Το άρχειν και άρχεσθαι αποτελεί έργο της σοφίας του Θεού, όχι όμως και η εκλογή των αρχόντων

 

"Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω. οὐ γάρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν" (Ρωμ. 13,1)

"Το αρχάς είναι και τους μεν άρχειν, τους δε άρχεσθαι και μηδέ απλώς και ανέδην άπαντα φέρεσθαι, ώσπερ κυμάτων τήδε κακείσε των δήμων περιαγομένων, της του Θεού σοφίας έργον είναί φημι".

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος) 

Ο άνθρωπος στις κακές του πράξεις ζητά πάντα του να 'χει και συνένοχο

 

Ευγενίου Βούλγαρη: «ΑΔΟΛΕΣΧΙΑ ΦΙΛΟΘΕΟΣ» (Απόδοση: Θ. Σπεράντσα)

Δεν ξέρω γιατί πάντα σχεδόν ο άνθρωπος θέλει να 'χει στις κακές του πράξεις και κάποιον άλλον σύντροφο και συνένοχο; Και μόνο σ' εκείνες τις ενέργειες που η συμμετοχή κι ενός τρίτου κάνει τον άλλο ή να στερηθεί αυτό που λαχταρά ή και να το χαρεί λιγότερο και πιο περιορισμένα είτε και γιατί κάθε συνεργασία είναι αδύνατη ή έχει σαν άμεση συνέπειά της να λιγοστέψει το δικό του κέρδος, σ' αυτές μονάχα επιδιώκει ο άνθρωπος να 'ναι μόνος του.

Σάββας Ἠλιάδης: «Εὐγένεια: Ἡ πιὸ ἀποδεκτὴ ὑποκρισία» (Ἀμβρόσιος Μπήρς, 1842-1913;)

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

Μιὰ φράση, ἀπὸ ἕναν Ἀμερικανὸ δημοσιογράφο καὶ συγγραφέα, ἄθεο, ἡ ὁποία βρίσκει τὸ σημερινὸ διαμορφωθὲν ἦθος καὶ τὴν τρέχουσα πραγματικότητα στὴν πατρίδα μας νὰ ἐπιβεβαιώνῃ τὸ ἀληθὲς τοῦ σημαινομένου της. Ἦθος, τὸ ὁποῖο διαμόρφωσαν οἱ ἄθεοι καὶ ἀντίχριστοι τῆς πατρίδας μας καὶ τὸ ἔχουν ἤδη ἐπιβάλει. Κρύβει μιὰ μεγάλη ἀλήθεια καὶ γίνεται αὐτὴ ἡ ἴδια κατήγορός τους. Μὲ τὴ συνεχόμενη μετάγγιση τῶν συνηθειῶν ἀπὸ τὴν ξεμωραμένη Δύση πρὸς τὰ καθ` ἡμᾶς, φτάσαμε νὰ ἔχουμε γίνει κακέκτυπο ἀντίγραφο αὐτῆς, συνονθύλευμα καὶ σύμφυρμα παντοειδῶν ἐθῶν, μὲ ἀποτέλεσμα τὴ σύγχυση τοῦ «εἶναι» καὶ τοῦ «φαίνεσθαι». Τοῦ «σχήματι» καὶ τοῦ «πράγματι». Τῆς «εἰλικρίνειας» καὶ τῆς «ὑποκρισίας». Τοῦ «λέγειν» καὶ τοῦ «πράττειν». Τῆς «ἁπλότητος» καὶ τῆς «πολυπλοκότητος».

Η αρετή των γονέων ωφελεί τα παιδιά τους.

Ευγενίου Βούλγαρη (1716-1806) – «ΑΔΟΛΕΣΧΙΑ ΦΙΛΟΘΕΟΣ»

(Απόδοση: Θεοδόσης Σπεράντσας)

Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος

Κιλκίς, 27-12-2024

Επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε ο Διδάσκαλος του Γένους Ευγένιος Βούλγαρης. Με το κείμενο αυτό στους σημερινούς χαλεπέστατους καιρούς, σαν να ζει το σήμερα, αν και έζησε τον 18ο αιώνα, απευθυνόμενος στους γονείς, διδάσκει διά της Αγίας Γραφής, παρηγορεί και τρέφει με ελπίδα συνάμα τις ψυχές που αγωνιούν για την ανατροφή των παιδιών τους. Μπαίνει στο κλίμα της εποχής και με διάκριση αρίστου διδασκάλου συμβουλεύει, δίχως ακρότητες, παρακινώντας το φιλότιμο του Ρωμιού, ώστε να παλέψει, να γίνει το παράδειγμα, για να μεταδώσει στους επιγόνους του το αληθινό νόημα της ζωής. Μια καλή ευκαιρία, για τους γονείς και τις νέες αποφάσεις για ανανέωση, τώρα με την έναρξη της νέας χρονιάς:

Σάββας Ἠλιάδης: Ποιά ἡ ὁμοιότητα τῶν σημερινῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου μέ αὐτούς τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλειψαν τόν Ἰούδα, ἐκστομίζοντας τό φοβερό: «»;

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

«Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. Οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; Σὺ ὄψει. Καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο». (Ματθ. 27,3-5) 

Καμία συμπάθεια δὲν ἔδειξαν πρὸς τὸν Ἰούδα οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι. Ἀγάπησαν τὴν προδοσία ἀλλὰ ὄχι τὸν προδότη!

Η προσωπική σωτηρία και η σωτηρία των άλλων.

 

Επιμέλεια Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος Κιλκίς

Για τον κάθε άνθρωπο τον πρώτο λόγο έχει η προσωπική του σωτηρία και όχι η άσκοπη και ανωφελής περιέργεια περί της σωτηρίας των άλλων.

Πολύ συχνά σε εκδηλώσεις, ομιλίες, συζητήσεις σε περιβάλλον εκκλησιαστικό αλλά και ευρύτερο, τίθεται το ερώτημα περί της σωτηρίας των ανθρώπων γενικώς.  Μεταξύ ανθρώπων που μπορεί να έχουν ποικίλες αντιλήψεις για τα θέματα αυτά, η συζήτηση οδηγείται εντέλει στο ερώτημα: «Και ποιοι θα σωθούν δηλαδή; Μόνο αυτοί που είναι στην Εκκλησία; Ή ακόμη και αυτοί που πιστεύουν σε άλλη θρησκεία ή …»;

Ποια τα είδη των παθών και ποιες οι αιτίες που τα υπέστη ο Κύριος;

 

Απόδοση στην Νεοελληνική – Επεξεργασία:

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος Κιλκίς, 1-8-2024

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ερμηνεύοντας τον ειρμό της πέμπτης ωδής του Κανόνα της Μεγάλης Παρασκευής: «Πρός σέ ορθρίζω, τόν δι’ ευσπλαγχνίαν, σεαυτόν τώ πεσόντι, κενώσαντα ατρέπτως, καί μέχρι παθών, απαθώς υποκύψαντα, Λόγε Θεού. Τήν ειρήνην παράσχου μοι φιλάνθρωπε», υποσημειώνει τα είδη των παθών που υπέστη ο Χριστός και τους λόγους για τους οποίους τα υπέστη. Γράφει λοιπόν:     

ΓΑΜΟΣ-ΒΑΠΤΙΣΗ: Η νεοεισαχθείσα "ετέρα παράδοσις" στην Ορθόδοξη Εκκλησία!

Η νέα «Εκκλησία» των Οικουμενιστών, παρανομεί συνεχώς και αμετανόητα!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 ΓΑΜΟΣ-ΒΑΠΤΙΣΗ: Η νεοεισαχθείσα "ετέρα παράδοσις" στην Ορθόδοξη Εκκλησία!
Διαβάσαμε το άρθρο του πατρός Δανιήλ  Αεράκη, «Ξεθεμέλιωμα του γάμου», στο οποίο επισημαίνει τα τραγικά φαινόμενα περί του  «γάμου» γενικώς, αλλά και περί του μυστηρίου του γάμου από τους βαφτισμένους στην κολυμβήθρα της Αγίας μας Εκκλησίας Έλληνες Ορθoδόξους Χριστιανούς.

Πράγματι, με όλα αυτά που συμβαίνουν, είναι σαν να έβαλε σκοπό του ο Έλληνας Χριστιανός Ορθόδοξος να ξεβαφτιστεί, να πετάξει από πάνω του τη Χάρη που πήρε από το μυστήριο. Είναι σαν να ακούγεται ισχυρή η κραυγή, που αναφέρει ο πατήρ Δανιήλ, από το στόμα του Νεοέλληνα μετά αγανακτήσεως, κατά του Θεού:

«Θεέ, δεν σε θέλουμε. Μόνοι μας τακτοποιούμε τα καθ’ ημάς».

