Φώτης Κόντογλου: Σαν σήμερα 13 Ιουλίου 1965 "έφυγε" ο μεγάλος έλληνας ζωγράφος και αγιογράφος..

Ο αγιασμένος Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, 

γιὰ τον κύρ Φώτη Κόντογλου

                                    Ὁ ἀγιαμένος Γέροντας Φιλόθεος τὴν 13ην Ἰουλίου  τοῦ 1965 ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ κυρ Φωτίου Κόντογλου ἔγραψε μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς:

Ὁ Φώτης ἦτον δι᾿ ἐμέ, τὸν πνευματικόν του πατέρα, μία πνευματικὴ βακτηρία εἰς τὸν ἀγῶνα κατὰ τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καὶ τῶν πατρικῶν παραδόσεων. Διὰ τοῦτο καὶ μοῦ ἐστοίχισεν ἰδιαιτέρως ὁ θάνατός του.

Ἀπωλέσαμεν ἓν πνευματικὸν κεφάλαιον. Ἐστερήθημεν ἑνὸς στρατιώτου τοῦ Χριστοῦ με ζῆλον Ἠλιού. Ἧτο πύρινος εἰς τὴν καρδίαν, φλογερὸς εἰς τὴν πένναν, ἀπαράμιλλος εἰς τὸν χρωστῆρα. Ἡ ἀναχώρησίς του ἐκ τῶν προσκαίρων εἰς τὰ ἀεὶ διαμένοντα ἀφῆκε μέγα κενόν, δυσαναπλήρωτον εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ τὴν Ἑλλάδαν. Ἠγάπα καὶ ἠγωνίσθη ἕως θανάτου ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος. Προσετέθη καὶ ἐνεγράφη ὡς πολίτης τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἀλλ᾿ ἡ ἐπίγειος πατρίς του, ἡ πονεμένη καὶ μαρτυρικὴ Ἑλλάς, ἐστερήθη ἑνὸς τέκνου της, ἑνὸς πολίτου, ὅστις ἐπεθύμει καὶ ἐδίψα να ἴδῃ τὴν πατρίδα του μεγάλην καὶ ἔνδοξον, ὅπως τὴν ἀνέδειξαν καὶ μᾶς τὴν παρέδωκαν οἱ μεγάλοι αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου καὶ οἱ ἔνδοξοι ἥρωες τοῦ ῾21· τὴν Ἑλληνικὴν πατρίδα, τὴν ὁποίαν πολλοὶ ἐκ τῶν σημερινῶν μισελλήνων ζητοῦν να τὴν παραδώσουν εἰς ἀθέους βαρβάρους ἐχθρούς.

Ἄκουσε πὼς μιλᾶ ὁ Παῦλος γιὰ τὴν ἀρχαία σοφία: «Ἐπειδὴ (γάρ) ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας (φιλοσοφίας) τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. Ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι, καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν...».

   Αύτοὶ οἱ διδάσκαλοι τοῦ λαοῦ δὲν ρωτᾶνε τίποτα, αὐτοὶ τραβᾶνε τὸ χαβά τους. Τὸν Παῦλο, ποὺ εἶχε πῆ χίλιες φορὲς καὶ κατὰ χίλιους τρόπους πὼς ἡ γλωσσικὴ ἐπιτηδειότητα δηλαδή ἡ ρητορεία, εἶναι ψεύτικη καὶ δὲν τὴ θέλει ὁ Χριστός, αὐτοί, σώνει καὶ καλά, μὲ τὸ ζόρι, τὸν ἀνακηρύξανε «μέγαν ρήτορα», αὐτὸν ποὺ εἶπε λ.χ. «οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με ὁ Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῆ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ», καὶ ποὺ γράφει στοὺς Κολοσσαεῖς: «Βλέπετε (προσέξετε) μὴ τὶς ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου, καὶ οὐ κατὰ Χριστόν».

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΦΟΥ ΤΥΧΙΚΟΣ ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΕ ΤΗΝ ΚΑΡΑ ΤΟΥ «ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ» ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ, ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ, ΠΟΥ ΞΕΦΟΥΡΝΙΖΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

Τό πόσο γνήσια εἶναι τά λείψανα που θὰ ἔστελνε στην Πάφο το Βατικανό μᾶς δίνει ἀπάντηση ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ, Ο ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ & ὁ καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ν. ΤΩΜΑΔΑΚΗΣ

      Καί οἱ τρεῖς ἀμφισβητοῦν για την γνησιότητα τῆς καρας τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέα που ξεφούρνισαν από τα ὑπόγεια του Βατικανοῦ. Δεῖτε τό ἀγαλματίδιο, που παρέδωσαν οἱ καρδινάλιοι & τό προσκυνοῦσαν οἱ πιστοί το 1964 στην Πάτρα.

