ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ[:Β΄Κορ. 6, 16- 7,1]
Απομαγνητοφωνημένη
ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ ΘΕΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά
Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 30-9-2001]
Στη σημερινή αποστολική περικοπή της Β΄ Κυριακής του Λουκά, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας δίδει την ευκαιρία να κατανοηθεί μια μεγάλη αλήθεια, που είτε διαφεύγει, είτε αγνοείται από τους πολλούς Χριστιανούς μας. Αναφέρεται ότι «ναός του ζώντος Θεού είναι το σώμα». Υπογραμμίζω: το σώμα. Ή, ακριβέστερα, αν θέλετε, όλη η ύπαρξις του πιστού ανθρώπου. Υπεγράμμισα προηγουμένως, για να τονίσω και την παρουσία του σώματος. Διότι «άνθρωπος» θα πει και ψυχή και σώμα. Δεν είναι μόνο ψυχή. Δεν είναι μόνο σώμα. Και ούτε είναι κάτι το ευτελές και το τιποτένιο και το παρακατιανό το σώμα, αφού θα βρεθεί στη Βασιλεία του Θεού, μετά την ανάσταση των νεκρών.
Την αφορμή έδωσαν κάποιοι Κορίνθιοι, που ενώ εβαπτίσθησαν, όμως
εξακολουθούσαν να ερωτοτροπούν με τα είδωλα και με τις ειδωλολατρικές
συνήθειες. Εξανίσταται ο Απόστολος και θέτει
μια σειρά ερωτήσεων, για να καταδείξει ότι ο πιστός δεν πρέπει να έχει καμία
σχέση με τα είδωλα. Και τούτο γιατί πίσω
από τα είδωλα, όπως μας το λέγει και η Παλαιά Διαθήκη αυτό, κρύπτεται ο σατανάς.
Και αυτό δε απεδείχθη περίτρανα από την παρουσία των αγίων, ότι… ένας άγιος,
απ’ το αγιολόγιό μας, μπορούσε να ειπεί: «Ποιος
είσαι εσύ;», μπροστά στους ειδωλολάτρες, στο άγαλμα. Και να πέσει κάτω το
άγαλμα και να γκρεμιστεί και να σπάσει. Ο
δε κάθε πιστός, πρέπει να πούμε ότι είναι
ναός και κατοικητήριον του ζώντος Θεού. Θα ερωτήσει ο Απόστολος και θα πει:
«Τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων(:Τι ταίριασμα υπάρχει;); Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος(:Σεις -λέει- είσαστε ναός του
ζώντος Θεού), καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι(: και θα είμαι) αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός». «Θα είμαι Θεός τους κι αυτοί θα είναι λαός μου».
Το θέμα είναι πολύπλευρο,
αγαπητοί μου, όπως ακούσαμε σήμερα, εις την Β΄ προς Κορινθίους επιστολήν. Εμείς
θα μείνομε όμως σε μια μεγάλη αλήθεια. Σ’ αυτήν θα περιοριστούμε. Διότι η
περικοπή αυτή είναι απέραντα μεγάλη. Και
μάλιστα ταιριάζει πάρα πολύ στην εποχή μας· ποια είναι η σχέση μου με τους
άλλους ανθρώπους σήμερα στην εποχή μας, στο 2001 που βρισκόμαστε. Δεν θα μείνω
όμως εκεί. Περιορίζομαι· στο θέμα του σώματος. Ότι δηλαδή το σώμα του ανθρώπου, ή ο όλος άνθρωπος, είναι ναός του ζώντος Θεού.
Ο
άνθρωπος, ο βαπτισμένος, αγαπητοί,
είναι ναός του ζώντος Θεού. Μία θέσις που ποτέ άλλοτε δεν είχε ξαναακουστεί.
Ούτε εις αυτήν την Παλαιά Διαθήκην. Παρότι αυτό που παραθέτει ο Απόστολος
Παύλος στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή, είναι από την Παλαιά Διαθήκη. Είναι.
