Γεώργιος Λουκάκης
Επειδή το θέμα της επικεφαλίδας αποτελεί παράγωγο και έκφανση -ολοένα εξαπλούμενη δυστυχώς- του βλάσφημου φαινομένου των τελευταίων ετών, της καταλήψεως δηλαδή των ιερών αναλογίων από γυναίκες και συμμετοχής αυτών στην Θεία Λατρεία ομού μετά των ανδρών »συναδέλφων» τους, κρίνεται σκόπιμο να υπομνησθούν εν προκειμένω αλήθειες και παραδοχές έως πρόσφατα αυτονόητες των οποίων σήμερα το κύρος σχετικοποιείται, αν δεν χλευάζονται από εξωεκκλησιαστικούς διώκτες και ενδοεκκλησιαστικούς συμβιβασμένους.
Αρχίζουμε λοιπόν:
1.- Oι Ιεροψάλτες-Αναγνώστες υπάγονται στον λεγόμενο κατώτερο κλήρο μαζί με τους Υποδιακόνους και Νεωκόρους και γι΄ αυτό άλλωστε όσοι ασκούν στους Ιερούς Ναούς επισήμως τα καθήκοντά τους έχουν χειροθετηθεί υπό Αρχιερέως (ειδική Ακολουθία) και ρασοφορούν. Συνεπώς οι γυναίκες επειδή λόγω φύλου έχουν κώλυμα ιεροσύνης ΔΕΝ μπορούν να ασκούν τα καθήκοντα αυτά.
2.- Συναφής προς τα ανωτέρω είναι η γνωστή εντολή του Αποστόλου Παύλου όπως διατυπώνεται σε δύο Επιστολές του, την Α΄ προς Κορινθίους ιδ-34 (»…αι γυναίκες υμών εν εκκλησίαις σιγάτωσαν, ου γαρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν…») και κυρίως στην Α΄ προς Τιμόθεον β-12 (»…γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω…»). Διευκρινίζεται εν προκειμένω ότι ο Ιεροψάλτης ουσιαστικά διδάσκει διατυπώνοντας εμμελώς (ψαλμικά) δογματικές παραδοχές της Εκκλησίας μας.
3.- Κατ΄ άκραν οικονομίαν και σε περιπτώσεις εσχάτης ανάγκης, όπως πχ σε δυσπρόσιτα, ορεινά, ή ημιερειπωμένα χωριά όπου δεν διατίθενται άνδρες Ιεροψάλτες επιτρέπεται να ανέβει στο αναλόγιο γυναίκα μέχρι να καλυφθεί η έλλειψη αυτή.
Κατόπιν των ανωτέρω εύλογα γεννάται το ερώτημα ποία είναι η αιτία εκείνη που μεταβάλλει την αρνητική έναντι του συγκεκριμένου νεωτερισμού στάση ακόμη και -κατά κοινή παραδοχή- ευλαβών και παραδοσιακών ιερέων, ώστε ευχαρίστως να αναθέτουν σε γυναίκες, κατά τον Εσπερινό της Αγάπης, την ανάγνωση των καθορισμένων από το τυπικό ξενόγλωσσων περικοπών του Αγίου Ευαγγελίου;
Η μόνη ίσως κάπως πειστική απάντηση θα ήταν η μη ύπαρξη ανδρών γλωσσομαθών, πλην όμως τέτοια δικαιολογία δεν προβάλλεται από τους ίδιους αυτούς πατέρες. Εξ΄ άλλου στους ενοριακούς, ποικίλων χριστιανικών δραστηριοτήτων, νεανικούς κύκλους είναι βέβαιο ότι θα ανευρίσκονταν γλωσσομαθείς νέοι. Αλλά και σε αρνητική περίπτωση, υπάρχουν παλαιότερες σχετικές εκδόσεις όπου οι ξενόγλωσσες ευαγγελικές περικοπές είναι γραμμένες με ελληνικούς χαρακτήρες. Τέλος αν οι αναφερθείσες εναλλακτικές δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της λειψανδρίας, μυριάκις προτιμότερη η παράλειψη των ξενόγλωσσων αναγνώσεων από την παραβίαση της εκκλησιαστικής τάξεως.
Πλησιέστερα προς την αλήθεια φρονούμε δυστυχώς ότι είναι η ανεπίγνωστη. η μη ανιχνεύσιμη, η »ολίγον κατ΄ ολίγον» επίδραση και επί των συγκεκριμένων πατέρων του φθοροποιού κοσμικού φρονήματος. Συνεπαρμένοι από την ανυπέρβλητη χαρά της Αναστάσεως, από τον Ωκεανό της Θείας Αγάπης και της Συγγνώμης που ξεχύνονται από τον θεοδόχο Τάφο αλλά και υπό την επήρεια ,την ανεπαίσθητη έστω ως προελέχθη, του κοσμικού φρονήματος, που είναι όμως αρκετή να »θολώνει» κρίσεις και νοήματα, θεωρούν ότι και οι γυναίκες οι »καημένες» δικαιούνται να απολαύσουν τις παραπάνω δωρεές μετέχοντας προς τούτο είτε απευθείας είτε δια των ομοφύλων αντιπροσώπων τους σ΄ ένα μέρος τουλάχιστον της λατρευτικής διαδικασίας (ανάγνωση). Η υπερχειλίζουσα Θεία Αγάπη »συγχωρεί» εν προκειμένω μια…προσωρινή ολιγόωρη άρση -χρήσιμων, ουδείς αντιλέγει- φραγμών και ορίων, για κάτι ανώτερο και μοναδικό, την βίωση δηλαδή και από τις γυναίκες του ασύγκριτου γεγονότος της Αναστάσεως στην πληρότητά του!
Εάν όντως η κατά τα ανωτέρω εξήγηση ισχύει, τότε δυστυχώς οι ασπαζόμενοι την λογική της, οποιανδήποτε ιδιότητα (ιερατική ή μη φέρουν), αποδεικνύουν εν τοις πράγμασι ότι το ορθόδοξο αισθητήριό τους είτε ατονεί είτε, πολύ χειρότερα, εκδυτικίζεται, μεταβάλλοντας κατ΄αυτήν την εκπτωτική διαδικασία σταδιακά, ανώτερες πνευματικές καταστάσεις και ουράνιες εμπειρίες σε »ιδεολογικά προϊόντα» με υλιστικές, φιλοσοφικές και ουμανιστικές ταυτόχρονα αναφορές που εγγυώνται με βεβαιότητα τραγικά υπαρξιακά αδιέξοδα, όπως τα βιώνει η αιρετική Δύση.
Εν κατακλείδι, είτε ευσταθούν είτε όχι οι απόπειρες εξηγήσεως των ανεξήγητων που ανωτέρω επιχειρήσαμε, είτε υποκρύπτεται κάτι άλλο το οποίο οι μέτριες νοητικές μας ικανότητες αδυνατούν να ανιχνεύσουν, ανάγκη άμεση και επιτακτική επιβάλλει το σάπιο φρούτο των τελευταίων ετών (ιεροψάλτριες, αναγνώστριες) οριστικά να εξαλειφθεί και να απορριφθεί εκεί όπου ακριβώς είναι η θέση του, στην »χωματερή» των αιρέσεων, των νεωτερισμών και των επικίνδυνων πρακτικών.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.