Μαρτυρίες από το Άγιον Όρος για το πως έκοψε την μνημόνευση του οικουμενιστή μασόνου Αθηναγόρα ο Άγιος Παΐσιος. Θα το έκανε και σήμερα; Απαντά ο Γέρων Γαβριήλ. [ηχητικό]

…Με την ευκαιρία τώρα που σας έχουμε, και με τους πατέρες πριν κάναμε αυτήν την κουβέντα, είπαμε ότι υπάρχει ένα θέμα παραποιήσεως της γνώμης και της θέσεως του Αγίου Παϊσίου. Ότι αν ζούσε σήμερα ο Άγιος Παΐσιος δεν θα έκοβε το μνημόσυνο, και άλλος λέει έτσι και άλλος λέει αλλιώς κτλ.

Εσείς; Η γνώμη σας Γέροντα σύμφωνα όπως ξέρετε πως κινούνταν ο Γέροντας, και σύμφωνα με αυτά που έχετε υπόψη σας, πώς κρίνετε το θέμα αυτό; Πώς θα ενεργούσε ο Άγιος Παΐσιος σήμερα, την στιγμή που έχουμε το Κολυμπάρι, έχουμε το ουκρανικό το σχίσμα και πάει λέγοντας;

Γέρων Γαβριήλ: Ακριβώς. Όταν ζούσε ο Άγιος δεν είχε γίνει η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου, η οποία αναγνώρισε όλες τις αιρέσεις σαν «Εκκλησίες» και τις εξίσωσε με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Και τόσα άλλα. ‘Όταν ζούσε ο Άγιος δεν είχε γίνει το σχίσμα στην Ουκρανία. Ο Πατριάρχης, αυτοί που είναι αυτοχειροτόνητοι και αχειροτόνητοι, αφορισμένοι και καθηρημένοι, τους αναγνώρισε και διαίρεσε την Ορθόδοξο Εκκλησία σε δύο στρατόπεδα.

Ἀρχιμανδρίτης Σπυρίδων Μπιλάλης (1918 -1974) Ἡ πατροπαράδοτος Ἀλήθεια τῆς ἐν Χριστῷ θείας Ἀποκαλύψεως κινδυνεύει νά ἀλλοιωθῆ

 Ἀρχιμανδρίτης Σπυρίδων Μπιλάλης (1918 -1974)

Ἡ πατροπαράδοτος  Ἀλήθεια τῆς ἐν Χριστῷ θείας Ἀποκαλύψεως κινδυνεύει νά ἀλλοιωθῆ εἰς τάς ψυχάς τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπό τήν αἵρεσιν.

Ἐκεῖνο πού δέν κατόρθωσεν ὁ Νέρων καί οἱ ἄλλοι διῶκται, θά τό ἐπετύγχανον αἱ αἱρέσεις, ἐάν τελικῶς ἐπεκράτουν.

Πρῶτος λοιπόν κίνδυνος τῆς παραποιήσεως τῆς πατρώας πνευματικῆς κληρονομιᾶς εἶναι ἡ αἱρετική διδαχή, ἡ ὁποία εἰσέρχεται σήμερον εἰς τήν Ἑλλάδα μετά πάσης εὐκολίας.

"Περί συνεισάκτων" (Η συνοίκησις με γυναίκες) Τοῦ Μ. Βασιλείου

     Ἡ μετάφραση αὐτῆς τῆς σημαντικῆς καὶ ἐπίκαιρης ἐπιστολῆς τοῦ Μ. Βασιλείου, εἶναι τοῦ ἀειμνήστου Νικοδήμου Μπιλάλη (ἀπὸ τὰ Ἅπαντα τῶν Ἁγίων Πατέρων, "Ἑλληνικὸς Ἐκδοτικὸς Ὀργανισμός", τόμ. 2^ος, σελ. 130-141).

"Περί συνεισάκτων" (Η συνοίκησις με γυναίκες)

Τοῦ Μ. Βασιλείου

 

Σχόλια μ. Νικοδήμου Μπιλάλη

Τὸ κείμενο:

