Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης , Δικηγόρος Αθηνών
Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκαν μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα «βασανιστικής» αναμονής το περιβόητο Προεδρικό Διάταγμα που καθορίζει τη διαδικασία ηλεκτρονικών εκδόσεων και τη χορήγηση του προσωπικού αριθμού του πολίτη. Το «ηλεκτρονικό φρούτο» του προσωπικού αριθμού δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στην ελληνική κοινωνία , αλλά είχε προηγηθεί η κατάλληλη ψυχολογική προετοιμασία από τον πρώην υπουργό Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης (και νυν υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών) κ. Κυριάκο Πιερρακάκη , ο οποίος είχε σπεύσει να μυήσει τους Έλληνες πολίτες στα «απόκρυφα μυστήρια» του νέου θαυμαστού ψηφιακού εικονικού κόσμου .
Ο περιζήτητος υπουργός πριν από τρία χρόνια, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ 100,3 και στη δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε, προαναγγέλλοντας την ψηφιακή εφαρμογή του Ενιαίου Αριθμού του Πολίτη , σημειώνοντας με έμφαση ότι θα αντικαταστήσει τον Α.Φ.Μ., τον Α.Μ.Κ.Α. και τον αριθμό της αστυνομικής ταυτότητας.
Επίσης, είχε διευκρινίσει ότι ο πολίτης θα είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει έναν μοναδικό δωδεκαψήφιο αριθμό που θα αποτελείται από τον ΑΦΜ και τρία ψηφία μπροστά από τον ΑΦΜ και αυτός ο αριθμός που θα εγγραφεί στις νέες ταυτότητες . Μάλιστα, ο κ. Ο Πιερρακάκης είχε δηλώσει με βεβαιότητα, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο παρερμηνείας για την επερχόμενη ολοκληρωτική ψηφιοποίηση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, ότι «η πιο ουσιαστική ταυτότητα είναι η ταυτότητα που έχουμε για τις ψηφιακές υπηρεσίες, όλα γίνονται ψηφιακά πλέον».
Ε.ΚΑ.Μ.
Βέβαια, η πρώτη πράξη κρατικής επιβολής ενός μοναδικού προσωπικού αριθμού για κάθε πολίτη, ανατρέχει στο μακρινό 1986 , οπότε η Ελληνική Πολιτεία επιχείρησε να επιβάλει ένα νέο εθνικό σύστημα ηλεκτρονικής/ψηφιακής ταυτοποίησης, προσπαθώντας και τότε να αποσπάσει την πολυπόθητη συναίνεση των πολιτών με το ίδιο δόλωμα, που επαναφέρει και σήμερα , δηλαδή την αποφυγή της ταλαιπωρίας των πολιτών στις συναλλαγές τους με το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα1.
Η παρακολούθηση των πολιτών μέσα από ένα κεντρικό σύστημα εκδηλώθηκε για πρώτη φορά, έστω και σε εμβρυακή μορφή, με την ψήφιση του Ν. 1599/1986 (ΦΕΚΑ΄75/11.6.1986) που όριζε τις προϋποθέσεις για την έκδοση δελτίου ταυτότητας, καθιερώνοντας τον Ενιαίο Κωδικό Αριθμό Μητρώου (Ε.Κ.Α.Μ.) για κάθε Έλληνα πολίτη που σχηματίστηκε από δεκαδικά (13) ψηφία. (Καταργήθηκε αργότερα με το άρθρο 6 του Ν. 1988/1991).
Η νομοθετική εισαγωγή του Ε.Κ.Α.Μ. καταγράφεται ως η πρώτη σοβαρή απόπειρα συστηματικής αριθμοποίησης του ανθρωπίνου προσώπου , καθώς επιχειρείται η συμπερίληψη σε έναν ενιαίο κωδικό αριθμό όλων των επιμέρους κωδικών αριθμών (όπως είναι ο αριθμός αστυνομικής ταυτότητας, διαβατηρίου, εκλογικού βιβλιαρίου, ασφαλιστικού και φορολογικού μητρώου κ.λ.π.) που ταυτοποιούν τον πολίτη στις συναλλαγές του με τις δημόσιες υπηρεσίες.
