Ηλίας Μηνιάτης: Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου

Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ

διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη

Αυτή είναι η πλέον ζωντανή και πρεπώδης εικών της μεταστάσης εις ουρανόν Θεομήτορος.οπού εζωγράφισε με θεοκίνητον κάλαμον ο Προφητάναξ· και προς την θεωρίαν της εικόνος ταύτης προσκαλώ σήμερον τα όμματα της ευλαβούς σας διανοίας, ω φιλέορτον σύστημα.

Μη στοχασθήτε εδώ κάτω τα θλιβερά εκείνα σύμβολα του θανάτου· εκεί, δηλαδή, οπού φαίνεται ένα σώμα νεκρόν ηπλωμένον επάνω εις ένα κράββατον, κηδευόμενον σεπτώς παρά των ιερών Αποστόλων, παραδόξως συνηγμένων εκ των περάτων της γης.

Εις την αγιωτάτην Παρθένον όλα εστάθησαν υπέρ άνθρωπον· εις τούτο μόνον έδειξε πως ήτον φύσεως ανθρωπίνης, διατί σήμερον φαίνεται, πως είναι φύσεως θνητής· αλλά και εις τούτο εφάνησαν τα προνόμια της θείας χάριτος· διατί, καθώς όταν η πανάμωμος Μαρία συνέλαβεν, η σύλληψις εστάθη άσπορος, και όταν εγέννησεν, η κύησις εστάθη αδιάφθορος,έτζι όταν απέθανεν, η νέκρωσις εστάθη αθάνατος.

Λόγος Πανηγυρικός στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου Μαρίας.(Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων Ηλία Μηνιάτη)

«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοι­τό μοι κατά το ρήμα σου».

Ω, βάθος ταπεινώσεως, που μας ανεβάζει στους ουρανούς! Ω, θαυμαστή δύναμη μιας παρθένου Κόρης, που με ένα: «γένοιτο» κάνει το Θεό και αλλάζει με τη γη τα αστέρια! Μα, για ποιό λόγο   πανακήρατη Κόρη, θεόσοφη Μαριάμ, τώρα, που υψώθηκες σε τόση μεγαλειότητα και τιμή, πέφτεις σε τόση ταπείνωση; Τάχα δεν έπρεπε να δοξαστείς, τώρα που έγινες δοχείο χωρητικό της Θεότητας και θρόνος ηλιοστάλακτος του Βασιλέως της δόξας; Εσύ τώρα είσαι Μητέρα Θεού, και πώς ονομάζεσαι  δούλη Κυρίου; «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου». Αλλά μου φαίνεται εύλογο να μου απαντά  η Παρθένος. Επειδή  σε αυτήν κατοικούσε  ο Κύριος, που «υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν», σωστά ταπεινώθηκε και ξέροντας πως «εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις τη καρδία», έπρεπε να ετοιμασθεί με κάθε  ταπείνωση, για να δεχθεί το θείο Λόγο.