Αλλά μία θέσις που ίσως δεν είχε τονισθεί ή δεν είχε προσεχθεί. Οι αρχαίοι
έλεγαν… οι αρχαίοι Έλληνες, «τοῦ γὰρ -‘’Θεοῦ’’ εννοείται- καὶ γένος ἐσμέν». Εξάλλου το χρησιμοποίησε και ο Απόστολος Παύλος εις τους
Αθηναίους. Ή ακόμη: «Ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν». «Σ’ αυτόν», λέει, «μέσα, ζούμε και κινούμεθα και υπάρχομε».
Όμως στην πρώτη περίπτωση, «τοῦ γὰρ Θεοῦ καὶ γένος ἐσμέν», οι φιλόσοφοι απέδιδαν στους θεούς ή στην θεότητα, ανθρώπινες ιδιότητες,
πάθη και αδυναμίες. Οπωσδήποτε. Εις δε την δευτέρα περίπτωση, που λέγουν οι
Έλληνες: «Ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν», εδώ ο άνθρωπος βρίσκεται μέσα στον Θεό, όπως το έλεγαν και
το εννοούσαν, κατά πανθεϊστικόν τρόπον.
Άπαγε όμως. Ο Θεός είναι έξω και πάνω από καθετί το αισθητόν. Δεν είναι το παν Θεός.
Ώστε να βρίσκομαι μες στον Θεό, με αυτήν την φιλοσοφικήν πάντοτε έννοια, είναι πανθεϊστικός
αυτός ο τρόπος υπάρξεως. Ο Θεός κάνει
απλώς κατοικητήριό Του, αγαπητοί μου, τον άνθρωπο και συνεπώς τον κάνει ναό Του.
Γιατί, τι σημαίνει ναός; Τι άλλο σημαίνει παρά κατοικία του Θεού. Κατοικία. Του Θεού.
Αυτή η θέσις είναι
πρωτάκουστη και εκπληκτική. Ότι θα μπορούσε δηλαδή ο Θεός να έρθει να κατοικήσει σε μένα, στην ανθρωπίνη
ύπαρξή μου. Και στο σώμα μου και στην ψυχή μου. Και στο σώμα μου, το ξαναϋπογραμμίζω.
Αυτό είναι αποτέλεσμα της αγάπης του
Θεού. Έτσι το θέλει ο Θεός.
Πώς, όμως, ο Θεός
κατοικεί; Τίνι τρόπῳ κατοικεί ο Θεός; Όχι
βέβαια με την έννοια της απανταχού παρουσίας Του. Γιατί έτσι βρίσκονται μέσα σ’
αυτό και οι ασεβείς. Όχι... Αλλά κατά
θείαν άκτιστον ενέργειαν. Τα ρήματα δε που ακούσαμε, «ἐνοικήσω» και «ἐμπεριπατήσω», σας ξαναλέγω, ευρίσκονται
αυτά εις την Παλαιά Διαθήκη, που τα χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος, δείχνει,
το μεν πρώτο, το «ἐνοικήσω», τη συνέχεια της θείας παρουσίας. Αφού είναι μέσα μου, δηλαδή μέσα
στον ναό που λέγεται «ύπαρξίς μου», μια συνέχεια παρουσίας. Το δεύτερον, που
λέει «ἐμπεριπατήσω» δείχνει μια δυναμική παρουσία του Θεού στον άνθρωπο. Αυτό το «ἐμπεριπατήσω» .
