O EYΣΕΒΗΣ ΛΑΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Aπόσπασμα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»

 

Ἀγωνισθῆτε χριστιανοί

«Ἀκούω φωνή· Ἐσεῖς δὲν ἀκοῦτε; Ἀπό τὴν Καισάρεια, ἀκούεται ἡ βροντερά φωνή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου· Ἀκούω τὴν σάλπιγγα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Ἀκούω τὴν ἀπαστράπτουσα φωνὴ τοῦ Γρηγορίου· Ἐσεῖς δὲν ἀκοῦτε; Σάλπιγγες εἶναι. Τί μᾶς λένε; "Ἀγωνισθῆτε γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀγωνισθῆτε γιὰ νὰ καθαριστῇ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τὰ ἀνάξια στελέχη της, γιὰ νὰ ἔρθῃ ἡ Ἐκκλησία στὸ ὕψος τῶν Πατέρων". Γιατί τὰ λέω αὐτά; Δυστυχῶς, ὑπάρχει μία ἐσφαλμένη γραμμὴ τῶν πνευματικῶν πατέρων καὶ ἐξομολόγων. Τί λέγουν; "Ἐμεῖς τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε". Τί κάνει ὁ διάκος στὴν ἐκκλησία, τί κάνει ὁ παπᾶς, τί κάνει ὁ δεσπότης; (δείχνει με το χέρι, σιωπή).

Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε;

Τὸ θεωρῶ σατανικό τὸ ρῆμα τοῦτο. Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε καὶ ν᾽ ἀφήσουμε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὰ χέρια τῶν καθαρμάτων καὶ τῶν Γεροντίων καὶ τῶν ἐκφύλων; Ἔτσι λέτε; Πολύ καλά. Εἶνε σὰν νὰ λένε· Νὰ καίγεται τὸ σπίτι καὶ τὴν ψυχούλα σου κοίταξε· νὰ μὴν σβήσῃς τὴ φωτιά. Νὰ μποῦν στὸ κατάστημά σου κλέφται καὶ διαρρῆκται καὶ νὰ σοῦ λέει· Μὴ κουνηθῇς, νὰ μὴ εἰδοποιήσῃς τὴν ἀστυνομία, τὴν ψυχούλα σου νὰ κοιτάζῃς. Σὰν νὰ λένε· Νὰ ἔχῃς μαντρί μὲ πρόβατα καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι νὰ διώξῃς τοὺς λύκους. Σὰν νὰ λένε· Νὰ ἔχεις ὡραῖο ἀμπέλι μὲ σταφύλια καὶ ν᾽ ἀφήσῃς  τ᾽ ἀγριογούρουνα νὰ πᾶνε μὰ τὶς μουτσοῦνες τους νὰ τὸ καταστρέψουν. Ὑπάρχει γεωργὸς ποὺ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ γεώργιό του; Ὑπάρχει ἀμπελουργός, ποὺ ἀδιαφορῇ γιὰ τὴν ἄμπελόν του; Ὑπάρχει ποιμὴν που ἀδιαφορῇ γιὰ τὰ πρόβατά του; Ὑπάρχει ἀξιωματικός, ποὺ ἀδιαφορῇ γιὰ τὸ στράτευμά του; Δὲν μπορεῖ ἀδελφοί μου νὰ γίνῃ αὐτό. Ἐάν εἶσαι χριστιανὸς καὶ πονεῖς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ· πρέπει κοντά στὸν ἄλλο ἀγῶνα ποὺ κάνεις γιὰ τὸν ἑαυτόν σου, ν᾽ ἀγωνισθῇς γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀνοχή αὐτή ποὺ δεικνύουμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἐνοχή καὶ ἔγκλημα, εἶνε ἀμαρτία. Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε καὶ ν᾽ ἀφήσουμε τὴν Ἐκκλησία νὰ περιέλθῃ στὰ καθάρματα καὶ τὰ ἀποφώλια τέρατα καὶ στοὺς Γεροντίους καὶ στὴν συνοματαξία αὐτῶν; Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε. Τὸ βιολὶ αὐτό τῶν κακῶν πνευματικῶν πατέρων ποὺ εὐνούχισαν τὸν εὐσεβή Ἑλληνικό λαό…

