Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός: Ἡ μάνδρα τῆς Ὀρθοδοξίας ἔχει μείνει ἐντελῶς ἀφύλακτη. Οἱ φύλακες ἔχουν ἐξαφανισθεῖ.

 

Ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ κάνει θραύση κι ἐμεῖς κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια, ἔλεγε ὁ ἀγαπημἐνος μας Ἅγιος Παΐσιος.

Τά νωπά θλιβερά γεγονότα ἀπό τήν Νίκαια καί τό Φανάρι, δέν ἀφήνουν πλέον περιθώρια περαιτέρω ἐφησυχασμοῦ. Ὁ ὀδοστρωτῆρας τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἔχει ἰσοπεδώσει τά πάντα! Ἡ ἀλήθεια ἑνώνεται τεχνηέντως μέ τό ψέμα καί τό μήνυμα τῆς σωτηρίας σβήνει καί χάνεται στόν ὑποκριτικό ἐναγκαλισμό πατριάρχη καί πάπα.

Κλαῖνε καί ὀδύρονται στόν Οὐρανό γιά τήν κατάντια μας οἱ 25 ἀντιστασιακοί Ζωγραφίτες πατέρες, πού παραδόθηκαν στήν φωτιά ἀπό τούς παπικούς, τούς ἐχθρούς τῆς Παναγίας καί τοῦ Χριστοῦ μας.

Πονάει ἡ καρδιά τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος γονατιστός μπροστά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ παρακαλάει μέ δάκρυα νά μᾶς συγχωρέσει, πού περιφρονοῦμε τίς θεοδίδακτες ποιμαντικές διδαχές του γιά τόν πάπα καί τίς αἱρετικές του κακοδοξίες.

Ἡ ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ αἱρετικούς ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια.

 ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ, ΜΙΜΗΣΙΣ ΑΓΙΟΥ... 

Σήμερα, 11 τοῦ μηνός Νοεμβρίου, ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.                              

 Ἡ ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ αἱρετικούς ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια.   

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

«Ἐχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ, ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῆ τῆ φωνῆ ἀπεφήνατο».(P.G. 99. 1049 Α).

Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μέ φωνή βροντερή, ὅτι εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ὄχι μονάχα οἱ αἱρετικοί, ἀλλά καί ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἔχουν κοινωνία μαζί τους.

Καί ἀλλοῦ λέγει: «Οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν· οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς ού κατεποντίσθησαν, ὅμως τῆ κοινωνία τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται»                                                                                       (P.G. 99, 1164 Α).

Ἅγιος Νεκτάριος: Οἱ παπικοί εἶναι κακόδοξοι καί αἱρετικοί.

Γράφει ὁ Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

Στίς 9 Νοεμβρίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ.

Κατά τήν ἡμερα αὐτή ἐκφωνοῦνται ἐκτενέστατοι λόγοι ἐγκωμιαστικοί γιά τόν νεοφανέντα Ἅγιο, ἀλλά δυστυχῶς ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἀπέναντι στούς παπικούς – θέμα ἁπτόμενο τῆς σωτηρίας μας καί ἐξόχως ἐπίκαιρο – σπανιώτατα ἕως καί οὐδόλως ἀναφέρεται!

8 Νοεμβρίου: Σύν. Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ, Γαβριήλ καί λοιπῶν Ἀγγέλων.

Τό πρῶτο δημιούργημα τῆς θείας ἀγάπης εἶναι οἱ ἐπουράνιες δυνάμεις.

Ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνα ξεχείλισμα τῆς τριαδικῆς ἀγάπης ... γιά νά γίνουν περισσότερα τά ὑπό τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ εὐεργετούμενα.

Τό πρῶτο δημιούργημα τῆς θείας ἀγάπης εἶναι οἱ ἐπουράνιες δυνάμεις. Ὁ τρόπος τῆς δημιουργίας τους εἶναι θεοπρεπής καί ἀκατάληπτος.

