Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013
Ο ιερομόναχος π. Ανάργυρος Σταματόπουλος 1916-1994 Προϊστάμενος ΑδελφότητοςΘεολόγων « Ζ Ω Η»
Ο ιερομόναχος π.
Ανάργυρος Σταματόπουλος 1916-1994
Προϊστάμενος
ΑδελφότητοςΘεολόγων
Ο λαός λέει : «Δεν μπορείς να κρυφτείς
από τον Θεό και το γείτονα».
Στη Λάρισα και στην κατασκήνωση του
Στομίου βρέθηκα γείτονας του πατρός
Αναργύρου για κάποιες μέρες, για καμιά δεκαετία, είτε στην σκηνή της πρώτης
ομάδας, κάτω από το κελί του ή στο αρχηγείο που μας χώριζε ένας τοίχος.
Έτσι άθελά μου παρατήρησα το πρόγραμμά του.
Πρωί,
γύρω στις 6 με την γκλίτσα του, αθόρυβα, κατευθυνόταν στο ναό. Άφηνε έξω την γκλίτσα
και έπιανε το μηναίο ψάλλοντας τα τροπάρια του όρθρου.
Αφού τέλειωνε την ακολουθία του, έβγαινε
και στεκόταν δίπλα στο κυπαρίσσι στα δεξιά της σκάλας που οδηγεί στο ναό ή στην άλλη σκάλα, πίσω
από το ιερό, όπου υπάρχει ένα άλλο
κυπαρίσσι.
Με την κυπαρισσένια κορμοστασιά του στεκόταν με καρφωμένο το βλέμμα προς τον
Άθωνα, απ όπου αναδυόταν ολοπόρφυρος ο
δίσκος του ηλίου.
Ακίνητος,
προσηλωμένος στο θαύμα! «Δόξα σοι τω δείξαντι το φως»…
Λίγο αργότερα χτυπούσε με την γκλίτσα του
κάποιο αγριόχορτο, παρατηρούσε τα δενδράκια και κλάδευε κάποιο «άτακτο»
βλαστάρι.
Στις 7
η ώρα άνοιγε το τρανζιστοράκι με την
βελόνα στην ΕΡΤ για ν’ ακούσει τις
πρωινές ειδήσεις. Τις υπόλοιπες ώρες ήταν βουβό το ραδιόφωνο.
Οι γλάστρες με τους βασιλικούς στο
μπαλκόνι ήταν ποτισμένες και η κατασκήνωση αρχίζει να ξυπνάει, σαν σμήνος που
συνειδητοποιεί πως ξημέρωσε. Ο θόρυβος των αγοριών συνεχώς αυξάνεται από τις
φωνές των στελεχών, τα βαριεστημένα χασμουρητά, τις μαχμουρλίδικες διαμαρτυρίες
ή τα γέλια από τις βραδινές φάρσες...
Το κελλάκι βυθισμένο στην σιωπή. Εκείνος ή θα ήταν
κρυμμένος στην υφασμάτινη πολυθρόνα ατενίζοντας τον Θερμαϊκό απορροφημένος σε σκέψεις ή προσευχή, ή θα έγραφε στο τραπέζι
«αδιαφορώντας» για το χαμό που γινόταν
λίγο πιο πέρα.
Το πρωινό ξύπνημα και η αποκάλυψη του
πρωινού προγράμματός του φαίνεται πως
τον «ενόχλησε» και με παρατήρησε με το γνωστό ύφος του. «Τι ξυπνάς τόσο νωρίς,
είσαι μαθημένος από τα καπνά (που ξυπνούν πολύ νωρίς;» Φρόντιζα από τότε
διακριτικά να βρίσκομαι κάπως απόμακρα…
Αναπολώντας πάνω από τρεις δεκαετίες που πέρασαν από τότε αναρωτιέμαι, αυτός ο
άνθρωπος δεν ενοχλήθηκε ποτέ από τις φωνές, τις φασαρίες, τις φάρσες των αγοριών,
στις πιο ακατάλληλες ώρες;
Πώς μπορούσε να συγκεντρωθεί, να
προσευχηθεί, να εξομολογεί, αλλά και να γράφει σ’ ένα τόσο θορυβώδες περιβάλλον;
Δεν άκουσε κάποιες άσχημες λέξεις, ίσως
και βρισιές πάνω στην έξαψη της εφηβικής ηλικίας; Δεν έπεσαν στην αντίληψή του
κάποια λάθη των στελεχών της κατασκήνωσης; Τι εγκράτεια, τι υπομονή είχε να μην
πεταχτεί πάνω, να κάνει μια παρατήρηση, μια υπόδειξη!
