Όσο ξεδιπλώνονται τα γεγονότα των χαλεπών καιρών μας, τόσο περισσότερο αναδεικνύεται το μέγεθος του κενού που άφησε πίσω του το άστρο της Ορθοδοξίας που ονομάζεται Αυγουστίνος Καντιώτης.
Ο ομολογητής Επίσκοπος, ο φλογερός ιεροκήρυκας, ο χαρισματικός προφήτης, ο πολυγραφότατος συγγραφέας και λόγιος, ο φιλάνθρωπος ποιμένας, η χρυσοστομική φωνή της Εκκλησίας, το ράσο που σκέπασε προστατευτικά όλη την Ελλάδα, η ψυχωμένη καρδιά του γένους, ο αντίλαλος του Κοσμά του Αιτωλού, του Προφήτη Ηλία, του Ιωάννη του Βαπτιστή, αυτός είναι ο πατέρας Αυγουστίνος.
Έσειε τον άμβωνα. Κεραυνοβολούσε τις συνειδήσεις. Πύρωνε τις καρδιές. Ύψωνε τα φρονήματα. Θεράπευε κοινωνικές πληγές. Προκαλούσε σεισμό σε όλες τις Αρχές και τις Εξουσίες που έβαζαν το μπόι τους πιο ψηλά από τον Θεό.
Ο Αυγουστίνος Καντιώτης στην εποχή μας έχει γίνει συνώνυμος με τη λέξη: «Αφύπνιση». Ο λόγος του κρυστάλλινος, όχι απλά δεν θολώνει με το πέρας του χρόνου, άλλα γίνεται ολοένα και πιο λαμπερός, πιο διαυγής, πιο επίκαιρος μπροστά στο σκοτάδι του κόσμου. Ο π. Αυγουστίνος συνεχίζει να ξυπνάει ψυχές από τον λήθαργο, και να επιτελεί άφταστο ποιμαντικό έργο, ακόμα και 13 χρόνια αφότου αναχώρησε η ψυχή του για την Άνω Ιερουσαλήμ.
Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε ότι «έχουν οι άνθρωποι τα σχέδιά τους έχει και ο Θεός τα δικά Του». Σε όλα τα ανθρώπινα μέτρα, υπάρχουν πνευματικά αντίμετρα. Ενώ προοδεύει η κήρυξη της διαφθοράς, προοδεύει και η διάδοση του θείου λόγου. Μέσω της τεχνολογίας επιδιώκει η Νέα Τάξη Πραγμάτων να υποτάξει ανθρώπους στη σκλαβιά – μέσω της τεχνολογίας διασπείρεται και ο λόγος του Θεού στο διαδίκτυο, με τις ομιλίες του πατρός Αυγουστίνου να έχουν γίνει ανάρπαστες εδώ και χρόνια.
Και αυτό το ποτάμι έχει τέτοια ορμή που δεν σταματά πουθενά. Όσοι γνωρίζουν το έργο του πατρός Αυγουστίνου, εμβαθύνουν στους αδαμάντινους λόγους του. Όσοι δεν το γνωρίζουν, σπεύδουν να το μάθουν και γοητεύονται από τη μαχητικότητά του. Ένα ολόκληρο θησαυροφυλάκιο με πνευματικά εφόδια μας παρέδωσε ο π. Αυγουστίνος ταυτόχρονα με την κοίμησή του, και έδωσε το κλειδί στον κάθε καλοπροαίρετο χριστιανό να μπαίνει και να αντλεί τους ανεκτίμητους θησαυρούς που μας κληροδότησε.
Βλέπεις μέχρι και σήμερα, διάφοροι «ευαίσθητοι» ένθεν και ένθεν, ακούνε το όνομα «Αυγουστίνος» και ταράζονται. Τους πιάνει σύγκρυο. Τους «προοδευτικούς», τους ενοχλεί το βαθιά Πατερικό πνεύμα του. Τους «νερωμένους», τους ενοχλεί η ευαγγελική ακρίβειά του. Τους προσκυνημένους, τους ενοχλεί το ασυμβίβαστο του. Τους «ρεαλιστές», τους ενοχλεί η ιερή «τρέλα» του. Τους «μεταμοντέρνους», τους ενοχλεί η προσκόλλησή του στις αιώνιες αλήθειες. Τους άπιστους και τους άθεους, τους ενοχλεί η ακατάπαυστη καρποφορία της ιεραποστολής του.
Κάθε κακοπροαίρετος και σκοτισμένος νους, βρίσκει τουλάχιστον έναν λόγο για να νοιώθει τον πατέρα Αυγουστίνο ως ενοχλητικό αγκάθι που τον κεντάει στον πυρήνα της συνείδησής του. Και κάθε χριστιανός που συντονίζεται με τον αιώνιο παλμό της Εκκλησίας, βρίσκει πλήθος λόγων για να αισθάνεται τον πατέρα Αυγουστίνο ως καύχημα της Ορθοδοξίας και όαση πνευματικής ανάπαυσης και ανάτασης.
Και αυτό το «αντιλεγόμενο σημείο» δείχνει πόσο ανεξίτηλη έμεινε η σφραγίδα του μεγάλου Ποιμενάρχη, στο νοητό βιβλίο της Ελλάδας. Σε αυτό το βιβλίο δεν ανήκει στον π. Αυγουστίνο μόνο ένα μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας μας, άλλα η χάρη του μας ακολουθεί και στα παρακάτω κεφάλαια, σε όλες τις προκλήσεις που βρίσκουμε μπροστά μας, είτε αυτές είναι πνευματικές, είτε κοινωνικές, είτε εθνικές. Οι νουθεσίες του παραμένουν καίριες και «χειρουργικές» στην ακρίβειά τους. Οι ελεγκτικοί λόγοι του είναι βέλη που λαβώνουν τον παχυδερμισμό μας. Οι προφητείες του είναι αστραπές που μας ξυπνούν από τη νάρκωσή μας, και μας προειδοποιούν για τις καταιγίδες του μέλλοντος.
Όπως ο πάνσοφος Πλάστης έβαλε τα υλικά άστρα στο στερέωμα του ουρανού για να προσανατολιζόμαστε, έτσι μας παρέδωσε και τα πνευματικά άστρα, τους «Στάρετς» της Χάριτος, για να κοσμούν τον ουράνιο θόλο της Εκκλησίας και να προσανατολίζουν τις ψυχές προς τη Βασιλεία του Θεού. Ένα τέτοιο άστρο είναι και ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης.