Καταρχάς ο Γέροντας Παΐσιος εκοιμήθη τον Ιούλιο του 1994. Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε γίνει πατριάρχης τρία χρόνια νωρίτερα μόνο. Το Μπαλαμάντ είχε γίνει ένα χρόνο πριν το 1994, και αυτό το περιστατικό δεν ξέρω αν έγινε το ’92, το ’91, το ’93. Δεν είχαμε καν το Μπαλαμάντ τότε σαν ένδειξη της θεολογικής πορείας του πατριάρχη, ή τουλάχιστον θα ήταν πολύ πρόσφατο και άγνωστο, το οποίο Μπαλαμάντ ουσιαστικά απέδωσε εκκλησιαστικό χαρακτήρα στον παπισμό. Ήταν πολύ καινούριος και πολύ φρέσκος τότε ο πατριάρχης Βαρθολομαίος για να έχει δώσει τα σημάδια που έχει δώσει σήμερα.
Από ‘κει και πέρα, και από πνευματικοπαίδια έχω ακούσει εμμέσως, αλλά και από άλλη πηγή στα Ιεροσόλυμα ότι τον παρέσυραν τον Γέροντα Παΐσιο, κι ενώ πήγε να φύγει προς άλλη κατεύθυνση, τον οδήγησαν μέσα από εδώ και από ‘κει και τον έφεραν εκεί που ήταν ο πατριάρχης.
…Όταν ο πατριάρχης Βαρθολομαίος διαβεβαιώνει ότι δεν θα γίνει ένωση των Εκκλησιών, παρά το 2054, συγνώμη αλλά ψεύδεται. Διότι έχουμε να κάνουμε στις περιπτώσεις αυτές με ανθρώπους κατά συρροήν ψεύστες.
Νικόλαος Ζήσης (Μοναχός Σεραφείμ) Η ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ*
Εισαγωγή
Αποστολικοί Πατέρες ονομάζονται οι ποιμένες και διδάσκαλοι εκείνοι οι οποίοι υπήρξαν διάδοχοι των ιδίων των Αποστόλων ή των μαθητών τους, και έδρασαν κατά την μεταποστολική εποχή. Ο όρος «Αποστολικός Πατήρ» δεν είναι βέβαια όρος της εκκλησιαστικής Παραδόσεως, αλλά νεώτερος, επινοηθείς και υιοθετηθείς από ξένους ερευνητές. Τον όρο «αποστολικοί πατέρες» εισήγαγε πρώτος ο Jean Baptiste Cotelier με το έργο του Patres aevi apostolici που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1672. Έκτοτε ο όρος αυτός απαντά σε κάθε έκδοση έργων των ονομαζομένων «αποστολικών πατέρων», ανεξαρτήτως χρόνου και ομολογίας1.