Εν συνεχεία με τον ν. 3979/2011 (ΦΕΚ Α' 138/16-06-2011) θεσπίστηκε το νομοθετικό πλαίσιο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, ενώ το άρθρο 32 καθόριζε τη διαδικασία επιβεβαίωσης της ταυτότητας του πολίτη που επιθυμούσε να κάνει χρήση των υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Τέλος, με τον 4727/2020 (ΦΕΚ 184/Α/23.09.2020) εισάγεται στην έννομη τάξη ο «Κώδικας Ψηφιακής Διακυβέρνησης» , με σκοπό να συγκροτηθεί η νομοθετική και νομοθετική βάση, για την οποία θα εδραιωθεί το Ψηφιακό Κράτος .
Εν έτει 2025, τη σκυτάλη της ενημέρωσης του ελληνικού λαού παραλαμβάνει ο νυν υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρης Παπαστεργίου , ο οποίος περιφέρεται σαν «την άδικη κατάρα» στις τηλεοράσεις, παπαγαλίζοντας το «ποιηματάκι του» ότι ο αριθμός των ατόμων συνιστά τη μεγαλύτερη «διοικητική μεταρρύθμιση» από καταβολή του Νεοελληνικού Κράτους, που φιλοδοξεί να εκμηδενίσει τον άγιο της γραφειοκρατίας , ενώ θα συμβάλλει στην εκκαθάριση των μητρώων της δημόσιας διοίκησης, ανακουφίζοντας τους πολίτες από κάθε άσκοπη μετακίνηση και ταλαιπωρία.
Οι απαίσιοι κυβερνητικοί προπαγανδιστές, «φορώντας» το γλυκό τους χαμόγελο επιδιώκουν να παρασύρουν μαζικά τους Έλληνες πολίτες στην παγίδα της αριθμοποίησης , μέσω ενός κατάλληλα δομημένου, παραπειστικού, επικοινωνιακού αφηγήματος.
Το αφήγημα της νεοταξίτικης εξουσίας θα υποβαθμίσει τη σημασία του κινδύνου της ψηφιακής επιτήρησης και θα εμφανίσει ως ασήμαντη «παράπλευρη απώλεια» στον «πόλεμο κατά της γραφειοκρατίας» ή ως «παραξενιά των ψεκασμένων», και πάντως όχι ως τρομακτική απειλή της ανθρώπινης. ελευθερίας. Οι «έξυπνοι» προπαγανδιστές της ψηφιοποίησης που κομπορρημονούν, λέγοντας ότι «οι συναλλαγές μας ήδη συντελούνται ηλεκτρονικά, και επομένως δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε». Συγχρόνως, με σπούδαστο ύφος θα διαλαλούν τα του ψηφιακού μετασχηματισμού , υποστηρίζοντας ότι «κερδίζουμε σε ταχύτητα, ασφάλεια και ποιότητα από την απλούστευση των γραφειοκρατικών διαδικασιών, την αποφυγή της ταλαιπωρίας στις δημόσιες υπηρεσίες και την πάταξη. διαφθόρας».
Δηλαδή με άλλα λόγια, η Παμπόνηρη Εξουσία, χαμογελώντας τρυφερά στον βρεφοποιημένο πολίτη του 21ου αιώνα που προσφέρει ως αντάλλαγμα για τη συναίνεσή του στο ηλεκτρονικό του φακέλωμα την προσωπική διευκόλυνση και την εξοικονόμηση χρόνου «για να ασχοληθείς με την οικογένεια του». ενώ εκείνη την ίδια στιγμή θα διεισδύει ανενόχλητη στα άδυτα της προσωπικής του ζωής , αντλώντας και καταγράφοντας στοιχεία, δεδομένα και πληροφορίες, που διαρκώς εμπλουτίζονται με σκοπό την αρτιότερη επεξεργασία και διαμόρφωση του ατομικού του προφίλ.
