
«Αἴθουσα τοῦ θρόνου στὸ Βατικανό, πίσω ἀπὸ τὸν Πάπα ὑπάρχει ἕνα τεραστίων διαστάσεων γλυπτό. Ὅσοι τὸ βλέπουν θέτουν τὰ ἐρωτήματα, “Τί εἶναι αὐτὸ τὸ τρομακτικὸ γλυπτό;”, “Εἶναι αὐτὸς ἕνας δαίμονας;”, “Εἶναι αὐτὸ ἕνα φυσιολογικὸ πρᾶγμα, μπροστὰ στὸ ὁποῖο στέκεται ὁ Πάπας;”». (Πηγή: diadrastika.com)
Οἱ ἀσχολούμενοι “Ὀρθόδοξοι”
μὲ τὸν κοινὸν ἑορτασμὸν τοῦ Πάσχα, ἀσθενοῦν Φαρισαϊκῶς
ΠΑΤΡ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ, «ΕΠΟΡΝΕΥΣΑΤΕ ΟΠΙΣΩ ΘΕΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ»*;
Πατρ. Ἅγιος Φιλόθεος Κόκκινος: «Ἕνα δὲν μπορῶ νὰ τῆς ἐπαινέσω (τῆς Κωνσταντινουπόλεως), ὅτι ἐκεῖ παίζουν καί τὰ Θεῖα σὰν πεσσοὺς καὶ κύβους ἤ ὅπως στοὺς ἱππικοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ θέατρα».
Ὑπό ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΚΕΛΛΙΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 24.2//9.3.2025. Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας Α΄ Νηστειῶν.
Πάσχα 1759, Μεγάλο Σάββατο βράδυ.
Ἡ γλυκόφθογγη γλῶσσα τῆς καμπάνας σύναξε τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς ἐντὸς τοῦ ναοῦ. Σὲ λιγότερο ἀπὸ μισὴ ὥρα, ἡ πικρόφθογγη γλῶσσα τοῦ μητροπολίτη Μογλενῶν μὲ ἕδρα τὴν Νότια Ἀλμωπίας, τοὺς σκόρπισε ἐκτὸς τοῦ νομοῦ.
«Ἄρχοντες λαῶν (καὶ ἐπίσκοποι) συνήχθησαν κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ Αὐτοῦ (καὶ τοῦ ποιμνίου Αὐτοῦ)»1.