Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

                   

Σημάτη Παναγιώτη, θεολόγου

                         

Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
Σημάτη Παναγιώτη, θεολόγου

Ἡ στάση τῆς Ἐκκλησίας μας ἔναντι τῶν αἱρέσεων συνοψίζεται καί στηρίζεται στήν Ἐντολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην καί δευτέραν νουθεσία παραιτοῦ». Αὐτήν διαστρέφει καί καταργεῖ ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος.
Στό βιβλίο ἀποδεικνύεται πώς Ἁγ. Γραφή καί Πατέρες, σέ μιά θαυμαστή ἑνότητα πίστεως καί πνεύματος ἀκολουθοῦν τήν Ἐντολή τοῦ ἀπ. Παύλου γιά τήν στάση μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν.
Αὐτή τή στάση περιφρονεῖ ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος καί οἱ ὀπαδοί του, διαλεγόμενος καί συμπροσευχόμενος μέ αἱρετικούς καί ἑτερόθρησκους.

Θεολόγος Σημάτης Παναγιώτης: Ἀλήθεια πῶς μποροῦν;

        

του αειμνήστου θεολόγου Παναγιώτη Σημάτη

Ἀλήθεια πῶς μποροῦν;

Βλέπουμε στὶς φωτογραφίες –κάθε Κυριακὴ καὶ βέβαια τὴν σημερινή, ποὺ τιμᾶμαι τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο– τοὺς λαμπροστολισμένους ἱερεῖς καὶ τοὺς χρυσοστόλιστους Ἐπισκόπους κατάφορτους μὲ λαμπυρίζοντα ἄμφια, μίτρες, πατερίτσες καὶ ἐγκόλπια νὰ εἶναι παρόντες στοὺς θρόνους τους, καὶ διερωτόμαστε οἱ πιστοί: πόσο ἡ καρδιά τους συνταυτίζεται μὲ τὰ λεγόμενα καὶ ψαλλόμενα; Ποιά σχέση ἔχουν αὐτοί, ὡς Ποιμένες καὶ Πατέρες καὶ συνεχιστὲς τοῦ ἔργου ἐκείνων (ἀλλὰ κι ἐμεῖς οἱ λαϊκοί) μὲ τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς πιστοὺς ἐκείνων τῶν χρόνων τῆς ὁμολογίας, τῆς θυσίας καὶ τοῦ μαρτυρίου;

Εις μνήμην του αγωνιστού θεολόγου Παναγιώτου Σημάτη

                        Την  Παρασκευὴ 24.02.23, ἀπεδήμησε εἰς Κύριον μετὰ ἀπὸ πολύχρονη μάχη μὲ σπάνια αὐτοάνοση ἀσθένεια ὁ θεολόγος Παναγιώτης Σημάτης.

    Ο ανδρείος θεολόγος, ο μακαριστός Παναγιώτης Σημάτης αγωνιζόνταν σθεναρά και  ασταμάτητα ενάντια στην παναίρεση του οικουμενισμού που περισφίγγει την Ορθοδοξία, μέχρι την τελευταία του πνοή αρθρογραφούσε βαθυστόχαστα στηριζόμενος στους Πατέρες ,  στην Ιερά Παράδοση και τους Ιερούς Κανόνες, κατέγραφε ό,τι Ορθόδοξο και ομολογιακό εύρισκε, για να αφυπνίσει τους πιστούς.

Ως Θεολόγος καθηγητής  θα μείνει αξέχαστος στις μνήμες των μαθητών του για το ήθος, τον σεβασμό που εξέπεμπε  και για την αγάπη που ενέπνεε στο Χριστό, την Εκκλησία και τα μαθηματά του που αποτελούσαν κατηχήσεις. Το μάθημα του μακαριστού Παναγιώτη Σημάτη ήταν μυσταγωγία. 

Μας άφησε Παρακαταθήκη  το σημαντικό  συγγραφικό του έργο. 

Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε και συνεργαστήκαμε μαζί του, θα θυμόμαστε πάντοτε το απαράμιλλο παιδαγωγικό του έργο, που αφήνει ως παρακαταθήκη στην εκπαιδευτική κοινότητα, τη διάθεσή του για προσφορά, τον εξαίρετο και ακέραιο χαρακτήρα του, την υπευθυνότητά του, την καλοσύνη, την πραότητα και την ευγένειά του. Προπάντων, θα μας μείνει αξέχαστη η πνευματική του καλλιέργεια, η οποία ακτινοβολούσε στο περιβάλον του. 

