Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

  

 "...Κάποτε, όμως, ο γείτονάς του μοναχός τον πίεσε να γράψει ένα νεκρώσιμο ύμνο. Εκείνος συνέθεσε το γνωστό σε μας τροπάριο «Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα…» και το έψαλλε κατανυκτικά στο κελί του.
Ο γέροντας τυχαία τον άκουσε.
Κι επειδή του είχε απαγορεύσει να συγγράφει και να ψάλλει, τον κανόνισε με το επιτίμιο να καθαρίσει όλα τα αποχωρητήρια της μονής. Ο Ιωάννης υπάκουσε πρόθυμα, αρχίζοντας από το αποχωρητήριο του μοναχού που έμενε στο διπλανό κελί.
Ύστερα από λίγες μέρες, παρουσιάζεται η Υπεραγία Θεοτόκος στον γέροντα, την ώρα που αυτός κοιμόταν, και του λέει:
–Γιατί έφραξες τέτοια πηγή, που αναβλύζει ουράνιο νέκταρ; Άφησέ την να τρέξει, για να ποτίσει ολόκληρη την οικουμένη. Ο Ιωάννης θα υπερβεί τη λύρα του Δαβίδ, θα συνθέσει ύμνους καλύτερους κι από την ωδή του Μωυσή και θα μελωδήσει πιο τεχνικά κι από τον Ορφέα ακόμη· θα στηλιτεύσει με το λόγο του τις αιρέσεις και θα ορθοτομήσει τα δόγματα της πίστεως.
Από τότε ο όσιος, με την ευλογία του γέροντά του, σαν άλλος χείμαρρος πνευματικός, άρχισε να ψάλλει, να στιχουργεί, να μελοποιεί και να συγγράφει προς δόξαν Θεού, της Παναγίας Μητέρας Του και των Αγίων.

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα προστάτις των παρθένων, των ψυχορραγούντων, των πυροβολητών

http://www.pemptousia.gr/

Η Αγία Βαρβάρα έζησε κατά τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο διώκτης των χριστιανών Διοκλητιανός (284-305). Γεννήθηκε στην Ηλιούπολη (σημερινό Μπάαλμπεκ) του Λιβάνου και υπήρξε θυγατέρα του πλουσίου ειδωλολάτρη και τοπάρχη Διόσκορου.

Η κόρη ήταν πολύ όμορφη και καθώς ήταν ορφανή από μητέρα και χωρίς αδέλφια, ο πατέρας της την πρόσεχε ιδιαιτέρως. Ήθελε να την κρατήσει ανύπανδρη, απομακρυσμένη από τις βιωτικές μέριμνες και τις ανθρώπινες συντυχίες. Γι’αυτόν τον λόγο έκτισε ένα ψηλό πύργο και την απομόνωσε εκεί. Μια χριστιανή θεραπαινίδα ανέλαβε την ανατροφή και διαπαιδαγώγησή της και απ’αυτήν σίγουρα μυήθηκε στην κατά Θεόν ζωή.

Ο Άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών [26/11]

 του Κωνσταντίνου ΑΘ. Οικονόμου δασκάλου

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Άγιο Στυλιανό είναι ιδιαίτερα φτωχές. Σύμφωνα με το Συναξαριστή, καταγόταν από την Παφλαγονία, όπου και φυλασσόταν το λείψανό του. Έζησε μεταξύ του τέλους του 4ου αιώνα και των αρχών του 6ου. Μόλις ενηλικιώθηκε, μοίρασε την πατρική του περιουσία στους φτωχούς και έζησε σε ερημικό τόπο με νηστεία και επίπονο άσκηση μέσα σε σπήλαιο. Απέκτησε, συν τω χρόνω, τη φήμη του ιατρού πολλών νόσων, κυρίως όμως για τη θαυματουργική του προσευχή που βοήθησε πολλές γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, να αποκτήσουν τελικά απογόνους. 

