«Τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν»

Άγιοι τόποι. Ιεροσόλυμα. Ορθόδοξο οδοιπορικό.

Παρουσίαση ορθόδοξη των Αγίων προσκυνημάτων στους Αγίους τόπους. Οδοιπορικό στην Αγία γη, στην Ιερουσαλήμ, στην βηθλεέμ, την Ναζαρέτ, τον Ιορδάνη ποταμό, το Σαραντάριο όρος, στην Αγία Σιών, το όρος Θαβώρ, τις Ιερές Μονές Αγίου Σάββα, Αγίου Θεοδοσίου του κοινωβιάρχου, Φρέαρ του Ιακώβ, Χοτζεβά, Προφήτου Ηλίου, καθώς και σε κάθε άλλο Ιερό προσκύνημα που σχετίζεται με την Αγία Παρουσία του Ιησού Χριστού στους Αγίους τόπους.
Presentation of the Holy Orthodox pilgrimage to the Holy Land. Journey to the Holy Land in Jerusalem, Bethlehem, Nazareth, the Jordan River, the Sarantario term in St Zion, Mount Tabor, the Monasteries of St. Sava, St. Theodosius koinoviarchou, Jacob's Well, Chotzeva, Prophet Elias, and any other sacred pilgrimage associated with the Holy presence of Jesus Christ in the Holy Land.

Οἱ ἑπτὰ λόγοι τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ

Ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ ἄχραντο σῶμα τοῦ λατρευτοῦ μας Χριστοῦ ξαπλώθηκε πάνω στὸ Σταυρό, μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ σταυρωμένη ἀγάπη παρέδωσε τὸ πνεῦμα, ἑπτὰ λόγοι βγῆκαν ἀπὸ τὸ γλυκὸ καὶ ἄκακο ἐκεῖνο στόμα του. Καὶ εἶναι δικό μας καθῆκον νὰ ἀκούσουμε καὶ σήμερα μὲ ἱερὸ δέος αὐτοὺς τοὺς λόγους, ὄχι μόνο γιατί εἶναι τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Κυρίου μας, ποὺ πρέπει νὰ τὰ θυμόμαστε συχνά, ἀλλὰ καὶ γιατί ἀποτελοῦν, θὰ ἔλεγε κανείς, τὴν διαθήκη Του, τὴν ἔκφρασι τῆς μεγίστης Του δωρεᾶς πρὸς τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ἀνακεφαλαίωσι ὅλης τῆς διδασκαλίας Του.

*

Ὁ πρῶτος λόγος ἀκούσθηκε τὶς πρῶτες κιόλας στιγμὲς τῆς σταυρώσεως. Κι ἐνῶ πάνω σὲ κεῖνον τὸν λόφο ἀποκορυφώνεται ἡ ἔσχατη κραιπάλη καὶ μανία τῶν ἀνθρώπων, ποὺ καρφώνουν, βρίζουν καὶ βλασφημοῦν τὸν Ἀναμάρτητο, Ἐκεῖνος ἐκδηλώνει ἀνάμεσα ἀπ᾿ τοὺς φρικτοὺς πόνους τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς Τοῦ τὴν ὑπέρτατη ἀγάπη Του γιὰ τοὺς παραστρατημένους. «ΠΑΤΕΡ, ΑΦΕΣ ΑΥΤΟΙΣ, ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΙ». Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπάντησί Του στὴν ἀνθρώπινη κακία. Στὴν ἄβυσσο τῆς ψυχικῆς πυρώσεως, ἀντιπαρατάσσεται τὸ μεγαλεῖο τῆς θείας συγγνώμης, ποὺ βρίσκει, στὶς τραγικὲς τοῦτες ὧρες, λόγους ἀφέσεως καὶ μεσιτείας γιὰ κείνους πού, ἐκτροχιασμένοι ἀπὸ τὴ μέθη τῆς ἔκδικησεως καὶ τοῦ φθόνου, εἶχαν αὐτοκαταδικασθῆ στὴν ἴδια τὴν ταλαίπωρη συνείδησί τους, τὴν βάναυσα κακοποιημένη. Ὁ πρῶτος λόγος τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἐφαρμογὴ καὶ ἐπικύρωσις τοῦ μοναδικοῦ στὸν κόσμον ὅλο κηρύγματος ποὺ ἀκούσθηκε ποτὲ στὸν πλανήτη μας. Τοῦ κηρύγματος τῆς ἀφειδώλευτης καὶ γνήσιας ἀγάπης πρὸς ὅλους, καὶ πρὸς αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἐχθρούς μας. Ἦταν μία δέησι καὶ ἱκεσία, μὲ ἐπίκλησι σὰν ἐλαφρυντικοῦ της ἀγνοίας, ὑπὲρ τῶν διωκτῶν καὶ δημίων Του, ἔτσι γιὰ νὰ ἀντηχεῖ ἔκτοτε σὲ ὅλα τὰ πλάτη καὶ μήκη τῆς γῆς ὁ ἀπόηχός της, ἐμπνέοντος τὶς μυριάδες τῶν χριστιανῶν, ποὺ θὰ ἤθελαν, μιμούμενοι τὸν ἀρχηγό Τους, νὰ δείξουν πὼς μποροῦν νὰ νικοῦν τὸ κακὸ μὲ τὸ καλό, τὴ μοχθηρία μὲ τὴν ἀγάπη, τὸ συμφέρον μὲ τὴν ἀνιδιοτέλεια.

***

Ὁ δεύτερος λόγος τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἀπάντησις σὲ μία φωνὴ μετανοίας καὶ πίστεως. Στὴ φωνὴ τοῦ εὐγνώμονος ληστοῦ, ποὺ ἀνοίγει τὰ μάτια τοῦ μπροστὰ στὴν ὑπέρτατη κένωσι τοῦ Θεοῦ μὲ τὶς πραγματικές της διαστάσεις τὴν αἰωνιότητα τῆς Βασιλείας Του. «ΑΜΗΝ, ΛΕΓΩ ΣΟΙ, ΣΗΜΕΡΟΝ MET᾿ ΕΜΟΥ ΕΣΗ ΕΝ ΤΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩ». Ποιά, ἄραγε, πιὸ αὐθεντικὴ μαρτυρία περιμένουν ν᾿ ἀκούσουν ἢ νὰ βροῦν ποτέ, ὅσοι μὲ δυσπιστία στέκονται μπροστὰ στὴ μεταθανάτια ὀντολογικὴ πραγματικότητα; Καὶ πόσους, ἀλήθεια, θὰ καταδικάση καὶ ἡ μετάνοια ἡ ἔστω ὄψιμος καὶ ἡ πίστις τοῦ ληστοῦ αὐτοῦ, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ παρὰ τὶς κατακτήσεις τοῦ Ἰησοῦ μένουν ἀκόμη ἄπιστοι. Ὢ ναί. Ὅταν τὶς πύλες τοῦ Παραδείσου διασκελίζει πρῶτος ἕνας μέγιστος ἁμαρτωλὸς ἀνανήψας ἐγκαίρως, ποιὸς ἀπὸ μᾶς τοὺς ταλαίπωρους ἁμαρτωλούς της ζωῆς θὰ βρεῖ ποτὲ δικαίωσι γιὰ τὴν ἐμμονή του στὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πτώσεως; Γιατί τὸ παράδειγμα τοῦ ληστοῦ ὄχι μόνο βεβαιώνει τὴν ὕπαρξι τῆς οὐράνιας Βασιλείας, ἀλλὰ καὶ πείθει πὼς ὅλοι, ἀνεξαιρέτως ὅλοι, ἔχουν δικαίωμα συμμετοχῆς στὴν αἰωνιότητα ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσουν καὶ ἀνάλογα νὰ πράξουν ὅσο εἶναι καιρός.

Άγιον Όρος • Ακολουθία Επιταφίου - Mount Athos • Epitaphios Lament

ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς

«Λαέ μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας;»

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΝ

   Ποτέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶχε λιγώτερο Θεό μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό σήμερα. Ποτέ λιγώτερος Θεός ἀπό σήμερα. Σήμερα ὁ διάβολος “σαρκώθηκε” μέσα στόν ἄνθρωπο, γιά νά ἀποσαρκώσῃ τόν Θεάνθρωπο. Σήμερα ὅλο τό κακό μπῆκε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἀποδιώξῃ τόν Θεό ἀπό τό σῶμα. Σήμερα ὅλος ὁ Ἅδης μεταφέρθηκε στήν γῆ. Ποιός νά θυμᾶται ὅτι ἡ γῆ κάποτε ἦταν παράδεισος; Ἡ σημερινή πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπό τήν πρώτη πτῶσι [τοῦ Ἀδάμ]. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀποστάτησε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά σήμερα ἐσταύρωσε τόν Θεό, σκότωσε τόν Θεό. Ἄνθρωπε, πῶς ἀλλοιῶς νά σέ ὀνομάσω παρά διάβολο; Μά καί αὐτό εἶναι ὕβρις γιά τόν διάβολο. Ὁ διάβολος ποτέ δέν ὑπῆρξε τόσο κακός, τόσο ἔντεχνα κακός ὅπως ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Κύριος κατέβηκε καί στόν Ἅδη, μά ἐκεῖ δέν τόν ἐσταύρωσαν. Ἐμεῖς ὅμως τόν ἐσταυρώσαμε! Δέν εἶναι λοιπόν οἱ ἄνθρωποι χειρότεροι ἀπό τόν διάβολο; Δέν εἶναι ἡ γῆ χειρότερος Ἅδης ἀπό τόν Ἅδη; Ἀπό τόν Ἅδη δέν ἔδιωξαν τόν Χριστό, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι σήμερα τόν ἔδιωξαν ἀπό τήν γῆ, τόν ἔδιωξαν ἀπό τό σῶμα τους, ἀπό τήν ψυχή, ἀπό τήν πόλι τους…

   Στά κατάβαθα τῆς ψυχῆς μου, ἀδελφοί, κουλουριάσθηκε σάν φίδι ἕνα πονηρό ἐρώτημα καί χαιρέκακα μέ ἐρωτᾶ: Ὑπῆρξε ἄραγε ποτέ καλός ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ μπόρεσε νά σταυρώσῃ τόν Χριστό;

  Ἐσύ [ὁ οὐμανιστής] πιστεύεις στόν ἄνθρωπο. Καυχιέσαι γι’ αὐτόν. Τοῦ δίνεις μεγάλη ἀξία; Ὤ…! κοίταξε τόν ἄνθρωπο, κοίταξέ τον τήν Μεγάλη Παρασκευή, κοίταξέ τον πῶς σκοτώνει τόν Θεάνθρωπο καί πές μου, ἀκόμη τοῦ δίνεις μεγάλη ἀξία; Δέν αἰσθάνεσαι ντροπή πού εἶσαι ἄνθρωπος; Δέν βλέπεις ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι χειρότερος ἀπό τόν διάβολο;

   Ξεχᾶστε ὅλες τίς ἡμέρες πρίν καί μετά τήν Μεγάλη Παρασκευή, δεῖτε τόν ἄνθρωπο στό πλαίσιο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Δέν σᾶς φαίνεται ὁ ἄνθρωπος ἡ συμπύκνωσις ὅλων τῶν κακῶν, ὅλων τῶν πειρασμῶν, ὄλων τῶν ἀθλιοτήτων; Δέν δείχνει σήμερα ὁ ἄνθρωπος ὅτι ἡ γῆ ἀποτρελάθηκε; Δέν ἀπέδειξε σήμερα ὁ ἄνθρωπος ὅτι, σκοτώνοντας τόν Θεάνθρωπο εἶναι στ’ ἀλήθεια ἡ παραφροσύνη τῆς γῆς;

   Καί ἡ Μέλλουσα Κρίσις δέν θά εἶναι, ἀδελφοί, φοβερώτερη ἀπό τήν Μεγάλη Παρασκευή· δέν θά εἶναι. Ἀναμφίβολα θά εἶναι λιγώτερο φοβερή, διότι τότε ὁ Θεός θά κρίνῃ τόν ἄνθρωπο, ἐνῶ σήμερα ὁ ἄνθρωπος κρίνει τόν Θεό. Σήμερα εἶναι ἡ Φοβερά Καταδίκη τοῦ Θεοῦ· Τόν καταδικάζει ὁ ἄνθρωπος. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος ὁρίζει ὅτι ὁ Θεός ἀξίζει τριάκοντα ἀργύρια. Ὁ Χριστός τριάκοντα ἀργύρια! Καί εἶναι τάχα ἡ τελευταία φορά; Μήπως ὁ Ἰούδας εἶναι ὁ τελευταῖος ἀπό ἐμᾶς πού ἀποτίμησε τόν Χριστό τριάκοντα ἀργύρια;

    Σήμερα ὁ ἄνθρωπος κατεδίκασε τόν Θεό σέ θάνατο. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀνταρσία στόν οὐρανό καί στήν γῆ. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία στόν οὐρανό καί στήν γῆ.  Οὔτε οἱ πεπτωκότες ἄγγελοι δέν τό ἔκαναν αὐτό. Σήμερα ὡλοκληρώθηκε ἡ Φοβερά Δίκη κατά τοῦ Θεοῦ. Ποτέ δέν ὑπῆρξε πιό ἀθῶος κατάδικος. Ποτέ ὁ κόσμος δέν εἶδε πιό παράλογο δικαστή.

   Περιγελᾶται σήμερα ὁ Θεός χειρότερα ἀπό κάθε ἄλλη φορά. Ὁ «παγγέλαστος Ἅδης» μπῆκε σήμερα στόν ἄνθρωπο καί περιγέλασε τόν Θεό καί κάθε τι τό θεϊκό. Περιγελᾶται σήμερα Ἐκεῖνος πού δέν ἐγέλασε ποτέ. Λένε πώς ὁ Κύριος ποτέ δέν ἐγέλασε, ἐνῶ συχνά τόν ἔβλεπαν νά κλαίει. Ὀνειδίζεται σήμερα Ἐκεῖνος πού ἦρθε νά μᾶς δοξάσῃ. Βασανίζεται σήμερα Ἐκεῖνος πού ἦρθε νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τά βάσανα. Παραδίδεται σήμερα σέ θάνατο Ἐκεῖνος πού ἔφερε τήν Αἰώνιο Ζωή. Ἄνθρωπε! ὑπάρχει τέλος στόν παραλογισμό σου; τέρμα στήν πτώση σου;

   Σέ Ἐκεῖνον πού μᾶς ἐδώρισε τήν αἰώνια δόξα, ἀντιπροσφέραμε τόν Σταυρό, τό πιό εἰδεχθές ἀντίδωρο. Ἐσύ ὁ λεπρός, γι’ αὐτό τοῦ δωρίζεις τόν Σταυρό, ἐπειδή σέ ἐκαθάρισε ἀπό τήν λέπρα; Ἐσύ ὁ τυφλός, γι’ αὐτό σοῦ ἄνοιξε τούς ὀφθαλμούς, γιά νἄχεις μάτια νά φτιάξῃς τόν Σταυρό καί νά Τόν σταυρώσῃς ἐπάνω σ’ Αὐτόν. Ἐσύ ὁ νεκρός, γι’ αὐτό σέ ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν, γιά νά τόν στείλῃς στόν τάφο; Μέ χαρᾶς εὐαγγέλια ἐγλύκανε ὁ Γλυκύτατος Ἰησοῦς τό πικρό μυστήριο τῆς ζωῆς μας, ἀδελφοί, καί ἐμεῖς ἀντί αὐτῶν τοῦ προσφέρουμε τέτοια πίκρα;

            «Λαέ μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας;»

    Ἡ Μεγάλη Παρασκευή εἶναι ἡ ντροπή μας, ἀδελφοί, τό ὄνειδος καί ἡ ἀποτυχία μας. Κατά κάποιον τρόπο στόν Ἰούδα τόν Ἰσκαριώτη ἔχει μερίδιο ἡ ψυχή ὅλων μας. Ἄν δέν ἦταν ἔτσι, θά ἤμασταν ἀναμάρτητοι. Διά τοῦ Ἰούδα ὅλοι μας πέσαμε, ὅλοι μας προδώσαμε τόν Χριστό, ὅλοι μας καταλιμπάνουμε τόν Χριστό καί παραλαμβάνουμε τόν διάβολο, ἐναγκαλιζόμεθα τόν σατανᾶ. Ναί, τόν σατανᾶ. Γιατί στό ἱερό Εὐαγγέλιο γράφει: «καί μετά τό ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον [τόν Ἰούδα] ὁ σατανᾶς» (Ἰω. ιγ΄ 27). Μετά ἀπό ποιό ψωμί; Μετά ἀπό ἐκεῖνο πού τοῦ ἔδωσε ὁ Χριστός· μετά πού Κοινώνησε· μετά πού πῆρε τόν Χριστό. Ἄχ, ὑπάρχει μεγαλύτερη πτῶσις, μεγαλύτερη φρίκη;

«ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ…» «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας» (ἀντίφ. ιε΄ ὄρθρ. Μ. Παρ.)

Mεγάλη Πέμπτη βράδυ

Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

    ...Προσέξατε τί λέει ὁ ὕμνος; «ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ (Ο ΧΡΙΣΤΟΣ) ἐπὶ ξύλου». Δὲ λέει «ἐκρεμάσθη»· λέει «κρεμᾶται», σὲ ἐνεστῶτα. Τί ἔννοια ἔχει αὐτὸς ὁ ἐνεστώς; Ἀφοῦ ὁ Κύριος ἐκρεμάσθη σὲ ὡρισμένη χρονικὴ στιγμή, ἐφ᾿ ἅπαξ, γιατί λέει «σήμερον κρεμᾶται»; Διότι συνεχίζεται τὸ μαρτύριο τοῦ Χριστοῦ μας. Ξανασταυρώνεται ὁ Χριστός. Ναί, ξανασταυρώνεται. Ὄχι πλέον ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς λεγομένους Χριστιανούς, αὐτοὺς ποὺ βαπτίσθηκαν στὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος, φέρουν ὀνόματα χριστιανικὰ καὶ τώρα τὶς μέρες αὐτὲς πυκνώνουν τὰ ἐκκλησιάσματα.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι, ὅπου θανάσιμο ἁμάρτημα, ὅπου ἔγκλημα καὶ ἰδίως φόνος, ἐκεῖ «ἀνασταυροῦται» ὁ Χριστός (βλ. Ἑβρ. 6,6). Λίγοι φόνοι ἔγιναν ἐπάνω στὴ γῆ; 40 μὲ 50 ἑκατομμύρια ἦταν οἱ νεκροὶ μόνο τῶν δύο παγκοσμίων πολέμων. Ἀλλὰ καὶ σήμερα μὲ τὶς ἐκτρώσεις ―τί φρίκη― στὴν Ἑλλάδα σφάζονται 400.000 ἔμβρυα τὸ χρόνο. Παιδιά, ἄνθρωποι εἶν᾿ αὐτά, ἀφοῦ ἡ ζωὴ ἀρχίζει ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεως. Ἡ μήτρα τῆς γυναίκας εἶνε θερμοκήπιο τῆς ζωῆς, ἐργαστήριο ποὺ φτειάχνει ἄνθρωπο. Ἔκτρωσι σον φόνος, καὶ φόνος σον ἀνασταύρωσις τοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Ντοστογιέφσκυ λέει· «Ὅποιος σκοτώνει παιδί, σκοτώνει τὸ Χριστό». Διότι τὸ παιδὶ εἶνε ἀθῷο ὅπως ὁ Χριστός. Τώρα οἱ Ἕλληνες γεννοῦν δύο μόνο. Τὰ ἄλλα ἔμβρυα τί γίνονται; Δολοφόνοι, δολοφόνοι! Μένετε ἀμετανόητοι· δὲν τρέχετε νὰ ζητήσετε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Ὅπου φόνος, ὅπου ἔκτρωσις-ἄμβλωσις, ὅπου κλοπή, κατάχρησις, ἀδικία, ἐκμετάλλευσις, ὅπου ψέμα, συκοφαντία καὶ διαβολή, ὅπου πορνεία, μοιχεία κι ὅ,τι ἄλλο ἔκφυλο, ἐκεῖ σταυρώνεται ὁ Χριστός, «σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου» πάλι. Ὁ Ἠλίας Μηνιάτης λέει· «Σήμερον ὁ Χριστὸς κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, καὶ ὁ πόρνος κρεμᾶται στὴν ἀγκάλη τῆς πόρνης!».
Πιστεύεις, Χριστιανέ; ἔλα μετανοημένος νὰ προσκυνήσῃς τὸν Ἐσταυρωμένο. Δὲν πιστεύεις; μὴ μολύνεις καὶ τὰ χείλη σου μὲ φίλημα Ἰούδα. Ἰδού πῶς ἐπαναλαμβάνεται σὲ μύριες περιπτώσεις τὸ «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου».
Καὶ ἡ γῆ; Η ΓΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ. «Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ σου, Κύριε»! Τὸ δαχτυλάκι του νὰ κουνήσῃ ὁ Χριστός, θὰ γίνουμε ὅλοι σκόνη, θὰ σβήσουμε. Ἁμαρτάνεις, ἄνθρωπε, πάνω στὴ σφαῖρα αὐτή, καὶ ἡ γῆ δὲ᾿ θὰ διαμαρτυρηθῇ; Ἀσφαλῶς διαμαρτύρεται. Τὸ ἀκούσαμε χθές· «Φρῖξον ἥλιε, στέναξον ἡ γῆ» (γ΄ ἀπόστ. αν. Μ. Πέμ.). Ἡ μόλυνσις τοῦ περιβάλλοντος, γιὰ τὴν ὁποία φωνάζει ἡ νέα ἐπιστήμη τῆς οἰκολογίας, τί εἶνε; μιὰ διαμαρτυρία. Ἡ γῆ δὲν εἶνε πλέον ὅπως βγῆκε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Δημιουργοῦ. Ἔχει μολυνθῆ καὶ διαρκῶς μολύνεται. Φωνάζουν ὅλοι, Ἄγγλοι, Ἰταλοί, Γερμανοί, Ῥῶσοι· Ἀμάν, πεθαίνει ἡ γῆ· ξύπνα, ἀνθρωπότης!… Τὸ χορτάρι πικρίζει, οἱ καρποὶ ἀλλοιώνονται. Οἱ λίμνες, οἱ θάλασσες ῥυπαίνονται (ἡ Μεσόγειος κατήντησε ὀχετός). Τὰ ψάρια, κατὰ τὴν Ἀποκάλυψι, ψοφοῦν (βλ. Ἀπ. 8,9), ζῷα δηλητηριάζονται. Ὁ ἀέρας, τὸ πιὸ ἀπαραίτητο στοιχεῖο γιὰ τὴ ζωή, καλύπτεται ἀπὸ νέφη αἰθάλης καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀσφυκτιοῦν. Τὰ πάντα πεθαίνουν. Αὐτὴ εἶνε ἡ διαμαρτυρία τῆς γῆς γιὰ τὸ ἔγκλημα τῆς ἁμαρτίας.
Τί συνιστᾷ ἡ ἰατρικὴ ὅταν μολυνθῇ ἕνας τόπος; Ἀπολύμανσι. Καὶ ἡ γῆ θέλει ἀπολύμανσι. Δὲν ὑπάρχει σημεῖο της ποὺ δὲν εἶνε μολυσμένο ἀπὸ αἷμα. Ὅπου νὰ πᾶτε ἀκούγεται· «Κάϊν Κάϊν, ποῦ εἶνε ὁ ἀδελφός σου;» (Γέν. 4,9). Ἐγώ, ποὺ ἔχω ζήσει τόσα χρόνια καὶ περνῶ τοὺς δρόμους καὶ ξέρω ὅτι σὲ κάθε χιλιόμετρο στὴν Ἑλλάδα κάποιος ἔχει σκοτωθῆ, ἀνατριχιάζω. Δὲν ὑπάρχει γωνιὰ ποὺ δὲν τὴ βάψαμε μὲ αἷμα δεξιοὶ κι ἀριστεροί. Ἀναστενάζει ἡ γῆ καὶ ζητεῖ ἀπολύμανσι, νὰ μπῇ σὲ κλίβανο. Καὶ θὰ μπῇ. Ὁ δὲ κλίβανος εἶνε ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ.

* * *

Τί θὰ κάνουμε, ἀδελφοί; Σταματῶ. Πονῶ, μοῦ ᾿ρχεται νὰ κλαύσω. Βρισκόμαστε στὸ τέλος τῆς ἀνθρωπότητος. Σημεῖα πολλά. Μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ αὐτό· πεθαίνει ἡ γῆ! Κλαῖνε τὰ δέντρα, τὰ πουλιά, τὰ βράχια…
Ἐσὺ δὲ θὰ κλάψῃς; Ἂς κλάψουμε κ᾿ ἐμεῖς, ἀδελφοί μου. Ἂς ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς τὸ λόγο τοῦ λῃστοῦ· «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42)· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 27-4-1989

Οἱ σύγχρονοι Ἰοῦδες (Μητροπ. Αὐγουστίνου Καντιώτη)

«Ου τοις εχθροίς Σου (Οἰκουμενιστές) το μυστήριον είπω, ου φίλημά Σοι δώσω καθάπερ ο Ιούδας»! ( Ομιλία Αυγουστίνου Καντιώτη)

«Και σύ, τέκνον Βροῦτε;». 

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'':.

ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΙΟΥΔΕΣ

ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΑΚΟΜΑ...

ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΗΠΩΣ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΙΟΥΔΕΣ! Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΚΟ!

   ΑΠΟ ὅλα τὰ πρόσωπα τοῦ θείου δράματος, ἀγαπητοί μου, ἐκεῖνο ποὺ ἀφήνει τὴν πιὸ ἀλγεινὴ ἐντύπωσι εἶνε ὁ Ἰούδας. Δυστυχῶς ὅμως, ἐνῷ ἐκεῖνος τελείωσε τότε κατὰ τρόπο οἰκτρό, οἱ Ἰοῦδες δὲν λείπουν μέχρι σήμερα. Ὁ Ἰούδας τρόπον τινὰ ἵδρυσε «σχολὴ» καὶ πολλοὶ μαθαίνουν νὰ παίζουν τὸ ῥόλο του σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς.

        Σᾶς παρουσιάζω μερικὲς εἰκόνες.

