Μετά την ρίξη των σχέσεων της Γιάννας Αγγελοπούλου με τον Αλέξη Τσίπρα άς Θυμηθούμε τι έγραφε ο Πελασγός ο Μελήσιος
Γράφει ο Πελασγός ο Μιλήσιος
«Δημάρατε,
θα μου έδινε χαρά να σε ρωτήσω κάτι που θέλω. Εσύ είσαι Έλληνας και
μάλιστα, όπως ακούω κι από σένα, κι από τους άλλους Έλληνες που ήρθαν
και συζήτησαν με μένα, από την πιο μεγάλη και πιο ισχυρή πόλη.Απάντησέ μου στο ερώτημα:
Θα τολμήσουν οι Έλληνες να σηκώσουν χέρι εναντίον μου και να μου αντισταθούν; Γιατί, όπως εγώ πιστεύω, κι αν ακόμη όλοι οι Έλληνες και οι υπόλοιποι λαοί που κατοικούν δυτικότερα ένωναν τις δυνάμεις τους, δε θα ‘ναι σε θέση ν’ αντιμετωπίσουν την επίθεσή μου, μια και δεν είναι μονοιασμένοι. Θέλω όμως ν’ ακούσω ποια γνώμη έχεις κι εσύ γι’ αυτούς».
Αυτά ρώτησε ο Ξέρξης το Δημάρατο στις Θερμοπύλες, προετοιμαζόμενος για την επίθεση.
Κι ο …Δημάρατος παίρνοντας το λόγο στο Ινστιτούτο Brookings είπε:
«Βασιλιά μου, να σου πω την αλήθεια, ή λόγια που θα σου δώσουν χαρά να τ’ ακούσεις;».
Και οι επιτετραμένοι τον ενθάρρυναν να πει την αλήθεια, και να είναι βέβαιος πως η εύνοια με την οποία τον περιβάλλουν δε θα λιγοστέψει, θα μείνει όση ήταν πρωτύτερα.
Κι εκείνος αρχίζοντας, είπε:
«Αποτελεί τιμή και ξεχωριστή χαρά για εμένα να βρίσκομαι σήμερα στο Brookings:
. Η Αμερική απέφυγε την κατάθλιψη μετά το 2008.
. Προφανώς και εσείς πληρώσατε ένα βαρύ τίμημα μετά την Κρίση του 2008.
. Η οικονομία σας εξακολουθεί να δυσκολεύεται να ανακάμψει.
. Το ποσοστό απασχόλησης σας είναι ακόμα οδυνηρά χαμηλό.
. Ο λαός σας είναι ακόμα ανήσυχος.
. Εκατομμύρια κόσμου ακόμα δυσκολεύεται να κερδίσει τα προς το ζην.
. Σχεδόν όλος ο κόσμος παραμένει θυμωμένος με όλους όσοι προκάλεσαν τόσο
πόνο.
. Αλλά την κατάθλιψη την αποφύγατε.
Σε αντίθεση, η Ελλάδα βιώνει μια βαθιά κατάθλιψη. Και λέγοντας αυτό δεν εννοώ βαθιά
ύφεση. Εννοώ κατάθλιψη…«
Και ξεφυλλίζοντας το επόμενο απόκομμα, γλίστρησε κι έπεσε στο δάπεδο του Brookings παραλείποντας τα παρακάτω, φθάνοντας όμως στα χέρια του Ξέρξη:
«η Ελλάδα από παληά και ως τώρα ζει συντροφιά με την Πενία, αλλά εφοδιάστηκε με Αρετή που κερδήθηκε με τη σοφία και τον κυρίαρχο νόμο· οπλισμένη μ’ αυτήν η Ελλάδα αγωνίζεται εναντίον της Πενίας και του δεσποτισμού. Λοιπόν έχω να πω επαινετικά λόγια για όλους τους Έλληνες που ζουν σ’ εκείνα τα μέρη , όμως τα λόγια που θα πω δεν αφορούν σε όλους, αλλά μονάχα σ’εκείνους: πρώτα πρώτα πως δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτούν ποτέ τις προτάσεις σου που αποσκοπούν στην υποδούλωση της Ελλάδος· κάτι παραπάνω, θα σηκώσουν χέρι εναντίον σου πολεμώντας, κι αν όλοι οι Έλληνες προσχωρήσουν σ’ εσένα. Τώρα, για το πλήθος τους, πόσοι άραγε να ‘ναι και μπορούν να ενεργούν έτσι, μη ρωτάς· γιατί κι αν τύχει να έχουν βγει σε εκστρατεία χίλιοι, αυτοί θα σε χτυπήσουν με πόλεμο – λιγότεροι ή περισσότεροι, δεν έχει σημασία».
Ο Ξέρξης τον άκουγε και γελούσε, μα δεν μιλούσε.
