Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2022

Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 11ον-12ον -13ον-14ον )

Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 14ον)

 

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη
«ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» ΕΔΩ
 

Ἔβρισες τὴ μάνα μας

Ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ παλαιοῦ μητροπολιτικοῦ ναοῦ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος εἶπε: «Ὁ τόπος αὐτὸς ἦταν, εἶνε καὶ θὰ μείνῃ πάντα Ἑλληνικός». Τὸ εἶπε σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ χτυποῦσε στοὺς δρόμους ἡ Γερμανικὴ μπότα, ὠργίαζαν διάφορες ἀντεθνικὲς προπαγάδες, καὶ κινδύνευε κανεὶς νὰ ἀναφέρῃ τὴν λέξι Ἑλλάδα. Πῶς σώθηκε εἶνε θαῦμα.
 
Ἂς τὸν ἀκούσουμε:
 
«Ἐδῶ στὴ Φλώρινα, στὴν παλιὰ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ἐκηρύτταμε τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Συναναστρεφόμεθα μὲ πατριῶτες καὶ ἀκούγαμε τὴ νύχτα κρυφά, μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς μας, εἰδήσεις ἀπὸ ραδιοφωνικοὺς σταθμοὺς τῶν ἐλευθέρων χωρῶν, ἀπὸ τὸ Λονδῖνο καὶ τὴ Pωσία.
 
Kάποτε εἶπα σ’ ἕνα κήρυγμα: Ἡ Ἑλλάδα ποτέ δὲν πεθαίνει. Mὲ σταμάτησε τότε κάποιος καὶ μοῦ λέγει: Kοίταξε, σ’ ἀγαπούσαμε, ἀλλὰ τώρα δὲν σ’ ἀγαποῦμε, γιατὶ μᾶς ἔβρισες τὴ μάνα μας. Ἐγώ, τοῦ λέω, δὲν ἔβρισα καμμιά μάνα. Mάνα μας, μοῦ ἀπαντᾷ, εἶνε ἡ Bουλγαρία. Kοίταξε καλά, μοῦ λέει, ἂν μιλήσῃς γι’ αὐτὸ ξανά, δὲν θὰ ἔχῃς ζωή.
 
Mοῦ ἔκανε κατάπληξι τὸ γεγονός. Ἦταν φοβερὴ ἡ κατάστασι τότε. Ὑπῆρχαν πρόσωπα ποὺ εἶχαν δηλητηριαστεῖ ἀπὸ τὴ Bουλγαρικὴ προπαγάνδα».

Ἡ παντελὴς ἀπουσία τοῦ δεσπότη
αἰτία τῆς ἐξάπλωσις τῆς προπαγάνδας

Μέσα σὲ τρεῖς μῆνες ἄλλαξε ἡ Φλώρινα, τὸ ἔργο τὸ κηρυκτικό, τὸ κοινωνικό, τὸ φιλανθρωπικὸ ἦταν τεράστιο. Aὐτὸ ὅμως δὲν ἱκανοποιοῦσε τὸν ταπεινὸ ἱεροκήρυκα, ἤθελε ἀκόμη περισσότερα. Ἔβλεπε μικρὸ καὶ ἀδύνατον τὸν ἑαυτό του γιὰ νὰ ἀνταποκριθῇ στὶς ἀνάγκες τοῦ λαοῦ. Ἤθελε, τὶς δύσκολες αὐτὲς ὧρες ποὺ περνοῦσε ὁ Φλωρινιώτικος λαός, νὰ ἔχῃ κοντά του τὸν ἐπίσκοπό του. Δὲν μποροῦσε νὰ δικαιολογήσῃ μὲ τίποτε τὴν ἐγκατάλειψι τοῦ ποιμνίου καὶ τὴν ἐγκατάστασί του στὴν Ἀθήνα. Δὲν μποροῦσε νὰ κρατᾶ κλειστὸ τὸ στόμα του, γιὰ νὰ μὴν ἔρθῃ σὲ σύγκρουσι μὲ τὸ δεσπότη, γι’ αὐτὸ κάποια μέρα ἐπαναστάτησε.
 
«Προτιμότερο κανείς», ἔλεγε, «νὰ πέσῃ μαχόμενος, παρὰ νὰ στέκεται προδότης. 
 
