Οι μέλλουσες μητέρες είναι οι πρώτες «αισθητικοί».
Εκείνες μπορούν να διαπλάσουν το παιδί τους όμορφο από τις ρίζες της ζωής του.
Το νόημα της Ομορφιάς και η αναπαραγωγή της.
Ο κόσμος, το σύμπαν που μας περιβάλλει είναι ένα κάλλος, μια αρμονία ένα κόσμημα. Και ο άνθρωπος, το τελειότερο δημιούργημα μέσα στο σύμπαν, μετέχει αυτής της αρμονίας. Η ομορφιά, η αρμονία είναι εγγεγραμμένη μέσα του. Έτσι όταν πρωτοπλάσθηκε στα εργαστήρια του Αιώνιου, ο άνθρωπος είχε μια άπειρη ομορφιά στα χαρακτηριστικά του προσώπου του και του σώματός του. Κι αυτή η αρμονία στο πρόσωπο και το σώμα του αντιστοιχούσε στις αρετές που έφερε μέσα του. Γιατί το κάθε χαρακτηριστικό του προσώπου αλλά και του σώματος εκφράζει μια ιδιότητα, μια αρετή που ο άνθρωπος έχει αναπτύξει... ή που δεν έχει επαρκώς αναπτύξει, στο δρόμο της Σοφίας, της Αγάπης και της Αλήθειας.
Έτσι, πολλές φορές ο άνθρωπος, το μόνο δημιούργημα που έχει ελευθερία σκέψης και δράσης, έχει απομακρυνθεί από τον δρόμο της Σοφίας, της Αγάπης, της Αλήθειας κι αυτό έχει αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, αλλά και του σώματός του. Έτσι έφυγε από το απόλυτο κάλλος που είχε όσο είχε όλες τις αρετές.
Πράγματι, η επιστήμη της φυσιογνωμικής εξηγεί ότι η μύτη εκφράζει την νοημοσύνη, την εξυπνάδα στα καθημερινά πράγματα. Ορίστε γιατί οι Έλληνες σε όλα τα αγάλματα ηρώων και θεών είχαν όμορφες μακριές μύτες!
Το μέτωπο εκφράζει την πνευματικότητα, την ικανότητα κατανόησης του αφηρημένου, σύλληψης των μεγάλων αληθειών της ζωής, σύνδεσης με τον αόρατο υψηλό κόσμο των ιδεών.
Τα χείλη εκφράζουν την αγάπη, την καλοσύνη όπου έχει φθάσει ο άνθρωπος. Τα καλογραμμένα χείλη, για παράδειγμα, δείχνουν πρόοδο του ανθρώπου στον χώρο της αγάπης, του ανοίγματος της καρδιάς. Ενώ τα σφιγμένα χείλη δείχνουν άνθρωπο κλειστό προς τον άλλον με καρδιά σφιγμένη, κλειστή. Και τα ξεχειλωμένα χείλη, η λαϊκή γλώσσα τα αποκαλεί «έκφυλα χείλη», εκφράζουν τον άνθρωπο που θέλει να τα... καταβροχθίσει όλα, με τίμιο τρόπο ή όχι.
Τα μάτια εκφράζουν την αλήθεια, αν δηλαδή ο άνθρωπος «βλέπει» σωστά τα πράγματα και δεν τα παρερμηνεύει. Και το βλέμμα εκφράζει την ειλικρίνεια.
Κι αν κοιτάξουμε το όλο σώμα, ας πούμε ότι η κάθετη στάση του σώματος εκφράζει την επικοινωνία και το λείο απαλό όμορφο δέρμα εκφράζει τον ήρεμο προσανατολισμό προς το καλό, προς τα ιδανικά, την εσωτερική γαλήνη.
Η μορφή λοιπόν εκφράζει επίσης την Ψυχή και το Πνεύμα στον άνθρωπο και η Ομορφιά κατά την αρχαία λέξη σημαίνει ευμορφία ωραία μορφή, αλλά συγχρόνως και αρμονική εκδήλωση της Αγάπης, Σοφία, Αλήθειας, εκφράζει δηλαδή συγχρόνως την πληρότητα της ψυχής.