Και συμπληρώνουμε:

«Μόνοι μας θα φτιάξουμε παράδοση, κατά πώς μας αρέσει. Εσύ, αν υπάρχεις, μείνε εκεί, στον ουρανό. Μην μπαίνεις στη ζωή μας».

O παράγοντας θεσμοθέτησης νόμων, για μια υγιή κοινωνία!

  

Πρωκτός: O παράγοντας θεσμοθέτησης νόμων, για μια υγιή κοινωνία!

Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος

     Ας ξεκινήσουμε με μια υπόθεση, μία κατά φαντασίαν εικόνα της κατάσταση της πραγματικότητας, η οποία - υποτίθεται πως - θα μπορούσε να συνέχει το γίγνεσθαι της ελληνικής κοινωνίας.

     Υποθέτουμε λοιπόν πως η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σήμερα σε αξιοθαύμαστα υψηλό επίπεδο πνευματικό, ηθικό, οικονομικό, απονομής της δικαιοσύνης, σεβασμού των δικαιωμάτων της ελευθερίας του πολίτη, εθνικού φρονήματος και ετοιμότητας προς αποτροπή κάθε επιβουλής εναντίον της πατρίδας και της από αιώνων παραδοθείσης ιεράς παρακαταθήκης των αγίων και των ηρώων του έθνους. Επίσης, σε κάθε άλλο παράγοντα, που συμβάλλει στην συνοχή της, την αίσθηση της ασφάλειάς της από οποιονδήποτε πιθανό κίνδυνο, εσωτερικό και εξωτερικό, την ευαισθησία της ως προς την αρετή της φιλοπατρίας, της φιλανθρωπίας και της φιλαλληλίας, της πολυπόθητης ειρήνης και γενικά της προόδου, πάντοτε βέβαια υπό την  αιγίδα του κατά παράδοση εγγυητή όλων αυτών των αγαθών, τουτέστιν του κράτους. 

Σάββας Ηλιάδης: Σιωπούν ενόχως!

 

Σιωπούν ενόχως!

Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος Κιλκίς, 6-11-2023

Δεν έχω δει το βλάσφημο τηλεοπτικό έργο "Φόνοι στο καμπαναριό". Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση αξιοπρεπών και αξιοσέβαστων ανθρώπων, οι οποίοι το επεσήμαναν, εξέφρασαν την γνώμη τους και το καταδίκασαν. Γι΄ αυτό και γράφω.

Ο μύθος του χταποδιού

Ο μύθος του χταποδιού

(Από το βιβλίο: «Μυστικά άνθη», Φωτίου Κόντογλου, εκδόσεις «ΑΣΤΕΡΟΣ»)

    Γράφει ο Φώτης Κόντογλου: «… Το κρασί, που φαίνεται το πιο ήρεμο πράγμα μπροστά στο μαχαίρι και στο μάσημα, στο βάθος είναι για το χταπόδι ο πιο μεγάλος οχτρός.

    Έτσι και για μας τους Έλληνες. Περάσανε από την πλάτη μας άγριες ανεμοζάλες κάθε λογής, αγριάνθρωποι σκληροί, φονιάδες με σπαθιά, με κοντάρια και μ΄ άρματα κάθε λογής, Πέρσες, Αλαμανοί, Φράγκοι, Αραπάδες, Τούρκοι κι άλλοι. Μας σφάζανε, μας κομματιάζανε, μας κρεμάζανε, μας σουβλίζανε, μα δεν πεθάναμε, γιατί μας ατσάλωνε ο αγώνας, δίναμε φωτιά στη φωτιά, είχαμε να κάνουμε με οχτρούς φανερούς και σκληρούς.

Σάββας Ἠλιάδης: Εὐχῆς ἔργον, δικά της σχολεῖα ἡ Ἐκκλησία

Τέλος τα λόγια! Ώρα για έργα! Ή, τέλος πάντων, μαζί με τα λόγια και έργα!

