Αξίζουν
θερμά συγχαρητήρια τόσο στον κ.Αδαμάντιο Τσακίρογλου όσο και στους κυρίους
Ανδρέα Κυριακού και Βασίλειο Χαραλάμπους για τις από μέρους τους τεκμηριωμένες
και εμπεριστατωμένες απαντήσεις στο επιεικώς απαραδεκτο κείμενο (μάλλον
βαρύτερο χαρακτηρισμό θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε) του νεαρού θεολόγου(ΕΔΩ).
Η καταλυτική κριτική που ασκήθηκε από την πλευρά τους στο προδιαληφθέν κείμενο
αποδόμησε πλήρως τις στρεβλότατες θέσεις του εν λόγω κυρίου, του οποίου τα
γραφέντα προκάλεσαν τη δίκαιη αγανάκτηση πολλών όπως εικάζω.
Εκείνο
που μου προξένησε χειρίστη εντύπωση (φαντάζομαι και σε πολλούς άλλους)είναι,
μεταξύ των άλλων, και το παρακάτω απόσπασμα που αναφέρεται στην επιβεβλημένη
αντίδραση ενίων ιεραρχών της κατ Ελλάδα Εκκλησίας απέναντι στη σύγκληση της
προβληματικότατων προδιαγραφών ΔΗΘΕΝ "Αγίας και Μεγάλης Συνόδου" και
το οποίο έχει ως εξής: "Ο ενστερνισμός παλαιοημερολίτικου ύφους και
επιχειρημάτων θα παρέμενε στα όρια του γραφικού αν δεν υιοθετούνταν εσχάτως από
ορισμένους μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι οποίοι μάλιστα δεν
δίστασαν να οργανώσουν Ημερίδα και να επικυρώσουν Ψήφισμα, με το οποίο
προδικάζουν ότι «η μέλλουσα να συγκληθεί Αγία και Μεγάλη Σύνοδος δεν θα είναι
ούτε Μεγάλη, ούτε Αγία, διότι με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα, δεν προκύπτει
ότι αυτή θα είναι σύμφωνη με την Συνοδική και Κανονική Παράδοση της Ορθοδόξου
Καθολικής Εκκλησίας» ενώ ταυτόχρονα προεξοφλούν ότι αυτή θα επιχειρήσει και θα
εδραιώσει την «παναίρεση του Οικουμενισμού".
Μου
"άρεσε" η φράση "δε δίστασαν" από την πλευρά του συντάκτη
του άρθρου.
Ευτυχώς
που δε δίστασαν κε Κουρεμένε! Εάν δίσταζαν θα υπήρχε πρόβλημα και μεγάλο
μάλιστα! Δυστυχώς, ΔΥΣΤΥΧΕΣΤΑΤΑ, κάποιοι άλλοι δίσταζαν και διστάζουν να
αντιδράσουν και δε διαφωτίζουν το λαό του Θεού για το μέγεθος της πνευματικής
ζημίας που θα προκύψει για το εκκλησιαστικό σώμα από την τυχόν σύγκληση και τις
τυχόν υπό της εν θέματι συνόδου ληφθησόμενες αποφάσεις.
Οι
προαναφερθέντες επίσκοποι, όπως και οι λοιποί κληρικοί και λαικοί, που
διοργάνωσαν την ομολογιακή ημερίδα τυγχάνουν άξιοι υπερεξάρσεως, τιμής και
επαίνου και ουδόλως ψόγου. Αντιθέτως, τυγχάνουν υπόλογοι έναντι της αδιαφθόρου
πανορθοδόξου συνειδήσεως εκείνοι οι επίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί και λαικοί,
όπως και κάποιοι θεολόγοι, ακαδημαικοί και μη, που με σοφιστείες και σαθρά
(ψευδο)επιχειρήματα υπερμαχούν της αναγκαιότητας της συγκλήσεως μίας συνόδου
που επί τη βάσει των όσων διαλαμβάνουν τα προσυνοδικά κείμενα και ο
προβληματικός κανονισμός λειτουργίας της ευτελίζει κάθε έννοια συνοδικότητας,
θεσμοθετεί τον επάρατο οικουμενισμό, νοθεύει το Ορθόδοξο Ήθος, πυροδοτεί
διαιρέσεις και σχίσματα κ.ο.κ.
Και
επί τη ευκαιρία: ποιες είναι οι απόψεις και θέσεις του κου Κουρεμένου για τον
οικουμενισμό; Για τις συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους; Για το
Μπάλαμαντ, το Σαμπεζύ, το Πόρτο Αλέγκρε, την Ασσίζη, το Πουσάν, τη Γροιλανδία,
την Καμπέρα, τις "θρονικές" εορτές του Φαναρίου και τα όμοια αυτοίς;
Υ.Γ.
Τα υπό του συντάκτου του κειμένου γραφέντα επί τη βάσει των οποίων "Η
ανοχή του εκκλησιαστικού και του συνοδικού σώματος σε τέτοιες ενέργειες και
νοοτροπίες με το πρόσχημα του φιλάδελφου και ενωτικού πνεύματος θα πρέπει
κάποια στιγμή σταματήσει. Ο διχαστικός λόγος μια φωνασκούσας μειοψηφίας δεν
μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο με το χαμόγελο της συγκατάβασης" δεν
πρόκειται ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ να πτοήσουν όσους αντιδρούν μέχρι στιγμής και πρόκειται να
αντιδράσουν και αντισταθούν και στο μέλον απέναντι στην
απόπειρα εκκλησιολογικής "νομιμοποιήσεως" του οικουμενιστικού
συγκρητισμού.
Την
κατευθυντήρια γραμμή δράσεως, εν προκειμένω, από την πλευρά του ορθοφρονούντος
κλήρου και λαού την καθορίζουν η αποστολική και πατερική παρακαταθήκη και
τίποτε άλλο, πολύ δε περισσότερο κάποιες "προειδοποιήσεις" και
εκφοβισμοί από τη μεριά των ενόχων και των υποστηρικτών τους.
Συνεπώς
μάλλον με χαμόγελο συγκατάβασης θα πρέπει να υποδεχθούμε το συγκεκριμένο
απόσπασμα του κειμένου.
Όσο
για την υποτιθέμενη ανοχή που έχει επιδειχθεί προς τους διαφωνούντες το μόνο
που μπορεί κανείς να πει στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το εξής: η υπομονή και η άχρι τουδε ανοχή του εκκλησιαστικού
πληρώματος απέναντι στη συντελούμενη προδοσία από την πλευρά κορυφαίων
εκκλησιαστικών αξιωματούχων τείνει να εξαντληθεί. Είναι γνωστή από την εκκλησιαστική Ιστορία
η "υποδοχή" που επεφύλαξε ο πιστός λαός στους προδότες που υπέγραψαν
την επαίσχυντη συμφωνία της Φερράρας-Φλωρεντίας! Ας το έχουν υπόψει αυτό όσοι
"φιλοδοξούν" να τους μιμηθούν!
Λ.Ν.