Το σώμα του Κυρίου, φως και φωτιά

 

         

Κάποιος άγιος και διορατικός επίσκοπος, όταν κατά τη θεία μυσταγωγία μετέδιδε στον λαό την αγία κοινωνία, έβλεπε ότι, από αυτούς που έρχονταν να μεταλάβουν, άλλοι είχαν το πρόσωπο μαύρο, σαν να ήταν αλειμμένο με καπνιά, και άλλοι κατακόκκινο σαν φωτιά, και τα μάτια ματωμένα. Αυτοί, μόλις μεταλάβαιναν το σώμα του Κυρίου, καίγονταν από αυτό και τυλίγονταν από παντού με φλόγες. Άλλους όμως από αυτούς τους έβλεπε να είναι φωτεινοί στην όψη και ντυμένοι στα λευκά, και σε αυτούς το σώμα του Κυρίου γινόταν σαν φως και τους έκανε ακόμη πιο λαμπρούς και πιο καθαρούς. Και σε όλους αυτούς υπήρχαν και κοσμικοί και μοναχοί.

Ἀποσπάσματα ἀπό ὁμιλία τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια καί Γιάννη Μακρυγιάννη

Ὁ Μακρυγιάννης μᾶς θυμίζει ὅσα ξεχάσαμε!

"Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες, Ἕλληνες, σπορά τῆς ἐβραιουργιᾶς, πού εἶπαν νά μᾶς σβήσουν τήν Ἁγία Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιά δέν μᾶς θέλει μέ τέτοιο ντύμα Ὀρθόδοξον. Καί ἐκάθησα καί ἔκλαιγα διά τά νέα παθήματα.

Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνιν καλόν ἁγιορείτικον. Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα: "Δέν βλέπετε πού θέλουν νά κάνουν τήν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολύτιμον τζιβαϊρικόν ἔχομεν.

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον Ὁ Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος 1917 – 1984

  Ὁ ὁμολογητὴς Ἱεράρχης Ἀμβρόσιος ὑπῆρξε μία ἀπὸ τὰς σημαντικωτέρας προσωπικότητας τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ νεο-ἑλληνικοῦ κράτους μας.

   Οἱ ἀγῶνες του εἶναι πασίγνωστοι. Ἱστορικοὶ εἶναι οἱ ἀγῶνες του ἐναντίον τοῦ «μεταθετοῦ» τῶν Ἐπισκόπων, ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» (εἶναι ὁ πρῶτος, ὁ ὁποῖος εἶχε παύσει τὸ μνημόσυνον τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα!), ἐναντίον τῆς ἐπιβολῆς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἱερωνυμικοῦ καθεστῶτος. Εἶναι ὁ πρῶτος, τὴν ἐποχὴ τῆς δικτατορίας, ποὺ κατέφυγε εἰς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας καὶ ἀκύρωσε τὴν συγκρότησιν τῆς Συνόδου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, γεγονὸς τὸ ὁποῖον συν­ετέλεσεν ἀποφασιστικὰ εἰς τὴν κατάργησιν τοῦ δικτατορικοῦ αὐτοῦ καθεστῶτος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐξ ἴσου ὅμως ἐπολέμησε καὶ ὡρισμένας ἐνεργείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ὅπως ἐπίσης καὶ τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου.

Ο ιερέας, οι μασκαράδες και η μετάνοια (αληθινή ιστορία)

«Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς με μιας αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινής τους φύσης;

Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαϊδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά άμαρτήσουν όσο γί­νεται περισσότερο.

Γιατί τις προάλλες ήταν Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του».

Γεώργιος Αἰνιάν, Λόγος στὴν Κηδεία τοῦ Γ. Καραϊσκάκη

Ἀπό: Ἑκατονταετηρὶς τοῦ στρατάρχου Γεωργίου Καραΐσκάκη 1827-1927, Κωνστ. Ράδου (ἐπιμ.), Ἐκδ. Γρυπαετός, Ἀθῆναι 1927.


Ἡ κηδεία τοῦ Καραϊσκάκη

Ὁ Καραϊσκάκης ἐκηδεύθη τὴν ἑπομένην τοῦ θανάτου του ἐν Σαλαμῖνι, κατὰ ρητὴν παραγγελίαν του. Ἡ κηδεία του ὑπῆρξε πάνδημος, ἐτελέθη δὲ ἐν βαθυτάτῃ συγκινήσει. Λόγον ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ὁ Γεώργιος Αἰνιάν, ἀδελφὸς τοῦ Δ. Αἰνιᾶνος, γραμματέως καὶ βιογράφου τοῦ Καραϊσκάκη. Ὁ λόγος οὗτος εὑρίσκεται ἐν τῷ ἀρχείῳ τῶν χειρογράφων τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης ὅθεν καὶ παρελάβομεν αὐτόν.

