Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης: Ένταξη Σκοπίων στην Ε.Ε.: Η περήφανη στάση της Βουλγαρίας και ο ενδοτισμός της Ελλάδας

 

Konstantinos Vathiotis

Sep 23, 2025

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Λεπτομέρειες σχετικά με την συνδρομή υπάρχουν στον ακόλουθο σύνδεσμο:

kvathiotis.substack.com/subscribe

---

Με την επικύρωση της επαίσχυντης και προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών από το Ελληνικό Κοινοβούλιο κατέστη εφικτή –ενάντια στην εκπεφρασμένη βούληση και θέληση της συντριπτικής πλειονότητας του κυρίαρχου ελληνικού λαού, όπως αυτή διατρανώθηκε στα μεγαλειώδη και μαζικά συλλαλητήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης– η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, της «μακεδονικής ιθαγένειας» και της «μακεδονικής γλώσσας» στο κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων.

Η Ελληνική κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά», υπακούοντας στην ανάγκη εξυπηρέτησης των ευρύτερων νατοϊκών γεωπολιτικών σχεδιασμών, περιφρόνησε επιδεικτικά την πάνδημη πατριωτική βούληση των Ελλήνων πολιτών και συλλογικών φορέων (Ομοσπονδιών, Ενώσεων, Μητροπόλεων) που αξίωναν την απαγόρευση της χρήσης του ονόματος «Μακεδονία» από την κρατική οντότητα των Σκοπίων. Μόνο το 2018 υπολογίζεται ότι διοργανώθηκαν πάνω από 100 μικρά και μεγάλα συλλαλητήρια για την Μακεδονία σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Στο Σταυρό (ποίημα 18/4/22 - Αριστείδης Δασκαλάκης)

 

 

Στο Σταυρό  (ποίημα 18/4/22 - Αριστείδης Δασκαλάκης)

 

Απ’ ένα ψεύτικο φιλί η αιματηρή πορεία ,

εκκίνησε στου Γολγοθά το δύσβατ’ ανηφόρι,

πήραν  βουλή  αρχιερείς, ελήφθη απριόρι,

για Σἐνα που μας πρόσφερες δώρο, υιοθεσία.

 

Φραγκελωμένος, με βρισιές , σέρνεσαι  σαν τον σκλάβο,

ύβρεις και σχόλια καρφιά , σε συνοδεύουν στα ψηλά,

σβαρνίζεσαι με το Σταυρό , μόνος , ελπίδα πουθενά,

της τιμωρίας τ’ όργανο, βαρύ, στου Γολγοθά το μαύρο .

 

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: H Παναγιά η παραμελημένη, η τελευταία μας ελπίδα

 

 

H Παναγιά η παραμελημένη, η τελευταία μας ελπίδα

  (Αριστείδης Π. Δασκαλάκης) 

«Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοὶ Παρθένε

ἄχραντε·»

(Εἱρμὸς τῆς θ ́ ὠδῆς ἐν τῷ Ὄρθρῳ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς

Θεοτόκου.)

Κι έφτανε ένα και μόνο ένα «γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά Σου» για να ανατραπούν όλοι  οι φυσικοί νόμοι που διατρέχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Σε όλη την έκτασή του ο χωροχρόνος ταλαντώνεται και ανασυντάσσεται και ατακτεί μέσα στην τάξη του , υπηρετώντας , την μοναδική εκείνη κτιστή ύπαρξη , το μόνο δημιούργημα σε όλη την κτίση που  πλήρωσε στο ακέραιο, τον σκοπό  για τον οποίο υπάρχει η κτίση.  Τον μοναδικό προορισμό του ανθρώπου. Την πληρέστερη δυνατή ενότητα με τον Θεό.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Οδοιπορικό στο μικρό Πάσχα του καλοκαιριού και οι κακοτοπιές του Οικουμενισμού»

Την εορτή της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» το «Πάσχα του καλοκαιριού», μέσα στο «κατακαλόκαιρο», σε κάθε γωνιά της Ορθόδοξης Ελλάδος, τιμάται επἀξια, με τόση λαμπρότητα και λαϊκό παλμό, η Μητέρα του Κυρίου μας, που είναι και «Μάννα» όλου του κόσμου.