Διαμαρτυρόμενος ὁ λαός δὲν ἀσεβῇ

«…Διαμαρτυρόμενος ὁ λαὸς κατὰ τῶν ἀναξίων ἀρχιερέων δὲν ἀσεβῇ, διότι· Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατὰ τὸ κανονικὸ δίκαιο εἶνε ὁ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἔχει ὑποχρέωσι, ὅσες φορές κάποιος ἀρχιερεὺς παρεκκλίνει ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττει κάτι ποὺ εἶνε ἀσυμβίβαστον μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστι, ὁ λαὸς ὄχι μόνον πρέπει νὰ διαμαρτύρεται, γιὰ τὴν παρεκτροπή, ἀλλὰ καὶ νὰ διακόπτῃ κάθε πνευματικὴ σχέση με τον παρεκτρεπόμενο ἀρχιερέα. Ἐπικαίρως δὲ ὑπενθυμίζομε κάτι ποὺ ἐγράφη ἀπὸ τὸν κ. Τρεμπέλα, ὅτι· ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, ἔχοντας πνευματικοὺς ὁδηγούς δύο μοναχούς, τὸν Σωφρόνιον καὶ τὸν Μάξιμον, ἐπέτυχε τὴν καθαίρεσι καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ ὄχι μόνον τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα Ρώμης. Κατά τοὺς χρόνους τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδου καταξέσχισε τὸ ἑνωτικόν της ψήφισμα, ὑπό τὴν ἡγεσίαν ἑνὸς καὶ μόνον ἐπισκόπου, τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δὲν ὑπάρχει σήμερα Βασίλειος, δὲν ὑπάρχει Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός. Δυστυχῶς οἱ ὁλίγοι καλοὶ ἐπίσκοποι ποὺ ὑπάρχουν εἶνε δειλοί, δὲν ἔχουν σθένος ν’ ἀγωνισθοῦν. Τρέμουν τοὺς κακούς, φοβοῦνται νὰ μὴ καθαιρεθοῦν· καὶ εἶνε εἰς θέσιν νὰ τοὺς καθαιρέσουν. Καὶ ξεχνοῦν οἱ καλοὶ ἐπίσκοποι, ὅτι μία καθαίρεσις εἶνε τίτλος τιμῆς, δι’ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος καθαιρεῖται, λόγῳ προσηλώσεως στὴν πίστι. Καθηρημένος ἀπέθανε ὁ Χρυσόστομος, ἀλλὰ ἡ δόξα του εἶνε αἰωνία μέσα στὴν Ἐκκλησία. Χίλιες φορὲς νὰ καθαιρεθῶ, ἀπὸ τοιούτους ἐπισκόπους, καὶ νὰ πάω στὴν ἔρημο νὰ κλαίω τ’ ἁμαρτήματά μου, παρά νὰ ζῶ μέσα ἐδῶ στὴν πόλι καὶ νὰ φιλῶ τὴν κακοήθεια καὶ τὴν διαφθορά. Ἠγωνίσθησαν, λοιπόν, ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες. Σήμερα ἀγών δὲν γίνεται. Κληρικοί δὲν ἀγωνίζονται. Δὲν ὑπάρχει πλέον ἀγωνιστικὸ πνεῦμα.