  Πάντοτε αρωγός στους αγώνες, διένυε χιλιάδες χιλιόμετρα για να παραστεί σε συναντήσεις και να συμπαρασταθεί. Συνέτασσε και διόρθωνε ομολογιακά κείμενα που θα αφήσουν ιστορία.   

     Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια στους οικογενείς του. 

  Η  παρακαταθήκη του να τους συνοδεύει στη ζωή τους.

Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀξιοσέβαστε Παναγιώτη

                                                  ΓΚΕΠ

Τεστ Αναστάσεως

 

 «Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες», όσοι πορευτήκαμε την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής με την κατά δύναμιν νηστεία και προσευχή, όσοι ήδη γιορτάσαμε την λαμπροφόρο Ανάσταση του Χριστού με ή χωρίς μάσκες, με ή χωρίς βαρελότα και πυροτεχνήματα, ας κάνουμε ένα τεστ για να δούμε, αν ‒και πόσο‒ και για μας η Ανάσταση είναι ένα φανταχτερό πυροτέχνημα ή ένα ταπεινό κερί, ένα άσβηστο καντήλι ορθοδόξου πίστεως.

Προφητικὴ Ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου (Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, Ἀριθ. ὁμιλ. 162,17-11- 1991). Η ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΝΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ, Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

Προφητικὴ Ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

Ἀπομαγνητοφώνηση θεολόγου καθηγητού Παναγιώτου Π.  Σημάτη

Η ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΝΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ

ΣΥΝΟΔΟΣ, Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ,

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

Ἀπὸ «Δελτίο Τύπου» τῆς «Φιλορθοδοξου Ενωσεως “Κοσμας Φλαμιατος”»

               

Ὁλόκληρη ἡ ὁμιλία ὑπάρχει στὸ ἱστολόγιο impantokratoros.gr: π. Ἀθαν. Μυτιληναῖος, Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, Ἀριθ. ὁμιλ. 162, 17-11- 1991.

…Στὸ παρὸν Ἐνημερωτικό Δελτίο τῆς ΦΕΚΦ παρουσιάζουμε μιὰ ὁμιλία τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, ὁ ὁποῖος ἦταν (κατὰ κοινὴ ὁμολογία ὅσων τὸν ἔζησαν καὶ τὸν ἄκουσαν) ὀρθοδοξότατος στὸ φρόνημα, ἐμβριθὴς μελετητὴς τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ πιστὸς ἀναλυτής της. Διαβάζοντας κανεὶς τὴν ὁμιλία αὐτή, ἂν καὶ ἔγινε πρὶν ἀπὸ εἴκοσι χρόνια, νομίζει πὼς εἶναι τωρινή, ἀφοῦ θίγει σύγχρονα φλέγοντα θέματα, ὅπως:

* γιά τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξο Σύνοδο (τὴν ὁποία ὀνομάζει ἀνορθόδοξο Σύνοδο τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ κατευθυνόμενη ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο),

* γιὰ τὴν ἁπλούστευση-κατάργηση τῆς "νέας" νηστείας ποὺ ἑτοιμάζεται,

Εις Μνήμην του αγωνιστού θεολόγου Παναγιώτη Σημάτη

Δημοσιεύουμε ενα άρθρο του για τους λεγόμενους διαλόγους με τους Αιρετικούς. 

        Επιμέλεια Ελευθερία

Οι «Διάλογοι», το όχημα για την εξάπλωση και επικράτηση του Οικουμενισμού

 ἢ

τὸ πέταγμα στὰ σκουπίδια

τῆς Ἐντολῆς του ἀπ. Παύλου:

«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»

 

 

Ἀκόμα καὶ σήμερα, ὄχι μόνον οἱ Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς ἱερωμένοι καὶ θεολόγοι, θεωροῦν αὐτονόητη τὴν διεξαγωγὴ θεολογικῶν διαλόγων μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ τοὺς Προτεστάντες. «Ὁ Χριστὸς συζήτησε μὲ τὴν Σαμαρείτισσα, λέγουν, οἱ Ἀπόστολοι καὶ ὁ Παῦλος μὲ τὰ ἔθνη. Σήμερα οἱ πάντες διαλέγονται. Οἱ Διάλογοι εἶναι ἀναγκαῖοι».