Ὁ παντοδύναμος καί πανάγαθος Θεός «δημιούργησε τούς Ἀγγέλους, τούς Ἀρχαγγέλους καί τίς ἄλλες ἀσώματες οὐσίες μόνον ἀπό ἀγαθότητα»(1). Δηλαδή, νά εὐφραίνονται πάντοτε ἀπό τήν ἀδιάκοπη θεωρία τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ.

Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΟΥΤΕ ΝΟΘΕΥΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, μέ ἀφορμή τούς ἐναγκαλισμούς καί τίς συμπροσευχές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη μέ τόν Πάπα, χτυπάει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου:

«Ὀρθόδοξο εἶναι μόνον ἐκεῖνο, τό ὁποῖον εἶναι τῶν Ἁγίων Πατέρων».

«Τό δόγμα περί τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα εἶναι ὄχι μόνον αἵρεσις, ἀλλά παναίρεσις... Τό δόγμα αὐτό εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ... Νέα προδοσία τοῦ Χριστοῦ· νέα σταύρωσις τοῦ Κυρίου...ἐπί τοῦ χρυσοῦ σταυροῦ τοῦ Παπικοῦ Οὐμανισμοῦ».

«Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινό ὄνομα γιά τούς ψευδοχριστιανισμούς, γιά τίς ψευδοεκκλησίες τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό.... Ἐδῶ δέν ὑπάρχει οὐσιαστική διαφορά μεταξύ τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ, Οἰκουμενισμοῦ καί ἄλλων αἱρέσεων, ὧν τό ὄνομα ‘’λεγεών’’».

 

Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός: 28η Ὀκτωβρίου 2025: Ὧρες αὐτοκριτικῆς.

 

Αναδημοσίευση

O ἑλληνικός στρατὸς ἀπολαμβάνει τῆς ἰδιαιτέρας προστασίας τῆς Παναγίας καὶ οἱ νίκες του ὀφείλονται εἰς τὴν ἐπέμβασίν της

                                                                                                  

Ἐπειδή τό παρελθόν διδάσκει, πρέπει νά ὑπενθυμίζεται·  τώρα μάλιστα πού τά ΝΑΙ περίσσεψαν.

28η Ὀκτωβρίου 2025: Ὧρες αὐτοκριτικῆς.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Τό ΟΧΙ γιά τήν φυλή μας δέν εἶναι μία ἁπλῆ λέξη. Οὔτε εἶναι κάτι, πού ἀπό στόματος Ἑλλήνων λέχθηκε γιά πρώτη φορά στίς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1940. 

Τό ΟΧΙ εἶναι ὁ ἀλάνθαστος καί σταθερός βηματοδότης τῆς ἀργόσυρτης ἱστορικῆς μας διαδρομῆς, ἐδῶ καί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια. 

Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τό ΟΧΙ τῶν Θερμοπυλῶν, τῆς Σαλαμίνας καί τοῦ Μαραθῶνα ἀπέναντι στόν Πέρση εἰσβολέα; 

Ποιός δικαιοῦται νά λησμονήσει τό ΟΧΙ τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στήν Ὀθωμανική βαρβαρότητα ;

Ζητοῦνται σήμερα ἐπειγόντως πατριάρχες καί γραμματικοί, πού νά μοιάζουν μέ τούς Ὁμολογητές Ἁγίους προκατόχους τους.

 

Στίς 25 Ὀκτωβρίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μαρκιανοῦ καί Μαρτυρίου.

Ὁ δύο αὐτοί μάρτυρες, ὁ Μαρκιανός καί ὁ Μαρτύριος, ἦσαν νοτάριοι καί γραμματικοί τοῦ ὁμολογητοῦ καί ἱερομάρτυρος πατριάρχου Παύλου. Διακρίνονταν γιά τήν ἁγιότητα τοῦ βίου τους, τίς ἀρετές, τήν σεμνότητα καί τήν εὐλάβειά τους, καί προπαντός γιά τήν προσήλωσή τους στόν ὀρθοδοξία.

Ἔζησαν καί ἔδρασαν στά χρόνια τοῦ αἱρετικοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου, ὁ ὁποῖος ἀπατήθηκε ἀπό τούς Ἀρειανούς καί μέ φανατισμό ἐδίωξε καί ἐξόρισε στήν Ἀρμενία τόν ὁμολογητή καί ἱερομάρτυρα πατριάρχη ἅγιο Παῦλο. Στόν τόπο τῆς ἐξοριας του ὁ θεῖος Παῦλος ἐδέχθη τό μακάριο τέλος, πνιγείς ἀπό τόύς Ἀρειανούς.

Οἱ ἅγιοι νοτάριοι Μαρκιανός καί Μαρτύριος δέν φοβήθηκαν οὔτε καί δειλίασαν ἀπό τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ πατριάρχη. Μέ πολύ θάρρος καί τόλμη συνέχισαν νά ἐλέγχουν τούς δυσσεβεῖς καί νά κηρύττουν σέ ὅλους, ὅτι ὁ Υἱός εἶναι ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα.

Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός: Εσύ, παππού, πολέμησες στον Μακεδονικό Αγώνα;

 

Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

Αὐτὴν τὴν Κυριακή, καλό μου ἐγγονάκι, τιμοῦμε τὴν ἐπέτειο τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα. Στὶς ἐκκλησιές μας θὰ γίνουν μνημόσυνα γιὰ τοὺς Μακεδονομάχους καὶ θὰ ψαλοὺν δοξολογίες. Τὰ σπίτια καὶ τὰ δημόσια κτίρια θὰ σημαιοστολιστοῦν. Οἱ δάσκαλοι, στὰ σχολεῖα, θὰ μιλήσουν στὰ παιδιὰ γιὰ τὶς θυσίες καὶ τὰ μαρτύρια τῶν ἀγωνιστῶν καὶ οἱ προτομές των μακεδονομάχων θὰ στολιστοῦν μὲ δάφνινα στεφάνια.

Καὶ γιατί ὅλα αὐτά, παπποῦ; Τόσο σημαντικὴ εἶναι αὐτὴ ἡ ἐπέτειος;

Τί ἰδιαίτερο ἔκαναν κάποιοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὀνομάστηκαν Μεγάλοι;

Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ τοῦ Α.Π.Θ

Τί εἶναι αἵρεση;
Ἡ αἵρεση σημαίνει ὅτι δέν ἀκολουθῶ τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά αἱροῦμαι. Αἱροῦμαι στά ἀρχαῖα ἑλληνικά σημαίνει ἐκλέγω. Αἴρεση σημαίνει ἐκλογή. Διαλέγω μιά δική μου διδασκαλία, μιά δική μου γνώμη, καί αὐτή τήν γνώμη ἀκολουθῶ ἐγώ, καί δέν μέ ἐνδιαφέρει τί λέει ἡ Ἐκκλησία, τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή καί τί λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ἑπομένως ἡ αἵρεση εἶναι μιά προσωπική διδασκαλία κάποιου πατριάρχη, ἐπισκόπου, ἱερέως, μοναχοῦ, λαϊκοῦ.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ἡ προέλευση τῶν χρηματικῶν προσφορῶν σέ Μοναστήρια.

(Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά γενναῖες χρηματικές προσφορές σέ Μοναστήρια, ὅταν αὐτές προέρχονται ἀπό πλούσιους ψευτοενθουσιασμένους ἤ ἀπό ἀντίχριστους).

 

Τό μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἔγινε μέ πολλούς κόπους, μέ ἱδρῶτα καί μεγάλο ἀγῶνα, διότι ἔτσι ἤθελε ὁ ἅγιος Πορφύριος.

Ἐάν καί ἔπρεπε νά βρεθοῦνε πάρα πολλά λεφτά, ἐντούτοις ὁ Ἅγιος ἀρνήθηκε τά χρήματα πού πρόσφεραν κάποιοι πλούσιοι ἄνθρωποι. Μέ διάκριση, δεχόταν χρήματα μόνο ἀπό αὐτούς πού ἤθελε.

