Λόγος στά Χριστούγεννα . Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος .

Εἰς τό Γενέθλιον τοῦ Κυρίου Ἡμῶν ‘Ιησοῦ Χριστοῦ

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Μυστήριο παράξενο καὶ παράδοξο ἀντικρύζω. Βοσκῶν φωνὲς φτάνουν στ’ αὐτιά μου. Δὲν παίζουν σήμερα μὲ τὶς φλογέρες τοὺς κάποιον τυχαῖο σκοπό. Τὰ χείλη τοὺς ψάλλουν ὕμνο οὐράνιο.

Οἱ ἄγγελοι ὑμνολογοῦν, οἱ ἀρχάγγελοι ἀνυμνοῦν, ψάλλουν τὰ Χερουβεὶμ καὶ δοξολογοῦν τὰ Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν ὅλοι, βλέποντας τὸ Θεὸ στὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο στοὺς οὐρανούς.

Σήμερα ἡ Βηθλεὲμ μιμήθηκε τὸν οὐρανό: Ἀντὶ γι’ ἀστέρια, δέχτηκε τοὺς ἀγγέλους· ἀντὶ γιὰ ἥλιο, δέχτηκε τὸν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Καὶ μὴ ζητᾶς νὰ μάθεις τὸ πῶς. Γιατί ὅπου θέλει ὁ Θεός, ἀνατρέπονται οἱ φυσικοὶ νόμοι.

Ἐκεῖνος λοιπὸν τὸ θέλησε. Καὶ τὸ ἔκανε. Κατέβηκε στὴ γῆ κι ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο. Ὅλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι’ αὐτὸν τὸ σκοπό.

Σήμερα γεννιέται Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει αἰώνια, καὶ γίνεται αὐτὸ ποὺ ποτὲ δὲν ὑπῆρξε. Εἶναι Θεὸς καὶ γίνεται ἄνθρωπος! Γίνεται ἄνθρωπος καὶ πάλι Θεὸς μένει!

Ὅταν γεννήθηκε, οἱ Ἰουδαῖοι δὲν δέχονταν τὴν παράδοξη γέννησή Του: Ἀπὸ τὴ μία οἱ Φαρισαῖοι παρερμήνευαν τὰ ἱερὰ βιβλία· κι ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ γραμματεῖς δίδασκαν ἀλλὰ ἀντὶ ἄλλων. O Ἡρώδης πάλι, ζητοῦσε νὰ βρεῖ τὸ νεογέννητο Βρέφος ὄχι γιὰ νὰ τὸ τιμήσει, μὰ γιὰ νὰ τὸ θανατώσει.

Ἐ λοιπόν, ὅλοι αὐτοὶ σήμερα τρίβουν τὰ μάτια τους, βλέποντας τὸ Βασιλιὰ τ’ οὐρανοῦ νὰ βρίσκεται στὴ γῆ μ’ ἀνθρώπινη σάρκα, γεννημένος ἀπὸ παρθενικὴ μήτρα.

Καὶ ἦρθαν οἱ βασιλιάδες νὰ προσκυνήσουν τὸν ἐπουράνιο Βασιλιὰ τῆς δόξας.

Ἦρθαν οἱ στρατιῶτες νὰ ὑπηρετήσουν τὸν Ἀρχιστράτηγο τῶν οὐράνιων Δυνάμεων.

Ἦρθαν οἱ γυναῖκες νὰ προσκυνήσουν Ἐκεῖνον ποὺ μετέβαλε τὶς λύπες τῆς γυναίκας σὲ χαρά.

Ἦρθαν οἱ παρθένες νὰ προσκυνήσουν Ἐκεῖνον ποὺ δημιούργησε τοὺς μαστοὺς καὶ τὸ γάλα, καὶ τώρα θηλάζει ἀπὸ Μητέρα Παρθένο.

Παραμονὴ Χριστούγεννα, του Φώτη Κόντογλου.