Τί μέλλει γενέσθαι; Ὁ ἀγῶνας πέφτει στὸν λαό. Ὅπως δυστυχῶς ὅλα τὰ βάρη, –εἶνε θέμα μεγάλο, τώρα αυτό τὸ ὁποῖο λέω– ὅπως ὅλα τὰ βάρη τὰ οἰκονομικά, οἱ φόροι, ἡ στράτευσις, τὰ αίματα, τὰ μαρτύρια, τὰ πάντα πέφτουν στὸν λαό μας, γιατί ἅμα γίνῃ καμμία ἀνακατωσούρα ὅλοι μὲ τὰ ἐλικόπτερα θὰ φύγουν μακράν τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ μείνωμε ἐδῶ οἱ ὁλίγοι γιὰ νὰ χύσωμε τὸ αἶμα μας· ὅπως ὅλα τὰ βάρη πέφτουν στὸν λαό, στὸν μικρό μας λαό, ἔτσι καὶ τὸ βάρος αὐτό τὸ ἐκκλησιαστικό πέφτει στὸν λαό, τὸν μικρό μας λαό. Ἀδελφοί μου, ἠγωνίσθημεν· Θ’ ἀγωνισθῶμεν καὶ πάλι, ἐναντίον τῆς κακοηθείας καὶ τῆς διαφθορᾶς. Θ’ ἀγωνισθῶμεν μὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. Θ’ ἀγωνισθῶμεν μὲ ἐπιμονή καὶ σκληρότητα. Θὰ ἀγωνισθῶμεν μέχρι ἐσχάτων, ἔχοντες τὸ σύνθημα· "Ἕως θανάτου ἀγώνισαι ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσῃ ὑπέρ σου". Τὸ κατ’ ἐμέ, δὲν γνωρίζω τί μὲ περιμένει· εἴτε ἔρημος, εἴτε ἐξορία, εἴτε θάνατος, ἐγώ τουλάχιστο τὰ ὅπλα δὲν τὰ παραδίδω. Θὰ ἀγωνισθῶ μέχρι τέλους, διὰ νὰ ἴδω μίαν Ἐκκλησίαν ὑψηλήν καὶ ἁγίαν, ὅπως τὴν ἐδίδαξαν οἱ Πατέρες ἡμῶν εἰς μνημόσυνον αἰώνιον.
Πηγή

Μαρία η ψηλή (Μαρτυρία του Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου)

Αυτή η κοπέλα, μια αγία ψυχή, ήταν πανύψηλη, ήταν γίγαντας. Βέβαια στο τέλος καμπούριασε, περπατούσε με σίδερα, μετά με καροτσάκι. Εγώ την πρόλαβα πού περπατούσε ίσια. Είχε γιγαντισμό, ήταν παραμορφωμένη. Τα παπούτσια της, έχω ένα παπούτσι της στο μοναστήρι, ήταν 57 νούμερο, τόσο πράγμα σαν βάρκα, η παλάμη της ήταν 3 φορές μεγαλύτερη από την δική μου.

Να σας πω πώς την γνωρίσαμε. Είχαμε έναν δικό μας μοναχό τον π. Νήφωνα, ο οποίος πουλούσε μήλα σε σακούλια όταν ήταν πρώτη Λυκείου και πήγε να πουλήσει μήλα. Χτύπησε την πόρτα και την άνοιξε η Μαρία, μόλις την είδε από τον φόβο του, της πέταξε τα μήλα κι όπου φύγει φύγει. Ήταν όμως η αιτία να γνωριστούν και να συνδεθούν πνευματικά και αργότερα μέσω αυτού να γνωρίσομεν και εμείς την μακαριστή Μαρία.

Αυτή η κοπέλα, ήταν μια αγία ψυχή, πραγματικά μια αγία, παρ' όλο που ήταν ένα τέρας εξωτερικά, και το πρόσωπο της ήταν αλλοιωμένο ακόμη και τα μικρά παιδιά δεν την φοβόντουσαν. Ανέπαυε πολύ κόσμο. Ήταν δηλαδή… μια πνευματική μητέρα με όλη την σημασία της λέξεως.

Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ

Στη Λάρισα  ο κ. Ιγνάτιος  Λάππας το έχει αναγάγει σε τέχνη

 

Είναι αδιαμφισβήτητη η δύναμη που αντλεί ο πιστός λαός από την προσκύνηση των Ιερών κειμηλίων και μάλιστα στην ταραγμένη εποχή μας.

Γι’αυτό και πολλές ενορίες και Μητροπόλεις αναλαμβάνουν συχνά την υποδοχή Ιερών προσκυνημάτων στην έδρα τους για τον αγιασμό των πιστών.

