λλο. Ετσι χτζω σιγ σιγ τν πυραμδα μου. Κα ποιοι μπανουν δν μπορον πλον ν κουνσουν ν φγουν, γιατ θ γκρεμιστον κα ατο μαζ. Κα δν θλουν ν χσουν σα πολαμβνουν.

Ξρω τι θ πρει καιρ, μ κα δ θ γνει πως κα στ δικ μου κκλησα. Στν κορυφ τς πυραμδας θ βλω κα δ τν πρτο μου, κποιον λθητο. Θ το δσω ξουσα κα δναμι ν θ εναι δνατος. Δν μπορε ν πρχει ατ διχυσις τς ξουσας. Ολοι θ το παραδσουν τν ξουσα πο χουν. Κα τ ν τν κάνουν πι; Σ τ τούς φελε; Μ μπως τν χουν νοισει ποτ

Ποις μπορε ν περιμνει σχατος κα τελευταος γι ν γνει πρτος; Ποις μπορε πλον ν ταπειννει τν αυτ του γι ν ψωθε, κτι πο μπορε ν μ γνει κα ποτ κα ττε θ λνε τι που θλει πνε τ «πνεμα»;

Ποις μπορε ν περιμνει τν ψφο διεφθαρμνων κα φιλοδξων γι ν ποκτσει ξουσα χωρς ν παλαψει κα ν δρσει διος μ λα τ μσα;

Χωρς προκαθορισμνα κριτρια, χωρς μα τξι δν προχωρ κσμος. Εγ βαλα κποια τξι. Η μρφωση. Τ χαρτι. Τ πτυχα. Ποις μπορε ν τ μφισβητσει; Ολοι θ ποταχθον στ γνσι κα τν πιστμη πως γ τς θλω. Κα μν λς πλον τι γρμματοι διδχθησαν σοφα κ.λπ. Ατ χουν περσει. Τρα εμαστε σ Να Εποχ. Τλεγα π τ 68 στ γκανια δ δπλα. Δν τ πρσεξες ττε; Τποτα δ λω στν τχη. Ν, τρα λα πραγματοποιονται. Δν βλπεις πς ρχονται ναςνας ο κυβερντες κα παραδδουν τν λευθερα τν λαν τους στ πδια μου; Ετσι θρθουν νας νας ο ρχιερες, ο ερες, ο Μοναχο κα ο λαϊκο. Ο κκλησες κα τ πατριαρχεα. Θ τ λλξω λα π μσα.

Θυμσαι ταν φτιαχνα τ σπτι μου δ; Τ περμενες τι μετ π 33 χρνια θχε τσο μεγαλσει κα τι τ δικ σου θ μαρζωνε σιγσιγ;

Εγ λγχω τν λγο, τν διλογο, τ μσα. Εσ περιμνεις τ βωμα, τν μπειρα, τ βθος. Μ ο νθρωποι δν μπορον οτε ν περιμνουν οτε ν κουρζονται. Θλουν ν καταναλνουν. Θλουν νναι σγουροι, σφαλες κα τιμημνοι. Προτιμον τ ψμα πο κολακεει κα ναρκνει κα τος κνει ν ασθνονται νετοι στν πολυθρνα τους, π τν λθεια πο τος φρνει μπροστ στήν προσωπικ εθνη.

Γι ατ λιγοστεουν ο προσκυνητς σου κα αξνονται ο κροατς μου. Δν μπορε ν περιμνει σημερινς νθρωπος τν «προσωπικ συνντηση», δν μπορε κθε αμορροοσα παρξις ν ναζητ σωτρα μσα στν κοσμοσυρρο κα τ ποδοβολητ τν σγχρονων λεωφρων. Δν μπορε ν περιμνει ναν δυσπητο Θε μετ π δεκαετες σκσεως, γωνας κα πομονς ν τος δσει, ν τ θελσει, τ χρη κα τ χαρ. Χρειζεται μα θρησκεα.

