Γεώργος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων.
Οἱ πατέρες τῆς μονῆς Σινᾶ, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀντέδρασαν ἐμπράκτως α) μὲ τὶς ἐνστάσεις τους στὴν δημιουργία τοῦ ΝΠΔΔ, τὶς ὁποῖες κοινοποίησαν σὲ ὅλους πρὶν τὴν ψήφισί του, β) τὸ ἐξώδικο καὶ γ) τὴν παῦσι τοῦ πρώην Σιναίου Δαμιανοῦ, βρέθηκαν νὰ βάλλονται πανταχόθεν, χωρὶς κανένα σεβασμὸ, μὲ χτυπήματα κάτω ἀπὸ τὴν μέση , καὶ χωρὶς καμμία δυνατότητα ἀντιλόγου, καθότι τὰ συστημικὰ μέσα ἐνημερώσεως, ἔκαναν αὐτὸ ποὺ πάντα κάνουν, νὰ ἐξυπηρετοῦν τὶς ἐπιδιώξεις τῆς ἐξουσίας.
Ἕνας μάλιστα ἀπὸ τοὺς δημοσιογραφοῦντες, ὅπως λέμε δουλειὲς μὲ φοῦντες, παρουσιάζει ὡς ἐξῆς τὰ γεγονότα (δὲν εἶναι ἡ ἐξαίρεσις, οὔτε ἐστιάζω εἰδικὰ σὲ αὐτόν· παὶρνω τὰ λόγια του ὡς ἀφορμὴ γιὰ τὸν περαιτέρω σχολιασμό):
«Πήρε μερικές δεκαετίες στους μοναχούς της Μονής Σινά για να αντιληφθούν πως δεν έχουν καλό ηγούμενο. 52 χρόνια μετά την εκλογή του 90χρονου σήμερα ηγούμενου Δαμιανού, οι μοναχοί του Σινά ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος τους, αποφάσισαν να τον αμφισβητήσουν, να τον αποδοκιμάσουν, και πάνω απ’ όλα να το κάνουν δημόσια, μπροστά στα μάτια κάθε ενδιαφερόμενου, καλοπροαίρετου ή και μη».[1]
