Καλλιντέρης Νικόδημος
15/06/2020
Τα τελευταία χρόνια η τεχνητή νοημοσύνη ως η τεχνολογία που ενσωματώνει στις μηχανές την ανθρώπινη νόηση για την λήψη αυτόνομων αποφάσεων είθισται να αναλύεται από την σκοπιά των Επιστημών της Φιλοσοφίας, της Πληροφορικής, της Νομικής και της Κοινωνιολογίας. Λιγότερο, ίσως, συζητείται υπό το κάτοπτρο των Διεθνών Σχέσεων. Διαφαίνεται, όμως, ότι η ψηφιακή επανάσταση πρόκειται να φέρει τη μεγαλύτερη γεωπολιτική ανατροπή στην ανθρώπινη ιστορία.
Η πρώτη, δεύτερη και τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση άλλαξαν τον κόσμο και το μόνο που κατόρθωσαν εν τέλει ήταν να αντικαταστήσουν τους ανθρώπινους μύες. Μήπως η ψηφιακή εποχή που έπεται θα αντικαταστήσει τον ίδιο τον άνθρωπο, διαρρηγνύοντας το μονοπώλιο της απόφασης που διέθετε έως τώρα; Ήδη από την στιγμή που διήλθαμε το κατώφλι της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, δηλαδή της πλήρους ψηφιοποίησης του κοινωνικού, του πολιτικού και του οικονομικού πεδίου, τα κράτη αντιλήφθηκαν ότι η ανάπτυξη των σύγχρονων ψηφιακών τεχνολογιών αποτελεί sine qua non στη χάραξη των πολιτικών τους, προκειμένου να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την ισχύ τους στο διεθνές στερέωμα.
Πιο συγκεκριμένα, η τεχνητή νοημοσύνη, λόγω των διευρυμένων δυνατοτήτων χρήσης της από τον χώρο της οικονομίας, της υγείας και της εκπαίδευσης έως και τα πεδία της δημοσίας τάξης, της εθνικής άμυνας και της εθνικής ασφάλειας, αποτελεί πλέον πεδίον δόξης λαμπρόν στην άοκνη προσπάθεια των υπερδυνάμεων να αυξήσουν την διεθνή τους επιρροή. Διαβάζοντας κανείς μελέτες στις οποίες με διαφορετικά κριτήρια κατατάσσονται τα κράτη ως προς την εξέλιξή της έρευνας στην τεχνητή νοημοσύνη διαπιστώνει ότι είναι αρκετά νεφελώδες το ποιος εν τοις πράγμασι προηγείται κι άρα πληροί τις προϋποθέσεις να καταστεί πλανητική δύναμη στον 21ο αιώνα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
Καλλιντέρης Νικόδημος