Ἡ κοσμικὴ ἐξουσία τοῦ ἀντιχρίστου καὶ ὁ διωγμὸς τῶν πιστῶν
Ὁ ἀντίχριστος, ὅμως, θὰ ἔχει καὶ κοσμικὴ ἐξουσία καὶ γι᾿ αὐτὸ θὰ προσπαθήσει νὰ μετατρέψει τίς «θεολογικές» του θέσεις σὲ ἕνα ἐφαρμοσμένο θρησκευτικό, φιλοσοφικό, ἠθικὸ καὶ κοινωνικὸ σύστημα πάνω στὴ γῆ, κάτι ποὺ δὲν εἶναι στὴν πραγματικότητα καὶ ποὺ δὲν πρέπει νὰ ἐπιδιώκεται ποτὲ νὰ γίνει ὁ Χριστιανισμός:
Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι Ἠθικὸν ἢ Κοινωνικὸν Σύστημα ἢ Πολιτισμός.
Εἶναι, ὅμως, ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ σημεῖα ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἔχει πάντα ὑπόψη του ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ «θεολογία» τοῦ ἀντιχρίστου, ὥστε νὰ μὴν πέσει στὴν παγίδα τῆς πλάνης του.
Μὲ αὐτὴ τὴν κίνησή του θὰ γίνει ἀποδεκτὸς ἀπ᾿ ὅλες τίς ἰδεολογίες, τίς πολιτικὲς παρατάξεις, τοὺς μεγάλους οἰκονομικοὺς παράγοντες καὶ τίς μεγάλες ἑταιρεῖες καὶ ἱδρύματα, τίς «ἠθικές», τίς φιλοσοφίες καὶ τὰ θρησκευτικὰ συστήματα, ὡς ὁ ἄνθρωπος - θεὸς ποὺ ἔφερε πάνω στὴ Γῆ ἐκεῖνο τὸ τέλειο καὶ δίκαιο σύστημα ποὺ ἀναζητοῦσαν, ἄσχετα μὲ τὸ ἂν ἡ «ὑπέροχη ἠθική» του δὲ θὰ ἔχει καμία σχέση μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Γιατί ἄλλο ἡ ἠθικὴ καὶ ἄλλο τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι, θὰ ἔχει τὸ «ἠθικό», «ἐπιστημονικό», «θεολογικό», «λογικὸ» καὶ «λαϊκὸ» ἔρεισμα νὰ μπορεῖ (ἐπικαλούμενος τὴν ἰσότητα, τὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀσφάλεια καὶ πολλὰ ἄλλα) νὰ πιέζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ δεχτοῦν νὰ βάλουν ἕνα χαρακτηριστικό - χάραγμα στὸ δεξὶ τους χέρι ἢ στὸ μέτωπό τους, ὥστε μόνο ὅσοι τὸ λάβουν αὐτὸ σὰν πιστοποιητικό τῆς ὑποταγῆς τους, νὰ μποροῦν νὰ ἀγοράζουν ἢ νὰ πωλοῦν:
Εἶναι, ὅμως, ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ σημεῖα ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἔχει πάντα ὑπόψη του ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ «θεολογία» τοῦ ἀντιχρίστου, ὥστε νὰ μὴν πέσει στὴν παγίδα τῆς πλάνης του.
Μὲ αὐτὴ τὴν κίνησή του θὰ γίνει ἀποδεκτὸς ἀπ᾿ ὅλες τίς ἰδεολογίες, τίς πολιτικὲς παρατάξεις, τοὺς μεγάλους οἰκονομικοὺς παράγοντες καὶ τίς μεγάλες ἑταιρεῖες καὶ ἱδρύματα, τίς «ἠθικές», τίς φιλοσοφίες καὶ τὰ θρησκευτικὰ συστήματα, ὡς ὁ ἄνθρωπος - θεὸς ποὺ ἔφερε πάνω στὴ Γῆ ἐκεῖνο τὸ τέλειο καὶ δίκαιο σύστημα ποὺ ἀναζητοῦσαν, ἄσχετα μὲ τὸ ἂν ἡ «ὑπέροχη ἠθική» του δὲ θὰ ἔχει καμία σχέση μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Γιατί ἄλλο ἡ ἠθικὴ καὶ ἄλλο τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι, θὰ ἔχει τὸ «ἠθικό», «ἐπιστημονικό», «θεολογικό», «λογικὸ» καὶ «λαϊκὸ» ἔρεισμα νὰ μπορεῖ (ἐπικαλούμενος τὴν ἰσότητα, τὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀσφάλεια καὶ πολλὰ ἄλλα) νὰ πιέζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ δεχτοῦν νὰ βάλουν ἕνα χαρακτηριστικό - χάραγμα στὸ δεξὶ τους χέρι ἢ στὸ μέτωπό τους, ὥστε μόνο ὅσοι τὸ λάβουν αὐτὸ σὰν πιστοποιητικό τῆς ὑποταγῆς τους, νὰ μποροῦν νὰ ἀγοράζουν ἢ νὰ πωλοῦν:
«καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μὴ τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς (=666)» Ἀποκάλυψις 13, 16-18
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι θὰ ἐπιβάλλει οἰκονομικὸ καὶ κοινωνικὸ ἀποκλεισμὸ σὲ ὅσους δὲ θὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὸ μέτρο του, ἔχοντας τὴ στήριξη τῆς διαμορφωμένης ἀπὸ ἐκεῖνον κοινῆς γνώμης, ποὺ θὰ θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ «ἠθικό», τὸ «σωστό», τὸ «ἐπιστημονικό», τὸ «ἀγαπητικό», τὸ «δίκαιο» καὶ τὸ «λογικό».
