Ἀπὸ τίς μασονικὲς ἀναδενδράδες στὸν συγκρητιστικὸ θεωρητισμὸ τῆς ἀνοησίας
τοῦ Ἀπόστολου Σαραντίδη
Ἡ Πατριαρχικὴ ἐγκύκλιος τοῦ 1902 τοῦ μασόνου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἰωακεὶμ τοῦ Γ΄ περὶ τὴν ἐν χριστιανικὴ ἀγάπῃ σχέση καὶ προσέγγιση τῶν δύο μεγάλων τοῦ χριστιανισμοῦ ἀναδενδράδων, τοῦ εἰδωλικοῦ Καθολικισμοῦ καὶ εἰκονομαχικοῦ Προτεσταντισμοῦ, ὑπῆρξε ἡ μασονικὴ βάση πάνω στὴν ὁποία στηρίχθηκε τὸ 1924 ἐπὶ τοῦ ἐπίσης ἀρχιμασόνου Μελετίου Μεταξάκη ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου, πυροδοτῶντας τὸ πρῶτο μεγάλο ὀρθόδοξο σχίσμα καὶ μετρῶντας ἔκτοτε ἐπίσημα τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἡ προτεσταντικὴ Θεωρία τῶν Κλάδων προϋπῆρξε τὸ θεωρητικὸ ἀντιδάνειο πρὸς τὸ Φανάρι. Ἀπὸ τότε, καὶ μὲ τὴν ἀμερικανικὴ ἐπιβολὴ τοῦ τέκτονα Ἀθηναγόρα, ἡ μασονικὴ εἰσβολὴ ἑδραιώθηκε μὲ τίς γνωστὲς μὴ συνοδικὲς δῆθεν ἄρσεις τῶν ἀναθεμάτων τὸ 1964 καὶ τὴ σταδιακὴ ἀντικατάσταση τῶν Ἱεραρχῶν σὲ κάθε Σύνοδο ἐντὸς καὶ ἐκτὸς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας ἀπὸ κανονικοὺς τὴ ἐκκλησιαστικὴ τάξη ἀλλὰ στρατευμένους ἀντίθεους πράκτορες μὲ ἱερατικὰ ἄμφια. Τὸ σωτήριο ὡς τότε πεῖσμα τοῦ Ἀθηνῶν Σεραφεὶμ Τίκα, καθυστέρησε τὴν ἐξέλιξη ἀλλὰ κατόπιν ὁ Βαρθολομαῖος ἐπιτάχυνε ἐπικίνδυνα μὲ Μπαλαμάντ, Πόρτο Ἀλέγκρε καὶ Πουσάν, πάντοτε πιστὰ στὴ Διακήρυξη τοῦ Τορόντο καὶ ἀφοῦ φρόντισε νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ φράγμα ποὺ ἐλέγετο π. Θεόδωρος Ζήσῃς. Σήμερα ἡ ἀντικατάσταση ἔχει σχεδὸν ὁλοκληρωθεῖ γιὰ ὅποιο ἐκπαιδευμένο μάτι εἶναι σὲ θέση νὰ τὴ διακρίνει.
Ἡ ἀνίερη ἀντικατάσταση δὲν ἔχει νὰ κάνει μόνο μὲ τὰ θρησκευτικὰ ζητήματα ἀλλὰ διὰ ἐπισκοπικῶν καθοδηγήσεων τάχα πνευματικῶν ἐπεκτείνει καὶ ἐπιβάλλει τὴ δραστηριότητά της καὶ σὲ ζητήματα πολιτικῆς παρέμβασης συνολικοῦ ἀποκλεισμοῦ ὁμάδων καὶ ἀτόμων οἱ ὁποῖοι ἀνασηκώνουν κεφάλι σὲ νεοταξικὰ ἀφηγήματα, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν προσπάθεια τῶν τελευταίων νὰ προστατεύσουν τὴ ζωή τους ἀπὸ ἐλεγχόμενη ἀθόρυβη ἰατρικὴ γενοκτονία ποὺ συντελεῖται παγκοσμίως.