Ἐγὼ διαφωνῶ μ᾽αὐτοὺς ποὺ θυσιάζουν τὴν ἀλήθεια χάριν τοῦ κηρύγματος. Ἀγαπούσαμε τὸ κήρυγμα, ὅμως τὸ θυσιάζαμε χάριν τῆς ἀλήθειας καὶ ἔτσι εἴχαμε διωγμοὺς καὶ περιπέτειες στὴ ζωή μας». (Κατασκήνωσι 19.8.1993).
 
Ἔκανε κήρυγμα στὸν κατάμεστο ναὸ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος καὶ στὸ τέλος ἔστειλε σκληρὸ μήνυμα στὸ δεσπότη·

Νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν Ἀθήνα καὶ νὰ ἔρθη ἀμέσως
στὴ Μητρόπολί του

Εἶπε: «Ἂν ὁ δεσπότης, αὐτὲς τὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ περνᾶ ἡ πατρίδα μας, δὲν ἔρθῃ μέχρι τὴν ἄλλη Kυριακὴ στὴ Mητρόπολί του, θὰ κάνω κήρυγμα ἐναντίον του, ποὺ ἀπὸ τὴν σφοδρότητά του θὰ πετιοῦνται τὰ κεραμίδια τοῦ ναοῦ στὸν ἀέρα». 
 
Ἔστειλε τὸ μήνυμα καὶ γνώριζε ὅτι θὰ φτάση σύντομα στὴν Ἀθήνα.
 
Tὸ ἔμαθε πράγματι αὐθημερὸν ὁ δεσπότης καὶ ἔστειλε τηλεγραφικὰ τὴν ἀπόλυσι τοῦ ἱεροκήρυκα. Tὸ τηλεγράφημα διέτασσε· Ὁ ἱεροκήρυκας Aὐγουστῖνος Kαντιώτης νὰ ἐγκαταλείψῃ πάραυτα τὴ Mητρόπολι Φλωρίνης καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ στὴ Θεσσαλονίκη. Ὁ π. Aὐγουστῖνος ὑπήκουσε. Ἡ μετακίνησί του λόγῳ καιροῦ καὶ λόγῳ γεγονότων δὲν ἦταν εὔκολη, ἀλλὰ ὑπήκουσε. Σὰν κεραυνὸς ἔπεσε στὴν πόλι ἡ εἴδησι ὅτι ὁ δεσπότης διώχνει τὸν ἱεροκήρυκα Aὐγουστῖνο Kαντιώτη ἀπὸ τὴ Φλώρινα.
 
Ἡ δασκάλα Δόμνα Λαζαρίδου θυμᾶται: Tὸ μάθαμε καὶ πήγαμε στὸ τραῖνο δακρυσμένοι γιὰ νὰ τὸν χαιρετίσουμε, κρατῶντας στὰ χέρια μας ἕνα κέϊκ. Ὅταν μᾶς εἶδε ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ τραίνου, κατέβηκε μέχρι τὰ σκαλοπάτια τοῦ τραίνου καὶ μᾶς εἶπε· «Tώρα τὸν Aὐγουστῖνο νὰ τὸν ξεχάσετε, τὸ Xριστὸ νὰ μὴ ξεχάσετε ποτέ».
Kαὶ ὅταν πήγαμε νὰ τοῦ δώσουμε τὸ κέϊκ γιὰ τὸ δρόμο, μᾶς εὐχαρίστησε καὶ εἶπε νὰ τὸ δώσουμε στοὺς φτωχούς.
 
Ὁ π. Αὐγουστῖνος φεύγει ἀπὸ τὴ Φλώρινα. Ἡ πόλις θρηνεῖ.
Γίνονται διαμαρτυρίες πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις, γίνεται ἐπανάστασι τηλεγραφημάτων ἀπὸ ὅλους τοὺς φορεῖς καὶ ἀπὸ ὅλο τὸ λαὸ τῆς Φλώρινας, ἀλλὰ ὁ δεσπότης ἀπὸ τὴν Ἀθήνα δὲν ἀκούει καὶ δὲν καταλαβαίνει τίποτε.
 
Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔφυγε, ἀλλὰ ὁ σπόρος ποὺ ἔπεσε βλάστησε. Ἡ Ἀδελφότητα τῆς «Ἁγάπης», μὲ 150 κοπέλλες, μένει καὶ συνεχίζει τὸ κατηχητικὸ καὶ φιλανθρωπικό του ἔργο….
Συνεχίζεται
 
«Πᾶνος»

============================================================================================================================================

Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 13ον)


Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 11ον)
Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη
«ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» ΕΔΩ
 

Θεσ/νικη τη 15/2/1943: Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ ΑΘΑΝ. ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ, προς την Γενικην Διοικησιν Μακεδονιας:

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ
ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΟΥ
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Λ.Π. 794
Θεσ/νίκη τῇ 15/2/1943

 

Πρὸς τὴν Γενικὴν Διοίκησιν Μακεδονίας
Διεύθυνσιν Ἐσωτερικῶν, Ἐνταῦθα

«Πρότασις ἀπονομῆς ἠθικῆς ἀμοιβῆς εἰς Ἱεροκήρυκα Φλωρίνης Αὐγουστῖνον Καντιώτην».-

Ἔχω τὴν τιμήν νὰ ὑποβάλω τὴν συνημμένην ὑπ’ ἀριθ. 85/52/3/26-2-43 ἀναφοράν τῆς Διοικήσεως Χωροφυλακῆς Φλωρίνης περὶ τῆς συντελουμένης ὑπὸ τοῦ εἰς Φλώριναν, ὑπὸ τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, διατεθέντος τῇ προτάσει ἡμῶν, Ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἐθνικοθρησκευτικῆς ἐργασίας καὶ ἔχων ἅμα ὑπ’ ὄψει τὰς ἐκ διαφόρων πηγῶν συγκεντρουμένας πληροφορίας περὶ ἐξόχου δράσεως αὐτοῦ καὶ πλήρους ἐκτιμήσεως τοῦ ἔργου αὐτοῦ παρ’ ἁπάσης τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας τῆς Φλωρίνης, ὑποβάλλω ὑμῖν τὰς κάτωθι προτάσεις:
 

1) Νὰ ἀπονεμηθῇ αὐτῷ ἐξαιρετικὴ ἠθικὴ ἀμοιβὴ διὰ τὴν ἔξοχον ἐθνικοθρησκευτικὴν αὐτοῦ δρᾶσιν.-
2) Νὰ ἀνανεωθῇ ἐπὶ ἓν ἔτι ἑξάμηνον ἡ ἀπόσπασίς του εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Φλωρίνης, καθ’ ὅσον ἤδη λήγει ἡ 4μηνος εἰς ταύτην πρώτη ἀπόσπασις.-

Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ
ΑΘΑΝ. ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ

Κοινοποίησις
-Γραφεῖον Πρωθυπουργοῦ
-Ὑπουργεῖον Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων.
-Ἱεράν Σύνοδον Ἐκκλησίας Ἑλλάδος
-Γ.Ε.Ν.


Συνεχίζεται

«Πᾶνος»

 ===============================================

Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 12ον)

 

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη
«ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» ΕΔΩ
 
Ὁ Ὑπουργὸς Γενικῆς Διοικήσεως Mακεδονίας B. Σιμωνίδης
συγχαίρει τὸν ἱεροκήρυκα γιὰ τὴ δρᾶσι του

EΛΛHNIKH ΠOΛITEIA
ΓENIKH ΔIOIKHΣIΣ MAKEΔONIAΣ
ΔIEYΘYNΣIΣ EΣΩTEPIKΩN
ΑPIΘ. ΠPΩT. E. Π. 387.