Ο διορατικός όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

 

Μία ημέρα μία γυναίκα από το χωριό Λιβαδερό καθάριζε σιτάρι στην αυλή του μοναστηριού. Ο όσιος Γεώργιος ήταν στο κελλί του. Κάποια στιγμή της είπε: «Πήγαινε στην καρυδιά και να πεις σ’ αυτή, που παίρνει τα καρύδια δίχως ευλογία, ας αφήσει λίγα και για μας». Ας σημειωθεί ότι η καρυδιά δεν φαινόταν από εκεί που καθόταν ο όσιος και ήταν κάπως μακριά.

✶✶✶

Ένας ζήτησε του οσίου να κάνει σαρανταλείτουργο για τους γονείς του. Μετά το πέρας του σαρανταλείτουργου ο όσιος του είπε επακριβώς πού και πώς τελείωσαν τον βίο τους: Ξεψύχησαν κάτω από ένα δένδρο από την πείνα.

Βίος Αγίας Μαρίνας της Μεγαλομάρτυρος

"... Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπίγειων τήν σχέσιν πάσαν κατέλιπες".

Η Αγία Μαρίνα η Μεγαλομάρτυς τιμάται στις 17 Ιουλίου

Γέννηση και ανατροφή
Η παρθενομάρτυς Μαρίνα γεννήθηκε στη μικρή πόλη Αντιόχεια της Πισιδίας, γύρω στο έτος 270, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός ή ο Κλαύδιος Καίσαρας. Οι γονείς της άνηκαν στην ανώτερη τάξη της περιοχής της Πισιδίας, ο πατέρας ήταν διακεκριμένος και σεβαστός από τους εθνικούς ιερέας των ειδώλων, λεγόταν δε Αιδέσιος.
Αμέσως μετά τη γέννηση της Μαρίνας, έφυγε από την παρούσα ζωή η μητέρα της. Έτσι ο πατέρας αναγκάστηκε να αναθέσει την ανατροφή της θυγατέρας του σε μία άλλη γυναίκα.

Ο Άγιος Αχίλλιος (15 Μαϊου)

                                                  

 

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου 

Ο Άγιος Αχίλλιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία πριν το τέλος του 3^ου αιώνα, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς. Αυτοί τον ανέθρεψαν χριστιανικά και τον μόρφωσαν πλουσιοπάροχα. Μετά το θάνατο των γονέων του, μοίρασε την περιουσία τους στους φτωχούς και πήγε στους Αγίους Τόπους. Κατόπιν επισκέφτηκε διάφορα ασκητήρια όπου ασκήθηκε με νηστεία, προσευχή, αγρυπνία και άλλες χριστιανικές αρετές. Ύστερα πήγε στη Ρώμη και στη Θεσσαλία, όπου κήρυξε το Χριστό και έκανε πολλά θαύματα. Έτσι διαδόθηκε πολύ η φήμη του και όταν χήρευσε ο θρόνος της Λαρίσης, αναδείχτηκε Αρχιεπίσκοπος της (315 περίπου). Ο Άγιος έλαβε μέρος μαζί με τον Οικουμένιο Τρίκκης και το Ρηγίνο Σκοπέλου, στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια το 325, στην οποία καταδικάστηκε η αίρεση του Αρείου. Εκεί ο Άγιος θαυματούργησε, αναδεικνύοντας τη δύναμη της ορθής πίστης. Διαβάζουμε κατά λέξη σε κώδικα της Μονής Βαρλάαμ των Μετεώρων: «Τον Θεόν επικαλεσάμενος και έλαιον δι’ ευχής βλύσαι ποιεί (την πέτρα)».

Βίος του Αγίου νέου ιερομάρτυρος Εφραίμ της Νέας Μάκρης (5 Μαΐου)

Ο άγιος Μεγαλομάρτυρας και θαυματουργός Εφραίμ γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1384. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία μαζί με τα άλλα έξι αδέλφια του, την δε φροντίδα τους, μετά τον Θεό, ανέλαβε η ευσεβής μητέρα του.