Ἐλάχιστοι μποροῦν νὰ διακρίνουν τὴν ἐμπλοκὴ καὶ ἀκόμη λιγότεροι τὴν ὀργανωμένη διαπλεκόμενη ὄσμωση ἀνάμεσα σὲ δικτατορικὴ πολιτεία καὶ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση. Μόνο ὅσοι εἶχαν τὴν τύχη ἀπὸ λίγους ἐνημερωμένους καὶ θαρραλέους δασκάλους νὰ λάβουν κριτικὴ Παιδεία καὶ νὰ ἀξιοποιοῦν τὸ δῶρο τῆς σκέψης θὰ κατορθώσουν νὰ δοῦν χωρὶς ἁπλὰ νὰ κοιτάξουν. Καὶ αὐτὸ ποὺ φαίνεται εἶναι δύο (2) διακριτὲς ὁμάδες, σκεπτομένων καὶ μή. Δύο Σύνολα στὰ ὁποῖα ἐμπεριέχονται στὸ δεύτερο ὡς ὑποσύνολα κάθε καρυδιᾶς καρύδι φαινομενικὰ ἀσύμβατο. Ἀπὸ κοινωνικὲς ἀντιθέσεις μέχρι ὑποτιθέμενους ἀντίπαλους κομματικοὺς σχηματισμούς. Ὅταν πλησιάζει ὁ φακὸς καὶ τὰ μεγεθύνει, ἴδια κι ἀπαράλλακτα. Στὸν πολιτικὸ στίβο γιὰ παράδειγμα, μιὰ δεξιὰ ἀπολύτως ταυτισμένη μὲ τὴν ἀριστερὰ καὶ ἀντιστρόφως ὥστε ἡ διαφορὰ νὰ μὴν ὑπῆρξε ποτέ. Ἰδεολογήματα εὔπεπτα γιὰ τροφὴ δούλων σὲ μιὰ δουλεία ποὺ οὐδέποτε καταργήθηκε ἀλλὰ μόνο ἄλλαξε μορφὴ καὶ ποὺ οὔτε ἡ διανόηση τὸ εἶδε, ἀπόδειξη ὅτι καὶ αὐτὴ δὲν σκέφθηκε ποτέ.
Τί παραγωγὴ λόγου τότε εἶχαν παραγάγει οἱ ἑκάστοτε Ἀκαδημίες στὸν 20ο αἰῶνα ποὺ τὸν κληροδότησαν στὸν 21ο καὶ σὲ ποιούς ἀπευθύνονταν; Ἡ ἀπάντηση εἶναι Ὕλη μόνο καὶ ἡ ὕλη σαπίζει καὶ πεθαίνει ἀναγεννῶντας σκουλήκια μὲ δυσωδία. Τόσο ἁπλά. Τόση ἀπελπισία λοιπόν; Ὄχι, διότι πλὴν ἐξαιρέσεων, βλέπε Παπαδιαμάντη, Κόντογλου καὶ μερικοὺς ἄλλους, ἡ λαϊκὴ σοφία, τὸ γνήσιο λαϊκὸ καὶ παραδοσιακὸ τραγούδι καὶ τὰ παραμύθια τῆς γιαγιᾶς ἔβαλαν τὴν κρούστα γιὰ νὰ μὴ διαφύγει ἡ Παράδοση. Καὶ αὐτὴ εἶναι τεράστια. Ὠκεανὸς ἑλληνικῆς Παιδείας ἀλλὰ στὸ συρτάρι. Στὰ ἑρμάρια τῶν σπιτιῶν καὶ σὲ μπαούλα φυγάδων. Ἡ κορυφὴ τοῦ παγόβουνου τῆς ἀλήθειας. Καὶ νὰ μὴ λησμονοῦμε στὴν πολιτικὴ τὸν Καποδίστρια, στὴ στρατηγικὴ τὸν Κολοκοτρώνη καὶ στὴν ἁπλότητα τὸν Μακρυγιάννη.
Τὸ ἄφαντο σῶμα, βυθισμένο καὶ καλὰ προφυλαγμένο κάτω ἀπὸ ὕδατα ψυχρὰ γιὰ τοὺς γυμνούς, μὲ ἀπέραντη ἐπιφάνεια γιὰ τοὺς βουτηχτὲς μὲ στολή, οἱ σύγχρονοι ἅγιοι τοῦ περασμένου αἰῶνα μὲ ἐμπροσθοφυλακὴ τὸν ἅγιο Νεκτάριο. Συνεπῶς, τὸ νεοεποχίτικο μοντέλο, τίποτα δὲν ἔχει καταφέρει πέρα ἀπὸ τὸ νὰ ἔχει στὴν κατοχή του τὴ μεγάλη ὁμάδα τῶν μὴ σκεπτομένων, ὁπουδήποτε φαινομενικὰ κι ἂν ἀνήκουν. Στὴν πραγματικότητα ἕνας ὁμοιογενὴς ὄχλος δουλοπάροικων τοῦ νοῦ ποὺ θεωροῦν πὼς σώζουν τὴν