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

Εἰσαγωγικὸ σημείωμα

 

Τὸ παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε πρὶν ἀπὸ ὀκτὼ περίπου χρόνια. Μὴν μᾶς ξεγελᾷ ὁ τίτλος, λοιπόν. Εἶναι περισσότερο ἐπίκαιρο, ἀπ᾿ ὅ,τι τὴν περίοδο ἐκείνη - καθόσον σήμερα συμβαίνουν φοβερὰ πράγματα - ἡ ἐφαρμογὴ τῶν ὁποίων ὅμως ἦταν μόνο θέμα παρέλευσης τοῦ χρόνου. Ἄν σήμερα δὲν εἶναι καιρὸς γιὰ δράση, γιὰ ἔργα, τότε οἱ συνεχεῖς ἐπισημάνσεις, διαμαρτυρίες καὶ καταγγελίες θὰ πέφτουν ἀκόμη περισσότερο στὸ κενό!

Ἁγίου Χρυσοστόμου – Ὁμιλία ΚΓ΄ εἰς τήν Γένεσιν: Πῶς ἐπιβραβεύει ὁ Θεὸς τούς ἐργάτες τῶν ἐντολῶν του

 

Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνική  - Ἐπιμέλεια:
Σάββας Ἠλιάδης

 

Σχόλιο εἰσαγωγικό: Εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴν ἀντιλαμβάνεται ἡ εὐγνώμων καρδιὰ τὴν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία κατεργάζεται, ἀπὸ τὴν δημιουργία ἀκόμη τοῦ ἀνθρώπου, τὴν σωτηρία του. Μέσα ἀπὸ τίς Γραφὲς καὶ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία γίνεται πολλάκις καταφανὴς ἡ θεϊκὴ «μέθοδος»,  τὴν ὁποία ἐφαρμόζει ὡς πρὸς τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἐντολῶν του καὶ τὴν ἀνταπόδοση τῶν εὐεργεσιῶν. Αὐτὴν περιγράφει παρακάτω ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ εἶναι τελείως ἀντίθετη μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική:

Σάββας Ἠλιάδης: Ἑρμηνεῖες εἰς τούς ψαλμούς - Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (2)

Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνικὴ Σάββας Ἠλιάδης -  Ἐπιμέλεια

 

«Κύριος κρινεῖ λαούς. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ᾿ ἐμοί». (Ψαλμός 7, 9)

 

Ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος:

Καταρχὰς ἐννοεῖ ὁ Δαβὶδ πὼς δὲν θὰ ἀφήσει ἀτιμώρητες ὁ Κύριος τίς πονηρίες ποὺ μηχανεύτηκαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ ἐναντίον του. Ἀπὸ τὴν ἄλλη θέλει νὰ πεῖ ἀκόμη γενικῶς ὅτι ὁ Θεὸς θὰ κρίνει τοὺς ἀνθρώπους. 

 

Δηλαδή, τοὺς μὲν κακοὺς καταδικάζοντάς τους στὴν κόλαση, τοὺς δὲ καλοὺς θὰ τοὺς τοποθετήσει στὰ δεξιά του καὶ θὰ τοὺς ἀξιώσει νὰ ζήσουν αἰωνίως στὴν βασιλεία του.

Θά βλέπουν τά χέρια τους βαμμένα στό αἷμα τῶν παιδιῶν τους, πού μέ τίς ἐκτρώσεις τά ἔσφαξαν μέσα στίς κλινικές καί οἱ τύψεις τῆς συνείδησής τους θά εἶναι ἀφόρητες.

 

Ἀντιγραφή μέ ἀπόδοση στήν Νεοελληνική - Ἐπιμέλεια:

Σάββας Ἠλιάδης

Στρατιωτική Σχολή Ἀξιωματικῶν Ἀδελφῶν Νοσοκόμων

(Τό ἄρθρο αὐτό γράφτηκε ἀπό τόν ἐπίσκοπο Αὐγουστῖνο Καντιώτη καί δημοσιεύτηκε στό φύλλο τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας» τόν Ἰούνιο τοῦ 1964. Ἀναφέρεται στήν τερατώδη διάταξη τοῦ Νόμου 2976/1954, ἄρθρο 3, παρ. 3, σύμφωνα πρός τόν ὁποῖο οἱ γυναῖκες ἀξιωματικοί ἀδελφές νοσοκόμες στεροῦνταν τό δικαίωμα τῆς μητρότητας)