Εγ σγουρα κα γργορα δνω σα πσχομαι. Ξεκαθαρισμνες συναλλαγς κυρων. Ν, δν βλπεις; Μσα σ τσσερις πτ δκα μρες διδσκεται «ρθοδοξα». Ακαδημαϊκ μν, λλ κατανοητ, πιστημονικ, σγουρη. 

Γι ατ, ταν ο διδακτο μου ρχονται δ, δη χει σπαρε μσα τους σπρος τς μφισβητσες σου. Τ μτια τους βλπουν μσα π τ γυαλι πο τος χω βλει. Η σκψις τους προχωρ πως τν χω προγραμματσει.

Ο,τι κα ν πετε, ,τι κα ν παινιχθετε χει προβλεφθε. Εστε πλς ντιδραστικο, πισθοδρομικο, φανατικο. Εστε το παρελθντος. Εχθρο τς προδου, διτι γ δνω νημα στς λξεις κα ρζω τ εναι προδος. Δν θυμσαι πρν 33 χρνια; Δν τ πρσεξες τ λγια μου;  

«Δν πρκειται ν μς πασχολσουν “ββηλοι κα γραδεις μθοι” κα σχυρισμο πο θ παγρευεν σως φθνος, μισαλλοδοξα, φανατισμς κα μμονη ντδρασι σ κθε προοδευτικ δα κα προσπθεια».

Σιγσιγ θ λλξω κα τος νμους. Τρα εναι εκολο. Τρα εστε στν γκαλι μου. Αλλ μχρι ττε βρσκω τν τρπο. Εδες δ στ Μοναστρι τοτο. Προσφυγαν στ Συμβολιο τς Επικρατεας κα θ τος δικαωνε σμφωνα μ τος νμους. Τος κανα κα μνοι τους ζτησαν ν μν φαρμοστε νμος στν ποο προσφυγαν γι ν τος προστατψει κα γελοιοποιθηκαν. Πς θ τολμσουν ν ξαναμιλσουν; Εξ λλου λα γνονται γι τ κοιν καλ. Σο επα, γ καθορζω τ σημασα τν λξεων.

Χρειστηκε ββαια ν στελω τος δικος μου, τς ξουσας κα τς κοσμικς κα τς κκλησιαστικς. Δμαρχος, Νομρχης, Επσκοπος, Αρχων Υπομνηματογρφος ... κα τελικ πκυψαν. Ολοι ποκπτουν. Ο φβος, τιμ κα τ συμφρον καθορζουν πντα τ στσι τν νθρπων.

Τ κακ παρδειγμα π τ Ακρωτρι δν θ ξανασυμβε. Δν θλω λλα Στρογγυλ Κεφλια. Ξρω ν κνω πομον αἰῶνες. Θ περιμνω λγα χρνια κα θ πεθνει Γομενος.  Ν δ ττε ποιο θχουν κτσια ν συνεχσουν.

Τ Μοναστρια θρθουν στ χρια μου. Δν θ τ κλεσω π ,τι κατλαβες. Ττε, πρν 150 χρνια, μ τος Βαυαρος ταν λλοις. Επρεπε ν χρησιμοποιηθε βα. Δν γινταν διαφορετικ. Ελεγχαν τ πντα. Τς συνειδσεις, τ μυαλ κα τς ψυχς. Ο λας τος κουγε κα δν θελε ν κοσει τποτα λλο.

Κα τρα τούς κοει, λλ πι πολ κοει μνα, θλει δ θλει. Κα γ μιλ λο τ εκοσιτετρωρο. Χιλιδες στματα, χιλιδες γλσσες, χιλιδες βιβλα, χιλιδες ραδιφωνα. Οπου βρεθες κα που σταθες κα που κοιτξεις, λγος μου κα ο εκνες μου εναι κε. Απ τ σχολεα ς τ χαμαιτυπεα. Απ τ δουλει ς τ διασκδασι. Απ τ ργαστριο ς τς λεωφρους. Παντο. Τρα κα στήν κ κλησι κα στ Mοναστρι.