 

Μία ἡμέρα τόν ἐπισκέφθηκε ἕνας μασόνος ὁ ὁποῖος ἐνθουσιάστηκε μέ τήν συνομιλία τους καί θέλησε νά προσφέρει ἕνα σημαντικό ποσό γιά τό Μοναστήρι· ἀλλά ὁ Ἅγιος τό ἀρνήθηκε εὐγενικά, παρ’ ὅλο πού τό εἶχε μεγάλη ἀνάγκη.

 

Μία ἡμέρα μοῦ εἶπε: «Αὐτό τό Μοναστήρι εἶναι τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Χριστός δέν θέλει τό Μοναστήρι Του νά γίνει ἔτσι..., μέ τέτοια χρήματα. Αὐτά τά χρήματα πού δέν εἶναι νόμιμα, διώχνουνε τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἅγιος ἤθελε νά γίνει τό Μοναστήρι μέ πολύ κόπο καί μέ τήν συμμετοχή πολλῶν ἀνθρώπων πού μέ χαρά θά προσφέρανε χειρωνακτική ἐργασία καί τόν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου τους, γιά νἀ πάρουν ὅλοι εὐλογία ἀπό τόν Θεό.

 

Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός: Παμφάγο καί ἀνθρωποκτόνο δαιμόνιο ἡ ἀπελπισία.

(Ὁ λαός μας ἔχει ἐν πολλοῖς ἐξουθενωθεῖ)

Γράφει ὁ Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

Εἶναι ὁλοφάνερο, ὅτι ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες οἱ ἐχθροί τοῦ Γένους μας ἔχουν βαλθεῖ μέ κάθε μέσον νά μᾶς ἀφανίσουν. Ἐχθροί ἀπό ἔξω, ἀλλά κι ἀπό μέσα. Ξένοι ἀλλά καί ‘’δικοί μας’’ χειρότεροι ἀπό τούς ξένους. Στά τελευταῖα μάλιστα χρόνια ἔχουν κυριολεκτικά λυσσάξει ἐναντίον μας. Ἔχουν πάρει στά ἀντίχριστα καί ἀνθελληνικά τους χέρια ὅλες τίς ἐξουσίες, καί μέρα νύχτα πολεμᾶνε, ξεριζώνουν, περιφρονοῦν, συκοφαντοῦν, παραποιοῦν, ἐξολοθρεύουν ὅ,τι μοσχοβολάει Ὄμηρο, Θουκυδίδη, Πλάτωνα, Μέγα Βασίλειο, Ἱερό Χρυσόστομο, Γρηγόριο Παλαμᾶ, Κοσμᾶ Αἰτωλό, Καποδίστρια, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννη, Παΐσιο καί Πορφύριο.

 

Ὅλη σχεδόν ἡ ζωή τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ ἦτο ἕνας συνεχής ἀγῶνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοθελητισμοῦ καί μία διαρκής ἀποτείχισις ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους τῆς ἐποχῆς του (δηλαδή, διακοπή κοινωνίας μαζί τους, διακοπή τῆς μνημόνευσης τοῦ ὀνόματος τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου). 

Ὁ ἀντιαιρετικὸς καὶ θεραπευτικὸς σκοπὸς τοῦ δόγματος

 

 

τοῦ μακαριστοῦ π. Ι. Ρωμανίδη 
                                                                                                 

Τὰ δόγματα δὲν βγῆκαν ἀπὸ στοχαστικὴ προσπάθεια ἔξυπνων φιλοσοφούντων θεολόγων. 

 

Ἀλλὰ τὰ δόγματα εἶναι διατυπώσεις τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, τὶς ὁποῖες ἔκαναν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας γιὰ νὰ τὴν προφυλάξουν ἀπὸ αἱρέσεις. 

 

Διότι κάθε φορὰ ποὺ ἔγινε διατύπωση δόγματος, ἡ διατύπωση ἔγινε ἐναντίον μιᾶς συγκεκριμένης αἱρέσεως. 