Οἱ αείμνηστοι μάρτυρες εἶναι παρόντες, ἄς μη το πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους, και ἀπο τοὺς τάφους γίνονται μάρτυρες ὑπερασπίσεως στον ἀδίκως διωχθέντα ὀρθόδοξο ἱεράρχη Πάφου Τυχικό. Ὁ Ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος & καλὸς ποιμένας τῆς Πάφου, δὲν δέχθηκε νά φέρουν την «κάρα τοῦ ἀποστόλου Παύλου» ἀπό το Βατικανό οἱ καρδινάλιοι, για να μη πέσει το ποιμνιό του στην παγίδα τους

Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος ἀπαντᾶ:

Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟY

https://youtu.be/Fd-3se8OFM8?si=bESqBbL8_D85vjWg

«…Τιμῶ τά λείψανα, τιμῶ τὰ λείψανα τὰ ἀληθινά. Δὲν θέλω νὰ πάθουμε ὅτι ἐπάθαμε μέ τό Βατικανό, διότι ξέρετε ὅτι τὰ ὑπόγεια τοῦ Βατικανοῦ εἶναι γεμάτα ἀπό κόκκαλα, κόκκαλα δῆθεν ἁγίων, πού μάζευαν χρόνια.
Ἔχω μια ὑπόνοια σοβαρά, ὅτι ὁ Πάπας κραττᾶ τά πραγματικά λείψανα καὶ μᾶς δίνει τά ψευδή λείψανα, γιὰ νὰ μᾶς ἀπατήση.

Η ορεινή γυνή: Ταπεινές κι αγιασμένες ψυχές

 

 

κυρ Φώτης Κόντογλου

Αν γυρίσης τον κόσμο, θα δης πως δεν θάβρης παρά σπάνια ευτυχισμένους ανθρώπους, και κείνους με λιγόχρονη κι άστατη ευτυχία, πικραμένους όμως θα βρης πολλούς, σε κάθε πάτημά σου. Αδέρφια σου στη χαρά δεν θα βρης πολλά, μα αδέρφια στην πίκρα θα βρης πάρα πολλά.

Αυτό φανερώνει πως τούτος ο κόσμος είναι ένας τόπος που έρχεται ο άνθρωπος για να δοκιμασθή κι’ όχι για να ευτυχήση. Αφήνω πως ευτυχία δεν είναι η καλοπέραση του κορμιού, κι’ αυτό φαίνεται τρανώτατα από το ότι οι καλοπερασμένοι κ’ οι πλούσιοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάνουνε τον ευτυχισμένο και στο τέλος βαριούνται τη ζωή τους…

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ: Ἡ Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα πρᾶγμα.

 

Γιὰ νὰ μὴν πάρω τοὺς πολὺ παλιούς, παίρνω δυὸ τρεῖς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀγωνισθήκανε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας, ποὺ ὅποτε μιλᾶνε γιὰ τὴ λευτεριά, μιλᾶνε καὶ γιὰ τὴ θρησκεία.

Ὁ Ρήγας Φεραῖος λέγει: «νὰ κάνουμε τὸν ὅρκο ἀπάνω στὸ Σταυρό».

Ἕνας ἄλλος ποιητὴς γράφει: «Γιὰ τῆς πατρίδας τὴν ἐλευθερία, γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία, γι᾿ αὐτὰ τὰ δυὸ πολεμῶ, μ᾿ αὐτὰ νὰ ζήσω ἐπιθυμῶ. Κι ἂν δὲν τὰ ἀποχτήσω, τί μ᾿ ὠφελεῖ νὰ ζήσω;»...

Περί του αποκλεισμού του ( ΨΥΧΩΜΕΝΟΥ & ΘΕΟΣΕΒΟΥΣ! ) Φωτίου Κόντογλου+ από την αγιογράφηση Ναών!