ἀνθρωπότητα ἢ προστατεύουν τοὺς συνανθρώπους τους ἀπὸ ἰώσεις, σὰν νὰ μὴν ἀρρώσταινε ὁ κόσμος ποτὲ καὶ δὲν ἔφτιαχνε τὴν ἄμυνά του μὲ ἀντισώματα, ἐκτεθειμένος. Τὰ ἀντισώματα τοῦ νοῦ σὲ αὐτὴ τὴν κατηγορία ποὺ πείσθηκε χωρὶς νὰ βάλει σὲ κίνηση τοὺς ἐγκεφαλικούς του νευρῶνες ὅτι τὸ μέγιστο ἀγαθὸ εἶναι ἡ ὑγεία παρὰ ἡ ἐλευθερία, δὲν δημιουργήθηκαν ποτὲ διότι κάποιοι δάσκαλοι φρόντισαν βλακωδῶς μεταπολιτευτικὰ νὰ τὰ συρρικνώσουν τόσο ὥστε νὰ καταντήσουν ἀπολιθωμένα ἴχνη νεκρῶν μετεωριτῶν. Σὲ αὐτούς, θὰ προτείνουμε νὰ τοὺς βάλουμε σὲ ἕνα ἀποστειρωμένο χρυσὸ κλουβὶ γιὰ ὅλη τους τὴ ζωὴ μὲ πλήρη ὑγειονομικὴ περίθαλψη καὶ ποιοτικὸ φαγητὸ μέχρι σκασμοῦ. Ὑγεία καὶ μάσα ἐξασφαλισμένα. Πιστεύουμε πὼς πολλοὶ θὰ τὸ δέχονταν. Ἀρκεῖ νὰ ζοῦν χωρὶς τὰ μικρόβια. «Δοκαράκι, σιγουριά», ὅπως ἔλεγε ὁ Ντῖνος Ἠλιόπουλος στὴν ταινία, ὅταν ἔκανε σεισμό. Ἦταν ἱκανὸς νὰ παραμείνει ἐσαεὶ κάτω ἀπὸ τὸ δοκάρι τῆς πόρτας, μὴν τυχὸν καὶ πέσει κανένας σοβᾶς. «Σκεπαρνοσκοτωμένο ᾿μ παιδί!» κατὰ τὸ λαϊκὸ ἀφήγημα. «Ἕνεκα ὁ κορονοϊός», ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ Μίμης Φωτόπουλος στὰ «Παλιόπαιδα τ᾿ ἀτίθασα» τοῦ Τσιφόρου. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάσταση.
Τὸ πνευματικὸ θεωρητιστικὸ ὑπόβαθρο, οὔτε κἂν θεωρητικό, βρῆκε νομικὸ θρησκειολογικὸ βάθρο τὸ 2016 στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης σὲ μιὰ σύναξη προκαθημένων ἀπὸ τοὺς ἀντικαταστημένους, ποὺ τὸ εἶπαν Σύνοδο μὲ ἄλλους δύο ἐπιθετικοὺς προσδιορισμοὺς δῆθεν ἁγίους καὶ μεγάλους. Τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου εἶχε ἔρθει ὕστερα ἀπὸ προσεκτικὴ προετοιμασία δεκαετιῶν. Ἕνα μυστικιστικὸ σύνολο ὑπὸ τὴν προστασία καὶ διοργάνωση κανονικῶν κατασκόπων τῆς CIA ἀλλὰ πάλι οἱ πολλοὶ δὲν εἶδαν ἐνῶ ὅλα γίνονταν φανερά. Τὰ ὑπόλοιπα ποὺ ἀκολούθησαν, οὐκρανικὸ αὐτοκέφαλο καραγκιόζηδων μὲ ἄμφια, ὁμοφυλοφιλικὸ παραλήρημα, κλιματικὸς μῦθος, ὑγειονομικὴ γενοκτονικὴ ἐπέλαση μὲ τὸ γάντι, πνευματικὰ σκουπίδια σερβιρισμένα μὲ μπέργκερ ἀπὸ τὰ σκουλήκια καὶ μυρμήγκια γιὰ νὰ μὴ λιώσει τὸ παγόβουνο στὴν Ἀνταρκτική, δίχως νὰ ἔχουν λόγο ὅσοι ἀρθρώνουν τὸν κανονικὸ ἐπιστημονικὸ λόγο διωκόμενοι καὶ ἀποκλεισμένοι, δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ κυματοειδεῖς ἐκπομπὲς τῆς ἴδιας πηγῆς οἱ ὁποῖες θὰ ἔχουν συνέχεια.
