Εἰς μνήμην Παναγιώτη Σημάτη

Σήμερα, Παρασκευὴ 24.02.23, ἀπεδήμησε εἰς Κύριον μετὰ ἀπὸ πολύχρονη μάχη μὲ σπάνια αὐτοάνοση ἀσθένεια ὁ θεολόγος Παναγιώτης Σημάτης.

Ἀπὸ σήμερα ὁ ἤδη φτωχὸς ἀντιαιρετικὸς ἀγώνας ἔγινε ἀκόμα φτωχότερος.

Παίρνω τὸ θάρρος νὰ γράψω δύο λόγια γι’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο ὄχι γιατὶ ἔχω σκοπὸ νὰ τὸν ἁγιοκατατάξω, ἀλλὰ γιατὶ θεωρῶ καθῆκον μου νὰ ἀποθέσω φόρον τιμῆς σὲ ἕναν ἀγωνιστὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἀληθείας, σὲ ἕναν Χριστιανὸ ποὺ διώχθηκε, ὑπέφερε καὶ πολέμησε γιὰ τὴν πίστη του, ὅλα σημάδια εὐσεβείας.

Σὲ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ εἶχε μεγάλη διάκριση, μεγάλη ὑπομονή, ἀκούραστη θέληση, ἀτελείωτη αὐτοκριτικὴ καὶ ὅσο κι ἂν ἀκούγεται παράξενο λεπτότατο χιοῦμορ. Τὸ πιὸ σημαντικὸ ὅμως:

Ὅποια καὶ ἂν ἦταν τὰ λάθη του, ὅποιες καὶ ἂν ἦταν οἱ ἀδυναμίες του κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ὁ Σημάτης (ὅπως πολὺ τὸν ἀποκαλοῦσαν) φοβήθηκε τὸ κόστος ἢ τὴν ἀμαύρωση τοῦ ὀνόματός του.

Ὁ Γεώργιος Θεοτοκᾶς ὡς προπαγανδιστὴς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ προετοιμασία τοῦ ποιμνίου ἀπὸ τὸν λογοτεχνικὸ κόσμο, ὥστε νὰ δεχθεῖ τὴν Παναίρεση.







Τοῦ Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου

Ἔχει τονιστεῖ πολλὲς φορές, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς προετοιμάστηκε καὶ ὑπάρχει ἐδῶ καὶ τουλάχιστον 140 χρόνια. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ εὐθύνη τῶν ποιμένων εἶναι τεράστια ἀφοῦ καὶ χρόνος ὑπῆρχε νὰ καταλάβουν τί συμβαίνει καὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἦταν φανεροὶ καὶ ξεκάθαροι.

Ὁ Οἰκουμενισμὸς ὅμως δὲν προετοιμάστηκε καὶ προωθήθηκε μόνο ἀπὸ ρασοφόρους κάθε βαθμίδας καὶ ἀπὸ θεολόγους. Μεγάλο ρόλο κυρίως στὴν προώθησή του ἔπαιξε καὶ ὁ λεγόμενος λογοτεχνικὸς κόσμος, ὁ κόσμος τῶν συγγραφέων καὶ ποιητῶν μὲ μπροστάρηδες τοὺς ἀκαδημαϊκοὺς καὶ τοὺς διεθνῶς ἀναγνωρισμένους λογοτέχνες.

Άλλη μια οικτρά πλάνη

Άλλη μια οικτρά πλάνη

Κατατρομοκράτηση και σύγχυση των πιστών από την πλάνη του π. Ευφρόσυνου

 

·                 Σπέρνει την διχόνοια στους πιστούς!

Τα άρθρα-ομιλίες του π. Ευφρόσυνου που χρησιμοποιήθηκαν, δημοσιεύτηκαν στα ιστολόγια Κατάνυξις, Τρικλοποδιά, Ξυπνάτε ρε, Η χώρα του Αχωρήτου.  Τις διευθύνσεις θα τις βρείτε στο τέλος του άρθρου.