Η αγάπη και η προσήλωσίς μου εις την Ορθόδοξον πίστιν των πατέρων μας με ήγαγεν πολλάκις εις σύγκρουσιν προς τους δυτικοπλήκτους καθηγητάς, θεολόγους και σπουδαστές της παπιζούσης και προτεσταντιζούσης θεολογίας των πανεπιστημίων, οίτινες εκήρυξαν τον πόλεμον εναντίον μου.


 Φίλη της σελίδας αναρωτήθηκε  γιατί είχε αποκλεισθεί ο Κόντογλου από τις εκκλησιαστικές αρχές. Απαντάμε λοιπόν σήμερα διότι μπορεί να ενδιαφέρονται και άλλοι ακόλουθοι της σελίδας του Φώτη Κόντογλου.

Ο Κόντογλου μπροστά στον αγώνα του για την Ρωμιοσύνη, την Παράδοση και την Ορθοδοξία δε λογάριαζε τίποτα και κανέναν, άσχετα με το πόσο ψηλά «στεκόταν» αυτός και τι δύναμη είχε.

Αρνήθηκε να βάλει έστω και μια σταγόνα νερό στο κρασί του, αρνήθηκε να υποκύψει στις ασφυκτικές πιέσεις που του ασκήθηκαν και δεν δέχθηκε για κανένα λόγο να κάνει τα τσαλίμια του οιουδήποτε ισχυρού, για να αποκτήσει εύνοια, ερείσματα, «κονέ» και διάφορες άλλες «πλάτες», που θα του εξασφάλιζαν μια πλουσιοπάροχη ζωή!

Περί του Εικονοστασίου και της εν αυτώ θέσεως των αγίων Εικόνων

Το εικονοστάσιον, κοινώς τέμπλον, του ιερού ναού χωρίζει το Άγιον Βήμα από τον κυρίως ναόν. Πρέπει δε να είναι χαμηλόν, διά να φαίνεται η Θεοτόκος Πλατυτέρα, και να έχη τρεις θύρας, ήγουν εις το μέσον την Ωραίαν Πύλην, και δύο πλαγίας μικρότερας θύρας. Να έχη και θυρίδας, εις τας οποίας να μπαίνουν αι εικόνες, ζωγραφισμένες επάνω εις σανίδι.

Η δε θέσις των Ιερών εικόνων είναι αύτη: Δεξιόθεν της Ωραίας Πύλης ίσταται η εικών της Θεοτόκου Βρεφοκρατούσης και αριστερόθεν η εικών του Χριστού. Εις την θυρίδα οπού ευρίσκεται παραπλεύρως της Παναγίας εκ δεξιών, ίσταται η εικών του αγίου ή της εορτής εις την οποίαν αφιέρωται ο ναός, εις δε την θυρίδα όπου ευρίσκεται παραπλεύρως του Κυρίου, ίσταται ο Τίμιος Πρόδρομος. Εις τας άλλας θυρίδας τοποθετούνται αι εικόνες των λοιπών αγίων. Η τοιαύτη διάταξις των εικόνων είναι κανών διά τας ορθοδόξους εκκλησίας.

Κ. Βαθιώτης, Ο μύθος του χταποδιού του Κόντογλου σε παραλλαγή για τον 21ο (απατ)αιώνα

 Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ότι, όταν ο Γιάννης Τσαρούχης, μαθητής του Κόντογλου, πληροφορήθηκε τον θάνατο του δασκάλου του, βρισκόταν στη Μυτιλήνη και ζωγράφιζε έναν άγγελο; Σε ένα δοκίμιό του με τίτλο «Ο μύθος του χταποδιού. Χαμογελαστοί εχθροί» (Κόντογλου, Μυστικά Άνθη, ΗΓΟΥΝ Κείμενα γύρω από τις αθάνατες αξίες της ορθόδοξης ζωής, Δ΄ Έκδοση, Αστήρ 1992, σελ. 9 επ.), αυτός ο σπουδαίος αγιογράφος και λογοτέχνης από το Αϊβαλί, αλλά ο προπάντων της μέγας. μας εξηγούσε τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν οι καμουφλαρισμένοι εχθροί της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος, αξιοποιώντας τον μύθο του χταποδιού ή, αλλιώς, την παραβολή της αδιάφορης χταποδομάνας. Είναι ο τρόπος της ολίγον κατ' ολίγον άλωσης της ψυχής μας και του πολιτισμού μας, η οποία βασίζεται στην απάθεια των πολιορκημένων.

