Τό ὕπουλο παιγνίδι τῆς Ἀρχῆς Προσωπικῶν Δεδομένων γιά τήν κατάργηση τῶν Θρησκευτικῶν
Πῶς «κέντρο» τοῦ Μαξίμου μέ ὄχημα τήν Ἀνεξάρτητη Ἀρχή ἐπιχειρεῖ μέ μηχανορραφίες νά ἐκβιάσει τό Ὑπουργεῖο Παιδείας στήν ἔναρξη τῆς σχολικῆς χρονιᾶς – Ὑποχρεωτικό τό μάθημα κατά τό ΣτΕ
Κατά τί ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός μπορεῖ νά ἔχει συνειδησιακό πρόβλημα ὡς πρός τήν παρακολούθηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν; Καί ποῖος ἐκάλεσε τήν Ἀρχή Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων νά γνωματεύσει ἐπί τοῦ ζητήματος αὐτοῦ; Καί τί εἴδους ἁρμοδιότητα μπορεῖ νά ἔχει ἡ Ἀρχή αὐτή νά ἀσχοληθεῖ μέ ἕνα ζήτημα πού ἔχει νά κάνει μέ τό ἐκπαιδευτικό πρόγραμμα τῶν σχολείων; Πόσῳ μᾶλλον πού μέ τό ζήτημα αὐτό ἔχει ἤδη ἀσχοληθεῖ τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας! Καί ὅμως, εὑρισκόμεθα τώρα πρό μιᾶς ἀποφάσεως τῆς ἐν λόγῳ Ἀρχῆς, ἡ ὁποία διατυπώνει ἀκριβῶς τά ἀντίθετα ἀπό τήν ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ. Τό ΣτΕ λέει ρητά ὅτι τό μάθημα εἶναι ὑποχρεωτικό γιά τούς Χριστιανούς Ὀρθοδόξους, γιά αὐτό καί θέτει ὡς προϋπόθεση ἐξαιρέσεως λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Ἡ Ἀρχή ἔρχεται τώρα νά ὑποστηρίξει ὅτι τό μάθημα δέν εἶναι ὑποχρεωτικό γιά κανέναν, δηλαδή τό μετατρέπει σέ προαιρετικό, ἄρα εἶναι σέ προφανῆ ἀντίθεση μέ τό ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος. Νά σημειωθεῖ, δέ, ὅτι αὐτό τό ἄρθρο δέν ὁμιλεῖ μόνον γιά τήν θρησκευτική ἀλλά καί γιά τήν ἐθνική συνείδηση.
Τό γεγονός, δέ, ὅτι ἡ Ἀρχή Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων προβαίνει στήν γνωμοδότησή της λίγες ἡμέρες πρίν τήν ἔναρξη τοῦ σχολικοῦ ἔτους, τά δέ σχετικά δημοσιεύματα ἀποσιωποῦν πλήρως τήν προϋπάρχουσα ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ, προδίδει ὅτι κάποια «κέντρα» (ἄραγε, στό Μέγαρο Μαξίμου;) προσπαθοῦν νά δημιουργήσουν πολιτικό περιβάλλον ἀσφυκτικῆς πιέσεως γιά τήν ἐφαρμογή της.
Τό σχετικό δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος «Τά Νέα» ἀναφέρει σχετικῶς: «Ἑρμηνεύοντας τό Σύνταγμα καί τή θεμελιώδη διάταξη γιά τή θρησκευτική ἐλευθερία, ὑπό τό φῶς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΣΔΑ), ἡ Ἀρχή, μέ πρόεδρό της τόν ἐπίτιμο πρόεδρο τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, Κωνσταντῖνο Μενουδάκο, γνωμοδοτεῖ ὅτι λόγοι πού θά μποροῦσαν νά δικαιολογήσουν τήν ἐξαίρεση ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν εἶναι μόνο ὅσοι ἀναφέρονται στή θρησκευτική συνείδηση τῶν παιδιῶν καί τῶν γονέων ἤ τῶν κηδεμόνων τους, ἀλλά ὁποιοσδήποτε λόγος, πού ἀνάγεται σέ γενικότερες κοσμοθεωρητικές ἀντιλήψεις. Ἐπιπλέον, ἡ Ἀρχή ἔκρινε ὅτι ἡ ἐξαίρεση ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν εἶναι συνταγματικά ἀνεκτό νά ἀφορᾶ μόνο τούς μή Χριστιανούς Ὀρθοδόξους, ἀλλά ἔκρινε ὅτι τό ἴδιο δικαίωμα πρέπει νά ἔχουν καί οἱ χριστιανοί ὀρθόδοξοι μαθητές, σέ περίπτωση πού δέν συμφωνοῦν μέ τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, καί δή μέ τόν ὁμολογιακό καί κατηχητικό του χαρακτῆρα».
Κάποιοι ἐσχολίαζαν, μάλιστα, ὅτι ὑπάρχει καί μία διάστασις ἀντιπαλότητος μεταξύ δύο πρώην προέδρων τοῦ ΣτΕ, τοῦ κ. Μενουδάκου ὁ ὁποῖος προΐσταται τῆς Ἀρχῆς, καί τοῦ κ. Ράντου, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου ἐξεδόθη ἡ ἀπόφασις τοῦ Ἀνωτάτου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου, σημειώνοντας ὅτι οἱ δύο αὐτοί ἀνώτατοι δικαστικοί ἐκπροσωποῦν διαφορετικές φιλοσοφίες. Δέν μπορεῖ, ὅμως, ἕνα τόσο σοβαρό θέμα νά ἀντιμετωπίζεται μέ ἐλαφρότητα. Ἐμπεριέχεται κίνδυνος ἀποξενώσεως τῶν μαθητῶν ἀπό τήν ἐπίσημη θρησκεία τοῦ κράτους καί μάλιστα δημιουργῶντας συνθῆκες πιέσεως, ἀφοῦ, κατά τίς ἑπόμενες ἡμέρες καί μέχρι τήν ἔναρξη τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους, τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ὀφείλει νά ἐκδώσει νέα ἐγκύκλιο γιά τόν τρόπο πού ὅσοι μαθητές τό ἐπιθυμοῦν, θά λαμβάνουν ἀπαλλαγή, διαφορετικά τεκμαίρεται ὅτι ὅσοι δέν ἐπιθυμοῦν νά παρακολουθοῦν τό μάθημα, θά πρέπει νά μποροῦν νά τό κάνουν μέ μία ἁπλῆ προφορική δήλωση τῶν μαθητῶν, ὅτι δέν ἐπιθυμοῦν γιά λόγους συνειδήσεως νά παρακολουθήσουν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Αὐτό ἑρμηνεύεται ὡς προπαρασκευή πλήρους καταργήσεως τοῦ μαθήματος.
«Οὐδείς, σύμφωνα καί μέ τίς ἀκλόνητες ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ, δέν δικαιοῦται νά ἀλλάξει ἤ νά παρερμηνεύσει ὅ,τι ἔχει θεσπιστεῖ μέ τό Σύνταγμα τῆς χώρας» ἀναφέρει σέ σχετική ἀνακοίνωσή της ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων, ἡ ὁποία μεταξύ ἄλλων τονίζει ὅτι ἡ ἀπόφασις τῆς Ἀρχῆς:
«α) Εἶναι ἀντισυνταγματική, καθώς, μέ τίς συστάσεις πού ἐμπεριέχονται σέ αὐτήν, καταλύονται ὁλοφάνερα οἱ πρόνοιες τῶν ἄρθρων 3 καί 16, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. β) Ἔρχεται σέ κατάφωρη ἀντίθεση μέ τίς πρόσφατες σχετικές μέ τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ), ὅπως τήν 1479/2019, ὅπου ξεκάθαρα τονίζεται ὅτι ἡ δήλωσις ἀπαλλαγῆς ἀπό τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν θά πρέπει νά ἔχει τό ἑξῆς περιεχόμενο: «Λόγοι θρησκευτικῆς συνείδησης δέν ἐπιτρέπουν τή συμμετοχή (μου ἤ τοῦ παιδιοῦ μου) στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν», ἡ ὁποία καί «δέν παραβιάζει τή διάταξη τῆς παρ. 1 τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος, ἐφ’ ὅσον γίνεται χάριν ἀπαλλαγῆς τῶν μαθητῶν αὐτῶν ἀπό τήν, ἐπιβαλλόμενη κατ’ ἀρχήν ἀπό τό Σύνταγμα καί τόν νόμο, ὑποχρέωση παρακολουθήσεως τοῦ μαθήματος αὐτοῦ».
Εφημερίς Εστία estianews Αυγ 31, 2022