Τον θαυμάζω τώρα ειλικρινά!!!
Εμείς είμαστε έτοιμοι, ασυγκράτητοι , να υποδείξουμε το λάθος, να
πούμε την γνώμη μας… ο εγωισμός μας δεν μας αφήνει σε ησυχία!!! Και όταν βρούμε κάποια ευκαιρία «θεολογούμε»
φλύαρα…
Εκείνος έλεγε «των φρονίμων ολίγα»… δεν
κήρυττε με το στόμα, αλλά με την ζωή του. Δεν πολυμιλούσε με τους ανθρώπους για
τον Θεό, αλλά στον Θεό για τους ανθρώπους…
Έλεγε (και το εφήρμοζε)! Όταν μια μητέρα παραπονέθηκε πως όλη μέρα
μιλάει στο γιό της για τον Θεό, μα εκείνος πέρα βρέχει…, η συμβουλή του ήταν να
μιλήσει στον Θεό για τον γιό της.
Τόσα χρόνια ελάχιστες φορές τον ζήτησαν
στο τηλέφωνο. Εκείνος όταν έπιανε το ακουστικό, το πρώτο που έκανε ήταν να επιτιμήσει τον καλούντα για την κλήση.
Πρέπει
να σημειώσω πως η είσοδος του κελιού του
ήταν μια μεταλλική πόρτα που δεν την άκουσα ποτέ να κάνει τον παραμικρό θόρυβο,
ανοιγοκλείνοντας. Διακριτικός, απαρατήρητος.
Αργότερα έμαθα για κάποια από τα
«κατορθώματά του» στο Γράμμο και στην
Κύπρο, αλλά και την σθεναρά άρνησή του
να επισκοποιηθεί παρά τις πιέσεις και
ίσως τις απειλές… Ταπεινή λεβεντιά που
σπάνια απαντά κανείς!
Σήμερα βλέπουμε να σέρνονται στα σκαλιά
της αρχιεπισκοπής να πάρουν τη δεσποτική μίτρα, ενώ εκείνος τα απεμπόλησε
μένοντας σταθερός στις αρχές του, αλλά
και στις υποσχέσεις του προς την αδελφότητα.
Η ταπεινοφροσύνη του, έθαψε την προσφορά
του στον Κυπριακό λαό, την πνευματική καθοδήγηση ηρώων και χρειάστηκε η
επίσκεψή μας στη Μεγαλόνησο με τον Απόστολο Κουτούγια για να αισθανθούμε το θαυμασμό και την εκτίμηση
προς το πρόσωπό του…
Ήταν η φωτεινή εξαίρεση, διότι «το χρήμα πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς».
Δεν ήταν μόνο Ανάργυρος, αλλά και
αφιλάργυρος.
Θυμάμαι σε κάποιο αγιασμό στην
κατασκήνωση, ο Μητροπολίτης Λαρίσης μακ.
Θεολόγος του είπε με παράπονο : «Ανάργυρε,
ξέρεις τι ταλαιπωρίες
γλύτωσες;» και η απάντηση κοφτή
«χμ..τι τά ’θελες εσύ αυτά;»
Ασκητής ή ιεραπόστολος;
Φεύγοντας τα χρόνια της νιότης που ρουφάμε αχόρταγα τις εικόνες, όταν ασπρίζουν οι κρόταφοί μας, επεξεργαζόμαστε
τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις, μηρυκαζόμαστε ό,τι αρπάξαμε
στη βιασύνη της νιότης…
Κατεβαίνοντας από το κελί του για την
αμμώδη παραλία του Στομίου, (εδώ θα
πρέπει να εξηγήσω ότι τα αμμόλουτρα που έκανε του ήταν άκρως αποτελεσματικά, ήταν το φάρμακο
για την οσφυαλγία που τον ταλαιπωρούσε παλιότερα), στο ένα χέρι είχε την μαύρη
τσάντα και στο άλλο μια εφημερίδα που την κρατούσε στο μάγουλό του, σα να
’θελε να γλυτώσει από τις ακτίνες του ηλίου. Κατάλαβα όμως πολύ αργότερα, πως
ήταν για να προφυλάξει το βλέμμα του!!! αφού το μέρος που προφύλαγε ήταν
ανεξάρτητο της θέσης του ηλίου.