Ουδέποτε όμως κάτι τέτοιο  πρέπει να έχει κίνητρα οικονομικά έστω και εάν ο σκοπός είναι θεμιτός και ιερός.

Σε αντίθετη περίπτωση ο σκανδαλισμός των χριστιανών και λοιπών πολιτών θα είναι μεγαλύτερος από την πνευματική ωφέλεια όπου θα υπάρξει.

Γι’αυτό και η Εκκλησία της Ελλάδος παραγγέλλει τα εξής:

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ,

ΚΩΔΙΞ ΕΙΔΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΘΙΜΟΤΥΠΙΑΣ

Αποστ.Διακ. 2001

-Τάξις Υποδοχής Αγίων Λειψάνων ή ιερών εικόνων ή τμήματος του Τιμίου Ξύλου εις τινά Ιεράν Μητρόπολιν, προς Προσκύνησιν αυτών υπό των Πιστών .-

(σελ.198-203)

Πρέπει να ρυθμίζονται  και τα εξής θέματα:

…

VIΙΙ

Τα περί του ασφαλούς και διαφανούς τρόπου συγκεντρώσεως,καταμετρήσεως και διαθέσεως των χρημάτων, τα οποία τυχόν θα συγκεντρωθούν εκ του προσκυνήματος της Ιεράς Εικόνος ή του ιερού Λειψάνου ή του Τμήματος του Τιμίου Ξύλου, το οποίον θα τεθεί εις προσκύνησιν ενώπιον των πιστών.

Η συγκέντρωσις των χρημάτων προς εξυπηρέτησιν έστω και Ιερού τινός σκοπού ουδέποτε δύναται να τίθεται ως αρχικός, βασικός και κύριος στόχος και σκοπός της μεταφοράς των της πίστεως ημών Κειμηλίων και δη και να προαναγγέλληται τούτο και να κοινοποιήται.

(σελ.199)

Πως να υπομένουμε τους πειρασμούς (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Όσοι είναι φίλοι του Θεού, όσοι έχουν κλείσει μέσα τους τον Κύριο σαν ένα πολύτιμο θησαυρό, δέχονται με πολλή χαρά τις βρισιές και τις ατιμίες, και αγαπούν με καθαρή καρδιά, σαν ευεργέτες, αυτούς που τους αδικούν.

Ο Χριστός, ο αναμάρτητος, ραπίσθηκε άδικα από ένα δούλο, κι έτσι έγινε το πρότυπο όλων μας στην ανεκτικότητα, τη μεγαλοψυχία και τη μακροθυμία. Αλλά μόνο ραπίσθηκε;

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός". Έφτασε η ώρα να μιλήσουμε ευθαρσώς! (Και σχόλιο Ν. Χειλαδάκη)

Σχολιασμός της «Ομάδος Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"» για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ι.Μ. Θεσσαλονίκης σχετικά με την υπόθεση του π. Νικολάου Μανώλη

« Έφτασε η ώρα να αντιδράσουμε επί τέλους στον Οικουμενισμό και στην Δεσποτοκρατία. Φτάνει πια. Αρκετά ανεχθήκαμε τους "λύκους" να "τρώνε τα πρόβατα"».

Τα παρακάτω προέκυψαν μετά από τηλεφωνική έγκριση όλων όσων συμμετέχουν στην Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός". Έφτασε η ώρα να μιλήσουμε ευθαρσώς, χωρίς υπονοούμενα:

       Μόλις διαβάσαμε τις δυσάρεστες εξελίξεις. Τελικά κάποιοι δεν έζησαν ούτε Σαρακοστή ούτε Ανάσταση. Όπως ο Ιούδας μελετούσε πως θα παραδώσει τον Κύριο, έτσι κάποιοι, όλο αυτό τον καιρό, έστηναν τις δολοπλοκίες τους και προετοίμαζαν τα νέα καταχθόνια σχέδια τους. 

Αρκετά σιώπησαν οι πιστοί. Αρκετά ανεχθήκαμε. Γέμισε η εκκλησία μας με παραδόπιστους και κίναιδους ιερωμένους, που δεν ντρέπονται να κυκλοφορούν με πολύχρωμα ράσα και να μιλάνε με την γνωστή χαρακτηριστική φωνή.