Εἶναι σωστὴ αὐτὴ  ἡ στάση; Ἢ μήπως οἱ Οἰκουμενιστὲς κατάφεραν νὰ ἀλλοιώσουν τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια καὶ τῶν εὐσεβῶν; Ἡ ἀπάντηση δίνεται ξεκάθαρη ἀπὸ τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση.

Οι διάλογοι της ανομίας!

Μέ ἀφορμὴ ὁμιλία τοῦ μητροπ. Γαλλίας Ἐμμανουήλ



Τοῦ Παναγιώτη Σημάτη


Ὅπως οἱ Ὀρθόδοξοι ποιμένες αἰσθάνονται ὅτι ἀποτελεῖ χρέος, καὶ ἀνάγκη τους, καὶ χαρά τους νὰ εὐαγγελίζονται τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸν φυλάττουν ἀπὸ παραχαράξεις, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστὲς ποιμένες δὲν χάνουν εὐκαιρία νὰ διαδίδουν καὶ νὰ ἐπιβάλλουν ‒μὲ τὸ κύρος τοῦ ἀξιώματός τους‒ τὶς κακόδοξες ἀπόψεις τους, παρουσιάζοντές τες στὸν συγχυσμένο σύγχρονο ὀρθόδοξο πιστό, ὡς ἀλήθειες.

Λυκούργος Νάνης εις μνήμην του θεολόγου Παναγιώτου Σημάτη

Λυκούργος Νάνης εις μνήμην του θεολόγου Παναγιώτου Σημάτη

Αγνός και ανιδιοτελής αγωνιστής και ομολογητής της Ορθοδοξίας, έδωσε μάχες για Αυτή και υπέστη άδικες διώξεις.
Είη η μνήμη του αιωνία!
Ο Θεός να τον αναπαύση εν χώρα ζώντων!

Εἰς μνήμην Παναγιώτη Σημάτη

Σήμερα, Παρασκευὴ 24.02.23, ἀπεδήμησε εἰς Κύριον μετὰ ἀπὸ πολύχρονη μάχη μὲ σπάνια αὐτοάνοση ἀσθένεια ὁ θεολόγος Παναγιώτης Σημάτης.

Ἀπὸ σήμερα ὁ ἤδη φτωχὸς ἀντιαιρετικὸς ἀγώνας ἔγινε ἀκόμα φτωχότερος.

Παίρνω τὸ θάρρος νὰ γράψω δύο λόγια γι’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο ὄχι γιατὶ ἔχω σκοπὸ νὰ τὸν ἁγιοκατατάξω, ἀλλὰ γιατὶ θεωρῶ καθῆκον μου νὰ ἀποθέσω φόρον τιμῆς σὲ ἕναν ἀγωνιστὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἀληθείας, σὲ ἕναν Χριστιανὸ ποὺ διώχθηκε, ὑπέφερε καὶ πολέμησε γιὰ τὴν πίστη του, ὅλα σημάδια εὐσεβείας.

Σὲ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ εἶχε μεγάλη διάκριση, μεγάλη ὑπομονή, ἀκούραστη θέληση, ἀτελείωτη αὐτοκριτικὴ καὶ ὅσο κι ἂν ἀκούγεται παράξενο λεπτότατο χιοῦμορ. Τὸ πιὸ σημαντικὸ ὅμως:

Ὅποια καὶ ἂν ἦταν τὰ λάθη του, ὅποιες καὶ ἂν ἦταν οἱ ἀδυναμίες του κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ὁ Σημάτης (ὅπως πολὺ τὸν ἀποκαλοῦσαν) φοβήθηκε τὸ κόστος ἢ τὴν ἀμαύρωση τοῦ ὀνόματός του.

Ἡ Συνοδικότητα τῆς Ἐκκλησίας ‒ποὺ καταπατοῦν οἱ Οἰκουμενιστες‒ δὲν εἶναι ἔργο μόνο τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλὰ εἶναι ἔργο Κλήρου καὶ Λαοῦ κατὰ τὸν π. Κ. Στρατηγόπουλο.