Τότε θὰ παραχωρηθεῖ μιὰ πολὺ μεγάλη θλίψη γιὰ τοὺς πιστούς, ποὺ δὲ θὰ ἔχει ἀντίστοιχο προηγούμενο ποτὲ ξανὰ μέσα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία.
Ἐξαιτίας τοῦ μεγέθους της γίνεται, μάλιστα, ἰδιαίτερη μνεία της στὴν Ἁγία Γραφή:
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι θὰ ἐπιβάλλει οἰκονομικὸ καὶ κοινωνικὸ ἀποκλεισμὸ σὲ ὅσους δὲ θὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὸ μέτρο του, ἔχοντας τὴ στήριξη τῆς διαμορφωμένης ἀπὸ ἐκεῖνον κοινῆς γνώμης, ποὺ θὰ θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ «ἠθικό», τὸ «σωστό», τὸ «ἐπιστημονικό», τὸ «ἀγαπητικό», τὸ «δίκαιο» καὶ τὸ «λογικό».
Τότε θὰ παραχωρηθεῖ μιὰ πολὺ μεγάλη θλίψη γιὰ τοὺς πιστούς, ποὺ δὲ θὰ ἔχει ἀντίστοιχο προηγούμενο ποτὲ ξανὰ μέσα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία.
Ἐξαιτίας τοῦ μεγέθους της γίνεται, μάλιστα, ἰδιαίτερη μνεία της στὴν Ἁγία Γραφή:
«ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται. καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι» Κατὰ Ματθαῖον 24, 21-22
«ἐκείνη ἡ ἡμέρα θλίψεως, οἵα οὐκ ἐγενήθη ἀφ᾽ οὗ ἐγενήθησαν ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης» Δανιὴλ 12, 1 Μετάφραση Ἑβδομήκοντα
«καὶ ἔσται καιρὸς θλίψεως θλῖψις οἵα οὐ γέγονεν ἀφ᾿ οὗ γεγένηται ἔθνος ἐπὶ τῆς γῆς ἕως τοῦ καιροῦ ἐκείνου» Δανιὴλ 12, 1, Μετάφραση Θεοδοτίωνα
Daniel 12 Interlinear Bible (μασοριτικὸ κείμενο)
Αὐτοὶ ποὺ θὰ μαρτυρήσουν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη μὲ τὸν ἕνα ἢ μὲ τὸν ἄλλο τρόπο ἢ μὲ ὅλους μαζί, πιστεύεται ὅτι θὰ εἶναι οἱ μεγαλύτεροι καὶ οἱ ἐνδοξότεροι Μάρτυρες.
Καὶ αὐτό, διότι θὰ ἔχουν νὰ παλέψουν, ὄχι μόνο μὲ τὰ ὄργανα καὶ τὰ μέσα τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν ἴδιο τὸ διάβολο, τοῦ ὁποίου ἡ δύναμη, ποὺ ἔχει «δεθεῖ» μέ τὸ θάνατο καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, θὰ ἀπελευθερωθεῖ στὶς ἔσχατες ἡμέρες σὲ μέγιστο βαθμό, ὡς μιὰ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ:
«ἐκείνη ἡ ἡμέρα θλίψεως, οἵα οὐκ ἐγενήθη ἀφ᾽ οὗ ἐγενήθησαν ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης» Δανιὴλ 12, 1 Μετάφραση Ἑβδομήκοντα
«καὶ ἔσται καιρὸς θλίψεως θλῖψις οἵα οὐ γέγονεν ἀφ᾿ οὗ γεγένηται ἔθνος ἐπὶ τῆς γῆς ἕως τοῦ καιροῦ ἐκείνου» Δανιὴλ 12, 1, Μετάφραση Θεοδοτίωνα
Daniel 12 Interlinear Bible (μασοριτικὸ κείμενο)
Αὐτοὶ ποὺ θὰ μαρτυρήσουν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη μὲ τὸν ἕνα ἢ μὲ τὸν ἄλλο τρόπο ἢ μὲ ὅλους μαζί, πιστεύεται ὅτι θὰ εἶναι οἱ μεγαλύτεροι καὶ οἱ ἐνδοξότεροι Μάρτυρες.