   Ἕνας σύγχρονος Ἰούδας εἶνε αὐτὸς ποὺ ἐμφανίζεται πρῶτα-πρῶτα στὸν κύκλο τῆς φιλίας. Γνώρισες κάποιον καὶ λές· Σπουδαῖος ἄνθρωπος! πόσο γλυκὰ μιλάει, τί ἀγάπη δείχνει, τί δῶρα δίνει! Τὸν ἀγαπᾷς παραπάνω κι ἀπὸ τὸν πατέρα καὶ τὸν ἀδερφό σου. Τὸν ἐμπιστεύεσαι, τοῦ ἀνοίγεις τὴν καρδιά σου, τοῦ λὲς τὰ μυστικά σου. Καὶ ξαφνικὰ αὐτὸς ὁ φίλος γίνεται ἐχθρός. Γνωρίζω κάποιον ποὺ ἔπαθε συγκοπὴ καρδίας, ὅταν στὸ δικαστήριο εἶδε ὡς μάρτυρα κατηγορίας ἐναντίον του –ποιόν; τὸν φίλο του. Ἰούδας λυμαίνεται τὸν ἱερὸ δεσμὸ τῆς φιλίας κι ὁ ἄνθρωπος ἀπογοητεύεται.

ΥΜΝΟΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ

Τα ''Δώδεκα Ευαγγέλια'' της Μεγάλης πέμπτης

 Με τον χριστιανικό δημώδη όρο «Δώδεκα Ευαγγέλια» χαρακτηρίζονται στην ουσία οι δώδεκα ευαγγελικές περικοπές, και όχι ξεχωριστά ευαγγέλια, που αναγιγνώσκονται στις εκκλησίες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, όπου και τελείται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής. Οι περικοπές αυτές είναι αρκετά μακροσκελείς, ειδικότερα οι πρώτες, σε σχέση με εκείνες που αναγιγνώσκονται στις λειτουργίες της Θείας Ευχαριστίας των Κυριακών.

 Το περιεχόμενο των δώδεκα αυτών περικοπών αναφέρεται, κυρίως, σε στιγμιότυπα των Αγίων Παθών του Ιησού Χριστού που τιμώνται κατ΄ έτος την λεγόμενη Μεγάλη Εβδομάδα.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΘΕΙΤΕ Nα αφήσουμε την Εκκλησία του Χριστού στα χέρια των καθαρμάτων και των εκφύλων;

Πηγή: "Κατάνυξις" 

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΘΕΙΤΕ

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Αθήνα 30-1-1962

«Ακούω φωνή· Εσείς δεν ακούτε; Από την Καισάρεια…ακούεται η βροντερά φωνή του Μεγάλου Βασιλείου· Ακούω την σάλπιγγα του ιερού Χρυσοστόμου. Ακούω την απαστράπτουσα φωνή του Γρηγορίου· Εσείς δεν ακούτε; Σάλπιγγες είναι. Τι μας λένε; «Αγωνισθείτε για την Εκκλησία του Χριστού μας. Αγωνιστείτε για να καθαριστεί η Εκκλησία από τα ανάξια στελέχη της, για να έρθει η Εκκλησία στο ύψος των Πατέρων… Γιατί τα λέω αυτά;…

Δυστυχώς υπάρχει μία εσφαλμένη γραμμη των πνευματικών πατέρων και εξομολόγων. Τί λέγουν; «Εμείς την ψυχούλα μας να κοιτάξουμε. Τί κάνει ο διάκος στην εκκλησία, τι κάνει ο παπάς, τι κάνει ο δεσπότης; (κάνει με το χέρι σιωπή)

Ο πρώτος άνθρωπος που αντίκρισε το Άγιο Φως και τον Αναστημένο Χριστό (5 Απριλίου του 33 μ.Χ.)

Την ημέρα που έλαβε χώρα η ταφή του Χριστού, κατά το σούρουπο της Μεγάλης Παρασκευής, ο ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ότι ήταν εκεί...
«ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, οἱ ὁποῖες ἐκάθοντο ἀπέναντι ἀπό τὸν Τάφον» (Ματθ. 27, 61). Την επόμενη ημέρα, την ίδια ώρα, κατά το σούρουπο του Μεγάλου Σαββάτου, η Μαρία η Μαγδαληνή και η «άλλη Μαρία» βρίσκονταν και πάλι έξω από τον Τάφο. Γράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος:

«Τὸ σούρουπο1 τοῦ Σαββάτου, ὅταν φάνηκε ἡ ἡμέρα της Κυριακής, ἦλθε ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καὶ ἡ ἄλλη Μαρία διὰ νὰ ἰδοῦν τὸν τάφον. Καὶ ἔγινε μεγάλος σεισμός, διότι ἕνας ἄγγελος τοῦ Κυρίου κατέβηκε ἀπό τὸν οὐρανόν, ἐπλησίασε καὶ ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπό τὴν πόρτα τοῦ μνήματος καὶ ἐκαθότανε ἐπάνω σ’ αὐτόν». (Ματθαίος 28, 1)

Η Ανάσταση του Χριστού έλαβε χώρα ενώ ήταν σφραγισμένο το μνήμα και λίγο μετά ένας άγγελος Κυρίου κύλησε τον λίθο. Την ώρα εκείνη, ενώ έπεφτε η νύχτα και άρχιζε ημερολογιακά η ημέρα της Κυριακής (η 3η ημέρα μετά τον θάνατο του Ιησού), έφταναν στον Τάφο του Θεανθρώπου η Μαρία η Μαγδαληνή και η «άλλη Μαρία». Ο Ματθαίος αναφέρεται δύο φορές στην «άλλη Μαρία». Είναι προφανές ότι γνωρίζει ποια είναι, αλλά αφήνει αδιευκρίνιστη την ταυτότητά της.

«Έρχεται επί σφαγήν εκούσιον» (Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Πέμπτης)

Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Μεγάλη Πέμπτη -

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

«ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΠΙ ΣΦΑΓΗΝ ΕΚΟΥΣΙΟΝ»

(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Πέμπτης)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητού

      «Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσερά τινα εορτάζειν΄ τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς  φρικτών Μυστηρίων), την υπερφυά Προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν». 

      Αυτό είναι το συναξάρι της Μεγάλης Πέμπτης. Η αγία μας Εκκλησία τιμά την  γία αυτή ημέρα όσα έλαβαν χώρα στο υπερώο της Ιερουσαλήμ και όσα ακολούθησαν μετά το Μυστικό Δείπνο.

       Το Θείο Δράμα οδεύει προς την ολοκλήρωσή του. Ο εκουσίως και αδίκως Παθών για τη δική μας σωτηρία Κύριος γνωρίζει ότι έφτασε το τέλος της επί γης παρουσίας Του. Η προδοσία του αγνώμονα μαθητή, η σύλληψη, οι εξευτελισμοί, το ψευδοδικαστήριο, η καταδίκη και ο σταυρικός θάνατος είναι θέμα ωρών. Ως άνθρωπος αισθανόταν το δια της θυσίας Του βαρύ φορτίο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους και γι’ αυτό αγωνιούσε υπερβαλλόντως. Δεν τον ενδιέφερε το δικό Του μαρτύριο και ο θάνατος, αλλά η συνέχιση του σωτηριώδους έργου Του.

ΠΕΘ προς Φίλη, για τη μείωση των ωρών διδασκαλίας των Θρησκευτικών στα Δημοτικά Σχολεία: Κύριε Φίλη βιάζεσθε. Η Σταύρωση του Χριστού τελείται τη Μεγάλη Παρασκευή.

Αθήνα, 26 Απριλίου  2016

Αριθμ. Πρωτ.:   80

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κύριε Φίλη βιάζεσθε.

Η Σταύρωση του Χριστού τελείται τη Μεγάλη Παρασκευή.

Τη Μεγάλη Τρίτη, 26 Απριλίου 2016, το  Υπουργείο Παιδείας παρουσίασε την Υπουργική απόφαση για το ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο, συνοδευόμενη από ανακοίνωση που τιτλοφορείται: «Με υπογραφή Φίλη το ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο - Ενιαίος Τύπος Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου - Η συνταγματική επιταγή γίνεται πράξη - Ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά του δημοτικού σχολείου».

Η ως άνω Υπουργική απόφαση, κατά παράβαση κάθε συνταγματικής επιταγής,  εντελώς προκλητικά, μειώνει τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών από 2 σε 1 στην Ε’ και ΣΤ’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου και ουσιαστικά καταργεί τη διδασκαλία του μαθήματος, αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός, ότι ήδη σε πολλά Δημοτικά Σχολεία γίνεται ελλιπής διδασκαλία ή δεν πραγματοποιείται καθόλου το μάθημα των Θρησκευτικών. 

Το Τροπάριο της Κασσιανής - Μετάφραση Φώτη Κόντογλου

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,

την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,

οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.

Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,

ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.

Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,

ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,

κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,

ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.

Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,

αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,

ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,

τω φόβω εκρύβη.

Αμαρτιών μου τα πλήθη

και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,

ψυχοσώστα Σωτήρ μου;

Μη με την σήν δούλην παρίδης,

Ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Μετάφραση

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,

σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά

πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:

Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,

η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.

Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,

εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.

Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου,

εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.

Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,

και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου•

αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε,

από το φόβο της κρύφτηκε.

