ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
Τί σημαίνει ὁ χαιρετισμός τοῦ Κυρίου μας «εἰρήνη ὑμῖν»;
(Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου
Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Ὁ Κύριος, καί τίς δύο φορές πού ἐμφανίσθηκε στούς Ἀποστόλους μετά ἀπό τήν Ἀνάστασή Του, τούς εἶπε: «εἰρήνη ὑμῖν».
Μοῦ γράφεις ὅτι ἐν τέλει πρέπει νά ὑπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ἕνα βιβλίο ἑνός μεγάλου ἀστρονόμου περί ἀστέρων καί ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή σου ὁ ἰσχυρισμός αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ ἐπιστήμονα: «Χωρίς τόν Θεό τίποτα στόν κόσμο δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ οὔτε νά ἐξηγηθεῖ». Ἐξ αὐτοῦ ὁδηγήθηκες στό συμπέρασμα ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.
Λέγοντας ὁ Πάπας πὼς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐξώρισε ἀπὸ τὴν δυτικὴ Ἐκκλησία τὸν Δεσπότη πάντων Χριστόν, καὶ ἔτσι ἔμεινε ἡ δυτικὴ Ἐκκλησία χήρα ἀπὸ τὸν Χριστό.
Ὁ Πάπας εἶναι κτίσμα, καὶ ἐπειδὴ ζητεῖ προνόμιον ὁπού τὸ ἔχει μόνος ὁ Θεός, τὸ νὰ πιστεύουν εἰς αὐτὸν τὰ κτίσματα, εἶναι ἱερόσυλος, καὶ παντάπασι τυφλός,
Ἡ παπικὴ «ἐκκλησία» εἶναι νόθος ὀργανισμός.
Ἡ παπικὴ «ἐκκλησία» δὲν εἶναι Χριστοκεντρικὴ, ἀλλὰ Παποκεντρική.
Ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς ἀρνήθηκε τὸν βασικὸ ἀνθρώπινο πειρασμό: νὰ ζήσει «ἐπ’ ἄρτῳ μόνο». Ἀποκάλυψε ὅτι ὁ Θεὸς καὶ ἡ Βασιλεία Του εἶναι ὁ πραγματικὸς ἄρτος, ἡ πραγματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.
«Τω γαρ έχοντι πάντα δοθήσεται και περισσευθήσεται, από δε του μη έχοντος και ό έχει αρθήσεται απ’ αυτού» (Ματθαίου κεφ. κε’)
Τήν Μεγάλη Τρίτη, ἡ Ἐκκλησία μᾶς θυμίζει τήν παραβολὴ τῶν ταλάντων.
Στό συναξάρι τῆς ἡμέρας, στόν οἶκο, διαβάζουμε μιὰ ἐνδιαφέρουσα φράση ποὺ ἀπευθύνεται στὸν καθέναν ἀπὸ ἐμᾶς: "Τὸ δοθὲν σοι τάλαντον φιλοπόνως ἔργασαι".
Τὸ χάρισμα, γιατί αὐτὸ εἶναι τὸ τάλαντο, ποὺ ἔχει ὁ καθένας μας, ἂς ἐργαστεῖ μὲ φιλοπονία, μὲ ἐπιμέλεια καὶ μὲ προθυμία, νὰ τὸ ἀξιοποιήσει.
