Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΗΤΑ Του Γέροντος Γρηγορίου Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Α.Ο.



Οἱ Γεροντάδες μου καλὰ δόμησαν αὐτὸ τὸ κτίσμα. Δὲν ἔχει βέβαια ἐπιχρίσματα, δὲν ἔχει σοβάδες,... Ἂς φαίνεται, εἶπα, ἡ ξερολιθιά, ὅπως στὰ πεζούλια καὶ στὰ δαμάκια τῆς πατρίδας μου· κρατάει τὸ χῶμα καὶ ριζώνει τ᾽ ἀμπέλι κι ἡ ἐλιά.




Μπήκαμε, μ το Θεο τν βοήθεια, στ φθινόπωρο. Σ πολλ μέρη τς πατρίδας μας τν Παναγία πο γιορτάζουμε στς 8 Σεπτεμβρίου τν νομάζουν Παναγία Βροντιανή, γιατ ατν τν ποχ ρχίζουν τ προμηνύματα το χειμνα· χι μόνο το φυσικο χειμνα, λλ τώρα κα το πνευματικο. Πολλο μπουμπουνίζουν τι τοιμάζονται ν κάνουν πίθεση δριμύτατη στν Δοχειαρίτη γούμενο. Πράγματι, τν χρειάζομαι. Γνωρίζω τι εμαι να ξεροντούβαρο κα κάθε λυσσαλέος νεμος μπορε ν μ διαπεράση, λλ -δόξα τ Θε- πιστεύω τι ο Γεροντάδες μου καλ δόμησαν ατ τ κτίσμα. Δν χει βέβαια πιχρίσματα, δν χει σοβάδες, γιατ ατος πρεπε ν τος τοποθετήσω γώ. Ράθυμος ν, οδέποτε τ πεχείρησα. ς φαίνεται, επα, ξερολιθιά, πως στ πεζούλια κα στ δαμάκια τς πατρίδας μου· κρατάει τ χμα κα ριζώνει τ μπέλι κι λιά.

Κάποιο «βμα» ρνήθηκε ν βάλη πώνυμα ρθρα κα βαλε νώνυμα, γι ν εναι συνεπς μ τν ντολογία τς δημοσιογραφίας! Τ νώνυμα ρθρα εναι ρόμπες πο φορνε νδρες. Τ «βμα» πολ εστοχα τν νομάζει πισκέπτη κα χι προσκυνητή. λλη ψυχολογία το προσκυνητ κα λλη το πισκέπτη. Στ τριάκοντα τη πο πισκέπτεται τ γιον ρος δν λαχε ν περάση κα π τν Μον Δοχειαρίου; Σίγουρα εναι καλοζωισμένος κα δν εσέρχεται στ ρος κε πο τν κατευθύνει Θεός, λλ καλοπέρασή του. κε πο δν θ βρ τν παραδοσιακ ξεννα, λλ πανσιόν. Κάποιες μοναχς πγαν σ γιορτς πο τελοντο σ νησί. Τς δήγησαν σ να μοναστηράκι κα προθυμοποιήθηκαν ο δύο μοναχς ν τς φιλοξενήσουν στ συχαστήριό τους. πάντηση τς προϊσταμένης ταν: «Μς χουν κλείσει πανσιν στν πρωτεύουσα το νησιο». ν μπορς, νώνυμε, μέτρα κα λογάριασε μοναχισμό. Φιλοξενήθηκα σ κάποια γιορτ σ γιορείτικο μοναστήρι. Μο παραχώρησαν κελλ μ μπάνιο κα μ σαμπουάν. κτοτε, οτε ξαναπγα οτε ξαναφιλοξενήθηκα. πεσκέφθηκα μητροπολίτη. μεινα κατάπληκτος.


- Σεβασμιώτατε, δν χετε να στρωσίδι στ γραφεο σας μέσα στν καρδι το χειμνα;

- Δν πάρχει.

Ζήτησα τουαλέτα. Κι κε βρκα σαπούνι πράσινο, σν ατ πο εχα κα στ χωριάτικο σπίτι μου. Κέκλικεν μέρα. Μς παρακαλε ν μς φτιάξη διος μία σούπα, καυχώμενος μάλιστα τι τς πετυχαίνει πολ καλά. Ατν τν μητροπολίτη μ ποιόν ν τν συγκρίνω;

ντικαθιστώντας γι λίγη ρα στ γραφεο του ναν παραγγελιοδόχο το ρους, πρα παραγγελίες π τν βαθει τν ρημο γι δώδιμα πο γ οτε ξερα οτε γνώριζα οτε γεύθηκα ποτέ μου.

- νθρωπέ μου -το λέω- πς ατο ο ρημίτες γνωρίζουν τόσες ποικιλίες τροφίμων;

- Γέροντα, δ δν μιλομε, δν σηκώνει συζήτηση.