Ἐν Θεσ/νίκῃ τῇ 1.6.1943

Πρὸς τὸν κ. Aὐγουστῖνον Kαντιώτην Ἱεροκήρυκα, Ἐνταῦθα

Ἡ Γενικὴ Διοίκησις Mακεδονίας, πληροφορηθεῖσα τὴν ἄοκνον καὶ σοβαρωτάτην ἐθνικοθρησκευτικὴν ἐργασίαν ὑμῶν ἐν τῇ πόλει τῆς Φλωρίνης καὶ τὴν πατριωτικὴν ἐν γένει δρᾶσιν σας ἔναντι τῆς ποικιλοτρόπως δρώσης ἐν τῇ περιοχῇ ταύτῃ ξένης προπαγάνδας καὶ ὑπὸ τῆς ὁποίας συστηματικῶς ἐπιδιώκεται ὁ κλονισμὸς τοῦ Ἐθνικοῦ φρονήματος τῶν Ἑλλήνων τῆς Mακεδονίας καὶ ἰδίᾳ τῶν σλαυοφώνων ἐξ αὐτῶν ἐπαινεῖ καὶ συγχαίρει ὑμᾶς διὰ τὴν καθόλου Ἑλληνοπρεπῆ συμπεριφοράν σας, τὴν ἐπαγωγὸν διδασκαλίαν σας καὶ τὰ ἐπιδειχθέντα ἁγνὰ πατριωτικὰ αἰσθήματά σας κατὰ τὴν κρίσιμον ταύτην περίοδον τοῦ Ἔθνους μας, καὶ συνιστᾷ ὅπως ἀντλοῦντες δύναμιν ἐκ τῶν ἀγαθῶν ἀποτελεσμάτων, ἃ ἀπέφερε τὸ ἔργον ὑμῶν ἐν τῇ ἀκραίᾳ ταύτῃ πόλει τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος, συνεχίσητε καὶ ἐν τῷ μέλλοντι μετὰ τῆς αὐτῆς θέρμης τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ ἱεροῦ καθήκοντός σας ὡς καλοῦ Ἕλληνος πολίτου καὶ Θρησκευτικοῦ λειτουργοῦ».

Ὁ Ὑπουργὸς Γ.Δ.M.
B. ΣIMΩNIΔHΣ

Kοινοποιεῖται:
1. Γραφεῖον Πρωθυπουργοῦ, Ἀθήνας
2. Ὑπουργεῖον Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, Ἀθήνας
3. Ἱερὰν Mητρόπολιν Φλωρίνης
4. κ. Nομάρχην Φλωρίνης»
(Ἡ παραπάνω ἐπιστολὴ φέρει τὴν ὑποσημείωση: «Νὰ ἀποσταλῆ & εἰς τὴν Γενική Ἐπιθεώρησιν Νομαρχιῶν, ἐνταῦθα»)

______

  • Αυτοι οι «δοσιλογοι» εκαναν αγωνα για να προστατεύσουν την Μακεδονία μας, από την προπαγάνδα και οι σημερινοί «δημοκράτες» πολιτικοί, την ξεπούλησαν και την γλωσσα και την ιστορία, σε λίγο και τα εδάφη μας στους Σκοπιανοβουλγάρους. αφου αυτο θέλουν οι δολοφόνοι του Ελληνικου λαού!!!

Συνεχίζεται

=================================================================

Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 13ον)

 

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη
«ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» ΕΔΩ
 
Ηταν φοβερη η κατασταση
 
Διηγήσεις ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν π. Αὐγουστῖνο:

«Ἂν κάποιος ἦτο φλογερὸς πατριώτης, κινδύνευε καὶ ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς κατακτητάς. Ἐὰν δὲν μ’ ἔδιωχνε ὁ δεσπότης… Τοῦ χρωστῶ εὐγνωμοσύνη ποὺ μ’ ἔδιωξε καὶ πρόλαβα νὰ φύγω, γιατὶ μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες ἔγινε ἀπαγχονισμὸς 15 πατριωτῶν (στὶς 9.8.1943) στὴν Kλαδορράχη καὶ θὰ ἤμουν ὁπωσδήποτε μεταξὺ αὐτῶν. Nὰ μὴν τὶς ζήσουμε ξανὰ τὶς ἡμέρες αὐτές.
Tώρα ἔχουμε τοὺς Σκοπιανούς [νὰ διεκδικοῦν τὴ Μακεδονία], ποὺ εἶναι εἶδος σαλιγκαρίου, τὰ ὁποία εἶναι κρυμμένα δεξιὰ καὶ ἀριστερά, ἀλλὰ μόλις πέσῃ ἡ βροχούλα, τὰ ἔχετε παρατηρήσει, βγαίνουν ὅλα στὴν ἐπιφάνεια (Kατασκήνωσι 4.8.1992).
 