 Η Συνοδικότητα της Εκκλησίας δεν είναι έργο μόνο των Επισκόπων

Ἡ Συνοδικότητα τῆς Ἐκκλησίας ‒ποὺ καταπατοῦν οἱ Οἰκουμενιστες‒ δὲν εἶναι ἔργο μόνο τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλὰ εἶναι ἔργο Κλήρου καὶ Λαοῦ κατὰ τὸν π. Κ. Στρατηγόπουλο.

 

Εἶναι γνωστὸ στοὺς σημερινοὺς πιστοὺς ποὺ εἴτε ἀγωνίζονται ἐμπράκτως κατὰ τοῦ Οἰικουμενισμοῦ, εἴτε ἀνησυχοῦν, ἀλλὰ βρίσκονται στὰ μετόπισθεν, ὅτι οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες Ὀρθόδοξοι δὲν περίμεναν νὰ καταδικαστεῖ κάποιος αἱρετικὸς ἢ κάποια αἵρεση καὶ μετὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπ’ αὐτόν. Μόλις ἐγίνετο φανερὴ ἡ αἵρεση, οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἀντιδροῦσαν ἀμέσως. Ἀπεμακρύνοντο ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς φιλοαιρετικοὺς Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες.

Παναγιώτης Σημάτης : Τὸ Δόγμα, τὸ Ἦθος, ἡ Αἵρεση

Τὸ Δόγμα, τὸ Ἦθος, ἡ Αἵρεση

Του Παναγιώτη Σημάτη

 

Ποιό ἐκ τῶν δύο εἶναι πιὸ ἀναγκαῖον γιὰ τὴν σωτηρίαν μας; Τὸ δόγμα ἢ ἡ ἠθική; Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης στὴν ἐπιστολή του «Ἡρακλειανῷ αἱρετικῷ» (P.G. 46, 1089) ἀπαντᾶ ὅτι ἀσφαλῶς εἶναι ἀπαραίτητα καὶ τὰ δύο ὅμως «κυριώτερον καὶ μεῖζον» εἶναι τὸ δόγμα.

Γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος: «Ὁ τῆς ὑγιαινούσης πίστεως λόγος» εἶναι κατανοητὸς καὶ σαφὴς ἐξ ἀρχῆς, ἀπὸ τὴν στιγμὴ δηλαδὴ «τῆς πρώτης παραδόσεως, ἣν ἐκ τῆς τοῦ κυρίου φωνῆς παρελάβομεν». Ὁ Κύριος ἀπέστειλε τοὺς μαθητές Του στὰ ἔθνη μὲ τὴν προτροπὴ νὰ βαπτίζουν καὶ νὰ διδάσκουν τὴν τήρηση τῶν Εὐαγγελικῶν Ἐντολῶν. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».

Κάνει τό μαῦρο ... ἄσπρο!!!

Ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος ἁγιάζει τὸν Οἰκουμενισμό του,

καὶ μουτζουρώνει τὸν ἅγ. Γεννάδιο!

Του Παναγιώτη Σημάτη

Ἡ «ἱκανότητα» τῶν αἱρετικῶν, ἰδιαίτερα τῶν Οἰκουμενιστῶν, εἶναι νὰ κάνουν τὸ μαῦρο ...ἄσπρο! Ἡ διαφορὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἄλλων ἐποχῶν εἶναι ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς δὲν πιστεύουν ...τίποτα! Δὲν ἀναζητοῦν καὶ δὲν ὑπερασπίζονται κάποια "ἀλήθεια" ‒έστω μὲ τὴν λογική‒ ἀλλὰ ἔρχονται νὰ ἐφαρμόσουν σχέδια ἐξωεκκλησιαστικῶν διεθνῶν σκοτεινῶν κέντρων ἐργαλειοποιώντας τὴν Πίστη.

Οι «Διάλογοι», το όχημα για την εξάπλωση και επικράτηση του Οικουμενισμού

ἢ

τὸ πέταγμα στὰ σκουπίδια

τῆς Ἐντολῆς του ἀπ. Παύλου:

«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» 

Ἀκόμα καὶ σήμερα, ὄχι μόνον οἱ Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς ἱερωμένοι καὶ θεολόγοι, θεωροῦν αὐτονόητη τὴν διεξαγωγὴ θεολογικῶν διαλόγων μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ τοὺς Προτεστάντες. «Ὁ Χριστὸς συζήτησε μὲ τὴν Σαμαρείτισσα, λέγουν, οἱ Ἀπόστολοι καὶ ὁ Παῦλος μὲ τὰ ἔθνη. Σήμερα οἱ πάντες διαλέγονται. Οἱ Διάλογοι εἶναι ἀναγκαῖοι».