Αυτήν την μεγάλη αλήθεια, αν είμαστε παρατηρητικοί, την αντιλαμβανόμαστε και εμείς.
Κοιτάζοντας παλαιές φωτογραφίες βλέπουμε αληθινές αλλαγές στα χαρακτηριστικά μας και στις αναλογίες του προσώπου μας, κι αυτές οι αλλαγές δεν δικαιολογούνται απλά από την διαφορά της ηλικίας. Αυτές οφείλονται στο ότι μέσα από τη ζωή αναπτύσσουμε ιδιότητες καλές ή δυστυχώς και κακές κι αυτό βρίσκει μια κάποια ανταπόκριση και στα χαρακτηριστικά μας, αλλά και στην έκφραση, στο «ύφος» μας. Μέσα στην εξέλιξή μας τα φυσικά χαρακτηριστικά μας του προσώπου και του σώματος αλλάζουν.
Αυτή η αντιστοιχία ήταν γνωστή στις πνευματικές διδασκαλίες των αρχαίων Ελλήνων, που έλεγαν
«οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή».
«νους υγιής εν σώματι υγιεί».
Αλλά και σύγχρονοι λογοτέχνες είχαν συλλάβει αυτήν την αλήθεια. Σας θυμίζω το πορτραίτο του «Dorian Gray» το ιδιοφυές αριστούργημα του Oscar Wilde, όπου ο ήρωας Dorian Gray, ένα πανέμορφο αγόρι, αγνό και ειλικρινές, όταν άρχισε να εξαπατά, να εκμεταλλεύεται και να φέρεται με κακία και ανηθικότητα στη ζωή του, τότε το πορτραίτο του ασχήμαινε, και έχανε την λάμψη και την ομορφιά του, ώσπου στο τέλος της ζωής του έγινε ένα τέρας ασχήμιας.
Ορίστε, στην δική μας λογοτεχνία, ο Γ. Σουρής σπουδαίος κωμικός ποιητής, πώς περιγράφει τον εαυτό του, συνδέοντας το φυσικό του με τις ψυχοπνευματικές του ιδιότητες:
«κούτελο θείο λίγο πλατύ,
τρανό σημείο του ποιητή»
Γι αυτό και οι πρόγονοί μας είχαν περί πολλού την φυσική ομορφιά, επειδή την συνέδεαν με την ομορφιά της ψυχής, με τις αρετές.
Ας μην λυπόμαστε όμως για κάτι που δεν έχουμε αναπτύξει –όλοι έχουμε ελλείψεις- αυτές έχουμε να καλύψουμε μες στη ζωή, κι έτσι θα φθάσουμε στην ομορφιά (ευμορφία) και την τελειότητα των χαρακτηριστικών, αντίστοιχη με την ψυχική και πνευματική τελειότητα.
Έτσι η επιθυμία του ανθρώπου και ιδιαίτερα της γυναίκας για Ομορφιά και Αρμονία αντιστοιχεί στην εσωτερική ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής, στην εσωτερική επιθυμία της για πορεία προς την τελειότητα.
Για τον άνδρα αυτή η ανάγκη εκδηλώνεται σαν επιθυμία για ανδρεία, δύναμη, εκδήλωση της τόλμης, του θάρρους και των χαρακτηριστικών δύναμης, που χαρακτηρίζουν ιδιαίτερα τον άνδρα.
-Ποιά είναι όμως η πρώτη Αισθητικός ;
Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν το φανταζόμαστε ενώ η Αρχαία Σοφία το ήξερε και η σύγχρονη Επιστήμη των τελευταίων ετών το έχει ανακαλύψει και επαληθεύσει.
-Είναι η μητέρα-έγκυος. Εκείνη, στο εργαστήριο της μήτρας της μπορεί να διαπλάσει ευμορφία στο πρόσωπο, στο σώμα και βέβαια εξίσου και στα ψυχικά και πνευματικά χαρακτηριστικά του παιδιού της.