Ἐκεῖ ὅπου ὠργίαζε ἡ προπαγάνδα

Ὁ Θεὸς νὰ μὴν ἐπιτρέψῃ πόλεμο. Ἐμεῖς τὸν γνωρίσαμε, στὴ νεότητά μας. Ὅταν μπῆκαν μέσα στὴ Φλώρινα οἱ Γερμανοὶ καὶ οἱ Βούλγαροι, ἀλλοιώθηκε ἀμέσως ἡ πόλι.
Τὰ χρόνια ἐκεῖνα ἦρθα ὁλομόναχος στὴ Φλώρινα ὡς ἱεροκήρυκας καὶ ἔκανα περιοδεία στὰ χωριά. Ὅταν πλησίασα σ᾿ ἕνα χωριό, βγῆκαν ὅλοι γιὰ νὰ μὲ ὑποδεχθοῦν. Κάποιος ποὺ μὲ συνώδευε, λέει·Μὴν τοὺς ἔχεις ἐμπιστοσύνη αὐτούς. Βγῆκαν νὰ σὲ ὑποδεχθοῦν, γιατὶ εἶχαν μήνυμα ἀπὸ τὴ Σόφια ὅτι ἔρχεται Βούλγαρος παπᾶς. Μὲ περάσανε γιὰ Βούλγαρο. Βρέ, λέω, τί κάνουμε τώρα; Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἐπεθύμησα νὰ ξέρω Βουλγαρικά. Θὰ τοὺς μιλοῦσα Βουλγαρικά, δὲν εἶναι ἁμαρτία. Πῆρα τότε ἕνα σταυρὸ καὶ τοὺς εὐλογοῦσα. Μὲ ἀκολούθησαν μέσα στὴν ἐκκλησία. Τώρα, σκέφτηκα, πῶς νὰ τοὺς μιλήσω, ποὺ δὲν ξέρω Βουλγαρικά;
Μόλις ἄνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἀκούσανε Ἑλληνικά, κατάλαβαν ὅτι δὲν εἶμαι αὐτὸς ποὺ περιμένανε καὶ ἄδειασε ἡ ἐκκλησία.
Τώρα, μοῦ λένε φύγε, γιατὶ θὰ σὲ τσακίσουν, θὰ σὲ σκοτώσουν. Σηκώθηκα καὶ ἔφυγα νύχτα, καὶ περιπλανόμουν».

Συνετρίβη ἡ προπαγάνδα

Τὸ μοναδικὸ χωριὸ ποὺ εὐχαρίστησε δημόσια καὶ τίμησε τὸν ἐπίσκοπό του, πρὶν ἀπὸ τὴν παραίτησί του, ἦταν τὸ παραπάνω.
Τὸ χωριὸ αὐτό, ποὺ στὸ βάθος ἔκρυβε εὐγενικὲς ψυχές, στέκεται μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ σεβασμὸ στὸν ἐπίσκοπό του καὶ τὸν τιμᾶ στὰ γηρατειά του.
Σὲ εἰδικὴ τελετή, ποὺ ἔκανε τῆς 15.8.1998 παρουσία τῶν ἀρχῶν τοῦ τόπου, ἐκφράζει τὴ μεγάλη του ἀγάπη καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη στὸν γέροντα ἐπισκοπό τους. Ἀναγνωρίζει τὶς μεγάλες θυσίες του καὶ τὴν προσφορὰ στὸ χωριό τους καὶ ξεπερνᾶ σὲ εὐγενῆ αἰσθήματα πατριωτισμοῦ καὶ ἀγάπης κάποιους ἄλλους ρασοφόρους πού, ἐνῷ εὐεργετήθηκαν μέχρι τὶς τρίχες τῆς κεφαλῆς τους, συμπεριφέρθηκαν ἄθλια στὰ γεράματά του, γιὰ προσωπικά τους ὀφέλη.

Δὲν ἔμεινε ἴχνος τῆς προπαγάνδας

«Σ᾿ ἕνα ἄλλο χωριό, νὰ μὴν ποῦμε τὸ ὄνομά του, πῆγα καὶ τοὺς μίλησα χριστιανικά. Τὴ νύχτα ἔμεινα στὸ σπίτι τοῦ παπᾶ. Κατὰ τὰ μεσάνυχτα ἀκούω μιὰ ὡραία ψαλμωδία στὰ σλαβικά. Ἔχουν μιὰ περιπαθῆ φωνή. Ξύπνησα καὶ ἄκουγα τὸ τραγούδι τους, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνω. Ἔρχεται τότε ὁ παπᾶς καὶ μοῦ λέει: Ξέρεις γιατί ἦρθαν αὐτοί; Σὲ εἰδοποιοῦν μὲ τὸ τραγούδι τους νὰ φύγης καὶ νὰ μὴ σὲ βρῆ ὁ ἥλιος.
Σηκώθηκα καὶ ἔφυγα μέσα στὴ νύχτα μὲ τὰ πόδια». (Κατασκήνωσι Αὔγουστος 1993)

Συνεχίζεται

«Πᾶνος»