Ξαφνικίτιδες..., «ναός του Θεού» και μετάνοια!

 

 

Ύστατη δραματική προειδοποίηση προς την Ελλ. Πολιτεία από τον ιατρό Δρ. καρδιολογίας Κων. Αρβανίτη!

 

Ἐξαπατηθήκαμε!!!

 

 

     «Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός»!

 

Μεγαλώνει ο αριθμός των ατόμων -κυρίως νέων- που πεθαίνουν ξαφνικά. Το περίεργο είναι ότι οι ιατροδικαστές δεν βρίσκουν αιτία θανάτου και δηλώνουν ότι ο θάνατός τους είναι "αδιευκρίνιστος"! Και ακόμα, οι εύκολοι σε στατιστικές υπεύθυνοι, δεν μας λένε, πόσοι από τους αιφνιδίως θανόντας είναι εμβολιασμένοι! Ένα 60, 70, 80,90 ή 100%;

Το θέμα αυτών των αδιευκρίνιστων θανάτων το οποίο, αυτοί που έπεισαν τους ανθρώπους να εμβολιαστούν, δεν το εγγίζουν, ιατροί και ειδικοί επιστήμονες, το θεωρούν ως μία των παρενεργειών των εμβολίων. Ένας από αυτούς είναι και ο ιατρός και διδάκτωρ καρδιολογίας κ. Κωνσταντίνος Αρβανίτης!

Παραθέτω απόσπασμα συνεντεύξεώς του και εν συνεχεία θα δούμε, γιατί το θέμα των εμβολίων είναι και πνευματικό.

 

Ερωτάται ο  κ. Αρβανίτης και απαντά:

Πού οφείλεται το ότι ο Έλληνας, ενώ βλέπει δίπλα του, στην οικογένειά του ξαφνικούς θανάτους δεν αντιδρά.

 «Είναι δύο οι λόγοι. Το ένα είναι ο φόβος... Το άλλο είναι μια άμυνα του οργανισμού κάθε εγκέφαλου. Δεν θέλει να παραδεχθεί ότι μόνος έσπρωξε το παιδί του στον όλεθρο. Δεν θέλει να πιστέψει ότι ενδέχεται κάτι τέτοιο, και προσπαθεί να βρει δικαιολογίες και άρα δεν ομολογεί. Γιατί, αν το παραδεχθεί θα τρελαθεί. Επομένως δεν θέλει.

Είναι μια ψυχολογική άμυνα να αρνείσαι ότι συνέπραξες. Δεν θέλει ο άλλος να πει ότι πήγα το παιδί μου, δεκαπέντε χρονών και το εμβολιάσαμε με κάτι αμφίβολης ποιότητος σκευάσματα..., του έβαλα κάτι αδοκίμαστο ουσιαστικά, και μετά από λίγες μέρες, βδομάδες ξαφνικά το έχασα το παιδί μου και κανείς δεν μπορεί να μου πει από τι το έχασα. Και του κάνουν νεκροτομή και δεν βρίσκουν τίποτα να μου πούνε. Δεν θέλει να παραδεχθεί αυτό.

Παιχνίδια με τα «βαθέα του σατανά»!

 

 

Ἰησοῦς Χριστός: Ἡ αἵρεση, τὰ «βαθέα 

τοῦ σατανᾶ»!

 

Ζητοῦνται πράξεις Ὁμολογίας ἀπὸ τοὺς "ἐντὸς τῶν τειχῶν" Ὀρθοδόξους!