 

Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι.
Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΩΓΜΕΝΟΣ AΠΟ ΤΗΝ ΚΟΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΓΙ” ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ. ΝΑ ΑΠΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ;…

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

  25 Δεκεμβρίου Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου 
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

O XΡΙΣΤΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ

«Οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι» (Λουκ. 2,7)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ χριστιανοσύνη ἑ­ορτάζει τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰ­ησοῦ Χριστοῦ, γεγονὸς μοναδικὸ στὴν ἱστορία.
Ὑπάρχουν πράγματα ἀξιόλογα, ποὺ δὲν μπο­ρεῖ κανεὶς νὰ τὰ ἀγνοήσῃ, ὅπως λ.χ. ἡ εἴδησι ὅ­­τι στὸν 20ὸ αἰῶνα ὁ ἄνθρωπος πάτησε στὴ σε­λήνη. Ἀλλ᾽ ὅ­σο θαυμαστὸ καὶ ἂν φαντάζῃ αὐτό, εἶνε πολὺ μικρὸ ἀπέναντι στὸ γεγονὸς ὅ­τι ὄχι πλέον ἄνθρωπος ἀλλ᾽ αὐτὸς ὁ Θεός, ποὺ ἐ­ξουσιάζει τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες, ἐ­πισκέ­φθηκε τὴ γῆ ἀπὸ τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν. Κατέβηκε ἐδῶ, φόρεσε ἀνθρώπινη σάρκα, περπάτησε ἀνάμεσά μας, δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε καὶ ἀνελήφθη πάλι στοὺς οὐρανούς. Γεγονὸς ἄνευ προηγουμένου, μοναδικό!
Ὁ ἥλιος ἄγγιξε τὴ γῆ, λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, καὶ ἡ γῆ δὲν κάηκε! «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου…» (ἁ­γιασμ. Θεοφαν.). Τὸ πιστεύ­­εις; ἔλα στὴν ἐκκλησία· δὲν τὸ πιστεύεις; κάνε τὸ ρεβεγιόν σου. Εἶνε ζήτημα πίστε­ως. Ἂν πιστεύῃς ὅτι πραγματικὰ ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ, τότε ὁ Χριστὸς θὰ γεννη­θῇ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὄχι πλέον στὴ φάτνη ἀλλὰ στὴν καρδιά σου, οἱ οὐρανοὶ θ᾿ ἀ­νοίξουν, ἡ φύσις θ᾽ ἀγάλλεται καὶ θὰ χαίρῃ, οἱ ἄγγελοι θὰ ψάλλουν τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…» (Λουκ. 2,14).

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Το πνευματικό μεγαλείο, το μυστικό βάθος και το αισθητικό κάλλος της Ορθοδόξου τέχνης συνεργούν στη μετοχή του πιστού στο καλοάγγελτο γεγονός της ενανθρώπισης. Μέσα στο χώρο της Εκκλησίας ο πιστός ζει το μυστήριο της σαρκώσεως με τις αισθήσεις του, που μεταμορφώνονται για να γίνουν μέσα επικοινωνίας με το άρρητο. Προσκυνώντας την εικόνα της Γεννήσεως ανταποκρίνεται στο κέλευσμα της ψαλμωδίας «δεύτε ίδωμεν πιστοί» και «βλέπει» με τα μάτια του την θεολογία της σαρκώσεως αισθανόμενος την ευφροσύνη της θείας συγκαταβάσεως και κενώσεως.     Ο εικονογραφικός τύπος διαμορφώθηκε έτσι ώστε να συνοψίζει τη θεολογία της Γεννήσεως ντύνοντάς την με άρτια αισθητική μορφή. Η παράσταση έχει οργανωθεί αντιρρεαλιστικά και συμβολικά συνθέτοντας στοιχεία από την ιστορική πραγματικότητα, πνευματικά και διαχρονικά. Το βουνό, το σπήλαιο, η φάτνη, τα ζώα συνυπάρχουν με τον χρυσό κάμπο που είναι ο πνευματικός χώρος του ουρανού. Έτσι η εικόνα αμέσως παρουσιάζει την σύνθεση του γήινου και του ουράνιου, του ανθρώπινου και του θείου.