55. ΓΡΗΓΟΡΙΩ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩ

55.1 Ἐνέτυχόν σου τοῖς γράμμασι μετὰ πάσης μακροθυμίας, καὶ ἐθαύμασα πῶς, δυνάμενος ἡμῖν συντόμως καὶ εὐκόλως ἀπολογήσασθαι διὰ τῶν πραγμάτων, τοῖς μὲν κατηγορου μένοις ἐπιμένειν καταδέχῃ, λόγοις δὲ μακροῖς θεραπεύειν ἐπιχειρεῖς τὰ ἀνίατα. Οὔτε πρῶτοι οὔτε μόνοι, ὦ Γρηγό ριε, ἐνομοθετήσαμεν γυναῖκας ἀνδράσι μὴ συνοικεῖν. Ἀλλ' ἀνάγνωθι τὸν κανόνα τὸν ἐξενεχθέντα παρὰ τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν ἐν τῇ συνόδῳ Νικαίας, ὃς φανερῶς ἀπηγόρευσε συνεισακτοὺς μὴ εἶναι. Ἀγαμία δὲ ἐν τούτῳ ἔχει τὸ σεμνόν, ἐν τῷ κεχωρίσθαι τῆς μετὰ γυναικῶν διαγωγῆς. Ὡς, ἐὰν ἐπαγγελλόμενός τις τῷ ὀνόματι ἔργῳ τὰ τῶν ταῖς γυναιξὶ συνοικούντων ποιῇ, δῆλός ἐστι τὸ μὲν τῆς παρθενίας σεμνὸν ἐν τῇ προσηγορίᾳ διώκων, τοῦ δὲ καθ' ἡδονὴν ἀπρεποῦς μὴ ἀφιστάμενος. Τοσούτῳ οὖν μᾶλλον ἐχρῆν σε εὐκόλως εἶξαι ἡμῶν τῇ ἀξιώσει ὅσῳπερ λέγεις ἐλεύθερος εἶναι παντὸς σωματικοῦ πάθους. Οὔτε γὰρ τὸν ἑβδομηκονταετῆ γεγονότα πείθομαι ἐμπαθῶς συνοικεῖν γυναικί, οὔτε ὡς ἐπιγενομένῃ τινὶ ἀτόπῳ πράξει ὡρίσαμεν ἃ καὶ ὡρίσαμεν, ἀλλ' ἐπειδὴ ἐδιδάχθημεν παρὰ τοῦ Ἀπο στόλου μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον. Οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ παρά τινων ὑγιῶς γινόμενον ἄλλοις ἀφορμὴ πρὸς ἁμαρτίαν ὑπάρξει. Τούτου ἕνεκεν προσε τάξαμεν, ἑπόμενοι τῇ διαταγῇ τῶν ἁγίων Πατέρων, χωρι σθῆναί σε τοῦ γυναίου. Τί οὖν ἐγκαλεῖς τῷ χωρεπισκόπῳ καὶ παλαιᾶς ἔχθρας μέμνησαι; Τί δὲ ἡμᾶς καταμέμφῃ ὡς εὐκόλους ἀκοὰς ἔχοντας εἰς τὸ τὰς διαβολὰς προσίεσθαι, ἀλλ' οὐχὶ σεαυτῷ μὴ ἀνεχομένῳ ἀποστῆναι τῆς πρὸς τὴν γυναῖκα συνηθείας; Ἔκβαλε τοίνυν αὐτὴν ἀπὸ τοῦ οἴκου σου καὶ κατάστησον αὐτὴν ἐν μοναστηρίῳ. Ἔστω ἐκείνη μετὰ παρθένων καὶ σὺ ὑπηρετοῦ ὑπὸ ἀνδρῶν, ἵνα μὴ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι' ἡμᾶς βλασφημῆται. Ἕως ἂν ταῦτα ποιῇς, αἱ μυριάδες ἅσπερ συγγράφεις διὰ τῶν ἐπιστολῶν οὐδὲν ὠφελήσουσί σε, ἀλλὰ τελευτήσεις ἀργῶν καὶ δώσεις τῷ Κυρίῳ λόγον τῆς σεαυτοῦ ἀργίας. Ἐὰν δὲ τολμήσῃς, μὴ διορθωσάμενος σεαυτόν, ἀντέχεσθαι τῆς ἱερωσύνης, ἀνάθεμα ἔσει παντὶ τῷ λαῷ καὶ οἱ δεχόμενοί σε ἐκκήρυκτοι κατὰ πᾶσαν Ἐκκλησίαν γενήσονται.

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση

Η εκκλησιαστική "Οικονομία" εις την τεκνογονίαν είναι θανάσιμον αμάρτημα

π. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΜΠΙΛΑΛΗΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ Ο ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑΣ ΚΑΙ ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΦΙΠ

ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΣΙΜΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

Κάποιοι ἰσχυρίζονται, ὅτι εἰς τό θέμα τῆς τεκνογονίας θά πρέπῃ νά ἐφαρμόζεται ἡ ἐκκλησιαστική «οἰκονομία» ἀπό τούς ποιμένας, διότι εἰς τήν ἐποχήν μας εἶναι ἀδύνατον νά ἐφαρμοσθῇ ἡ ἐκκλησιαστική «ἀκρίβεια».

Εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλουν τά πάντα νά ἐναρμονίζωνται μέ τούς Ἱερούς Κανόνας, ὅπως μᾶς τούς παρέδωσαν οἱ Πατέρες, καί ὄχι σύμφωνα μέ νεωτεριστικές-νικολαϊτικές διδασκαλίες καί ἑρμηνεῖες.

Δυστυχῶς, κάποιοι κληρικοί καί ὡρισμένοι λαϊκοί εἶναι ὑπέρ τῆς «οἰκονομίας». Οἱ κληρικοί αὐτοί, ἐνδεχομένως, ἤ δέν ἔχουν μελετήσει σωστά καί ἀπό Ὀρθοδόξου σκοπιᾶς τό ζήτημα τῆς τεκνογονίας, ἤ δέν ἔχουν ἀποβάλει ἀπό τήν καρδιά των τό δέλεαρ καί τό φόβητρον τοῦ κόσμου καί ἔτσι διστάζουν νά ὀρθοτομήσουν.

«Τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα κατήντησεν εἰς ἐλεεινοὺς ἀνθρώπους»!

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

  ΚΕΙΜΕΝΟ: «Αἴτει παρὰ τοῦ Κυρίου, ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων, οἳ τοσοῦτον κατεκράτησαν τῶν λαῶν ὥστε οὐδὲν ἕτερον νῦν ἢ τὰ τῆς Ἰουδαϊκῆς ἁλώσεως ἡμᾶς ἐνεικονίζεσθαι πράγματα. Ὅσῳ γὰρ ἐπὶ τὸ ἀσθενέστερον ὑπορρέουσιν αἱ Ἐκκλησίαι, τοσούτῳ ἐπακμάζουσι τῶν ἀνθρώπων αἱ φιλαρχίαι. Καὶ εἰς δυστήνους ἀνθρώπους ...περιέστη νῦν τὸ τῆς ἐπισκοπῆς ὄνομα, οὐδενὸς αἱρουμένου ἀντεισάγειν ἑαυτὸν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ ἢ τῶν ἀπεγνωσμένων».

Τί ἄλλο κάνουν οἱ Ἐπίσκοποι ἀπὸ τὸ κατεξουσιάζουν τὸ Λαό, κατακρατοῦντες ἀξίωμα ποὺ δὲν τοὺς ἀξίζει, ἀφοῦ ἀρνοῦνται νὰ ἐκδιώξουν τοὺς λυκοποιμένες καὶ ψευδοποιμένες Οἰκουμενιστὲς συνεπισκόπους τους καὶ δὲν ὁμολογοῦνν κατενώπιον τῶν αἱρεσιαρχῶν Πατριαρχῶν καὶ Ἐπισκόπων ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΙΑ. Ἔτσι ἐπιτρέπουν νὰ παγιώνεται στὴ συνείδηση τοῦ ἀποίμαντου λαοῦ ἡ —ἄλλοτε μὲὕπουλο κι ἄλλοτε μὲ φανερὸ τρόπο—νέα Ἐκκλησία τῶν κλάδων, δηλαδὴ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἐν τέλει τῆς Πανθρησκείας, ὅπως ἀκριβῶς τὸ διετύπωσε ἄλλη μιὰ φορὰ προχθὲς ὁ Πάπας, χωρὶς καμιὰ ἀντίδραση ἀπὸ τοὺς ἡγέτες τῆς Ὀρθοδοξίας. (Ἢ μήπως κάποιος Πατριάρχης ἢ Ἐπίσκοπος ἀντέδρασε καὶ «δὲν τὸ πήραμε εἴδηση»;).

Εἶπε, ὡς γνωστόν, ὁ Πάπας:

«Πρέπει να ξεπερασθούν οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις διάφορες χριστιανικές εκκλησίες... Το Άγιο Πνεύμα εμπνέει τηνδιαφορετικότητα στην Εκκλησία. Η διαφορετικότητα είναι ωραίααλλά, παράλληλα, το Άγιο Πνεύμα εμπνέει και την ενότητα. Και έτσι η Εκκλησία είναι μία, ενωμένη. Για να χρησιμοποιήσουμε έναν ωραίο όρο, πρόκειται για μια συμφιλιωτική διαφορετικότητα»!

Καὶ μόνο γι’ αὐτὴν τὴν φράση, θὰ ἔπρεπε νὰ τοῦ ἀπονεμηθεῖ τριπλὸβραβεῖο Νόμπελ διαστροφικότητας, παραλογισμοῦ καὶζαμανφουτισμοῦ!

Κι ἂν σὲ αὐτὸν τὸν αἱρετικὸ ταίριαζε αὐτὸ τὸ Βραβεῖο, ποιό ταιριάζει ἄραγε στοὺς «ὀρθόδοξους» Ἐπισκόπους σιγονταρο-Οἰκουμενιστές, ποὺ ἀνέχονται τέτοιες προσβολὲς τῆς Πίστεως, ποὺ ἀφήνουν τὸ λαὸ στὴν προπαγάνδα ἐλεεινῶν φίλαρχων καὶ ἐξουσιολάγνων ἀνθρώπων;

Οἱ