   Γέμισε η εκκλησία μας με ιερωμένους που προτιμούν να κυκλοφορούν σχεδόν ξυρισμένοι. Που επιλέγουν να εμφανίζονται δημοσίως με κουστούμι αντί με το ευλογημένο ράσο.

   Δεν προλαβαίνουμε να παρακολουθούμε τις διαρκείς εκτροπές:

Το δημογραφικό χτυπάει κόκκινο

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

Το υπ’ αριθμόν ένα Εθνικό μας πρόβλημα σήμερα δεν είναι ούτε τα οικονομικά μας ελλείμματα ούτε οι απάνθρωπες φοβέρες των αδίστακτων δυτικοευρωπαίων. Είναι πάνω απ’ όλα η υφιστάμενη ήδη δημογραφική μας συρρίκνωση και η επιχειρούμενη τελευταίως αλλοίωση της δημογραφικής μας ομοιογένειας.

Στις ημέρες μας, δυστυχώς, η δημογραφική εικόνα της Πατρίδας μας έχει περιέλθει σε κατάσταση τραγική! Το βεβαιώνουν τα ίδια τα γεγονότα:

1^ον). Πέρυσι, για πρώτη φορά στα χρονικά της σύγχρονης ιστορίας μας, οι θάνατοι ήσαν περισσότεροι από τις γεννήσεις.

2^ον). Για την απλή και μόνον διαδοχή των γενεών και όχι βεβαίως για την αύξηση του πληθυσμού απαιτείται ένας δείκτης γεννητικότητας τουλάχιστον 2,1. Σήμερα, όμως, ο δείκτης αυτός στην Πατρίδα μας, συμπεριλαμβανομένων ακόμα και των τοκετών από μητέρες αλλοδαπές,  είναι στο 0,9. Αυτό σημαίνει, ότι ο πληθυσμός της χώρας μας όχι μονάχα μειώνεται δραματικά, αλλά και αλλοιώνεται δημογραφικά και πολιτισμικά ως προς την ομοιογένεια και την συνοχή του.

3^ον). Στα δημόσια μαιευτήρια των Αθηνών οι τοκετοί των αλλοδαπών μητέρων, σε απόλυτους αριθμούς, έχουν ξεπεράσει τους τοκετούς των Ελληνίδων.

Η ...Οικουμενιστική ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑ ...ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ! -Κάθε αντι-Οικουμενιστική φωνή που υπερβαίνει τα ΟΡΙΑ ...φιμώνεται!

Τα τελευταία νέα

"Η Ιερά Σύνοδος, κάλεσε τον π. Νικόλαο προκειμένου να ληφθεί υπ’ όψη και η γνώμη του σχετικά με το αίτημα του Μητροπολίτου. Έτσι, ο π. Νικόλαος Μανώλης θα παραστεί ενώπιον των συνοδικών Αρχιερέων στις 12 Μαΐου 2015, στις 11πμ." !!!

Πηγή:  "Κατάνυξις" 

Λάβαμε την ακόλουθη επιστολή της συντονιστικής επιτροπής αγώνος της ενορίας του Προφ. Ηλία Θεσσαλονίκης, εναντίον της δίωξης του π. Νικολάου Μανώλη:

Πέρασαν ήδη 2 μήνες από την ώρα που ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος αποφάσισε την τρίμηνη απόσπαση του πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Μανώλη. Η απόσπαση έγινε με την δικαιολογία της κάλυψης λατρευτικών αναγκών της μητροπόλεως. Για μας όμως δεν ήταν τίποτα άλλο από μία περιττή και αντιλειτουργική κίνηση της μητρόπολης. Από τη μία εγκαταλείφθηκε ο Ι. Βυζ. Ν. Προφ. Ηλιού μόνο με έναν ιερέα για τη δύσκολη περίοδο της Μεγ. Σαρακοστής, ενώ η απόσπαση για φερόμενη κάλυψη λατρευτικών αναγκών έγινε σε μία ενορία που εξηπηρετούνταν ήδη από τέσσερεις ιερείς, συμπεριλαμβανομένους και δύο συνταξιούχους. Αυτό καταμαρτυρείται από τους συνενορίτες, που σε όλο αυτό το διάστημα πάρα πολλές φορές μέχρι και σήμερα βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις κλειστές πόρτες του Προφ. Ηλία και την έλλειψη των καθημερινών ακολουθιών. Ποιός λοιπόν Ναός είχε ανάγκη για πραγματική κάλυψη λατρευτικών αναγκών;