 Όλες οι μορφές έχουν ειδικό νόημα και συμβολισμό. Η Γέννηση τοποθετείται μέσα σε σπήλαιο, στοιχείο που δεν προέρχεται από τα Ευαγγέλια, αλλά από την παράδοση που ξεκινάει μεν από το απόκρυφο το λεγόμενο Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου αλλά την παίρνει ο ορθόδοξος θεολογικός στοχασμός (Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυς) και την καθιερώνει η υμνογραφία με τον Ρωμανό «και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει» (Κοντάκιον), και τους άλλους Υμνωδούς των Χριστουγέννων: «Τι σοι προσενέγκωμεν Χριστέ ότι ώφθης επί γης ως άνθρωπος… η γη το σπήλαιον» (Ιδιόμελον Εσπερινού), «τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι» (κάθισμα Όρθρου). 

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς: Σκέψεις για την Ημερίδα της Μητροπ. Πειραιώς και η προϊστορία της

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Α΄ Μέρος

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η

 

Εἶναι γνωστό ὅτι προσφάτως πραγματοποιήθηκε ἡ πολυσυζητημένη Ἡμερίδα μέ τό ὡς ἄνω θέμα, ἡ ὁποία κατά βάσιν ἀφοροῦσε τήν δογματική καί ἐκκλησιολογική στάσι καί θέσι τῶν Ὀρθοδόξων ἐν καιρῷ αἱρέσεως, ἡ ὁποία στίς ἡμέρες μας σηματοδοτεῖ τήν στάσι τῶν Ὀρθοδόξων στήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ παροῦσα μικρά προσωπική ἀποτίμησις αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, εἰς τήν ὁποία ἤμουν παρών, θά χωρισθῆ στίς ἑξῆς ἑνότητες:

1. Γενική κριτική τῆς ἐν λόγῳ Ἡμερίδος ὡς πρός τόν σκοπό καί τόν τρόπο ὀργανώσεως καί διεξαγωγῆς της, τά συμπεράσματα καί τήν ἀπήχησι πού εἶχε στό ἀκροατήριο.

2. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς μέ θέμα: «Ἡ ἀποτείχιση ὑπό τό φῶς τῆς ζωῆς καί τῶν ἀγώνων τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου», τόν ὁποῖο (ὅσιο Θεόδωρο) ἐπισταμένα ἔχω μελετήσει προσωπικά κι ἔχω δημοσιεύσει βιβλία, ἄρθρα καί μελέτες σχετικά μέ τήν προσωπικότητα καί τή στάσι του.

3. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ π. Βασιλείου Παπαδάκη, καθηγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς Ἁγ. Ἀναστασίας στήν Κρήτη, μέ θέμα: «Ἡ Διακοπή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κοινωνίας σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία».

4. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Φωτόπουλου, μέ θέμα: «Ἀκοινωνησία καί ἀποτείχιση σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία καί τόν βίο τῶν ἁγίων Πατέρων».

5. Κριτική τῆς συζητήσεως ἡ ὁποία ἐπακολούθησε καί κατά τήν ὁποία ἀπεδείχθη ὅτι ὄχι μόνον δέν ἀνέπαυσαν οἱ ὁμιλητές – εἰσηγητές οὐδένα ἀκροατή τῆς Ἡμερίδος, ἀλλά ἀπεναντίας ἐξοργίστηκαν ἅπαντες ἐξαιτίας τοῦ προσχηματισμένου καί σκοπίμου τρόπου διεξαγωγῆς της.

6. Συμπεράσματα διά τήν πορεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν εἰς τό προσεχές καί ἀπώτερο μέλλον, βάσει τῶν εἰσηγήσεων τῆς Ἡμερίδος, ἐφ’ ὅσον αὐτές ὁριοθετοῦν τίς θέσεις ὅλων τῶν ἡγετῶν τοῦ Ἀντιοικουμενισμοῦ.

Θεωρῶ ὡς εὐλογία Θεοῦ τήν διεξαγωγή αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, διότι προσδιώρισε καί διεκήρυξε κατά τόν πλέον ἐπίσημο τρόπο τήν γραμμή καί πορεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν, τά ἐρείσματα καί ἐπιχειρήματά των καί, κατά τό δή λεγόμενο, ἀπεκάλυψε «πολλῶν καρδιῶν διαλογισμούς» πρός γνῶσιν καί ἐγρήγορσι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν ὄψει τῶν ἐπερχομένων δεινῶν.

