Οι Ιερείς του Κιέβου στο πεδίο της μάχης
Ιερείς της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας
κατά τη διάρκεια των αιματηρών συγκρούσεων στην Ουκρανία, βρέθηκαν να
προσεύχονται στο κέντρο των διαδηλώσεων ώστε να επέλθει ειρήνη και ηρεμία.
Όπως βλέπουμε στις φωτογραφίες ιερείς
στέκονται ανάμεσα σε διαδηλωτές και τις αστυνομικές δυνάμεις που είναι έτοιμες
να επέμβουν, άλλοι προσεύχονται πάνω από νεκρούς, άλλοι ευλογούν το εξαγριωμένο
πλήθος, ενώ άλλοι τελούν παρακλήσεις.
Πηγές φωτογραφιών: Reuters | Getty Images
| AP | EPA | AFP Γράφτηκε την Romfea.gr 22 Φεβρουαρίου 2014
ΣΧΟΛΙΟ 1:
.
Δείτε με τι σεβασμό οι
Ουκρανοί αντιμετωπίζουν τον Ιερέα.
Και οι διαδηλωτές, και
οι αστυνομικοί, και οι της συμπολίτευσης, και οι της
αντιπολίτευσης.
Δείτε τον ιερέα στο
νεκροτομείο να κάνει τρισάγιο.
Δείτε τον ιερέα να
διαβάζει παράκληση.
Δείτε τον διαδηλωτή να
εξομολογείται καταμεσίς στο δρόμο, στο πεδίο των συγκρούσεων.
Δείτε τις
εκκλησίες που τις έκαναν νοσοκομεία.
Συγκλονιστικά γεγονότα.
Ούτε τα διεθνή ΜΜΕ (και τα δικά μας ακόμη) δεν το
αποσιώπησαν!!!
Και
κάτι άλλο: Η Ουκρανία
έγινε Ορθόδοξη 1.000 έτη μετά από εμάς
και μετά την κομμουνιστική δίωξη, είναι αυτή η σημερινή Ορθόδοξη Εκκλησία
της Ουκρανίας (η μαχόμενη, η αγωνιστική, η θυσιαστική, η παρευρισκόμενη
στον κίνδυνο και προσευχόμενη για τον λαό της).
Είναι αυτή που μαζί με
την αδελφή της Ρωσική Εκκλησία επιτελούν το ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΘΑΥΜΑ.
ΣΧΟΛΙΟ 2 : Η αντίθεση των Ιερέων της
Λαρίσης, πειθήνιων οργάνων του δεσποτισμού.
Ο κλήρος της Ελλαδικής εκκλησίας επιδεικνύει
πλέον ένα παρελθόν, ο κλήρος της Ουκρανίας επιδεικνύει ένα λαμπρό παρόν!
Αντιθέτως,
στη Λάρισα οι Ιερείς στην πλειοψηφία τους κατά τα γεγονότα του λεγόμενου
Εκκλησιαστικού προβλήματος της Λαρίσης, των παρανόμων και αντικανονικών
ενθρονίσεων των μοιχεπιβατών δεσποτάδων Δημητρίου Μπεκιάρη και Ιγνατίου
Λάππα, έμειναν αδιάφοροι, απαθείς, μισθωτοί δημόσιοι υπάλληλοι, εθελόδουλοι, του δεσποτισμού.
Πολλοί δε εξ αυτών υπήρξαν καταδότες και
παθιασμένοι κατήγοροι, ψευδομάρτυρες κατά των Αγωνιζομένων Χριστιανών της
Λαρίσης, των Θεολογικών, και για να είναι αρεστοί στον δεσπότη τους,
τους σύρουν στα δικαστήρια μέχρι σήμερον, με πρωτεργάτη τον αντικανονικό
δεσπότη Ιγνάτιο Λάππα.
Στην Λάρισα οι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί με
αφορμή την διεκδίκηση επιστροφής του αδικημένου αγίου Επισκόπου Λαρίσης
Θεολόγου ξεκίνησαν από 14-9-1989 μέχρι σήμερον, έναν μοναδικό στη σύγχρονη
Εκκλησιαστική Ιστορία δίκαιο Αγώνα με συνθήματα: "Ζητούμε
Ελευθέρα και Ζώσα Ορθόδοξη Εκκλησία" - "Δικαιοσύνη στην
Εκκλησία"- "Ο Θεολόγος έχει την ευλογία."
κ.α.τ.
Εναντίον
αυτού του αληθινού αγώνα επιστρατεύτηκαν όλες οι σκοτεινές δυνάμεις,
εκκλησιαστικές και μη, για να στηρίξουν το διεφθαμένο καθεστώς του
τότε αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Τίκα που είναι η αρχή της σύγχρονης
εκκλησιαστικής εκτροπής και κατάπτωσης με γνήσιο συνεχιστή
έως σήμερον τον αρβανίτη Ιερώνυμο
Λιάπη.
