Ἔκπληξη ὀδυνηρὴ προκαλεῖ ἡ παράδοξη θεωρία, ποὺ διατυπώνεται τὰ τελευταῖα χρόνια, ὅτι ἡ θέση τοῦ Ἐσταυρωμένου πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα εἶναι ἀντιπαραδοσιακή, διότι, λένε, ἀντιτίθεται στὸν ἀναστάσιμο χαρακτήρα τῆς θείας Λειτουργίας.
Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἰπώθηκε καὶ τὸ ἀδιανόητο, ὅτι αὐτὴ ἡ τοποθέτηση τοῦ Ἐσταυρωμένου «ἐνισχύθηκε ἀπὸ τὶς Χριστιανικὲς Ὀργανώσεις (“Ζωή”, “Σωτήρ”, “Σταυρός”…)»! Εἶναι τόσο ἀστήρικτη αὐτὴ ἡ ἰδέα, ὥστε δὲν χρήζει κὰν σχολιασμοῦ.
ΑΡΘΡΟ-ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "Ο ΣΩΤΗΡ"
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΧΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ
ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ ΤΟ ΣΟΔΟΜΟΝΟΜΟ
Ἦταν στρατιῶτες. Φρουροὶ καὶ πολεμιστὲς μισθοφόροι τῆς κοσμοκράτειρας τότε Ρώμης. Ἀγροῖκοι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον. Τὸν παράξενο προφήτη, ποὺ ἔλεγε ὅτι εἶναι βασιλιὰς καὶ Τὸν δίκασαν οἱ ἀρχιερεῖς, Τὸν ἔβλεπαν μὲ περιφρόνηση. Κι ὅταν ὁ Πιλάτος τοὺς Τὸν παρέδωσε γιὰ νὰ Τὸν σταυρώσουν, θεώρησαν ὅτι ἦταν εὐκαιρία γιὰ νὰ διασκεδάσουν μαζί Του.
Συγκεντρώθηκε ὅλη ἡ διμοιρία, ἡ «σπεῖρα», ὅπως ἀνομαζόταν τότε. Τοῦ ἔβγαλαν τὰ ἐνδύματα, Τὸν ἔντυσαν μὲ ψεύτικη – δῆθεν βασιλική – πορφύρα, Τοῦ φόρεσαν ἀγκάθινο στεφάνι ἀντὶ διαδήματος καὶ Τοῦ ἔδωσαν καλάμι γιὰ σκήπτρο.
Πατριαρχικὴ παγίδα
Ἔκπληξη προκάλεσε ἡ καταληκτήρια ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κατὰ τὴ Σύναξη τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπό 1 μέχρι 3 Σεπτεμβρίου 2024.
Ὁ Πατριάρχης θύμισε ὅτι κατὰ τὰ τέλη Μαΐου 2025 θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας ἐπίσημος ἑορτασμὸς γιὰ τὴ συμπλήρωση 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγκληση ἐκεῖ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου.
Ἐκεῖνο ποὺ αἰφνιδίασε ἦταν ἡ κατάληξη τῆς ὁμιλίας τοῦ Πατριάρχου, ὅπου ἐξέφρασε τὴν εὐχὴ ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα του 2025 «νά μή ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλά τήν ἀπαρχήν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος, συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» («iefimerida.gr» 3-9-2024).
Στὸ τελευταῖο κεφάλαιο (22ο) τοῦ τελευταίου βιβλίου τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ ὑπέροχου βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως, περιγράφεται ὁ οὐράνιος Παράδεισος, ἡ αἰώνια καὶ μακαρία ζωὴ τῶν δικαίων. Ὅμως μετὰ τὸν ἕβδομο καὶ τελευταῖο μακαρισμό, μετὰ τὴν εὐλογημένη λέξη «μακάριοι», ποὺ ἀφορᾶ ὅσους θὰ εὐφραίνονται στὸν πνευματικὸ Παράδεισο τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀκούγεται ὁ κεραυνοβόλος θεῖος λόγος «ἔξω»! Ἕνας λόγος ποὺ προκαλεῖ ἴλιγγο, σύγκρυο, φρίκη, τρόμο! «Ἔξω» καὶ μακριὰ ἀπὸ τὸν παμπόθητο Παράδεισο μὲ τὰ αἰώνια ἀγαθά του, ποιοί; «οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος» (Ἀποκ. κβ΄ [22] 14-15). Ἔξω οἱ ἀδιάντροποι σὰν τὰ σκυλιά, οἱ μάγοι καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ εἰδωλολάτρες καὶ καθένας ποὺ ἀγαπᾶ καὶ διαπράττει τὴν ἀπάτη καὶ τὴν πλάνη τῆς ἁμαρτίας.
Βάναυση προσβολὴ τοῦ Ὀρθόδοξου Μοναχισμοῦ ἀποτελεῖ ἡ νέα κωμικὴ σειρὰ «Φόνοι στὸ καμπαναριό», ποὺ προβάλλεται ἀπὸ τὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ «Alpha». Τὸ γεγονὸς καταγγέλλει τὸ πολιτικὸ κόμμα «Νίκη» μὲ ἀνακοίνωσή του, στὴν ὁποία μεταξὺ ἄλλων διαλαμβάνονται καὶ τὰ ἑξῆς:
«Θλίψη καὶ ἀγανάκτηση προκαλεῖ ἡ ἔναρξη προβολῆς τῆς τηλεοπτικῆς σειρᾶς “Φόνοι στὸ καμπαναριό”. Μὲ τὴν ἐπίφαση μιᾶς δῆθεν ἐλευθερίας ἔκφρασης, ἀπροκάλυπτα προσβάλλεται, ὑβρίζεται καὶ διαπομπεύεται ὁ μοναστικὸς βίος.