1. Γενική κριτική τῆς Ἡμερίδος ὡς πρός τόν σκοπό καί τόν τρόπο ὀργανώσεως καί διεξαγωγῆς της, τά συμπεράσματα καί τήν ἀπήχησι τήν ὁποία εἶχε στό ἀκροατήριο.

Διά νά κατανοηθῆ τό πλαίσιο καί ἡ ἀνάγκη τῆς διεξαγωγῆς αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος πρέπει περιληπτικά νά ἀναφερθοῦν τά ἑξῆς ἱστορικά στοιχεῖα.

Τό 2012 ἐξέδωσα ἕνα μικρό βιβλίο μέ τίτλο «Ἡ Διαχρονική Συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιά τό Ὑποχρεωτικό τοῦ 15^ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου περί Διακοπῆς Μνημονεύσεως Ἐπισκόπου Κηρύσσοντος ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν». Εἰς αὐτό προσπάθησα νά ἀποδείξω ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἱεροί Κανόνες καί ἡ διδασκαλία ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἁγίων διδάσκουν τήν ἐκκλησιαστική ἀπομάκρυνσι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες καί Ἐπισκόπους, ἐφ’ ὅσον αὐτοί διακηρύσσουν μέ λόγια καί ἔργα, καί δή συνοδικῶς, κάτι ἀντίθετο (αἱρετικό) ἀπό τήν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς καί τήν ἰσόκυρο μέ αὐτήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων.

Στό τέλος τοῦ αὐτοῦ ἔτους (2012) τό λεγόμενο Γραφεῖο  ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐξέδωσε μία κριτική μελέτη  ἑξῆντα (60) περίπου σελίδων μέ τίτλο: «15^ος Κανών Πρωτοδευτέρας Συνόδου καί Ἀποτείχισις. Κριτική μελέτη στό σύγγραμμα τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Μοναχοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ μέ τίτλο “Ἡ Διαχρονική Συμφωνία... ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν“».

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του αποτειχισθέντος Ιερομονάχου π. Ευθυμίου Χαραλαμπίδη

Χαρμόσυνο Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα καὶ θεῖο δῶρο –ὡς δικαίωση τῆς ὑπομονῆς τους– ἀποτελεῖ τὸ Μήνυμα τοῦ π. Εὐθύμιου Χαραλαμπίδη, ποὺ μᾶς ἐστάλη, γιὰ τοὺς ἀδελφοὺς ποὺ ἔχουν ἀποτειχιστεῖ ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους καὶ ἰδιαίτερα αὐτοὺς ποὺ μένουν στὴν Ἀθήνα.

Ὁ ἐκδιωχθεὶς ἐκ τῆς Μονῆς τῆς Μετανοίας του, ἀπὸ τὸν περιβόητο Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεο, μὲ σκαιὸ καὶ βίαιο τρόπο, ἐπειδὴ διέκοψε τὴ Μνημόνευση τοῦ ὀνόματός του, γιὰ ὅσα παρὰ τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὴν ὀρθόδοξη Παράδοση πράττει, μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἤδη Λειτουργεῖ στὴν Ἀθήνα, ὅπου πολλοὶ ἀποτειχισμένοι ἀναζητοῦσαν ἱερέα.

Εὐχόμαστε τὸ παράδειγμά του νὰ μιμηθοῦν καὶ ἄλλοι ἱερωμένοι, ποὺ βασανίζονται συνειδησιακὰ ἀπὸ τὶς συνεχεῖς ἐκτροπὲς τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων καὶ δὲν θέλουν νὰ γίνονται συμμέτοχοι στὴν προδοσία τῆς Πίστεως καὶ στὸν μολυσμὸ ποὺ μεταδίδουν οἱ Ἐπίσκοποι, ποὺ εἴτε συμμετέχουν συνειδητὰ στὴν ἐπέκταση τῆς αἱρέσεως, εἴτε ἀνέχονται καὶ κοινωνοῦν μὲ τοὺς ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Εὐχόμαστε οἱ εὐλαβεῖς κληρικοὶ νὰ ἀπεγκλωβιστοῦν ἀπὸ τὰ διλήμματα ποὺ θέτουν (ποιός θὰ τὸ φανταζόταν!) οἱ ἴδιοι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες, ἀντιλαμβανόμενοι ὅτι εὐθύνη ἔναντι τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχουν ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς κοινωνοῦντες μὲ αὐτήν, ἀλλ’ ὅσοι μὲ τὴν σιωπή τους διευκολύνουν τὴν ἐξάπλωση τῆς αἱρέσεως.