Για να το
καταλάβουμε, το βλέπομε αυτό στο βιβλίο της Αποκαλύψεως ως εξής. Κάτι ανάλογο
είναι. Όταν ο Ιησούς είναι εν μέσω των επτά λυχνιών. Εκεί, ο ευαγγελιστής
Ιωάννης δέχεται ό,τι δέχεται, αποκαλύψεις από τον Ιησούν Χριστόν. Ανάμεσα,
λέει, σε επτά λυχνίες. Αυτό σημαίνει «ἐνοικῶν», μένει. Αλλά τι κάνει όμως
εκεί ταυτόχρονα; Περιπατεί ανάμεσα εις τις λυχνίες. Συνεπώς ο περιπατών εν μέσω
των 7 λυχνιών των χρυσών. Και ενοικεί και περιπατεί· που δείχνει όχι μόνο παρουσία, αλλά και δυναμική
παρουσία. Ο άνθρωπος, λοιπόν, είναι ναός του Θεού.
Κάποτε ο Θεός έδωσε εντολή να κτισθεί ναός
προς τιμήν Του, στο όνομά Του. Ο γνωστός περιώνυμος ναός του Σολομώντος. Μία
παρενθεσούλα· που θα γίνει αφορμή, στην
απόπειρα να ξανακτισθεί, πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων. Ο Θεός
ξέρει τι θα γίνει εκεί… Ο Θεός ξέρει. Φαίνεται ότι αυτό που συνέβη πρόσφατα σαν
τρομοκρατία, δεν θα είναι τίποτε μπροστά
σε εκείνο που θα συμβεί. Να το θυμόσαστε. Να το ξέρετε. Ας είναι. Απλώς να
γνωρίζουμε, για να αναγνωρίζομε τα πράγματα πώς έχουν.
Εκεί, ο λαός
επήγαινε εις τον ναόν του Σολομώντος. Δεν υπάρχει σήμερα, βέβαια. Δεν υπάρχει. Επάνω εις τα ερείπιά του έχει κτισθεί το
τέμενος του Ομάρ. Αραβικό προσκύνημα. Γι΄αυτό σας είπα… θα γίνει… τι θα
γίνει… Πρέπει να γκρεμίσει αυτό το τέμενος –ισλαμικό- για να κτισθεί ο ναός του
Σολομώντος. Αντιλαμβάνεσθε… Λοιπόν, εκεί
επήγαινε ο λαός, στον ναό του Σολομώντος, τόσο για τα ατομικά του αιτήματα, όσο
και για τα εθνικά του αιτήματα. Όταν χτυπούσαν κάποιοι εχθροί γύρω, έτρεχε
ο λαός εις τον ναόν και παρακαλούσε τον Θεόν να γλυτώσει τον χώρο του στην
πατρίδα τους.
Επειδή,
όμως, ο άνθρωπος, μετά την πτώση του,
παθαίνει συχνά σύγχυση και ταυτίζει τον Δημιουργόν με τα δημιουργήματα, που
λέγεται «ειδωλολατρία», έτσι κι εδώ, οι Εβραίοι
εταύτισαν τον Θεόν με τον ναόν, εταύτισαν τον ναόν με τον Θεόν. Και πολλές φορές ξεχνούσαν τον Θεόν, που
δεν Τον έβλεπαν και έμεναν εις τον ναόν που τον έβλεπαν. Είχανε πάθει αυτό
οι Εβραίοι. Και όπως γράφει η επιστολή Βαρνάβα –είναι μια παλιά επιστολή,
αρχαία, εννοείται μετά Χριστόν: «Εἰς τὴν οἰκοδομὴν ἤλπισαν (:οι Εβραίοι, λέει, ήλπισαν επάνω εις την
οικοδομήν) καὶ οὐκ ἐπὶ τὸν Θεὸν (:και όχι στον Θεόν). Σχεδὸν γὰρ ὡς τὰ ἔθνη ἀφιέρωσαν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ». Ό,τι περίπου έκαναν και οι
εθνικοί, οι ειδωλολάτραι. Αυτήν την παρεκτροπή
θα διορθώσει αργότερα, αγαπητοί, ο Στέφανος ο Πρωτομάρτυς, όταν θα πει εις τους
