Διευκρίνιση μιας εντολής που παρεξηγείται από πολλούς.

 

Κάποιος Εβραίος βρήκε ένα Χριστιανό και του λέει: «Είσαι καλός Χριστιανός;». Λέει, «προσπαθώ»... Του αστράφτει ένα χαστούκι!

Λέει: «Αν είσαι καλός Χριστιανός, στρέψε και το άλλο μάγουλο». Του έστρεψε και το άλλο. Του έδωσε άλλο χαστούκι. «Στρέψε πάλι». Του έδωσε άλλο.

Έφαγε καμιά δεκαριά χαστούκια από τον Εβραίο και μάλιστα δυνατά. Του λέει τότε. «Τώρα παραδέχομαι ότι είσαι καλός Χριστιανός».
«Όχι», του λέει, «ακόμη είμαι μισός Χριστιανός. Τώρα θα γίνω ολόκληρος..».
Τον παίρνει τον Εβραίο, του δίνει ένα γερό ξύλο και του λέει˙«“Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε” (Μτθ 10), λέει το Ευαγγέλιο! Τώρα, του λέει, «το τήρησα και στις δυο πλευρές το Ευαγγέλιο. Μέχρι πριν ήμουνα μισός, τώρα είμαι ολόκληρος...»

Περί κοινού εορτασμού του Πάσχα μετά των ετεροδόξων

 

 + μακαριστός π. Επιφάνιος  

                               Η Εκκλησία της Ελλάδος, αν ευρεθή ενώπιον προτάσεως περί κοινού εορτασμού του Πάσχα ή οιασδήποτε άλλης εορτής μετά των ετεροδόξων, οφείλει να αρνηθή και συζήτησιν καν περί του θέματος. Τοιαύτη συζήτησις πρέπει να αποκλεισθή παντί σθένει και πάση θυσία, διότι αποτελεί ανατροπήν εκ των θεμελίων της Ορθοδόξου Δογματικής και ιδία της Εκκλησιολογίας. Ή πιστεύομεν ότι είμεθα η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ή δεν πιστεύομεν.

Επιστολή Γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα (αποσπάσματα)

                                      

Δεκέμβριος 1965

Παναγιώτατε,

Αλληλογραφείτε μετά του Πάπα εν πάση εκκλησιαστική τάξει, ως εάν έζωμεν εις τον Ε' μ.Χ. αιώνα.

Ανταλλάσετε μετ' αυτού τρυφεράς περιπτύξεις και αδελφικούς ασπασμούς. Καλείτε αυτόν «Πρώτον Επίσκοπον της Χριστιανοσύνης» και υμάς Αυτόν δεύτερον.

Διακηρύσσετε ότι «ουδεμία διαφορά χωρίζει τας δύο Εκκλησίας». Συμπροσεύχεσθε μετ' αντιπροσώπων αυτού και φέρεσθε προς αυτούς σχεδόν όπως και προς τους Ορθοδόξους Επισκόπους.

Αίρετε εκ μέσου αιωνοβίους αφορισμούς. (άρση αναθεμάτων)

Παναγιώτατε, τί εκ των δύο συνέβη; Ο Πάπας προσεχώρησε εις την Ορθοδοξίαν ή Υμείς εις τον Παπισμόν;

Πώς είναι δυνατόν ο αιρετικός Πάπας να είναι ο Πρώτος Επίσκοπος της Χριστιανοσύνης και Υμείς ο δεύτερος;

Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος Ἀργύρης: Ο Επίσκοπος κατά τον Γέροντα Επιφάνιο

 

Ὁ Ἐπίσκοπος κατά τόν Γέροντα π. Ἐπιφάνιον

                Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος Ἀργύρης

«Δεμένο μ’ ἔφεραν ἐνώπιόν σας, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὅμως μὲ τὴ θέλησί μου. Μ’ ἔδεσαν τὰ γηρατειὰ τοῦ Σεβαστοῦ πατέρα καὶ ἡ φιλία τοῦ ἀγαπητοῦ Βασιλείου… Εἶναι τρομερὸ ποὺ τὸ σκέπτομαι… ὁ ἴδιος ἐγὼ βρίσκομαι στὸ θυσιαστήριο, ἕτοιμος νὰ μὲ θυσιάσουν πατέρας καὶ φίλος»1.

