Γιάννης Φρύδας: Βλέποντας και κάνοντας ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 98

 

Βλέποντας και κάνοντας

Ευνουχισμένοι διανοούμενοι,

μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες…  

Γιώργος Σεφέρης

                                                                

                                                                                                 

    Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

 

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  98

 

…κρατία

  Με τίτλο μισό κι ανέσωστο, ξεκινώ το πρώτο σημείωμα του παρόντος Καφενείου. Αν ήμουν εργολάβος, θα έλεγα ότι δεν έφτασαν οι πιστώσεις, για να βάλω και το πρώτο συνθετικό της λέξης. Αν ήμουν πολιτικός, θα σας έδινα την υπόσχεση ότι θα τη συμπληρώσω στη δεύτερη τετραετία, με την ολοκλήρωση του προγράμματός μου. Ως καφετζής, όμως, θα είπω την αλήθειαν και μόνον την αλήθειαν. Μία είναι η αιτία: αφήνω στη δική σας διακριτική ευχέρεια να τη συμπληρώσετε, με συνθετικό της επιλογής σας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τον βασικό τίτλο «βλέποντας και κάνοντας».

Γιάννης Φρύδας: ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 97 Ορατότης υπό το μηδέν

 

Ορατότης υπό το μηδέν

Αγαπάτε αλλήλους,

αλλά να ψηφίζετε καταλλήλους!

(καφετζής)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  97

Εν περιλήψει… συμπερίληψις

  Στην ανατολή του καινούργιου χρόνου, ένα άγραφο βιβλίο, με ετικέτα τη νέα χρονολογία στο εξώφυλλό του, βρίσκεται μπροστά μας. Θα καταγραφούν σ’ αυτό  όσα θα συμβούν στη ζωή μας, στην κοινωνία μας, στην πατρίδα μας και στην ανθρωπότητα ολόκληρη. Κανένας δεν ξέρει ποια και πόσα γεγονότα θα αποτυπωθούν στις σελίδες του. Γι’ αυτό και κάθε φορά το υποδεχόμαστε και το παραλαμβάνουμε δίνοντας και παίρνοντας ευχές για ό,τι καλύτερο.

Γιάννης Φρύδας: ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 96 Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα…

 

Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα…

Ο πόλεμος κατά της βλακείας τελείωσε. Χάσαμε!...

(Αρκάς)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 96

Παράκληση

  Παρακαλώ να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, μη μου προγκήσετε τα πρόβατα!... Χάσαμε τον πόλεμο, μη χάσουμε και τα πρόβατα!...

  Μη θορυβείτε! Μην κάνετε απότομες κινήσεις! Μην ομιλείτε δυνατά! Κοντολογίς μην κάνετε σάλαγο και μου τα σαλαγήσετε!...

Μία από τα ίδια…

  Πλησιάζουμε προς τη λήξη του έτους. Άλλοι θα κάνουν απολογισμούς, άλλοι θα μαστορεύουν προϋπολογισμούς κι άλλοι θα ψάχνουν λύσεις κι απαντήσεις στους ατομικούς τους συλλογισμούς.

Γιάννης Φρύδας : ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 95 Πνιγήκαμε…

 

Απευθείας ανάθεση

Δήμου σφαλέντος, πας αγύρτης άρχεται...

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

 

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  95

 

Πνιγήκαμε…

  Απ’ το κάηκαμαν στο πνί’καμαν... Από τις πυρκαγιές στις πλημμύρες... Από το ένα κακό στο άλλο. Με ανυπολόγιστες ζημιές και επιπτώσεις:

·      Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους

·      Αφανίστηκαν σπίτια, καλλιέργειες, ζώα, μηχανήματα, περιουσίες, υποδομές

·      Τεράστια οικολογική καταστροφή του περιβάλλοντος

·      Απροσμέτρητη οικονομική ζημία στη χώρα μας και στους πολίτες της

Γιάννης Φρύδας: ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 94 Κάηκαμαν

 

Κάηκαμαν

Όσο να διαβάσει η αλεπού τα φιρμάνια της,

πάει το τομάρι της στο παζάρι.