Κα ατά, ταν γ στ μοναστήρι μου στερούμουνα κα τν πιούσιο ρτο. Βάστα με, πισκέπτα το ρους, γιατ γ «λαϊκιστς» θ πέσω κάτω.

ποκαλε τν πλότητα τν λόγων μου «λαϊκισμούς». λήθεια, ζ μέσα στν λα κα προτιμ ν κροάζωμαι τος κτύπους τς καρδις τν πονεμένων νθρώπων, παρ ν εμαι αθέριος κα ν γράφω τ κατάλοιπα το Δν Κιχώτη. γούμενος επε τι στν κταφ το σίου μφιλοχίου εωδίασε λη νσος Πάτμος. Κανες π τος παρόντες δν μολόγησε τέτοιο πργμα. διος προλογίζει βιβλιαράκι μ πτασίες κα πέρθεες ράσεις, σν ατ πο διηγονται κα διατυμπανίζουνε κάποια περφίαλα μυαλ το γίου ρους δ κα μερικ χρόνια, τι στς ρημις το ρους κυκλοφορον ξι-πτ γυμνο μοναχοί. Κα λέγονται κατ κόρον ατά, γιατ ξέρουν πολ καλ τι λας ρέσκεται στ περφυσικά. Κα δν ρνομαι τι πάρχουν κα στν ποχή μας, λλ φοβμαι τι θ ξεπεράσουμε κα τς ράσεις κα τς προρρήσεις νς λαο βόρειου πο εσεβίζει κα μς γέμισε μ βιβλία θείων ράσεων, πο οτε ο πόστολοι δν μς φησαν στν Γραφ καταγεγραμμένα. Δν μπορ ν πιστεύσω τι γούμενος ερισκόμενος στν Θεσσαλονίκη βλέπει κα παρακολουθε τος μοναχούς του στ μοναστήρι. Δν μπορ ν χωνέψω τι γούμενος λειτουργοσε στς μέρες μας κα στεκότανε μισ μέτρο π τν γ.

Στν παρακείμενο ρσαν τς Μονς Δοχειαρίου πρ καιρο βρέθηκαν δύο μοναχο ν χουν π τν κατοχή τους εκόνα πο τάχατες μυρόβλυζε. Καραβάνια μοναχν, κα πεπαιδευμένων μάλιστα, κατέφευγαν ν προσκυνήσουν. Δίπλα μουνα κα τσάπιζα τ μπαΐρι μου. Κα οτε π ξω δν σκέφθηκα ν περάσω. Σ λιγάκι ρθε νας π ατος κα μο ποκάλυψε λη τν τραγικότητα τς ζως μεταξύ τους κα τ κόλπο τς νάβλυσης το μύρου στν εκόνα τς Παναγίας. ληθιν οκτιρα, κρατώντας τν παράδοση το σίου μφιλοχίου, τος μοναχος πο θελαν ν σφρανθον μρο γι ν νισχυθ πίστη τους κα σκητικς γνας τους. Ατά, πισκέπτα το γίου ρους, εναι λαϊκισμοί, εναι φαντασίες; Βάλε κόσκινο μπροστ στ πρόσωπό σου, γι ν μν ντρέπεσαι.

φο χουμε τόσες λήθειες, γιατί προσπαθομε μ θρύλους κα μυθεύματα ν διδάξουμε τν λα το Θεο; Ο νθρωποι φησαν τν μελέτη τς Γραφς κα μελετονε σύγχρονους Γεροντάδες, πο προσφέρουν προφητεες θνικς κα θρησκευτικές, κα διδαχς πρωτάκουστες, πο κι μς, ταν μς ρωτν ο νθρωποι γι ατ πο διάβασαν, βρισκόμαστε σ δύσκολη θέση ν παντήσουμε. «χαμογελαστς» Γέροντας πόσες φορς επε στος νθρώπους «Συνάξετε τρόφιμα, γιατ σ λίγο θ γίνη πόλεμος». πήντησα πραγματικ ερωνικά: «σες, φο πιστεύετε ατν τν προφήτη, γοράστε τρόφιμα. λλά, ν δτε τι πέρασε καιρς το πολέμου κα πόλεμος δν γινε, δστε τα σ μένα κι γ τ τρώγω κα ληγμένα».

Πόσο ελαβικ ατς Γέροντας λεγε τ το Παύλου «χοντες τροφς κα σκεπάσματα ρκετόν στι». Ο πιστο ρωτοσαν:

- Ατο γιατ δν ρκονται στς τροφς κα στ σκεπάσματα;

- Ρωτστε τν διο πο σς τ δίδαξε.

