Μοῦ γράφεις ὅτι ἐν τέλει πρέπει νά ὑπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ἕνα βιβλίο ἑνός μεγάλου ἀστρονόμου περί ἀστέρων καί ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή σου ὁ ἰσχυρισμός αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ ἐπιστήμονα: «Χωρίς τόν Θεό τίποτα στόν κόσμο δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ οὔτε νά ἐξηγηθεῖ». Ἐξ αὐτοῦ ὁδηγήθηκες στό συμπέρασμα ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.
Κατά τόν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων ἀναπόφευκτα ἦρθε μετά ἀπό τήν ἐπανάσταση τῶν ἀνθρώπων ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ἀπευθυνόμενος στούς Σέρβους
(Τό μήνυμά του εἶναι πανεπίκαιρο γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες σήμερα):
Ἀπό παλιά τό σύνθημα τοῦ λαοῦ μας ἦταν: Πίστη καί έλευθερία.
Ὅταν λοιπόν λέμε πώς πολεμήσαμε γιά τήν πίστη, σημαίνει πώς πολεμήσαμε γιά τή πίστη τοῦ Χριστοῦ, γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη.
Ὅταν λέμε πώς πολεμήσαμε γιά τή ἐλευθερία, σημαίνει πώς θελήσαμε τήν ἐλευθερία σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Ἔχει καταβληθεῖ τό ἀντίτιμο γιά τήν ἀπελευθέρωσή σας. Εἶστε ἀγορασμένοι ἀπό τόν Χριστό μέ τίμημα μεγάλο. Γι’ αὐτό μήν ὑποδουλώνεστε στούς ἀνθρώπους (Κορ. Α΄7, 23).
Στήν Ἁγία Γραφή ἡμέρα τοῦ Κυρίου ὀνομάζεται ἡ ἡμέρα ἐκείνη, πού γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι νύχτα φρικτή, γεμάτη αἷμα, καπνό, φόβο, τρόμο, πυρετό, κραυγές καί φωτιά.
Ἀναρωτιέστε πῶς συμβαίνει αὐτό καί γιατί ἔρχεται αὐτή ἡ ἡμέρα;
Μέσα στίς ἄγριες συνθῆκες τοῦ ἀφόρητου πόνου καί τῆς φωτιᾶς
οἱ καλοζωϊσμένοι ἄνθρωποι ὁδηγοῦνται στήν πλήρη ἐπίγνωση, πώς ὁ Θεός εἶναι «τά πάντα» καί ὁ ἄνθρωπος ἕνα «τίποτε».
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ἀπευθύνεται στούς Σέρβους ἀδελφούς του
(Τό μήνυμά του εἶναι πανεπίκαιρο γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες σήμερα)
Μή παροργίζουμε τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ καταστροφή μας ἦταν ἀναμενόμενη ἀφοῦ τά σχολεῖα μας ἦταν χωρίς πίστη στόν Θεό, οἱ πολιτικοί μας δέν ἦταν ἔντιμοι, ὁ στρατός μας δέν εἶχε πατριωτισμό καί οἱ κυβερνῆτες μας δέν εἶχαν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Τότε ο άγιος εκείνος άνθρωπος της είπε: «Εσύ μανούλα μου, μάθε καλύτερα τα παιδιά σου πώς να προσεύχονται στον Θεό και εκείνα θα μάθουν αργότερα πιο εύκολα τα γαλλικά».
Στα παιδιά, λοιπόν, πρέπει να διδάσκουμε πρώτα εκείνο που είναι το πιο σπουδαίο επειδή, ό,τι μαθαίνουμε στα νιάτα μας, δύσκολα το ξεχνάμε. Δευτερεύοντα πράγματα μπορούμε να μάθουμε και ύστερα, μα και αν ακόμα ξεχαστούν, δεν είναι μεγάλη η ζημία. Αν, όμως, δεν διδαχθούμε τα σημαντικότερα πράγματα, ή τα διδαχτούμε ελλιπώς, ή τα μάθουμε και ύστερα τα ξεχάσουμε, τότε, οι ήχοι του πιάνου πνίγουν την προσευχή και η γαλλική προφορά χρησιμοποιείται για να κοροϊδέψουμε τους γονείς.
Αυτοί που αρνούνται την ύπαρξη των δαιμονίων, απορρίπτουν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Η σκέψη τους ότι δεν υπάρχουν δαιμόνια χαροποιεί τους δαίμονες και θλίβει τους Αγγέλους. Οι πιο αγαπητοί των δαιμόνων είναι αυτοί που λένε πως δεν υπάρχουν δαιμόνια, διότι δια μέσου αυτών οι δαίμονες εύκολα επιτελούν το φονικό τους έργο.