«Φωνὴ ἐν Ραμὰ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς, Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς καὶ οὐκ ἤθελε παραμυθεῖναι».

Ἕλληνες!

Τί εἶναι αὐτὴ ἡ σκυθρωπότης ὅπου εἶναι ἐζωγραφισμένη εἰς τὰ πρόσωπά σας; τί σημαίνουν αὐτοὶ οἱ διακεκομμένοι ἦχοι τῆς βαρυφθόγγου καμπάνας καὶ αὐταὶ αἱ μελαναὶ καὶ πένθιμοι στολαὶ εἰς τοὺς δρόμους; τί τρέχουν τεθορυβημένοι ἄνδρες, γυναῖκες καὶ μικρὰ παιδιά; Ὁ Καραϊσκάκης ἀπέθανε. Τοῦτο ἦταν ἡ θλίψις τῶν ἀνδρῶν, τοῦτο ὁ ὀδυρμὸς τῶν γυναικῶν, τοῦτο ὁ στεναγμὸς τῶν μικρῶν παιδίων, τοῦτο τὸ κοινὸν πένθος τῶν Ἑλλήνων.

«Διά τῆς ταπεινώσεως γίνεται ἡ συντομωτέρα ἐπαφή μέ τό θεῖον»

Ὁσίου Γέροντος Ἐφραίμ Ἀριζονίτη


... Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος, ἐπισκεφθείς τούς πατέρας τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας, ἠρώτησεν τόν Πρῶτον τοῦ Ὄρους: «Τί εὗρες, πάτερ, πλέον ἐν τῇ ὁδῷ ταύτῃ τῆς ἀσκήσεως;». Καί ἀπαντᾶ ὁ ὅσιος: «Τό μέμφεσθαι ἑαυτόν πάντοτε». «Ὄντως, ἀπήντησε ὁ Θεόφιλος, οὐκ ἔστιν ἄλλη συντομωτέρα ὁδός πρός τόν Θεόν ὡς αὕτη».

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος για την σύγχρονη πλάνη ότι ο Θεός είναι μόνο αγάπη.

 

Αγαπολογία – Αθεοφοβία – Αυτονόμηση – Αμαρτία

Επεξήγηση του χωρίου «η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον».

(ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΥΣ: Οι συμπροσευχές με τους αιρετικούς, καλλιεργούν ή δεν καλλιεργούν την αθεοφοβία; Μήπως να μην έχουμε κρίση πάνω σε αυτό το θέμα για να μην κατηγορηθούμε ότι κατακρίνουμε αυτούς που το κάνουν;)

Μετά Χριστόν έχομε τον χρόνον της χάριτος. Ο χρόνος από την Πρώτη ως την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού είναι ο χρόνος της χάριτος. Δηλαδή, της αγάπης του Θεού. Ζητάει να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να προσέλθουν.

Κων/νου Αθ. Οικονόμου δασκάλου – συγγραφέα: Η αλαζονεία

“έξις προσποιητή, αγαθών μη υπαρχόντων” (Πλάτων) + ΒΙΝΤΕΟ

του Κων/νου Αθ. Οικονόμου δασκάλου – συγγραφέα

[Ανθρώπων πάθη 1.]

 Αλαζονεία είναι ένα γνώρισμα, που πηγάζει από την υπερτίμηση του εαυτού μας. Ο αλαζόνας απομονώνεται από τους συνανθρώπους του που, θεωρώντας τους κατώτερους, τους χρησιμοποιεί σαν αντικείμενα ταπεινώνοντάς τους. Ο αλαζόνας βρίσκεται ψηλά στην αυτοεκτίμησή του, αλλά χαμηλά στην εκτίμηση των συνανθρώπων του. Ατομισμός, έπαρση, υπεροψία και φυσικά αλαζονεία συνιστούν τον ακραίο εγωισμό.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ: Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνοπρέπεια. --ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΟΝ ΠΑΡΙΟ

 Ὁ θυμός εἶναι τό νεῦρο τῆς ψυχῆς (Μέγας Βασίλειος)

Εἶπεν ἕνας γέρων μοναχός διά τήν ἀγάπην τῆς ἀνοθεύτου πίστεως:

«Ὁ θυμός χρειάζεται ὅταν πρόκειται νά ὑπερασπισθοῦμε τήν πίστι μας καί ὄχι τόν ἑαυτό μας. 

Πρέπει νά θυμώνουμε, ὅταν βλέπουμε ὅτι πολεμεῖται ἡ πίστις μας. 

