(Ως ασφαλείς πνευματικοί οδηγοί στη Δυτικόπληκτη –
Οικουμενιστική εποχή μας)
Στα νεότερα χρόνια λάμπουν στο Ομολογιακό – Ασκητικό στερέωμα του Αγίου Όρους οι Άγιοι: Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779), Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749-1809) και Δανιήλ ο Κατουνακιώτης (1844-1929). Είχαν στην διαδρομή τους, ως θεμέλιο, την αναλλοίωτη στο χρόνο αλήθεια της Ορθοδοξίας. Στην περίοδο αυτή (1714-1929) και έπειτα, συμπεριλαμβανομένης και της εποχής μας, ανέβηκαν στη Βασιλεία του Θεού πάρα πολλοί άγιοι Μοναχοί της Αθωνικής πολιτείας∙ ουρανόφρονες, ακτήμονες και θαυματουργοί (πολλοί εξ αυτών). Όμως η χορεία των τριών αυτών Πατέρων σφράγισε, κυρίως, τον εκκλησιαστικό – θεολογικό χώρο του Αγίου Όρους με την θέληση – παρακαταθήκη τους, για διαχρονική πνευματική αντίσταση των Αγιορειτών στις αιρέσεις και σε όλες τις καινοτομίες. Διαμόρφωσαν αντι-αιρετικές διδασκαλίες σ’ όλα τα επίπεδα δράσης τους, ως όργανα της Θείας πρόνοιας.
Η
στάση τους, η καλή ομολογία, που είναι και η σφραγίδα των μαρτύρων και των
Μεγάλων Πατέρων∙ αυτή η ομολογία τους κράτησε την Ορθοδοξία και το Άγιο Όρος.
Δεν αρνούμεθα ότι η νήψις και η προσευχή αποτελούν οδό ενώσεως με τον Θεό. Η
μαρτυρική ομολογία, όμως, είναι το ύψιστο και αψευδές σημείο ειλικρινούς αγάπης
προς τον Θεό, προς την Εκκλησία.
Ο
Απ. Παύλος, ενισχύοντας τους πιστούς των Φιλίππων στην κατά Χριστόν ζωήν,
τόνισε: «ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν,
αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν»! (Φιλ. Α΄, 29).
Η
αντι-αιρετική διδασκαλία τους είναι τόσο εύστοχη και εκτεταμένη θεολογικά, ώστε
σήμερα, στα πλαίσια της πνευματικής αντιμετώπισης της αιρέσεως «Οικουμενισμός»,
της οικουμενιστικής εποχής, να προσφεύγουμε με εμπιστοσύνη και πνευματική δίψα
στις διδασκαλίες τους.
Η
διδασκαλία τους (Αγίου Κοσμά – Οσίου Νικοδήμου) έχει αιτιακή σχέση με το κίνημα
των «Κολλυβάδων». Οι δύο αυτοί Πατέρες εγνώριζαν «το πνευματικό βάθος αλλά και
την πληρότητα της πνευματικής διδασκαλίας της ορθόδοξης Εκκλησίας» (π. Κων/νος
Καραϊσαρίδης). Στη διδασκαλία του Αγ. Κοσμά είναι ολοφάνερη η συμφωνία του προς
την διδασκαλία της Μίας, Αγίας και Καθολικής Εκκλησίας.
Τόνισε:
«Εγώ εδιάβασα και περί ιερέων και περί ασεβών, αιρετικών και αθέων∙ όλαι αι
πίστεις είναι ψεύτικες∙ τούτο εκατάλαβα αληθινόν, ότι μόνη η πίστις των
Ορθοδόξων Χριστιανών είναι καλή και αγία…
«Να
ευφραίνεσθε όπου είσθε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και να κλαίετε δια τους ασβείς και
αιρετικούς, όπου περιπατούν εις το σκότος» (Αυγ. Καντιώτου, Κοσμάς ο Αιτωλός,
σελ. 115-116).
1ο Σχόλιο: Σήμερα, η ψευδοσύνοδος της
Κρήτης εισήγαγε μια διαφοροποιημένη εκκλησιολογία. Κατ’ αυτήν οι αιρετικοί δεν
περιπατούν εις το σκότος (το πνευματικό), όπως τονίζει ο Αγ. Κοσμάς. Αποφάσισε
ότι αποτελούν «εκκλησίες» με φως Χριστού και έγκυρα Μυστήρια!
Η
εκκλησιολογία της Κρήτης ευρίσκεται κάθετα αντίθετη με τις διδασκαλίες των
Αγίων: Κοσμά, Νικοδήμου και Δανιήλ Κατουνακιώτη. Τι, δηλαδή; Υπάρχει στην
Βασιλεία του Θεού «ενότης εν τη ποικιλία» διαφορετικών – βλασφήμων
εκκλησιολογιών; Άπαγε της βλασφημίας!