Οἱ ἀναδενδράδες τοῦ 1902 ἔκαναν ρίζες βαθιὲς ποὺ εὐδοκιμοῦν ὅμως μόνο στὰ μυαλὰ ὅσων δὲν σκέπτονται κι ἂς γράφουν καὶ διαβάζουν καὶ λαμβάνουν πτυχία καὶ περγαμηνές. Ἄν μετακινηθοῦμε σὲ πλαίσιο ἑωσφορικό, ἡ ἐξήγηση εἶναι ἁπλή. Ἡ ἀκολουθία αὐτὴ καὶ προσκύνηση τοῦ παραλογισμοῦ γεννᾷ τὴν ψυχοπάθεια μὲ τὴν κυριολεκτικὴ ἔννοια. Ὁ νοῶν νοείτω. Καὶ τὸ κόλπο ποὺ πιάνει εἶναι πολὺ ἁπλὸ καὶ ὡς ἐκ τούτου σατανικό, δηλαδὴ τοῦ Ἀντικείμενου, ἀντικειμενικὸ σὰν νὰ λέμε, ὀρθολογιστικό. Δηλαδὴ εἴδωλο. Κούκλα. Ἕνα ξόανο ποὺ πείθει.
Ὅταν διδάσκει ἕνας Οἰκουμενιστὴς Συγκρητιστὴς καὶ δὴ ἱεράρχης, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι δρόμοι ποὺ ὁδηγοῦν πρὸς τὸν ἴδιο Θεό, λέει ἀλήθεια τὴν ὁποία καταπίνει ἀμάσητη τὸ ἄκριτο ὅν τῆς κατηγορίας ποὺ σκυλοβαριέται νὰ σκεφτεῖ ὅτι δὲν εἶναι ὁλόκληρη. Ἀποκρύπτει δηλαδὴ ὅτι μὲ τίς παγίδες καὶ τὰ ἐμπόδια ποὺ ἔχουν αὐτοὶ οἱ δρόμοι ἀργὰ ἢ γρήγορα ὁδηγοῦν εἰς τὸν θάνατο καὶ τὴν ἀπώλεια.
Ὅταν διδάσκει ἕνας ἀποφλοιωμένος συνάδελφός του ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες κατέχουν μέρος τῆς ἀλήθειας, πάλι λέγει ἀλήθεια. Ὄχι ὁλόκληρη. Πείθει ὅμως κοινωνικοὺς βλᾶκες ὅτι εἶναι πολὺ λογικὸ κατὰ τὴ συναρμολόγηση τοῦ θρησκευτικοῦ πὰζλ νὰ ἀποκαλύπτεται τὸ Θεῖον Ὅλο. Καὶ πάλι ὁ ἀνόητος νεανίας ποὺ ἔμαθε νὰ μὴ σκέφτεται καὶ φορᾷ τὴν ἰατρικὴ μάσκα Κυριακὴ πρωὶ ποὺ δὲν ὑπάρχει ψυχή, μπροστὰ στὸ ATM τὴ στιγμὴ ποὺ βγάζει χρήματα μὴν κολλήσει ἰὸ ἀπὸ τὴν ὀθόνη, δὲν δίνει ἐντολὴ σὲ μερικὰ ἐγκεφαλικὰ κύτταρα γιὰ τὸ ἑξῆς ἁπλό: Ψάξτε 10 διαφορετικὰ ἄτομα σὲ 10 διαφορετικὲς μάντρες παλαιῶν αὐτοκινήτων καὶ βρεῖτε 10 διαφορετικὰ μεταλλικὰ κομμάτια ἀπὸ τοὺς ἴδιους σπασμένους κινητῆρες ἐσωτερικῆς καύσης. Καὶ μετὰ κάντε μιὰ σύνοδο παλιατζήδων καὶ δοκιμάστε νὰ τὰ ἑνώσετε γιὰ νὰ φτιάξετε ἕναν ἀκέραιο κινητῆρα ποὺ νὰ δουλεύει κανονικά. Ἄν γίνει, ἐγὼ θὰ γίνω Ξέρξης!
Ἡ κυρὰ Μάρσα στὴν Τζαμάϊκα καὶ ὁ γερο Μπλέϊν στὴ Σκωτία ποὺ βρέθηκαν χωρὶς νὰ τὸ θέλουν νὰ βαστοῦν τὸ κομμάτι ποὺ τοὺς ἔδωσαν, θὰ κριθοῦν ἀδέκαστα ἀπὸ τὸν Ἐλεήμονα Χριστὸ κατὰ συνείδηση καὶ μπορεῖ καὶ νὰ σωθοῦν. Ἐσεῖς ὅμως τὰ βλακόμετρα καὶ ὅσοι σᾶς παρακολουθοῦν, 10 ζωὲς νὰ προσπαθεῖτε νὰ συναρμολογήσετε τὰ ἀσύμμετρα κομμάτια, μιὰ Χίμαιρα τὸ πολὺ νὰ φτιάξετε καὶ ἀλίμονο σὲ αὐτὸν ποὺ θὰ δώσει χρήματα γιὰ νὰ τὴν ἀγοράσει. Χρεοκόπησε ἐξαρχῆς. Μόνο ποὺ ἡ τιμὴ ποὺ ζητοῦν οἱ νεοταξῖτες δὲν εἶναι χρήματα. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρουν. Αὐτὰ τὰ ἔχουν καὶ τὰ ἐλέγχουν. Ἡ κοστολόγηση εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ καθενὸς καὶ πλῆθος ἀπὸ κουτορνήθια εἶναι πρόθυμα νὰ τὴν πουλήσουν νομίζοντας μάλιστα ὅτι κάνουν καὶ μαγκιά, ξεπουλῶντας σὲ τιμὴ εὐκαιρίας κάτι ποὺ θεωροῦν ἀνέμυαλα ὅτι δὲν ὑπάρχει.