Καὶ αὐτό, διότι θὰ ἔχουν νὰ παλέψουν, ὄχι μόνο μὲ τὰ ὄργανα καὶ τὰ μέσα τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν ἴδιο τὸ διάβολο, τοῦ ὁποίου ἡ δύναμη, ποὺ ἔχει «δεθεῖ» μέ τὸ θάνατο καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, θὰ ἀπελευθερωθεῖ στὶς ἔσχατες ἡμέρες σὲ μέγιστο βαθμό, ὡς μιὰ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ:
«Καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ» Ἀποκάλυψις 20, 7
(Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὰ χίλια χρόνια εἶναι σχηματικὸς ἀριθμὸς καὶ ἀναφέρονται στὴ συμβασιλεία τῶν Ἁγίων μὲ τὸν Χριστό:
(Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὰ χίλια χρόνια εἶναι σχηματικὸς ἀριθμὸς καὶ ἀναφέρονται στὴ συμβασιλεία τῶν Ἁγίων μὲ τὸν Χριστό:
«μακάριος καὶ ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ· ἐπὶ τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν, ἀλλ᾿ ἔσονται ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ βασιλεύσουσι μετ᾿ αὐτοῦ χίλια ἔτη» Ἀποκάλυψις 20, 6
Συγκεκριμένα, ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς λέει ὅτι αὐτὰ εἶναι τὰ χρόνια ποὺ μεσολαβοῦν ἀπὸ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ μέχρι τὴν ἐμφάνιση τοῦ ἀντιχρίστου, ποὺ θὰ συμπέσει μὲ τὴν πλήρη ἀπελευθέρωση τῆς δύναμης τοῦ διαβόλου.
Καὶ ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι, διότι ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, ὄντως συμβασιλεύουν μὲ τὸ Χριστό, λαμβάνοντας τιμές, δόξα καὶ τὴν ἐξουσία νὰ ἐπιτελοῦν πλεῖστα θαύματα: π.χ. ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, ὁ Ἅγιος Γεράσιμος, ἡ Ἁγία Παρασκευὴ κ.ἄ.)
Ἀλλὰ καὶ ἡ ψυχοσύνθεσή τους θὰ εἶναι πολὺ πιὸ πολύπλοκη ἀπὸ τίς παλαιότερες γενιές, ἐξαιτίας τοῦ μεγάλου ἀριθμοῦ τῶν ἀναγκῶν, τῶν συνηθειῶν καὶ τῶν ἐρεθισμάτων τῆς κοινωνίας τῆς ἐποχῆς τους, κάτι ποὺ θὰ καθιστᾷ τὴ θλίψη τους πολύπλευρη καὶ πάρα πολὺ σύνθετη.
Συγκεκριμένα, ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς λέει ὅτι αὐτὰ εἶναι τὰ χρόνια ποὺ μεσολαβοῦν ἀπὸ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ μέχρι τὴν ἐμφάνιση τοῦ ἀντιχρίστου, ποὺ θὰ συμπέσει μὲ τὴν πλήρη ἀπελευθέρωση τῆς δύναμης τοῦ διαβόλου.
Καὶ ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι, διότι ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, ὄντως συμβασιλεύουν μὲ τὸ Χριστό, λαμβάνοντας τιμές, δόξα καὶ τὴν ἐξουσία νὰ ἐπιτελοῦν πλεῖστα θαύματα: π.χ. ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, ὁ Ἅγιος Γεράσιμος, ἡ Ἁγία Παρασκευὴ κ.ἄ.)
Ἀλλὰ καὶ ἡ ψυχοσύνθεσή τους θὰ εἶναι πολὺ πιὸ πολύπλοκη ἀπὸ τίς παλαιότερες γενιές, ἐξαιτίας τοῦ μεγάλου ἀριθμοῦ τῶν ἀναγκῶν, τῶν συνηθειῶν καὶ τῶν ἐρεθισμάτων τῆς κοινωνίας τῆς ἐποχῆς τους, κάτι ποὺ θὰ καθιστᾷ τὴ θλίψη τους πολύπλευρη καὶ πάρα πολὺ σύνθετη.
Παράλληλα, ἐκτὸς ἀπὸ τόν στιγματισμὸ καὶ τὸν κοινωνικὸ ἀποκλεισμό, τὴν πεῖνα, τὴν ἔλλειψη ἰατροφαρμακευτικῆς περίθαλψης, τὴν ἔνδειά τους, λόγῳ τῆς ἀφαίρεσης τῶν περιουσιακῶν στοιχείων τους καὶ τὸ αἴσθημα ἀδικίας ποὺ θὰ τοὺς πνίγει, ἡ πρόκληση τῆς ἁμαρτίας, ἡ δαιμονικὴ ἐνέργεια, ἡ γλυκύτητα καὶ ἡ γοητεία τοῦ ἀντιχρίστου, ποὺ θὰ δημιουργοῦν αἴσθημα συμπάθειας καὶ ἐμπιστοσύνης στὸ πρόσωπό του, ἡ ἀκαταμάχητη πειθώ του, ἡ Ἐπιστήμη καὶ ἡ Τεχνολογία ποὺ θὰ ἔχει στὴ διάθεσή του, τὰ ψευδοθαύματά του καὶ ἡ πιθανὴ ἀπόκρυψη τῆς αἴσθησης τῆς Θείας Χάριτος, θὰ καθιστοῦν ἀφόρητο τὸ μαρτύριο, τόσο τοῦ σώματος, ὅσο καὶ τῆς συνείδησης γι᾿ αὐτούς.
Αὐτὴ ἡ θλίψη θὰ κρατήσει περίπου τριάμισι χρόνια.
Στὸ βιβλίο τοῦ Δανιὴλ φαίνεται ὅτι ὑπάρχει μιὰ ἀναφορὰ γιὰ τὸ ἀκριβὲς χρονικὸ διάστημα ποὺ αὐτὴ θὰ διαρκέσει.