Κάθε έγκυος έχει αυτήν την εκπληκτική δυνατότητα να προσφέρει στο παιδί της υγεία, ομορφιά και αρετές, φροντίζοντας τον τρόπο της ζωής της. Η Φύση της έδωσε αυτή την ικανότητα, για να επαναλαμβάνεται η Υγεία, η Ομορφιά και οι Αρετές στο ανθρώπινο γένος.
Ας ανατρέξουμε όμως πρώτα στα διδάγματα της επιστήμης.
Η έγκυος είναι «μορφοποιός» εξηγεί η Επιστήμη. Ζώντας με εσωτερική γαλήνη, εκφράζοντας με το λόγο, με το χάδι, ευχόμενη γι’ αυτό χαρίσματα σώματος και ψυχής, αγάπη για το παιδί της, αποφεύγοντας ό,τι το άσχημο και το δυσαρμονικό και επιλέγοντας για το παιδί της, όμορφη, αρμονική Μουσική, όμορφες εικόνες, στην επαφή της με την φύση, με την Τέχνη, θαυμάζοντας την Ομορφιά και τις Αρετές στους Σοφούς και Καλούς ανθρώπους, φροντίζοντας επίσης την σωστή διατροφή της, την ανάπαυση και την βαθειά αναπνοή της, τον περίπατό της, δημιουργεί φυσικές, ψυχικές και πνευματικές συνθήκες (αντίστοιχες αγαθοποιές ορμόνες εκκρίνονται στο αίμα της και στον οργανισμό του παιδιού της) για την αρμονική εύμορφη διάπλαση σώματος και ψυχισμού του παιδιού.
Εκείνη δημιουργεί την ομορφιά, ως υγεία σώματος και ψυχής στο διαπλασσόμενο παιδί της, ως έγκυος, διότι εκείνη ζώντας στην Αρμονία την μεταδίδει στο παιδί της στο σώμα και στην ψυχή του.
Αυτή η μεγάλη αλήθεια –όλες οι γυναίκες πρέπει να την μάθουν- ήταν γνωστή στην Ελληνική παράδοση.
«να βλέπεις όμορφα παιδιά, για να γεννήσεις και εσύ όμορφο παιδί» έλεγαν στην έγκυο
«να βλέπεις τον ήλιο στην ανατολή του και να εύχεσαι το Φως του, η Ζεστασιά του, και η Δύναμη υγείας του να εκδηλωθούν στο παιδί σου»
συμβουλεύει την έγκυο η γιαγιά από την Κάρπαθο ακόμη και σήμερα.
«να εύχεσαι τις Αρετές για το παιδί σου, στην λιακάδα»
«Εκοίταζε τον ήλιο και γέννησε την αυγή» λέει η παροιμία.
Συνταρακτικές είναι όμως οι διδαχές που μας έρχονται από την Αρχαία Ελλάδα:
Πρώτα οι Πυθαγόρειοι («περί της του παντός φύσεως» Οκέλλου του Λευκανού), αφού εξήγησαν με τι Κάλλος, Αρμονία είναι φτιαγμένος ο κόσμος, συνέχισαν δίνοντας συμβουλές αγάπης και σωφροσύνης στο ζευγάρι που θα δημιουργήσει απογόνους, «ώστε το ανθρώπινο γένος να μην διαταράξει αλλά να συνεχίσει αυτήν την αρμονία με τους απογόνους του».
«Διότι αυτή είναι η αιτία της κακίας πολλών ανθρώπων,
ότι από τους πολλούς επιχειρείται η τεκνοποιία
με δυσαρμονικό τρόπο,
και έτσι οι απόγονοι γίνονται α-γενείς.»
(χωρίς ευγένεια ψυχής).