ΤΟ ΝΕΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
Στην πραγματικότητα, δηλαδή, το κράτος επιδιώκει με την θεσμοθέτηση του προσωπικού του προσωπικού, να δημιουργήσει τη βαθύτερη επιδίωξή του, που συνίσταται στην απόκτηση του ελέγχου της ζωής των ανθρώπων και στη χειραγώγηση τους μέσω μιας συλλογής συγκεντρωτικού συστήματος, καταχώρισης, αποθήκευσης και επεξεργασίας των προσωπικών τους δεδομένων.
Ο Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, μιλώντας στο συνέδριο Masters of Digital του οργανισμού «DIGITAL EUROPE» με θέμα «Europe 2030: A Digital Powerhouse» , που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, υπέγραψε την ανάγκη «να ανοίξουμε τα δεδομένα μας» , συμπληρώνοντας ότι «πρέπει να δημιουργήσουμε ένα Όλες αυτές οι νέες εταιρείες που χρειάζονται δεδομένα» , προσθέτοντας με νόημα ότι «τα Δεδομένα είναι το νέο πετρέλαιο»2.
Από την πιο πάνω απροσδόκητα ειλικρινή δήλωση του κ. Υπουργού εγείρεται μείζον ζήτημα προστασίας και ασφάλειας των προσωπικών δεδομένων που διακινούνται σε τεράστιες ποσότητες στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες του Ψηφιακού Δημοσίου , καθώς κρίνεται πολύ πιθανό τρίτα μη εξουσιοδοτημένα πρόσωπα , όπως π.χ. νέες εταιρείες, οι εταιρείες ανταγωνίζονται μεταξύ τους στην εξόρυξη του «νέου πετρελαίου» , δηλαδή στην αναζήτηση και στη λήψη δεδομένων, είτε να οικειοποιηθούν παράνομα στοιχεία και πληροφορίες , είτε να αποκτήσουν έναντι ανταλλάγματος αθέμιτη πρόσβαση στις βάσεις ψηφιακών τομέων και δεδομένων των πολιτών .
Εξάλλου, δεν έχει ακόμη κοπάσει ο κοινωνικός θόρυβος από τη δημοσιοποίηση του σκανδάλου της τηλεκπαίδευσης, που συνέταξε την εκπαιδευτική κοινότητα και αφορούσε την παράνομη συλλογή, εκμετάλλευση και διαβίβαση προσωπικών δεδομένων 1,2 εκατομμυρίων εκπαιδευτικών και μαθητών από την συμβεβλημένη με το Ελληνικό Δημόσιο εταιρεία Cisco3.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν και επιβλήθηκε με αόριστα και αβέβαια κριτήρια η «σύγχρονη» εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, διαπιστώθηκαν ουκ ολίγες παραβιάσεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας, που συνδέονται με την ασφάλεια και την προστασία των προσωπικών δεδομένων μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών4. Μάλιστα, σύμφωνα με την οριστική απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ)5, καταλογίζονται στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας σημαντικές και πολλαπλές παραβάσεις του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων (ΓΚΠΔ), που αφήνουν έκθετα προσωπικά την τότε υπουργό, κ.κ. Κεραμέως .
Για την ίδια υπόθεση, στο δημοσίευμα της «Κυριακάτικης Δημοκρατίας» της 31-3-2024 (σελ. 13) με τον ειδικό τίτλο «Προειδοποιητικές βολές από Ασημακοπούλου σε Κεραμέως, Κυριάκο» αναφέρονται επί λέξει τα ακόλουθα:
«Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων διαπίστωσε ότι τα προσωπικά δεδομένα [εννοείται μαθητών και εκπαιδευτικών], αφού παρανόμως συλλέχθηκαν, διαβιβάστηκαν στις Η.Π.Α. και αποτέλεσαν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης, κατά παράβαση εθνικών και κοινοτικών νόμων».