άρχοντες: «ἀλλ’ οὐχ ὁ Ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ». «Ο Θεός δεν κατοικεί», λέει, «σε χειροποιήτους ναούς». «Είπατε», λέει ο Στέφανος, «ότι εβλασφήμησε κατά του ναού και κατά του τόπου. Ο Θεός δεν κατοικεί
σε χειροποιήτους ναούς». Και ο Απόστολος Παύλος θα πει στους εθνικούς Αθηναίους: «Οὗτος -ο Θεός δηλαδή- οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ», λέει στο βιβλίο των
Πράξεων των Αποστόλων. Ποτέ ο Θεός δεν
ζήτησε από τους πρωτοπλάστους, και είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό, να του
ανοικοδομήσουν ναόν ή θυσιαστήριον. «Σας
εδημιούργησα να μου κτίσετε έναν ναόν ή ένα θυσιαστήριον». Όπως το είπε
αργότερα ο Θεός εις τον Νώε. Γι'αυτό και ο Νώε, από τα καθαρά ζώα, κράτησε όχι
δύο ζεύγη που του είπε ο Θεός, αλλά πέντε ζεύγη, για να μπορεί να προσφέρει
θυσία. Τέτοιο πράγμα από τους
πρωτοπλάστους δεν ζήτησε. Γιατί; Αυτά θα γίνουν μετά την πτώσιν. Απλούστατα
διότι ήδη οι πρωτόπλαστοι ήσαν κατοικητήριον του Θεού.
Με την
παρουσία του Χριστού, έπρεπε ο άνθρωπος να επανέλθει εις αυτήν την αρχικήν του
θέση. Γι’ αυτό λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστὲ ζῶντος». «Σεις», λέει, «είσαστε ναός ζωντανός, γιατί
κινείσθε, είσαστε ζωντανοί άνθρωποι, κατοικητήριον, λοιπόν, ναός του Θεού, του ζωντανού Θεού, ζώντες κι εσείς». Κι ο Απόστολος Πέτρος θα
πει στην πρώτη του επιστολή: «Πρὸς ὃν (:προς τον Οποίον Χριστόν) προσερχόμενοι, λίθον ζῶντα (:Εκείνος είναι λιθάρι ζωντανό) καὶ αὐτοὶ
ὡς λίθοι (:εμείς) ζῶντες οἰκοδομεῖσθε, οἶκος πνευματικός».
Και ο Απόστολος
Παύλος ακόμη θα πει: «Ὂντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ -«ακρογωνιαία πέτρα» λέγεται αυτή που πάνω στην οποία στηρίζεται η
οικοδομή- ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ. Ἐν ᾧ(:ἐν τῷ ὁποίῳ) καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι». Γράφει εις τους Εφεσίους. Και σχολιάζει ο Κλήμης ο
Αλεξανδρεύς: «Ναὸς δὲ ἐστὶν ὁ μὲν μέγας ὡς ἡ Ἐκκλησία, ὁ δὲ μικρὸς ὡς ὁ ἄνθρωπος». Δηλαδή τι είναι ο μεγάλος
ναός του Θεού; Είναι η Εκκλησία. Το σύνολο των πιστών, όταν λέμε «ἐκκλησία». Όταν φύγετε από δω και
πάτε στο σπίτι σας, μην πούμε ότι είναι απλώς, όπως έλεγαν και λέγεται «η εκκλησία
των Αθηναίων», «συνάθροισις πιστών». Δεν σημαίνει όταν φύγετε
από δω εσείς, διαλύθηκε αυτή η Εκκλησία του Θεού. Όχι. Είμεθα η μεγάλη Εκκλησία, ο μεγάλος ναός του Θεού, όπως λέγεται εδώ
από τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα. Αλλά
υπάρχει, όμως, και η μικρή Εκκλησία του Θεού, που είναι ο κάθε άνθρωπος. Είναι
σπουδαία πράγματα αυτά.