Ἂν συνειδητοποιήσουμε πόσο σπουδαῖο εἶναι τὰ χαρίσματα νὰ τά βλέπουμε ὡς δῶρα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὡς δικές μας κατακτήσεις, τότε, καλλιεργῶντας τα μέ φρόνημα ταπεινό, θά μπορέσουμε κι ἐμεῖς, μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ, νά εἰσέλθουμε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου, δηλαδή, στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός
Διακόσια πενῆντα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλης, οἱ λεγόμενοι Σταυροφόροι –οἱ τότε δυτικὲς συμμαχικὲς δυνάμεις- ἀναδεικνύονται με τὴν δράση τους, ὡς οἱ πλέον πολύτιμοι πρώιμοι σύμμαχοι τῶν Τούρκων. Διότι, μὲ τὴν παρότρυνση καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ τότε πάπα καὶ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀπελευθέρωσης τῶν Ἁγίων Τόπων, καταλύουν την Ρωμανία/Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία, ἐγκαθιστοῦν Φράγκους ἡγεμόνες στὰ διάφορα τμήματά της, καταστρέφουν ὁλοσχερῶς τὴν Κωνσταντινούπολη, τὴν λεηλατοῦν καὶ φορτώνουν στὰ καράβια τους ὅλα της τὰ τιμαλφῆ.
(Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου
Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Ὁ Κύριός μας δέν ἀπέφυγε νά χρησιμοποιήσει
σκληρή γλῶσσα ἐναντίον τῶν Γραμματαίων καί τῶν Φαρισαίων. Καί εἶπε ἐκεῖνα τά φοβερά «οὐαί».
Αὐτά τά «οὐαί» ἀφοροῦν ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μία ἐξωτερική, πλαστή, ψεύτικη εὐσέβεια καί ὑποκρισία. Προσποιοῦνται τούς εὐσεβεῖς μόνο πρός τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις. Διδάσκουν, ἀλλά δέν ἐφαρμόζουν αὐτά πού διδάσκουν.
π. Γεώργιος Μεταλληνός
σ.σ. Άλλο ένα συναυλιακό κιτς event έλαβε χώρα μέσα σε
Ιερό Ναό της Μητροπόλεως Κηφισίας, με έντονη, και πάλι,
την παρουσία των πολιτικών και τοπικών παραγόντων. Το ξεχαρβάλωμα προχωρά με
σχέδιο υπό το «άγρυπνο βλέμμα» των επισκόπων! Ας διαβάσουμε
την αγιοπνευματική τοποθέτηση του μακαριστού π. Γεωργίου Μεταλληνού για
τον υμνογραφικό λόγο και την μελωδία του στην Εκκλησία για να στερεωθούμε. Ευχαριστίες
στον αδελφό Νικόλαο Κ. για την επισήμανση του συγκεκριμένου άρθρου.
Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀνακεφαλαιώνει ὅλη τὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία, τὴν δημιουργίᾳ, τὴν πτώση, τὴν ἐν Χριστῷ ἀνάπλαση καὶ ἀναδημιουργία. Ὁ Χριστός, ὁ σταυρωμένος καὶ ἀναστὰς Κύριος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἱστορίας, προβάλλεται μέσα ἀπὸ τὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες, ὡς Αὐτὸς ποὺ δίνει λύση στὴ διαχρονικὴ τραγῳδία τοῦ ἀνθρώπου καὶ νοηματοδοτεῖ τὴν Ἱστορία.
ΚΥΡΙΑΚΗ
ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
«Ὅρα γοῦν τό ἀρχόμενον πλῆθος τῶν Ἰουδαίων ὑγιαῖνον, τούς δέ
ἄρχοντας διεφθαρμένους»
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
(Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου
Ζήση,
ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἑρμηνεύοντας τό «Ἔγνω οὖν ὄχλος πολύς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι καί ἦλθον» (Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τῶν Βαΐων, Ἰωάν. 12, 9) μᾶς λέγει ὅτι, ὅπως ὁ πλοῦτος συνήθως κάνει ὑπερηφάνους αὐτούς οἱ ὁποῖοι τόν ἔχουν, ἔτσι καί ἡ δόξα, ἔτσι καί ἡ ἐξουσία, ὅταν εἶναι κανένας ἄρχων τό ἴδιο παθαίνει. Διότι ὁ μέν πλούσιος ὑπερηφανεύεται καί ὁδηγεῖται σέ πλεονεξία, ἐνῷ ἡ δόξα, ἡ ἐξουσία, ὁδηγεῖ στήν ἀπόνοια(*).
