Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

Υπέρ της δωρεάς οργάνων τάχθηκε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος


timthumb.jpgΟ άνθρωπος που δεν δίστασε να συνηγορήσει υπέρ της δολοφονίας της Εκκλησίας (κακοδοξώντας περί διηρημένης Εκκλησίας), γιατί θα διστάσει να υπερασπιστεί τη δολοφονία ανθρώπων;





Έκανε αίσθηση η παρέμβαση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσοστόμου στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου του Ερευνητικού Ινστιτούτου για την μακροζωία και την πρόληψη των ασθενειών γήρατος.
Ο κ. Χρυσόστομος εμφανίστηκε κατά της καύση των νεκρών τονίζοντας ότι κανένας δεν μπορεί να αυτοδιαχειριστεί τη ζωή του κατά το δοκούν ή να επιδιώξει την αυτοκαταστροφή του. «Δεν υπάρχει ζωή όπου υπάρχει ατομικότητα. Ο άνθρωπος σχετίζεται πρώτιστα με τον Θεό και η σχέση αυτή «παράγει» ζωή, γι’ αυτό και υπάρχει η δυνατότητα να ζήσει αιώνια. Η επιτυχία προς την αιωνιότητα εξαρτάται τελικά οπό τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος διαχειρίζεται το θείο δώρο του ως ζωή. Η πραγματική ζωή δεν συνεπάγεται μία αποκλειστική και αυτοδιαχειριζόμενη κατάσταση, αλλά είναι μία ζωή ιερά η οποία δεν ανήκει αποκλειστικά στον άνθρωπο αλλά σε όλους και πρώτιστα στο Θεό. Εξαιτίας αυτής της ιερότητας της ζωής του ανθρώπου κανένας δεν μπορεί να αυτοδιαχειριστεί τη ζωή του κατά το δοκούν ή να επιδιώξει την αυτοκαταστροφή του (τα προβλήματα της ευθανασίας, της αυτοκτονίας, της καύσης του σώματος) και μάλιστα ἐν ονόματι οποιασδήποτε έννοιας ατομικού δικαιώματος ἤ ατομικής ελευθερίας» δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ Χρυσόστομος.
Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας εμφανίστηκε και υπέρ της δωρεάς οργάνων. «Ο άνθρωπος ανήκει σε όλους τούς άλλους, τούς εκτός του εαυτού του γι αυτό και πρέπει να θυσιάζεται γι’ αυτούς (αυτοθυσία) και επίσης να προσφέρεται σωματικά
ακόμη και βιολογικά σ’ αυτούς, μέσα από κάθε μεταμοσχευτική δωρεά οργάνων και υγρών του σώματός του. Το σώμα του έχει λόγο ύπαρξης όταν χρησιμοποιείται, προκειμένου να δώσει και αυτό ζωή σε άλλους, άλλως καθίσταται «σκωλήκων βρώμα και δυσωδία». Στο σημείο αυτό νομίζω ότι είναι αναγκαία μία διευκρίνιση. Η μεταμοσχευτική προσφορά των οργάνων και υγρών ενός ανθρώπου σε έναν άλλον άνθρωπο δεν είναι απλώς μία πράξη ηθικής επιταγής αλλά τυγχάνει καταρχήν έκφραση της ίδιας της ελευθερίας του ανθρώπου ως τρόπου αγαπητικής προσφοράς προς τον άλλον άνθρωπο» δήλωσε.