Ο γνήσιος αυτός αγώνας απαύστως
συνεχίζεται απτόητος από τις δεσποτικές διώξεις Χάριτι Θεού μέχρι σήμερον.
Αντιπαραθέτουμε
μερικές Φωτογραφίες για σύγκριση από τα γεγονότα του εκκλησιαστικού της Λαρίσης.
Τι να πει κανείς!! Σταματώ το σχόλιό
μου, συγγνώμη 
Γράφουν συγκεκριμένα
οἱ Πατέρες, πὼς οἱ αἱρετικοὶ εἶναι νοσοῦντες.
Ἡ νόσος τους δέ, ὅσο περισσότερο
χρόνο παραμένουν στὴν αἵρεση, γίνεται δυσθεράπευτη καὶ ἀθεράπευτη. Τὸ νὰ συζητᾶ
κανεὶς μαζί τους χωρὶς νὰ ἐπισημαίνει τὴν ἀρρώστια τους καὶ νὰ ἀποκόπτει τὰ σεσηπότα
μέλη τῆς αἱρέσεως, μοιάζει σὰν κάποιο πονηρὸ γιατρό, ποὺ κάνει πὼς δὲν βλέπει
τὰ σάπια μέλη τοῦ ἀρρώστου καὶ συζητᾶ γιὰ τὰ ὑγιῆ. Μ’ αὐτή του τὴ στάση δὲν
δείχνει ἀγάπη, ἀφοῦ συντελεῖ στὸ νὰ χειροτερεύει ὁ ἀσθενής. Καὶ ἐπιπλέον
ἐκθέτει σὲ κίνδυνο τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς ἄλλους νὰ μολυνθοῦν, ὄχι μόνο γιατὶ ἡ
ἀσθένεια εἶναι μεταδοτική, ἀλλὰ καὶ γιατὶ μὴ λαμβάνοντάς την ὑπ‘ ὄψιν,
ἀψηφώντας τὶς Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων, χάνει καὶ τὴ θεία Χάρη.
Ὑπ’ ὄψιν δέ, ὅτι κατὰ τοὺς
Πατέρες ἡ αἵρεση, θὰ συμβάλει μὲ τὸν τρόπο της στοὺς ἐσχάτους καιρούς, ὥστε ἡ ἀγάπη
τῶν πολλῶν νὰ «ψυγῇ». Ἀκόμα καὶ οἱ χριστιανοὶ θὰ σιωποῦν, μὴ ὑπερασπιζόμενοι
τὴν σώζουσα ἀλήθεια, ἀπὸ ἀδιαφορία ἢ σκοπιμότητα. Νὰ πῶς οἱ Πατέρες μᾶς τὸ παρουσιάζουν
σὲ δυὸ ἀντιπροσωπευτικὰ κείμενα. Τὸ ἕνα προέρχεται ἀπὸ ἕνα Πατέρα τῶν
τελευταίων αἰώνων καὶ τὸ ἄλλο ἀπὸ ἕνα τῶν πρώτων αἰώνων:
«Ὅταν θὰ ἔλθουν οἱ
ψευδοπροφῆτες καὶ οἱ ψευδόχριστοι, καὶ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν θὰ "ψυγῆ", καὶ ἡ ἀνομία θὰ πληθυνθῆ, καὶ μαζὶ μὲ τοὺς Ἑβραίους θὰ
σιωποῦν ἀκόμη καὶ οἱ χριστιανοί, τότε θὰ ἀρχίσουν νὰ φωνάζουν τὰ οὐράνια
σώματα. Θὰ φωνάζουν μὲ τὸ δικό τους τρόπο. Μὲ τὴ δική τους γλῶσσα. Καὶ θὰ
ἀναγγέλλουν τὸν ἐρχομὸ τῆς δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ»(Νικόλαος
Βελιμίροβιτς, Ἐπίσκοπος
Ἀχρίδος).
Καὶ σὲ ἕνα ἀρχαῖο κείμενο: «Οὗτοι γάρ εἰσι ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ ψευδαπόστολοι,
πλάνοι καὶ φθορεῖς..., δι' οὓς ψυγήσεται ἡ τῶν πολλῶν ἀγάπη· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος
ἀδιαστρόφως, οὗτος σωθήσεται· περὶ ὧν ἀσφαλιζόμενος ἡμᾶς ὁ Κύριος παρήγγειλεν
λέγων· “Ἐλεύσονται πρὸς ὑμᾶς ἄνθρωποι ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσιν
λύκοι ἅρπαγες· ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς, προσέχετε ἀπ' αὐτῶν·
ἀναστήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ πλανήσουσι πολλούς”» (ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ).
