Πότε θὰ ἔλθη καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα τῶν «Ὀρθοδόξων» τὸ πολιτικὸν βάπτισμα εἰς τὸ κρασί;

 

Πότε θὰ ἔλθη καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα τῶν «Ὀρθοδόξων» τὸ πολιτικὸν βάπτισμα εἰς τὸ κρασί;

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Εἰς τὴν γειτονικὴν Ἰταλίαν ἐδοκιμάσθη πρὸ πολλοῦ!

Εἰς τὴν Ἑλλάδα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ τῶν 85 περίπου Ἐπισκόπων μας[1], ἔχουμε ἤδη «ἀπολαύσει»:

– Τὸν πολιτικὸ γάμο.

– Τὴν «ἰσότητα στὸν Γάμο» (= νὰ νυμφεύονται οἱ ἄνδρες μὲ ἄνδρες, ὅπως οἱ ἄνδρες μὲ τὶς γυναῖκες!)

– Τὴν πολιτικὴ κηδεία.

– Τὸν πολιτικὸ ὅρκο.

– Τὶς σοροὺς τῶν κεκοιμημένων νὰ τὶς ρίχνουμε στὴ φωτιά!…

Τί μένει λοιπὸν νὰ ἔλθει ἀκόμη ἐδῶ, τώρα, στὴν πατρίδα μας, κυπτομένης τῆς κεφαλῆς ἐπισκόπων τινων πρὸ τοῦ Καίσαρα;

– Μένει νὰ δοκιμάσουμε ΚΑΙ τὸ πολιτικὸ βάπτισμα νεογνῶν, ὄχι σὲ νερὸ χλιαρό, ἀλλὰ σὲ κρασί!  Εἰς «καμπανίτην οἶνον» ἢ καὶ σὲ οἶνον ρητινίτην, τὴν γνωστή μας ρετσίνα τῶν Σπάτων!

Ὅσα πικρὰ ἔρχονται – μόνον ἀπὸ αὐθεντικὰ ντοκουμέντα.

– Παγκόσμιον ἡμερολόγιον
– Κοινὸν Πάσχα
– Πανθρησκειακὸν Σύμβολον Πίστεως
– Τὸ «Εὐαγγέλιον» τοῦ Ἀντιχρίστου!

Φαίνεται ὅτι ἀπὸ χρόνων πολλῶν οἱ Σκοτεινὲς Δυνάμεις «μᾶς ἔχουν πιάσει στὸν ὕπνο»… Ἀκόμη καὶ μὲ τὴν παγίδευση μερικῶν κατὰ καιροὺς κληρικῶν μας! Ἰδοὺ εὐθὺς ἀμέσως τί ἀνιχνεύουμε σὲ ἔντυπα τοῦ ἀδιαφανοῦς παρασκηνίου, ποὺ ὁσονούπω ἐνσκήπτουν:

1. Τὸ «Παγκόσμιον Ἡμερολόγιον»…

Διαβάζουμε: «Ἡ Ἐπιτροπὴ Ἡμερολογίου τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν[1] προέκρινε τὸ σχέδιον τῆς μὶς Ἀχέλις γιὰ ἕνα Ἡμερολόγιο Παγκόσμιο. Ἰδοὺ τὰ χαρακτηριστικά του:

«Τιμὴ καὶ σέβας εἰς ἐκείνους ποὺ ἀντιστέκονται!»

Πατρ. Ἀθηναγόρας: Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία «ὀφείλει νὰ κατέλθη»… – ΟΧΙ! τοῦ ἀπαντᾶ μὲ σθένος ὁ μακαριστὸς Κερκύρας Μεθόδιος Κοντοστάνος

Ἡ ἔκπτωση ἐπί θεμάτων ἀκριβείας τῆς Πίστεως- βιβλικῶς καὶ πατερικῶς- ἐκ μέρους μερικῶν κατὰ καιροὺς μονομερῶς δυτικόφιλων μασόνων κληρικῶν, εἶναι τραγική.

Δόξα τῷ Θεῷ, ὅμως, ὑπάρχουν ἐπίσης πανάξιοι κληρικοὶ- ὄχι τόσο πολλοὶ ἐκ μέρους τῶν Ἐπισκόπων μας – οἱ ὁποῖοι σθεναρῶς ἀντιστέκονται. Ἀντιστέκονται δηλαδὴ στὴν δόλια[1] προσπάθεια γιὰ τὴν «ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν» καὶ τῶν θρησκειῶν, μὲ προετοιμαζομένη παρομοίως τὴν ἔλευση ὡς παγκόσμιου «ποιμένα» καὶ κυβερνήτη, ἑνὸς ἀντίχριστου ἢ καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ προφητευμένου Ἀντίχριστου[2]!