Ἕνα ἄρθρο γραμμένο πρό ἑξῆντα ἐτῶν τόσο ἐπίκαιρο, ὡσάν νά τό ἔγραψε σήμερα ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος. Ἐμεῖς, λόγῳ τῆς ἐπικαιρότητας τοῦ θέματος περί τῶν ἐκτρώσεων, ἡ ὁποία προῆλθε ἀπό τήν ἀπαγόρευσή τους ἀπό τό Ἀνώτατο δικαστήριο... τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ἀλλά καί τίς ἀντιδράσεις πού ἀκολούθησαν ἀπό  πλῆθος προσωπικοτήτων καί φορέων ἀκόμη καί ἐδῶ στήν Ἑλλάδα καί μάλιστα μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση καί ὀξύτητα, θά ἐρανιστοῦμε τά ἀναγκαῖα ἀποσπάσματα ἀπό τό ἄρθρο, ὡς θέση καί ἀπάντηση ἑνός ὀρθοδόξου ἐπισκόπου, αὐτοῦ τοῦ μακαριστοῦ Αὐγουστίνου Φλωρίνης καί ὡς φυσικῶς προϋποτιθέμενη ἐξ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀφοῦ κάνει μακρά ἀναφορά στήν ἱστορία σχετικά μέ τόν γάμο, ἀπό τήν ἀρχαιότητα ἀκόμη καί τονίζει τήν ἱερότητα πού προσέδιδαν σ΄αυτόν οἱ  ἀρχαῖοι εἰδωλολάτρες πρόγονοί μας, ἔρχεται καί στήν ἐποχή τοῦ χριστιανισμοῦ, ὅπου ὁ γάμος καθιερώνεται ὡς Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἐνῶ τό ἑλληνικό κράτος εἶναι τυπικῶς Ὀρθόδοξο χριστιανικό, ἐκδίδει νόμους μέ φοβερές ἀντιφάσεις.

Σάββας Ἠλιάδης: Πόσο ὠφέλιμο εἶναι τό Ψαλτήριον: Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ 150 ΨΑΛΜΟΥΣ»

(Προοίμιον, Κεφάλαιον Δ΄)

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης
 

Ἀρχικά, γιὰ νὰ μιλήσω γενικῶς, τὸ Ψαλτήριο εἶναι ἕνα ἰατρεῖο κοινῆς ὠφέλειας, τὸ ὁποῖο θεραπεύει τὴν ἀσθένεια κάθε πάθους, σύμφωνα μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Συνεπῶς, δὲν ὑπάρχει στοὺς ἀνθρώπους οὔτε πράξη οὔτε λόγος οὔτε πάθος οὔτε λογισμός, τοῦ ὁποίου νὰ μὴν μπορέσει νὰ βρεῖ τὴν ἀνάλογη θεραπεία ὁ κάθε ἄνθρωπος μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ βιβλίο, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸ εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ συγκεντρωμένα ποικίλα γεγονότα ἀλλὰ καὶ διδασκαλίες. 

 

Εἶναι δημόσιο θησαυροφυλάκιο διδασκαλίας, τὸ ὁποῖο χαρίζει στὸν καθένα ὅ,τι ἀκριβῶς τοῦ χρειάζεται. Διότι καὶ τίς παλιὲς ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη καθαρίζει, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅποιον ἔχει πληγωθεῖ προσφάτως ἀπὸ κάποιο πάθος, προσφέρει ἀμέσως τὴν ἴαση. Ἀλλὰ καὶ τὸν πλήρως ἐνάρετο τὸν προστατεύει καὶ γενικὰ ἀφαιρεῖ καὶ ἐξαφανίζει κάθε πάθος. Ὅλα αὐτά τα ἐνεργεῖ μὲ κάποια γλυκιὰ ἐσωτερικὴ χαρὰ στὴν ψυχὴ καὶ μὲ μιὰ σεμνοπρεπὴ καὶ ἐγκρατὴ ἡδονή. 

Τῆς ἀσέβειας μανιωδῶς καλπαζούσης, οἱ φύλακες τῆς Ἀληθείας «ὀρχοῦνται ἀτάκτως»!