 

Του Παναγιώτη Σημάτη , θεολόγου

 

Άλλη μια οικτρά πλάνη, ανάμεσα στα άλλα ζοφερά του καιρού μας, σαν εκείνη του μοναχού Μάξιμου Βαρβαρή τη δεκαετία του 2010, που ισχυριζόταν  ότι η Β΄ Παρουσία του Χριστού θα γινόταν το ...2018!

Αλλά η καταγέλαστη πλάνη του μ. Μάξιμου, που κατέπεσε σαν χάρτινος πύργος, στηριζόταν τουλάχιστον σε Πατερικά κείμενα ‒τα οποία βέβαια παρερμήνευε‒ και δεν είχε σωτηριολογικές συνέπειες, όπως συμβαίνει με τη νέα πλάνη του ιερομονάχου Ευφροσύνου, ο οποίος σπέρνει την διχόνοια στους πιστούς.

Ο Σαββαΐτης π. Ευφρόσυνος ‒ως γνωστόν‒ καθαιρέθηκε από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αγωνιζόμενος για θέματα Πίστεως, όπως με στοιχεία κατέδειξε. Μάλιστα κάποια αγωνιστικά άρθρα του δημοσιεύσαμε στο ιστολόγιο. Δυστυχώς όμως μετά την αποτείχισή του ο π. Ευφρόσυνος γινόταν όλο και πιο φανατικός και έφθασε τελικά στην πλάνη.

Ἡ ἀνεύθυνη στάση ὀρθοδόξων ἱερέων σὲ ἕνα κόσμο ποὺ δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ χαρακτηριστεῖ ἀνθρώπινος ἀλλὰ κόσμος ἀποστασίας καὶ γι’ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος ὑποφέρει.

Οἱ ἐρωτήσεις συνεχίζονται ἀκόμα κι ἂν οἱ ἀπαντήσεις δὲν ἔρχονται οἱ δὲ ἀποκαλύψεις γίνονται πιὸ σοκαριστικὲς

“ἵνα γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης, ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες, εἰς καύχημα ἐμοὶ εἰς ἡμέραν Χριστοῦ” (Φιλιπ. 2, 15-16)

τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Πολλὲς φορὲς ἔχουμε ἀκούσει ὅτι, ὅταν ἡ ἀλήθεια κραυγάζει, οἱ ἔνοχοι σιωποῦν. Στοὺς καιρούς μας γινόμαστε πάλι μάρτυρες αὐτῆς τῆς διαπίστωσης, καθὼς μετὰ ἀπὸ δύο κείμενα (ἐδῶ, ἐδῶ) γεμάτα ἐρωτήσεις καὶ πηγὲς ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν ἀσυνέπεια, ἀκρότητα, ἐπιλεκτικότητα, σύγχυση καὶ ἰδιοτέλεια τῶν ἱερέων καὶ μοναχῶν ποὺ καταδικάζουν τοὺς ἐμβολιασμένους χριστιανοὺς ὡς δολοφόνους ἢ συμμέτοχους σὲ φόνο, οἱ ρασοφόροι αὐτοὶ σιωποῦν καὶ ἡ σιωπή τους σκανδαλίζει καὶ προκαλεῖ.

Τὸ παράδειγμα τῶν χριστιανῶν λεγεωνάριων ὡς ἀναίρεση τῆς θέσεως ὅτι τὸ ἐμβόλιο ἀποτελεῖ σφράγισμα καὶ τσιπάρισμα.

τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου


Ἔχει πολλάκις εἰπωθεῖ καὶ ἐπιβεβαιωθεῖ, ὅτι ζοῦμε καιροὺς τρομερῆς συγχύσεως. Τὴν σύγχυση αὐτὴ τώρα τὴν αὔξησαν δραματικὰ ἡ κατάσταση ποὺ ἐπέφερε ὁ ἰὸς Covid-19 καὶ τὰ μέτρα «καταπολέμησής» του.
Ἔτσι ἐκτὸς τῆς σύγχυσης ποὺ ἐπικρατεῖ στὸ θέμα τῆς καταπάτησης τῆς ἀτομικῆς ἐλευθερίας, τῆς κατάργησης τῆς ἐπιστημονικῆς λογικῆς, τῆς θεοποίησης τῆς ἐπιστήμης, τῆς μετωνυμίας τῆς τυραννίας σὲ δημοκρατία, τῆς διχόνοιας, τῆς ἀντιπαλότητας, τῆς ἀκρότητας, σύγχυση ἐπικρατεῖ καὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ δυστυχὼς καὶ στὴν μερίδα τῶν ποιμένων ποὺ ἀντιστέκονται. Πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς κηρύττουν ἄνευ ἀποδείξεων καὶ ἁγιοπατερικῆς κατοχύρωσης, ὅτι ἦρθε ὁ Ἀντίχριστος καὶ ὅτι τὸ ἐμβόλιο ἀποτελεῖ σφράγισμα, ὄχι τύπο σφραγίσματος ἀλλὰ σφράγισμα καὶ τσιπάρισμα ἢ ὅτι εἶναι προσφράγισμα μὲ χαρακτηριστικὰ σφραγίσματος.

Ἡ βλασφημία τοῦ Μόσιαλου εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς βλασφημίας τῶν ποιμένων.

Ὅταν οἱ «διάκονοι του Θεού» βλασφημοῦν ἀσυστόλως

Δυστυχῶς γιὰ μία ἀκόμα χρονιὰ τὸ κατανυκτικὸ πνεῦμα τῶν ἁγίων αὐτῶν ἡμερῶν ταράχθηκε ἀπὸ μία ἀκόμα βλάσφημη πράξη τῶν ὑποτιθέμενων προοδευτικῶν ἀνθρώπων τοῦ τόπου τούτου, ποὺ κόπτονται ἂν κάποιος προσβάλει τὴν ὁμοφυλοφιλία ἢ τὸ Ἰσλάμ, τὴν Ὀρθοδοξία δὲν χρειάζεται ὅμως νὰ τὴν ὑπερασπιστοῦν, τὴν ὑβρίζουν οἱ ἴδιοι. Ἔτσι οἱ πιστοὶ ἀσχολοῦνται τώρα μὲ τήν ὑβριστικὴ ἀνάρτηση τοῦ καθηγητοῦ κ. Ἠλία Μόσιαλου, ποὺ γιὰ νὰ χλευάσει τοὺς ἀρνητὲς τοῦ πρώτου, δευτέρου, τρίτου καὶ πάει λέγοντας ἐμβολίου, ἀναφέρεται προσβλητικὰ στὸ Πανάγιο Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν Ὑπερευλογημένη Δἐσποινα Θεοτόκο καὶ τὸν δίκαιο Μνήστορα Ἰωσήφ (ἐδῶ).

Ἡ Ἱ. Σύνοδος καταργεῖ τὸ Εὐαγγέλιο

"ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τούτου"



τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Πρέπει νὰ γίνει ἀπὸ ὅλους μας κατανοητό: Πάντα ἡ αἵρεση στηριζόταν καὶ θὰ στηρίζεται στὴν στήριξη καὶ στὴν βία τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. Καὶ πάντα μὲ τὴν στήριξη καὶ τὴν βία αὐτὴ θὰ διώκει τοὺς Ὀρθόδοξους καὶ θὰ καταργεῖ τὸ Εὐαγγέλιο.

Εἶπεν ὁ Κύριος: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι καγὼ, ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11, 28).

Λέει ἡ Ἱ. Σύνοδος: Δεῦτε πρός με ἀλλὰ μόνο μὲ τέστ ἢ πιστοποιητικὸ ἐμβολιασμοῦ.

Εἶπεν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον: «Ἐν Ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεόν» (Ψαλμ. 67, 27).