Ὅλα ἐτοῦτα τὰ ἔχουμε κατὰ καιροὺς γράψει- ἀπὸ αὐθεντικὰ ντοκουμέντα – εἰς τὸν Ὀρθόδοξο Τύπο καὶ στὸ σχετικά, μεγάλο βιβλίο μας[3], τὸ διατιθέμενο εἰς τὰ Γραφεῖα τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου, Κάνιγγος 10, στὴν ὁμώνυμη πλατεῖα τῶν Ἀθηνῶν.

Τὸ σημερινὸ θέμα μας εἶναι ἡ σθεναρὴ ἀντίσταση ποὺ προέταξε στὸ ζήτημα τῆς «ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν» ὁ ἄλλοτε Μητροπολίτης Κερκύρας, μακαριστὸς Μεθόδιος Κοντοστάνος (1942- 1967).

Παγκόσμιος Θρησκεία

 

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Α´

Ἡ Παγκόσμιος Θρησκεία καὶ οἱ ἐμπνευσταί της –Τὸ «Βασιλικὸν Μυστικόν» τοῦ τεκτονισμοῦ: Ἡ δημιουργία Παγκοσμίου Θρησκείας – Ἰχνηλασία μιᾶς μακροχρονίου ἑωσφορικῆς προσπαθείας

Τὸ χειρότερο ποὺ θὰ µποροῦσε νὰ µηχανευθεῖ ἀνθρώπινος νοῦς κατ᾽ ἔµπνευση τοῦ Ἑωσφόρου τῆς Πτώσεως, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀπὸ µακροῦ χρόνου ἐπιχειρεῖται καὶ προχωρεῖ: Ἡ δηµιουργία ΜΙΑΣ, παγκόσµιας θρησκείας, ὑπὸ «ἕνα ποιµένα», τὸν Ἀντίχριστο (ἢ ἕνα προποµπὸ τοῦ ἀντιχρίστου)! Κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια, ἰδίως ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ ΙΘ´ αἰώνα, τὴν σκυτάλη γιὰ τὴν δηµιουργία µιᾶς παγκόσµιας θρησκείας ἀνέλαβαν οἱ θεοσοφιστές, µὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Ἕλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, καὶ οἱ µασόνοι, συνεπικουρούµενοι ἀπὸ τοὺς πνευµατιστές, καθὼς καὶ ὑπὸ πλήθους ἄλλων θυγατρικῶν ἢ παράλληλων πρὸς ὅλους αὐτοὺς Ὀργανώσεων. Ἀπὸ κοντὰ βεβαίως, καὶ µερικοὶ κατὰ καιροὺς ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας, κατὰ τὰ βεβαιούµενα παρὰ τῆς ἴδιας τῆς µασονίας στὶς ἐπετηρίδες και τὰ ἐπίσηµα περιοδικά της, µετὰ φωτογραφιῶν, ἐνίοτε, χωρὶς οὐδέποτε νὰ ἔχουν διαταχθεῖ ἐπ᾽ αὐτῶν ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις, κανονικὲς ἀνακρίσεις.

Ἐξ οἰκείων συνήθως τὰ φαρμακερὰ βέλη…

 

Ἐξ οἰκείων συνήθως τὰ φαρμακερὰ βέλη…

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

-ΔΕΝ προσγειώθηκε ὁ Θεὸς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Του; (Λόγοι βεβήλως ἀλλόκοτοι, οἰκουμενιστοῦ Ἱεράρχου…)

Δεκαετίες ὁλόκληρες, δίχως τελειωμό, συνεχίζονται οἱ «διαχριστιανικοὶ καὶ διαθρησκειακοὶ διάλογοι».

Ἡ ἔναρξη τῶν νεώτερων αὐτῶν συναντήσεων ἄρχισε περὶ τὰ μέσα τοῦ ΙΘ΄ αἰώνα, μὲ πρῶτο πρόσχημα π.χ. -νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὶς ὑλιστικὲς θεωρίες τοῦ ΙΘ΄ αἰώνα (μαρξισμό, δαρβινισμό κ.λπ.).

Ἀργότερα -περὶ τὸ ἔτος 1912-, νὰ καθήσουμε στὸ ἴδιο τραπέζι νὰ ἐργασθοῦμε ἀπὸ κοινοῦ, γιὰ νὰ σταματήσουν οἱ πόλεμοι.