σο μ κρατοσαν ο δυνάμεις μου πισκεπτόμουνα τ ερ σκηνώματα. Στ χέρια τν παλιν οτε εωδιάζανε οτε μυροβλύζανε τ ερ κα σια. Πιστεύω κράδαντα τι, πως πάρχει τ ασθητ μρο, πάρχει κα τ νοητό. Ατ μως τ νοητ ναδίδεται σ κτακτες περιπτώσεις, πο δν ξαρτνται π τν σκευοφύλακα το μοναστηριο, λλ π τν πίστη τν προσερχομένων. Δν μπορ ν κοροϊδεύω οτε τν Θεν οτε τος πονεμένους πιστούς. Οτε νευλαβς εμαι, οτε σεβς εμαι, λλ κρατ τν διδασκαλία τς Γραφς «μ πολυευσεβήσς, να μ σεβήσς». Γι ατό, οδέποτε συνώδευσα ντίγραφο τς γίας εκόνος τς Γοργοϋπηκόου, που κα ν πγε.

Τ περφυσικ στοιχεο πάρχει στν κκλησία. μες μως πο φορμε τ ράσα ν μ γινώμαστε κατεργαραοι, λλ ν θυμώμαστε τ ποστολικ κα πατροπαράδοτο λόγιο «Μέγας πορισμς εσέβεια» κα ν εμαστε συγκρατημένοι. Γι ατό, παρακαλ τν νώνυμο πιστολογράφο ν μαζέψη τς φτερογες του, προτο λυώσει τ κερ πο τς κόλλησε στ φτερά του. Ατ πο ο αἰῶνες δν διατυπώσανε, τ διατυπώσαμε κα τ διαλαλήσαμε στν κόσμο τ τελευταα λίγα χρόνια. ν κάποιος μο διηγετο σ ατν τν τόπο τος κόπους κα τος γνες τς μετάνοιας, σημαία θ τ κανα στν ζωή μου. Ατ θέλω ν κούσω: τ δάκρυα τς μετάνοιας, τν τήξη το σώματος, τς ληθινς γρυπνίας τν καρτερία κα τν πομονή. Στ πανηγύρια πι σ ατν τν τόπο χει μφιλοχωρήσει τόσο κοσμικ πνεμα, πο ποιος τ συναισθάνεται κάμπτει γόνυ κα λέγει: «Κύριε, συγχώρεσέ με».

δελφοί μου, τν λήθεια ν δώσουμε κα μόνον ατήν. χι φιέστες, χι προβολές, λλ φάνεια. γαπήσατε τ φυτ πο βγαίνουν στς κτς τν νησιν κα ο νθρωποι τ νομάζουν «φάνες».

χι θεραπεες δυσαπόδεικτες κα ορίστου τόπου κα χρόνου. Κα χι θαύματα νώνυμα κα τόσο μακρι π μς, πο οτε ο γγελοί μας δν μπορον ν τ φέρουν κοντά μας. Διαβάζω δ κα χρόνια τ θαύματα τς Γοργοϋπηκόου πο γραψαν ο παλιοί. γιναν σ συγκεκριμένο τόπο, σ συγκεκριμένο πρόσωπο κα τν νάμνησή τους γιορτάζουμε ο πιστο μέχρι σήμερα. νεοφανς Παναγία Παντάνασσα θεράπευσε καρκινοπαθ πίσω π τ Καρπάθια ρη. Πίστευε κα μ ρεύνα, γι ν μ σκανδαλίζης τν νώνυμο πιστολογράφο το ρθοδόξου Βήματος. Βρέ, ρχοντας το κόσμου τούτου εναι μαμωνς, σ θ τν λλάξης;

Τν καίσαρα τν τιμ, ατν πο συνεχίζει τν λληνικ κα ρθόδοξη παράδοση. χι βέβαια μ Εαγγέλια κα κωδωνοκρουσίες κα λιβάνια κα κεριά, γιατ πολλο π ατος δν σπάζονται τ Εαγγέλιο. Ἐὰν μως πογράφη νόμους ντίθεους κα ντίχριστους, κρατάω τ τυπικ τς Μονς Δοχειαρίου, πς ποδεχότανε τν καϊμακάμη τ χρόνια τς σκλαβις.
Κα τν πίσκοπο τιμ. μακαριστς Σωτήριος Γυθείου μολόγησε: «Σ ατν τν Μον ασθάνθηκα πραγματικς πίσκοπος». Ατς βέβαια εναι κεκοιμημένος. Μπορες ν ρωτήσης πιζντας, Καρυστίας Σεραφείμ, Δράμας Παλο κ.., ν τυχαν τν τιμητικν διακρίσεων, σάκις προΐσταντο στς ορτς τς Μονς.
μολογες τι εδες σκαφτιάδες στ ρος. Ατος πο εδες ν σκάπτουν μέσα στος κήπους τος μέτρησες καλά; Πόσοι ταν ο μοναχο κα πόσοι ο λβανοί;
άν, νώνυμε πιστολογράφε, ζς στ ρος, φόρεσε τριβώνιο. ν ζς στν κόσμο, κατέβα μ τ παιδι τς γειτονις σου κα παξε σβορες κα μπίλιες· παλι παιγνίδια τς φτωχολογις.

                                    Γρηγόριος ρχιπελαγίτης