«…Υπουργοί της Κυβέρνησης ομολογούν ιδιωτικά ότι κι εκείνοι σκέφτονται ότι οι πολιτικές τους εντείνουν την κρίση -προσθέτοντας ότι δεν έχουν εναλλακτική- ότι αυτές οι πολιτικές τους επιβάλλονται από την Ευρώπη…»
Αυτό το τελευταίο του άρεσε του Ξέρξη και γελούσε πιο φωναχτά!
«…Εάν θέλετε να δείτε με ποιο τρόπο η κλεπτοκρατία καταφέρνει να παραμείνει στην εξουσία έχοντας καταστρέψει ένα ολόκληρο έθνος, ελάτε στην Ελλάδα. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι ο κύκλος της ύφεσης που σας περιγράφω ξεκίνησε εξαιτίας του υπερδανεισμού του Ελληνικού κράτους κατά την περίοδο που προηγήθηκε του Κραχ του 2008. Αυτό δεν είναι αναληθές…»
Kαταγγελίες με λέξεις κλειδιά: κλεπτοκρατία, Κραχ του 2008, Αυτό δεν είναι αναληθές…
Επειδή ο Δημάρατος, δεν γνώριζε ότι την κλεπτοκρατία την επέβαλλε ο Ξέρξης στην Ελλάδα με το Σχέδιο Μάρσαλ, και ότι οι πυλώνες στους οποίους έκτοτε ο Μεγάλος Βασιληάς βασίσθηκε στην Ελλάδα ήταν οι πέντε Οικογένειες-Φαμίλιες, ο Ξέρξης είχε σκάσει στα γέλια αλλά δε μιλούσε!
Για το Κραχ του 2008 πάλι ο…Σύμβουλος Δημάρατος αγνοούσε ότι μετακυλήθηκε από κάποια Λήμαν Μπράδερς στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδος!!!
Και η επωδός του επιχειρήματος ήταν με Αγγλοσαξωνική έκφραση «Αυτό δεν είναι αναληθές…», όπως ας πούμε «non guilty…», μή έννοχος!
«…Αν συγκρίνει κανείς τη γλώσσα που χρησιμοποιείται από τον κ. Bernanke κατά τη διάρκεια των πέντε τελευταίων ετών με εκείνη των τραπεζιτών της Κεντρικής μας Τράπεζας, θα εντοπίσει τη διαφορά. Η Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης, η Κεντρική μας Τράπεζα, φαίνεται ανέγγιχτη από την οικονομική κρίση που εξελίσσεται κάτω από τη μύτη της. Αν οι κεντρικοί τραπεζίτες μας είχαν περάσει λίγο περισσότερο από το χρόνο τους μελετώντας την Μεγάλη Ύφεση, τα πράγματα μπορεί να ήταν διαφορετικά Επιμένοντας για ένα λεπτό στο θέμα της Μεγάλης Ύφεσης , επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω την ευφυή επισήμανση του Φραγκλίνου Ρούσβελτ ότι, σε μια εποχή ύφεσης, το χειρότερο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος. Στη χώρα μου, λες και ήθελαν να αποδείξουν ότι έχει δίκιο ο Roosevelt, προς όφελός τους, οι κλεπτοκράτες αγωνίζονται να παραμείνουν στην εξουσία διασκορπίζοντας το φόβο. Το φόβο για την εναλλακτική λύση στην κυριαρχία τους. Το φόβο για εμάς. Το φόβο για την Αριστερά που εκπροσωπώ εδώ σήμερα….»
Ο Ξέρξης φούσκωνε και ξεφούσκωνε από ευχαρίστηση από τα λόγια του Δημάρατου στο πόντιουμ του Brookings!
«Alexis, ο κ. Bernanke δεν επιτρέπει την ΕΚΤ να κόβει χρήμα, γιατί μόνο εμείς έχομε αυτό το δικαίωμα», ψέλλισε ο Ξερξης ψυθιριστά και συλλογιόταν αγγαλιαζόμενος πόσο ωραία απέφυγε ο μαθητής του να ξεστομίσει ότι «τη Μεγάλη Ύφεση την εξήγαγα στη χρηματοδότηση του Χίτλερ, στην άνοδο του Ναζισμού και στο αιματοκύλισμα της Ευρώπης. Ήρθα όμως και απεκατέστησα την …Νέα Τάξη. Εγώ έφτιαξα το Σχέδιο Μάρσαλ και υποδούλωσα την Ευρώπη…» είπε από μέσα του ο Ξέρξης ξεφουσκώνοντας από ευχαρίστηση!