 

Ὁ καταστροφικὸς ρόλος τῆς αἱρέσεως στὴν ἀπώλεια ὀρθοδόξων πιστῶν, δὲν ἔχει κατανοηθεῖ ἀπὸ τοὺς συγχρόνους Χριστιανούς. Κι αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ἡ αἵρεση, κυρίως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν διαβρώσει τὶς συνειδήσεις, ἔχουν σχεδὸν ἐξαφανίσει τὸν εὐαγγελισμὸ καὶ τὴν κατήχηση καὶ ἔτσι ἔχουν ὑποβαθμίσει μέχρι ἐξαφανίσεως τὴν διδασκαλία, ὄχι μόνο τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ τῶν Ἀποστόλων καί ‒ἀκόμα‒ τὴν ἴδια διδασκαλία τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν αἵρεση.

Οὔτε τὴν σκόνη τῶν Οἰκουμενιστῶν! Σημαντικό!

Ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος σὲ ὁμιλία του στὶς "Πράξεις τῶν Ἀποστόλων", μᾶς ἐξηγεῖ τὴν Ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία, πρέπει νὰ δείχνουμε ἔμπρακτα καὶ συμβολικά, ὅτι δὲν ἔχουμε καμιὰ σχέση μὲ τοὺς ἀσεβεῖς. Σὲ τέτοιο σημεῖο μάλιστα, ποὺ νὰ τινάζουμε ἀπὸ τὰ παπούτσια τὴν σκόνη ποὺ ἐπικάθησε σὲ αὐτά, ὅσο χρόνο βρισκόμαστε στὸ χῶρο τους! (Ματθ. 10,14).

Σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Κύριος, μὲ ἄλλο τρόπο, ἔχει φανερώσει τὸ ἴδιο πνεῦμα, λέγοντας ὅτι οἱ δικοί Του πιστοὶ ἀκόλουθοι «οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν ἀλλοτρίῳ (ποιμένι), ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν» (Ἰωαν. 10,5).

Σκεφτεῖτε τώρα τί θὰ ἔλεγε γιὰ ὅσους δέχονται, ὄχι μόνο τὴν ἀδρανῆ σκόνη, ἀλλὰ δέχονται ἀδιάφορα, ἀδιαμαρτύρητα ἢ σιωπῶντες τὴν ἀσεβῆ δράση τῶν Οἰκουμενιστῶν, συμπορεύονται καὶ κοινωνοῦν μαζί τους καὶ ἔτσι ἐπικάθηται ἐπὶ τῶν συνειδήσεών τους ‒ἀναλόγως‒ ὁ δυσδιάκριτος ἢ ὁ εὐδιάκριτος Οἰκουμενιστικὸς αἱρετικὸς ἰός. Δὲν θὰ ἦταν παράτολμο ‒καὶ στηριζόμενοι σὲ πολλὲς ὁμιλίες του‒ νὰ ὑποθέσουμε ὅτι θὰ ἔλεγε, ὅτι, ὅσοι διώκονται ἢ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, μοιάζουν μὲ αὐτοὺς ποὺ τινάζουν ἀπὸ τὰ παπούτσια τους τὴν Οἰκουμενιστικὴ σκόνη καὶ δὲν ἀκολουθοῦν «ἀλλοτρίῳ ποιμένι».

Ὅταν ἡ Πίστις κινδυνεύει

Πλάνες γιά τήν Ἀποτείχιση τῶν Λαϊκῶν

«Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. …πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς» (Ματθ. κδ 4, 11).

Του Παναγιώτη Σημάτη

Ἡ ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων εἶναι καὶ ἡ ἐποχὴ τῶν μεγάλων πλανῶν. Πλανῶν ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν ἀλήθεια, εἴτε αὐτὴ ἀναφέρεται στὴν ὑγεία τοῦ σώματος (π.χ. κορωνοϊός), εἴτε τῆς ψυχῆς.

Ἡ πλάνη στὸ χῶρο τῆς Πίστεως ἰδιαίτερα, εἴτε εἶναι μικρή, εἴτε εἶναι μεγάλη, ἔχει σοβαρὲς ἐπιπτώσεις. Μάλιστα ἡ θεωρούμενη ὡς μικρή, κρύβει μεγαλύτερους κινδύνους, διότι οἱ πιστοὶ δὲν τῆς δίνουμε τὴν προσοχὴ ποὺ χρειάζεται.