Στην παραλία, προχωρούσε όσο το
δυνατόν μακριά από τον κόσμο, κοντά στο έλος και βάδιζε στην καυτή άμμο
περισσότερο από ένα χιλιόμετρο κρατώντας
την εφημερίδα σαν παρωπίδες, να μην
αλλοιωθεί δια της οράσεως η ασκητική του βιοτή. Η εφημερίδα ήταν το απαραίτητο αξεσουάρ της
παραλίας, την κρατούσε όμως και στην
κατασκήνωση, αλλά και κάποιες φορές και στην πόλη.
Δεν ήθελε οι παραστάσεις, οι εικόνες, να
αλλοιώσουν αυτό που ζούσε, την εσωτερική του παραδείσια κατάσταση.
Ζούσε ως ερημίτης μέσα στον κόσμο… Δεν
έχω συναντήσει κάποιον από τους μοναχούς να βάζουν τέτοιους φραγμούς ακόμα και
στην όραση… Ακόμα και όταν βρισκόταν με
κόσμο, (στην Θεία Λειτουργία, στην τράπεζα κ.α.) το βλέμμα του δεν το άφηνε να
καρφωθεί, να εγκλωβιστεί σε πρόσωπα, να του αποσπάσει την προσοχή του από τον
Θεϊκό στόχο, μα το οδηγούσε να
γλιστρήσει μακριά, στο κενό…
Ως λειτουργός, μέσα στο ιερό οι
κινήσεις του, τα βήματά του ήταν απολύτως καθορισμένα. Μπρος στο θυσιαστήριο
στεκόταν με παρρησία , με αγέρωχη ιεροπρέπεια,
με το βλέμμα του καρφωμένο στον εσταυρωμένο. Στον Όρθρο, όταν δεν προσκόμιζε, ήταν σκυμμένος στον
Συνέκδημο. Αυστηρότατος στο τυπικό.
Απέφευγε
τον φακό της φωτογραφικής μηχανής χωρίς τις υστερίες των δήθεν σεμνότυφων. Μια ήρεμη
δύναμη, ερημίτης, ασκητής, αθόρυβος, θα ’λεγα καλώς κρυπτόμενος…
Και έδωσε ο Θεός και η αναχώρησή του
να ’ναι διακριτική, αθόρυβη, ανώδυνη, ειρηνική.
Η ψυχή του πέταξε σαν γλαροπούλι και ο ήχος της τελευταίας του
αναπνοής πνίγηκε από τον φλοίσβο του
κύματος εκεί στην ερημική παραλία του
Στομίου…
Μας κληροδότησε όμως κι ένα «κακό»
εμάς που τον ζήσαμε από κοντά. Παρέμεινε ένα φωτεινό μέτρο σύγκρισης και αναφοράς τόσο για τον εαυτό μας, όσο και
για τους άλλους, τους σημερινούς αυτοπροβαλλόμενους, ναρκισσευόμενους πνευματικούς ανθρώπους, που μοιάζουν με πυροτεχνήματα κρότου-λάμψης, των οποίων ο θόρυβος και το φως σε θαμπώνουν και σε
εντυπωσιάζουν για λίγα μόνο λεπτά.
Τα λόγια ξεχνιούνται, αλλά η ασκητική βιοτή του έχει σημαδέψει
ανεξίτηλα τις καρδιές μας .
Ευχαριστούμε τον Άγιο Τριαδικό Θεό
που τον έβαλε στην ζωή μας …
Νοέμβριος 2013 Ασκληπιάδης
Σχόλιο : Ο π.Ανάργυρο Σταματόπουλο που δεν πωλήθηκε ποτέ,τους πέταξε
κατάμουτρα την άρνηση να δεχθεί την επισκοποίηση (και την θέση του πήρε ο
Θεολόγος) αλλά ήταν ο καθοδηγητής των κυπρίων ηρώων που ετελέσθηκαν από τους Αγγλους.
Είναι
ο μοναδικός απλός ιερωμένος του τελευταίου αιώνος που εξορίσθηκε απο την Κύπρο ώς επικίνδυνος
ταραξίας ,από τους Άγγλους.
Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ (ΒΙΝΤΕΟ)
Πρόκειται
για μια συγκλονιστική πραγματικά ομιλία του π. Ακακίου,
πνευματικού
τέκνου του π. Πορφυρίου. Τον έζησε τόσο κοντά όσο κανένας
άλλος ίσως και
μάλιστα τις τελευταίες ώρες της ζωής του ήταν μαζί του.
Αναφέρεται σε
πρωτάκουστες εμπειρίες (οι πιο πολλές δεν περιλαμβάνονται
σε κανένα
βιβλίο) στην οσιακή κοίμησή του και στο όσιο λείψανο του πατρός -
Αγίου
Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου. Σύμφωνα με την μαρτυρία του
φυλάσσεται
κρυφά κάπου από τους Αγιορείτες πατέρες μέχρι την επίσημη
ανακήρυξή του
ως Αγίου, ενώ τα δύο χεράκια του --αυτά που ευλογούσαν τον
κόσμο με τόση
αγάπη- παραμένουν άφθαρτα. Ας έχουμε όλοι την ευχή του...!
Μισούσα τους χριστιανούς καί περισσότερο τους παπάδες.
ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ...
"Ημουν μέλος τού κομουνιστικού κόμματος, ανέβηκα στην ιεραρχία καί κάποτε έγινα δι οικητής σέ στρατόπεδο «αναμορφωτικής εργασίας» στη Σιβηρία. Μισούσα τους χριστιανούς καί περισσότερο τους παπάδες. Στό στρατόπεδο είχα πολλούς κρατούμενους, αρχιερείς, ιερείς, μοναχούς καί μοναχές. 'Έκανα ό.τι μπορούσα γιά νά τους δυσκολέψω τή ζωή. Τους έστελνα στίς πιό βαριές εργασίες, τους τιμωρούσα, τους βασάνιζα. Κάποτε έκανα καί τούτο:
Διέταξα τους
κληρικούς νά βιάσουν τίς μοναχές!
(Πρόλογος Νεκταρίου Αντωνοπούλου στο Βιβλίο ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΜΠΕΡΝΤΙΑΝΣΚ, εκδ. Εν πλώ)
ΟΔΗΣΣΟΣ 2002. Σε θάλαμο μεγάλου κρατικού
νοσοκομείου της Ουκρανικής πόλης ακούγονται τά βογκητά ενός ηλικιωμένου
άρρωστου.Ό καρκίνος διάσπαρτος. Οι πόνοι φρικτοί. Τά παυσίπονα δέν επαρκούν,
μέρες καί νύχτες άγρυπνος. Ό ασθενής περιμένει τό θάνατο σάν λύτρωση. Πολλές
φορές φτάνει στό χείλος τού θανάτου, άλλα αυτός σάν νά αδιαφορεί. Μήνες τώρα
παλεύει μεταξύ ζωής καί θανάτου. Οι απλοί άνθρωποι θά έλεγαν: «Δέν τού βγαίνει
ή ψυχή».
Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013
Έστι δίκης οφθαλμός...... Πατήρ Χριστόφορος Μουτάφης: Μετά από 10 χρόνια αγώνων επιτέλους ήρθε η ΠΡΩΤΗ δικαίωση. Θα ακολουθήσουν και άλλες.
Πανηγυρική δικαίωση για τον παπα-Χριστόφορο απ’ το Εφετείο, που, σε κείμενο 60 σελίδων πλέκει το εγκώμιο στον ιερέα και καταρρακώνει τους συκοφάντες του, οι οποίοι καλούνται τώρα να καταβάλουν 50.000 ευρώ ως αποζημίωση
Ο εκλεκτος κοσμοαγαπητος αγωνιστης ιερευς π. Χριστόφορος Μουτάφης, που
παρα την ηλικια του και τις απηνεις διωξεις του από τον μητροπολιτη Ακαρνανιας Κοσμα, και τον κακοτατο ΝΤΑΓΙΑΝ, ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ !!!
Η Δικαιοσύνη απεφάνθη σε Εφετειακό βαθμό.
Και η απόφαση είναι καταπέλτης για όσους θέλησαν να αδικήσουν τον ιερέα της Αγίας Βαρβάρας Αγρινίου, είναι η απόλυτη ηθική δικαίωση για τον παπα-Χριστόφορο.