Φώτης Κόντογλου: Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος

 

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος

Ἀπό τό Βιβλίο τοῦ Φώτη Κόντογλου, 

«Γίγαντες ταπεινοί», Ἐκδόσεις Ἀκρίτας 2000

Σήμερα πού γράφω, 29 Αὐγούστου, εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Χθές τό βράδυ ψάλαμε τόν Ἑσπερινό κατανυκτικά σ’ ἕνα παρεκκλήσι, κ’ ἤτανε μοναχά λίγες γυναῖκες καί δύο-τρεῖς ἄνδρες.

Σήμερα τό πρωί ψάλαμε τή λειτουργία του πάλι μέ λίγους προσκυνητές. Τά μαγαζιά ἤτανε ἀνοιχτά, ὅλοι δουλεύανε σάν νά μήν ἤτανε ἡ γιορτή τοῦ πιό μεγάλου ἁγίου τῆς θρησκείας μας. Ἀληθινά λέγει τό τροπάρι του «Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρόδρομε».

Φώτης Κόντογλου: Η χαρά των χριστιανών - Τὸ κάλλος τῆς Παναγίας

Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ’ η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση.

Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι’ ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της.

Η Προφητική Ματιά του Φώτη Κόντογλου για τις Πονηρές Ημέρες Μας… Ωδίνες Άδου Αμαρτία Θανατηφόρος

 

Αλλοίμονο! Το απελπιστικό σκοτάδι που μας περίζωνε από πολλά χρόνια, έγινε, τούτες τις μέρες, ένα κατάμαυρο και πνιχτό σύννεφο, που σκέπασε τον κόσμο, και τον έπιασε η κοντανασαμιά του θανάτου. «Δειλία θανάτου επέπεσεν εφ’ ημάς». Ο διάβολος, που μας παραπλανούσε να κάνουμε τα καταχθόνια θελήματα του, φτιάνοντας κάθε λογής σύνεργα για να βγάλουμε τα μάτια ο ένας τ’ αλλουνού, μπόμπες, αεροπλάνα, υποβρύχια, πυραύλους κι ένα σωρό άλλα σατανικά πράγματα, λέγοντας μας πονηρά πως η επιστήμη μας δεν λογαριάζει καμιά δύναμη και πως θα γίνουμε Θεοί, αφού λοιπόν σιγά-σιγά μας κατάφερε να γίνουμε διάβολοι σαν κι αυτόν, τώρα που μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε και πέσαμε στην παγίδα και δεν μπορούμε να κάνουμε μήτε μπρος μήτε πίσω, κάθεται και μας κοιτάζει ευχαριστημένος, χαμογελώντας πονηρά γιατί μας βλέπει να τρέμουμε σαν τα φύλλα του δέντρου που το δέρνει η ανεμοζάλη.  

Φώτης Κόντογλου: Κωνσταντινούπολη, η αγιασμένη πολιτεία

Τι ήτανε, αληθινά, εκείνο το Βυζάντιο, εκείνη η Κωνσταντινούπολη; Παραμυθένιος κόσμος! Όχι μοναχά η αρχαία πολιτεία, μα κι η καινούρια, ως του σουλτάν-Χαμίτ τα χρόνια. Είχα γνωρίσει έναν χριστιανό Ανατολίτη κοσμογυρισμένον, που έζησε πολλά χρόνια στην Ευρώπη και στην Αμερική, στη Λόντρα, στο Παρίσι, στη Ρώμη, στη Νέα Υόρκη. «Όλες αυτές οι μεγάλες πολιτείες, μου έλεγε, είναι σπουδαίες, μα σαν την Κωνσταντινόπολη δεν υπάρχει άλλη στην οικουμένη, κι ούτε βρίσκεται στον ντουνιά τέτοια επίσημη αρχοντικιά και βασιλική πολιτεία».

κυρ Φώτης Κόντογλου _Η Ελληνική Κιβωτός και τα Σκουλίκια που την τρώνε (ΠΕΡΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΩΝ)

 

ΕΙΔΩΝ – ΕΙΔΩΝ σκουλήκια κατατρώνε την καημένη την Ελλάδα, τη γέρικη Κιβωτό που μέσα της κατάφυγε η αλήθεια του Χριστού και γλύτωσε από τον κατακλυσμό. Μέσα σε κείνη την άλλη, την παλιά την Κιβωτό, κλείστηκε ο Νώε κ’ οι λιγοστοί δίκαιοι και γλυτώσανε από το πνίξιμο, μέσα σε τούτη τη νέα Ελ­ληνική Κιβωτό γλυτώσανε οι χριστιανοί οι αληθινοί, έχοντας μαζί τους τα σύμ­βολα της αρχαίας λατρείας του Χριστού, που βαστά ανάλλαχτη από τον καιρό των Αποστόλων ίσαμε σήμερα. Και κλειδοκράτορας στάθηκε η ελληνική Ορθό­δοξη Εκκλησία μας, «η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».