Λέει ἡ Ἱ. Σύνοδος: Ἐν Ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεόν ἀλλὰ μόνο μὲ τέστ ἢ πιστοποιητικὸ ἐμβολιασμοῦ.

Η συνεχής υπενθύμιση των διωγμών που υπέστησαν οι Άγιοι, μας βοηθούν να κρατήσουμε και σήμερα την πίστη ζωντανή

«Ἐξορίζοντας τὸν ἀληθῆ ποιμένα της, μαζί του καὶ αὐτὸν τὸν Χριστό, φεῦ ἐξόρισες καὶ παρέδωσες τὸ ποίμνιό του σὲ μισθωτοὺς καὶ ὄχι ἀληθεῖς ποιμένες» (Ἅγ. Ἰννοκέντιος στὸν αὐτοκράτορα Ἀρκάδιο γιὰ τὴν ἐξορία τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου).


Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ ἡ σημασία τους γιὰ τὴν σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση

τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Πολλὲς φορὲς διαβάζουμε τοὺς βίους τῶν Ἁγίων περιορίζοντας τὴν ὠφέλειά τους στὴν πνευματικὴ καὶ ψυχικὴ τέρψη, μὴ λαμβάνοντας ὅμως ὑπόψη τὴν διαχρονικότητα τῶν διδαχῶν καὶ τὴν ἐπικαιρότητα τῶν μηνυμάτων ποὺ ἀποκομμοῦμε ἀπὸ τοὺς βίους αὐτούς. Κοιτᾶμε δηλαδὴ μὲ θαυμασμό, τί γινόταν στὴν ἐποχὴ τῶν Ἁγίων καὶ ποιές ἦταν ἡ στάση καὶ οἱ πράξεις τους (καὶ τῶν ἰδίων ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν καθὼς καὶ τῶν πιστῶν) στὴν ἑκάστοτη κατάσταση, αὐτὰ ὅμως ποὺ διαβάζουμε, δὲν τὰ ἐφαρμόζουμε οὔτε ἐπιζητοῦμε νὰ τὰ ἐφαρμόσουμε στὶς ἀνάλογες σημερινὲς περιστάσεις. Ἔτσι οἱ βίοι τῶν Ἁγίων καταντοῦν λογοτεχνικὰ ἔργα ψυχωφελοῦς ἀναγνώσεως.

Οἱ πέντε νέοι Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου


Πάλι εἴχαμε ἐκλογὲς στὴν Ἱ. Σύνοδο καὶ πάλι ἐκλέχθηκαν τὰ πρόσωπα ποὺ οἱ ἐφημερίδες γνώριζαν ὡς φαβορὶ πρὶν τὴν ἐκλογή τους καὶ μάλιστα πέτυχαν μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια τὸ ρεπορτάζ τους (οὔτε γραφεῖο στοιχημάτων νὰ ἦταν) π.χ. «Τα φαβορί για τις τέσσερις μητροπόλεις - ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» «Τα φαβορί για τις μητροπόλεις – Αναβρασμός στην Ιεραρχία ekklisiaonline», «Ποια είναι τα φαβορί για τις Μητροπόλεις – GreekPress» «Φαβορί για τη Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου eidisis. gr»

Τελικὰ τί εἴδους Ὀρθοδοξία πρεσβεύουν οἱ κληρικοὶ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Γερμανίας;

Ὁ ἀπόλυτος παραλογισμός: Συμπροσεύχονται στὴν Γερμανία μὲ αὐτούς, ποὺ οἱ …ἴδιοι χαρακτηρίζουν ὡς αἵρεση ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν Πίστη στὴν Ἑλλάδα!!!


τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου


Ἡ «Ἐργασιακὴ ὁμάδα Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν» (ACK) τῆς Γερμανίας τῆς ὁποίας προεδρεύει ὁ πρωτοπρεσβύτερος τοῦ οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Κων/νος Ράντου Μίρον ἀναγνώρισε ὡς 18ο μέλος της τήν «Κοινωνία Ἐλεύθερων Εὐαγγελικών Ἐκκλησιῶν». Ὁ π. Κων/νος χαιρέτησε ἐγκάρδια τὸν πρόεδρο τοῦ νέου μέλους τοῦ ACK (ἐδῶ).