Ο άγιος Ιγνάτιος
δε ο Θεοφόρος, δίδει τούτην την θαυμαστή διάσταση εις τους πιστούς και τους
λέγει: Είναι στην επιστολή του προς Εφεσίους, στην ενδεκάτη παράγραφον. Ακούστε
τι λέγει: «Ἐστὲ οὖν σύνοδοι (:Είσαστε,
λοιπόν –λέγει- σύνοδοι. Δηλαδή όλοι στον δρόμο που οδηγεί στον Χριστόν. Αυτό θα πει «σύνοδοι») πάντες -οι Χριστιανοί,
εννοείται· Ακούστε τώρα: - θεοφόροι και ναοφόροι, χριστοφόροι, ἁγιοφόροι». Τι ωραίο που είναι αυτό!
Ξαναλέω, στην επιστολή του προς Εφεσίους. Μάλιστα αυτό το «ναοφόρος», τι θα πει «ναοφόρος»; Είμαι ναός του Κυρίου.
Εφόσον το σώμα του ανθρώπου είναι ναός του
Θεού, τότε πώς πρέπει ο άνθρωπος –ερχόμεθα σε ένα δεύτερο μέρος- να δούμε πώς πρέπει ο άνθρωπος να
χειρίζεται τον ναό του Θεού, το σώμα του; Πώς; Εφόσον ο Θεός κατοικεί και
λατρεύεται εκεί, τότε ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ο νεωκόρος -όχι ναοκόρος-, του
ιδίου του σώματος. Ναι. Εγώ θα είμαι εκείνος ο οποίος θα περιποιούμαι τον ναόν
του Θεού, ως νεωκόρος, αυτού του ναού του Θεού. Εάν, αγαπητοί μου, ολόκληρη η
Έφεσος, η πόλις, μεγάλη πόλις, ελληνική, ήτο…-σημειώνεται στις Πράξεις των Αποστόλων
αυτό, στο 19ον κεφάλαιον, ήτο νεωκόρος της θεάς Αρτέμιδος, γιατί
εκεί ήταν αφιερωμένος ο ναός αυτός, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου της
εποχής εκείνης, από κτιριακής πλευράς, πόσο
περισσότερο, αγαπητοί, θα πρέπει ο άνθρωπος, τον ναό του Θεού, που είναι το
σώμα του, η ύπαρξίς του ακριβέστερα, θα πρέπει να είναι ο νεωκόρος του ιδίου
του σώματος; Γι'αυτό κάθε αμαρτία, κυρίως σαρκική αμαρτία, προσβάλλει το σώμα
του Θεού, τον ναό του Θεού. Ναι, ναι.
Μάλιστα γράφει ο
απόστολος Παύλος: «Φεύγετε τήν πορνείαν». Πολλές φορές, όταν πρέπει να
συμβουλεύσω έναν νέον άνθρωπον, ένα νέο παιδί, να μην πέσει στην πορνεία, μπορώ
βέβαια χίλια πράγματα να του πω, αυτά που λένε εκείνοι που συμβουλεύουν. Σαν…: «Κοίταξε, μην πας στην ανηθικότητα, μην πας
στην πορνεία, κινδυνεύεις να κολλήσεις AIDS». Παλιότερα λέγαμε: «Σύφιλη, βλενόρροια, αρρώστιες, αφροδίσιες
αρρώστιες». «Ξέρεις, με τον τρόπον αυτόν, σαν να είσαι ένα αλάβαστρον με άρωμα,
που όταν πηγαίνεις από τη μία γυναίκα στην άλλη, ξεθυμαίνεις, ξεθυμαίνεις,
χάνεσαι». Χίλια
δυο μπορούμε να πούμε. Καλά επιχειρήματα. Δεν τα απορρίπτω. Μπορούμε να τα
πούμε. Καλά επιχειρήματα. Το κύριον,
όμως, επιχείρημα δεν το λέμε. «Ξέρεις, παιδί μου, τι είσαι; Είσαι ναός του
Αγίου Τριαδικού Θεού». Δεν είπε ο Χριστός: «Και θα έλθομε- «θα έλθομε»: εις πληθυντικόν αριθμόν. Εννοεί και τον Πατέρα, εννοεί και
το Πνεύμα το Άγιον- και θα
κατοικήσομε εις αυτόν τον άνθρωπο». Βλέπετε; Αυτό δεν το λέμε. Το τονίζει όμως ιδιαιτέρως ο
Απόστολος Παύλος όταν λέγει: «Φεύγετε τὴν πορνείαν».