 Η ορθόδοξη ψυχή στρέφει τις αισθήσεις της με βαθειά κατάνυξη και παρακλητική διάθεση προς την Παναγία. Καθημερινά η βυθισμένη μέσα στο πένθος και την οδύνη, βα­ρυ­αλ­γού­σα ψυ­χή του πι­στού, ζη­τά πα­ρά­κλη­ση και πα­ρη­γο­ριά α­πό την Πα­να­γί­α. Σε αντίθεση με τον υμνολογικό τόνο της περιόδου των Χαιρετισμών, όπου κυριαρχεί η θρι­αμ­βι­κή δο­ξο­λό­γη­ση των α­πεί­ρων χα­ρί­των της «Μη­τρός του Θε­ού γε­νο­μέ­νης».

 Οι χριστιανοί επικαλούνται με δεήσεις και ικεσίες το όνομά της Θεοτόκου, για να λάβουν βοήθεια στους καιρούς των πειραμσμών , των πόνων και των θλίψεων, «Δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών».

Παιδιά μου, βοηθήστε εσείς μόνοι σας τον εαυτό σας. Εμείς οι κληρικοί σήμερα δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε αλλά σας οδηγούμε σε λάθος δρόμο... (γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος)

 

Υπακοή στην υπακοή ,σε κυβέρνηση, σε επίσκοπο, σε πνευματικό  .  Αδιάκριτη υπακοή χωρίς κριτήριο πίστεως . Χωρίς κριτήριο πατριωτισμού.  Μας κυβερνούν αχρείοι κι επικίνδυνοι. Και δεν αντιδρούμε.

Οι ποιμένες έχασαν το δρόμο τους και δεν τους επαναφέρουμε. Τους ακολουθούμε. Πνευματικοί πλανήθηκαν .

Και μας παρασέρνουν. Μας παρασέρνουν  γιατί δεν μελετάμε  Ευαγγέλιο , δεν μελετάμε Πατέρες της Εκκλησίας.

Δεν αντιδράσαμε ως ανθρωπότητα στην αρχή και τώρα στο τέλος τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: Τιμή στον δάσκαλο

Σπουδή στο Νίκο Φρουδαράκη, τον μουσικό και δάσκαλο

Τιμή στον δάσκαλο

Του Αριστείδη Π. Δασκαλάκη*

«Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην». (Μέγας Αλέξανδρος).

Ήταν μια αρκετά δύσκολη εβδομάδα και παρόλο τον εργασιακό φόρτο , έπρεπε να προετοιμάσω ένα σύντομο μουσικό πρόγραμμα κλασικής κιθάρας ,για μια λογοτεχνική βραδιά , στα γραφεία της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Ο ΚΑΛΟΣ ΑΥΛΙΚΟΣ

Ένα θαυμάσιο διδακτικό άρθρο  του φιλόκαλου και δόκιμου αρθρογράφου κ. Αριστείδη Π. Δασκαλάκη 

           ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: 

 Ο ΚΑΛΟΣ ΑΥΛΙΚΟΣ

   

Κάλλιο γλύστρα στο δρόμο το δικό σου

παρά στο δρόμο του άλλου να ‘σαι ορθός.

(Κ.Παλαμάς)

 

Ο καλός αυλικός (λαϊκός ή κληρικός) είναι ένα αξιοπερίεργο πλάσμα. Παλαιότερα μπορεί να κινδύνευε να εκλείψει  μα τώρα είναι σε αφθονία.

Σαν τον λαγοκέφαλο,  το δηλητηριώδες ψάρι που «εισέβαλε» απ’ την Ερυθρά θάλασσα  στη Μεσόγειο, με θανατηφόρα νευροτοξίνη που σκοτώνει.

Δεν τρώγεται με τίποτα.

Έτσι και ο καλός αυλικός, που υποτάσσεται σε κάθε παράγγελμα του αφεντικού.

Δεν το γνωρίζει (το αφεντικό). Φτάνει που ξέρει τις ορντινάτσες του αφεντικού. Αυτές είναι γι’  αυτόν   οι κύριοί του , που θα πουν ένα καλό λόγο γι’ αυτόν , που θα του πετάξουν ένα ξεροκόμματο ελευθερίας , ισχύος, αναγνώρισης ή συντήρησης  των μέχρι τώρα δικαίως ή αδίκως αποκτηθέντων , έστω και μιας μικρής απώλειας αυτών σε σχέση  με την πλειοψηφία.