Μεγάλες πλάνες (αἱρέσεις) εἶναι αὐτὲς ποὺ διαστρεβλώνουν τὴν ἀλήθεια γιὰ π.χ. τὴν ἁγία Τριάδα, τὴν θεότητα καὶ μοναδικότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ πλάνες ποὺ διαιροῦν τὴν Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σὲ πολλὲς "ἐκκλησιές", ποὺ ἡ κάθε μιὰ ἔχει διαφορετικὴ "εὐαγγελικὴ" διδασκαλία ἀπὸ ἐκείνη τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄρα ἔχει πολλοὺς "Χριστούς"!

Μικρὲς πλάνες θεωροῦνται γιὰ τοὺς πολλούς, ἡ παράβαση Ι. Κανόνων καὶ τῆς Ι. Παραδόσεως, ὅπως οἱ συμπροσευχὲς τῶν Ἐπισκόπων μὲ αἱρετικούς, οἱ διαχριστιανικοὶ διάλογοι, ὁ τρόπος ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρετικῶν κ.ἄ.

Οἰκουμενισμός καί: ἀλήθεια‒ἐλευθερία‒ἀγάπη

 

 

Ἡ δυσανασχέτηση τῶν πιστῶν

γιά τό

 «ποιεῖν καί ἀληθεύειν»!

Ἡ ἀντίσταση στόν πρόδρομο τοῦ

Ἀντιχρίστου, τόν Οἰκουμενισμό,

μᾶς κάνει δυνατούς γιά νά

ἀντισταθοῦμε στόν ἴδιο τόν Ἀντίχριστο

 

Τοῦ Παναγιώτη Σημάτη

 

Στήν οὐσία του ὁ ἀνθρωπος εἶναι φτιαγμένος ἀπό τόν Θεό γιά τό «ποιεῖν δίκαια καί ἀληθεύειν» (Παρ. Σολ. 21, 3). Καί αὐτό τό κατόρθωμα ἐπιδιώκουν, καί ἐν πολλοῖς ἐπιτυγχάνουν, ἰδιαιτέρως οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καθόσον ἔχουν ὡς κριτήριο καί στηρίζονται στήν μοναδική Ἀλήθεια, τόν Ἰησοῦ Χριστό.

Περισσότερο ὅμως ἀπό τό «ποιεῖν δίκαια», ἔχει γιά τό Χριστιανό ἰδιαίτερη βαρύτητα τό «ἀληθεύειν», διότι ἀναφέρεται σέ δογματικά θέματα καί ὡς ἐκ τούτου στήν ὀρθή Πίστη, ἀφοῦ ἡ ὀρθή Πίστις στόν Χριστό εἶναι ἡ εἰδοποιός διαφορά, βάσει τῆς ὁποίας ἀξιολογεῖται ὁ βίος τοῦ Χριστιανοῦ.

Μᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Θεόν

 

Μας χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεόν

Του Παναγιώτη Σημάτη

Συνηθώς για να αντλήσουμε επιχειρήματα για την συνειδητοποίηση και αντιμετώπιση του κακού της κάθε αιρέσεως (σήμερα του Οικουμενισμού), καταφεύγουμε αρχικά στην Καινή Διαθήκη. Όμως πλήθος χωρίων συναντούμε και στην Παλαιά Διαθήκη.

Ο σοφός Σολομών π.χ., στο βιβλίο του ‒περιέχεται στην Π. Διαθήκη με την ονομασία «Σοφία Σολομώντος» ‒ μας προτρέπει να «αγαπήσουμε τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν ἠθικὴν ἀκεραιότητα», να ζητούμε τον Κύριο «μὲ εὐθύτητα καὶ εἰλικρίνειαν καρδίας». Διότι, οι κακόπιστοι καὶ διαστροφικοί της ευσεβείας «συλλογισμοὶ καὶ σκέψεις, μας χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεόν».

Λίγο πιό κάτω, αποφαίνεται: το στόμα του ανθρώπου που «ψεύδεται κατὰ τοῦ Θεοῦ, θανατώνει τὴν ψυχήν του». Επίσης «διὰ τῶν ἁμαρτωλῶν ἔργων προσελκύουμε ἐπάνω μας τὸν ὄλεθρόν» κι όχι την ευλογία.

Και συμβουλεύει: μή φέρεσθε αμαρτωλά, γιατί τότε είναι ωσάν να ἐπιζητεῖτε ζηλοτύπως τὸν θάνατον: «μὴ ζηλοῦτε θάνατον».