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου: Σχόλιο στὴν νέα προσπάθεια τοῦ Ναυπάκτου νὰ δικαιολογήσει τὸν ἀδικαιολόγητο ἑαυτό του

Τελικὰ εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴν ἀσχοληθεῖ κανεὶς καὶ νὰ μὴν σχολιάσει τὸν ἐπίδοξο καρδινάλιο τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸν Ναυπάκτου Ἱερόθεο, ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ὅλοι μας παλιὰ καὶ μέχρι νὰ πετάξει τὴν καλοφορεμένη δορὰν τοῦ προβάτου, πιστεύαμε ὅτι ἐπρόκειτο περὶ λαμπρᾶς μορφῆς.

 

Ὁ Ναυπάκτου μὲ τὸν ἀμερικανὸ πρέσβη Πάϊατ!

Γράφει ο καθηγητής : Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

 Ἀκολουθεῖ ὁ σχολιασμὸς τοῦ νέου του σκανδαλώδους κειμένου «ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΕΣ ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ» https://panorthodoxsynod.blogspot.com/2021/09/blog-post_6.html?m=1 (μὲ μπλὲ ὁ σχολιασμὸς τοῦ κειμένου).

Γράφει ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος:

Τό νά ἀσχολεῖται κανείς μέ ἔντονα ποιμαντικά καί κοινωνικά ζητήματα εἶναι, κατά κάποιο τρόπο, ριψοκίνδυνο. Εἶναι προτιμότερο νά μήν ἀγγίζη κανείς τέτοια ζητήματα καί νά ἀσχολεῖται ἁπλῶς μέ ἀδιάφορα θέματα, ἀλλά, τελικά, καί αὐτό εἶναι ἀτελέσφορο.

ΕΡΩΤΗΣΗ/ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ, ΟΤΙ ''ΟΠΟΙΟΣ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΜΟΛΥΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΠΙΤΙΜΙΟ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ!''

ΕΣΕΙΣ, ΛΟΙΠΟΝ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΤΡΟ ΚΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ, ΤΟΝ ΛΟΙΜΟΝ, ΤΗΝ ΠΑΝΟΥΚΛΑ, ΤΗΝ ΝΟΣΟΝ, ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΣΘΕ ΜΕ ΤΟ ΕΠΙΤΙΜΙΟ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ;

ΤΟΥ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

 

Ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος στὴν ποι­μα­ντορι­κή του ἐγκύκλιο πρὸς τοὺς κληρικοὺς τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου εἶπε μεταξὺ ἄλλων ὡς νομικὴ «αὐθεντία» καὶ αὐστηρὸς «κριτής» καὶ τὰ ἑξῆς: ''Όποιος σε καιρό πανδημίας μολύνει τους άλλους, κρίνεται με το επιτίμιο του φόνου!'' (ἐδῶ).

Ἀπαντῶ καὶ συγχρόνως ρωτάω τὸν τόσο μορφωμένο σεβασμιώτατο: Ἂν αὐτὸ ἰσχύει, ὅπως λέτε, σὲ καιροὺς πανδημίας, παραθέτοντας μάλιστα χωρίο τοῦ ἁγ. Νικοδήμου, τότε σὲ καιροὺς αἱρέσεως, τί ἰσχύει; Ὅσοι μολύνουν τοὺς πιστοὺς μὲ τὴν αἱρετική τους διδασκαλία καὶ ὅσοι δὲν παίρνουν τὰ κατάλληλα μέτρα ἐναντίον τους εἶναι ἔνοχοι φόνου καὶ μάλιστα διπλοῦ, σωματικοῦ καὶ ψυχικοῦ; Πρέπει νὰ καταδίκαστοῦν ὡς φονεῖς; Ἂν ναί, τότε γιατὶ ὡς ἐκ τῶν πραγμάτων ἔνοχος δὲν παραδίδετε τὸν ἑαυτό σας στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, ἂν ὄχι τότε πῶς τολμᾶτε νὰ  ἐπικαλεῖσθε τοὺς Ἁγίους καὶ μὲ ποιό δικαίωμα ἀπειλεῖτε τὸν κόσμο;

