 |
| Νωπογραφία στην Πομπηία |
Η κόρη που θήλασε τον δεσμώτη πατέρα της. Η όμορφη Περώ επισκέπτεται τον φυλακισμένο πατέρα της, τον Κίμωνα, ο οποίος είχε καταδικαστεί να πεθάνει από ασιτία. Τι να κάνει η κόρη για να σώσει, να δώσει ζωή στον ηλικιωμένο πατέρα της; Δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να παραβιάσει ακόμα και τον προσωπικό της ηθικό κώδικα. Εκεί, μέσα στο κελί, στην απομόνωση, κατέβασε το ρούχο όσο χρειαζόταν και πρόφερε το στήθος της στον πατέρα της.
Θήλασε τον πατέρα της με το μητρικό γάλα για να μην πεθάνει από την πείνα. Η απίστευτη εικόνα, τελικά, έγινε αντιληπτή από τους δεσμοφύλακες, οι οποίοι έδειξαν κατανόηση γι' αυτό που διέπραξε η Περώ, αλλά και από συμπόνια απελευθέρωσαν τον κατάδικο.
Ο μύθος της Περώ και του Κίμωνα. Συνώνυμο της ευσπλαχνίας και της ευσέβειας. Η πρώτη επίσημη καταγραφή της ιστορίας έγινε από τον Ρωμαίο ιστορικό Βαλέριο Μάξιμο, ο οποίος έγραψε το 31 μ.Χ. το έργο «Πράξεων και λόγων αξιομνημόνευτων».
Η κόρη που θήλασε τον πατέρα της. Η ιστορία που έγινε συνώνυμο της ευσπλαχνίας και της ευσέβειας, καθώς ο πατέρας είχε καταδικαστεί να πεθάνει από ασιτία...
Με τίτλο “Ρωμαϊκή Ευσπλαχνία” (Caritas Romana – Roman Charity), παριστάνεται μια νέα, υγιής γυναίκα να θηλάζει έναν ηλικιωμένο και ημιθανή κατάδικο, τον δεσμώτη πατέρα της. Θεωρείται χαρακτηριστικό παράδειγμα ευσέβειας και αγάπης του παιδιού προς τον γονέα.Νωπογραφία στην Πομπηία
Η σκηνή του θηλασμού είναι η απόλυτη ευκαιρία για καλλιτέχνες και λογοτέχνες, να την ''εκμεταλλευθούν'' εικαστικά, μυθιστορηματικά. Από τα ρωμαϊκά χρόνια μέχρι τον 17ο αιώνα υπάρχουν περισσότερα από τριακόσιοι πίνακες και γλυπτά που απεικονίζουν την κοπέλα που υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει τον πατέρα της ως ομογάλακτο αδελφό των παιδιών της.
Όλα τα έργα υπακούν σε ενότητα με τον τίτλο Ρωμαϊκή Ευσπλαχνία / Caritas Romana, ένα συγκλονιστικό θέμα της κλασικής τέχνης.
''Η ύψιστη αυτή πράξη ευσπλαχνίας δεν είναι μόνο οικογενειακή αλληλεγγύη, αλλά και γενναία πολιτική πράξη.
Η συγκινητική ιστορία του Κίμωνα και της Πέρο διασώθηκε από τον Ρωμαίο ιστορικό Βαλέριο Μάξιμο, που έγραψε το 31 μ.Χ. το έργο Πράξεων και λόγων αξιομνημόνευτων, βιβλία 9 (Factorum ac dictorum memorabilium, libri IX), μια ανθολογία ιστορικών αφηγήσεων, χωρισμένη κατά θέματα. Αναφέρεται σε ρωμαϊκά και ξένα ιστορικά γεγονότα και αντλεί από αρχαιότερες παρόμοιες συλλογές, αλλά και απευθείας από συγγραφείς όπως ο Κικέρων, ο Τίτος Λίβιος κ.ά.Κίμων και Πέρο (1630), Peter Paul Rubens
Το θέμα ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες, από τα ρωμαϊκά χρόνια έως και τον 17ο αιώνα. Φιλοτεχνήθηκαν πολλοί πίνακες, καθώς και γλυπτά, με τη συγκεκριμένη σκηνή, που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των Ιταλών και των Φλαμανδών μπαρόκ ζωγράφων, όπως Καραβάτζιο, Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι και άλλοι. Artemisia Gentileschi. Νωπογραφία στην Πομπηία.