Κόλακας και υποτελής από  κάθε άποψη. Δύσκολα ταξινομείται ως είδος.

Παρότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν μια ψυχή αυτός διαθέτει «πολλές».

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Προς Εμμαούς

Η πορεία στους Εμμαούς. “μείνον μεθ’ ημών…” (Λουκ. 24, 29)

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ : Προς Εμμαούς

Δύο μαθητές, τρεις μέρες μετά το θάνατο τού Κυρίου, προχωρούν προς  Εμμαούς,  συζητώντας  μεταξύ τους για τον Ιησού.

Αγωνιούν. Μιλούν για τα γεγονότα. Απελπίζονται.

Έρχεται ο αναστημένος Χριστός, άγνωστος συνοδοιπόρος. Δεν τον αναγνωρίζουν. Μιλούν για ελπίδες ανεκπλήρωτες . Το κουράγιο τους σώνεται .  Κι Εκείνος τους στηρίζει.

Ερμηνεύει τίς Γραφές. Τους υπενθυμίζει πως η Δόξα περνά  μέσα απ’ τα Πάθη και τη Σταύρωση. Δίνει ελπίδα στην θλίψη και την κατήφειά τους.  Εν τέλει,  Τον αγαπούν αυτόν τον Συνοδοιπόρο. Του λένε "μείνε μαζί μας". Τ’  αυτιά τους έχουν γλυκαθεί. Οι καρδιές τους ζεστάθηκαν .  Στο τραπέζι και στην κλάση του άρτου Τον αναγνωρίζουν.

Τα μάτια όσων Τον γνώρισαν πριν τη Σταύρωση, τώρα,   εμποδίζονται  κατά ανερμήνευτο τρόπο,   να Τον αναγνωρίσουν .

"Οι δέ οφθαλμοί αυτών εκρατούντο του μή επιγνώναι αυτόν" .

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης : Ν' αγιάσει το χέρι του

 

 

(Αριστείδης Δασκαλάκης)

«καὶ ἐγγὺς ἦν τὸ πάσχα τῶν Ἰουδαίων , καὶ ἀνέβη  εἰς Ἱεροσόλυμα  ὁ Ἰησοῦς.

καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ τοὺς πωλοῦντας βόας καὶ πρόβατα καὶ περιστεράς , καὶ τοὺς κερματιστὰς  καθημένους.

καὶ ποιήσας φραγέλλιον  ἐκ σχοινίων  πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ , τά τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας , καὶ τῶν κολλυβιστῶν  ἐξέχεε τὸ κέρμα  καὶ τὰς τραπέζας ἀνέστρεψε» (Ιωαν. 2,13-15)

«Χαμό έκανε ο βουλευτής Νίκος Παπαδόπουλος Βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ, στην Εθνική Πινακοθήκη σπάζοντας τζάμια και προθήκες.»

Είδηση που ήχησε σαν ουράνια μελωδία στ’ αυτιά μου. Που γλύκανε την ψυχή μου.

Αριστείδης Π Δασκαλάκης Ο λέων της Ορθοδοξίας

 

               

                        Ο λέων της Ορθοδοξίας

                   (Αριστείδης Π. Δασκαλάκης)

«…παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει.»(Ιούδα α-3)

Η νέα ορολογία της woke ατζέντας περιλαμβάνει και όρους αντεστραμμένους και διαβρωμένους , με στόχο την παραλλαγή και την παραπλάνηση του πλήθους.

Κατηγορούνται ως ζηλωτές και φανατικοί, όλοι αυτοί που μιλούν και κηρύττουν εναντίων καινοφανών και "κενοφανών" φαινομένων στην εκκλησία μας.

Ακούμε περί υποχρεώσεως αδιάκριτης υπακοής σε πνευματικούς και ιεράρχες , για συνωμοσιολογίες, για φανατικούς και πλανεμένους που δεν υπακούν στην "αρχή". Επιστρατεύονται πλειάδες θεολόγων - θολολόγων , εντεταλμένων υπαλλήλων της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ουσιώδες κεφάλαιο της οποίας είναι , ο αποχρωματισμός της πίστης μας, η αλλοίωση της Ορθοδοξίας και ο διωγμός των πιστών. Καμιά θρησκεία δεν διώκεται . Μόνο η Ορθοδοξία που σαφώς και δεν είναι θρησκεία, αλλά η αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: Η κερκόπορτα των Πρεσπών

 

                                                        

                  

Η κερκόπορτα των Πρεσπών

(Αριστείδης Π. Δασκαλάκης, 20/10/24)

Τελείωσε σήμερα ένα προσκήνυμα στα άγια χώματα της Μακεδονίας. Αφορμή, η ημέρα του Μακεδονικού Αγώνα που τιμάται κάθε χρόνο, την πρώτη Κυριακή μετά την 13η Οκτωβρίου (ημερομηνία θανάτου του Παύλου Μελά το 1904).