Φώτης Κόντογλου: Το Ράσο και τα γένια

Το Ράσο και τα γένια

Θετικά στοιχεία αυτής τής μη υποχρεωτικής πρακτικής

Φώτης Κόντογλου

Πηγή: Το ασάλευτο θεμέλιο
 

Πολλά έχουν γραφή για τα ράσα και τα γένια των κληρικών. Οι περισσότεροι απ' εκείνους που δεν τα χωνεύουνε, είναι κάποιοι που θέλουνε να φαίνουνται ελεύθεροι και νεωτεριστικά πνεύματα. Αυτοί όλοι είναι πάντα  ''πρακτικοί'' άθρωποι, που κρίνουνε τα της θρησκείας με το πρακτικό και πεζό μυαλό τους, ενώ η χριστιανική θρησκεία δεν έχει καμιά σχέση με τα πρακτικά μυαλά, γιατί είναι η βαθύτερη ποίηση, η άβυσσο της ποίησης. Η κακοδαιμονία της Εκκλησίας μας έχει την αιτία της, κατά την γνώμη μου, στο ότι λείψανε απ' αυτήν οι ποιητικές ψυχές, με την πραγματική σημαία της ποίησης, και γέμισε από ''πρακτικούς ανθρώπους", ήγουν από ξεραΐλα και το μέγα έλεος.

Ο μύθος του χταποδιού

Ο μύθος του χταποδιού

(Από το βιβλίο: «Μυστικά άνθη», Φωτίου Κόντογλου, εκδόσεις «ΑΣΤΕΡΟΣ»)

    Γράφει ο Φώτης Κόντογλου: «… Το κρασί, που φαίνεται το πιο ήρεμο πράγμα μπροστά στο μαχαίρι και στο μάσημα, στο βάθος είναι για το χταπόδι ο πιο μεγάλος οχτρός.

    Έτσι και για μας τους Έλληνες. Περάσανε από την πλάτη μας άγριες ανεμοζάλες κάθε λογής, αγριάνθρωποι σκληροί, φονιάδες με σπαθιά, με κοντάρια και μ΄ άρματα κάθε λογής, Πέρσες, Αλαμανοί, Φράγκοι, Αραπάδες, Τούρκοι κι άλλοι. Μας σφάζανε, μας κομματιάζανε, μας κρεμάζανε, μας σουβλίζανε, μα δεν πεθάναμε, γιατί μας ατσάλωνε ο αγώνας, δίναμε φωτιά στη φωτιά, είχαμε να κάνουμε με οχτρούς φανερούς και σκληρούς.

κυρ Φωτης Κόντογλου+Στὴν ὄψη τῆς Παναγίας ἔχει τυπωθεῖ αὐτὸ τὸ μυστικὸ κάλλος ποὺ τραβᾷ σὰν μαγνήτης τὶς εὐσεβεῖς ψυχὲς καὶ τὶς ἡσυχάζει καὶ τὶς παρηγορᾷ.

 Κι᾿ αὐτὴ ἡ πνευματικὴ εὐωδία εἶναι τὸ λεγόμενο Χαροποιὸν Πένθος ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ, ἕνα βότανο ἄγνωστο στοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν πήγανε κοντὰ σ᾿ αὐτὸν τὸν καλὸν ποιμένα. Τούτη τὴ χαροποιὰ λύπη τὴν ἔχουνε ὅλα ὅσα ἔκανε ἡ ὀρθόδοξη τέχνη, καὶ τὰ εὐωδιάζει σὰν σμύρνα καὶ σὰν ἀλόη, κἂν εἰκόνισμα εἶναι, κἂν ὑμνωδία, κἂν ψαλμωδία, κἂν χειρόγραφο, κἂν ἄμφια, κἂν λόγος, κἂν κίνημα, κἂν εὐλογία, κἂν χαιρετισμός, κἂν μοναστήρι, κἂν κελλὶ κἂν σκαλιστὸ ξύλο, κἂν κέντημα, κἂν καντήλι, κἂν ἀναλόγι, κἂν μανουάλι, ὅτι καὶ νἆναι ἁγιωτικό.