Φώτιος Μιχαήλ, Ἰατρός
Ἡ λεγόμενη λατρευτικὴ ἑβδομάδα βγάζει μάτια, ὅτι εἶναι ἐπινόηση καὶ πλάνο ἐφεύρημα τῶν οἰκουμενιστῶν.
Τί ἀνάγκη ἔχουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀπὸ λατρευτικὲς ἑβδομάδες Δυτικῆς κοπῆς;
Ἐμεῖς ἔχουμε ὄχι μία, ἀλλὰ 52 λατρευτικὲς ἑβδομάδες τὸν χρόνο! Καὶ μὲ κορυφαία τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὴν ὁποία ἀγωνιζόμενοι κατὰ δύναμη πνευματικῶς περιμένουμε μὲ λαχτάρα.
Η μνήμη τῆς Ὁσίας Μητέρας μας ἑορτάζεται, τόσο κατά τήν Ε΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ὅσο καί κατά τήν 1η Ἀπριλίου.
Τό «Ὡρολόγιο» γράφει ὅτι «Πλησιάζοντας τό τέλος τῆς Ἁγίας Σαρακοστής, τάχθηκε νά ἑορτάζεται σήμερα ἡ Ἁγία πρός τόνωση τῶν ραθύμων καί ἀμαρτωλῶν σέ μετάνοια.»
Ἡ Ὁσία Μαρία εἶναι ζωντανό παράδειγμα τῆς δυνάμεως τῆς μετανοίας. Παρά τό ὅτι βυθίσθηκε μέχρι τό κεφάλι στή λάσπη τῆς ἀμαρτίας, ἔπειτα μετανοήσει καί μέ τή Χάρη τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, ἔφθασε στή καθαρότητα τῶν Ἀγγέλων.
===============================
Ὕβρις τῆς φύσεως
(Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν. Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία)
Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, μετά ἀπό 47 ὁλόκληρα χρόνια στήν ἔρημο, συναντιέται μέ τόν Ἅγιο Ζωσιμᾶ.
Ἐξομολογουμένη ἡ Ὁσία Μαρία λέει στόν Ἅγιο Ζωσιμᾶ: Εἶχα μέσα μου ἀχόρταγη ἐπιθυμία, ὄχι ἐπί χρήμασι, νά κυλίομαι μέσα στόν σαρκικό ἔρωτα. Ποιά ἦταν ἡ ζωή μου; Ἦταν τό «διά παντός ἐκτελεῖν τήν ὕβριν τῆς φύσεως». Καί θεωροῦσα ὅτι αὐτή ἦταν ἡ ζωή μου.
Μέ τήν φράση της αὐτή ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία μᾶς ἐπισημαίνει ξεκάθαρα, ὅτι ἡ σαρκική μεῖξις ἔξω ἀπό τόν γάμο εἶναι μία «ὕβρις τῆς φύσεως».
Στήν πατρίδα μας, στήν ἁγιοτόκο Ἑλλάδα, πρίν ἀπό μερικές δεκαετίες οἱ περισσότεροι νέοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, ἔφταναν στόν γάμο ἁγνοί καί ἀμόλυντοι. Ἡ σαρκική μεῖξις πρό τοῦ γάμου ἐθεωρεῖτο μολυσμός, ντροπή καί ἀτιμία.
Τώρα τά ἔχουμε διαλύσει ὅλα! Οὔτε οἱ πρό τοῦ γάμου σαρκικές σχέσεις, ἀλλά οὔτε καί οἱ μετά τόν γάμο ἐξωσυζυγικές ἀναζητήσεις ὑπολογίζονται ὡς «ὕβρις τῆς φύσεως». Σήμερα οὔτε ὁ λεγόμενος πολιτικός γάμος, οὔτε τά σύμφωνα συμβίωσης θεωροῦνται σχέσεις πορνείας.