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα

τοῦ ἀποτειχισθέντος Ἱερομονάχου

π. Εὐθυμίου Χαραλαμπίδη

Μὲ ἀφορμὴ τὴν Ἡμερίδα ποὺ πραγματοποίησε στὶς 27/11/2014, ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ (στὴν ὁποία λόγῳ ἀνειλημμένων ὑποχρεώσεων δὲν μπόρεσα νὰ παρευρεθῶ) καὶ τὴν ἐλεεινὴ καὶ θεομίσητο συλλειτουργία τοῦ κακοδόξου καὶ αἱρετικοῦ Βαρθολομαίου μετὰ τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα τῆς Ρώμης, ποὺ ἐτελέσθη στὸ σκοτεινὸ πλέον Φανάρι τῆς Κωνσταντινουπόλεως (30/11/14), ἀπευθύνω λίγα λόγια πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ἀδελφούς μας, ποὺ ἀγαποῦν ἐν ἀληθείᾳ τὸν Τριαδικὸ Θεό, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Κύριον Ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστό, ποὺ ἐσταυρώθη διὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀγάπη· πρὸς τοὺς ἐραστὰς τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν μοναδικὴ «Κιβωτὸ τῆς σωτηρίας», ποὺ εἶναι ἀπηλλαγμένη ἀπὸ ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ φαντασίες τοῦ Διαβόλου, ἐξαιρέτως δὲ ἀπὸ τὴν τερατώδη καὶ χειροτέραν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου τοῦ ὀνόματος τοῦ Μητροπολίτη Σύρου τὴν 9ην Αὐγούστου 2014, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ μὲ ἐκδιώξει βίαια ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ ἁγίου Νικολάου τῆς νήσου Ἄνδρου. Καὶ ἐκδιώχθηκα μὲν ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς τῆς μετανοίας μου, ἀλλ’ ἐν πνευματικῇ ἀγαλιάσει καὶ χαρᾷ, ἀφοῦ, ἀπομακρύνθηκα μὲν ἀπὸ τοὺς κοινωνοῦντας καὶ προάγοντας τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παραμένω ὅμως στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἑνώθηκα μὲ τοὺς ἀποτειχισμένους πιστοὺς (γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους) στὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλη τὴ γῆ.

Βρίσκομαι, λοιπόν, στὴν εὐλογημένη θέση νὰ γνωστοποιήσω, ὅτι κι ἐγὼ ἀποκηρύσσω, ἀναθεματίζω καὶ καταδικάζω τὴν θεομίσητη Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τώρα μὲν ὡς μονάδα, ἀλλὰ ἔρχεται ἡ ὥρα ποὺ μὲ τὸν Ὀρθόδοξο Ἑλληνικὸ λαό, ἀπὸ κοινοῦ  θὰ καταδικάσουμε καὶ θὰ ἀποκηρύξουμε αὐτὴν τὴν φοβερὰ μάστιγα τοῦ αἰῶνος τούτου, ποὺ πλήττει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Αυγουστίνος Καντιώτης: «…Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, νὰ κατηγορήσω τὸ λαὸ ὡς ἀμετανόητο; Ἂς κατηγορήσωμε τὸ ῥάσο, ἂς κατηγορήσωμε τοὺς παπᾶδες καὶ τοὺς δεσποτάδες.»

