Αντιδράσεις
εγείρουν οι κάτοικοι της Λαρίσης για την θέση ταφής του Ιγνατίου
πίσω από το ιερό του Ναού του Αγίου Αχιλλείου εντός του κατοικημένου ιστού της
πόλεως που θα έπρεπε να έχουν αποφευχθεί. Ιδιαίτερα
διαμαρτύρονται οι γειτνιάζοντες με τον Ναό.
Ουδείς
επίσκοπος ετάφη εκεί, αλλά στο κοιμητήριο της πόλεως απλά όπως και οι άλλοι
προκαθήμενοι. Αναρωτιούνται οι Λαρισαίοι, γιατί τέτοιες τιμές «ως υπουργού εν
ενεργεία»;; Γιατί σε πολυτελή τάφο; Καλόγερο ή Φαραώ ενταφιάζουν; Και με την
πρωτοτυπία να είναι μαρμαροεπενδεδυμένος και εσωτερικά παντού;! Προφανώς για να μην
είναι μόνο «ἔξωθεν» αλλά και «ἔσωθεν ὡραῖος» υπερβαίνοντας το
γραφικό:
Οὐαὶ
ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις
κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων
νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. Ματθ.
23,27 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν
φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας. Ματθ.
23,28
23,28
Οι
αγαπώντες τον εκλιπόντα συνοδοί του και εκπροσωπούντες αυτόν, εκτιμώντας την
ιστορική πορεία του, αλλά και το ότι ό κόσμος πένεται, θα έπρεπε
ταπεινώς και αθορύβως και κυρίως διακριτικότερα (καλογερικά όπως
ειπώθηκε) να κινηθούν και όχι να προκαλούν και να εγείρουν τα αισθήματα των
χριστιανών, τη στιγμή μάλιστα που έχει αφήσει ανοιχτές πληγές διώξεων και που
πολλοί δεν έχουν να φάνε, πολύ δε περισσότερο δεν έχουν ούτε τα έξοδα κηδείας τους. Αναρωτιούνται τινές, γιατί οι μοιχεπιβάτες πρέπει να προκαλούν και μετά θάνατο; Μήπως κυνηγημένοι
από τις Ερινύες προσπαθούν να τον αποκαταστήσουν εξωραϊζόμενον και μετά
Θάνατον;
Για
έναν άνθρωπο που υπεσχέθη ακτημοσύνη και αποταγή από τις «κοσμικές μέριμνες», για τον άνθρωπο
που δίχασε και διέσυρε το επισκοπικό
αξίωμα με την βιαία ενθρόνισή του
και το αιματοκύλισμα των
Λαρισαίων, τον ποδοπατήσαντα τον αξέχαστο Μητροπολίτη Λαρίσης Θεολόγο, γιατί να
προκαλείται το κοινό αίσθημα με την απόδοση αυτοκρατορικών τιμών; Δεν
χρειάζονται θεατρικές προκλητικές μεγαλαυχίες.
Οι άγιοι και οι σοφοί επέλεξαν την λιτότητα και την αφάνεια, έναν Ξύλινο
Σταυρό όπως ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης,
ο Άγιος Παϊσιος, ο Άγιος Πορφύριος κ.ά.