Οι ενορίτες, βέβαια, οι άνθρωποι που έζησαν τον αγώνα που έκανε δεκαετίες ο παπάς για να ανεγερθεί ο Ι. Ναός και που έβλεπαν τον καθημερινό του αγώνα στο πλευρό των πιστών (και φτωχών) πολιτών της περιοχής, δεν αμφέβαλαν ποτέ.
Ούτε και τώρα αμφιβάλουν, που κάποιες δυνάμεις προσπαθούν να στήσουν απ’ την αρχή την ίδια υπόθεση, αυτή για την οποία εξεδόθη μόλις προ ημερών η υπ.αριθμ. 6055/13 απόφαση του Εφετείου, που, σύμφωνα με πληροφορίες του agrinioreport.com, αποκαθιστά πλήρως την τιμη και την υπόληψη του ιερέως.
To κομψοτεχνημα του Ι. Ναου της Αγίας Βαρβάρας που με χιλιους κοπους ανηγειρε ο π. Χριστοφορος Μουταφης.
Η ιστορία ξεκινά το 2002, όταν, σύμφωνα με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του πατρός Χριστοφόρου, κ. Τσώκο, «πέντε συκοφάντες σε αγαστή συνεργασία με τους γνωστούς-αγνώστους που ακόμη και σήμερα επιμένουν στο να εξοντώσουν ηθικά τον π. Χριστοφόρο, που κι αυτοί σύντομα θα είναι υπόδικοι, εξύφαναν το πρώτο σενάριο συκοφάντησης, με στόχο την ατίμωση, την καθαίρεση και την απομάκρυνση, εν τέλει, του ιερέα από το Ναό».
Μετά από πολλές αναβολές και αναστολές, καθώς έπρεπε πρώτα να αποφανθεί το Συνοδικό Δικαστήριο το οποίο και επέστρεψε το φάκελο χαρακτηρίζοντας άκυρη τη διαδικασία (!), το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών εξέδωσε την 404/11 απόφαση, που δικαίωνε μεν τον παπα-Χριστόφορο, αλλά, σύμφωνα πάντα με τα όσα δηλώνει στο agrinioreport.com o κ. Τσώκος, είχε ορισμένα λάθη.
Έτσι, ο ιερέας προσέφυγε στο Εφετείο.
Και η απόφαση, όπως προαναφέραμε, είναι καταπέλτης για τους «συκοφάντες», που πρέπει τώρα να καταβάλουν ως αποζημίωση για ηθική βλάβη, μαζί με τους τόκους και τα δικαστικά έξοδα, ποσό που φτάνει τις 50.000 ευρώ!
Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ ΠΡΟΦΗΤΕΥΩ ΑΠΟ ΤΗΣ ΘΕΣΕΩΣ ΤΑΥΤΗΣ, ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ
ΠΡΟΦΗΤΕΥΩ ΑΠΟ ΤΗΣ ΘΕΣΕΩΣ ΤΑΥΤΗΣ, ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
(Απόσπασμα
ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου. Η ομιλία
έγινε στην Αθήνα, στις 6-7-1972. Και σήμερα βλέπουν τα λόγια του να
πραγματοποιούνται μέχρι κεραίας, ακούστε τον·)
________
________
_________
«…Oυαί και αλοίμονο·
Η ένταξή
μας στην ΕΟΚ όχι απλώς εμπορική, αλλά ιδεολογική, ηθική, οικογενειακή,
προφητεύω από της θέσεως ταύτης, ότι θα γίνει ο τάφος της Ελλάδος και
της Oρθοδοξίας [στο Εθνος μας] και η εξομοίωσή μας προς τα άλλα έθνη τα
μακράν ημών.
Τί είναι το Έθνος μας;
Θα το πω με όλη την σημασία της λέξεως και διαμαρτύρομαι μέχρι του ουρανού και μέχρι τ' άστρα·
Το έθνος το δικό μας δεν είναι πλέον ιεραποστολικό, αλλά μασονικό.
Αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις έχουν βραχυκυκλώσει το ταλαίπωρον Έθνος μας
και είναι σαν αετός στο κλουβί....
Εμπρός να σπάσουμε την φυλακή αυτή και ο αετός να πετάξει πάλι ψηλά, πολύ ψηλά, μέχρι τα άστρα του ουρανού…..
ΠΑΠΙΣΜΟΣ
Εδώ στην Ελλάδα εκτός των άλλων κακών… θέλουν να μας φέρουν ένα καινούργιο φρούτο!
Τον παπισμό…..