(παροιμία)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας



ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 94

Καήκαμε

  Ας επαναλάβω κι έτσι τον τίτλο, μη διαβάσει το Καφενείο κάνας Αθηναίος (εξ επαρχίας) και δεν ξέρει το: κάηκαμαν… Βλέπετε, από τίτλο σημειώματος που το είχα κάποτε, η επικαιρότης με ανάγκασε να το αναβαθμίσω σε κεντρικό τίτλο. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και το καήκαμαν, για να τιμήσω και τη ντοπιολαλιά των χιλιάδων Ηπειρωτών πελατών μου (κυρίως της οροσειράς των Τζουμέρκων) ή το κάηκάμι των καραγκούνηδων της πεδινής Καρδίτσας, οι οποίοι βάζουν δυο τόνους, επειδή καίγονται κι από τις φωτιές κι από τις θερμοκρασίες… Θα μπορούσα, επίσης, να χρησιμοποιήσω άλλες συνώνυμες λέξεις, αλλά το νόημα δεν αλλάζει και πολύ.

Γιάννης Φρύδας: ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 93 Κολοκύθια

 

Κολοκύθια

Να ζήσει όποιος μ’ έβρισε, να σκάσει όποιος μου το ’πε.

(παροιμία)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  93 

Αποφασίζομεν και τονίζομεν…

  Πολύ παιδεύτηκα, μέχρι να καταλήξω στον σημερινό τίτλο. Όμως, όπως βλέπετε, τόνος στον τίτλο δεν υπάρχει. Το αφήνω στη δική σας απόφαση. Εσείς θα επιλέξετε πού θα μπει και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα… Μόνο μη μου κάνετε, δήθεν, τον αναποφάσιστο, όπως στις εκλογές που πέρασαν και μετά μπαίνατε στο παραβάν (σαν έτοιμοι από καιρό) με το ψηφοδέλτιο στα δόντια. Ακόμη και λάθος να τονίσετε, δεν πειράζει… Σάμπως και που ψηφίσατε, σωστά ψηφίσατε;

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας: Φαλτσοτράγουδα ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 92

Φαλτσοτράγουδα

Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα,

αρκεί να υπάρχουν διέξοδα.

(καφετζής)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 92

Χριστός Ανέστη!

  Ας ξεκινήσω σήμερα με τον χαρμόσυνο και θριαμβικό χαιρετισμό, ο οποίος, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, αντικαθιστά κάθε άλλον χαιρετισμό για σαράντα μέρες, από την Ανάσταση ως την Ανάληψη του Χριστού… Παλιότερα τηρούνταν ευλαβικά και ήταν επινίκιος χαιρετισμός χαράς και ελπίδας αλλά και αναστάσιμης προσδοκίας του γένους στα χρόνια της σκλαβιάς. Τώρα, δεν είμαστε και τόσο συνεπείς στη χρήση του, αφού απομακρυνθήκαμε για διάφορους λόγους από την εθιμική ζωή του λαού μας και χαλαρώσαμε αρκετά σε πολλά πράγματα. Όμως, παραμένει με το ίδιο νόημα και περιεχόμενο, όπως παραμένει και το Πάσχα η κορυφαία γιορτή μας. Πάσχα των Ελλήνων!... «Εορτών εορτή και πανήγυρις εστί πανηγύρεων…».

Γιάννης Φρύδας: Πορευόμενοι κι εμπορευόμενοι ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 91

Πορευόμενοι κι εμπορευόμενοι

Καλύτερα να σεργιανάς στις στράτες με τα άλογα,

παρά να βολοδέρνεις στου κόσμου τα παράλογα.

(καφετζής)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας


ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 91                

Οδύνη και ωδίνες

  Το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών σκόρπισε την οδύνη σ’ ολόκληρη τη χώρα. Απέραντη θλίψη…

Γιάννης Φρύδας: Δικαιολογίες -- ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 90

Δικαιολογίες

Πολλή βουή στον μύλο μας,

μα τ’ αλευράκι λίγο.

(παροιμία)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 90

Έχουμε δίκιο

  Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ένα κοινό στοιχείο: έχουμε δίκιο!... Όλοι έχουμε δίκιο. Ακόμη και τότε που έχουμε άδικο... Προπαντός όταν έχουμε άδικο!... Διότι τότε ο καθένας μας νομοθετεί τη δική του δικαιοσύνη και επιστρατεύει όσες το μυαλό του ξεφουρνίζει δικαιολογίες...

Γιάννης Φρύδας:…καν ο κόσμος άλλαξε ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 89

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 89

Καν εγώ δεν είμαι εγώ…

Αν πεθάνω από συνάχι,

η πανούκλα μούντζες να ’χει.

(παροιμία)


…καν ο κόσμος άλλαξε

 Κομμένη στα δυο, σας τη σερβίρω σήμερα την πρώτη παροιμία. Μισή πάνω απ’ τον χιονισμένο κέδρο και την άλλη μισή αποκάτω. Μη μου πείτε ότι σας ενοχλεί αυτό!... Άλλοι σας έκοψαν μισθούς και συντάξεις, η κομμένη παροιμία θα σας πειράξει;… (Ευτυχώς, δεν έκοψα και τη δεύτερη, ώστε να βρεθεί αλλού το συνάχι κι αλλού η πανούκλα, να γίνει επικίνδυνη διασπορά και να μην ξέρεις από πού να φυλαχτείς…). Μήπως και τα αναδρομικά σε δόσεις δεν τα παίρνετε; (όταν τα παίρνετε και πάντοτε τότε που βολεύει αυτούς που τα δίνουν, στην ανομολόγητη προσπάθειά τους να σας εξαγοράσουν με τα λεφτά σας, για να τους ψηφίσετε…). Τέλος πάντων... ας είναι κι έτσι!...

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 88 Οδός άνω και κάτω μία

 

Οδός άνω και κάτω μία

Ξέρω πολύ καλά από τι τρέχω να ξεφύγω,

αλλά δεν ξέρω τι ψάχνω να βρω.

Μισέλ ντε Μονταίν


Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 88

                     

Ανηφόρες – κατηφόρες

  Από τον Ηράκλειτο δανείστηκα τον σημερινό τίτλο του Καφενείου. Βλέπετε οποίαν θυσίαν υφίσταμαι για τον καφέ σας; Και να ήταν μόνο ο τίτλος, μικρό το κακό… Εκτός του νερού που είναι από τη βρύση μου, τα υπόλοιπα υλικά (καφοζάχαρες) είναι κι αυτά δανεικά και χρωστούμενα. Αλλά, τι θέλετε να κάνει ένας πτωχός πλην τίμιος καφετζής; Σε μια χώρα που βαδίζει σταθερά στο δόγμα: «δανεικά, κυρά, τ’ αλεύρι, δανεικό και το προζύμι», εθίζονται και οι πολίτες, γι’ αυτό καταφέραμε να έχουμε υψηλό δημόσιο αλλά και ιδιωτικό χρέος. Βέβαια, ο Ηράκλειτος δεν  έχει πια την αξίωση να του επιστρέφω τα δανεισθέντα, αφού έχει παραιτηθεί προ πολλού από τα πνευματικά του δικαιώματα. Η χώρα, όμως, έμπλεξε για τα καλά. Αντί να καταφεύγει κι αυτή στον Ηράκλειτο, για να αποφεύγει κάποιες κακοτοπιές, πήγαινε και δανειζόταν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στις αγορές... Ωστόσο, δε μας τρομάζει ο δανεισμός… Μαθημένοι από χρόνια, ξέρουμε τι να κάνουμε: παίρνουμε νέα δάνεια και πληρώνουμε τα παλιά… Τέλος πάντων… συνιχάου κι πάμι παρακάτ’, γιατί κοντεύω να βγω εκτός θέματος… 

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας : Άφθονος φθόνος ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 87

 

Άφθονος φθόνος

                       

Απόθανε να σ’ αγαπώ, ζήσε να μη σε θέλω.(παροιμία)

                       Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                                       

             ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  87

                     

Φθόνος, αφθονία, φθήνια

  Φθόνος είναι ο φθόνος!... (ευχαριστώ για το χειροκρότημα).

  Είναι εκείνο το βασανιστικό συναίσθημα της στεναχώριας και της λύπης που αισθάνεται κάποιος για τα αγαθά, τις επιτυχίες,  την υπεροχή  που έχουν ή νομίζει ότι έχουν άλλοι συνάνθρωποί του. Είναι ένα διαρκές αγκάθι και πάθος που τυραννά μόνιμα τον άνθρωπο που φθονεί. Όπως και το μίσος, ο φθόνος κατατρώγει και βλάπτει, πρωτίστως, εκείνον που τα εκδηλώνει. Ο φθονερός χάνει την ηρεμία του, δεν απολαμβάνει ούτε εκείνα που έχει ούτε τις χαρές της ζωής.

  Δεν έχω την πρόθεση να σας αναλύσω τα περί φθόνου ούτε μπορώ να το κάνω. Ο σημερινός τίτλος απλώς προσπαθεί να επισημάνει την αφθονία του φθόνου, που συνεχώς γιγαντώνεται και ευθύνεται για πολλές αντικοινωνικές συμπεριφορές. Από το γνωστό: «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα», υπάρχει ο κίνδυνος να φτάσουμε στο:  «να ψοφήσει ο γείτονας να του φάμε και την κατσίκα». Ο φθόνος παρουσιάζεται με πολλές και διαφορετικές μορφές. Ο ανταγωνισμός των ανθρώπων και οι δυσκολίες του βίου  αποτελούν τα γόνιμα εδάφη, για να καλλιεργηθεί και να ευδοκιμήσει.

Γιάννης Φρύδας: Εις οιωνός άριστος… ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 86

 

Εις οιωνός άριστος…

       Το δικό σου δεν το θέλω, το δικό μου δεν τ’ αφήνω. (παροιμία)

                           

    Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                                                  

                        ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  86

                     

Τρωικός πόλεμος

  Μπορεί τα τελευταία χρόνια να ζήσαμε τον τροϊκό πόλεμο (δηλαδή τον πόλεμο με την τρόικα) και να τον θυμάστε  με… νοσταλγία, όμως σήμερα θα σας ξαναγυρίσω στον γνωστό από τη μυθολογία μας τρωικό πόλεμο. Θέλω να  αποκαλύψω κάποια στοιχεία του, τα οποία σας απέκρυψε ή δε γνώριζε ο Όμηρος. Βέβαια, έχω και τον φόβο μην τσακωθώ με τον καλό φίλο και συνάδελφο Κώστα Οικονόμου, αφού ο Κώστας έγραψε τέσσερις τόμους θεσσαλικής μυθολογίας και ιστορίας, αλλά ούτε λέξη γι’ αυτά που θα σας πει ο καφετζής (αρκεί να μην τα πάρετε στα σοβαρά…).

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας : Ώρα για ύπνο

 

Ώρα για ύπνο   

Άλλες νυφάδες ήρθανε,
άλλα κουλούρια πλάθουν.
(παροιμία)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                                     

                          ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  85

Μη μου τους ύπνους τάραττε!...

  Όταν ήμασταν στον στρατό συνηθίζαμε να λέμε: όσο περισσότερο κοιμάσαι, τόσο λιγότερο υπηρετείς. Αργότερα, διαπιστώσαμε ότι αυτή η σοφή συμβουλή είχε εφαρμογή σε πολλές περιπτώσεις κι εκτός στρατού. Σήμερα πια, όλοι γνωρίζουμε ότι:

  •  «Ο ύπνος θρέφει το παιδί κι ο ήλιος το μοσχάρι…».

  •  Όσο κοιμόμαστε, μειώνουμε τις επιπτώσεις από την όποια κυβερνητική θητεία.

  • Στον ύπνο έχουμε την ελπίδα να ονειρευτούμε και κάτι καλύτερο απ’ αυτά που ζούμε στο ξύπνιο…

  •  Με τον ύπνο θεραπεύουμε αποτελεσματικά την υπνηλία και την αϋπνία…

  •  Κατά τον ύπνο σβήνουμε το φως και κάνουμε οικονομία στο ρεύμα.

  • Όταν κοιμόμαστε δεν τρώμε και κάνουμε δίαιτα ή ξεχνάμε την πείνα (άλλο που ονειρευόμαστε καρβέλια και στις δυο περιπτώσεις).