Η ίδια ιστορία μας λέει πως οι δεσμοφύλακες, όταν είδαν το περιστατικό, συμπόνεσαν πατέρα και κόρη. Οι αξιωματούχοι θαύμασαν την ανιδιοτέλεια της κόρης και απελευθέρωσαν τον πατέρα.
Από τον 18ο αιώνα και μετά το θέμα σταμάτησε να εικονογραφείται -εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων- γιατί εθεωρείτο άσεμνο.
Στην Εθνική Πινακοθήκη εκτίθεται ένα αντίστοιχο έργο, φιλοτεχνημένο από τον Άντριεν φαν ντερ Βερφ.
Αντίστοιχη ιστορία έχει καταγράψει ο Βαλέριος Μάξιμος, που αργότερα έγινε γνωστή από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, για μία πληβεία μητέρα, η οποία φυλακίστηκε και την τάιζε με το στήθος της η κόρη της. Αρχικά, οι φρουροί θεώρησαν, ότι είναι μία ανήθικη πράξη, ωστόσο αντιλήφθηκαν πως πρόκειται για μία αγνή αποτύπωση της φύσης και έτσι η καταδίκη ανεστάλη.
Όλα τα έργα υπακούν σε ενότητα με τον τίτλο Ρωμαϊκή Ευσπλαχνία / Caritas Romana, ένα συγκλονιστικό θέμα της κλασικής τέχνης.
''Η ύψιστη αυτή πράξη ευσπλαχνίας δεν είναι μόνο οικογενειακή αλληλεγγύη, αλλά και γενναία πολιτική πράξη.
Η συγκινητική ιστορία του Κίμωνα και της Πέρο διασώθηκε από τον Ρωμαίο ιστορικό Βαλέριο Μάξιμο, που έγραψε το 31 μ.Χ. το έργο Πράξεων και λόγων αξιομνημόνευτων, βιβλία 9 (Factorum ac dictorum memorabilium, libri IX), μια ανθολογία ιστορικών αφηγήσεων, χωρισμένη κατά θέματα. Αναφέρεται σε ρωμαϊκά και ξένα ιστορικά γεγονότα και αντλεί από αρχαιότερες παρόμοιες συλλογές, αλλά και απευθείας από συγγραφείς όπως ο Κικέρων, ο Τίτος Λίβιος κ.ά.Κίμων και Πέρο (1630), Peter Paul Rubens
Το θέμα ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες, από τα ρωμαϊκά χρόνια έως και τον 17ο αιώνα. Φιλοτεχνήθηκαν πολλοί πίνακες, καθώς και γλυπτά, με τη συγκεκριμένη σκηνή, που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των Ιταλών και των Φλαμανδών μπαρόκ ζωγράφων, όπως Καραβάτζιο, Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι και άλλοι. Artemisia Gentileschi. Νωπογραφία στην Πομπηία.
Η ίδια ιστορία μας λέει πως οι δεσμοφύλακες, όταν είδαν το περιστατικό, συμπόνεσαν πατέρα και κόρη. Οι αξιωματούχοι θαύμασαν την ανιδιοτέλεια της κόρης και απελευθέρωσαν τον πατέρα.
Από τον 18ο αιώνα και μετά το θέμα σταμάτησε να εικονογραφείται -εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων- γιατί εθεωρείτο άσεμνο.
Στην Εθνική Πινακοθήκη εκτίθεται ένα αντίστοιχο έργο, φιλοτεχνημένο από τον Άντριεν φαν ντερ Βερφ.
Αντίστοιχη ιστορία έχει καταγράψει ο Βαλέριος Μάξιμος, που αργότερα έγινε γνωστή από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, για μία πληβεία μητέρα, η οποία φυλακίστηκε και την τάιζε με το στήθος της η κόρη της. Αρχικά, οι φρουροί θεώρησαν, ότι είναι μία ανήθικη πράξη, ωστόσο αντιλήφθηκαν πως πρόκειται για μία αγνή αποτύπωση της φύσης και έτσι η καταδίκη ανεστάλη.
Η κόρη που θήλασε τον πατέρα της.