Επίσης, ο κ. Παπαστεργίου από το βήμα του κεντρικού συνεδρίου «Digital World Summit Greece 2025» , το οποίο διεξήχθη πριν από λίγες ημέρες στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, τόνισε για μία ακόμη φορά την αξία της διακίνησης ανωνυμοποιημένων δεδομένων στο πλαίσιο υλοποίησης του «στρατηγικού οράματος» Τεχνητή Νοημοσύνη 6. Στο Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης εξετάζονται τρόποι επίσημης τροφοδότησης των νεοφυών επιχειρήσεων, πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και ερευνητικών κέντρων με έναν ανεξάντλητο όγκο προσωπικών δεδομένων των πολιτών.
ΑΡΙΘΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΚΛΑΒΙΑ
Οφείλουμε να επισημάνουμε στους πολίτες ότι, με την καθιέρωση ενός ενιαίου κωδικού αριθμού, δηλαδή τους αριθμούς του προσωπικού, επιτυγχάνεται η ενοποίηση και η διαλειτουργικότητα όλων των κρατικών μητρώων (φορολογικό, ασφαλιστικό, μητρώο αστυνομίας, κ.λπ.) και η ηλεκτρονική διασύνδεση μεταξύ των πληροφοριακών συστημάτων του Δημοσίου και των προσωπικών δεδομένων των πολιτών .
Επίσης, κάθε κακόβουλη αρχή ή υπηρεσία αποκτά την τεχνική δυνατότητα να ελέγχει και να παρακολουθεί τη ροή των πάσης φύσεως προσωπικών, επαγγελματικών, οικονομικών, τραπεζικών, ιατρικών και καταναλωτικών πληροφοριών και δεδομένων των πολιτών. Έτσι όμως, διαμορφώνεται μια εφιαλτική συνθήκη αφόρητου ψηφιακού ελέγχου και παρακολούθησης των ανθρώπων, που οδηγεί αυτομάτως στο πλήρες και ολοκληρωμένο ηλεκτρονικό φακέλωμα των πολιτών , ενώ κάθε έννοια ιδιωτικότητας εξαφανίζεται και η προσωπική ζωή του πολίτη. καθίσταται διάτρητη και απόλυτα διαφανής.
Συμπερασματικώς, υπογραμμίζουμε ότι η ακάθεκτη ψηφιοποίηση κάθε πεδίου της ανθρώπινης δραστηριότητας παρέχει μια πρώτη ευκαιρία, όχι μόνο στα αυταρχικά καθεστώτα , αλλά και στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. , των οποίων οι κυβερνήσεις έχουν απολέσει τη δημοκρατική τους νομιμοποίηση, να εγκαθιδρύσουν ένα πανοπτικό μοντέλο ψηφιακής διακυβέρνησης , που όμως θέτει υπό αμφισβήτηση το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής και έχει σημαντικά ζητήματα ασφάλειας των προσωπικών δεδομένων των προσωπικών δεδομένων. πολιτών.
Στο πλαίσιο μιας κοινωνικής κυριαρχίας, που θα διεξαχθούν οι εξελιγμένες μέθοδοι ψηφιακής επιτήρησης, η διαβίβαση των ελάχιστων πολιτών που διαφέρει από την κράτηση σε αόρατη ψηφιακή φυλακή , στην οποία οι άνθρωποι θα περιφέρονται μονόχωροι, ανελεύθεροι, καταθλιπτικοί και αποπροσωποποιημένοι, καθώς προτίμησαν να εκχωρήσουν στους κομπάρσους της ζωής, δηλ. στους πολιτικούς, την προσωπική τους βούληση και αυτονομία, επιλέγοντας να ζήσουν στην «ασφάλεια» της αριθμητικής τους σκλαβιάς .
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε σε συμπτυγμένη μορφή στις 1/6/2025 στο φύλλο της «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», σελ. 57.