Συγκεκριμένα, μακαρίζονται αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀντέξουν νὰ φτάσουν τίς χίλιες τριακόσιες τριάντα πέντε ἡμέρες:
Αὐτὴ ἡ θλίψη θὰ κρατήσει περίπου τριάμισι χρόνια.
Στὸ βιβλίο τοῦ Δανιὴλ φαίνεται ὅτι ὑπάρχει μιὰ ἀναφορὰ γιὰ τὸ ἀκριβὲς χρονικὸ διάστημα ποὺ αὐτὴ θὰ διαρκέσει.
Συγκεκριμένα, μακαρίζονται αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀντέξουν νὰ φτάσουν τίς χίλιες τριακόσιες τριάντα πέντε ἡμέρες:
«μακάριος ὁ ἐμμένων, καὶ συνάξει εἰς ἡμέρας χιλίας τριακοσίας τριάκοντα πέντε» Δανιὴλ 12, 12 Μετάφραση Ἑβδομήκοντα, Daniel 12 Swete's Septuagint
«μακάριος ὁ ὑπομένων καὶ φθάσας εἰς ἡμέρας χιλίας τριακοσίας τριάκοντα πέντε» Δανιὴλ 12, 12 Μετάφραση Θεοδοτίωνα, DnTh 12
https://biblehub.com/interlinear/daniel/12-12.htm (μασοριτικὸ κείμενο)
Τὸ γεγονὸς τῆς ἐνθρόνισης τοῦ ἀντιχρίστου θὰ ἀκολουθήσουν πολλὰ βλάσφημα λόγια του γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ γιὰ τοὺς Ἁγίους τοῦ Οὐρανοῦ, καθὼς ἐπίσης καὶ ὁ σφοδρὸς διωγμὸς τῶν πιστῶν, τὰ ψυχοσωματικὰ μαρτύρια καὶ ὁ θάνατος πολλῶν ἀπὸ αὐτούς:
https://biblehub.com/interlinear/daniel/12-12.htm (μασοριτικὸ κείμενο)
Τὸ γεγονὸς τῆς ἐνθρόνισης τοῦ ἀντιχρίστου θὰ ἀκολουθήσουν πολλὰ βλάσφημα λόγια του γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ γιὰ τοὺς Ἁγίους τοῦ Οὐρανοῦ, καθὼς ἐπίσης καὶ ὁ σφοδρὸς διωγμὸς τῶν πιστῶν, τὰ ψυχοσωματικὰ μαρτύρια καὶ ὁ θάνατος πολλῶν ἀπὸ αὐτούς:
«Καὶ ἐδόθῃ αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίας καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία [πόλεμον] ποιῆσαι μῆνας τεσσεράκοντα καὶ δύο (=τριάμισι χρόνια). καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας, καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος» Ἀποκάλυψις 13, 5-7
«ὅτι εἰς καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ (=τριάμισι χρόνια) ἡ συντέλεια χειρῶν ἀφέσεως λαοῦ ἁγίου, καὶ συντελεσθήσεται πάντα ταῦτα» Δανιὴλ 12, 7 Μετάφραση Ἑβδομήκοντα, Daniel 12 Swete's Septuagint
(Νὰ σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι ἡ λέξη «χειρῶν» ἔχει καὶ τὴ σημασία «δύναμη», ἐνῶ ἡ λέξῃ «ἀφέσεως» μπορεῖ νὰ νοηθεῖ μὲ τὴ θετικὴ σημασία τῆς «ἀπελευθέρωσης», ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀρνητικὴ σημασία τῆς «ἐξουθένωσης».
Ἔτσι, ἡ φράση «ἡ συντέλεια χειρῶν ἀφέσεως λαοῦ ἁγίου» μπορεῖ νὰ σημαίνει «ἡ πραγμάτωση τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς δύναμης τοῦ Ἁγίου λαοῦ», ἀλλὰ καὶ «ἡ πραγμάτωση τῆς ἐξουθένωσης τῆς δύναμης τοῦ Ἁγίου λαοῦ», περιγράφοντας, ὅμως, στὴν οὐσία τὸ ἴδιο γεγονός).
(Νὰ σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι ἡ λέξη «χειρῶν» ἔχει καὶ τὴ σημασία «δύναμη», ἐνῶ ἡ λέξῃ «ἀφέσεως» μπορεῖ νὰ νοηθεῖ μὲ τὴ θετικὴ σημασία τῆς «ἀπελευθέρωσης», ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀρνητικὴ σημασία τῆς «ἐξουθένωσης».
Ἔτσι, ἡ φράση «ἡ συντέλεια χειρῶν ἀφέσεως λαοῦ ἁγίου» μπορεῖ νὰ σημαίνει «ἡ πραγμάτωση τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς δύναμης τοῦ Ἁγίου λαοῦ», ἀλλὰ καὶ «ἡ πραγμάτωση τῆς ἐξουθένωσης τῆς δύναμης τοῦ Ἁγίου λαοῦ», περιγράφοντας, ὅμως, στὴν οὐσία τὸ ἴδιο γεγονός).