Ἄν κατηγορήσουν ἐμἐνα, ἔχω ὑποχρέωσι νά τό δεχθῶ. Ἀλλά γιά τήν Ὀρθοδοξία χρειάζεται θυμός. 

--------------------------------  

Ἀντιγραφή ἀπό τό ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωαννικίου Κοτσώνη, Ἡγουμένου τῆς Ἱ.Μ. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Σοχοῦ-Λαγκαδᾶ.

=======================================

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ: Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνοπρέπεια. 

Χριστός καί Ἑλλάδα. 

Οἱ ψεύτικοι θεοί τοῦ πολιτισμοῦ. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Κατά τόν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων ἀναπόφευκτα ἦρθε μετά ἀπό τήν ἐπανάσταση τῶν ἀνθρώπων ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. 

...ΝΑ ΜΙΛΆΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ .

 ...ΝΑ ΜΙΛΆΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ . 

Είσαι πατέρας;

Οταν βραδιάζει φώναξε την γυναίκα και τα παιδιά σου και μίλα τους για τον Χριστό. 

Πάρε και διάβασε το Ευαγγέλιο.

Θα πεθάνεις μια μέρα και όλα θα τα ξεχάσουν τα παιδιά και τα λεφτά και τα πλούτη. 

Ενα δεν θα ξεχάσουν ποτέ. 

Οτι τους μιλούσες για τον Χριστό. 

Δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη μάνα, τον πατέρα και τη γιαγιά που τους μιλούσαν για τον Χριστό.

Η ΚΥΡΑ ΦΩΤΕΙΝΙΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ rtva

 

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 

Μη σπαταλατε τον χρονον που σας χαριζει ο Θεος – Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

(ὁ ἀριθμὸς 8.760)

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ τῆς 31ης Δεκεμβρίου, ὅταν τὸ ρολόι χτυπᾷ 12 ἀκριβῶς, ἕνα ἔτος ―μὲ τὶς πίκρες καὶ τὶς χαρές του― σβήνει, καὶ ἕνα νέο ἔτος ἀνατέλλει. Τὸ παλαιὸ ἀνήκει πλέον στὴν ἱστορία. Οἱ 365 ἡμέρες του ἔχουν περάσει!
Τὸ σκεφθήκατε, ἀγαπητοί μου, αὐτό; Τί ἐπράξαμε κατὰ τὸ διάστημα τῶν 365 ἡμερῶν; Εἴμεθα χρεωμένοι γι᾿ αὐτές. Γιὰ νὰ δώσω μιὰ ἰδέα τῆς εὐθύνης ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸ χρόνο ποὺ περνάει, θὰ φέρω μιὰ εἰκόνα, ἕνα παράδειγμα· θὰ μιλήσω παραβολικῶς…. (πατῆστε https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=45171)

Ὁ χρόνος τρέχει! Ὄχι χαμένες εὐκαιρίες.

 

Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι στατικός. Τρέχει γρήγορα καὶ ἐμεῖς ἀσθαίνοντες τὸν κυνηγοῦμε, γιὰ νὰ τὸν πιάσουμε, νὰ χαροῦμε τὶς ὄμορφες, πολὺ λίγες ἀλήθεια, στιγμές του καὶ νὰ ξεχάσουμε μὲ τὴν παροδό του τὶς θλίψεις, τὰ βάσανα, τοὺς πόνους μας. Κάθε πρωῒ ἔρχεται τὸ ξημέρωμα ἐλπιδοφόρο καὶ χωρὶς νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε βραδυάζει καὶ οἱ προσδοκίες μας μένουν, δυστυχῶς, ἀνεκπλήρωτες.

-Αχ...και να μαθαίναμε την Πίστη μας...!

 

-Αχ...και να μαθαίναμε  θρησκευτικά Ελληνάκι μου..!

-Γιατί τα θρησκευτικά; ...

-Γιατί είναι σημαντικό ξέρεις, να φαντάζεσαι πώς ονόμασε ο Αδάμ τα ζώα.. 

Να ξέρεις πώς πλάστηκε από την πλευρά του η Εύα·

πώς αντήχησε μες στον παράδεισο η βαριά φωνή του Θεού μετά το προπατορικό αμάρτημα.

Να ξέρεις γιατί ο Ισαάκ πάλεψε με τον άγγελο, γιατί ο Μωυσής αντιστάθηκε στον Θεό, γιατί το βιβλίο της Εξόδου εμπνέει κάθε επανάσταση.