Στην
περίοδο της Τουρκοκρατίας, χρόνια μεγάλης συμφοράς, με βάσανα, με φυλακίσεις
και θανάτους στον Ορθόδοξο πληθυσμό, ο όσιος Νικόδημος αψήφισε τους κινδύνους
και ζώντας την παρουσία του Χριστού ανέβηκε στα υψίπεδα της Αγιότητος και
Ομολογίας, δίνοντας Ορθόδοξη γνώση – πνευματικότητα στους Ορθοδόξους. Η
διδασκαλία του αθόρυβα, επίμονα και ανένδοτα, ανέβηκε όπως ο χυμός των δένδρων,
στην καρδιά των Ελλήνων∙ Έτσι δημιούργησε (μέχρι και τώρα) ορθόδοξες
συνειδήσεις ακριβείας και πνεύματα έτοιμα για μαρτύριο!
Στο
προοίμιο του «ΝΕΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΟΥ», γράφει:
«Κατ’
αλήθειαν τούτο είναι θαύμα παρόμοιον ωσάν να βλέπη τινάς μέσα εις την καρδίαν
του χειμώνος εαρινά άνθη και τριαντάφυλλα… Εν τω καιρώ της αιχμαλωσίας να βλέπη
ελευθερίαν»!
Οι
Άγιοι Κοσμάς και Άγιος Νικόδημος, κάτω από την μύτη των Μωαμεθανών, τόλμησαν
την Ορθόδοξη Ομολογία και δημιούργησαν την Ελληνορθόδοξη συνείδηση, ως φράγμα
στον εξισλαμισμό. Θεμελιακό, κεντρικό στοιχείο της διδασκαλίας τους, η
Ορθοδοξία και η στηλίτευση των αιρέσεων.
Στην
«ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» του Οσίου Νικοδήμου φανερώνεται η αντίθεσή του προς τους
οικουμενιστές της εποχής μας. Παραθέτουμε τους κύριους άξονές της:
Α)
Πρώτον μεν ουν, ομολογούμεν και κηρύττομεν και αποδεχόμεθα τα δώδεκα Άρθρα, τα
εν τω κοινώ Συμβόλω της Πίστεως, ήτοι τα εν τω «Πιστεύω εις ένα Θεόν»
εμπεριεχόμενα…
Β)
Δεύτερον δε, ομολογούμεν και ενστερνιζόμεθα πάντα τα άλλα δόγματα, όσα η του
Χριστού Καθολική και Ανατολική Αγία Εκκλησία ομολογεί και κηρύττει…
Γ)
Τρίτον, ομολογούμεν και αποδεχόμεθα ευσεβοφρόνως τα επτά θεία και ιερά της
Εκκλησίας Μυστήρια, άτινα εισί: το Άγιον Βάπτισμα∙ το Άγιον Μύρον∙ η Θεία
Ευχαριστία∙ η Ιεροσύνη∙ ο νόμιμος Γάμος∙ η Μετάνοια και το Ευχέλαιον…
Δ)
Τέταρτον, κρατούμεν τας Αποστολικάς παραδόσεις, ας εδιδάχθημεν, είτε δια λόγου,
είτε δι’ επιστολής των θείων και ιερών Αποστόλων, και μένομεν εν οίς εμάθομεν
και επιστώθημεν…
Ε)
Πέμπτον, συν ταις των Αποστόλων παραδόσεσι, κρατούμεν και αποδεχόμεθα και τας
της Εκκλησίας παραδόσεις, δηλ. τας διορισθείσας υπό των διαδόχων των Αποστόλων…
ΣΤ)
Έκτον, κρατούμεν και αποδεχόμεθα άπαντας τους Ιερούς Κανόνας των πανευφήμων
Αποστόλων, των Επτά Οικουμενικών Συνόδων, των Τοπικών, και των κατά μέρος Αγίων
και Θεοφόρων Πατέρων, των υπό της Οικουμενικής Έκτης εν τω β΄ Κανόνι, και της
Εβδόμης εν τω α΄ επικυρωθέντων, συν τοις Κανόσι δε, αποδεχόμεθα και τα Πρακτικά
των αυτών Αγίων Συνόδων∙ την αυτήν γαρ δύναμιν αμφότερα έχουσιν…
Z) Έβδομον, και δια να ειπούμεν καθολικώς, πάντα όσα η του Χριστού Αγία,
Καθολική, Αποστολική και Ανατολική Εκκλησία, ταύτα και ημείς συναποδεχόμεθα και
συνομολογούμεν∙ όσα δε αυτή αποστρέφεται και αποκηρύττει, ταύτα παρομοίως και
ημείς συναποκηρύττομεν και συναποστρεφόμεθα, ως τέκνα αυτής ειλικρινή τε και
γνήσια.