«ὅτι εἰς καιρὸν καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ (=τριάμισι χρόνια) ἐν τῷ συντελεσθῆναι διασκορπισμὸν [χειρὸς λαοῦ ἡγιασμένου] γνώσονται πάντα ταῦτα» Δανιὴλ 12, 7 Μετάφραση Θεοδοτίωνα, DnTh 12
(Νὰ σημειωθεῖ, ἐπίσης, ὅτι ἡ φράση [χειρὸς λαοῦ ἡγιασμένου] δὲν ὑπάρχει σὲ ὅλα τὰ κείμενα τῆς μετάφρασης τοῦ Θεοδοτίωνα ποὺ κυκλοφοροῦν.
Ἡ παρουσία της δίνει στὴ λέξη: «διασκορπισμὸν» τὴν πιθανὴ σημασία «συντριβή».
Ἔτσι, ἡ φράση: «διασκορπισμὸν χειρὸς λαοῦ ἡγιασμένου» φαίνεται νὰ ἀποκτᾷ τὸ νόημα: «συντριβὴ τῆς δύναμης τοῦ Ἁγίου λαοῦ»).
https://biblehub.com/interlinear/daniel/12-7.htm (μασοριτικὸ κείμενο)
Ἄς μὴ μᾶς ἐκπλήσσει τὸ γεγονὸς ὅτι θὰ βλασφημήσει τὸν Θεὸ τοῦ Οὐρανοῦ, ἂν καὶ αὐτὸς θὰ ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι θεός.
Ἴσα ἴσα ποὺ αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ λεπτὸ σημεῖο τῆς «θεολογίας» του, τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ προσέξουν καὶ νὰ ἔχουν διαρκῶς στὸ νοῦ τους οἱ πιστοὶ γιὰ νὰ μὴν πλανηθοῦν.
Ὁ Χριστὸς ὡς Θεάνθρωπος ἔχει δυὸ φυσικὰ θελήματα, ἕνα γιά τὴν κάθε φύση Του (θεία καὶ ἀνθρώπινη), ἀλλὰ δὲν ἔχει γνωμικό/προσωπικὸ θέλημα, διότι δὲν διαθέτει τὴν δύναμη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ποὺ ὀνομάζεται γνώμη/ἄποψη, καθὼς ἡ ἀνθρώπινη φύση Του δέχεται ἄμεση ἀποκάλυψη ἀπὸ τὴ θεία καὶ μπορεῖ νὰ γνωρίζει τὰ πάντα ἔτσι ὅπως πραγματικὰ εἶναι.
Ἡ ἀνθρώπινη θέλησή Του δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ θέλημα τῆς θείας φύσης Του καὶ συνεπῶς καὶ τὸ θέλημα τοῦ Πατέρα Του, λόγῳ τῆς ὑποστατικῆς ἕνωσης τῶν δυὸ φύσεών Του.
Ἀντίθετα, ὁ ἀντίχριστος, ὡς ἁπλὸς ἄνθρωπος ποὺ θὰ εἶναι, θὰ ἔχει γνωμικὸ θέλημα, κάτι ποὺ θὰ προσθέσει στὴ «Χριστολογία» του γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι ὡς Υἱὸς ἔχει διαφορετικὸ θέλημα ἀπὸ ἐκεῖνο τοῦ Θεοῦ Πατέρα:
(Νὰ σημειωθεῖ, ἐπίσης, ὅτι ἡ φράση [χειρὸς λαοῦ ἡγιασμένου] δὲν ὑπάρχει σὲ ὅλα τὰ κείμενα τῆς μετάφρασης τοῦ Θεοδοτίωνα ποὺ κυκλοφοροῦν.
Ἡ παρουσία της δίνει στὴ λέξη: «διασκορπισμὸν» τὴν πιθανὴ σημασία «συντριβή».
Ἔτσι, ἡ φράση: «διασκορπισμὸν χειρὸς λαοῦ ἡγιασμένου» φαίνεται νὰ ἀποκτᾷ τὸ νόημα: «συντριβὴ τῆς δύναμης τοῦ Ἁγίου λαοῦ»).
https://biblehub.com/interlinear/daniel/12-7.htm (μασοριτικὸ κείμενο)
Ἄς μὴ μᾶς ἐκπλήσσει τὸ γεγονὸς ὅτι θὰ βλασφημήσει τὸν Θεὸ τοῦ Οὐρανοῦ, ἂν καὶ αὐτὸς θὰ ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι θεός.
Ἴσα ἴσα ποὺ αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ λεπτὸ σημεῖο τῆς «θεολογίας» του, τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ προσέξουν καὶ νὰ ἔχουν διαρκῶς στὸ νοῦ τους οἱ πιστοὶ γιὰ νὰ μὴν πλανηθοῦν.
Ὁ Χριστὸς ὡς Θεάνθρωπος ἔχει δυὸ φυσικὰ θελήματα, ἕνα γιά τὴν κάθε φύση Του (θεία καὶ ἀνθρώπινη), ἀλλὰ δὲν ἔχει γνωμικό/προσωπικὸ θέλημα, διότι δὲν διαθέτει τὴν δύναμη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ποὺ ὀνομάζεται γνώμη/ἄποψη, καθὼς ἡ ἀνθρώπινη φύση Του δέχεται ἄμεση ἀποκάλυψη ἀπὸ τὴ θεία καὶ μπορεῖ νὰ γνωρίζει τὰ πάντα ἔτσι ὅπως πραγματικὰ εἶναι.