Ἡ ἁγία μάρτυς Ματρῶνα ἦταν ὑπηρέτρια σέ μιά Ἑβραία, σύζυγο ἀρχιστρατήγου τῆς Θεσσαλονίκης.
Ὅταν ἡ κυρία της πήγαινε στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων, τήν ἀκολουθοῦσε, ἀλλά ποτέ δέν ἔμπαινε μέσα. Γύριζε πίσω καί πήγαινε στήν Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν.
Ἡ ἄρνηση τῆς Ματρῶνας νά ἀκολουθεῖ τήν κυρία της καί νά μπαίνει μαζί της μέσα στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων ἔγινε αἰτία νά κλειστεῖ στίς φυλακές δύο φορές καί νά ὑποστεῖ ἀνελέητους ξυλοδαρμούς καί κακοποιήσεις. Ἐξαντλημένη ἀπό τήν κακοπάθεια παρέδωσε τήν ψυχή της στά χέρια τοῦ Θεοῦ μέσα στίς φυλακές τῆς Θεσσαλονίκης. Ἡ μνήμη της τιμᾶται στίς 27 Μαρτίου.
Συνηθίζουμε νά λέμε «μνήμη ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Στίς ἡμέρες μας τήν μιμούμεθα ἄραγε τήν ἁγία μάρτυρα Ματρῶνα;
Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ ἐπίσημες παρουσίες ἀρκετῶν ἐκκλησιατικῶν μας ἀξιωματούχων μέσα στίς Ἑβραϊκές συναγωγές; Πῶς ἀπολογοῦνται ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, ἀλλά καί μπροστά στό μαρτύριο τῆς ἁγίας Ματρῶνας, ὅσοι ἐπίσκοποι καί πατριάρχες συμμετέχουν στό τελετουργικό τῶν Ἑβραίων ἀνάβοντας τήν ἑπτάφωτη λυχνία μέσα στίς συναγωγές τους;
Καί κάτι πιό ἐπίκαιρο: Τί θά ἔλεγε σήμερα ἡ Ἁγία Μάρτυς Ματρῶνα βλέποντας μητροπολίτες καί πατριάρχες νά μπαινοβγαίνουν σέ χώρους λατρείας αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων συμπροσευχόμενοι καί συνευωχούμενοι μαζί τους;
Τελικά τούς Ἁγίους μας τούς μιμούμεθα ἤ τούς τιμᾶμε μονάχα στά λόγια;
(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Ἡ Ἁγία Ἑλένη ἔκανε τάμα νά βρεῖ τόν Τίμιο Σταυρό. Καί τόν βρῆκε στίς 6 Μαρτίου τοῦ 326. Κανονικά σήμερα αὐτή τήν ἑορτή ἑορτάζουμε, τήν ἑορτή τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ἡ 6η Μαρτίου τυχαίνει πάντοτε τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, καί τίς καθημερινές τῆς Ἁγίας καί Μ. Τεσσαρακοστῆς δέν γίνονται ἀναστάσιμες λαμπρές λειτουργίες καί πανηγύρεις. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης καί οἱ ἄλλοι Στουδῖται, οἱ ὁποῖοι τόν 9ο αἰῶνα μορφοποίησαν τό ἑορτολόγιο τοῦ Τριωδίου, ἔκριναν ὅτι θά ἦταν καλό ἡ ἑορτή τῆς εὑρέσεως νά μεταφερθεῖ στήν τρίτη Κυριακή τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί νά μεταβληθεῖ σέ ἑορτή τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
«Οὐδέν ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων». Δηλαδή, ὅσο ἄμεμπτος καί νά εἶναι ὁ βίος μας, ἐάν ἡ πίστη μας δέν πατάει μέ ἀκρίβεια πάνω στά χνάρια τῶν Ἁγίων μας Πατέρων, πρόσωπο Θεοῦ δέν πρόκειται νά δοῦμε.
