Κυριακή 5 Μαρτίου 2017

Εἰς τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας (ἀπόσπασμα) Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς





Ε
ς τό νομα το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος. μήν.

Σήμερα,
δελφοί καί δελφές, εναι γία Κυριακή τς ρθοδοξίας, μία πό τίς πενήντα δύο Κυριακές το τους πού νομάζεται Κυριακή τς ρθοδοξίας.

Μεγάλη καί
γία Κυριακή. Κυριακή, κατά τήν ποία ορτάζεται νίκη τς ρθοδοξίας ναντίον κάθε ψεύδους, ναντίον κάθε ναλήθειας, ναντίον κάθε αρέσεως, ναντίον κάθε ψευδοθεο· νίκη τς ρθοδοξίας ναντίον κάθε ψευδος διδασκαλίας, ναντίον κάθε ψευδος φιλοσοφίας, πιστήμης, πολιτισμο, εκόνος. γία νίκη τς ρθοδοξίας. Καί ατό σημαίνει γία νίκη τς Παναληθείας.

Ποιός
μως εναι Παναλήθεια σέ ατόν τόν κόσμο; Ποιός εναι λήθεια σέ ατόν τόν κόσμο; Ατός πού επε γιά τόν αυτό Του: γώ εμί λήθεια! ησος Χριστός.


Θεός ν σαρκί. Νά, ατή εναι λήθεια στόν γήινο κόσμο μας, ατή εναι λήθεια γιά τόν νθρωπο. «Θεός φανερώθη ν σαρκί». Κύριος ησος Χριστός λαβε σμα, στε μέ τό σμα μας νά επ σέ μς τούς νθρώπους τί εναι λήθεια, πς ζ κανείς ν ληθεί, πς πεθαίνει γι’ ατήν, καί πς δι’ ατς ζ αωνίως. Χριστός συνεκέντρωσε λες τίς λήθειες καί μς δωσε τήν Παναλήθεια τς ρθοδοξίας. [σελ. 81-82]
ταν Θεός κατέβηκε σέ ατόν τόν κόσμο, Κύριος ησος Χριστός, Ατός γινε ρατός γιά μς τούς νθρώπους. Θεός γινε ρατός. Καί μες βλέποντάς Τον, στήν πραγματικότητα βλέπουμε τόν Ζντα Θεό. Ατός εναι ζσα Εκών το Θεο στόν κόσμο.
Διαφυλάσσοντας τήν ζ
σα Εκόνα το Θεο σέ ατόν τόν κόσμο, ρθόδοξος κκλησία διεφύλαξε τόν νθρωπο, διεφύλαξε τόν Χριστό ς νθρωπο. διος Θεός γινε νθρωπος, γιά νά βρ σ’ μς τούς νθρώπους τήν θεία Εκόνα, τήν ζσα θεία Εκόνα, τήν ποία μες μαυρώσαμε μέ τίς μαρτίες καί τά πάθη, τήν παραμορφώσαμε, τήν καταξέσαμε λη μέ τήν μαρτωλή ζωή μας.

πως λέγεται στούς θαυμάσιους κκλησιαστικούς μνους, Κύριος κατέβηκε σέ ατόν τόν κόσμο, γινε νθρωπος, «να τήν αυτο ναπλάσ Εκόνα», νά νακαινίσ τήν δική Του Εκόνα στόν νθρωπο· «φθαρεσαν τος πάθεσι», πού φθάρη δηλαδή μέ τά λαττώματά μας καί μέ τίς μαρτίες μας, καί νθρωπος γινε μία παραμορφωμένη, μία δύσμορφη, εκόνα το Θεο. Καί Θεός, κατεβαίνοντας σέ ατόν τόν κόσμο σάν καθαρή, λοκάθαρη Εκόνα το Θεο, ς Θεός, δειξε τί εναι νθρωπος, τί εναι τέλειος νθρωπος, πς πρέπει νά εναι νθρωπος σέ ατόν τόν κόσμο. [σελ. 83]

Π
ς πρέπει νά εναι νθρωπος σέ ατόν τόν κόσμο;
μες σέ ατόν τόν κόσμο πραγματικά πολεμμε, συνέχεια πολεμμε γι’ ατήν τήν θεία Εκόνα πού εναι μέσα στήν ψυχή μας. Ποιός μς τήν κλέβει; λοι ο εκονομάχοι.