Των αμαρτιών μου τα πλήθη

και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,

ψυχοσώστη Σωτήρα μου;

Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,

εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος

Μετάφραση Φώτη Κόντογλου

Ομιλία στην Γυναίκα την αλείψασα τον Κύριο Μύρω (Μ. ΤΡΙΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ)

ΑΓΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΚΟΝΙΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ

ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ, ΤΗΝ ΑΛΕΙΨΑΣΑΝ

ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΜΥΡΩ ΚΑΙ ΕΙΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΝ

Α’ Πολύ ωφέλησε την ψυχή μας ο Χριστός, σαν παρακάθησε στο τραπέζι του Ζακχαίου. Γιατί όπου ο Χριστός φιλοξενείται, και κάμνει συντροφιά με τους ανθρώπους, και το πιοτό και το τραπέζι μας καταδέχεται, εκεί κατοικεί η ευφροσύνη. Γιατί ποιος τελώνης ή πόρνη ή απ’ εκείνους που έπραξαν όσα δε λέγονται κακά, βλέποντας τον Ποιητήν του ουρανού και της γης να εισέρχεται στο σπίτι του Τελώνη, ή εκείνον που μας δίδει τα στάχυα, να λαβαίνει με τα χέρια του ανθρώπινο ψωμί, ή των τσαμπιών τον χορηγό να πίνει απ’ το κρασί και να ευλογεί τα πατητήρια, και στο μυαλό του δε θάβαζε την πράξη τούτη για μεγάλη γιορτή και λαμπρό πανηγύρι; Αληθινά γιορτή. Ευφροσύνη αγγελικής φιλοξενίας, να βλέπεις το Δεσπότη με τους δούλους· το Θεό με τους ανθρώπους· τον Κριτήν τέλος να βλέπεις μ’ εκείνους που θα κρίνει, να κάθεται το ίδιο τραπέζι. Μα για τούτον το λόγο ήρθε στη γη, χωρίς να εγκαταλείψει τον ουρανό ορφανό από τη θεϊκή δόξα· γιατί και τέλειος γενόμενος άνθρωπος, δεν έπαυσε να είναι Θεός.

Ο Ευαγγελιστής Μάρκος και το Ευαγγέλιό του του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Κατά την Εκκλησία ο Ευαγγελιστής Μάρκος ταυτίζεται με τον Ιωάννη – Μάρκο, τον αναφερόμενο στις Πράξεις των Αποστόλων και σε Επιστολές της Κ. Διαθήκης. Ο Ιωάννης, λοιπόν, ή Μάρκος, που ήταν το δεύτερό του κατά τη συνήθεια των ρωμαϊκών χρόνων, ήταν γιος μιας χριστιανής με το όνομα Μαρία. Αυτή διέθετε το σπίτι της στα Ιεροσόλυμα, για τις συνάξεις των πρώτων Χριστιανών.  Σύμφωνα με την κυριαρχούσα άποψη, στο ανώγειο αυτού του σπιτιού έλαβε χώρα ο Μυστικός Δείπνος. Ακόμα πιστεύεται ότι ο άνδρας που κουβαλούσε «κεράμιον ύδατος» (Μαρκ. ιδ΄13), ήταν ο ίδιος ο Μάρκος. Άλλωστε και ο νεαρός που φεύγει σχεδόν γυμνός, για να μη συλληφθεί στη Γεθσημανή είναι πάλι ο Ιωάννης Μάρκος, [Μαρκ. ιε΄ 51].

“ΤΙ ΜΕ ΔΕΡΕΙΣ;” (Ιωάν. ιη' 19-23)

Γιατί ο Κύριος δε στρέφει την άλλη πα­ρειά κατά το «ὅστις σε ῥαπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην» (Ματθ. ε' 39). Και ποιο το δικό μας χρέος σε παρόμοιες περιστάσεις;

 Η απορία αυτή δεν ακούγεται μόνο στην εποχή μας. Ακούσθηκε και ακούεται από πολύ παλιά. Με κίνητρα φυσικά ή την άγνοια ή τη σκοπιμότητα. Και η μεν άγνοια είναι απαλλαγμένη από το δόλο και έχει πολλά τα ελαφρυντικά υπέρ αυτής. Η σκοπιμότητα όμως είναι και διαστροφή και συκοφαντία. Την αυθεντική απάντηση μας τη δίνει το ίδιο το περιστατικό. Την επιβε­βαιώνουν όμως και οι Πατέρες και ερμηνευτές.

Δεν απορρίπτει, δεν αποστρέφεται και το ράπισμα και της άλλης παρειάς.

Είναι έτοιμος και διατεθειμένος να το δεχτεί. Όμως του ζητάει ειρηνικά και με πραότητα την αιτία του ραπίσματος. Κάτι περισσότερο, τη διερεύνηση και αποκάλυψη της αλήθειας. «Εἰ μὲν ἔχεις ἐπιλαβέσθαι τῶν εἰρημένων», σημειώνει ο Ιερός Χρυσόστομος. Και ο Ζιγαβηνός προσθέτει:

«Ἀπόδειξον τὸ κακῶς λαληθὲν, ἔλεγξον τὸν κακῶς λαλήσαντα». Και δώσε τη μαρτυρία σου με το νόμιμο τρόπο, για κάθε τι που έπραξα κακό.

Τα καθήκοντά μας την Μεγάλη Εβδομάδα (Αυγουστίνου Καντιώτη)

«Τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τὰς ἀπαρχὰς ἡ παροῦσα ἡμέρα λαμπροφορεῖ. Δεῦτε οὖν, φιλέορτοι, ὑπαντήσωμεν ᾄσμασιν…» (κάθ. Μ. Δευτ.) Φθάσαμε, ἀγαπητοί μου, στὰ σωτήρια πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ λέγεται Μεγάλη, διότι μέσα στὶς

168 ὧρες της, ἀπὸ σήμερα μέχρι τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, τιμῶνται μεγάλα γεγονότα, μοναδικὰ καὶ κοσμοϊστορικά, ποὺ συγκλόνισαν τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ καταχθόνια. Γι᾿ αὐτὸ ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ ὀνομάζεται Μεγάλη· ἀλλὰ καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν θὰ πρέπῃ νὰ περάσῃ ὅπως οἱ ἄλλες.

Καὶ θέτω τὸ ἐρώτημα· ποιά εἶνε τὰ καθήκοντα ἑνὸς Χριστιανοῦ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα; Δὲν ἀπευθύνομαι σὲ ἀπίστους, ἀθέους ἢ σὲ χιλιαστάς· ἀπευθύνομαι σὲ πιστούς, ποὺ θέλουν νὰ ἑορτάσουν σωστά. Ποιά εἶνε λοιπὸν τὰ καθήκοντα ποὺ ἔχουμε τὴν ἑβδομάδα αὐτή; Τὸ πρῶτο καθῆκον, ἀδελφοί μου, εἶνε νὰ εὐχαριστήσουμε ἀπ᾽ τὴν καρδιά μας τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὅλη βέβαια ἡ ζωή μας πρέπει νά ᾽νε ἕνα εὐχαριστῶ, ἕνα «Δόξα σοι, Κύριε», γιὰ τὶς μικρὲς καὶ μεγάλες εὐεργεσίες του, τὶς φανερὲς καὶ ἀφανεῖς, γιὰ ὅλα τὰ καλά, ὑλικὰ καὶ πνευματικά, ποὺ ἐπιδαψιλεύει ἡ χάρις του· τὸν ἥλιο, τὸν ἀέρα, τὸ νερό, τὰ λουλούδια, τὰ ἀκρογιάλια, ὅλη τὴν πλάσι. Νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε ἀκόμη γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ τὰ ἀδέρφια, τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά, γιὰ τὸ χρόνο καὶ τὶς ἐποχές, γιὰ ὅ,τι εὐλογημένο καὶ ἀναγκαῖο.

Ἄνθρωπος ἀγνώμων εἶνε χειρότερος ἀπὸ ζῷο.

Ἕνα σκύλο ἔχεις, ἕνα κομμάτι ψωμὶ τοῦ πετᾷς, καὶ κουνάει τὴν οὐρά του καὶ σοῦ λέει εὐχαριστῶ. Κι ὁ ἄνθρωπος λοιπὸν πρέπει νά ᾽νε εὐγνώμων στὸ Θεό.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: ΟΡΓΗ ΣΤΗ Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ! ΑΚΥΡΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΟΓΩ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ!

Η Πανθρησκεία προχωρεί. Σήμερα εκεί, αύριο εδώ!

Αγγλικό δημοτικό συμβούλιο αρνήθηκε να... φιλοξενήσει τους εορτασμούς της Ημέρας του Αγίου Γεωργίου, διότι η περιοχή κρίνεται «ιδιαίτερα πολυπολιτισμική»!