  Από την άλλη επιμένουμε να λέμε πως ήταν περιττή η απόφαση της απόσπασης, καθώς έπεσε στο κενό η κλήση εις γραπτή και προφορική απολογία και η έναρξη διαδικασίας προ εκκλησιαστικών δικαστηρίων κατά του πατρός. Για το γεγονός αυτό υφίσταται και σχετική γραπτή βεβαίωση της Ι. Μ. Θεσσαλονίκης.

Ακόμα και οι Παπικοί αντιδρουν δυναμικά! --ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, αντίθετα, ΚΑΝΟΥΝ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ!

Ἀπειλὴ σχίσματος εἰς τὴν «καθολικὴ ἐκκλησία»

λόγῳ νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας!

      ΓΡΑΨΑΜΕ πολλὲς φορὲς γιὰ τὸν σύγχρονο «οἶστρο» νομιμοποιήσεως τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς δῆθεν «φυσικὴ ἐπιλογὴ» σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Αὐτὸς ὁ «οἶστρος» δὲν ἄφησε ἄγγιχτη καὶ τὴν «Ἁγία Ἕδρα», ἀφοῦ «δίνουν καὶ παίρνουν» οἱ συζητήσεις καὶ οἱ διαπληκτισμοὶ εἴτε σὲ «συνοδικὸ» ἐπίπε- δο, εἴτε παρασκηνιακά.

     Ἕνα εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα: ὅτι ἡ «καθολικὴ ἐκκλησία» ἀπειλεῖται μὲ σχίσμα, διότι οἱ θιασῶτες τῆς νομιμοποιήσεως τοῦ σοδομισμοῦ μεγαλο-φραγκοπαπάδες δὲν εἶναι λίγοι μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν «ἀλάθητο»! Δεῖτε τὴν εἴδηση:

     «Σὲ ὅλη τὴν Βόρεια Ἀμερικὴ καὶ τὴν Εὐρώπη ἐκτυλίσσεται μία μάχη μεταξὺ τῶν καθολικῶν ποὺ εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὸ «γάμο» τῶν ὁμοφυλόφιλων καὶ ἐκείνων ποὺ εἶναι δὲν εἶναι. Τὸ Βατικανὸ κατηγορεῖται ὅτι ὁδηγεῖ στὸ «καθαρτήριο» τοὺς παραδοσιακοὺς καθολικούς. Τὸ σχίσμα ἔχει φτάσει σὲ κρίσιμο σημεῖο καὶ τώρα ἡ Διάσκεψη τῶν Γερμανῶν Ἐπισκόπων ἀπειλεῖ νὰ χωριστεῖ ἀπὸ τὸ Βατικανό. Πολλοὶ παραδοσιακοὶ καθολικοὶ κατηγοροῦν τὸν Πάπα Φραγκίσκο ὅτι συνωμοτεῖ, γιὰ νὰ ἀλλάξει τὶς καθολικὲς διδασκαλίες σχετικὰ μὲ τὴ σεξουαλικὴ ἠθική, συμπεριλαμβανομένου τοῦ «γάμου» μεταξὺ ὁμοφυλοφίλων. Ὡστόσο, ἡ Γερμανικὴ Ἐπισκοπικὴ Διάσκεψη ζήτησε ἀπὸ τὸν Φραγκίσκο νὰ ἀλλάξει τὶς ἐπίσημες διδασκαλίες τῆς ἐκκλησίας τὸ συντομότερο δυνατὸν» (ἱστολ. redskarning.gr)!