Γιάννης Φρύδας Ζωή ζαλικωμένη ζόρια ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 84

 

Ζωή ζαλικωμένη ζόρια

                                       

Έως πότε πενθήσει η γη

και πας ο χόρτος του αγρού ξηρανθήσετε

από κακίας των κατοικούντων εν αυτή; (Ιερεμίας)                                                                             

 

    Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                              

                       ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  84

 

Πόλεμος…

  Μετά την οικονομική κρίση και την πανδημία η ανθρωπότητα χρειαζόταν κι έναν πόλεμο, για να συμπληρωθούν τα τρία κακά της μοίρας της. Βέβαια, τα κακά είναι πολύ περισσότερα και πώς να τα περιγράψεις όλα; Είναι και διαφορετικά από τόπο σε τόπο, από εποχή σε εποχή κι οπωσδήποτε στις επιπτώσεις τους. Όμως, έχουν κι ένα κοινό στοιχείο: όλα ταλαιπωρούν τους ανθρώπους και βάζουν στη ζωή τους ζόρια…

  Ζωή ζαλικωμένη ζόρια… Κάθε άνθρωπος αλλά και κάθε λαός κουβαλά τα δικά του ζαλίκια στην πορεία του βίου του…

  Πόλεμος… Η ζωή δεν είναι πια στα ζόρια είναι… ζωή στα ζάρια…

Γιάννης Φρύδας:Ξερόφυλλα και φυλλοξέρα ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 82

 

Ξερόφυλλα και φυλλοξέρα

                          

                  

                                                                   Άλλαζε απόψεις, αλλά κράτα τις αρχές σου!

Άλλαζε τα φύλλα, αλλά κράτα τις ρίζες σου!

Βίκτωρ Ουγκώ

 

    Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                              

                     ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  82

 

Ένας δέντρος μ’ άρεσε…

  Σας έχω σήμερα έναν δέντρο, μα τι δέντρο!... Φουντωτό, κλωναρωτό που λέει και το τραγούδι. Μπορεί να είναι χειμώνας και τα υπόλοιπα φυλλοβόλα να έχασαν προ πολλού τα φύλλα τους, αλλά αυτός αντιστέκεται ακόμη με τα ξερόφυλλά του και μας χαρίζει αυτή την ξεχωριστή ομορφιά. Θα τα κρατήσει εκεί σχεδόν μέχρι να φανούν τα νέα μπουμπούκια που θα έρθουν να τ’ αντικαταστήσουν.

  Ένα φυλλοβόλο δέντρο δείχνει με τις εικόνες του όλες τις φάσεις της ζωής, μέσα στον ετήσιο κύκλο του. Από την άνοιξη της νιότης ως το φθινόπωρο της ωριμότητας αλλά και τον χειμώνα των γηρατειών… Οι ρίζες του να ’ναι καλά! Ας πέφτουν κι ας αλλάζουν τα φύλλα του κάθε χρόνο. Ας σπάζουν κι ας κόβονται τα κλαδιά του. Ας δέρνεται από τα χαλάζια και τις μπόρες…

  «Μη φοβηθείς το δέντρο π’ άπλωσε τις ρίζες του βαθειά στο χώμα
κι ας σπάσει την κορφή του ο άνεμος και τα πυκνά κλαδιά του ακόμα». (Ι. Πολέμης)

Γλυκοχαράζουν τα βουνά κι η πρόεδρος κοιμάται. Σιγά, παιδιά μ’, διαβαίνετε τον Έλληνα μη μου ξυπνάτε! --Δημογραφικό!

Δημογραφικό

  Μετά την απογραφή και την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, θα ξαναβγεί πάλι για λίγο στον αφρό της επικαιρότητας το δημογραφικό πρόβλημα. Θα ξαναχτυπήσουν τον κώδωνα του κινδύνου διάφοροι… κωδωνοκρούστες. Κανένας δε θα πει, γιατί δεν έγινε απογραφή να δούμε πόσοι Έλληνες (τα νιάτα της πατρίδας μας) έφυγαν για ξένες χώρες. Κανένας δε θα κάνει καταγραφή των αιτίων που δυσκολεύουν τον βίον των ανθρώπων και πλήττουν, ποικιλοτρόπως, τον θεσμό της οικογένειας ούτε θα αναζητήσουν ή επιχειρήσουν  λύσεις. Θα πηγαίνει μια γυναίκα να πιάσει δουλειά και ως σπουδαιότερο προσόν της θα θεωρείται το αρνητικό τεστ εγκυμοσύνης... Εκεί κοντεύουμε να φτάσουμε…

    Αρχές καλοκαιριού μια πρόεδρος (αυτή που ανοιγοκλείνει τα μάτια) απέσυρε, λέει, την αιγίδα της από το 1^ο πανελλήνιο συνέδριο γονιμότητας, διότι εκρίθη προσβλητικό για τις γυναίκες, αν και το συνέδριο δεν θα υποχρέωνε καμιά γυναίκα να γεννήσει. Προκλήθηκε μέγας σάλος, αποσύρθηκε από χορηγός η κρατική ΕΡΤ κι αρκετά δημόσια πρόσωπα, απ’ αυτά που έχουν εργολαβία την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και σπεύδουν να κάνουν δήλωση σε κάθε ευκαιρία μη χάσουμε τη σπουδαία γνώμη τους, απέσυραν, επίσης, την αρχική υποστήριξή τους.