Πόσοι εἴμεθα; Ἑκατὸ δεσποτάδες ἔχει ἡ πατρίδα. Ὅλα τὰ Βαλκάνια δὲν ἔχουν τόσους δεσποτάδες ὅσους ἔχει ἡ μικρὰ Ἑλλάς. Πόσοι παπᾶδες εἶνε; Ὀκτὼ χιλιάδες παπᾶδες. Δώδεκα ἀπόστολοι, μιὰ ντουζίνα, καὶ ἀλλάξανε τὸν κόσμο. Κ᾿ ἐμεῖς ὀκτὼ χιλιάδες δὲν μποροῦμε ν᾿ ἀλλάξουμε τὴν κοινωνία μας, τὴ γειτονιά μας, τὸ σπίτι μας. Γιατί; Γιατὶ εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς ἀμετανόητοι. Διδάσκομε μετάνοια, προτρέπουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια, ἀλλὰ ἐμεῖς μένουμε ἀμετανόητοι.

Ποιός δεσπότης ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο νὰ πάῃ στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ κλάψῃ τὶς ἁμαρτίες του; Ποιός παπᾶς, ἀπὸ τὶς ὀκτὼ χιλιάδες, ἔφυγε; Ἆραγε δὲν ἔχουμε διαπράξει ἁμαρτήματα σὰν ἄνθρωποι; Ποιός παπᾶς ἐκρέμασε τὸ πετραχήλι του καὶ εἶπε, Ἐγὼ φεύγω, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ἐξομολογῶ καὶ νὰ κρατῶ τὸ δισκοπότηρο στὰ χέρια μου τ᾿ ἁμαρτωλά…; Ποιός;

Κανείς. Ἀμετανόητος κλῆρος, ἀμετανόητος ἱεραρχία. Κι ἀφοῦ ὁ λαὸς δὲν βλέπει ἐμᾶς νὰ μετανοοῦμε, νὰ κλαίωμε καὶ νὰ πενθοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, πῶς αὐτὸς νὰ μετανοήσῃ;
Ἀμετανόητος λαός. Θὰ ἔπρεπε νὰ βρεθῇ ἕνας Ἰωνᾶς προφήτης, νὰ ἔρθῃ μὲ κεραυνοὺς καὶ ἀστραπὰς καὶ νὰ μᾶς πῇ· «Ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νινευῒ καταστραφήσεται» (Ἰωνᾶ 3,4). Καὶ νομίζω, ὅτι ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ θὰ κατέβῃ καὶ θὰ σαλπίσῃ σ᾿ ὁλόκληρη τὴν γῆ. Δὲν σᾶς λέγω ποιός θὰ εἶνε αὐτὸς ὁ ἄγγελος ποὺ θὰ σαλπίσῃ καὶ θὰ πῇ· Ἀνθρωπότης ἀνθρωπότης, Βαλκάνια καὶ Ἑλλάς, ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ καταστραφήσεται ἡ γῆ.
Θὰ γίνῃ αὐτό. Διάβαζα καὶ ἀνατρίχιασα· τριάντα χιλιάδες πύραυλοι, βόμβες ἀτομικές, ἔχει ἡ Ῥωσία καὶ ἡ Ἀμερική. Ἂν πέσουν ὅλαι αὐταί, θὰ σείσουν τὸν κόσμο καὶ θὰ κονιορτοποιήσουν τὴν γῆ, καὶ κάθε ζῷο τῆς ξηρᾶς καὶ κάθε ἰχθὺς τῆς θαλάσσης θὰ νεκρωθῇ καὶ ὅλη ἡ γῆ θὰ μεταβληθῇ εἰς ἐρείπια.
Μικρό απόσπασμα του βιβλίο «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;», Τεύχος Β΄ του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
augoustinos-kantiotis.gr

Μετὰ τις παλαιότερες αντιδράσεις σε ΑΙΓΙΟ και ΚΑΛΑΜΑΤΑ, τώρα και στὴν ΠΑΤΜΟ ἔντονες αντιδράσεις στην προσπάθεια να μετατραπεῖ σὲ Παπικό, ο Ορθόδοξος Ναὸς τοῦ Ἁγίου Φωκᾶ!