Ακούστε τι λέγει στη
συνέχεια -είναι εις την Α΄ Κορινθίους επιστολή, στο έκτο κεφάλαιο: «Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει». Δηλαδή τα σαρκικά
αμαρτήματα. Ό,τι μορφή και να’ χουν. Και αν μεν η πορνεία δεν είναι παρά ένα
κακέκτυπον του γάμου -κακέκτυπον δεν είναι;- βέβαια κάνεις κατά φύσιν εκείνο που θα έκανες και στον γάμο. Αλλά δεν είναι
γάμος όμως. Συνεπώς είναι ένα κακέκτυπον του γάμου. Και ερωτώ, αδελφέ. Αν
πας στην ομοφυλοφιλία, τι θα το ονόμαζες αυτό; Φρίκη, φρίκη, φρίκη! Πόσο φρίκη; Ο ίδιος ο Θεός δεν πιστεύει στα
αυτιά Του και κατεβαίνει, λέει, από τον ουρανό –είναι ανθρωποπαθείς εκφράσεις
αυτές- και λέει στον Αβραάμ ο Άγιος Τριαδικός Θεός: «Πάω να δω, όπως μου
ήρθε η είδησις ότι αυτά συμβαίνουν εις τα Σόδομα και εις τα Γόμορρα, έτσι
είναι; Και πάω να δω». Είναι εκείνο που λέμε, σας είπα, ανθρωποπαθώς όλα αυτά τα πράγματα, όταν
τ’ αυτιά μας δεν πιστεύουν και θέλομε να βεβαιωθούμε και με τα μάτια μας.
Φοβερό…!
«Ἢ οὐκ οἴδατε (:Ή δεν γνωρίζετε, λέει στη συνέχεια ο
Απόστολος Παύλος) ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ(:που έχετε από τον Θεόν), καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; (:και δεν ανήκετε στον
εαυτό σας;)». Κάποτε βρέθηκαν κάτι επιγραφές
σε τοίχους της Αθήνας, είναι πολλά χρόνια, είχανε γίνει προσπάθειες να
αποτρέπεται η έκτρωσις και άλλα πολλά κ.λπ. και στους τοίχους του Πανεπιστημίου
Αθηνών βρέθηκαν αυτές οι επιγραφές, «Το
σώμα», λέει, «μας ανήκει». Σου ανήκει; Δεν
σου ανήκει. Είναι του Θεού. Είδατε τι λέει εδώ; «Καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν». «Δεν ανήκετε στον εαυτό σας». Ανήκετε
εις τον Θεόν. Εκείνος σε έπλασε, αδελφέ μου, και εις Αυτόν ανήκεις. Και λες εσύ
ότι σου ανήκει το σώμα, για να το παραδώσεις στις αισχρές σου επιθυμίες;
Και το αιτιολογεί:) ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς (:γιατί κατόπιν τιμήματος έχετε αγορασθεί)». Ποιο είναι το
τίμημα; Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού επάνω εις τον Σταυρόν.
Ακόμη θα γράψει ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί
μου: «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; -πάλι προς Κορινθίους αλλά
εις το τρίτο κεφάλαιο- Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς». Κι εδώ βέβαια αναφέρεται εις τον μεγάλον ναόν που λέγεται
«Εκκλησία», αλλά και εις τον μικρόν ναόν που λέγεται «ανθρωπίνη ύπαρξις».