Ο παπισμός είναι θηρίο της Αποκαλύψεως….
Τί εστί παπισμός;
Σύνολο
αιρέσεων.
Και φοβούμαι δυστυχώς, ότι θα δούμε στη Μητρόπολη [των
Αθηνών], -εγώ δεν πηγαίνω στη Μητρόπολη-, θα δείτε την επίσημη εορτή της
25 Μαρτίου…, μπροστά-μπροστά, πρώτον …σαν κόκορα, με τα φτερά του τα
κολωτά να στέκεται δίπλα στον πρωθυπουργό, δεν ξέρω ποιος θα είναι τότε, ένας καρδινάλιος.
Από ώρα σε ώρα ετοιμάζουν να μας φέρουν καρδινάλιο, για να φορέσουμε κουστούμι!
Η Ελλάς τους μοιρίζει χωριατίλα
και θέλουν να μας φορέσουν Ευρωπαϊκό κουστούμι!…
Μα, χίλιες φορές με
φουστανέλα, χωριάτες, με χωριάτικο κουστούμι και Ελλάδα στην
καρδιά…
Θέλει η κυβέρνηση να μας αλλάξει την φορεσιά μας!
Θέλει να μας φορέσει το κουστούμι που ονομάζεται ΕΟΚ.
Να γίνουμε Ευρωπαίοι.
Να
μιλούμε όπως οι Ευρωπαίοι, να ζούμε όπως οι Ευρωπαϊοι, να διώχνουμε τις
γυναίκες όπως οι Ευρωπαίοι, να κάνουμε τα όργια των Ευρωπαίων!…..
Εμείς
όμως θέλουμε να μείνουμε Ελληνες και μόνον Ελληνες, Ορθόδοξοι
Χριστιανοί..
Αλλά όπως πάμε αδέλφια μου, παρ' όλες τις διαμαρτυρίες του ευσεβούς Ελληνικού λαού, που δυστυχώς, είναι αδιοργάνωτος και γι' αυτό δεν φταίει ο λαός, φταίνε οι πνευματικοί ηγέτες, που τον αφησαν αδιοργάνωτο, εις τρόπον ώστε οι αρουραίοι να ροκανίζουν τας ρίζας του δένδρο της Ορθοδοξίας….
Αλλά όπως πάμε αδέλφια μου, παρ' όλες τις διαμαρτυρίες του ευσεβούς Ελληνικού λαού, που δυστυχώς, είναι αδιοργάνωτος και γι' αυτό δεν φταίει ο λαός, φταίνε οι πνευματικοί ηγέτες, που τον αφησαν αδιοργάνωτο, εις τρόπον ώστε οι αρουραίοι να ροκανίζουν τας ρίζας του δένδρο της Ορθοδοξίας….
Όπως πηγαίνουμε στην ευλογημένη πατρίδα μας…σε 50 χρόνια και
λιγότερο, θα υπάρχουν όλων των λογιών καρύδια, μόνο Ελληνες Ορθόδοξοι
δεν θα υπάρχουν.
Μάλιστα, αυτού θα καταντήσουμε εαν δεν δημιουργήσουμε
ένα ρεύμα αντιστάσεως….
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΒΙΝΤΕΟ
Άγιος Πορφύριος
Η πνευματική διαθήκη όπως την συνέταξε ο νέος Όσιος Πορφύριος
ΠΗΓΗ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ
Καὶ ἐνῶ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχα κάνει πολλὲς ἁμαρτίες, ὅταν ξαναπῆγα στὸν κόσμο, συνέχισα τὶς ἁμαρτίες, οἱ ὁποῖες μέχρι σήμερα ἔγιναν πάρα πολλές.
Ὁ κόσμος ὅμως μὲ πῆρε ἀπὸ καλὸ καὶ ὅλοι φωνάζουνε ὅτι εἶμαι ἅγιος. Ἐγὼ ὅμως αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος τοῦ κόσμου.
Ὅσα ἐνθυμόμουνα βεβαίως τὰ ἐξομολογήθηκα, ἀλλὰ γνωρίζω ὅτι γιὰ αὐτὰ ποὺ ἐξομολογήθηκα μὲ συγχώρησε ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅμως τώρα ἔχω ἕνα συναίσθημα ὅτι καὶ τὰ πνευματικά μου ἁμαρτήματα εἶναι πάρα πολλὰ καὶ παρακαλῶ ὅσοι μὲ ἔχετε γνωρίσει νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ μένα, διότι καὶ ἐγώ, ὅταν ζοῦσα, πολὺ ταπεινὰ ἔκανα προσευχὴ γιὰ σᾶς, ἀλλὰ ὅμως τώρα ποὺ θὰ πάω γιὰ τὸν οὐρανὸ ἔχω τὸ συναίσθημα ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μοῦ πεῖ: Τί θέλεις ἐσὺ ἐδῶ; Ἐγὼ ἕνα ἔχω νὰ τοῦ πῶ.
Δὲν εἶμαι ἄξιος, Κύριε, γιὰ ἐδῶ, ἀλλὰ ὅτι θέλει ἡ ἀγάπη σου ἂς κάμει γιὰ μένα. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα δὲν ξέρω τί θὰ γίνει.
Ἐπιθυμῶ ὅμως νὰ ἐνεργήσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καὶ πάντα εὔχομαι τὰ πνευματικά μου παιδιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὸν Θεό, ποὺ εἶναι τὸ πᾶν, γιὰ νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ μποῦμε στὴν ἐπίγειο ἄκτιστο ἐκκλησία Του. Γιατὶ ἀπὸ ἐδῶ πρέπει νὰ ἀρχίσουμε.
Ἐγὼ πάντα εἶχα τὴν προσπάθεια νὰ προσεύχομαι καὶ νὰ διαβάζω τοὺς Ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας καὶ εὔχομαι καὶ ἐσεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο. Ἐγὼ προσπάθησα μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν πλησιάσω τὸ Θεὸ καὶ εὔχομαι καὶ σεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο.
Παρακαλῶ ὅλους σας νὰ μὲ συγχωρέσετε γιὰ ὅ,τι σᾶς στεναχώρησα.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αποφάσισε την αγιοκατάταξή του.
Η πνευματική διαθήκη όπως την συνέταξε ο νέος Όσιος Πορφύριος
Ἀγαπητὰ πνευματικά μου παιδιά,
Τώρα ποὺ ἀκόμη ἔχω τὰ φρένας μου σώας θέλω νὰ σᾶς πῶ μερικὲς συμβουλές. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στὶς ἁμαρτίες ἤμουνα. Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νὰ φυλάω τὰ ζῶα στὸ βουνό, γιατί ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοὶ εἶχε πάει στὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ διώρυγα τοῦ Παναμᾶ γιὰ ἐμᾶς τὰ παιδιά του, ἐκεῖ ποὺ ἔβοσκα τὰ ζῶα, συλλαβιστὰ διάβαζα τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου καὶ πάρα πολὺ ἀγάπησα τὸν Ἅγιο Ἰωάννη καὶ ἔκανα πάρα πολλὲς προσευχὲς σὰν μικρὸ παιδὶ ποὺ ἤμουν 12 – 15 χρονῶν, δὲν θυμᾶμαι ἀκριβῶς καλά, καὶ θέλοντας νὰ τὸν μιμηθῶ μὲ πολὺ ἀγώνα ἔφυγα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου κρυφὰ καὶ ἦλθα στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ὑποτάχτηκα σὲ δύο γέροντες αὐταδέλφους, Παντελεήμονα καὶ Ἰωαννίκιο. Μοῦ ἔτυχε νὰ εἶναι πολὺ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι καὶ τοὺς ἀγάπησα πάρα πολὺ καὶ γι’ αὐτό, μὲ τὴν εὐχή τους, τοὺς ἔκανα ἄκρα ὑπακοή.