Σε ηλικία 14 ετών ο πανάγαθος Θεός οδήγησε τα βήματα του αγίου Εφραίμ στην ακμάζουσα τότε Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου του όρους των Αμώμων (Καθαρών) της Αττικής, όπου με προθυμία σήκωσε στους ώμους του τον χρηστό σταυρό του Κυρίου με επισφράγιση της αφοσιώσεώς του το φρικτό και πανένδοξο μαρτυρικό του τέλος.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου: «Ο Παπα-Τύχων» (+10 Σεπτεμβρίου 1968)

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντας Τύχων

O Παπα – Τύχων γεννήθηκε στη Ρωσία, στη Νόβια Μιχαλόσκα το 1884. Οι γονείς του, ο Παύλος και ή Ελένη, ήταν ευλαβείς άνθρωποι, και επόμενο ήταν και ο καρπός τους, ο Τιμόθεος κατά κόσμον, να έχη κληρονομική την ευλάβεια και την αγάπη προς τον Θεό και να θέλη να αφιερωθή στον Θεό από μικρό παιδί.

« Ἐναντιούμενος καί μισῶν τάς συναγωγάς τῶν κακοδόξων»

Μνήμη ἁγίου, μίμησις ἁγίου.

« Ἐναντιούμενος καί μισῶν τάς συναγωγάς τῶν κακοδόξων»

12 Ἀπριλίου, τιμᾶται ἡ μνήμη ἑνός ἀκόμη ὁμολογητοῦ τῆς

πίστεως, τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Βασιλείου, Ἐπισκόπου Παρίου.

Ὁ ἅγιος Βασίλειος ἔζησε στά χρόνια τῶν δυσσεβῶν εἰκονομάχων.

Διακρινόταν ἰδιαιτέρως γιά τήν ὑπερβολική του ἀρετή καί τήν ἔνθεο ζωή του.

Ἐπειδή δέν θέλησε νά συμφωνήσει μέ τήν αἵρεση τῶν εἰκονομἀχων, πέρασε ὅλη του τήν ζωή μέ θλίψεις, μέ στεναχώριες καί μέ συνεχεῖς διωγμούς.

Φώτης Μιχαήλ: Τούς Ἁγίους μας τούς μιμούμεθα ἤ τούς τιμᾶμε μονάχα στά λόγια;

 

Φώτης Μιχαήλ: Τούς Ἁγίους μας τούς μιμούμεθα ἤ τούς τιμᾶμε μονάχα στά λόγια;

 

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός

Ἡ ἁγία μάρτυς Ματρῶνα ἦταν ὑπηρέτρια σέ μιά Ἑβραία, σύζυγο ἀρχιστρατήγου τῆς Θεσσαλονίκης.

Ὅταν ἡ κυρία της πήγαινε στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων, τήν ἀκολουθοῦσε, ἀλλά ποτέ δέν ἔμπαινε μέσα. Γύριζε πίσω καί πήγαινε στήν Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν.

Ἡ ἄρνηση τῆς Ματρῶνας νά ἀκολουθεῖ τήν κυρία της καί νά μπαίνει μαζί της μέσα στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων ἔγινε αἰτία νά κλειστεῖ στίς φυλακές δύο φορές καί νά ὑποστεῖ ἀνελέητους ξυλοδαρμούς καί κακοποιήσεις. Ἐξαντλημένη ἀπό τήν κακοπάθεια παρέδωσε τήν ψυχή της στά χέρια τοῦ Θεοῦ μέσα στίς φυλακές τῆς Θεσσαλονίκης. Ἡ μνήμη της τιμᾶται στίς 27 Μαρτίου.  

Συνηθίζουμε νά λέμε «μνήμη ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Στίς ἡμέρες μας τήν μιμούμεθα ἄραγε τήν ἁγία μάρτυρα Ματρῶνα;

Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ ἐπίσημες παρουσίες ἀρκετῶν ἐκκλησιατικῶν μας ἀξιωματούχων μέσα στίς Ἑβραϊκές συναγωγές; Πῶς ἀπολογοῦνται ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, ἀλλά καί μπροστά στό μαρτύριο τῆς ἁγίας Ματρῶνας, ὅσοι ἐπίσκοποι καί πατριάρχες συμμετέχουν στό τελετουργικό τῶν Ἑβραίων ἀνάβοντας τήν ἑπτάφωτη λυχνία μέσα στίς συναγωγές τους;

