"ΔΩΡΟ ΓΑΜΟΥ" ἀπό τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἔστειλε σέ μία πνευματική του θυγατέρα, τήν Ὀλυμπιάδα ,τήν κατωτέρω ἐπιστολή σάν « δῶρο » γιά τόν γάμο της, πού μόλις τέλεσε. Ἡ κατωτέρω ἐπιστολή ἔχει βάθος Θεολογίας καί ψυχολογίας. Καί πάνω ἀπ’ ὅλα δίνει στή σύζυγο πολύτιμες συμβουλές γιά ἕναν πετυχημένο γάμο. Γράφει λοιπόν ὁ Ἅγιος:

«Κόρη μου, στούς γάμους σου, ἐγώ ὁ Πνευματικός σου πατέρας, ὁ Γρηγόριος, σοῦ κάνω δῶρο τοῦτο τό ποίημα. Καί εἶναι ὅ,τι καλλίτερο ἡ συμβουλή τοῦ πατέρα: Ἄκου λοιπόν Ὀλυμπιάδα μου. Ξέρω ὅτι θέλεις νά εἶσαι πραγματική χριστιανή . Καί μία πραγματική χριστιανή πρέπει ὄχι μόνο νά εἶναι, ἀλλά καί νά φαίνεται. Γι' αὐτό ,σέ παρακαλῶ ,νά προσέξης τήν ἐξωτερική σου ἐμφάνιση. Νά εἶσαι ἁπλή. Τό χρυσάφι, δεμένο σέ πολύτιμες πέτρες, δέν στολίζει γυναῖκες σάν καί σένα. Πολύ περισσότερο τό βάψιμο. Δέν ταιριάζει στό πρόσωπό σου, τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, νά τήν παραποιῆς καί νά τήν ἀλλάζης, μόνο καί μόνο γιά νά ἀρέσης. Ξέρε το ὅτι αὐτό εἶναι φιλαρέσκεια καί νά μένης ἁπλή στήν ἐμφάνιση. Τά βαρύτιμα καί πολυτελῆ φορέματα ,ἄς τά φοροῦν ἐκεῖνες, πού δέν ἐπιθυμοῦν ἀνώτερη ζωή, πού δέν ξέρουν τί θά πῆ πνευματική ἀκτινοβολία . 

Ο ΓΑΜΟΣ Ἀποσπάσματα ἀπό τήν ἐπιστολή, πού ἔστειλε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στήν νιόπαντρη μαθήτριά του Ὀλυμπιάδα

 Ὁ γάμος, ἡ Ὀλυμπιάδα καί ὁ πνευματικός της πατέρας, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ἄκου Ὀλυμπιάδα:

«Ποτέ μήν ἀποπάρεις τόν ἄνδρα σου γιά κάτι πού ἔκανε στραβό. Γιατί ὁ διάβολος εἶναι αὐτός, πού μπαίνει ἐμπόδιο στήν ὁμοψυχία τῶν συζύγων».                                                                               

«Στά θέματα τοῦ σπιτιοῦ, νά συμβάλλεις ἐκφράζοντας τήν γνώμη σου. Ὀ ἄνδρας, ὅμως, ἄς ἀποφασίζει».                                                                                    

«Ὅταν τόν βλέπεις λυπημένο, συμμερίσου τήν λύπη του, ἐκείνη τήν ὥρα. Ἡ γυναῖκα εἶναι τό ἀκύμαντο λιμάνι γιά τόν θαλασσοδαρμένο σύζυγο». 

                                                                                                            «Καί τώρα στή γλῶσσα. Θά ἔχεις ἐχθρό τόν ἄνδρα σου, ἐάν ἔχεις γλῶσσα ἀχαλίνωτη, ἔστω κι ἄν ἔχεις χίλια ἄλλα χαρίσματα. Πρόσεχε ἀκόμα καί τό βάδισμά σου. Μετράει στήν σωφροσύνη».                                                                                        

 «Καί τοῦτο πρόσεξε καί ἄκουσε: Μήν ἔχεις ἀδάμαστη σαρκική ὁρμή. Πεῖσε καί τόν ἄνδρα σου νά σέβεται τίς ἱερές μέρες. Γιατί οἱ νόμοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνώτεροι ἀπό τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ». 

Αθανασίου Μυτιληναίου ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν Ἀρχιερεύς» 25-1-1998

 

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ:

«Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν Ἀρχιερεύς»

[ἐκφωνήθηκε στὶς 25-1-1998]

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ τὴν μνήμην τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Πρόκειται γιὰ μιὰ μεγάλη μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐγεννήθῃ περὶ τὸ 328 ἔτος, εἴτε εἰς τὴν Ναζιανζὸ εἴτε εἰς τὴν Ἀριανζὸ τῆς Καππαδοκίας. Παρηκολούθησε σπουδὲς στὶς σχολὲς τῆς Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, τῆς Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης καὶ τῆς Ἀλεξανδρείας.

Γνωρίστηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια μὲ τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον καὶ τὸν Μέγαν Ἀντώνιον. Μὲ τὸν Μέγαν Βασίλειον ὑπῆρξε συμμαθητὴς εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ μαζί του συνεδέθῃ μὲ στενοτάτη φιλία. Ἐχρημάτισε ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως καὶ προήδρευσε τῆς Β΄οικουμενικὴς Συνόδου. Ὅμως σύντομα παρητήθη διαρκούσης τῆς Συνόδου, γιατί τοῦ δημιούργησαν πράγματα (:ἐμπόδια), οἱ φθονοῦντες αὐτόν- βλέπετε πόσο εἰσχωρεῖ ὁ φθόνος... Τοῦ ἀμφισβήτησαν τὴν κανονικότητα ὡς ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ ὅμως, δὲν ἦτο ἀντικανονικὸς καὶ ἀπελογήθῃ. Τέλος πάντων, τὸ θέμα εἶναι ὅτι παρητήθηκε, ἔφυγε. Φεύγοντας εἶπε ὅτι ἂν αὐτὸς εἶναι ὁ αἴτιος τῆς διαιρέσεως, τότε ἂς ἐρρίπτετο εἰς τὴν θάλασσαν, ὅπως ὁ Ἰωνᾶς γιὰ νὰ παύσει ἡ τρικυμία.

Η δυσκολότερη και κρισιμότερη Ομιλία του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Όταν ήρθε η ώρα να μιλήσει για το Άγιο Πνεύμα.

Ετοιμάζεται να μιλήσει για το Άγιο Πνεύμα

Όλες τις μέρες τούτες, θέμα κύριο στις συζητήσεις των χριστιανών στην Πόλη ήταν αυτά που ανέπτυξε ο Γρηγόριος. Η επιτυχία ολοφάνερη. Λουφάξανε οι αρειανοί λογάδες, μασάγανε τα λόγια τους. Οι ορθόδοξοι πλέον κυκλοφορούσανε με το αίσθημα του νικητή. Ο αετός της θεολογίας τους είχε απαλλάξει από την καταφρόνια των αντιπάλων και από κάποιο δικό τους αίσθημα μειονεκτικότητας.