Ἡ ἀνθρώπινη θέλησή Του δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ θέλημα τῆς θείας φύσης Του καὶ συνεπῶς καὶ τὸ θέλημα τοῦ Πατέρα Του, λόγῳ τῆς ὑποστατικῆς ἕνωσης τῶν δυὸ φύσεών Του.
Ἀντίθετα, ὁ ἀντίχριστος, ὡς ἁπλὸς ἄνθρωπος ποὺ θὰ εἶναι, θὰ ἔχει γνωμικὸ θέλημα, κάτι ποὺ θὰ προσθέσει στὴ «Χριστολογία» του γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι ὡς Υἱὸς ἔχει διαφορετικὸ θέλημα ἀπὸ ἐκεῖνο τοῦ Θεοῦ Πατέρα:
«καὶ ποιήσει κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ ὁ βασιλεὺς ὑψωθήσεται καὶ μεγαλυνθήσεται ἐπὶ πάντα θεὸν καὶ λαλήσει ὑπέρογκα καὶ κατευθυνεῖ, μέχρις οὗ συντελεσθῇ ἡ ὀργή, εἰς γὰρ συντέλειαν γίνεται» Δανιὴλ 11, 36 Μετάφραση Θεοδοτίωνα
(Πόση προσοχὴ χρειάζονται σύγχρονες θεολογικὲς καὶ φιλοσοφικὲς θέσεις ποὺ προσδίδουν γνωμικό/προσωπικὸ θέλημα στὸ Χριστό!)
Ἄρα, τὸ πνεῦμα τῆς «θεολογίας» του θὰ ἀρνεῖται τίς πραγματικὲς ἰδιότητες τῆς ὑποστατικῆς ἕνωσης τοῦ Θεανθρώπου, δηλαδὴ θὰ ἀρνεῖται οὐσιαστικὰ τὸ μυστήριο τῆς Σάρκωσής Του:
(Πόση προσοχὴ χρειάζονται σύγχρονες θεολογικὲς καὶ φιλοσοφικὲς θέσεις ποὺ προσδίδουν γνωμικό/προσωπικὸ θέλημα στὸ Χριστό!)
Ἄρα, τὸ πνεῦμα τῆς «θεολογίας» του θὰ ἀρνεῖται τίς πραγματικὲς ἰδιότητες τῆς ὑποστατικῆς ἕνωσης τοῦ Θεανθρώπου, δηλαδὴ θὰ ἀρνεῖται οὐσιαστικὰ τὸ μυστήριο τῆς Σάρκωσής Του:
«καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτὸ ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη» Α' Ἰωάννου 4, 3
Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς λέει ὅτι ἦρθε στὸ ὄνομα τοῦ Πατρός Του, κάτι ποὺ σημαίνει ὅτι δὲν ἔχει γνωμικὸ θέλημα, ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος θὰ ἔρθει στὸ ὄνομα τὸ δικό του, δηλαδὴ θὰ ἔχει γνωμικό/προσωπικὸ θέλημα:
«ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» Κατὰ Ἰωάννην 5, 43
Τὸ παραπάνω δείχνει ὅτι τὸ θέμα τῶν δυὸ φυσικῶν θελημάτων τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι μιὰ θεολογικὴ λεπτομέρεια, ἀλλὰ κάτι ἐξαιρετικὰ σπουδαῖο, ποὺ θὰ φανεῖ πολὺ χρήσιμο στοὺς Χριστιανοὺς τῶν ἐσχάτων γιὰ νὰ μποροῦν νὰ διακρίνουν τὴν πλάνη τοῦ ἀντιχρίστου.
Ὁ Χριστὸς δὲν μποροῦσε νὰ παρακούσει τὸ θέλημα τοῦ Πατρὸς ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ὑποστατικῆς ἕνωσης τῶν δυὸ φύσεών Του.
Γι᾿ αὐτὸ Τὸν ἀκοῦμε νὰ λέει ὅτι δὲν μπορεῖ ἀπὸ μόνος Του νὰ κάνει τίποτα καὶ μάλιστα νὰ τονίζει ὅτι δὲ ζητᾷ τὸ θέλημα τὸ δικό Του, δηλαδὴ τὸ θέλημα τῆς ἀνθρώπινης φύσης Του, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός Του, δηλαδὴ τῆς θείας φύσης Του:
Τὸ παραπάνω δείχνει ὅτι τὸ θέμα τῶν δυὸ φυσικῶν θελημάτων τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι μιὰ θεολογικὴ λεπτομέρεια, ἀλλὰ κάτι ἐξαιρετικὰ σπουδαῖο, ποὺ θὰ φανεῖ πολὺ χρήσιμο στοὺς Χριστιανοὺς τῶν ἐσχάτων γιὰ νὰ μποροῦν νὰ διακρίνουν τὴν πλάνη τοῦ ἀντιχρίστου.
Ὁ Χριστὸς δὲν μποροῦσε νὰ παρακούσει τὸ θέλημα τοῦ Πατρὸς ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ὑποστατικῆς ἕνωσης τῶν δυὸ φύσεών Του.