Καί κάτι πιό ἐπίκαιρο: Τί θά ἔλεγε σήμερα ἡ Ἁγία Μάρτυς Ματρῶνα βλέποντας μητροπολίτες καί πατριάρχες νά μπαινοβγαίνουν σέ χώρους λατρείας αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων συμπροσευχόμενοι καί συνευωχούμενοι μαζί τους;

Τελικά τούς Ἁγίους μας τούς μιμούμεθα ἤ τούς τιμᾶμε μονάχα στά λόγια;

«Πᾶνος»

Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου: MNHMH AΓΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ 23-2-2002] (Γ 212 Α)

 

            MNHMH AΓΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου  μὲ θέμα: 

«Ἐγκώμια καὶ προτροπές»

       [εκφωνήθηκε στις 23-2-2002] (Γ 212 Α)    Β΄ έκδοσις

 

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ τὴν μνήμην τοῦ ἀποστολικοῦ Πατρὸς καὶ ἱερομάρτυρος ἁγίου Πολυκάρπου. Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος ἐγεννήθῃ κατὰ τὸ τρίτον τέταρτον τοῦ 1ου αἰῶνος στὴ Σμύρνη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Τὴν ἑλληνικὴ Σμύρνη· γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ ὄνομα εἶναι ἑλληνικόν: Σμύρνη. Ἐχειροτονήθῃ ἐπίσκοπος Σμύρνης ὑπὸ τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

Ἀγωνίστηκε δὲ πάρα πολὺ ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καὶ μάλιστα κατὰ τῶν Γνωστικῶν. Οἱ Γνωστικοὶ ἦσαν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ ἑνώσουν ὅλες τίς θρησκεῖες. Δηλαδή, ἕνας συγκρητισμός. Πανομοιοτύπως πανομοιότυπα ὅ,τι ἔχουμε σήμερα. Σήμερα ἐπικρατεῖ ὁ Γνωστικισμός.

Η Περιτομή του Κυρίου (1η Ιανουαρίου)

 

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου

«Χριστοῦ περιτμηθέντος, ἐτμήθη νόμος. Καὶ τοῦ νόμου τμηθέντος, εἰσήχθη χάρις»

Τριπλή εορτή σήμερα! Οι δύο από τις εορτές έχουν εκκλησιαστικό χαρακτήρα: η εορτή της περιτομής του Κυρίου μας, όπως και η εορτή και η μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου. Κοντά σ’ αυτές υπάρχει και η πολιτική εορτή της ένάρξης του νέου έτους, η πρωτοχρονιά, που όμως κι αυτή προσλαμβάνει, μέσα στην Εκκλησία, πνευματικό χαρακτήρα. Ας δούμε όμως τι ήταν η περιτομή.

H Μεγαλομάρτυς Αγία Βαρβάρα (4 Δεκεμβριου)

του Κωνσταντίνου ΑΘ. Οικονόμου δασκάλου

ΠΗΓΕΣ: Ως προς το χρόνο που αυτή έζησε και κυρίως για τον τόπο του μαρτυρίου της σπουδαίας αυτής Αγίας υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των ερευνητών. Υπάρχουν συναξάρια της δυτικής εκκλησίας και ορθόδοξοι συναξαριστές, όπως του Ιωάννου Δαμασκηνού, του Αρσενίου και του Συμεών του Μεταφραστού. Πιθανότατη περίοδος δράσης της Αγίας είναι ο 3ος αιώνας, ενώ τόπος μαρτυρίου της φαίνεται πως είναι η Νικομήδεια της Μικράς Ασίας ή η Ηλιούπολη της Αιγύπτου. Οι αρχαιότεροι κώδικες βεβαιώνουν ότι η Αγία Βαρβάρα έζησε στη Μικρά Ασία. Ο αρχαιότερος βίος της Αγίας (Άκτα) μαρτυρεί ότι η Αγία άθλησε γύρω στο 237, επί Μαξιμίνου.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὁ ὅσιος Δαυίδ ὁ ἐν Εὐβοίᾳ ὁ θαυματουργός

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον συμπαθεῖς καὶ δημοφιλεῖς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι καὶ ὁ ὅσιος Δαυὶδ ὁ ἐν Εὐβοίᾳ. Μάλιστα ἔχοντας τὴ φήμη τοῦ θαυματουργοῦ, χιλιάδες πιστοὶ τὸν εὐλαβοῦνται καὶ τὸν ἐπικαλοῦνται καὶ ἐκεῖνος συχνὰ ἀνταποκρίνεται, φανερώνοντας τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος χαριτώνει ὅσους θέλουν νὰ ζήσουν σύμφωνα μὲ τὸ δικὸ Του θέλημα.