Ο δε
άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, τονίζει και λέγει, πάλι προς Εφεσίους: «Πάντα
ποιῶμεν ἵνα ὦμεν ναοὶ (:τα πάντα να κάνουμε
για να σταθούμε ναοί) καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν Θεός (:και ο Θεός για μας·
που θα κατοικεί μέσα στην ύπαρξή μας)». Και ο Κλήμης ο
Αλεξανδρεύς λέγει: «Δεῖ ὡς ναὸν Θεοῦ φυλάσσειν τὴν σάρκα (:Πρέπει να φυλάσσομε
την σάρκα, σαν ναό του Θεού)». Και ο Ωριγένης: «Ὁ ἀκολασθαίνων τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Ναβουχοδονόσωρ
καταστρέφει». Κατά την Αγία Γραφή, όταν ήρθε ο Ναβουχοδονόσωρ, ο Βαβυλώνιος, ήρθε εις
την Ιερουσαλήμ, αυτός κατέστρεψε τον ναόν του Σολομώντος. Και μάλιστα έβαλε,
για να καταστραφεί ο ναός, τον μάγειρό του… Εκεί υπάρχει μία αλληγορία. Δεν την
λέμε για λόγους ελλείψεως χρόνου. «Ε,
εκείνος, λοιπόν, που ακολασταίνει», λέγει, «είναι σαν να έρχεται ο Ναβουχοδονόσωρ να καταστρέφει τον ναόν του Θεού».
Πολύ περισσότερο. Αν κατέστρεψε τον ναόν του Θεού, οι Εβραίοι, που γύρισαν
ύστερα από 70 χρόνια από την αιχμαλωσία, τον ξανάχτισαν. Όχι βέβαια τόσο
λαμπρόν, όπως ήταν πρώτα. Αλλά πάντως τον ξανάχτισαν. Το σώμα σου, άμα το προσβάλεις, δεν είναι ανώτερο από τους λίθους που
χτίστηκε ο ναός του Σολομώντος;
Δόξα τω Θεώ, μας έδωσε ο Θεός την μετάνοια.
Να έλεγα ότι όλοι εσείς που με ακούτε αυτή τη στιγμή, ποτέ δεν προσβάλατε τον
ναόν του Θεού, το σώμα σας; Νεότεροι, τούτα, εκείνα, μα κάτι πορνεία, μα κάτι
μοιχεία, μα κάτι, μα κάτι, μα κάτι… Λοιπόν, υπάρχει μετάνοια. Πόσο θαυμάσιος
είναι ο Κύριος; Υπάρχει η μετάνοια. Μόνο
αδελφέ, μη συνεχίσεις. Γιατί δεν σε συμφέρει. Πρόσεξε, δεν σε συμφέρει. Θα δραπετεύσει το Πνεύμα το Άγιον από σένα
και θα μείνεις, όπως λέει η επιστολή του Ιούδα, «ἄμοιρος Ἁγίου Πνεύματος». Εμένα με τρομάζει αυτό. Ότι μπορώ να μείνω «ἄμοιρος Ἁγίου Πνεύματος». Δεν σας τρομάζει εσάς; Λοιπόν, ας προσέχομε, ας προσέχομε.
Ναι. Και όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης: «διὰ ψυχῆς καὶ σώματος ναὸς γινόμεθα τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν». Είναι αυτό που τόνισα από
την αρχή: Δεν είναι μόνο η ψυχή. Είναι
και το σώμα. Δεν είναι μόνο το σώμα. Είναι και η ψυχή. Ολόκληρος ο άνθρωπος
κατοικητήριον του Θεού.
Και εις τον ναόν
του Θεού, προσφέρεται πάντοτε θυσία.
