Νεκτάριος Δαπέργολας
«Μέ τόν μακαριστό Πάπα Φραγκίσκο κάναμε προσπάθεια τόν τελευταῖο καιρό νά καταλήξουμε σέ μία συμφωνία νά συνεορτάζουμε τό Πάσχα, πάντοτε, εἰς τό διηνεκές, ὅλοι οἱ χριστιανοί μαζί τήν ἴδια ἡμέρα. Δυστυχῶς, οἱ προσπάθειές μας δέν πρόφτασαν νά ὁλοκληρωθοῦν, ἀλλά ἔχουμε πάντοτε μία ἐλπίδα ὅτι καί ὁ νέος Πάπας θά εἶναι θετικός, ὅπως ἦταν ὁ μακαριστός Φραγκίσκος γιά νά καταλήξουμε σέ αὐτό τό ἱστορικό γεγονός» δήλωσε, μεταξύ ἄλλων ὁ ταλαίπωρος πού παριστάνει τόν Ὀρθόδοξο Πατριάρχη, ὁμιλῶντας σέ ὁμάδα Ἀγγλικανῶν καί Ρωμαιοκαθολικῶν ἀπό τήν Βρετανία. Καί μεταξύ ἄλλων πρόσθεσε: «Προσευχόμεθα νά ἐκλεγεῖ ἕνας ἄξιος διάδοχος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, γιά νά συνεχίσουμε τίς οἰκουμενικές σχέσεις, τόν οἰκουμενικό διάλογο πού ἀρχίσαμε ἐδῶ καί μερικές δεκαετίες, ὅπως αὐτό συμβαίνει καί μέ τήν ἀγγλικανική κοινωνία».
Παντελῶς ἀνίκανος δηλαδή πλέον νά ἀντιληφθεῖ τά σημεῖα τῶν καιρῶν; Ἀδυνατῶ νά τό πιστέψω. Προσωπικά, εἶμαι βέβαιος ὅτι μιά χαρά τα ἀντιλαμβάνεται. Καί σεισμούς ἔζησε καί θαυματουργικά σημάδια εἶδε καί ἄλλες προειδοποιήσεις εἶχε ἄνωθεν σχετικά μέ τόν κατήφορό του. Εἶναι ἁπλῶς τέτοιο τό βάθος τοῦ δαιμονικοῦ βούρκου στόν ὁποῖο ἔχει βουλιάξει ὁ ἴδιος καί πολλοί ὁμόφρονές του, πού ἀκόμη καί ἡ ἀνάνηψη ἴσως νά εἶναι πλέον ἐντελῶς ἀδύνατη (αὐτό καί ὡς μία ἀκόμη ἀπάντηση στούς ἀνόητους πού πιστεύουν ὅτι ὁ βδελυρός Φραγκίσκος μπορεῖ νά μετάνιωσε λίγο πρό τοῦ τέλους καί νά σώθηκε). Γνωστός φυσικά – καί ἀποδεκτός – ὁ δυνητικός ἀντίλογος (ὅτι μόνο ὁ Θεός γνωρίζει τό τέλος τοῦ καθενός), ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη ὑπάρχει καί κάτι ἄλλο, ἐξίσου γνωστό: ὅτι ἄν εἶναι μία φορά δύσκολο νά μετανοήσει ἕνας ἁμαρτωλός, γιά τέτοιους τρομακτικούς σατανολάτρες πού ἔχουν ἀφιερώσει τήν ζωή τους καί ὅλες τίς πράξεις τους στήν ὑπηρεσία τοῦ Μισανθρώπου καί τόσες ψυχές ἔχουν πάρει στόν λαιμό τους, πόσες χιλιάδες φορές δέν εἶναι ἄραγε δυσκολότερο;
Πάντως ἄς μήν ἀνησυχεῖ ὁ ἐπί κεφαλῆς της φαναριώτικης σφηκοφωλιάς. Καί οὔτε χρειάζεται βεβαίως καί νά…προσεύχεται (σέ ὅποιον προσεύχεται τέλος πάντων). Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ὅποιος καί ἄν διαδεχθεῖ τόν δυσώδη Φραγκίσκο Μπεργκόλιο θά εἶναι ἴδιος καί χειρότερος καί προφανῶς (ἀκόμη καί στό ἀπίθανο σενάριο νά ὑπάρξουν πρός στιγμήν κάποιες φαινομενικές ἀποκκλίσεις) θά συνεχίσει τό ἴδιο ἔργο τῆς ἀνομίας, σέ πλήρη συνεργασία μέ ὅλους τούς (ἀπό ἐδῶ μεριά) προδότες τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιατί ὁ βοῦρκος τῆς παπικῆς παναίρεσης, ἀκριβῶς σάν τό σαπρό δέντρο τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, δέν μπορεῖ νά βγάλει ἀγαθούς κάρπούς: ἀπό ἕνα τέτοιο λάκο δαιμόνων, μόνο δαιμόνια καί ἀκαθαρσίες μποροῦν νά ξεπηδήσουν.
Θά φροντίσει λοιπόν ὁ μαῦρος ὁ ἀφέντης ὅλων αὐτῶν τῶν δύσμοιρων γιά τόν «καταλληλότερο» διάδοχο – πάντοτε κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ ἐννοεῖται. Καί νά τό τονίσουμε αὐτό: ὄχι κατά τό θέλημά Του, ἀλλά κατά παραχώρηση. Γιατί τό θελημά Του εἶναι νά μετανοήσουμε καί νά σωθοῦμε ὅλοι ἀνεξαιρέτως, ἀλλά ἐπειδή σέβεται τήν ἐλευθερία μας, ἐπιτρέπει νά βουλιάζουμε ὄλοένά καί περισσότερο στόν βόθρο πού οἱ ἴδιοι ἀπό μόνοι μᾶς ἐπιλέξαμε καί ἐπιποθήσαμε καί ἐπιζητοῦμε. Γι’ αὐτό καί ὅλα δείχνουν ὅτι βαδίζουμε πρός τά ἔσχατα, ὅσες ἀναβολές καί ἄν μᾶς δίνει μέσα στήν ἄπειρη φιλανθρωπία καί μεγαλοθυμία Του. Καί ἐμεῖς βεβαίως οἱ ἀχρεῖοι, ἀντί νά τίς ἐκμεταλλευτοῦμε, συνεχίζουμε ἐπίμονα καί πεισματικά νά τίς πετᾶμε – τραγικά ἀνεπίστροφοι – στά σκουπίδια, μαζί μέ τίς συνεχεῖς εὐκαιρίες γιά ἀνάνηψη καί μετάνοια πού μᾶς στέλνει, ἐπιδεινώνοντας ἁπλῶς ὁλοένα καί περισσότερο τήν θέση μας…