Σιμωνία, μία φοβερή ἁμαρτία ποὺ ἀποτελεῖ τὸ γνωστὸ μυστικὸ στὶς σημερινὲς τάξεις τῆς Ἐκκλησίας

Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου

Ἡ περίπτωση τῆς Σιμωνίας ἀποτελεῖ μια τρομερὴ ἁμαρτία καὶ ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω τρομερὴ αἵρεση καὶ ὕβρις κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅσοι εἶναι ἔνοχοι τῆς Σιμωνίας, ὅπως καὶ οἱ Οἰκουμενιστές, πρέπει ὁπωσδήποτε να κριθοῦν συνοδικά. Μέχρι τὴν συνοδικὴ κρίση καὶ καταδίκη τους, ἀποτελοῦν κι αὐτοὶ τὰ σαπρὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

Αδαμάντιος Τσακίρογλου: Ἡ τραγωδία τῆς ἐκκοσμίκευσης

Ἡ τραγωδία τῆς ἐκκοσμίκευσης

Ἡ μὲν ἀποδοχὴ τῆς ἐκκοσμίκευσης  ἀλλὰ καὶ ἡ ἄρνηση ἔμπραχτης μετανοίας ὡς τρανταχτὴ ἀπόδειξη τῆς σημερινῆς πτώσης τῶν ποιμένων

Παραθέτω δύο ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Χριστοδούλου, στὰ ὁποῖα ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ὄχι μόνο παραδέχεται τὴν ἐκκοσμίκευση στὶς τάξεις τῶν κληρικῶν καὶ ἰδιαίτερα τῶν ἐπισκόπων, ἀλλὰ ἀναλύει μὲ σαφήνεια τὶς πτυχὲς τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς πτώσεως καὶ προδοσίας τῶν σημερινῶν ψευδοποιμένων:

Μία προσπάθεια συγκεκριμενοποίησης και κριτικῆς προσέγγισης τῶν προβλημάτων καὶ ἐρωτημάτων ποὺ βασανίζουν τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας σχετικὰ μὲ τὸ ἐμβόλιο

 

Πρὶν ἀρχίσω, τονίζω ξεκάθαρα, ὅτι ἀνήκω στοὺς ἐνάντιους τοῦ ἐμβολίου γιὰ λόγους δημοκρατίας, ἐλευθερίας, ἠθικῆς, ἱατρικῆς, νομικῆς, καὶ λόγους θεολογικῆς φύσεως (αὐτὸ θὰ φανεῖ παρακάτω), δηλώνοντάς το πολλάκις δημοσίως.

Τὸ χάος καὶ ἡ διάσπαση ποὺ ἐπικρατοῦν στὴν Ἐκκλησία τόσο μὲ τὴν ἐπικράτηση τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ ὅσο καὶ μὲ τὴν κατάσταση λόγῳ κορονοϊοῦ ποὺ οἱ ὑπεύθυνοι οἰκουμενιστὲς ἐπίσκοποι δημιούργησαν (ὑποταγὴ τῆς Ἐκκλησίας στὸ ἄθεο κράτος, μάσκα στὸν ναό, ἀμφισβήτηση τῆς σημασίας καὶ τοῦ λυτρωτικοῦ χαρακτῆρος τῶν ἱερῶν μυστηρίων, ἐμβόλιο, κλπ.) μαζὶ μὲ τὴν  φίμωση τῶν εὐσεβῶν φωνῶν, δείχνουν ξεκάθαρα, ὅτι ζοῦμε ἐσχατολογικοῦ χαρακτῆρος καιρούς. Μπροστάρηδες στὴ σύγχυση αὐτὴ καὶ στὸ χάος ποὺ ἐπιφέρει εἶναι οἱ αἱρετικοί, οἱ αἱρετίζοντες καὶ οἱ ὑπακούοντες σ’ αὐτοὺς πατριάρχες, ἐπίσκοποι, ἀρχιμανδρίτες, ἡγούμενοι καὶ οἱ ἀκόλουθοί τους.