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, δάσκαλος-Κιλκίς

"Τῶν ἁγίών Πατέρων ὁ χόρός, ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων συνδραμών, ... τὸ μυστήριον τῆς θεολογίας, τρανῶς παρέδωκε τῇ Ἐκκλησίᾳ· ...". (Δοξαστικό τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων).

Ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκουμένης συνῆλθαν οἱ ἅγιοι καί μᾶς παρέδωσαν τό μυστήριο τῆς θεολογίας "τρανῶς", δηλαδή στήν πιό ὑψηλή, κορυφαία, ὀρθή, ἑνιαία, ἀπλανῆ καί μεγαλειώδη ἔκφρασή του, ὥστε νά μποροῦμε μέ τίς λίγες πνευματικές δυνάμεις πού διαθέτουμε, νά τό προσεγγίσουμε ἐμεῖς οἱ ἀδύναμοι, νά τό κατανοήσουμε καί νά ἀγωνιστοῦμε ὀρθῶς καί... ἀσφαλῶς γιά τήν σωτηρία μας.

Καί ποιός ὁ λόγος ἄραγε αὐτῆς τῆς, "παρά καιρόν", εἰσαγωγῆς τοῦ ἀκολουθοῦντος κειμένου; Ποιός ἄλλος, παρά ἡ ἴδια ἡ, "ἐπί καιρόν", αἰτιάζουσα, τουτέστιν ἡ ἐπικαιρότης! Ὦ, τῆς ἀντιφάσεως! Ἀντίφασις, ἡ ὁποία ἐγείρεται καί ἐκδηλοῦται καί καταφαίνεται ἀπό «τά πρότυπα τῆς ἐν Ἀληθείᾳ συμφωνίας», δηλαδή τῶν ἰδίων τῶν ἐπισκόπων!

Σάββας Ἠλιάδης: Πῶς ἐργάζονται οἱ αἰρέσεις

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης


Ἐφίμωσεν τοὺς δαίμονας (ὁ Κύριος). Ἤν μὲν γὰρ ἀληθές τὸ παρ᾿ αὐτῶν λεγόμενον καὶ οὐκ ἐψεύδοντο τότε λέγοντες ὅτι Σὺ εἰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ· ἀλλ᾿ οὐκ ἤθελε δι᾿ ἀκαθάρτου στόματος τὴν ἀλήθειαν προφέρεσθαι καὶ μάλιστα δι᾿ ἐκείνων, ἶνα μὴ προφάσει ταύτης επιμίξαντες τὸ ἴδιον θέλημα τῆς κακίας, ἐπισπείρωσι τοῦτο, καθεύδουσι τοῖς ἀνθρώποις...

Σάββας Ἠλιάδης: Ἐπίσκοπος, πνευματικός πατέρας ἢ πολιτικάντης;

Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος, ὁ εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ, χρησιμοποιεῖ πολιτικοὺς χαρακτηρισμούς, γιὰ νὰ κατατάξει τὰ λογικὰ πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, στὴν ὁποία τὸν ἔθεσε φύλακα καὶ διδάσκαλο καὶ πατέρα, γιὰ ἕνα θέμα ποὺ ἐκτὸς τῶν ἄλλων, εἶναι κυρίως πνευματικό, τότε σημαίνει πὼς ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἀπώλεσε αὐτοβούλως τὴν ἰδιότητα τοῦ ἱεράρχη.

Σάββας Ἠλιάδης: Ντέρμπι: Βολευτάδες - Δεσποτάδες 10 - 0!!!

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης


Αὐτοὶ οἱ 300 τῆς βολῆς δὲν ἀνήκουν σ' αὐτὸν τὸν τόπο; Δὲν ἔχουν γονεῖς, συζύγους, ἀδέλφια, παιδιά, συγγενεῖς, συγχωριανούς, γείτονες, συμμαθητὲς ἢ φίλους, συναδέλφους, μὲ τοὺς ὁποίους σπούδασαν καὶ ἐργάστηκαν μαζί;

Γιατί σιωποῦν;
Εἶναι δυνατὸν νὰ σιωποῦν;

Δὲν πλήττεται κάτι, τέλος πάντων ἀπὸ τὴν προσωπική τους ζωή;

Ἀπὸ τὴν ἀξιοπρέπειά τους, ἀπὸ τὴν σχέση τους μὲ τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους;

Δὲν θίγεται κάποιο ἠθικὸ στάνταρ τῆς προσωπικότητάς τους;