Γεννήθηκε γύρω στὰ 1490, στὴ Γαρδενίτσα Φθιώτιδος, ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Εὔβοια. Ἦταν γιὸς ἐνάρετου καὶ εὐλαβοῦς ἱερέα, ὁ ὁποῖος φρόντισε νὰ γεμίσῃ τὴν ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ του μὲ βαθιὰ πίστη στὸ Θεὸ καὶ εὐλάβεια. Νήπιο ἀκόμη τὸν βοηθοῦσε στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, ὥστε ὁ ναὸς εἶχε γίνει τὸ δεύτερο σπίτι του. Ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε, ὄντας τριῶν ἐτῶν, νὰ βιώσῃ μιὰ ἐξαιρετικὴ πνευματικὴ ἐμπειρία, ἡ ὁποία σφράγισε τὴν κατοπινή του ζωή. 

Είναι άγιοι οι Ρωμανώφ ; Η βασιλική οικογένεια της Ρωσίας που πέθανε μαρτυρικά.

 Βράδυ 16 προς 17 Ιουλίου 1918. 

Η εκτέλεση της τελευταίας βασιλικής οικογένειας της Ρωσίας από τους μπολτσεβίκους

ΠΗΓΗ: https://opaidagogos.blogspot.com/2024/07/blog-post_17.html

Όταν το 1981 η Ρωσική Ορθόδοξος Εκκλησία της Διασποράς αναγνώρισε ως μάρτυρες της Ορθοδοξίας και αγίους τον τελευταίο τσάρο της Ρωσίας Νικόλαο Β΄ Ρωμανώφ και την οικογένειά του που δολοφονήθηκαν από τους μπολσεβίκους στις 17 Ιουλίου 1918), πολλοί πιστοί σκανδαλίστηκαν, ενώ οι «άπιστοι» κάγχασαν.

«Ανάθεμα» από 40 Αγιορείτες για τα ομόφυλα ζευγάρια - «Έγκλημα, ασελγούν στην ανθρώπινη φύση, αποδομείται το σύμπαν»--ΣΧΟΛΙΟ Λυκούργου Νάνη, ιατρού

Καθηγούμενοι και αντιπρόσωποι μονών του Αγίου Όρους προειδοποιούν με «αργό αλλά σίγουρο θάνατο της ανθρωπότητος»

Μετά το ηχηρό «όχι» της Ιεράς Συνόδου στο νομοσχέδιο σχετικά με το γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών σε ανακοίνωσή τους 40 καθηγούμενοι και αντιπρόσωποι των μονών του Αγίου Όρους μιλούν για «έγκλημα και ασέλγεια στην ανθρώπινη φύση».

Οι Άγιοι συχαινόντουσαν και μισούσαν την αίρεση και δεν κοινωνούσαν με τους αιρετικούς!

                                
1η Νοεμβρίου, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἑρμηνιγγέλδου.

Στίχοι
Ἑρμηνίγγελδος ἐκπλυθεὶς βαφὴν πλάνης,
Σφαγὴν ὑποστάς, βάπτεται λύθρου κόχλῳ.



Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου
Οὗτος ὁ Ἅγιος, ἐγεννήθη μὲν ἀπὸ πατέρα καλούμενον Λιουβίγγελδον (ὅστις ἦτον ρήγας τῶν Οὐϊσιγότθων, ἢ ἔσω Γότθων, ἔχων τὴν αἵρεσιν τοῦ Ἀρείου ὁμοῦ μὲ ὅλον τὸ ἔθνος του), ἐδιδάχθη δὲ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν ἀπὸ τὸν Λέανδρον Ἐπίσκοπον τῶν Ὀρθοδόξων. Ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ μαθῶν τὴν μεταβολὴν ταύτην τοῦ υἱοῦ του, βαρέως τοῦτο ὑπέφερεν. Ὅθεν καὶ ἐμεταχειρίζετο εἰς αὐτὸν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν διαφόρους κολακείας καὶ ὕβρεις. Ἀλλ’ ὁ υἱός του ἐπειδὴ ἐστέκετο εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν ἀκλινὴς καὶ ἀσάλευτος, τούτου χάριν, ἐστερήθη μὲν ἀπὸ τὴν κληρονομίαν τοῦ πατρός του καὶ ἀπόκληρος ἔγινε.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Γαλακτίων καί Ἐπιστήμη μέ τόν λόγο τους καί μέ τήν ζωή τους καταδικάζουν τήν ἀπόφαση τῆς ληστρικῆς συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου (2016) γιά τούς λεγόμενους μεικτούς γάμους.

 Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Γαλακτίων καί Ἐπιστήμη μέ τόν λόγο τους καί μέ τήν ζωή τους καταδικάζουν τήν ἀπόφαση τῆς ληστρικῆς συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου (2016) γιά τούς λεγόμενους μεικτούς γάμους. 

Διαβάζουμε στό συναξάρι τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Γαλακτίωνος καί Ἐπιστήμης:

... Ὅταν ὁ Γαλακτίων ἔγινε εἰκοσιτεσάρων ἐτῶν, εἶχε ὁ πατέρας του πολλή φροντίδα νά τόν πανδρεύσει, διότι ἡ μακαρία Λευκίππη (ἡ μητέρα τοῦ Γαλακτίωνος) εἶχε πεθάνει νωρίτερα. 

“ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ”, ΚΑΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΟΣ

ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΟΝ ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Κατά τήν ἐποχή αὐτή ἀνακύπτουν νέα, πρωτοφανοῦς μορφῆς ἐκκλησιαστικά ζητήματα καί ἐκτροπές.

Μή τά θίγετε, διατείνονται μερικοί. Κουκουλῶστε τα, σκεπᾶστε τα.

Δέν ἀκολουθοῦμε αὐτή τήν δουλόφρονα τακτική. Καθώς ὁ Ἀπ. Παῦλος δέ κουκούλωσε τά θέματα τοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῶν ἐθνικῶν καί τῆς περιτομῆς.

Ἰδού τό φλέγον ζήτημα τῶν πληθωρικῶν “ἁγιοκατατάξεων”. Πῆραν φόρα μερικοί διοικοῦντες καί δέν σταματοῦν μέ κανέναν τρόπο.

Ὁ εἰσηγητής.

  Ἀληθινοί Ἅγιοι, ποτέ δέν “καθιερώνουν” “Σιμωνίες”

 

“ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ”, ΚΑΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΟΣ

 

Ἅγιοι δέν συγκροτοῦν “μικτά” Μοναστήρια

      Γράφει ο θεολόγος Παναγιώτης Κοσμίδης

{Συγχρονισμός ἐποχῆς} [Κύριος]: «Ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι // καὶ ψευδοπροφῆται͵ // καὶ δώσουσιν σημεῖα μεγάλα // καὶ τέρατα // ὥστε πλανῆσαι͵ // εἰ δυνατόν͵ // καὶ τοὺς ἐκλεκτούς· // ἰδοὺ προείρηκα ὑμῖν» (Ματθ. κδ’ 24-25). [Παράφρασις]: [Θά ἀνακύψουν (κατά τό μέλλον) // ψεύτικοι “μεσσίες” καί ἀπατεῶνες “προφῆτες”. // Καί θά ἐπιτελοῦν μεγάλα “θαύματα” // καί τερατώδη “ἐπιτεύγματα”, // ὥστε, ἐάν εἶναι δυνατόν, // νά ἐξαπατήσουν, ἀκόμη καί τούς ἐκλεκτούς τῆς εὐσεβείας. // Ἰδού σᾶς προενημερώνω καταλεπτῶς].

 

Α. ΑΓΙΟΙ, ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

[Ἅγιοι πρότυπα Ἐκκλησίας]

Δέν ὑφίσταται ἀμφιβολία πώς, οἱ Ἅγιοί μας ἀποτελοῦν πρότυπα ζωῆς μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὑποδείγματα βιωτῆς, γιά τούς πιστούς, τούς Μοναχούς καί τούς Κληρικούς μας. (Παῦλος): «Μιμηταί μου γίνεσθε͵ // καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ» (Α’ Κορ. ια’ 1).