     Μάλιστα, καλὰ διαβάσατε: κατηγορεῖται, ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς παπικούς, ὁ «ἀλάθητος» ὅτι ὑποδαυλίζει τὴν ὁμοφυλοφιλία καὶ γιʼ αὐτὸ ἀπειλεῖται σχίσμα ἀπὸ τοὺς παραδοσιακοὺς παπικούς! Ἀμὴν καὶ πότε!

Ορθόδοξος Τύπος, 24/04/2015

Κυριακή Μυροφόρων, Μητρ. Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

O  AΓΑΠΩΝ  ΤΟΛΜΑ

«Εἰς τὸ μνῆμά σε ἐπεζήτησεν ἐλθοῦσα τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων Μαρία ἡ Μαγδαληνή· μὴ εὑροῦσα δὲ ὠλοφύρετο κλαυθμῷ βοῶσα· Ομοι, Σωτήρ μου, πῶς ἐκλάπης, πάντων Βασιλεῦ;…» (Παρακλ. γ΄ ἦχoς, Αἶνος)

ΝΟΕΡΩΣ, ἀγαπητοί μου, εὑρισκόμεθα στὸ Γολγοθᾶ. Εἶνε ἡ ὥρα 3 μετὰ μεσημβρίαν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Ὁ Ἐσταυρωμένος, ἀφοῦ ἤπιε ὣς τὴν τελευταία σταγόνα τὸ πικρὸ ποτήρι, ποὺ πικρότερο δὲν ἤπιε ἄνθρωπος, ἔγειρε τὴν κεφαλὴ καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα στὸν οὐράνιο Πατέρα.

Σύρου Δωρόθεος ἐφ' ίππου: Έφιππες οικουμενιστικές ιλαρότητες! Λυμεών επι Φαεθών

Ο Μητροπολίτης Σύρου προεξήρχε σε λιτανεία έφιππος!

πηγή: romfea.gr

Σήμερα, Κυριακή των Μυροφόρων, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β' ιερούργησε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων, στο Μάννα, κατά την εορτή του Προστάτου των μελών και αναβατών του Ιππικού Ομίλου Αγίου Γεωργίου.

Ένα λιοντάρι. Ο Αθανάσιος Διάκος (1788 – 1821)

Σαν σήμερα βασανίζεται ένα λιοντάρι. Αθανάσιος Διάκος (1788 – 1821)

Από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας. O Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε...

24 Απριλίου 2015, 

Από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας.

O Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε το 1788 στην Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας (σημερινός Αθανάσιος Διάκος) και κατ’ άλλους στη γειτονική Αρτοτίνα, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός.
Ο πατέρας του, Νικόλαος Γραμματικός, γνωστός στην περιοχή με το παρατσούκλι «ψυχογιός», μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς του, τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών. Πέντε χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την καλογερική, όταν σκότωσε ένα Τούρκο αγά, επειδή, σύμφωνα με κάποια παράδοση, αυτός του έθιξε τον ανδρισμό του, θαμπωμένος από την ομορφιά του.
Ο νεαρός Αθανάσιος εντάχθηκε ως πρωτοπαλίκαρο στο σώμα του οπλαρχηγού Γούλα Σκαλτσά, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, καθώς ο παππούς και ο θείος του είχαν διατελέσει κλέφτες. Τότε έλαβε και το προσωνύμιο Διάκος, με το οποίο έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία.
Το 1814 πήγε στα Ιωάννινα και εντάχθηκε στη σωματοφυλακή του Αλή Πασά, της οποίας επικεφαλής ήταν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Όταν ο Ανδρούτσος διορίστηκε αρχηγός στο αρματολίκι της Λιβαδειάς, ο Διάκος τον ακολούθησε. Μετά την αποχώρηση του Ανδρούτσου, ο Διάκος ανακηρύχθηκε καπετάνιος του καζά (θρησκευτικού λειτουργού) της πόλης τον Οκτώβριο του 1820, ενώ την ίδια περίοδο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.