Ἡ προτεσταντικὴ Θεωρία τῶν Κλάδων προϋπῆρξε τὸ θεωρητικὸ ἀντιδάνειο πρὸς τὸ Φανάρι. Ἀπὸ τότε, καὶ μὲ τὴν ἀμερικανικὴ ἐπιβολὴ τοῦ τέκτονα Ἀθηναγόρα, ἡ μασονικὴ εἰσβολὴ ἑδραιώθηκε μὲ τίς γνωστὲς μὴ συνοδικὲς δῆθεν ἄρσεις τῶν ἀναθεμάτων τὸ 1964 καὶ τὴ σταδιακὴ ἀντικατάσταση τῶν Ἱεραρχῶν σὲ κάθε Σύνοδο ἐντὸς καὶ ἐκτὸς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας ἀπὸ κανονικοὺς τὴ ἐκκλησιαστικὴ τάξη ἀλλὰ στρατευμένους ἀντίθεους πράκτορες μὲ ἱερατικὰ ἄμφια. Τὸ σωτήριο ὡς τότε πεῖσμα τοῦ Ἀθηνῶν Σεραφεὶμ Τίκα, καθυστέρησε τὴν ἐξέλιξη ἀλλὰ κατόπιν ὁ Βαρθολομαῖος ἐπιτάχυνε ἐπικίνδυνα μὲ Μπαλαμάντ, Πόρτο Ἀλέγκρε καὶ Πουσάν, πάντοτε πιστὰ στὴ Διακήρυξη τοῦ Τορόντο καὶ ἀφοῦ φρόντισε νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ φράγμα ποὺ ἐλέγετο π. Θεόδωρος Ζήσῃς. Σήμερα ἡ ἀντικατάσταση ἔχει σχεδὸν ὁλοκληρωθεῖ γιὰ ὅποιο ἐκπαιδευμένο μάτι εἶναι σὲ θέση νὰ τὴ διακρίνει.
Ἡ ἀνίερη ἀντικατάσταση δὲν ἔχει νὰ κάνει μόνο μὲ τὰ θρησκευτικὰ ζητήματα ἀλλὰ διὰ ἐπισκοπικῶν καθοδηγήσεων τάχα πνευματικῶν ἐπεκτείνει καὶ ἐπιβάλλει τὴ δραστηριότητά της καὶ σὲ ζητήματα πολιτικῆς παρέμβασης συνολικοῦ ἀποκλεισμοῦ ὁμάδων καὶ ἀτόμων οἱ ὁποῖοι ἀνασηκώνουν κεφάλι σὲ νεοταξικὰ ἀφηγήματα, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν προσπάθεια τῶν τελευταίων νὰ προστατεύσουν τὴ ζωή τους ἀπὸ ἐλεγχόμενη ἀθόρυβη ἰατρικὴ γενοκτονία ποὺ συντελεῖται παγκοσμίως.
Ἐλάχιστοι μποροῦν νὰ διακρίνουν τὴν ἐμπλοκὴ καὶ ἀκόμη λιγότεροι τὴν ὀργανωμένη διαπλεκόμενη ὄσμωση ἀνάμεσα σὲ δικτατορικὴ πολιτεία καὶ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση. Μόνο ὅσοι εἶχαν τὴν τύχη ἀπὸ λίγους ἐνημερωμένους καὶ θαρραλέους δασκάλους νὰ λάβουν κριτικὴ Παιδεία καὶ νὰ ἀξιοποιοῦν τὸ δῶρο τῆς σκέψης θὰ κατορθώσουν νὰ δοῦν χωρὶς ἁπλὰ νὰ κοιτάξουν. Καὶ αὐτὸ ποὺ φαίνεται εἶναι δύο (2) διακριτὲς ὁμάδες, σκεπτομένων καὶ μή. Δύο Σύνολα στὰ ὁποῖα ἐμπεριέχονται στὸ δεύτερο ὡς ὑποσύνολα κάθε καρυδιᾶς καρύδι φαινομενικὰ ἀσύμβατο. Ἀπὸ κοινωνικὲς ἀντιθέσεις μέχρι ὑποτιθέμενους ἀντίπαλους κομματικοὺς σχηματισμούς. Ὅταν πλησιάζει ὁ φακὸς καὶ τὰ μεγεθύνει, ἴδια κι ἀπαράλλακτα. Στὸν πολιτικὸ στίβο γιὰ παράδειγμα, μιὰ δεξιὰ ἀπολύτως ταυτισμένη μὲ τὴν ἀριστερὰ καὶ ἀντιστρόφως ὥστε ἡ διαφορὰ νὰ μὴν ὑπῆρξε ποτέ. Ἰδεολογήματα εὔπεπτα γιὰ τροφὴ δούλων σὲ μιὰ δουλεία ποὺ οὐδέποτε καταργήθηκε ἀλλὰ μόνο ἄλλαξε μορφὴ καὶ ποὺ οὔτε ἡ διανόηση τὸ εἶδε, ἀπόδειξη ὅτι καὶ αὐτὴ δὲν σκέφθηκε ποτέ.