Συγκεκριμένα εκεί, στις παριφές της Έδεσσας προς την Καρυδιά, ένα χωριό αιματοβαμένο φωνάζει, μάχεται την αδικία και την προδοσία. Μα δε βρίσκει ευήκοα ώτα.

Σε ένα μνημείο πριν το χωριό, όπου δύο ανδριάντες κοσμούν την περιοχή. Δύο γίγαντες της ιστορίας του Μακεδονικού αγώνα, ρίχνουν ίσκιο βαρύ στη ψεύτικη λάμψη της πολιτικής , σκηνής, της showbiz και των τηλεαστέρων.

Ο ένας, ο Σαράντος Αγαπηνός. Ή αλλιώς Τέλος Άγρας. Ο δεύτερος ο Αντώνιος Μίγκας.

Στις επτά Ιουνίου του 1907 αφού διαπομπεύτηκαν επί τέσσερις ημέρες, απαγχονίστηκαν από Βούλγαρους κομιτατζήδες, εκεί , σε ένα δέντρο της περιοχής.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς

Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς

(Αριστείδης Π. Δασκαλάκης, 19/03/24)

«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση….» (από τη θρυλική ομιλία του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα)

Ακούς , διαβάζεις και μαθαίνεις για τις ηρωικές μορφές της εποποιίας του 1821 και συλλογάσαι αν πράγματι υπήρξαν αυτά τα πρόσωπα , αυτές οι ανεξάντλητου θάρρους και ηρωισμού, μορφές του αγώνα για την ελευθερία. Φαντάζουν παιδιόθεν, ως μυθικές μορφές.

Το ίδιο και αγώνας της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Όμως δεν είναι παραμύθι. Όσο και αν αγωνίζονται με ζήλο και κάθε μέσο , η σπορά του Εφιάλτη , του Δημάρατου , του Νενέκου και πολλών άλλων μαυραγοριτών της ζωής , να αποδείξουν το αντίθετο.

Ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος είχε πει πολύ εύστοχα ότι εμείς « οι Έλληνες μπορεί να είμαστε ένας ηρωικός λαός αλλά είμαστε και λαός προδοτών … Είναι θέμα επιλογής αν θέλουμε να είμαστε απόγονοι του Λεωνίδα ή του Εφιάλτη,. Απόγονοι του Κολοκοτρώνη ή του Νενέκου.»

Στην εποχή μας ο λαός αποφάσισε και επέλεξε ελεύθερα την ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Κατ’ επίφασιν ηγέτες που ξεπούλησαν ελληνική κυριαρχία και κεκτημένα, σε Σκόπια , Τουρκία , Εσπερία.

Κατ’ επίφασιν Ποιμένες που δίπλα στην Πατρίδα , ξεπουλάν και την πίστη στον Χριστό , κλείνοντας Ιερούς Ναούς όταν η εξουσία το καλεί, επιβάλλουν μάσκες και διαφημίζουν υποχρεωτικό εμβολιασμό, απενοχοποιούν την αμαρτία , την αρσενοκοιτία , την μοιχεία, διώκοντας κληρικούς και λοιδορώντας λαϊκούς για αντίθετη δράση.

Παράλλαξαν το Ευαγγέλιο και νανουρίζουν το λαό με τον μουσικό σκοπό της υπακοής, της «αγάπης» και της «ειρήνης». Να μην στεχοχωρήσουμε , να μην προσβάλλουμε, με ατάκες «ο κόσμος άλλαξε» κ.λ.π.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Σκύψε κι άλλο ραγιά Έλληνα…Άκου!»

(Αναδημοσίευση )

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Σκύψε κι άλλο ραγιά Έλληνα…Άκου!»