Το συμβούλιο της πόλης του Μπρίστολ σταμάτησε τις εκδηλώσεις για τον πολιούχο της πόλης, παρόλο που η ιστορία τους χρονολογείται από το

1222. Οι αρχηγοί του συμβουλίου, τόνισαν ότι πλέον 91 διαφορετικές γλώσσες ομιλούνται στην πόλη και θα ήταν… περίεργο «να τιμήσουν τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου».

Στην ουσία η απόφαση αυτή ελήφθη με κριτήριο ότι κάποιοι στην περιοχή υποστηρίζουν ότι συμβούλιο έχει καταληφθεί από ακροδεξιές ομάδες, και… ανησυχούν έτσι ώστε να μην χαρακτηριστούν «ρατσιστές». Κάτι που όπως έχουμε διαπιστώσει αποτελεί τη νέα καραμέλα πανευρωπαϊκά…

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΛΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ

Ἰδοὺ γιατὶ ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν διαμαρτυρόμεθα κατὰ τοῦ σημερινοῦ τρόπου ἐκλογῆς ἐπισκόπων καὶ λέγομεν, ὅτι ἡ ἐκλογὴ ἐπισκόπου πρέπει νὰ ἐπανέλθη εἰς τὴν κανονικὴν τροχιάν. Ἡ ἐκλογὴ πρέπει νὰ γίνεται κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

«…Λέμε στοὺς σημερινους χριστιανοὺς, οἱ ὁποῖοι μόνον διὰ τὰ ὑλικὰ συμφέροντα τῆς μικρᾶς των οἰκογενείας ἐνδιαφερόμενοι ἀδιαφοροῦν διὰ ζητήματα τῆς μεγάλης οἰκογενείας, τῆς Ἐκκλησίας των, ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν ἀθλίαν κατάστασιν τῆς ἐνορίας των, τῆς ἐπισκοπῆς των, ὑψώνουν τοὺς ὤμους των καὶ λέγουν˙ «Οὔφ, μὲ τοὺς παπάδες καὶ δεσποτάδες ἡμεῖς θʼ ἀσχολοῦμεθα; Ἔχομεν τὶς δικές μας δουλειές». Πολὺ καλά, κύριοι. Ἔχετε «τὶς δικές σας δουλειὲς» καὶ δὲν σᾶς μένει καιρὸς νὰ ἐνδιαφερθῆτε διὰ τὴν Ἐκκλησίαν σας; Ἀφήσατε λοιπὸν τὸ πεδίον ἐλεύθερον διὰ τὴν δρᾶσιν τῶν κακοποιῶν. Ἀφήσατε τοὺς κλέπτας τοῦ ἱεροῦ χρήματος νὰ καταλάβουν τὰ παγκάρια τῶν Ἱ. Ναῶν. Ἀφήσατε τοὺς φαύλους καὶ διαβεβλημένους, τὰ οἰκτρὰ ναυάγια τῆς κοινωνίας νὰ περιβληθοῦν τὸ τίμιον ράσον, νὰ χειροτονηθοῦν καὶ νὰ εὐλογοῦν ἀπὸ τῆς ὡραίας πύλης καὶ σᾶς καὶ τὰ παιδιά σας. Ἀφήσατε νὰ σᾶς σταλῆ ἐξ Ἀθηνῶν, κατόπιν αἰσχρᾶς συναλλαγῆς μεταξὺ τῶν ἰσχυρῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ κοσμικῶν παραγόντων, ἐπίσκοπος ἀνίκανος καὶ φαῦλος, διὰ νὰ σᾶς ἀρμέγη ἐλεεινῶς καὶ νὰ σᾶς διοικῆ δικτατορικῶς καὶ φατριαστικῶς καὶ νὰ βοοῦν οἱ δρόμοι καὶ αἱ πλατεῖαι ἀπὸ τὰ καθημερινὰ σκάνδαλα. Ἀφήσατε νὰ καταληφθοῦν ὅλα τὰ «πόστα» τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ἀνάξια ὑποκείμενα. Σεῖς καὶ τὰ τέκνα σας καὶ τὰ τέκνα τῶν τέκνων σας θὰ πληρώσουν ἀκριβὰ τὴν ἀδιαφορίαν σας. Ὅ,τι κακὸν δύνασθε νὰ φαντασθῆτε θὰ προέλθη ἐκ τῆς φαυλότητος καὶ τῆς ἀνικανότητος τῶν κακῶν ποιμένων, τῶν ὁποίων τὴν εἰκόνα δύνασθε νὰ ἴδητε ἐν προφητείαις Ἰεζεκιὴλ (κεφάλαιον ΛΒ΄). Ὡς λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, ἡ Ἐκκλησία δεξαμένη «φθόρους (διεφθαρμένους) ἀνθρώπους ἐπλήσθη ναυαγίων πολλῶν».

Η ΔΥΣΗ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ "ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ" ΜΟΝΗ ΤΗΣ Ομολογία-σοκ από ισλαμιστή: "Θα κατακτήσουμε την Ευρώπη θα βιάσουμε τις Ευρωπαίες και η ΕΕ μας δίνει λεφτά για να το κάνουμε"!

•  (Θεόφραστου Ανδρεόπουλου - Πηγή: Pronews, 24-3-2016) (YouTube Video)
  Αφρικανός μουσουλμάνος έχει αναρτήσει ένα βίντεο στο διαδίκτυο όπου επί της ουσίας δίνει οδηγίες στους ομόθρησκούς του για το τι ψέμματα χρειάζεται να λένε για να μπουν στις ευρωπαϊκές χώρες, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τους Ευρωπαίου ως ηλίθιους και αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι "προτιμούν να τους βιάσουν κόρες και γυναίκες παρά να τους πουν ναζί ή ρατσιστές". "Παίρνουμε την Ευρώπη από τους Ευρωπαίους και είναι τόσο ηλίθιοι για να αντεπιτεθούν. Καθώς οι Ευρωπαίοι μας υποδέχονται και μας φιλοξενούν και μας δίνουν δωρεάν σίτιση,στέγαση και περίθαλψη, δεν είναι για την καλυτέρεψη των ζωών μας αλλά πρόκειται για την κατάκτηση της Δύσης και το τέλος της ευρωπαϊκής κουλτούρας.
•  Οι Ευρωπαίοι περισσότερο φοβούνται μην τους αποκαλέσουν "ρατσιστές" ή "ναζί" από το να βιαστούν οι γυναίκες και οι κόρες τους από τους Αφρικανούς. Θα καταστρέψουμε τις λευκές γραμμές αίματος (εννοεί την Λευκή Φυλή) θα πάρουμε την γη τους και θα μας πληρώσουν για αν το κάνουμε, Χα,χα,χα" Λέει μάλιστα στην αρχή ότι έχει ήδη κανονίσει "ότι χρειάζεται για να πάει στην Ευρώπη" και ότι "είαι πολύ σημαντικό να πεις τα σωστά ψέμματα για πάρεις άσυλο"! 
• "Δεν είναι δύσκολο να τα μάθεις" προσθέτει. Λέει μάλιστα παρακάτω ότι "ανυπομονώ να καταστρέψω τις Ευρωπαίες γυναίκες (ενοεί βιασμό προφανώς) που είναι πολύ όμορφες και ξανθιές και μελαχρινές με πράσινα μάτια, καστανά μάτια, θα τους κάνουμε παιδιά και θα εξαφανίσουμε την λευκή γραμμη αίματος" 
•  Ακολουθεί και το πρωτότυπο κείμενο από την ιστοσελίδα barenakedislam.com “We are taking Europe from the Europeans and they are too stupid and weak to even fight back. As Europeans take us in and give us free food, healthcare, and housing, it’s not about bettering our lives, it’s about conquest of the West and ending European culture. Europeans are more afraid of being called ‘racists’ or ‘Nazis’ than having their daughters and wives raped by Africans. We are going to destroy the white European blood lines and take their land and they are going to pay us to do it. HA HA HA!” Το βίντεο έχει κάποιους μήνες που έχει αναρτηθεί αλλά η σημασία του μετά τις επιθέσεις ισλαμιστών σε Παρίσι και Βρυξέλλες καθίσταται πιο επίκαιρη από ποτέ.

ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ

. 

Σοβαρές αντιδράσεις προκάλεσε στο Άγιον Όρος η δημοσίευση των Κειμένων και του Κανονισμού Λειτουργίας της Πανορθόδοξης Συνόδου.

Οι Αγιορείτικες Μονές με γράμματα και προφορικά μετέφεραν τις ανησυχίες και τις επιφυλάξεις τους για την Πανορθόδοξη στην Ιερά Κοινότητα. Λόγω της σπουδαιότητας του θέματος, αποφασίσθηκε ομόφωνα τα κείμενα της Πανορθόδοξης να συζητηθούν αναλυτικά σε Έκτακτη Σύναξη των Αντιπροσώπων και των Ηγουμένων των Ιερών Μονών (ΕΔΙΣ) μετά τις εορτές του Πάσχα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις επιστολές των Ι. Μονών του Αγίου Όρους:

«Ο Κανονισμός Λειτουργίας και Οργανώσεως παρουσιάζει εικόνα Συνάξεως Προκαθημένων και όχι εικόνα Πανορθοδόξου Συνόδου κατά το πρότυπον των Οικουμενικών Συνόδων ... Φοβούμεθα ότι με τον τρόπον αυτόν αθελήτως διεισδύει εις την Εκκλησίαν η θεολογία του πρωτείου, ήτις άλλωστε αποτελεί και απόληξιν της εμφανισθείσης τον 20όν αιώνα θεολογίας του προσώπου».