Ὑπάρχουν, ὅμως, καὶ πάρα πολλὰ ἄλλα κείμενα ποὺ ἀναφερόμενα στοὺς
αἱρετικοὺς καὶ τὴν αἵρεση ἐκφράζουν τὴν ἴδια θέση: ἡ αἵρεση εἶναι νόσος δυσθεράπευτη
ἢ ἀνίατη καὶ μολυσματική. «Εἰς ὅλας τὰς Συνόδους οἱ αἱρετικοὶ κατεκρίθησαν κατὰ
κύριον λόγον ὡς ἀνιάτως νοσοῦντες, ἀπὸ ἐγωϊσμὸν καὶ αὐτοπεποίθησιν. Ὅλοι οἱ
αἱρετικοὶ ἐξέπεσαν ἀπὸ τὰς πνευματικὰς ἀρετάς, καὶ εἶτα ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξον
πίστιν. Ὀρθόδοξος πίστις εἶναι ἡ πνευματικὴ πορεία τῶν ταπεινῶν τοῦ Ἰησοῦ, ποὺ
ὄχι μόνον δὲν “κατακυριεύουν τῆς πίστεως”, ἀλλὰ θυσιάζουν πρὸς χάριν της τὰ
πάντα» (Μελετίου
Νικοπόλεως, Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, σελ. 23-24).
Γράφει ὁ ἅγιος καὶ θεοφόρος Ἰγνάτιος:
«Εἰώθασί τινες δόλῳ πονηρῷ τὸ ὄνομα
Χριστοῦ περιφέρειν, ἄλλα τινὰ πράσσοντες ἀνάξια Θεοῦ, οὓς δεῖ ὑμᾶς ὡς θηρία ἐκκλίνειν. Εἰσὶ γὰρ κύνες
λυσσῶντες λαθροδῆκται· οὓς δεῖ ὑμᾶς φυλάσσεσθαι ὄντας δυσθεραπεύτους.... Μὴ πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου·
οἰκοφθόροι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν. Εἰ οὖν οἱ κατὰ σάρκα ταῦτα
πάσχοντες ἀπέθνησκον, πόσῳ μᾶλλον ἐὰν πίστιν ἐν
κακοδιδασκαλίᾳ φθερεῖ, ὑπὲρ ἧς Ἰησοῦς Χριστὸς ἐσταυρώθη; Ὅτι οὗτος
ρυπαρὸς γενόμενος, εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον χωρήσει, ὁμοίως καὶ ὁ ἀκούων αὐτοῦ».
«Ταῦτα ὁ τοῦ Θεοῦ
θεράπων Νικηφόρος … παρεκάλει τῇ ζύμῃ μὴ συμφύρεσθαι τῶν αἱρετιζόντων, ἀπέτρεπεν ὡς ἰὸν καὶ ὡς κύημα ἐχιδνῶν τὰ τῆς
διδασκαλίας αὐτῶν ἀλλόφυλα προφεύγειν ἀμβλώματα. "οὐ γάρ", ἔλεγε,
"σωματικὸν ἐπάγουσι μώλωπα φαρμάκοις ἰατρικῆς ὑπείκειν δυνάμενον· τοῖς τῆς
ψυχῆς δὲ μυχοῖς ἐνιεῖσι
τὸν κίνδυνον, τὴν ἐξ ἐπιπολῆς ἀναινόμενα
μότωσιν…"».
«Μηδέποτε συμφιλιάσῃς μετὰ αἱρετικῶν. Μὴ συμφάγῃς, μὴ συμπίῃς, μὴ
συνοδοιπορήσῃς. Μὴ εἰσέλθῃς εἰς οἶκον αὐτῶν, μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν· πάντα γὰρ ὅσα
εἰσίν, ἀκάθαρτα εἰσίν, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος,
ὅτι τοῖς μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν,
ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. Ἀσφαλίζου οὖν τὴν ψυχήν σου,
ἀγαπητέ. Μὴ συμφιλιάζῃς αἱρετικοῖς, ἵνα μὴ συγκοινωνήσῃς
τῇ κοινωνίᾳ αὐτῶν· ὅτι γάρ,
καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, οὐκ ἔχουσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, οὐδὲ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, οὐδὲ
ἐν τῷ μέλλοντι· δηλονότι οὐδὲ οἱ συμμιαινόμενοι
αὐτοῖς· ἕκαστος γὰρ θερίσει ὃ ἔσπειρε» (Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Περὶ
μετανοίας καὶ κατανύξεως).
Οι Ιερείς του Κιέβου στο πεδίο της μάχης
(Σημείωση: Οι Ιερείς των παρακάτω φωτογραφιών του Κιέβου θεωρούμε ότι είναι Ορθόδοξοι, με κάθε επιφύλαξη για την περίπτωση που είναι Ουνίτες σχισματικοί) 