Ἄρνησις τοῦ π. Ἐπιφανίου νὰ δεχθῆ τὸ ἀξίωμα: Τὰ ἀνωτέρω συγκινητικὰ ρήματα ἐνέπνεαν ὅλους τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ φυσικὰ καὶ τὸν π. Ἐπιφάνιο. Εἶναι γνωστὸν ὅτι αὐτὸς ἀρνήθηκε νὰ δεχθῆ τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα, παρὰ τὶς πιέσεις καὶ τὰ ἐπιχειρήματα εὐλαβῶν Ἐπισκόπων. Καὶ παρέμεινε ἀμετάβλητος ἕως τέλους σ’ αὐτή του τὴν ἀπόφασι:

Γέροντας Επιφάνιος Θεοδορώπουλος : Ο νέος ήθελε σχέσεις εκτός γάμου και γιατί να μην το κάνει αφού το θέλει η καρδιά του; (βίντεο)

Ποια είναι η «επί γης ειρήνη» του Αγγελικού ύμνου της Βηθλεέμ;

του μακαριστού π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου

Ελάχιστα χωρία της Αγίας Γραφής έχουσι τόσον οικτρώς παρερμηνευθεί όσον το χωρίον Λουκ. β΄ 14.

Πρόκειται περί του Ύμνου όστις εψάλλετο υπό των Αγγέλων κατά την θεσπεσίαν εκείνην νύκτα της κατά σάρκα γεννήσεως του Ανάρχου Θεού Λόγου, του Κυρίου Ιησού.

Η παρερμηνεία αυτή υπό πολλών ορθοδόξων δεν είναι βεβαίως ηθελημένη και σκόπιμος (μόνον οι αιρετικοί παρερμηνεύουσιν ηθελημένως), αλλ’ οφείλεται εις άγνοιαν του καθόλου νοήματος της Αγίας Γραφής. Ένεκεν αυτής της αγνοίας καθ’ έκαστον έτος εν τη ημέρα των Χριστουγέννων ακούομεν κηρύγματα ή αναγιγνώσκομεν δημοσιεύματα πολλών διδασκάλων του Ευαγγελίου της ημετέρας Εκκλησίας, κληρικών και λαϊκών, αποδυρόμενα διότι οι πόλεμοι δεν έλαβαν ακόμη τέλος και τα όπλα δεν κατηργήθησαν και η ειρήνη του Αγγελικού Ύμνου δεν επεκράτησεν εισέτι επί της γής.

Γιατί αρνήθηκε να γίνει επίσκοπος ο γέρων Επιφάνειος Θεοδωρόπουλος | Στεφ. Δημόπουλος | Σοφία Χατζή

 

Ο γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος-Οι δρόμοι της αγιότητας | Στέφανος Δημόπουλος | Σοφία Χατζή

«Η μετάνοια είναι σαν την αστραπή!»

 

«Βρέθηκα στον Ευαγγελισμό. Με απασχολούσε το θέμα της ψυχικής μου ανετοιμότητος. Σε μία επίσκεψη του πνευματικού μου (σημ.: του μακαριστού Γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου) του είπα: Προσεύχομαι στον Θεό να μου δώσει λίγα χρόνια ζωής, για να μετανοήσω. Κι εκείνος μου απήντησε: Δεν χρειάζονται χρόνια, η μετάνοια είναι σαν την αστραπή» (Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο).

Ο μακαριστός συγγραφέας σχετιζόταν ιδιαιτέρως με τον όσιο Πορφύριο τον καυσοκαλυβίτη – γι’ αυτόν έγραψε και το βιβλίο του -, αλλά και με τον μεγάλο και σοφό μακαριστό Γέροντα των Αθηνών, όπως έχει χαρακτηριστεί, Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Κατ’ ακρίβεια, ο Γέρων Επιφάνιος παρέπεμψε το πνευματικοπαίδι του στον μεγάλο όσιο, προκειμένου να τον συμβουλεύεται για διάφορα κρίσιμα προβλήματα της ζωής του που και ο ίδιος ως πνευματικός ήθελε την επιβεβαίωση, λέγοντάς του μάλιστα ότι «για το συγκεκριμένο θέμα που μου αναφέρεις ισχύει αυτό που σου λέω, μέχρις ότου ο Γέρων Πορφύριος σου πει κάτι διαφορετικό. Αυτό που θα σου πει θα είναι και το τελικό, οπότε θα διαγράψεις ό,τι ίσως άλλο σου έχω υποδείξει εγώ». Και πράγματι, υπακούοντας στον πνευματικό του ο συγγραφέας γνωρίστηκε με τον άγιο Πορφύριο, σε βαθμό τέτοιο που από τις σημειώσεις του μετά τις συναντήσεις τους, τις οποίες γνώριζε ο διορατικός μεγάλος όσιος, απήρτισε ογκώδες βιβλίο – μία σπουδαία κατάθεση  μαρτυριών για τον μεγάλο άγιο – που εξέδωσε προ ετών το Ιερό Ησυχαστήριό του.

Ο π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος καταρρίπτει τα επιχειρήματα των εχθρών της Ανάστασης

” Φέρε μου και συ κάποιον να μου πή πώς ό Μαρξ απέθανε και ανέστη καί να θυσιάση τη ζωή του για τη μαρτυρία αυτή κι εγώ θα τον πιστεύσω ως τίμιος άνθρωπος”…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη.

---

 Ένα πρωινό συζητά ο γέροντας με δυο-τρεις επισκέπτες στο σπίτι του. Ο ένας είναι ιδεολόγος κομμουνιστής…

        Όλο το οικοδόμημα του Χριστιανισμού στηρίζεται στο γεγονός της Αναστάσεως. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει ό Απόστολος Παύλος:                          
«Ει Χριστός ουκ έγήγερται, ματαία ή πίστις ημών» (Α’ Κορ. ιε’ 17). “Αν ό Χριστός δεν ανέστη, τότε όλα καταρρέουν. Ό Χριστός όμως ανέστη, πράγμα το όποιο σημαίνει ότι είναι Κύριος της ζωής καί του θανάτου, άρα Θεός.

        – Εσείς τα είδατε όλα αυτά; Πώς τα πιστεύετε;

        – Όχι, εγώ δεν τα είδα. Τα είδαν όμως άλλοι, οι Απόστολοι. Αυτοί στη συνέχεια τα γνωστοποίησαν καί μάλιστα προσυπέγραψαν τη μαρτυρία τους με το αίμα τους. Κι όπως όλοι δέχονται, ή μαρτυρία της ζωής είναι ή υψίστη μαρτυρία.

        Με βάση έναν πολύ ωραίο συλλογισμό του Πασκάλ λέμε ότι με τους Αποστόλους συνέβη ένα από τα τρία: Ή απατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή μας είπαν την αλήθεια.

Ὁ πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἀναφέρει ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ καταλυθεῖ ἡ νηστεία μετὰ τὸν ἑσπερινὸ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου!

Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου (1986). Ἄρθρα Μελέται Ἐπιστολαί, τόμος Α’. Ἀθήνα: Ἡσυχαστήριο Κεχαριτωμένης Θεοτόκου ἐν Τροιζήνι.

Κατάπληκτοι ἀνέγνωμεν εἰς τὰς ἐφημερίδας δήλωσιν, δῆθεν ἐκκλησιαστικῆς πηγῆς, καθ’ ἢν τὴν ἑσπέραν τῆς Ἑορτῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ λύεται ἡ νηστεία. Ἡ θεωρία αὔτη τυγχάνη πάντη ἀστήρικτος. Ἐὰν τὰ λεχθέντα εἴχοντο ἀληθείας, ἐπρεπεν ἡ νηστεία νὰ τηρῆται ἀπὸ τῆς ἑσπέρας τῆς προηγουμένης, ἴνα ἔχωμεν ἄρτιον 24ωρον καὶ οὐχὶ κολοβὴν ἡμέραν. Ἐπρεπεν ἀκόμη ἡ νηστεία τῆς Τεσσαρακοστῆς νὰ λύηται τὴν ἑσπέραν τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. 

Τὰ αὐτὰ ἰσχύουσι διὰ πάσαν νηστείαν, ἴδια τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς, ἤτις ἔπρεπε νὰ ἰσχύη μέχρι δύσεως τοῦ ἡλίου... καὶ ἀκολούθως νὰ λύηται. Οὐδεὶς ὅμως διενοήθῃ νὰ ὑποστηρίξῃ τοιαύτας παραδοξότητας. Παράβασις τῶν περὶ νηστείας θεσμῶν εἶναι βεβαίως κακόν. Ἀπόπειρα ὅμως περιβολῆς τῶν τοιούτων παραβάσεων δι’ ἐνδύματος νομιμότητος ἀποτελεῖ ἔγκλημα βαρύτατον κατὰ τῆς Ἐκκλησίας.

-Τί γίνεσθε, Γέροντα; -Γίνομαι, παιδί μου.

(+)Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος 

Πορεία προς το επίγειο τέλος

Πορεία προς το επίγειο τέλος

[.....]Λίγες εβδομάδες πριν αναχωρήσει ο Γέροντας από τον κόσμο αυτό, ήταν καθισμένος στην καρέκλα με τους ορούς στα χέρια. Μπαίνει κάποιος επισκέπτης, του φιλάει το χέρι και τον ρωτά:
-Τί γίνεσθε, Γέροντα;
-Γίνομαι, παιδί μου.
Και επειδή ο επισκέπτης δεν κατάλαβε, συνέχισε:
-Ωριμάζω!
Και λίγες μέρες πριν κοιμηθεί, απευθυνόμενος σε παρευρισκόμενο πνευματικοπαίδι του, τόνισε:
-Να ξέρες, Δ., πόσο λειαίνει τον ακατέργαστο Επι­φάνιο όλη αυτή η ταλαιπωρία!

Οι πόνοι του ήσαν φρικτοί κατά το τέλος της επιγείου ζωής του. Γι’ αυτό είπε κάποτε:
- Αν νοιώθατε όπως εγώ τώρα έστω και για 2′, θα παρακαλούσατε τον Θεό να σας πάρει αμέσως! Και στρεφόμενος προς τον Κύριο: «Πτωχός και αλγών ειμί εγώ· η σωτηρία σου, ο Θεός, αντιλάβοιτό μου»(Ψαλ. ξη’ 30).

Ἐπιστήμη καὶ εὐτυχία - π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

- Γέροντα, ἔχει διατυπωθῆ ἡ ἄποψις, ὅτι μὲ τὴν τεχνολογικὴ ἀνάπτυξι καὶ ἐξέλιξι θὰ λυθοῦν ὅλα τὰ προβλήματα. Τί λέτε;

 

- Τὸ ἀντίθετο συμβαίνει. Ἐπειδὴ βγάλαμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴν ζωή μας, ὅσο ἀναπτυσσόμεθα καὶ ἐξελισσόμεθα τεχνολογικῶς, τόσο κατερχόμεθα καὶ ὀπισθοχωροῦμε ἠθικῶς. Καὶ σήμερα ἡ τεχνολογία καὶ ἡ ἐπιστήμη ἔχουν θεοποιηθῆ. 

 

Καὶ ἴσως ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν κατάπτωσι, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν ὑπερηφάνειά μας. «Πέπτωκεν ὁ ἄνθρωπος ἰσοθεΐα φαντασθείς», λέγει ἕνα τροπάριο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπειδὴ φαντάσθηκε ὁ ἄνθρωπος, ὅτι μπορεῖ νὰ γίνη ἴσος μὲ τὸν Θεό, ἔφαγε τὸ ράπισμα καὶ σωριάστηκε κάτω. 

Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος και η Ιερά Εξομολόγησις

Δισταγμοί Επιφανίου Θεοδωρόπουλου (+1989)

Δισταγμοί

Επιφανίου Θεοδωρόπουλου (+1989) [1]

 

Ήρθε κάποια να εξομολογηθή και μού λέει:“Δεν κοινωνάω”, λέει:

“σιχαίνομαι τή Θεία Κοινωνία γιατί κοινωνούν όλοι με το ίδιο κουτάλι". Της λέω "σε εστιατόρια τρώς;"

"Συνήθως όχι", λέει "αλλά τρώω". "Σε καφενεία" της λέω "πίνεις καμμιά φορά νερό;" «Ναι» λέει. «να ΄ξερες της λέω, ¨πόσα σάλια πίνεις εκεί μέσα. Όπως είναι εκεί τα ποτήρια» της λέω, «τα βουτάνε εκεί και τα ξαναβγάζουνε». Με κοίταξε έτσι. «Έχεις φάει σάλια», της λέω . «Και εδώ είναι το αίμα του Χριστού», της λέω. « Εκεί έχεις σκέτο νεράκι της βρύσης», της λέω «κακομοίρα μου. Και κουτάλια και πηρούνια», της λέω, «μόλις τα περνάνε από την πετσέτα και στα δίνουνε».

π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Ἐπιστήμη καί εὐτυχία

-Γέροντα, ἔχει διατυπωθεῖ ἡ ἄποψις, ὅτι μὲ τὴν τεχνολογικὴ ἀνάπτυξη καὶ ἐξέλιξη θὰ λυθοῦν ὅλα τα προβλήματα. Τί λέτε;

-Τὸ ἀντίθετο συμβαίνει. Ἐπειδὴ βγάλαμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴν ζωή μας, ὅσο ἀναπτυσσόμεθα καὶ ἐξελισσόμεθα τεχνολογικῶς, τόσο κατερχόμεθα καὶ ὀπισθοχωροῦμε ἠθικῶς. Καὶ σήμερα ἡ τεχνολογία καὶ ἡ ἐπιστήμη ἔχουν θεοποιηθεῖ. 

 

Καὶ ἴσως ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν κατάπτωση, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν ὑπερηφάνειά μας. «Πέπτωκεν ὁ ἄνθρωπος ἰσοθεΐαν φαντασθεῖς», λέγει ἕνα τροπάριο τῆς Ἐκκλησίας. 

 

Ἐπειδὴ φαντάσθηκε ὁ ἄνθρωπος ὅτι μπορεῖ νὰ γίνει ἴσος μὲ τὸν Θεό, ἔφαγε τὸ ράπισμα καὶ σωριάστηκε κάτω. Ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει καὶ σήμερα αὐτὰ τὰ πράγματα καὶ ἴσως ἄλλα χειρότερα αὔριο, ὡς τίμημα τοῦ μεγάλου τολμήματος τὸ ὁποῖο κάνουμε. 

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Προσωπεῖον:Τὸ σωσίβιον τῶν ἀθλίων

Προσωπεῖον:Τὸ σωσίβιον τῶν ἀθλίων

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολλὲς φορὲς ἀπογοητευόμαστε ἀπὸ τὴ συμπεριφορὰ γνωστῶν μας ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι φαίνονται ὅτι εἶναι πνευματικοὶ ἀγωνιστές, στὴν πραγματικότητα ὅμως δὲν ἔχουν βιώματα, γιατί δὲν τηροῦν τὶς ἐντολές, ζοῦν χωρὶς φόβο Θεοῦ ἀλλὰ καὶ χωρίς ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον. Εὔκολα διαπιστώνουμε τὴν ὑποκρισία τους καὶ ἀπελπιζόμαστε ἀπὸ τὴν κρυμμένη ἀθλιότητά τους.

Γενικὰ ἡ διάψευση αὐτὴ ἐνοχλεῖ καὶ ἀφαιρεῖ κάθε ἐμπιστοσύνη σὲ πρόσωπα ποὺ μέχρι χθὲς τὰ θεωρούσαμε ἀξιοσέβαστα. Τὰ βλέπουμε πιά χωρὶς προθυμία νὰ συνομιλήσουμε μαζί τους, νὰ τοὺς ποῦμε τὶς σκέψεις μας, νὰ ἐκφράσουμε τὶς ἐπιθυμίες μας καὶ προπαντὸς νὰ συνεργαστοῦμε. Καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι εἶναι διαφορετικοῦ πνεύματος καὶ προσανατολισμοῦ καὶ κάθε ἐπικοινωνία ἀποβαίνει μάταιη καὶ ἀνωφελής, ἂν ὄχι καὶ ἐπιζήμια.

Η ζωή είναι ένα στάδιο αγώνων - π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (†)

Γνωρίζετε κανέναν Άγιο που να μη πόνεσε και να μη πέρασε μέσα στο καμίνι, να μη δοκιμάστηκε στο χωνευτήρι που λέγεται πόνος; Και μεις να μη νομίζουμε ότι έτσι, χωρίς καμιά δική μας υπομονή και καρτερία στις φουρτούνες της ζωής, θα προοδεύσουμε πνευματικά. 

