Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2024

Ο αναληθής και ο ψεύτικος εαυτός του.

 Οι πνευματικοί κλώνοι του π.Βαρθολομαίου, είναι ξεχωριστές περιπτώσεις στην συνομοταξία των κολάκων.

Το γλυπτό και όχι γλειφτό ομοίωμα του π.Βαρθολομαίου, δεν είναι χρυσελεφάντινο όπως το κάποτε άγαλμα του Δία, μα μήτε και από πράσινο όνυχα είναι φτιαγμένο για να θυμίζει στους αιώνες το πέρασμα του «πράσινου πατριάρχη» από την Αυστραλία.
Κατασκευασμένο, όχι για λόγους οικονομικούς αλλά ταπεινοφροσύνης, από υποδεέστερο του ελεφαντοστού και του όνυχα υλικό, κατ’ αρχάς θα ανακαλεί, κατά τον επίσκοπο Αυστραλίας, στη μνήμη των του μέλλοντος αιώνος ομογενών την κάποτε παρουσία τού «προσιτού και προσηνή με όλους Πατριάρχη» Κωνσταντινουπόλεως στη πέμπτη Ήπειρο, ενώ, με την πνευματική υπεροχή που ακτινοβολεί το άγαλμα του π.Βαρθολομαίου Αρχοντώνη, πέρα από το ότι θα «καλεί τους περαστικούς να διακόψουν για λίγο την πορεία τους, να καθίσουν και να αναπαυθούν δίπλα του», θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο και ως τόπος ξεκούρασης στα πετούμενα σύμβολα της ειρήνης, καθώς, στου «πατριάρχη της ειρήνης» τη σεπτή κεφαλή και τους ώμους θα αναπαύονται.
Δυστυχώς, όμως, ο επίσκοπος Μακάριος Γρινιεζάκης έκανε λάθος στο χρώμα του αγάλματος. Το μαύρο, σύμφωνα με μελέτες, είναι το αγαπημένο χρώμα των περιστεριών, καθώς, σε μαύρες επιφάνειες τα πετούμενα αυτά νιώθουν μια ακατανίκητη επιθυμία να «εκφραστούν» οργανικά.

Πέρα, όμως, απ’ όλα αυτά ˙ «Το Σύνταγμα [ποιας] Εκκλησίας» αναγιγνώσκει ο π.Βαρθολομαίος ως άγαλμα;
Εάν το «Σύνταγμα» της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας κανένα πρόβλημα.
Μήπως και, χάριν αστειότητας, ο Μακάριος Γρινιεζάκης υπονοεί ότι ο «πρώτος άνευ ίσων» κανοναρχείται στις αποφάσεις του από το «Σύνταγμα της Εκκλησίας», της Ορθοδόξου δηλονότι Εκκλησίας;
Πόσο πιθανό είναι σημειολογικά, η ανάγνωση του «Συντάγματος της Εκκλησίας» από τον ψεύτικο εαυτό του π.Βαρθολομαίου να μαρτυρά τις βατικάνειες διαστάσεις της όρεξής του για εξουσία;

__________________________
*Η φωτογραφία από τον ιστότοπο Romfea.gr