Πρ
τος εκονομάχος εναι μαρτία. μαρτία δέν θέλει τόν Θεό. Δέν θέλει τόν Θεό οτε μέσα στόν νθρωπο, οτε μέσα στόν κόσμο γύρω πό τόν νθρωπο. Καί διά τς μαρτίας κατεξοχήν εκονομάχος εναι Σατανς καί ο γγελοί του, ο παίσιοι δαίμονες. κενοι εναι πού κλέβουν τήν ψυχή μας, πού σωρεύουν μαρτίες στήν ψυχή μας καί κατακαλύπτουν τήν θεία Εκόνα πού εναι μέσα μας. Μέ τό μαρο κατράμι τς μαρτίας λοίφουν τήν θεία Εκόνα πού εναι μέσα στήν ψυχή μας. Καί νθρωπος, ταν ζ μετανόητος μέσα στήν μαρτία, ταν δέν πολεμ κατά τν μαρτιν του, ταν μένει σέ ατές, ταν δέν τίς ξομολογται, τί πομένει πό τήν ψυχή του; πομένει θεία Εκόνα πασαλειμένη μέ τό μαρο πον τς μαρτίας, τν παθν, το θανάτου. Φρικτό θέαμα, φοβερή ντροπή!

Τί σημαίνει λ
οιπόν νά εσαι Εκόνα το Θεο;
Σημαίνει,
δελφοί, τό ξς:
μες χουμε νο, λλά νος μας εναι εκόνα το νο το Θεο μέσα μας.
μες χουμε θέλησι, λλά θέλησις εναι εκόνα τς θελήσεως το Θεο μέσα μας.
μες χουμε ασθησι, χουμε καρδιά, λλά ατά εναι εκόνα θείων ασθήσεων μέσα μας.
μες ζομε σέ ατόν τόν κόσμο, λλά ατό εναι εκόνα τς ζως το Θεο.
μες εμαστε σάν εκόνες το Θεο θάνατες, λλά ατό εναι εκόνα τς θανασίας το Θεο.

Θεός μς πλασε θεοειδες, γιά νά ζομε μέσα σέ ατόν τόν κόσμο δι’ Ατο, γιά νά σκέπτεται πάντοτε νος μας: πρόσεχε πό Ποιόν εσαι, εσαι πό τόν Θεό, νά κάνς καθαρές σκέψεις, σκέψεις θεϊκές.

Τότε τό θέλημά μας ε
ναι τέλειο καί γιές, ταν εθυγραμμίζεται πρός τό θέλημα το Θεο, πρός τό πρωτότυπό του. ασθησίς μας τότε εναι καθαρή, γιής, θεϊκή, ταν εθυγραμμίζεται πρός τήν ασθησι το Θεο.
[σελ. 87]

ς μς καθαρίσ Ατός πό κάθε μαρτία, πό κάθε πάθος, πό κάθε θάνατο. ς μς λευθερώσ πό κάθε διάβολο, γιά νά μπορομε νά εμαστε πραγματικά ζσες εκόνες το Θεο, γιά νά μπορ νθρωπος νά εναι πί τς γς να θεο μεγαλεο.

νθρωπε! δελφέ! Ποτέ μήν ξεχνς τι εσαι μικρός Θεός μέσα στήν λάσπη! Μέσα στήν λάσπη το σώματός σου σύ χεις τήν ζσα Εκόνα το Θεο. Πρόσεχε πς ζς.

Πρόσεχε τί κάνεις μέ τήν Ε
κόνα το Θεο πού εναι μέσα σου. Πρόσεχε, –νθρωπε! νθρωπε! νθρωπε! Διότι ζωή μας ξεκιν πό τήν γ καί καταλήγει στό πάμφωτο πρόσωπο το Θεο, γιά νά δώσουμε κε πολογία τί κάναμε μέ τήν Εκόνα το Θεο σο μασταν σέ ατόν τόν κόσμο.

Ε
χομαι γαθός Κύριος νά χαρίσ στήν καρδιά το καθενός μας λα τά οράνια δρα, λες τίς εαγγελικές ρετές: τήν πίστι καί τήν γάπη καί τήν λπίδα καί τήν προσευχή καί τήν νηστεία καί τήν πομονή καί τήν πραότητα καί τήν ταπείνωσι, στε νά μπορέσουμε νά ντέξουμε λο ατόν τό φοβερό πίγειο γνα, νά διαφυλάξουμε στήν ψυχή μας τήν θεία μορφή καί νά μετατεθομε πό τόν κόσμο ατό πρός τόν ναστάντα Κύριο σέ κενο τόν κόσμο.

λλά μέχρι τότε γία νηστεία ς μς δηγ πρός τό γιον Πάσχα, τήν γία νάστασι το Χριστο, γιά νά προσκυνήσουμε, σο εμαστε κόμη μέ τό σμα μας, Ατόν, τόν ναστάντα Κύριο, τόν Νικητή τς μαρτίας, το θανάτου καί το διαβόλου, Ατόν πού ξασφάλισε τήν Αώνιο Ζωή γιά τό σμα μας καί γιά τήν ψυχή μας.
Σέ Α
τόν, μόνο σέ Ατόν, ποκλειστικά σέ Ατόν, νήκει αώνιος δόξα καί τιμή, νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.