Βέβαια, στή ζωή κάποιων ἁγίων συναντᾶμε καί κάποιες δευτερεύουσες ἀστοχίες σέ λόγια καί σέ ἔργα. Δέν προκρίνονται ἅγιοι γι’ αὐτά, ἀλλά, παρ’ ὅλα αὐτά. Τό τέλειο πρωτότυπο, ἀποτελεῖ μόνο ὁ Κύριός μας.

Αὐτός μᾶς προσκαλεῖ, « Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι // ὡς ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος // τέλειός ἐστιν» (Ματθ. ε’ 48).

Προφανῶς, ὅτι διενεργεῖ ὁ Κύριος καί συνολικῶς οἱ Ἅγιοι, ἀποτελεῖ γιά μᾶς ἀλάθητο πυξίδα καί ἀταλάντευτο ὁδοδείκτη. Ὄχι ἀνεμοδείκτη, κινούμενο πρός τίς ἐναλλασσόμενες κατευθύνσεις τοῦ ἀνέμου.

 

[Κριτήρια ἁγιοκατατάξεων]

Γνωστόν ἐπίσης πώς, γιά τήν ἁγιοκατάταξι ὁσιακῶν μορφῶν, ἀπαραίτητες κρίνονται μερικές βασικές προϋποθέσεις:

i.     Νά ἔχη παρέλθη ἱκανός χρόνος ἀπό τήν κοίμησι τοῦ ἁγιοποιουμένου προσώπου. Νά ἔχη τουτέστιν ἀποκαλυφθεῖ, ὁλόκληρος ἡ φανερή καί ἡ κρυφή βιωτή του. Ἔχουμε ἁγιοποιήσεις, πού συνετελέσθησαν, μετά ἀπό διακόσια (200), τετρακόσια (400) καί ἑξακόσια (600) ἔτη, ἀπό τήν μετάβασί τους στήν Αἰωνιότητα.

ii.   Νά ἔχουν ἀποχωρήση, κατά τό δυνατόν, ἀπό τήν ζωή τά συγγενικά, τά φιλικά καί γενικῶς τά οἰκεῖα πρόσωπα.

iii.     Νά μιλήση ὁ λαός, μέ τό δικό του μακροπρόθεσμο ἁγιοπνευματικό κριτήριο. Νά διατυπώνη τήν ἄποψι ὅτι, τό συγκεκριμένο πρόσωπο, ὑπῆρξε ἁγίας βιωτῆς καί δράσεως.

iv.     Καί, τό σημαντικώτερο, νά μιλήση ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Μέ σημεῖα, μέ τέρατα, μέ θαύματα, μέ ἐπεμβάσεις ἐξαίσιες.

Γιά τούς Μάρτυρες, τό κριτήριο εἶναι ἀρκετά διαφορετικό. Συγχρόνως μέ τό μαρτύριο ὑπέρ τῆς πίστεως, ἀνακύπτει ἡ ἁγιοκατάξη 

 

Άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης , Ο δια Χριστόν Σαλός.

 

Ο άγιος Μάξιμος γεννήθηκε στη Λάμψακο του Ελληνόσποντου από ευσεβείς γονείς το 1280 μ.Χ. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με ευλάβεια δίνοντάς του όσα πολεμοφόδια χρειαζόταν ένας ενάρετος χριστιανός. Στα 15 του χρόνια έγινε μοναχός και υποτάχθηκε σε κάποιο σεβάσμιο γέροντα στο όρος Γάνο της Θράκης. Εκεί δεν άργησε υπό την καθοδήγηση του πνευματικού του πατέρα να προκόψει σε όλες τις αρετές της χριστιανοσύνης φτάνοντας σε ψηλά μέτρα αγιότητας. Νηστεία, αδιάλειπτη προσευχή, αγρυπνία και προπαντός ταπείνωση υπήρξαν τα αδιαφιλονίκητα όπλα του έναντι των πειρασμών κάποιου νέου της ηλικίας του.