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Οἱ αἱρέσεις (παπισμός, προτεσταντισμός, οἰκουμενισμός) εἶναι Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

(Ἀπόσπάσματα ἀπό τό βιβλίο ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ

τοῦ πατρός Γεωργίου Μεταλληνοῦ)

 

Σήμερα, πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Νίκαια 325 μ.Χ,), γιατί τήν ἐλευθέρωσαν ἀπό τήν πνευματική νόσο τῆς ἀρειανικῆς κακοδοξίας, κρίνουμε σκόπιμο νά ἀναφερθοῦμε γενικότερα στήν ἔννοια τῆς αἱρέσεως, τοῦ μεγαλύτερου ἐχθροῦ τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ παπικοί καί οἱ λατινόφρονες εἶναι ἐχθροί τῆς Παναγίας καί τοῦ Χριστοῦ μας.

 

 

Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τοῦ ’’ΧΑΙΡΟΒΟ’’

Βρισκόμαστε στά 1274. Αὐτοκράτορας στήν Πόλη εἶναι ὁ Μιχαήλ Παλαιολόγος καί πατριάρχης ὁ ἀμείλικτος διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων Ἁγιορειτῶν πατέρων, ὁ λατινόφρων Ἰωάννης Βέκκος. Μόλις ἔχει ὑπογραφεῖ στήν Λυών ἡ ψευδοένωση Ὀρθοδόξων και παπικῶν, και ἀπεσταλμένοι τοῦ πάπα μαζί με ’’δικούς μας’’ ἑνωτικούς καταφθάνουν στο Ἅγιον Ὄρος, γιά νά ἐπιβάλλουν την ἐφαρμογή τῆς προδοτικῆς συμφωνίας.

Σέ ἔνα κελλί, πού βρίσκεται σέ ἀπόσταση ἀπό την Ἱερά Μονή Ζωγράφου, ἀσκήτευε τότε ἕνας γέροντας πολύ μεγάλης ἀρετῆς.

Κάποια ἡμέρα και ἐνῷ βίωνε ὑψηλές πνευματικές καταστάσεις λέγοντας μέ λαχτάρα τό ’’Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε’’, ἄκουσε τήν Παναγία ἀπό την ἱερή Της εἰκόνα νά τοῦ λέει: ’’Χαῖρε και σύ, Γέρων τοῦ Θεοῦ. Μή φοβοῦ, ἀλλά ἀπελθών ταχέως εἰς την Μονήν, ἀνάγγειλον τοῖς ἀδελφοῖς και τῷ Καθηγουμένῳ, ὅτι οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε και τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν. Ὅστις οὖν ὑπάρχει ἀσθενής τῷ πνεύματι, ἐν ὑπομονῇ κρυβήτω, ἕως παρελθεῖν τον πειρασμόν. Οἱ δέ στεφάνων μαρτυρικῶν ἐφιέμενοι, παραμενέτωσαν ἐν τῇ Μονῇ. Ἄπελθε οὖν ταχέως...’’.

«Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν» Βραχεῖα ἀνάλυση τῶν νοημάτων τοῦ Ἀπολυτικίου

 

 

 (Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Μᾶς λέγει τό Ἀπολυτίκιο: «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν», Χριστέ μου, ἀναλήφθηκες δοξασμένος· διότι ἄγγελοι Τόν συνόδευαν καί ἐπάνω σέ νεφέλη. «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, χαροποιήσας τούς μαθητάς». Καί γιατί χάρηκαν οἱ μαθητές, ἀφοῦ ὁ Χριστός ἔφευγε ἀπό κοντά τους, κι ἔφευγε στούς οὐρανούς;

Οἱ παπικοί καί οἱ λατινόφρονες εἶναι ἐχθροί τῆς Παναγίας καί τοῦ Χριστοῦ μας. Τό εἶπε ἡ ἴδια ἡ Παναγία.

 

Οἱ παπικοί καί οἱ λατινόφρονες εἶναι ἐχθροί τῆς Παναγίας καί τοῦ Χριστοῦ μας. Τό εἶπε ἡ ἴδια ἡ Παναγία.

Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τοῦ ’’ΧΑΙΡΟΒΟ’’

Βρισκόμαστε στά 1274. Αὐτοκράτορας στήν Πόλη εἶναι ὁ Μιχαήλ Παλαιολόγος καί πατριάρχης ὁ ἀμείλικτος διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων Ἁγιορειτῶν πατέρων, ὁ λατινόφρων Ἰωάννης Βέκκος. Μόλις ἔχει ὑπογραφεῖ στήν Λυών ἡ ψευδοένωση Ὀρθοδόξων και παπικῶν, και ἀπεσταλμένοι τοῦ πάπα μαζί με ’’δικούς μας’’ ἑνωτικούς καταφθάνουν στο Ἅγιον Ὄρος, γιά νά ἐπιβάλλουν την ἐφαρμογή τῆς προδοτικῆς συμφωνίας.

Φώτιος Μιχαήλ ιατρός: Μέχρι πότε;

Γενοκτονία των Ποντίων: Ημέρα μνήμης η 19η Μαΐου– 106 χρόνια από τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου

Η 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αποτελεί μια άκρως σημαντική επέτειο για ολόκληρο τον ελληνισμό.19 Μαΐου 2025

Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΚΙ ΑΝ 'ΠΕΡΑΣΕΝ ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ...


Το Φεβρουάριο του 1994, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο κατά την περίοδο 1916-1923. 

353.000 θύματα τῆς κεμαλικῆς θηριωδίας

100.000 ὀρφανά

50.000 ἀγνοούμενοι

Μέχρι πότε θὰ συνεχίσει νὰ ἀποτελεῖ ταμποῦ στὸ Ἑλληνικὸ καὶ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο τὸ θέμα τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Θράκης;

Φώτιος Μιχαήλ ιατρός: Οι Λαοί χάνονται, όταν χάσουνε την ιστορική τους μνήμη και ποδοπατήσουν τους νόμους τους πνευματικούς

               

Ο κάθε Μάιος αποτελεί μήνα μνήμης για όλο τον Ελληνισμό της Ανατολής  (Mικρά Ασία, Πόντος, Ιωνία, Βιθυνία, Καππαδοκία κ.ά.)

  ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

    Φώτιος Μιχαήλ ιατρός

Οι Λαοί χάνονται, όταν χάσουνε την ιστορική τους μνήμη και ποδοπατήσουν τους νόμους τους πνευματικούς

Σεβαστοί πατέρες, κύριε δήμαρχε, συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, αγαπητά μου παιδιά,

Ο μήνας Μάιος, για εμάς τους Έλληνες, είναι ο μήνας της μνήμης.

Στις 19 Μαΐου μνημονεύουμε τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και στις 29 τους υπερασπιστές της Πόλης.

Ἄς φέρουμε στό νοῦ μας τήν Σαμαρείτιδα.

Πῶς μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο ἡ προσωπική σχέση καί γνωριμία μέ τόν Χριστό!

π. Γεώργιος Μεταλληνός

Λεγόμεθα χριστιανοί – ὀρθόδοξοι. Ποιό ρόλο ὅμως παίζει ὁ χριστιανισμός, ἡ ὀρθοδοξία, στήν ζωή μας;

Ἄς ἀποτολμήσουμε μιά σύγκριση τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς (ἤ τῆς κοινωνίας μας) μέ τό Εὐαγγέλιο. Τί θά δοῦμε; Συμφέροντα, συμβιβασμούς, ὑποχωρήσεις, διπλωματικές ἐνἐργειες. Ποῦ εἶναι ἡ εὐθύτητα, ἡ εἰλικρίνεια, ἡ ἀλήθεια; Στήν πράξη, παράλληλα μέ τό Εὐαγγέλιό του δεχόμαστε διάφορα ὑλιστικά καί ἄθεα συστήματα, ἐξισώνοντάς τα μέ τό Εὐαγγέλιο, νά κατευθύνουν τήν ζωή μας.