Πρέπει να μάθουμε την αξία και το νόημα της ζωής σαν ένα στάδιο αγώνων πριν από τη μετάβασή μας στον ουρανό. Να θυμηθούμε ότι είναι σοφό και αληθινό αυτό που λέγεται: «Είχε δάσκαλο τον πόνο και έμαθε πολλά».

Η αμαρτία είναι εκείνη που μας εμποδίζει να πιστέψουμε, όχι η λογική. Γι’ αυτό αν πεις σ’ έναν άπιστο να ζήσει έξι μήνες κατά την ηθική του Ευαγγελίου, και το κάνει, θα γίνει πιστός χωρίς να το καταλάβει.

Ἱεροὶ κανόνες - π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Ὁ Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἕνας σύγχρονος ὅσιος πατήρ, ὑπῆρξε κατὰ κοινὴ ὁμολογία ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους θεολόγους καὶ Κανονολόγους τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τῆς ἐποχῆς μας.

Τὸν συμβουλεύονταν ἀκόμα καὶ οἱ Ἐπίσκοποι. Ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἦταν μεγάλη. Πολλοὶ τὸν κατηγόρησαν γιὰ αὐτό, ὅμως τὰ ἱστορικὰ γεγονότα καὶ ἡ ἐνάρετη ζωὴ τοῦ ἀπέδειξε πόσο δίκιο εἶχε.

Πάντοτε διεκήρυττε πὼς οἱ Ι. Κανόνες εἶναι καρποὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἡ παρέκκλιση ἀπὸ Αὐτοὺς δὲν μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ ὡς πράξη ἀγάπης (ὅπως φωνασκοῦν ξεδιάντροπα ὁρισμένοι).

-Τί γίνεσθε, Γέροντα; -Γίνομαι, παιδί μου

(+)Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Πορεία προς το επίγειο τέλος

πηγή

[.....]Λίγες εβδομάδες πριν αναχωρήσει ο Γέροντας από τον κόσμο αυτό, ήταν καθισμένος στην καρέκλα με τους ορούς στα χέρια. Μπαίνει κάποιος επισκέπτης, του φιλάει το χέρι και τον ρωτά:
-Τί γίνεσθε, Γέροντα;
-Γίνομαι, παιδί μου.
Και επειδή ο επισκέπτης δεν κατάλαβε, συνέχισε:
-Ωριμάζω!
Και λίγες μέρες πριν κοιμηθεί, απευθυνόμενος σε παρευρισκόμενο πνευματικοπαίδι του, τόνισε:
-Να ξέρες, Δ., πόσο λειαίνει τον ακατέργαστο Επι­φάνιο όλη αυτή η ταλαιπωρία!
Οι πόνοι του ήσαν φρικτοί κατά το τέλος της επιγείου ζωής του. Γι’ αυτό είπε κάποτε:

Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Η αγάπη κάμπτει τους εχθρούς

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολλὲς φορὲς ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων μᾶς δημιουργεῖ ἀδιέξοδα καὶ δὲν μποροῦμε νὰ σκεφτοῦμε τρόπους ἀντιμετώπισής τους. Ἡ ἰδέα γιὰ ἀντιπαράθεση πρέπει νὰ ἐγκαταλειφθεῖ ἀπὸ τὴν ἀρχή. Εἶναι μάταιος κόπος. Ἐπίσης καὶ προσφυγὴ στὰ ὄργανα τῆς τάξης καὶ τὴ δικαιοσύνη δὲν φέρνει κανένα θετικὸ ἀποτέλεσμα. Ἁπλῶς τροφοδοτεῖ τὴν κακία τῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ συνεχίσουν τὸ ἔργο τους καὶ ἐνισχύει τὴ μνησικακία τους μὲ νεώτερα στοιχεῖα.

Ἡ διαρκῶς ἀνανεούμενη ἐχθρικὴ ἀτμόσφαιρα ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐννοῶ τὸ θῦμα τῆς ὑπόθεσης. Ἐνῷ τὸ μυαλὸ του δουλεύει γιὰ τὸ πῶς θὰ βελτιώσει αὐτὴ τὴ δυσάρεστη κατάσταση, ξεχνώντας τήν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ «ν’ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας», ἡ ὁποία εἶναι κανόνας συμπεριφορᾶς καὶ ἔχει σημαντικὰ ἀποτελέσματα.