Με εντολή της Ι. Συνόδου θα επιτρέπεται τέλεση κηδείας παπικών σε Ορθόδοξους Ναούς. Οι Οικουμενιστές δεν κρύβουν τα πονηρά τους ανοίγματα για την εξοικείωση και άμβλυνση της πιστεώς μας με τους αιρετικούς. Οι Ορθόδοξοι θα επιτρέψουμε τη βεβήλωση;;;

Γράφει ο Καθηγητής: Αδαμάντιος Τσακίρογλου

 Όσο εμείς ως ποίμνιο δεν καταλαβαίνουμε, ότι η πηγή όλων των δεινών είναι η παναίρεση του Οικουμενισμού και οι αντιπρόσωποί της.

 Όσο δεν ομονοούμε και δεν προτάσσουμε τείχος ορθοδοξίας και θεάρεστης φιλαδέλφειας στηριγμένοι εις την μίαν αλήθεια. 

Όσο ακόμα και στο θέμα των μέτρων και του Κορονοιου δεν είμαστε σε θέση να πάρουμε μια  ορθόδοξη και κοινώς αποδεκτή εμπεριστατωμένη θέση, οι ψευδοποιμένες θα χρησιμοποιούν την φενάκη των μέτρων για να διαβάλουν την Πίστη και να παίρνουν στο παρασκήνιο και αδιαμαρτύρητα τέτοιες αντιορθόδοξες αποφάσεις.

Ἑορτάζουμε μὲν τὴν Πεντηκοστή, φέρουμε ὅμως τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγ. Πνεύματος;

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Ὀρθότατα καὶ δίκαια ἐπαναλαμβάνεται στοὺς σημερινοὺς καιροὺς τῆς ἐπικράτησης τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ διδαχὴ τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ:

«Ποῖος κλῆρος, ποία μερίς, τίς γνησιότης πρός τήν τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίαν τῷ συνηγόρῳ τοῦ ψεύδους; Ἐκκλησίαν  ἥ "στύλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας" κατά Παῦλον  ἐστιν, ἥ καί μένει χάριτι Χριστοῦ διηνεκῶς ἀσφαλής καί ἀκράδαντος, ἐστηριγμένη παγίως οἷς ἐπεστήρικται ἡ ἀλήθεια;

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν 318 ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου

Γράφει ο καθηγητής : Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν 318 ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου

Ἔχουν περάσει τόσα χρόνια μετὰ τὶς συμφωνίες τῶν Οἰκουμενιστῶν στὰ διάφορα συνέδρια ἀνὰ τὸν κόσμο, ὅπου ἡ Ὀρθοδοξία μεθοδικὰ καὶ πεισματωδῶς ἐπαναπροσδιορίστηκε, περιορίσθηκε μὲ σκοπὸ τὴν κατάργηση καὶ ἐξαφάνισή της· ἔχουν περάσει τόσα χρόνια μετὰ τὴν συνοδικὴ κατοχύρωση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης· ἔχουν συμβεῖ τόσα σημεῖα φοβερὰ καὶ τρομερὰ ποὺ ἀποδεικνύουν, ποιούς δαιμονικοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου ἄνοιξε αὐτὴ ἡ ψευτοσύνοδος· ἔχουν γίνει τόσες δηλώσεις καὶ τόσες πράξεις ποὺ ἀποδεικνύουν, ὅτι οἱ ὀρθόδοξοι ταγοὶ μόνο Ὀρθοδοξία δὲν πρεσβεύουν· καὶ παρόλα αὐτὰ ἀκόμα συζητᾶμε γιὰ ἀνοχὴ καὶ ὑπακοή, ἀκόμα ἀνακηρύττουμε κόκκινες γραμμές, φθάνοντας ἀπὸ τὸ κοινὸ ποτήριο στὴν ἀντιμετώπιση τοῦ Κορονοϊοῦ καὶ στὸν ἐμβολιασμό, βιώνοντας μάλιστα τὸ ἐξωφρενικό, γέροντες ποὺ δὲν κάνουν τίποτά ἐνάντια στὴν αἵρεση νὰ ἀνακηρύττονται ὁμολογητές, ἐπειδὴ ἀντιδροῦν στὰ κυβερνητικὰ μέτρα, ἀκόμα ἐφευρίσκουμε εὐσεβεῖς ἐπισκόπους· ἀκόμα ἀφήνουμε τὰ πάντα στὸν Θεό, ἀρνούμενοι τὴν δική μας σύμπραξη καὶ εὐθύνη.

Πότε ἐπιτέλους θά καταλάβουμε, πότε θά ποῦμε, φθάνει!

 

Εἶναι πλέον ἡλίου φαεινότερον, ὅτι τὰ δεινὰ ποὺ καταδυναστεύουν τὴν Ἐκκλησία, κλῆρο καὶ λαό, ἔχουν πρωτίστως νὰ κάνουν μὲ τὴν πτώση τῶν Ἐπισκόπων, τῶν κατὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιο «ὄντως ὀφθαλμῶν τῆς Ἐκκλησίας». Ἐπειδὴ δηλαδὴ οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας σήμερα τυφλώθηκαν ἀπὸ τὴν ἀσθένεια πρωτίστως τῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐκκοσμίκευσης καὶ φεῦ τῆς δειλίας, ἀδυνατοῦν νὰ δοῦν τὸν δρόμο τῆς ἀληθείας καὶ ὡς τυφλοὶ ὁδηγοῦν τὸ ποίμνιο (τυφλὸ πιὰ κι αὐτό) «εἰς βόθυνον» (Ματθ. 15, 14) καὶ ἡ πτώση δὲν ἔχει τέλος.

Λειτουργικές ὑποχρεώσεις καί στάση ἀπέναντι στόν Οἰκουμενισμό, πράγματα ἀλληλένδετα!

Οἱ λειτουργικές μας ὑποχρεώσεις καὶ οἱ ὑποχρεώσεις μας ἀπέναντι στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἀλληλένδετες καὶ ἀχώριστες

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου 

Μετὰ τὴν δογματικὴ ἀλλοτρίωση, τὴν κανονικὴ ἀκύρωση, τὴν πνευματικὴ παραχάραξη καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἰσοπέδωση ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ἡ ‒κατὰ τοὺς Πατέρες ἐσχατολογικοῦ χαρακτῆρος παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ‒ βιώσαμε αὐτὸ τὸ Πάσχα καὶ τὴν ἀποκορύφωση τῆς λειτουργικῆς κακοποίησης. Μίας κακοποίησης ποὺ ἔλαβε μέρος μὲ ἀπίστευτη βαναυσότητα καὶ θράσος: Οἱ λειτουργίες τοῦ Πάσχα μετατέθηκαν, συντομεύτηκαν καὶ ἀλλοιώθηκαν καὶ στὸ δογματικό τους περιεχόμενο καὶ ὡς πρὸς τὸ τυπικό τους αὐθαίρετα, ἀντικανονικά, ἀσεβέστατα καὶ ἄνευ ἴχνους, ὄχι μόνο φόβου Θεοῦ ἀλλὰ καὶ χρέους ἀπέναντι στὸν συνάνθρωπο, ποὺ ὑποτίθεται ἔχουν οἱ Οἰκουμενιστές.