Γι᾿ αὐτὸ Τὸν ἀκοῦμε νὰ λέει ὅτι δὲν μπορεῖ ἀπὸ μόνος Του νὰ κάνει τίποτα καὶ μάλιστα νὰ τονίζει ὅτι δὲ ζητᾷ τὸ θέλημα τὸ δικό Του, δηλαδὴ τὸ θέλημα τῆς ἀνθρώπινης φύσης Του, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός Του, δηλαδὴ τῆς θείας φύσης Του:
«οὐ δύναμαι ἐγὼ ποιεῖν ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ οὐδέν. καθὼς ἀκούω κρίνῳ, καὶ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ δικαία ἐστίν· ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρὸς» Κατὰ Ἰωάννην 5, 30
Ἄν εἶχε γνώμη/ἄποψη, τότε θὰ μποροῦσε νὰ ἀρνηθεῖ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός, ὅπως θὰ τὸ κάνει ὁ ἀντίχριστος.
Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι στὴ «θεολογία» του θὰ «διασπάσει» τὸ θέλημα τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδας καὶ συνεπῶς καὶ τὴν ἑνότητά Τούς, προσδίδοντας σὲ κάθε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὴ δική του γνωμική/προσωπικὴ θέληση.
(Ἄραγε, ἐμεῖς πόσο καλὰ γνωρίζουμε τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴ βεβαιότητα ὅτι δὲ θὰ πλανηθοῦμε ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο;)
Ἔτσι, δὲν εἶναι καθόλου ἀπίθανο νὰ ἰσχυριστεῖ στοὺς Χριστιανοὺς ὅτι σὰν «Χριστὸς» ποὺ εἶναι, κατέβηκε πρὶν ἀπὸ τὴν «προγραμματισμένη» ὥρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας στὸν κόσμο, ἐπειδὴ δὲν ἄντεχε ἄλλο νὰ βλέπει (ἀπὸ τὴν πολλή του «ἀγάπη») τὰ βάσανα, τοὺς ἀλληλοσκοτωμούς, τίς ἀσθένειες, τίς θλίψεις, τίς διακρίσεις, τίς ἀδικίες, τὴν πεῖνα, τὴ δυστυχία, τὴν καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος (!) καὶ τοὺς πολέμους πάνω στὴ γῆ, «τσουγκρίζοντάς» τὸ προσωπικὸ θέλημά του μὲ ἐκεῖνο τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ποὺ εἶναι σκληρὸς τιμωρὸς καὶ δὲν καταλαβαίνει ἀπὸ ἀνθρώπινα, ὅπως μπορεῖ νὰ καταλαβαίνει αὐτὸς ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἄλλα πολλὰ παρόμοια βλάσφημα ψέματα:
Ἄν εἶχε γνώμη/ἄποψη, τότε θὰ μποροῦσε νὰ ἀρνηθεῖ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός, ὅπως θὰ τὸ κάνει ὁ ἀντίχριστος.
Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι στὴ «θεολογία» του θὰ «διασπάσει» τὸ θέλημα τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδας καὶ συνεπῶς καὶ τὴν ἑνότητά Τούς, προσδίδοντας σὲ κάθε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὴ δική του γνωμική/προσωπικὴ θέληση.
(Ἄραγε, ἐμεῖς πόσο καλὰ γνωρίζουμε τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴ βεβαιότητα ὅτι δὲ θὰ πλανηθοῦμε ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο;)
Ἔτσι, δὲν εἶναι καθόλου ἀπίθανο νὰ ἰσχυριστεῖ στοὺς Χριστιανοὺς ὅτι σὰν «Χριστὸς» ποὺ εἶναι, κατέβηκε πρὶν ἀπὸ τὴν «προγραμματισμένη» ὥρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας στὸν κόσμο, ἐπειδὴ δὲν ἄντεχε ἄλλο νὰ βλέπει (ἀπὸ τὴν πολλή του «ἀγάπη») τὰ βάσανα, τοὺς ἀλληλοσκοτωμούς, τίς ἀσθένειες, τίς θλίψεις, τίς διακρίσεις, τίς ἀδικίες, τὴν πεῖνα, τὴ δυστυχία, τὴν καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος (!) καὶ τοὺς πολέμους πάνω στὴ γῆ, «τσουγκρίζοντάς» τὸ προσωπικὸ θέλημά του μὲ ἐκεῖνο τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ποὺ εἶναι σκληρὸς τιμωρὸς καὶ δὲν καταλαβαίνει ἀπὸ ἀνθρώπινα, ὅπως μπορεῖ νὰ καταλαβαίνει αὐτὸς ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἄλλα πολλὰ παρόμοια βλάσφημα ψέματα:
«τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτὸς ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν» Α' Ἰωάννου 2, 22
Καὶ εἴπαμε στοὺς Χριστιανούς, διότι στοὺς Ἑβραίους, θὰ παρουσιάσει ἕνα ἄλλο του «ἐγώ», ἀφήνοντας μᾶλλον νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Μεσσίας καὶ ὄχι ὁ ἱστορικὸς Ἰησοῦς Χριστός.
Ἴσως, ἀναμείξει μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ καὶ ἄσχετα πράγματα, ὅπως εἶναι, γιὰ παράδειγμα, κάποια ἐξωγήινη ἀπειλὴ κ.ἄ.
Καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ ἰσχυριστεῖ πολὺ περισσότερο γιὰ νὰ πείσει τοὺς «ἀγαπολόγους» καὶ «ἠθικοὺς ὀπαδούς του, ποὺ θὰ σκανδαλίζονται, ὅταν θὰ βλέπουν νὰ ἔρχονται οἱ τιμωρίες τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο καὶ νὰ ἀμαυρώνεται ἡ εἰκόνα τοῦ ἴδιου καὶ τῆς βασιλείας του:
Καὶ εἴπαμε στοὺς Χριστιανούς, διότι στοὺς Ἑβραίους, θὰ παρουσιάσει ἕνα ἄλλο του «ἐγώ», ἀφήνοντας μᾶλλον νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Μεσσίας καὶ ὄχι ὁ ἱστορικὸς Ἰησοῦς Χριστός.
Ἴσως, ἀναμείξει μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ καὶ ἄσχετα πράγματα, ὅπως εἶναι, γιὰ παράδειγμα, κάποια ἐξωγήινη ἀπειλὴ κ.ἄ.
Καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ ἰσχυριστεῖ πολὺ περισσότερο γιὰ νὰ πείσει τοὺς «ἀγαπολόγους» καὶ «ἠθικοὺς ὀπαδούς του, ποὺ θὰ σκανδαλίζονται, ὅταν θὰ βλέπουν νὰ ἔρχονται οἱ τιμωρίες τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο καὶ νὰ ἀμαυρώνεται ἡ εἰκόνα τοῦ ἴδιου καὶ τῆς βασιλείας του:
«Καὶ ὁ πέμπτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ θηρίου· καὶ ἐγένετο ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἐσκοτωμένη (=σκοτεινιασμένη), καὶ ἐμασῶντο τὰς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ πόνου. καὶ ἐβλασφήμησαν τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καὶ ἐκ τῶν ἑλκῶν αὐτῶν, καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν» Ἀποκάλυψις 16, 10 -11
Στὸ σημεῖο αὐτό, πάντως, ξαναβλέπουμε ὅτι μέσα ἀπὸ τὴν προσπάθεια τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας νὰ μιμηθεῖ μὲ κακέκτυπο τρόπο τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ βλασφημήσει τὸν Θεὸ Πατέρα, βγαίνει ἔμμεσα ἀληθινὴ θεολογία.
Καὶ τοῦτο γιατί ὁμολογεῖται ὅτι ἡ μία φύση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἴδια μὲ τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ἄσχετα μὲ τὸ ἂν ὁ ἀντίχριστος ἰσχυριστεῖ βλάσφημα ὅτι ὁ Υἱὸς ἔχει διαφορετικὸ θέλημα ἀπὸ αὐτὸ τοῦ Πατέρα
Ἀκόμα καὶ ἡ ἀπόπειρα ἀπομίμησης τῆς Ἁγίας Τριάδας, στὸ σχῆμα ἀντίχριστος - διάβολος - εἰκόνα, φανερώνει τὴν Τριαδικότητα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.
Τὸ μέγεθος τοῦ διωγμοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ βαθμὸς τῆς ἀνομίας καὶ τῆς πνευματικῆς σύγχυσης καὶ σήψης ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἐξαιτίας τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸ θέλημά Του, ἔκανε τὸν Ἴδιο τὸν Χριστὸ νὰ ἀναρωτηθεῖ μελαγχολικά:
«πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» Κατὰ Λουκᾶν 18, 8
Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι θὰ βρεθοῦν κάποιοι λίγοι ποὺ θὰ φυλάξουν τὴν πίστη καὶ θὰ ὑπομείνουν μέχρι τέλους τὸ μαρτύριο.
Ἀλλὰ θὰ εἶναι πολὺ λίγοι...
Στὸ σημεῖο αὐτό, πάντως, ξαναβλέπουμε ὅτι μέσα ἀπὸ τὴν προσπάθεια τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας νὰ μιμηθεῖ μὲ κακέκτυπο τρόπο τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ βλασφημήσει τὸν Θεὸ Πατέρα, βγαίνει ἔμμεσα ἀληθινὴ θεολογία.
Καὶ τοῦτο γιατί ὁμολογεῖται ὅτι ἡ μία φύση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἴδια μὲ τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ἄσχετα μὲ τὸ ἂν ὁ ἀντίχριστος ἰσχυριστεῖ βλάσφημα ὅτι ὁ Υἱὸς ἔχει διαφορετικὸ θέλημα ἀπὸ αὐτὸ τοῦ Πατέρα
Ἀκόμα καὶ ἡ ἀπόπειρα ἀπομίμησης τῆς Ἁγίας Τριάδας, στὸ σχῆμα ἀντίχριστος - διάβολος - εἰκόνα, φανερώνει τὴν Τριαδικότητα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.
Τὸ μέγεθος τοῦ διωγμοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ βαθμὸς τῆς ἀνομίας καὶ τῆς πνευματικῆς σύγχυσης καὶ σήψης ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἐξαιτίας τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸ θέλημά Του, ἔκανε τὸν Ἴδιο τὸν Χριστὸ νὰ ἀναρωτηθεῖ μελαγχολικά:
«πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» Κατὰ Λουκᾶν 18, 8
Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι θὰ βρεθοῦν κάποιοι λίγοι ποὺ θὰ φυλάξουν τὴν πίστη καὶ θὰ ὑπομείνουν μέχρι τέλους τὸ μαρτύριο.
Ἀλλὰ θὰ εἶναι πολὺ λίγοι...
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»