2ο
Σχόλιο:
Μετά το Ομολογιακό κληροδότημα του Αγίου Κοσμά, έρχεται στην συνέχεια η
«ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» του Αγίου νικοδήμου, όπου φανερώνεται (σύντομα, περιεκτικά)
η ενοποίηση των διαφόρων τμημάτων της Ορθόδοξης Δογματικής και Εκκλησιολογίας.
Εντός της αντικαθρεφτίζεται το πνευματικό-ορθόδοξο (βίωμα) σύστημα αξιών που
κινεί την ύπαρξη του Αγίου. Η επεξηγηματική της «συνόδου» της Κρήτης, σε ότι
αφορά τις εκκλησιολογικές ιεραρχίες της Ορθοδοξίας, ελέγχεται μπροστά στην
«ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» του Αγίου Νικοδήμου.
Η
«σύνοδος» στην Κρήτη εστιάζει την προσοχή της στην αίρεση∙ σηματοδοτεί δηλ. μια
προσπάθεια ανάδυσης «οικουμενιστικής εκκλησίας». Αντίθετα, η διδασκαλία
(ΟΜΟΛΟΓΙΑ) του Αγ. Νικοδήμου αποτελεί ένα ατσάλινο περίβλημα, ένα θεμέλιο της
ορθόδοξης εκκλησιολογίας μέχρι και σήμερα!
Αναμφίβολα,
οι Άγιοι Κοσμάς ο Αιτωλός και Νικόδημος ο Αγιορείτης αποτελούν, στην περίοδο
της Τουρκοκρατίας, τις δυο μεγάλες αντηρίδες της Ορθόδοξης (Αγιορείτικης)
Ομολογίας. Δεν είναι αυθαίρετο να υποστηρίξει κανείς, ότι ο Όσιος Δανιήλ ο
Κατουνακιώτης (1843-1929) αποτελεί την τρίτη μεγάλη ομολογιακή αντηρίδα, ως
συνέχεια του Οσίου Νικοδήμου.
Όταν
το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/λεως εξέδωσε προσκλητήριο διάγγελμα για σύγκλιση
Οικουμενικής Συνόδου προς «αναθεώρησιν όλης της Εκκλησιαστικής Νομοθεσίας και
προσαρμογής αυτής προς την παρούσαν κατάστασιν!... προς συνένωσιν των Εκκλησιών
επί ζητημάτων χωριζόντων αυτάς, περί Μετουσιώσεως, Τυπικού, Λειτουργιών κτλ»,
τότε ο μεγάλος-σοφός Ασκητής Δανιήλ Κατουνακιώτης συμπύκνωσε (κυτάζοντας
προφητικά – κατάματα την μελλοντική «σύνοδο») την ορθόδοξη απάντηση σε μία
πραγματεία του με τίτλο: «Φωνή εξ Αγίου Όρους – Δια την προσεχή Οικουμενικήν
Σύνοδον». Σημειώνει η «Αδελφότης των Δανιηλαίων»:
«…επί
των επάλξεων της Ορθοδοξίας ιστάμενος «και την μάχαιραν του Πνεύματος ο εστι
ρήμα Θεού» έχων ηκονημένην, κατέσφαξε το ψεύδος, την πλάνην και την απάτην∙
μαρτυρούσι δε τούτο τα κατά των διαφόρων αιρετικών, Μακρακιστών, Χιλιαστών και
άλλων, Θεόσοφα Αυτού συγγράμματα».
3ο
Σχόλιο:
Του Οσίου Δανιήλ, ανθρωπίνως, του έλειπε η προοπτική του χρόνου, μιας και δεν
υπάρχει καθρέπτης για το χρόνο. Με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος έγκαιρα
αντιλήφθηκε ότι θα έλθει στην Εκκλησία μια οργανωμένη «συνοδική» (αιρετική)
απόκλιση εκ της Ορθοδοξίας. Γνώρισε, 96 χρόνια πιο μπροστά, το ακριβές
περιεχόμενο της ψευδοσυνόδου της Κρήτης, της εποχής μας. Πράγματι ξεπέρασε την
ιστορική σχετικότητα! «Η προβαλλομένη ένωσις με τοιαύτα της Νέας Συνόδου
Διαγγέλματα, όχι μόνον δεν τα ωφελήση, αλλά και εις τα καίρια θα βλάψη ημάς»
(Όσιος Δανιήλ ο Κατουνακιώτης – Σελ. 36). Έτσι τοποθετούνται – ομολογούν οι
πραγματικοί (στο φρόνημα) Αγιορείτες!
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