Οι Αρχαίες Ελληνίδες, στην εγκυμοσύνη τους, αφιέρωναν, το παιδί τους, στον θεό Απόλλωνα, θεό της Ομορφιάς, της Αρμονίας, της τελειότητας, ώστε θαυμάζοντας τις αρετές του –του τέλειου ανθρώπου- αυτές να εγγράψουν στην κυτταρική μνήμη του παιδιού τους.
Αυτή την τελειότητα επεδίωκαν οι Ελληνίδες, μυημένες στην «Καλλιγένεια»: «Ευγονία» κατά την συμμετοχή τους στα Θεσμοφόρια (γυναικεία μυητική εορτή) υπέρ της θεάς Δήμητρας, θεάς της γονιμότητας και Ευκαρπίας της γης και των γυναικών. Στόχος της μύησής τους ήταν να διατηρήσουν τους «θεσμούς», δηλαδή να φέρουν στον κόσμο απογόνους που θα συνέχιζαν την ομορφιά και σοφία της φυλής. Είχαν πλήρη επίγνωση της ευθύνης τους για την ποιότητα των πολιτών της κοινωνίας, δηλαδή για την δημιουργία μιας ωραίας και άξιας ή κακής και πονηρής νέας γενιάς.
Διαβάζουμε στις «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνους την σκέψη των ιδίων των γυναικών:
ο χορός των γυναικών διακηρύσσει:
«Έπρεπε όποια γυναίκα
έχει γεννήσει άνδρα χρήσιμο για την πόλη,
να της δίνουν τιμητική θέση στις γιορτές,
κι αν έχει γεννήσει δειλό,
ταξίαρχο πονηρό, ή κυβερνήτη ανίκανο,
να κάθεται πίσω από την πρώτη κουρεμένη,
και τα λεφτά της δεν θα έπρεπε να δίνουν τόκο...
Δεν αξίζει να γεννούν τόκο τα λεφτά σου
αφού έχεις γεννήσει τέτοιο γιο.»
Όλοι οι αρχαίοι φιλόσοφοι διακήρυξαν την μορφοποιό δύναμη της εγκύου γυναίκας.
Ο Εμπεδοκλής εξηγεί:
«Κατά την φαντασία της γυναικός, κατά την σύλληψη,
μορφούνται τα βρέφη.
Πολλάκις γυναίκες ηρώων και θεών ηράσθησαν,
και όμοια τούτοις απέτεκον».
(τα βρέφη έχουν την ίδια μορφή όπως αυτή που οι γυναίκες φαντάζονται, κατά την σύλληψη. Πολλές γυναίκες ερωτεύθηκαν ήρωες και θεούς και γέννησαν παιδιά ίδια μ’ αυτούς.)
Και οι Στωϊκοί εδίδασκαν:
«κατά την συμπάθεια της γυναικός εγκύου μορφούνται τα βρέφη».
(τα βρέφη μοιάζουν με αυτούς που συμπαθούν οι έγκυοι γυναίκες).
Ορίστε λοιπόν το κλειδί για την αναπαραγωγή της Ομορφιάς, εξίσου όμως της Αρετής, των χαρισμάτων, των ταλέντων, της επιλογής ενός Αρμονικου βίου:
Η γυναίκα όσο φέρει το παιδί στο παλάτι της μήτρας της, να το σκέπτεται, να το φαντάζεται, να το αγαπάει, σαν ένα «βασιλόπουλο» κοσμημένο με χαρίσματα Σοφίας, Αγάπης, Αλήθειας, Υγείας, Ομορφιάς !
Θα γίνει κατά το θέλημά της...
Διότι έτσι η Φύση το θέλησε...
Εκείνη είναι η «μάγισσα» της Ομορφιάς, η πρώτη Αισθητικός, εκείνη, μόνον εκείνη, μπορεί να φέρει για πάντα την Ομορφιά Σώματος και Ψυχής στο ανθρώπινο γένος, διαπλάθοντας Αρμονικά τις νέες γενιές, την Κοινωνία του Μέλλοντος! Είναι η φυσική αναγεννήτρια της ανθρωπότητας.