Πολὺ Ἔξυπνη σύντομη Ρωσική Ταινία γιὰ τὶς Ἐκτρώσεις

 Ένα μπράβο στην Ρωσική τηλεόραση 

Διδακτική ιστορία για αποτροπή των εκτρώσεων!!!

https://www.youtube.com/watch?v=d7h72yY7ChI

Πικρές διαπιστώσεις δυτικό-τροπης ζωής

Η γύμνια έγινε μόδα. 

Η ομοφυλοφιλία φυσιολογική.  

Ο γάμος των Gay δικαίωμα.! 

Η πορνεία επάγγελμα ή αλλιώς σεξ εργασία 

Ο ιερέας βάρος στον κρατικό προϋπολογισμό. 

Ο εκκλησιασμός αναχρονιστικός. 

Η εξομολόγηση περιττή. 

Η έκτρωση; και αυτή δικαίωμα. 

Αυτογνωσία (Ζ).Συναίσθηση αδυναμίας και ορίων μου!

 

- Είμαι μικρός, αδύναμος, ατελής. Ξέρω τα όριά μου…

«Η αυτογνωσία καθιστά τον άνθρωπο σοφό.
Ο Γέροντας Ιωσήφ έλεγε:
«Με την αυτογνωσία ο χριστιανός γίνεται σοφότερος από τους άλλους ανθρώπους. Παράλληλα έρχεται σε ταπείνωση και λαμβάνει χάρη από τον Κύριο»
(Διδαχές Γερόντων, Διονυσίου Τάτση σελ. 8)

«Ώστε, καθώς είπαμε, εξ’ αιτίας αγνωσίας και υπερηφανείας ταράσσεται κανείς όταν ενοχλείται από πάθος, αλλά μάλλον οφείλει να αναγνωρίζει με ταπείνωση τα όριά του και να υπομένει προσευχόμενος έως ότου δείξει σε αυτόν ο Θεός το έλεός του.
Διότι, εάν κάποιος δεν πειρασθεί και δεν δει την θλίψη των παθών, ούτε αγωνίζεται για να καθαριστεί κάποτε»
(αββάς Δωρόθεος, Εκδ. ΕΠΕ σελ. 529)

14 χρόνια με τον Άγιο Πορφύριο Ο προσωπικός του ιατρός Γεώργιος Παπαζάχος!!!

Ο αείμνηστος καθηγητής καρδιολογίας και πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου κ. Γεώργιος Παπαζάχος, περιγράφει την στενή σχέση που είχε με τον Άγιο Πορφύριο και όλες τις εμπειρίες που είχε μαζί του

ΒΙΝΤΕΟ:

 14 χρόνια με τον Άγιο Πορφύριο (video) - Ο προσωπικός του ιατρός Γεώργιος Παπαζάχος

14 χρόνια με τον Άγιο Πορφύριο (β΄μέρος) - Ο προσωπικός του ιατρός Γεώργιος Παπαζάχος

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΕΥΤΡΟΠΙΟΝ ΕΥΝΟΥΧΟΝ ΠΑΤΡΙΚΙΟΝ ΚΑΙ ΥΠΑΤΟΝ

 

Joannes Chrysostomus Scr. Eccl. : In Eutropium : PG Vol 52, pp. 391-396

Joannes Chrysostomus Scr. Eccl. : Homilia de capto Eutropio [Dub.] : Vol 52, pg 398, ln 8\

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/iwannhs_xrysostomos_eis_eytropion_eynoyxon_patrikion_ypaton.htm

Τὸν παρακάτω συγκλονιστικὸ λόγο ἐκφώνησε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος στὰ 399, ἕνα ἔτος ἀφοῦ εἶχε ἀνεβεῖ στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ Εὐτρόπιος ἦταν ἕνας, εὐνοῦχος ὑπηρέτης τῶν ἀνακτόρων ὁ ὅποιος κατάφερε νὰ φτάσει στὸ ἀξίωμα τὰ ὑπάτου, τοῦ κορυφαίου δηλαδὴ κρατικοῦ ἀξιώματος. Ἐξ αἰτίας ὅμως τῆς σκληρότητας καὶ τῆς φιλαργυρίας του ἔγινε ἰδιαίτερα ἀντιπαθὴς ἀπὸ τὸ λαὸ καὶ μάλιστα ὁ στρατὸς ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα νὰ τὸν θανατώσει. Τότε ὁ φοβερὸς αὐτὸς διώκτης τῶν χριστιανῶν κατέφυγε στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὸ φρικτὸ τέλος ποὺ τὸν περίμενε. Ὁ Χρυσόστομος τὸν δέχτηκε καὶ ἀρνήθηκε νὰ παραδώσει τὸν ὑπόδικο στοὺς στρατιῶτες ποὺ εἶχαν κυκλώσει τὸ ναό.