Ἐάν ὡς λαός εἴχαμε κρατήσει τήν Ὀρθοδοξία μας ἀνόθευτη καί τήν Ἑλληνοπρέπειά μας χωρίς ἐκπτώσεις, δέν θά εἴχαμε σήμερα οὔτε φαινόμενα βλάσφημων ’’καλλιτεχνῶν’’ οὔτε εἴρωνες καί λασπολόγους τῶν ἁγνῶν ἀγωνιστῶν τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος. Δέν θά εἴχαμε οὔτε πολιτικούς ἀντίχριστους καί ἀφελληνισμένους οὔτε καί Ἐπισκόπους μολυσμένους ἀπό τό θανάσιμο δηλητήριο τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ.
Φ.Μ.
«Ο μη πιστεύων κατά την παράδοσιν
της Εκκλησίας άπιστος έστιν»
(Αποσπάσματα από τον ένθρονιστήριον λόγον
του Αγίου Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, 1974)
*****
* Η Εκκλησία του Χριστού είναι Καθολική με την έννοιαν, ότι κατέχει όλο το πλήρωμα της αληθείας και της χάριτος διά τον φωτισμόν και την απολύτρωσιν του κόσμου και επί πλέον είναι Καθολική με την έννοιαν ότι «δυνάμει» τείνει, όχι να κατακτήση, αλλά να αγιάση τον κόσμον. Κεφαλή της Εκκλησίας ο Χριστός και ημείς μέλη εκ μέρους συνδεόμενοι διά της κοινής πίστεως «εν τω συνδέσμω της αγάπης».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Ἡ εἰκονομαχία ἦταν μία πραγματική θύελα, μία πραγματική πνευματική καταστροφή, ἡ ὁποία συνετάραξε τό Βυζάντιο (τήν Ρωμηοσύνη) περισσότερο ἀπό ἕναν αἱῶνα.
Ἄρχισε τό 726, καταδικάστηκε ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο τό 787 καί ἔληξε τό 843, ὅταν ἡ αὐτοκράτειρα Θεοδώρα μαζί μέ τόν υἱόν της τόν Μιχαήλ ἀποφάσισαν νά ἀναστηλώσουν τίς Ἅγιες Εἰκόνες, τίς ὁποῖες εἶχαν βγάλει ἀπό τούς ναούς εἰκονομάχοι ἀρχιερεῖς καί αὐτοκράτορες.
(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Τήρων, ὅπως στή ζωή του ἠγωνίσθη κατά τῶν εἰδώλων, ἔτσι ἠγωνίσθη καί παρενέβη καί μετά ἀπό τόν θάνατό του, θαυματουργικῶς, διά τοῦ θαύματος τῶν Κολλύβων.
Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανός -χριστιανός ὤν προηγουμένως- ἐκδικούμενος τούς χριστιανούς κατ’ αὐτήν τήν πρώτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, εἶπε: «Οἱ χριστιανοί αὐτήν τήν ἑβδομάδα ἐξαγνίζονται, νηστεύουν. Ἐγώ θά τούς βρωμίσω καί θά τούς μιάνω, χωρίς νά πάρουν εἴδηση». Καί δίνει διαταγή στόν ἔπαρχο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ν’ ἀποσυρθοῦν ἀπό τήν ἀγορά ὅλα τά τρόφιμα καί νά ξαναμποῦν στά καταστήματα ἄλλα καινούργια τρόφιμα, τά ὁποῖα προηγουμένως εἶχε μιάνει ὁ Ἰουλιανός καί τό ἐπιτελεῖο του μέ αἵματα θυσιῶν ἀπό τράγους καί μόσχους, ἀπό τίς θυσίες τῶν εἰδώλων. Ὅλα μολυσμένα, ὅλα βρώμικα.