Τί παραγωγὴ λόγου τότε εἶχαν παραγάγει οἱ ἑκάστοτε Ἀκαδημίες στὸν 20ο αἰῶνα ποὺ τὸν κληροδότησαν στὸν 21ο καὶ σὲ ποιούς ἀπευθύνονταν; Ἡ ἀπάντηση εἶναι Ὕλη μόνο καὶ ἡ ὕλη σαπίζει καὶ πεθαίνει ἀναγεννῶντας σκουλήκια μὲ δυσωδία. Τόσο ἁπλά. Τόση ἀπελπισία λοιπόν; Ὄχι, διότι πλὴν ἐξαιρέσεων, βλέπε Παπαδιαμάντη, Κόντογλου καὶ μερικοὺς ἄλλους, ἡ λαϊκὴ σοφία, τὸ γνήσιο λαϊκὸ καὶ παραδοσιακὸ τραγούδι καὶ τὰ παραμύθια τῆς γιαγιᾶς ἔβαλαν τὴν κρούστα γιὰ νὰ μὴ διαφύγει ἡ Παράδοση. Καὶ αὐτὴ εἶναι τεράστια. Ὠκεανὸς ἑλληνικῆς Παιδείας ἀλλὰ στὸ συρτάρι. Στὰ ἑρμάρια τῶν σπιτιῶν καὶ σὲ μπαούλα φυγάδων. Ἡ κορυφὴ τοῦ παγόβουνου τῆς ἀλήθειας. Καὶ νὰ μὴ λησμονοῦμε στὴν πολιτικὴ τὸν Καποδίστρια, στὴ στρατηγικὴ τὸν Κολοκοτρώνη καὶ στὴν ἁπλότητα τὸν Μακρυγιάννη.
Τὸ ἄφαντο σῶμα, βυθισμένο καὶ καλὰ προφυλαγμένο κάτω ἀπὸ ὕδατα ψυχρὰ γιὰ τοὺς γυμνούς, μὲ ἀπέραντη ἐπιφάνεια γιὰ τοὺς βουτηχτὲς μὲ στολή, οἱ σύγχρονοι ἅγιοι τοῦ περασμένου αἰῶνα μὲ ἐμπροσθοφυλακὴ τὸν ἅγιο Νεκτάριο. Συνεπῶς, τὸ νεοεποχίτικο μοντέλο, τίποτα δὲν ἔχει καταφέρει πέρα ἀπὸ τὸ νὰ ἔχει στὴν κατοχή του τὴ μεγάλη ὁμάδα τῶν μὴ σκεπτομένων, ὁπουδήποτε φαινομενικὰ κι ἂν ἀνήκουν. Στὴν πραγματικότητα ἕνας ὁμοιογενὴς ὄχλος δουλοπάροικων τοῦ νοῦ ποὺ θεωροῦν πὼς σώζουν τὴν ἀνθρωπότητα ἢ προστατεύουν τοὺς συνανθρώπους τους ἀπὸ ἰώσεις, σὰν νὰ μὴν ἀρρώσταινε ὁ κόσμος ποτὲ καὶ δὲν ἔφτιαχνε τὴν ἄμυνά του μὲ ἀντισώματα, ἐκτεθειμένος. Τὰ ἀντισώματα τοῦ νοῦ σὲ αὐτὴ τὴν κατηγορία ποὺ πείσθηκε χωρὶς νὰ βάλει σὲ κίνηση τοὺς ἐγκεφαλικούς του νευρῶνες ὅτι τὸ μέγιστο ἀγαθὸ εἶναι ἡ ὑγεία παρὰ ἡ ἐλευθερία, δὲν δημιουργήθηκαν ποτὲ διότι κάποιοι δάσκαλοι φρόντισαν βλακωδῶς μεταπολιτευτικὰ νὰ τὰ συρρικνώσουν τόσο ὥστε νὰ καταντήσουν ἀπολιθωμένα ἴχνη νεκρῶν μετεωριτῶν. Σὲ αὐτούς, θὰ προτείνουμε νὰ τοὺς βάλουμε σὲ ἕνα ἀποστειρωμένο χρυσὸ κλουβὶ γιὰ ὅλη τους τὴ ζωὴ μὲ πλήρη ὑγειονομικὴ περίθαλψη καὶ ποιοτικὸ φαγητὸ μέχρι σκασμοῦ. Ὑγεία καὶ μάσα ἐξασφαλισμένα. Πιστεύουμε πὼς πολλοὶ θὰ τὸ δέχονταν. Ἀρκεῖ νὰ ζοῦν χωρὶς τὰ μικρόβια. «Δοκαράκι, σιγουριά», ὅπως