Αὐτὸ μὲ βοήθησε πάρα πολύ, αἰσθάνθηκα καὶ μεγάλη ἀγάπη καὶ πρὸς τὸν
Θεό, καὶ πέρασα πάρα πολὺ καλά. Ἀλλά, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, γιὰ τὶς
ἁμαρτίες μου, ἀρρώστησα πολὺ καὶ οἱ Γέροντές μου μοῦ εἶπαν νὰ πάω στοὺς
γονεῖς μου στὸ χωριό μου εἰς τὸν ἅγιο Ἰωάννη Εὐβοίας.Τώρα ποὺ ἀκόμη ἔχω τὰ φρένας μου σώας θέλω νὰ σᾶς πῶ μερικὲς συμβουλές. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στὶς ἁμαρτίες ἤμουνα. Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νὰ φυλάω τὰ ζῶα στὸ βουνό, γιατί ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοὶ εἶχε πάει στὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ διώρυγα τοῦ Παναμᾶ γιὰ ἐμᾶς τὰ παιδιά του, ἐκεῖ ποὺ ἔβοσκα τὰ ζῶα, συλλαβιστὰ διάβαζα τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου καὶ πάρα πολὺ ἀγάπησα τὸν Ἅγιο Ἰωάννη καὶ ἔκανα πάρα πολλὲς προσευχὲς σὰν μικρὸ παιδὶ ποὺ ἤμουν 12 – 15 χρονῶν, δὲν θυμᾶμαι ἀκριβῶς καλά, καὶ θέλοντας νὰ τὸν μιμηθῶ μὲ πολὺ ἀγώνα ἔφυγα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου κρυφὰ καὶ ἦλθα στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ὑποτάχτηκα σὲ δύο γέροντες αὐταδέλφους, Παντελεήμονα καὶ Ἰωαννίκιο. Μοῦ ἔτυχε νὰ εἶναι πολὺ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι καὶ τοὺς ἀγάπησα πάρα πολὺ καὶ γι’ αὐτό, μὲ τὴν εὐχή τους, τοὺς ἔκανα ἄκρα ὑπακοή.
Καὶ ἐνῶ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχα κάνει πολλὲς ἁμαρτίες, ὅταν ξαναπῆγα στὸν κόσμο, συνέχισα τὶς ἁμαρτίες, οἱ ὁποῖες μέχρι σήμερα ἔγιναν πάρα πολλές.
Ὁ κόσμος ὅμως μὲ πῆρε ἀπὸ καλὸ καὶ ὅλοι φωνάζουνε ὅτι εἶμαι ἅγιος. Ἐγὼ ὅμως αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος τοῦ κόσμου.
Ὅσα ἐνθυμόμουνα βεβαίως τὰ ἐξομολογήθηκα, ἀλλὰ γνωρίζω ὅτι γιὰ αὐτὰ ποὺ ἐξομολογήθηκα μὲ συγχώρησε ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅμως τώρα ἔχω ἕνα συναίσθημα ὅτι καὶ τὰ πνευματικά μου ἁμαρτήματα εἶναι πάρα πολλὰ καὶ παρακαλῶ ὅσοι μὲ ἔχετε γνωρίσει νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ μένα, διότι καὶ ἐγώ, ὅταν ζοῦσα, πολὺ ταπεινὰ ἔκανα προσευχὴ γιὰ σᾶς, ἀλλὰ ὅμως τώρα ποὺ θὰ πάω γιὰ τὸν οὐρανὸ ἔχω τὸ συναίσθημα ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μοῦ πεῖ: Τί θέλεις ἐσὺ ἐδῶ; Ἐγὼ ἕνα ἔχω νὰ τοῦ πῶ.
Δὲν εἶμαι ἄξιος, Κύριε, γιὰ ἐδῶ, ἀλλὰ ὅτι θέλει ἡ ἀγάπη σου ἂς κάμει γιὰ μένα. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα δὲν ξέρω τί θὰ γίνει.
Ἐπιθυμῶ ὅμως νὰ ἐνεργήσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καὶ πάντα εὔχομαι τὰ πνευματικά μου παιδιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὸν Θεό, ποὺ εἶναι τὸ πᾶν, γιὰ νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ μποῦμε στὴν ἐπίγειο ἄκτιστο ἐκκλησία Του. Γιατὶ ἀπὸ ἐδῶ πρέπει νὰ ἀρχίσουμε.
Ἐγὼ πάντα εἶχα τὴν προσπάθεια νὰ προσεύχομαι καὶ νὰ διαβάζω τοὺς Ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας καὶ εὔχομαι καὶ ἐσεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο. Ἐγὼ προσπάθησα μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν πλησιάσω τὸ Θεὸ καὶ εὔχομαι καὶ σεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο.
Παρακαλῶ ὅλους σας νὰ μὲ συγχωρέσετε γιὰ ὅ,τι σᾶς στεναχώρησα.
Ἱερομόναχος Πορφύριος
Ἐν Καυσοκαλυβίοις τῇ 4/7 Ἰουνίου 1991
Ἐν Καυσοκαλυβίοις τῇ 4/7 Ἰουνίου 1991