«Μελετήσαντες μάλιστα επισταμένως το έκτον κοινοποιηθέν ημίν κείμενον περί των σχέσεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον ... αγωνιούμεν και ημείς μήπως με όσα γράφονται και όσα υπονοούνται ... οι εμπνευστές και οι συντάκτες του επιχειρούν μια θεσμική νομιμοποίηση του Χριστιανικού Συγκρητισμού-Οικουμενισμού, με μια απόφαση Πανορθοδόξου Συνόδου. Το Άγιον Όρος ... έχει παραγάγει και στοιχεί προς μίαν ολόκληρον παράδοσιν ομολογιακών κειμένων τα οποία επιχειρούν να προλάβουν ακριβώς αυτό (την θεσμοποίησιν του Συγκρητισμού-Οικουμενισμού), εφιστώντα ιδιαιτέ­ρως την προσοχήν εις τας συμπροσευχάς μετά των αιρετικών, αι οποίαι παρά την απαγόρευσιν των Ιερών Κανόνων επαναλαμβάνονται δυστυχώς εις κάθε συνάντησιν με ετεροδόξους».

« ... παρατηρούμεν ότι η επιθυμουμένη συνοδικότης περιορίζεται και εμποδίζεται εντόνως από τον ίδιον τον Κανονισμόν της οργανώσεως και της λειτουργίας της Συνόδου, τον προβλέποντα διά κάθε Τοπικήν Εκκλησίαν μίαν μόνο ψήφον ... η προσπάθεια των συντακτών του κειμένου κινείται πρός «ανάπαυσιν» των λεγόμενων άλλων «εκκλησιών και ομολογιών», δηλ. των ευρισκομένων εκτός της Μίας και μοναδικής Εκκλησίας. ... ο όρος «Εκκλησία» συγχέεται με τας διαφορετικάς χριστιανικάς κοινότητας, αποκαλουμένας εις το εν λόγω κείμενο εξ ίσου «εκκλησίες». ... Είναι πρόδηλος η προσπάθεια μέσω του κειμένου να λάβουν πανορθόδοξον κύρος οι σκανδαλώδεις δια πολλούς Ορθοδόξους δηλώσεις των διαφόρων συνελεύσεων του ΠΣΕ. ... Ως βάση των διαλόγων τίθεται «η πίστις και η παράδοσις της αρχαίας Εκκλησίας και των επτά Οικουμενικών Συνόδων» ωσάν η μετέπειτα ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας να είναι ελλειματική. Και τούτο ρητώς δηλούται διά του όρου της «απολεσθείσης ενότητος των Χριστιανών» (παρ. 5)!».

«Όπως προκύπτει από την μελέτη των προεγκριθέντων κειμένων οι διατυπώσεις πάνω σε καίρια εκκλησιολογικά θέματα είναι επισφαλείς και διφορούμενες, και επιδέχονται ερμηνείες αποκλίνουσες από το Ορθόδοξο δόγμα».

«Παραλλείποντες τα λοιπά θέματα της Συνόδου, μένωμεν εις το: "Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας πρός τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον" περί του οποίου κατά καιρούς τόσα έχωσι γραφεί δι᾿ εισηγήσεων και επιστολών και ανακοινώσεων, προς το Σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον παρά της Σεβαστής Ιεράς Κοινότητος ... Δι' αυτών εφιστάται η προσοχή ως προς τας σχέσεις και οιασδήποτε επαφάς μετά των ετεροδόξων προς αποφυγήν της σταδιακής θεσμοθετήσεως, ένεκα του συγχρωτισμού, των διαβλεπομένων τάσεων Συγκρητισμού - Οικουμενισμού».

«Εις το κείμενον «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας πρός τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» διαπιστούμεν δύο προβλήματα: Πρώτον, δεν χρησιμοποιείται εις αυτό με σαφήνειαν ο όρος «Εκκλησία», ώστε η Ορθόδοξος Εκκλησία μας να δηλώνη απεριφράστως ότι αυτή μόνη είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. ... Δεύτερον, το κείμενον αποτυπώνει τον χαρακτήρα και τον τρόπον διεξα­γωγής των διαλόγων, την μεθοδολογίαν και την στοχοθεσία των, χωρίς να λαμβάνη υπ΄ όψιν όσα η Ιερά Κοινότης και καταξιωμένοι πανορθοδόξως Σεβ. Ιεράρχαι, Γέροντες του Αγίου Όρους και Θεολόγοι έχουν εκφράσει δημοσίως».

Αντίγραφα των επιστολών των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους για την Πανορθόδοξη.

 Ιερές Μονές του Αγίου Όρους για την Πανορθόδοξη Σύνοδο

   
Οι μέχρι τώρα επιστολές των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους προς την Ιερά Κοινότητα για την Πανορθόδοξη Σύνοδο. Μετά τις γραπτές και προφορικές αντιδράσεις για την Πανορθόδοξη, η Ι. Κοινότητα αποφάσισε ομόφωνα να συζητηθεί το θέμα σε Έκτακτη Σύναξη των Ιερών Μονών με την παρουσία των Ηγουμένων (ΕΔΙΣ) μετά το Πάσχα.

Ι.Μονές Αγ. Όρους Για Πανορθόδοξη by agonas

Κατὰ Θεὸ ἤ κατὰ ἄνθρωπο ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο»; Σύμφωνη ἤ ὄχι μὲ τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὶς προηγηθείσες Οἰκουμενικὲς Συνόδους;

Δημοσίευση http://www.pentapostagma.gr/

23 Απριλίου 2016, 10:46 μμ

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου
Δρ. Φυσικοῦ, πτ. ΕΚΠΑ Κ.Θεολογίας
Δόκιμοι, ἀξιόπιστοι, ἀναγνωρισμένου Ὀρθόδοξου φρονήματος καὶ ἤθους Μητροπολίτες, Ἱερεῖς, Θεολόγοι, μας ἔχουν ἐνημερώσει ὅσα εἶναι ἀναγκαῖο νὰ γνωρίζουμε γιὰ τὴν «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο» καὶ ἔχουν δώσει τὶς σχετικές ἐξηγήσεις. Ἀκολουθεῖ σύνοψη σὲ ἑπτὰ βήματα τῶν βασικῶν σημείων τοῦ θέματος ποὺ ἀφορὰ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ γεγονὸς.
Α. Ἡ προετοιμασία τῆς Συνόδου ἦταν μακροχρόνια, ἄνευ παρόμοιου ἱστορικοῦ προηγουμένου. Κάτι σημαίνει αὐτὸ.

– Ὁ Πανοσιολογιώτατος ἀρχιμ. Παύλος Δημητρακόπουλος γράφει σχετικά μὲ τὴν προετοιμασία αὐτῆς τῆς Συνόδου: «Πρόκειται γιὰ ἕνα πρωτοφανὲς γεγονὸς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι σὲ καμιὰ ἄλλη Σύνοδο, Οἰκουμενική, ἢ Τοπική, τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου, (879 μ.Χ.), θεωρουμένης ὡς  Η΄ Οἰκουμενικῆς, καὶ τῆς ἐπὶ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, (1351 μ.Χ.), θεωρουμένης ὡς Θ΄ Οἰκουμενικῆς, δὲν ὑπῆρξε τόση ἐργώδης καὶ μακροχρόνια προετοιμασία, τόση πολύπλοκη διαδικασία προπαρασκευῆς, μὲ τόσες πολλὲς ἀναθεωρήσεις καὶ τροποποιήσεις στὴ θεματολογία της.»

– Ὁ Σεβασμιώτατος Μητρ. Πειραιῶς Σεραφείμ στήν ἡμερίδα «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ˙ Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες» ἀνάφερε περὶ τοῦ τὶ σημαίνει αὐτὸ: «Ἐν πρώτοις, εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῶν συνόδων, κατὰ τὴν ὁποία ἡ προετοιμασία διήρκεσε τόσο πολύ, ἐνενήντα τρία χρόνια! Αὐτὸ δείχνει ὅτι δὲν ὑπάρχει οὔτε «εὔλογος αἰτία», οὔτε «ἐπείγουσα ἀνάγκη» γιὰ σύγκληση τῆς Συνόδου, ἀλλὰ ἐξυπηρετοῦνται ἄλλες ἐκκλησιαστικοπολιτικὲς σκοπιμότητες. Διότι, ἂν ὑπῆρχε «ἐπείγουσα ἀνάγκη», ὅπως πάντοτε συνέβαινε στὴν συνοδικὴ παράδοση μὲ τὴν ἐμφάνιση κάποιας αἱρέσεως, σχίσματος ἢ ἄλλης ἐκτροπῆς, αὐτή ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ἀμέσως ἐντὸς ὀλίγων μηνῶν ἢ ὀλίγων ἐτῶν.»
Β. Ἡ προετοιμασία ἔγινε, καὶ ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος θὰ γίνει, ἀντισυνοδικῶς,  ἀντικανονικῶς καὶ ἀντιεκκλησιαστικῶς.

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: Ερμηνεία εις το Αποστολικόν Ανάγνωσμα

«Σήμερον η χάρις του αγίου Πνεύματος ημάς συνήγαγε...». Ομιλία π. Ευθ. Τρικαμηνά

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Πρακτικα διδαγματα

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰω. 12,13)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μεγάλη ἑορτή, δεσποτικὴ ἑορτή, ἡ Βαϊοφόρος. Ὅλος ὁ λαὸς τῶν Ἰεροσολύμων βγῆκαν ἔξω, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὸ Χριστό. Κρατοῦσαν στὰ χέρια τους βάϊα καὶ κλαδιὰ ἐλιᾶς. Ἔστρωναν στὸ δρόμο τὰ ροῦχα τους, νὰ πατήσῃ ὁ Χριστός. Καὶ τὰ μικρὰ παιδιὰ φώναζαν «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος…» (Ἰω. 12,13). Ἔτσι τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἡ πρωτεύουσα τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔ­θνους ὑποδέχθηκε τὸ Χριστό.
Ἡ ἱστορία ἀναφέρει πολλὲς ὑποδοχὲς βασιλέων καὶ αὐτοκρατόρων. Ἡ Ἀθήνα, ἡ Ῥώμη, ἡ Κωνσταντινούπολι πολλὲς φορὲς ὑποδέχθηκαν νικητὰς καὶ θριαμβευτὰς ὕστερα ἀπὸ νικηφόρους πολέμους. Ἀλλ᾿ ὅλες αὐτὲς οἱ ὑποδοχὲς εἶνε πολὺ μικρὲς μπροστὰ σ᾿ αὐτὴ τὴ θριαμβευτικὴ εἴσοδο τοῦ παμβασιλέως Χριστοῦ στὰ Ἰεροσόλυμα.
Οἱ λεπτομέρειες διδάσκουν. Καὶ ἀπὸ τὶς λεπτομέρειες τῆς σημερινῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου θὰ ἤθελα, ἀγαπητοί μου, νὰ προσέξετε μερικές.

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΓΓΥΣ» (Φιλ. 4,5) Κυριακὴ Βαΐων (Φιλ. 4,4-9) Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΓΓΥΣ» (Φιλ. 4,5)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα ἱερὰ καὶ ἔνδοξος, Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Σήμερα λαὸς πολὺς ὑποδέχθηκε στὰ Ἰεροσόλυμα τὸν Κύρι­ον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν «νικητὴν τοῦ θανάτου» (ἀπολυτ.), καὶ φώναζαν «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ἰω. 12,13 = Ψαλμ. 117,26). Ἂς συγκεντρώσουμε τὸ νοῦ μας στὰ ἱερὰ νοήματα κι ἂς ποῦμε λίγα σύντομα λόγια.
Καὶ δὲν ὑπάρχει πιὸ σύντομος λόγος ἀπὸ ἐ­κεῖνον ποὺ εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν σημερινὸ ἀπόστολο. Ἂν προσέξατε, μέσα στὸ ἀνάγνωσμα αὐτὸ ὑπάρχουν δύο λέξεις γεμᾶ­τες πνευματικὸ νόημα. Εἶνε οἱ λέξεις «Ὁ Κύριος ἐγγύς» (Φιλιπ. 4,5), ὁ Κύριος εἶνε κοντά μας δη­λαδή. Τί κρύβουν οἱ λέξεις αὐτές;

* * *

YΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰωάν. 12,13)

Κυριακὴ τῶν Βαΐων (Ἰωάν. 12,1-18)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, τί εἶνε; δάσκαλος, καθηγητής, φιλόσο­φος, κοινωνιολόγος, ἐπαναστάτης…; Αὐτὰ λένε κάποιοι. Δὲν εἶνε αὐ­τά. Ὁ Χριστὸς εἶνε κάτι παραπάνω· εἶνε Θεός! Μάλιστα. Τὸ πιστεύ­εις; εἶσαι Χριστιανός· δὲν τὸ πιστεύεις; ἐλεύθερος εἶσαι, ἀλλὰ δὲν εἶσαι πλέον Χριστιανός· καὶ εἶσαι δυστυχής. Μά, θὰ πῆτε, μορφωμένος ἐ­γὼ ἐπιστήμων, νὰ παραδέχωμαι δό­γματα χωρὶς ἀποδείξεις;… Κι ὅμως· ἐὰν ὑπάρχῃ μία ἀλήθεια ποὺ ἔχει μυριάδες ἀποδείξεις, εἶ­νε αὐτή, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Θεός.
Θεός! Τὸ φωνάζουν τὰ θαύματά του. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θαύματα τοῦ Χριστοῦ, πρὸ τῆς ἀναστάσεώς του, εἶνε αὐτὸ ποὺ γράφει σήμερα τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο. Ποιό θαῦμα;

«Ήξεις, αφήξεις»! Καμιά νύξη για τους Οικουμενιστές απο τον Θεόκλητο Φωρίνης! «Και άρνηση ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗΣ παρουσίας στην Πανορθόδοξη»!

  (Βίντεο και σχόλιο του Λυκούργου Νάνη)

   Συνέντευξη –«Ἀπολογία» κατὰ Ζηλωτῶν!

  Εἶναι φανερὸ ἐξ ὅσων δηλώνει πρὸς τὸν δημοσιογράφο, ὅτι ἔχει προσβληθεῖ ἀπὸ τὸν ἰὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!    Εἶπε: Δὲν θὰ πάω στὴν Πανορθόδοξη καὶ γιατὶ «εκεί θα είμαστε γλάστρες»!
  -Σεβασμιώτατε, δὲν ξέρετε ὅτι εἴμαστε ὅ,τι αἰσθανόμαστε πὼς εἴμαστε;

   Εἶπε γιὰ «τὴν ἀγωνία μερικῶν ζηλωτῶν κ.λπ. Τὴν ἔχουμε κι ἐμεῖς τὴν ἀγωνία, ἀλλὰ πρέπει νὰ ξέρεις ὅτι ἡ ἀγωνία μας πρέπει νὰ εἶναι ὠφέλιμος, νὰ μὴ σκανδαλίζουμε τὸν κόσμο… Μποροῦμε νὰ διαφωνοῦμε σὲ μερικὰ πράγματα. Ὅλοι μας διαφωνοῦμε… Ἐγὼ μὲ τὸν Παναγιώτατο, θεώρησα σκόπιμο δυὸ φορὲς νὰ πάω στὸ γραφεῖο του…, νὰ πῶ τὶς ἀπόψεις μου, νὰ πεῖ τὶς ἀπόψεις του καὶ νὰ μὲ διαβεβαιώσει ὅτι δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ προδώσει τὴν Ὀρθοδοξία, οὔτε νὰ γίνει ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν.

  [σ.σ.: Αὐτὸ τὸ παράδειγμα, πάτερ, σᾶς ἔδωσε ὁ προκάτοχός σας Αὐγουστῖνος Καντιώτης; Ἔτσι μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι; Αὐτὸ ἔκαναν μὲ τοὺς αἱρετικούς; Τὰ ἔλεγαν ινκογνιτο, μέσα σὲ τέσσερις τοίχους; Ἀλλοίμονο, κ. Θεόκλητε, ἂν ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἐμπιστευόντουσαν τὶς διαβεβαιώσεις ποὺ τοὺς ἔδιναν οἱ αἱρετικοί! Νά, λοιπόν, οἱ παρενέργιες τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, νὰ ἀρνοῦνται νὰ κατονομάσουν καὶ νὰ διακόψουν τὸ Μνημόσυνο τῶν παναιρετκῶν Οἰκουμενιστῶν!].

   (Καὶ μοῦ εἶπε ὁ Πατριάρχης) Αὐτὰ τὰ ἀνοίγματα τὰ κάναμε μόνο γιὰ φιλανθρωπικούς, κοινωνικοὺς καὶ εἰρηνικοὺς σκοπούς. Διότι ὅλες οἱ Ἐκκλησίες (ἐν πάσῃ περιπτώσει ἐντὸς εἰσαγωγικῶν Ἐκκλησίες, ἐμεῖς εἴμαστε Μία ἡ Ἐκκλησία…), ἐπηρεάζουμε τὰ κράτη ὡς πρὸς τὴν φιλανθρωπία, τὴν κοινωνικότητα καὶ στὴν εἰρήνευση... Καὶ ἀπόδειξη μοῦ εἶπε τὸ ἑξῆς, ὅτι πάνω ἀπὸ 80 περίπου χρόνια δὲν ἔγινε  παγκόσμιος πόλεμος.