ἔλεγε ὁ Ντῖνος Ἠλιόπουλος στὴν ταινία, ὅταν ἔκανε σεισμό. Ἦταν ἱκανὸς νὰ παραμείνει ἐσαεὶ κάτω ἀπὸ τὸ δοκάρι τῆς πόρτας, μὴν τυχὸν καὶ πέσει κανένας σοβᾶς. «Σκεπαρνοσκοτωμένο ᾿μ παιδί!» κατὰ τὸ λαϊκὸ ἀφήγημα. «Ἕνεκα ὁ κορονοϊός», ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ Μίμης Φωτόπουλος στὰ «Παλιόπαιδα τ᾿ ἀτίθασα» τοῦ Τσιφόρου. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάσταση.
Τὸ πνευματικὸ θεωρητιστικὸ ὑπόβαθρο, οὔτε κἂν θεωρητικό, βρῆκε νομικὸ θρησκειολογικὸ βάθρο τὸ 2016 στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης σὲ μιὰ σύναξη προκαθημένων ἀπὸ τοὺς ἀντικαταστημένους, ποὺ τὸ εἶπαν Σύνοδο μὲ ἄλλους δύο ἐπιθετικοὺς προσδιορισμοὺς δῆθεν ἁγίους καὶ μεγάλους. Τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου εἶχε ἔρθει ὕστερα ἀπὸ προσεκτικὴ προετοιμασία δεκαετιῶν. Ἕνα μυστικιστικὸ σύνολο ὑπὸ τὴν προστασία καὶ διοργάνωση κανονικῶν κατασκόπων τῆς CIA ἀλλὰ πάλι οἱ πολλοὶ δὲν εἶδαν ἐνῶ ὅλα γίνονταν φανερά. Τὰ ὑπόλοιπα ποὺ ἀκολούθησαν, οὐκρανικὸ αὐτοκέφαλο καραγκιόζηδων μὲ ἄμφια, ὁμοφυλοφιλικὸ παραλήρημα, κλιματικὸς μῦθος, ὑγειονομικὴ γενοκτονικὴ ἐπέλαση μὲ τὸ γάντι, πνευματικὰ σκουπίδια σερβιρισμένα μὲ μπέργκερ ἀπὸ τὰ σκουλήκια καὶ μυρμήγκια γιὰ νὰ μὴ λιώσει τὸ παγόβουνο στὴν Ἀνταρκτική, δίχως νὰ ἔχουν λόγο ὅσοι ἀρθρώνουν τὸν κανονικὸ ἐπιστημονικὸ λόγο διωκόμενοι καὶ ἀποκλεισμένοι, δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ κυματοειδεῖς ἐκπομπὲς τῆς ἴδιας πηγῆς οἱ ὁποῖες θὰ ἔχουν συνέχεια.
Οἱ ἀναδενδράδες τοῦ 1902 ἔκαναν ρίζες βαθιὲς ποὺ εὐδοκιμοῦν ὅμως μόνο στὰ μυαλὰ ὅσων δὲν σκέπτονται κι ἂς γράφουν καὶ διαβάζουν καὶ λαμβάνουν πτυχία καὶ περγαμηνές. Ἄν μετακινηθοῦμε σὲ πλαίσιο ἑωσφορικό, ἡ ἐξήγηση εἶναι ἁπλή. Ἡ ἀκολουθία αὐτὴ καὶ προσκύνηση τοῦ παραλογισμοῦ γεννᾷ τὴν ψυχοπάθεια μὲ τὴν κυριολεκτικὴ ἔννοια. Ὁ νοῶν νοείτω. Καὶ τὸ κόλπο ποὺ πιάνει εἶναι πολὺ ἁπλὸ καὶ ὡς ἐκ τούτου σατανικό, δηλαδὴ τοῦ Ἀντικείμενου, ἀντικειμενικὸ σὰν νὰ λέμε, ὀρθολογιστικό. Δηλαδὴ εἴδωλο. Κούκλα. Ἕνα ξόανο ποὺ πείθει.