Ἀπὸ τὰ ὀνόματα καὶ μόνο ποὺ ἔδωσε ἡ ὀρθοδοξία στὴν Παναγία, καὶ ποὺ μ᾿ αὐτὰ τὴν καταστόλισε, ὄχι σὰν εἴδωλο θεατρικό, ὅπως γίνηκε ἀλλοῦ ποὺ φορτώσανε μία κούκλα μὲ δαχτυλίδια καὶ σκουλαρήκια καὶ μὲ ἕνα σωρὸ ἄλλα ἀνίερα καὶ ἀνόητα πράγματα, λοιπὸν αὐτὰ μοναχά, λέγω, φαίνεται πόσο πνευματικὴ ἀληθινὰ εἶναι ἡ λατρεία τῆς Παναγίας στὴν ἑλληνικὴ ὀρθοδοξία. 

Φώτης Κόντογλου : Κάψα

 

κυρ Φώτης Κόντογλου 

Ὅλα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ εἶναι βλογημένα. Τότε ποὺ ἔκανε τὸν κόσμο, εἶδε πὼς εἶναι πολὺ καλὰ ὅσα ἔκανε. «Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς πάντα ὅσα ἐποίησε, καὶ ἰδοὺ καλὰ λίαν». Καὶ τὸ κρύο κ’ ἡ ζέστη, κ’ ἡ καλοσύνη κ’ ἡ φουρτούνα, κι ὁ χειμῶνας καὶ τὸ καλοκαίρι, κ’ ἡ δροσιὰ κ’ ἡ πάχνη. Ἀληθινά, ὅλα εἶναι καλά. Γι’ αὐτὸ λέγει ὁ Δαβὶδ: «Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐπὶ τῆς γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι˙ πῦρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεῦμα καταιγίδος, τὰ ποιοῦντα τὸν λόγον αὐτοῦ˙ τὰ ὄρη καὶ πάντες βουνοί, ξύλα καρποφόρα καὶ πᾶσαι κέδροι».

Ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία τυπώνει προχειρολογήματα διάφορων νεωτεριστῶν θεολόγων, χωρὶς καμμιὰ οὐσία, ποὺ φανερώνουνε μοναχὰ τὴν ἀπίστευτη γύμνια ἐκείνων ποὺ τὰ γράφουνε...

Ἀφοῦ οἱ θεολόγοι γινήκανε φιλόσοφοι κ᾿ ἐπιστήμονες, ἂς γίνουμε θεολόγοι ἡμεῖς, δίχως ἄλλο ἐφόδιο, παρὰ μοναχὰ τὴν πίστη μας, κατὰ τὰ βαθυστόχαστα λόγια τοῦ ἁγίου Νείλου, ποὺ λέγει: «Εἰ ἀληθῶς προσεύχῃ, θεολόγος εἶ». 

«Ἂν προσεύχεσαι ἀληθινά, εἶσαι θεολόγος»...
~ κυρ Φώτης Κόντογλου † (13 Ιουλίου 1965)

 

Πόσο θάθελα να κάθομαι στην Σκήτη της Αγίας Άννης.

Επιμέλεια: Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης

Πόσο θάθελα να κάθομαι στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης πούνε στο Άγιονόρος!

Μέσα στα άγρια κράκουρα, ξεχασμένος από τον κάθε άνθρωπο, κι’ εγώ να τους έχω ξεχασμένους όλους, εξόν από τους λιγοστούς πατέρας που θα ζούνε μαζί μου.

Να τρυπώσω στο κελλί μου, σα να με κυνηγάνε ληστάδες, να κρυφτώ, να δοξάζω τον Θεό που βρήκα καταφύγιο.

Ο Φώτης Κόντογλου εναντίον των ανάξιων ιερωμένων

Το όνομα και το έργο του Κόντογλου είναι συνδεδεμένο ακατάλυτα με την Θρησκεία. Με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη. Όσο όμως είναι σωστό ότι δεν μπορούμε να τον διαχωρίσουμε από την Ορθοδοξία, άλλο τόσο λάθος είναι να τον ταυτίζουμε με την Εκκλησία και με όλους τους λειτουργούς της. Κι αυτό επειδή ο Κόντογλου δεν δίστασε ποτέ να κατακρίνει τα λάθη της, από όποιον κι αν προέρχονταν αυτά.