  Λίγες μέρες νωρίτερα, η ίδια πρόεδρος (που έχει και μια γάτα) δήλωνε ότι η αναγκαία ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της χώρας θα γίνει με τη βοήθεια των μεταναστών. Θυμίζω και την παλιότερη πρόταση του Αντώνη Λιάκου, ο οποίος πρότεινε να έρθουν  στη χώρα μας ένα εκατομμύριο μετανάστες, για να καλύψουμε τη ζημιά από τη φυγή των Ελλήνων προς το εξωτερικό. Τι συμπτωματική σύμπτωσις!

  Εγώ λέω να αγοράσουμε Κινέζους που είναι και φτηνότεροι… Ας είναι κατώτερης τεχνολογίας! Το δημογραφικό να λύσουμε κι όλα ας τα διαλύσουμε!...

 

 Έτερον προεδρικόν

  Κυκλοφόρησε ως είδηση από δημοσίευση εφημερίδας, την οποία αναπαρήγαγαν διάφορες ιστοσελίδες, ότι η πρόεδρος (αυτή που απέσυρε την αιγίδα της) ενοχλείται από τον βρόντο που κάνουν τα τσαρούχια των ευζώνων, οι οποίοι πηγαίνουν για αλλαγή φρουράς στο Σύνταγμα. Αδυνατώ να το πιστέψω, χωρίς να το αποκλείω. Όμως, ως σατιρικό ίδρυμα, το Καφενείο δεν μπορεί να το περάσει άνευ βρόντου…

Γλυκοχαράζουν τα βουνά κι η πρόεδρος κοιμάται,

Σιγά, παιδιά μ’, διαβαίνετε και μη μου την ξυπνάτε!

Βροντάνε τα τσαρούχια σας και κάνουν φασαρία…

Βάλτε φελλό στις σόλες τους ή βγάλτε τους τις πρόκες!

  Όθεν, προτείνω εκ του μακρόθεν:

  Οι εύζωνοι να βαδίζουν με τα τσουράπια τους ως το Σύνταγμα και να φορούν εκεί τα τσαρούχια τους, τα οποία θα κουβαλάει ο δεκανέας αλλαγής.

Γιάννης Φρύδας : ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 81 Βαρύς καφές κι ασήκωτος

 

Βαρύς καφές κι ασήκωτος

                               

                                    Καφέδες υπάρχουν…

Δημοκρατία δεν ξέρω αν υπάρχει…

(καφετζής)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

              ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  81

 

Φτιάξε μου έναν καφέ!... (άσμα πικρό, πικρού καφέ)

        «Φτιάξε μου έναν καφέ και μη βάζεις ζάχαρη, (καφέ να βάλου;…)

        να ’ναι όπως η ζωή μου η πικρή και άχαρη. (να μην τρως πουλλά ραδίκια!...)

        Φτιάξε μου έναν καφέ σκέτο δηλητήριο, (ξέρου, φαρμάκι θα στουν φκιάσου…)

        σαν της προδοσίας της το πικρό μαρτύριο». (δε λες π’ γλίτουσις!...)

 

Καφε-δημοκρατία

  Τόσα χρόνια καφετζής απέκτησα μια κάποια πείρα, για να μπορώ με τη γνώμη μου να συνεισφέρω στην αναζήτηση απάντησης στο υπαρξιακής αγωνίας ερώτημα περί «καφέ και δημοκρατίας».

  Αφού σκέφτηκα κατά πώς μου κόβει το κεφάλι και χρησιμοποιώντας την πιο σύγχρονη επιστημονική μεθοδολογία, η οποία ερευνά ανάλογα θέματα όπως: «τι έχουν τα κλαριά και σιώνται;» και «τι έχει ο τράγος και βελάζει;», κατέληξα στο συμπέρασμα ότι καφέδες  υπάρχουν, αλλά για τη δημοκρατία δεν είμαι σίγουρος…