Ὅταν διδάσκει ἕνας Οἰκουμενιστὴς Συγκρητιστὴς καὶ δὴ ἱεράρχης, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι δρόμοι ποὺ ὁδηγοῦν πρὸς τὸν ἴδιο Θεό, λέει ἀλήθεια τὴν ὁποία καταπίνει ἀμάσητη τὸ ἄκριτο ὅν τῆς κατηγορίας ποὺ σκυλοβαριέται νὰ σκεφτεῖ ὅτι δὲν εἶναι ὁλόκληρη. Ἀποκρύπτει δηλαδὴ ὅτι μὲ τίς παγίδες καὶ τὰ ἐμπόδια ποὺ ἔχουν αὐτοὶ οἱ δρόμοι ἀργὰ ἢ γρήγορα ὁδηγοῦν εἰς τὸν θάνατο καὶ τὴν ἀπώλεια.
Ὅταν διδάσκει ἕνας ἀποφλοιωμένος συνάδελφός του ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες κατέχουν μέρος τῆς ἀλήθειας, πάλι λέγει ἀλήθεια. Ὄχι ὁλόκληρη. Πείθει ὅμως κοινωνικοὺς βλᾶκες ὅτι εἶναι πολὺ λογικὸ κατὰ τὴ συναρμολόγηση τοῦ θρησκευτικοῦ πὰζλ νὰ ἀποκαλύπτεται τὸ Θεῖον Ὅλο. Καὶ πάλι ὁ ἀνόητος νεανίας ποὺ ἔμαθε νὰ μὴ σκέφτεται καὶ φορᾷ τὴν ἰατρικὴ μάσκα Κυριακὴ πρωὶ ποὺ δὲν ὑπάρχει ψυχή, μπροστὰ στὸ ATM τὴ στιγμὴ ποὺ βγάζει χρήματα μὴν κολλήσει ἰὸ ἀπὸ τὴν ὀθόνη, δὲν δίνει ἐντολὴ σὲ μερικὰ ἐγκεφαλικὰ κύτταρα γιὰ τὸ ἑξῆς ἁπλό: Ψάξτε 10 διαφορετικὰ ἄτομα σὲ 10 διαφορετικὲς μάντρες παλαιῶν αὐτοκινήτων καὶ βρεῖτε 10 διαφορετικὰ μεταλλικὰ κομμάτια ἀπὸ τοὺς ἴδιους σπασμένους κινητῆρες ἐσωτερικῆς καύσης. Καὶ μετὰ κάντε μιὰ σύνοδο παλιατζήδων καὶ δοκιμάστε νὰ τὰ ἑνώσετε γιὰ νὰ φτιάξετε ἕναν ἀκέραιο κινητῆρα ποὺ νὰ δουλεύει κανονικά. Ἄν γίνει, ἐγὼ θὰ γίνω Ξέρξης!
Ἡ κυρὰ Μάρσα στὴν Τζαμάϊκα καὶ ὁ γερο Μπλέϊν στὴ Σκωτία ποὺ βρέθηκαν χωρὶς νὰ τὸ θέλουν νὰ βαστοῦν τὸ κομμάτι ποὺ τοὺς ἔδωσαν, θὰ κριθοῦν ἀδέκαστα ἀπὸ τὸν Ἐλεήμονα Χριστὸ κατὰ συνείδηση καὶ μπορεῖ καὶ νὰ σωθοῦν. Ἐσεῖς ὅμως τὰ βλακόμετρα καὶ ὅσοι σᾶς παρακολουθοῦν, 10 ζωὲς νὰ προσπαθεῖτε νὰ συναρμολογήσετε τὰ ἀσύμμετρα κομμάτια, μιὰ Χίμαιρα τὸ πολὺ νὰ φτιάξετε καὶ ἀλίμονο σὲ αὐτὸν ποὺ θὰ δώσει χρήματα γιὰ νὰ τὴν ἀγοράσει. Χρεοκόπησε ἐξαρχῆς. Μόνο ποὺ ἡ τιμὴ ποὺ ζητοῦν οἱ νεοταξῖτες δὲν εἶναι χρήματα. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρουν. Αὐτὰ τὰ ἔχουν καὶ τὰ ἐλέγχουν. Ἡ κοστολόγηση εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ καθενὸς καὶ πλῆθος ἀπὸ κουτορνήθια εἶναι πρόθυμα νὰ τὴν πουλήσουν νομίζοντας μάλιστα ὅτι κάνουν καὶ μαγκιά, ξεπουλῶντας σὲ τιμὴ εὐκαιρίας κάτι ποὺ θεωροῦν ἀνέμυαλα ὅτι δὲν ὑπάρχει.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»