Με έκπληξη και απορία διαβάσαμε το άρθρο σας στην ιστοσελίδα σας με το οποίο κατηγορείτε το περιοδικό «Προς τη Νίκη» ότι ονομάζει τους Παπικούς ως «εκκλησία» και προκαλεί σύγχυση στους αναγνώστες του. Προφανώς πρόκειται για παρεξήγηση και άδικες κατηγορίες προς το Περιοδικό, «το οποίο αγαπήσατε και μεγάλωσε γενιές και γενιές Ορθοδόξων» και το οποίο παραμένει προσηλωμένο στην ορθόδοξη πίστη και παράδοση την οποία αγωνίζεται να υπηρετεί και να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο.
Επιτρέψτε μας λοιπόν να απαντήσουμε, προκειμένου να διαλυθεί η παρεξήγηση ότι δήθεν το περιοδικό άλλαξε τακτική.
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς βαπτίσεως δύο παιδιῶν υἱοθετημένων ἀπὸ ὁμόφυλο ζευγάρι, ποὺ τέλεσε στὶς 9 Ἰουλίου στὴν Ἀθήνα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρος, ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ ἀνακοίνωσή της καταδίκασε τὴ συγκεκριμένη ἐνέργεια.
Ταυτόχρονα ἡ Ἱερὰ Κοινότης διακήρυξε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δὲν εἶναι δυνατὸν «νὰ δέχεται ὁποιαδήποτε ἄλλη μορφὴ οἰκογένειας, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὴν ποὺ θεσπίζει τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον». Καὶ τόνισε ὅτι «εἶναι σαφῶς ξένο πρὸς τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος νὰ ἀφήνεται νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι ἕνα “ὁμόφυλο ζεῦγος” εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρεῖται ὡς οἰκογένεια καὶ νὰ ἀναγνωρίζεται σὲ αὐτὸ δικαίωμα υἱοθεσίας τέκνων».
Εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Ἅγιος εἶναι μόνο ὁ Δημιουργός μας. Ἀπολύτως Ἅγιος. Οἱ Ἅγιοί μας εἶναι καὶ αὐτοὶ τέκνα τοῦ Ἀδάμ. Γίνονται Ἅγιοι ὄχι ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ μετέχοντας στὴν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐπιμόνως οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦσαν ὅτι εἶναι οἱ ἁμαρτωλότεροι ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι παραδέρνουμε μὲ τὰ πάθη, τὰ λάθη, τὶς πτώσεις, τὶς ἀδυναμίες, τὶς προδοσίες μας. Ἡ δικαιοσύνη μας «ράκος ἀποκαθημένης» (Ἡσ. ξδ΄ 5)· ὅλη ἡ «ἀρετή» μας βρώμικο κουρελόπανο. Δὲν τολμοῦμε νὰ ὑψώσουμε τὸ βλέμμα στὸν οὐρανό. Ντροπὴ καλύπτει τὸ πρόσωπό μας καὶ στενάζουμε κάθε ὥρα ζητώντας ἔλεος.
Καὶ λαμβάνουμε ἔλεος. Διότι ὁ Θεός μας εἶναι ἐλεήμων, εἶναι ἀγάπη καὶ εὐσπλαχνία. Καὶ ἐλεεῖ· ὅλους. Ὅσο χαμηλὰ κι ἂν πέσαμε, ὅσο βαθιὰ κι ἂν βυθισθήκαμε στὸν βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας, ὅσο φριχτὰ κι ἂν ἀσεβήσαμε.
Ἐπὶ
πολλὰ χρόνια τώρα ἡ Συρία σπαράσσεται ἀπὸ πολέμους, ποὺ ὑποκινοῦνται ὡς ἐπὶ τὸ
πλεῖστον ἀπὸ ξένες δυνάμεις γιὰ τὰ συμφέροντά τους. Μόλις ὅμως κόπασαν κάπως οἱ
πολεμικὲς ἐχθροπραξίες καὶ ἄρχισε τὸ Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας, στὸ ὁποῖο
ὑπάγεται ἡ Συρία, νὰ ἐπιμελεῖται πιὸ συστηματικὰ καὶ ἐντατικὰ τὸ ποίμνιό του, ἄρχισε
νέου εἴδους φρικτὸς πόλεμος στὴ χώρα.
Υπάρχει,όμως, κορυφαίος εκκλησιαστικός αξιωματούχος, ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο οποίος ισχυρίστηκε τα εξής απίστευτα, αναφορικά με τον επάρατο και δαιμονοκίνητο οικουμενισμό, σε κείμενό του στο επίσημο εκκλησιαστικό περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ,(επιτρέπεται να δανείζει τις στήλες του το εν λόγω περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος προκειμένου να δημοσιεύονται οι “δηλητηριώδεις” αυτές απόψεις;), στο τεύχος Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου του 2015 και τα οποία έχουν ως εξής: