Νεκτάριος Δαπέργολας
Καί μέσα σέ ὅλα τά ἄλλα ἐφιαλτικά πού ἐκτυλίσσονται γύρω μας, δέν γίνεται ἀσφαλῶς νά μείνει ἀσχολίαστη ἡ ἀναίτια μαζική θανάτωση τῶν κοπαδιῶν πού παρακολουθοῦμε ἐδῶ καί καιρό καί πού εἶναι πολύ ἁπλά μία ἀκόμη (ἄλλου εἴδους) μορφή γενοκτονίας πού διεκπεραιώνει ἡ τρισάθλια ἐλλαδίτικη χούντα. Ἡ ὁποία χούντα, ὡς ἀπολύτως πειθήνιο, ἐλεγχόμενο καί δεδομένο γιουσουφάκι τῶν ἀφεντικῶν, ἔχει βαλθεῖ νά ἐφαρμόσει στήν πατρίδα μας ἐδῶ καί τώρα (καί χωρίς προσχήματα ἤ τίς ὁποιεσδήποτε μεταβατικές φάσεις προσαρμογῆς) ὅλη τήν νεοταξική ἀτζέντα. Καί γιά ὅσους ἀκόμη ἀναρωτιοῦνται, αὐτή ἡ ἀτζέντα – μεταξύ πολλῶν ἄλλων – προβλέπει γιά τά ἑπόμενα χρόνια καί σπανιότητα ἀγαθῶν, τρομακτική ἀκρίβεια, συνθετικές τροφές, ἐντομοφαγία, παγκόσμια πεῖνα καί ἐξαθλίωση, καθώς καί ἐντατικοποίηση τοῦ ἀσφυκτικοῦ ἐλέγχου τῶν κοινωνιῶν μέσῳ τῆς ἀστυνόμευσης καί τοῦ ψηφιακοῦ ἐφιάλτη (πού φυσικά θά κορυφωθεῖ γιά τό…καλό μας καί τήν ἀσφάλειά μας).
Καί βεβαίως ἡ ἴδια ἀτζέντα προβλέπει καί ἐντατικοποίηση τῆς διασπορᾶς τοῦ φόβου, μέσα ἀπό τά γνωστά γελοῖα παραμύθια τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς καί τῆς βιοτρομοκρατίας μέ τίς δῆθεν ἐπιδημίες πού πλήττουν εἴτε τούς ἀνθρώπους, εἴτε τά ζῶα. Τό αἶσχος πού ζοῦμε ἐδῶ καί μερικές ἑβδομάδες μέ τήν θρασύτατη ἐξόντωση τῶν κοπαδιῶν ἀπό τίς ἀσπροφορεμένες «ὑγειονομικές» λεγεῶνες τοῦ καθεστῶτος (οἱ ὁποῖες δέν μποροῦν νά μήν μᾶς ξυπνοῦν ἐφιαλτικές ἀναμνήσεις ἀπό τίς ἀντίστοιχες ἀσπροφορεμένες δολοφονικές στρατιές τοῦ καιροῦ τῆς ψευτοπανδημίας) εἶναι ἕνα ἀκόμη κεφάλαιο τοῦ συνολικοῦ στημένου καί προκατασκευασμένου ἐφιάλτη. Γιατί βεβαίως καί ὅλες αὐτές οἱ ἱστορίες περί δῆθεν τέτοιας ἐκτεταμένης πανούκλας καί εὐλογιᾶς εἶναι ἕνα ἀκόμη χυδαῖο ψέμα, τό ὁποῖο μόνο οἱ λοβοτομημένοι ἀπό τήν τήν χρόνια προπαγάνδα τῆς χούντας καί τῶν φερεφώνων της μποροῦν νά πιστεύουν.
Καί δέν εἶναι μόνο ἡ πεποίθηση κάθε ἐχέφρονα πώς ὅ,τι κάνει αὐτή ἡ κυβέρνηση ἀποτελεῖ ἀπάτη καί ἐσκεμμένη καταστροφή, εἶναι ἐπιπλέον καί ἡ προκλητική βιασύνη καί ἡ προχειρότητα μέ τήν ὁποία ἐξελίσσεται ἡ ὅλη «ἐπιχείρηση», ἡ ἀπουσία πραγματικῶν τεκμηρίων, χώρια δέ ἡ ἐκτίμηση ἀπό πραγματικά εἰδικούς ὅτι ἀκόμη καί ὑπαρκτό νά εἶναι τό ἐνδεχόμενο κάποιων ἀσθενειῶν, ἡ προοπτική ἴασης (ἤ ἀκόμη καί αὐτοΐασης) εἶναι μᾶλλον ἁπλῆ ὑπόθεση καί πάντως ἐπ’ οὐδενί δέν δικαιολογεῖται τέτοιο «ὁλοκαύτωμα». Νά μήν ἔχει δέ κανείς τήν ψευδαίσθηση ὅτι σύντομα τήν ἐξόντωση τῶν αἰγοπροβάτων θά ἀκολουθήσει καί ἐκείνη τῶν βοοειδῶν.
Καί ἄν κάποιον ξενίζει ἡ ἀνωτέρω χρήση τοῦ ὅρου «γενοκτονία», αὐτή βεβαίως δέν ἀφορᾶ μόνο τόν πραγματικά ἀποτρόπαιο σφαγιασμό τόσων ἑκατοντάδων χιλιάδων ζώων (ἀλήθεια, ποῦ κρύφτηκαν τώρα τά διάφορα «φιλοζωϊκά» ὑπαλληλάκια τοῦ Σόρος, πού σέ ἄλλες περιπτώσεις ἀναστατώνουν ὑποκριτικά τόν κόσμο περί ὄνου σκιᾶς;), ἀλλά ἀφορᾶ καί τόσους κτηνοτρόφους πού μαζί μέ τίς οἰκογένειές τους καταδικάζονται σέ οἰκονομικό ἀφανισμό (ἤ καί κυριολεκτικό ἀφανισμό, ἄν σκεφτοῦμε κάποιες πρόσφατες τραγικές ἱστορίες, ὅπως στόν Βόλο ἤ στό Νέο Μοναστήρι Θεσσαλονίκης). Καί ἀφορᾶ ἐπίσης καί τήν τρομακτική πεῖνα πού θά ἐπέλθει στό ὄχι καί πολύ μακρινό μέλλον, ὅταν τό φυσικό κρέας καί τά γαλακτοκομικά θά εἶναι μία ἀνάμνηση ἤ ἔστω μία ὑπόθεση γιά πολύ λίγους προνομιούχους.
Σέ αὐτούς τούς καιρούς βρισκόμαστε καί πρός αὐτό τό μέλλον ὁδεύουμε ταχέως. Δυστυχῶς ὅμως ἡ συντριπτική πλειονότητα γύρω μας συνεχίζει νά καθεύδει ἤ (ἀκόμη χειρότερα) νά ἐθελοτυφλεῖ…