Φτιχνω τος δικος μου Mοναχος, τος δικος μου ερες, γι ν βγον ο δικο μου πσκοποι, ο δικο μου πατριρχες πο θ κνουν δικος μου κα τος πιστος. Στ Μπαλαμντ πρν 8 χρνια τ πγραψαν πολλο πσκοποι. δν τ θυμσαι;

Τ παλη πρπει ν τελεισουν. Ατ τ χοι, ατ ρτσα, ατ συνχεια πρπει ν σταματσει. Πρπει ν γνει μι καινορια ρχ, ν ρχσει μι καινορια παρδοσι. Κα δη γνεται. Μσα σ κατ χρνια δς πσα κατφερα. Απ τ 65 μχρι σμερα πσα γιναν; Ο δικς μου ρθε στνΕλλδα, παρ τ γηρατει του, παντο ο Μοναχο παρνουν λεφτ κα κνουν ργα, τ βατο το Ορους μοιζει πλον σκοταδιστικς ναχρονισμς. Δπλα, στ συνδριο, εναι μα π τς ερωβουλευτνες πο δουλεουν γι ατ. Τ σκφος μου τρχει μ τ πανι φουσκωμνα σ λο κα περισστερα λιμνια. Ενα ττοιο λιμνι θ γνει κα δ, δπλα στ Μοναστρι σου κα θ ρζει τ σκφος μου. Κα λα τ ργα μου θρχονται πι κοντ κα θ σ ζνουν. Κα Μοναχο τς ρτσας σου δν θ πρξουν πι. Ετοιμζω τους δικος μου. Τος νους Μοναχος τς νας ποχς. Γι ατ πρπει ν φγεις π δ. Ν παραδεχτες πιτλους τν ττα σου. Εμνα θλουν, μνα κολουθον.

Η φων του εχε ψωθε. Τ μτια του πετοσαν φλγες. Ο γροντας Μοναχς συνχισε ν κοιτζει κτω. Ημουν κθιδρος. Δν μποροσα ν κουνηθ, δν μποροσα ν μιλσω, σν μαρμαρωμνος, σν ναρκωμνος.

Αφνης γροντας σηκνει τ κεφλι του κα νογει τ στμα του:

_ Τ καλ τς περιοχς δγησε τελικ τς σκψεις κα τς ποφσεις τν Μοναχν τς Γωνις. Αποφασστηκε Μον ν ρει τν προσφυγ πο εχε καταθσει νπιον το 5ου Τμματος το Συμβουλου τς Επικρατεας. Δεσμετηκαν γι τν μοναχικ γαλνη κα τ φυσικ περιβλλον τ μλη τς πιτροπς διαπραγμτευσης κα τ Δημοτικ Συμβολιο Κολυμβαρου.

   Πετγομαι π τν καναπ κθιδρος. Ηταν τ τοπικ δελτο εδσεων. Ελεγε ατ πο δη εχα διαβσει στς τοπικς φημερδες. Φανεται τι σ συνδυασμ μ τν Μγα Ιεροεξεταστ το Ντοστογιφσκι πο ξαναδιβασα ατς τς μρες προκλεσαν ατ τ σχημο νειρο, τν παρξενο φιλτη.

Ελπζω ν μν ξυπνσουμε ξαφνικ π τν μνιμο πνο μας κα ατ τ σχημα νειρα ποδειχτον φιαλτικ πραγματικτης. Τ παρπον μας ττε στ ... Δμαρχο κα τς πιτροπς. Εμες, πως πντα, δν φταμε, πλς κοιμώμαστε.

(Απ τ περιοδικ «Παρακαταθκη», τεχος 25ο, ΙολιοςΑγουστος 2002, σελ. 1821).