Ὅπως ξαναγράψαμε (ἐδῶ) σὲ Παπικὴ ἐκκλησία ἐπιχειρεῖται νὰ μετατραπεῖ μὲ τὴν ἀνοχὴ (ἢ σὲ συνεννόηση μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνστα-ντινουπόλεως) ὁ Ἱ. Ναὸς τοῦ Ἁγίου Φωκᾶ στὴν Πάτμο (15/12/2014)! Περιμέναμε ὅλοι, μιὰ διάψευση ἀπὸ τὸ Φανάρι, ἀλλὰ οὐδεμία διάψευση ὑπῆρξε.

Ἡ προσπάθεια παραχώρησης Ναοῦ σὲ αἱρετικούς, δὲν εἶναι καινούργια. Διαβάζοντας τὴν συζήτηση αὐτή, ἀντιλαμβάνεται κανεὶς πόσο πιὸ προχωρημένος (χρονικὰ τουλάχιστον) ἦταν ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος στὴν οἰκουμενιστικὴ λογικὴ ποὺ δρομολόγησε ἡ Β΄ Βατικανὴ Σύνοδος τοῦ «δοῦναι καὶ λαβεῖν» Ναούς.

Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΟΠΩΣ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

ΑΝΑΞΙΟΣ -ΑΝΑΞΙΟΣ   !!!      ΔΕΙΤΕ  ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Ο  ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΣ  ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ  ΚΑΙ Ο ΔΩΡΟΘΕΟΣ

Ο Σύρου αποδοκιμάζεται ΟΧΙ για την Παναιρετική του πορεία, την κακοδιαχείριση τῆς ...Πίστεως, αλλά για την διαχείριση ...χρημάτων!!! Μόνο αυτό καταλαβαίνει ο λαός!

Βίντεο: Λαϊκή οργή με βωμολοχίες, νερά και ομπρέλες κατά του Μητροπολίτη Δωρόθεου

Ο Σύρου Δωρόθεος απομακρύνεται ενώ αποδοκιμάζεται και ...καταβρέχεται από το λαό!

Πηγή: attikanea.blogspot.gr

Βγήκαν τα “μαχαίρια” για το Ίδρυμα Ευαγγελίστριας Τήνου

 

Έχουν να θρέψουν και τους επιβήτορές τους, στην ... "Εκκλησία"...

ΞΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ, ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!

Πόπη Σουφλή

Αναστάτωση και πρωτόγνωρες κινητοποιήσεις αντίδρασης σημειώθηκαν χθες στην Τήνο, με σύσσωμους τους πολίτες του νησιού να αποδοκιμάζουν και να υποδέχονται με βαρύτατους χαρακτηρισμούς και προπηλακισμούς τον Μητροπολίτη Δωρόθεο Β΄, σχετικά με την μεταβολή του καθεστώτος του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελίστριας Τήνου (ΠΙΙΕΤ), που με υπόγεια τροπολογία παραδόθηκε στην Εκκλησία.

Η μεταβολή του καθεστώτος διαχείρισης του Ιδρύματος και ο τρόπος που αυτή μεθοδεύτηκε ήταν η αιτία να ξεσπάσει η λαϊκή οργή κατά του Μητροπολίτη Δωρόθεου και του αρχιερατικού επιτρόπου που τον συνόδευε εχθές στο νησί, με τους Τηνίους να τον υποδέχονται με αποδοκιμασίες, απαξιωτικά συνθήματα και να τον καταβρέχουν, ως δείγματα της οργής τους, εναντίον όσων επιχειρούν την άλωση του ιδρύματος.
 
Αφορμή του ξεσπάσματος της λαϊκής οργής ήταν οι
προγραμματισμένες εκλογές για την διοικούσα επιτροπή του Ιδρύματος, από τις οποίες απείχε το μεγαλύτερο μέρος των εκλεκτόρων, λαμβάνοντας μέρος στην ψηφοφορία, από τους 33 εξ αυτών μόνο 8, γεγονός που αυτομάτως δεν νομιμοποιεί και το αποτέλεσμα.

Το Ίδρυμα αυτό κτίστηκε το 1825 από την προσωπική περιουσία ιδιωτών, οι οποίοι με τη διαθήκη τους (διαθήκη των κτητόρων) το κληροδότησαν στον λαό της Τήνου και όρισαν με σαφήνεια τον λαϊκό του χαρακτήρα και τον δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας του (αποκλείοντας ρητώς τους ιερωμένους από τη διοίκηση).