 

«οὐ τοῖς ἄρχειν βουλομένοις μέμφομαι, ἀλλὰ τοῖς ὑπακούειν ἑτοιμοτέροις οὖσιν· πέφυκε γὰρ τὸ ἀνθρώπειον διὰ παντὸς ἄρχειν μὲν τοῦ εἴκοντος»

(Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν-Θουκυδίδης)

Το κατἀλαβες  αυτό  νεοΈλληνα; 

Εκεί που κάθεσαι στον καναπέ σταυροπόδι με το

τηλεκοντρόλ –προέκταση του χεριού σου,  βρίσκεις καθόλου λίγο χρόνο να σκεφτείς;

Χαμένος  , μες στην πλοήγηση του κινητού σου βρίσκεις χρόνο για τα βασικά;

Εκεί ανάμεσα στα διαλλείματα διαφημίσεων  απ’το ένα ριάλιτι στο άλλο   και απ’το   ελληνικό σήριαλ στην τουρκοσειρά και πάλι στην ιδησεογραφική πλύση εγκεφάλου , προλαβαίνεις να αντιληφθείς τι κάνεις;

Κατανοείς την κατάντια σου;

Μήπως δεν χρειάζεται να σκεφτείς και να πάρεις αποφάσεις, μιας και σου προσφέρουν έτοιμη τροφή μασημένη τα μέσα μαζικής παραπλάνησης;

Τα μέσα αυτά, που κατάντησαν υπηρέτες της νέας τάξης πραγμάτων;

 Η προπαγάνδα τα θέλει θεματοφύλακες της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας, ενώ δεν είναι παρά ένας μηχανισμός ελέγχου της σκέψεως, στην υπηρεσία των συμφερόντων του κράτους και μιας υπερεθνικής ελίτ. Πίσω από το θέαμα του ανεξάρτητου δημοσιογράφου, η ελίτ είναι εκείνη η οποία αποφασίζει τελικά, τι θα δούμε, θα ακούσουμε ή θα διαβάσουμε.

Σε καλόθρεψαν και σε κανάκεψαν  όλες αυτές τις δεκαετίες. Σε καλόμαθαν στις ανέσεις. Στα εύκολα. Πάντα  βέβαια μαστίγιο και καρότο.

Πάντα με ψεύτικες ελπίδες σε φούσκωναν απ’τη μια  και   απ’την άλλη σου ροκάνιζαν το μέλλον.

Σε παρέσυραν να νομίσεις ότι κάτι είσαι.  Ότι αξίζεις. Μα στην πραγματικότητα ήσουν και είσαι αναλώσιμος.

Ένας αριθμός.

Σου πλασάρουν την κλοπή της ελευθερίας σου με όμορφο , ανθρωπιστικό τρόπο.

Επιστρατεύουν ιδεολογικά και ρητορικά σχήματα για να θολώνουν τα νερά. Η οικουμενική ειρήνη, η ελευθερία και η δημοκρατία, η αγάπη , η δημόσια υγεία,  δεν είναι παρά ωραίες λέξεις για να προωθηθούν υστερόβουλοι σκοποί από κέντρα αποφάσεων που αντιστρατεύονται το γενικότερο καλό.

 Καθημερινά, κεκτημένες ελευθερίες μειώνονται.

Ζούμε σε ένα σκοτεινό παρόν και  ακόμα πιο δυσοίωνο διαγράφεται το μέλλον.  

 Ο «Μεγάλος Αδελφός» προ των θυρών.

 

Κι εσύ θλιμμένος , ικανοποιείσαι από τα ξεροκόμματα ζωής που σου πετάνε (μια ώρα παραπάνω δυνατότητα μετακινήσεων, άλλο ένα επίδομα πενιχρό για τη χαμένη δουλειά, δέκα   επιπλέον μέσα στους ναούς, κ.α.).

Περιμένεις πως και πώς να ξαναγυρίσεις στην αμαρτωλή σου ζωή εάν στο επιτρέψουν οι επιτροπές. Έστω κι εμβολιασμένος. Έστω και μαρκαρισμένος.

Αρκεί να μπορείς να χαρείς μια βραδιά στο μπαράκι ή στο ρεμπετάδικο, μια κινηματογραφική ταινία ψυχολέθρια , μια εκδρομή στο εξωτερικό. Είσαι έτοιμος να πουλήσεις και ψυχή για όλα τούτα.

 

Ξέχασες ποιος ήσουν; Από πού ήρθες; Που φτάνουν οι ρίζες σου;