Είναι γνωστό. Και μάλιστα θυσία καθαρή. Δεν μπορείς να βάλεις επάνω εις το
θυσιαστήριον οτιδήποτε. Έτσι πρέπει να γίνεται και με το σώμα. Ποιος είναι ο
θύτης; Ο άνθρωπος. Ποιος είναι το θύμα; Ο άνθρωπος. Τ’ ακούσατε καλά; Θύτης ο
άνθρωπος και θύμα ο άνθρωπος. Δηλαδή θύμα
μαζί με θυσιαστήριον. Γι'αυτό λέει στους Ρωμαίους ο απόστολος Παύλος: «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, παραστῆσαι -αυτό το ρήμα…- τὰ σώματα ὑμῶν(:τα σώματά σας) θυσίαν ζῶσαν(:ζωντανή θυσία), ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν –«λογική» θα πει «πνευματική»- λατρείαν ὑμῶν». Αυτό μας λέει στο 12ο κεφάλαιο, προς Ρωμαίους, ο
Απόστολος Παύλος.
Εν εναντία
περιπτώσει; Ο άνθρωπος γίνεται ιερόσυλος. Τι είναι ιερόσυλος; Κάτι παραπάνω από
κλέφτης. Όταν πας μία εικόνα, ένα ανάθημα στον ναό, το ακούμπησες απάνω στην
εικόνα· του Χριστού. Και μετά μετανιώνεις και λες: «Γιατί το άφησα;». Γυρίζεις και το παίρνεις. Τώρα ξέρεις τι είσαι; Είσαι
ιερόσυλος. Ναι. Συνεπώς, το σώμα το
οποίον δεν εξουσιάζεις, εξουσιάζεις χωρίς να εξουσιάζεις· γιατί ανήκει, είναι
ξένο χωράφι, είναι ξένη ιδιοκτησία, είναι του Αγίου Τριαδικού Θεού κτήμα, και
το παίρνεις εσύ και κάνεις εκείνα τα οποία δεν θα πρέπει να κάνεις.
Και ότι
είναι ναός του Θεού, το ομολογεί και ο Παύλος. Ότι το σώμα μας θα αναστηθεί.
Εκεί στο 6ο κεφάλαιο, Α΄ προς Κορινθίους Θα αναστηθεί εις ζωήν
αιώνιον. Δεν θα μπορεί να μπει στη Βασιλεία του Θεού ένα σώμα… γιατί η αμαρτία, προσέξατέ το, είναι ανεξίτηλη.
Άπειρος ο Θεός; Άπειρος και η αμαρτία. Ναι, ναι. Άπειρος και η αμαρτία. Συνεπώς
ανεξίτηλη. Εκτός αν έχεις μετανοήσει και
σε συγχωρήσει ο Θεός. Για να μην σκεφθούμε άσχημα για τον εαυτό μας. Τι θα
πρέπει τώρα εδώ να κάνομε; Θα πρέπει να
μετανοήσομε, αν λερώσαμε, η αμαρτία, σας είπα, είναι ανεξίτηλη, γι'αυτό: «Οἴδαμεν γὰρ -όπως λέγει πάλι ο Παύλος- ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ
-δηλαδή
πεθάνομε-, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον, αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Θα είναι τα
δοξασμένα μας σώματα μέσα εις την Βασιλείαν του Θεού.
Αγαπητοί. Δημιουργός ψυχών και σωμάτων είναι ο
Ίδιος ο Θεός. Αν η συμπεριφορά μας είναι διαφορετική εις το σώμα μας, τότε
ακολουθούμε σχιζοφρενική τακτική. Και μας λέγει ο Παύλος: «Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν -προτάσσει το σώμα του
πνεύματος· προτάσσει το σήμα- καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ
(:που και τα δυο, που αποτελούν τον άνθρωπον, ανήκουν
εις τον Θεόν)». Αμήν.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον
πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστό γέροντα Αθανάσιο
Μυτιληναίο,
ψηφιοποίηση και επιμέλεια της
απομαγνητοφωνημένης ομιλίας:
Ελένη Λιναρδάκη,
φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
·
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
·
https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_894.mp3