Και συνέχισε ο Ξέρξης να μιλάει στον Alexis, μέσω της ενδοεπικοινωνίας, κι εκείνος υποτακτικά τον άκουσε για λίγο, υποκρινόμενος ότι ψάχνει κάτι στο γραπτό του λόγο
«…Ας δούμε τα πράγματα με τη λογική· πώς θα ‘ταν δυνατόν χίλιοι ή και δέκα χιλιάδες ή και πενήντα χιλιάδες, που όλοι τους θα ήταν στον ίδιο βαθμό ελεύθεροι και δεν τους εξουσίαζε ένας, να χτυπηθούν με τόσο μεγάλο στρατό; Γιατί αναλογούμε πάνω από χίλιοι στον καθένα τους, αν πούμε πως εκείνοι είναι πέντε χιλιάδες. Bέβαια αν, όπως συμβαίνει με μας, τους εξουσίαζε ένας, από το φόβο (όπως πριν από λίγο ανέφερε ο Alexis) που θα τους έδινε θα μπορούσαν να δείξουν μεγαλύτερη παλικαριά απ’ αυτή που έχουν από φυσικού τους, και θα βάδιζαν, κι ας ήταν λιγότεροι, εναντίον περισσότερων -ναναι καλά το μαστίγιο που θα τους ανάγκαζε· όμως, με το χαλάρωμα που τους δίνει η ελευθερία, ούτε το ένα ούτε τ’ άλλο απ’ αυτά θα μπορούσαν να κάνουν. Αλλά εγώ πιστεύω πως, κι αν ακόμη εξισωθούν αριθμητικά, δύσκολα οι Έλληνες θα έδιναν μάχη με τους Πέρσες, μονάχα μ’ αυτούς! Αντίθετα, εμείς το έχουμε αυτό που ισχυρίζεσαι, όχι βέβαια σε αφθονία, αλλά σπάνιο· δηλαδή, ανάμεσα στους δικούς μου Πέρσες επίλεκτους βρίσκονται ορισμένοι που πρόθυμα θα χτυπιόνταν με τρεις Έλληνες μαζί ο καθένας τους· εσύ αυτούς δεν τους ξέρεις, γι’ αυτό και η ακατάσχετη φλυαρία σου».
Aμέσως ο Δημάρατος ήλθε εις εαυτόν, και θυμήθηκε τον Γερμανό που μίλησε για τον συμπατριώτη του που αξίζει όσο τρεις Έλληνες!
Και συνέχισε:
«…Ναι, είμαστε άπειροι στο να συνάπτουμε σκιερές συμφωνίες με τους κλεπτοκράτες και τους ολιγάρχες. Ναι, είμαστε άπειροι στη συγκάλυψη σκανδάλων δωροδοκίας, όπως το διαβόητο σκάνδαλο της Siemens. Όπως το σκάνδαλο απόκρυψης της λίστας Λαγκάρντ. Ναι είμαστε άπειροι. Ναι, δεν έχουμε στο ενεργητικό μας καμία υπογραφή δανειακής σύμβασης που αντιβαίνει στη λογική της μακροοικονομίας. Ναι, οι σκέψεις μας είναι σαφείς και τα χέρια μας είναι σταθερά. Και, πάνω απ ‘όλα, είναι καθαρά. Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, το μήνυμά μου σε αυτό το κοινό, εδώ στο Brookings, είναι ότι το κόμμα μας θέλει να καθιερώσει έναν αμοιβαία επωφελή διάλογο με καλοπροαίρετους, προοδευτικούς στοχαστές από την δική σας πλευρά του Ατλαντικού. Θέλω να σας πω ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα, ακόμη και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, σας θεωρούν συνοδοιπόρους στην πολύπλευρη, αλλά σημαντική επιχείρηση
για την αποκατάσταση της ευημερίας και της ελπίδας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού...»
Αυτά τα τελευταία, ήταν που προκάλεσαν αγαλλίαση στον Ξέρξη.
Siemens, Λαγκάρντ και «αποκατάσταση της ευημερίας και της ελπίδας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού…»!
Κι ο Δημάρατος έκλεινε το λόγο του με τα τελευταία λόγια:
«Tώρα, αν μιλώντας έτσι σου δίνω την εντύπωση ότι φλυαρώ, ε λοιπόν, από δω και πέρα δε θέλω ν’ ανοίξω το στόμα μου· αλλά τώρα εξαναγκάστηκα να μιλήσω. Οπωσδήποτε, ας έρθουν τα πράγματα όπως τα θέλει η καρδιά σου, βασιλιά μου».
Αυτά είπε ο Δημάρατος στο Brookings προς τον Ξέρξη, ενώ ο Μεγάλος Βασιληάς προετοίμαζε την τελική επίθεση στις Θερμοπύλες εναντίον της Ευρώπης…
Πελασγός ο Μιλήσιος Posted by olympiada στο Ιανουάριος 23, 2013