«Οὐδέν ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων»
(Ἱερός Χρυσόστομος)
[Σέ τίποτε δέν ὀφελεῖ ἡ καθαρή ζωή, ὅταν δογματικῶς δέν πατᾶμε καλά]
Προσοχὴ πρὸ τοῦ κινδύνου τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ἀπὸ μόνη της ἔχει τὴν δύναμη νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπώλεια.
Ὁ προσωπικός μας ἀγῶνας γιὰ τή νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου εἶναι χωρὶς ἀμφιβολία ἐπιβεβλημένος. Ἔχουμε ἰσόβιο χρέος νὰ μετανοοῦμε συνεχῶς μέχρι τελευταίας ἀναπνοῆς.
Ὡστόσο ὁ ἀγῶνας τῆς μετανοίας δὲν καταργεῖ τὸ χρέος μας νὰ ἐλέγχουμε τὴν αἵρεση καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν καταπολέμησή της.
Ὅσοι ὑπερτονίζουν τὴ μετάνοια καὶ ἀποσιωποῦν, (σκόπιμα ἄραγε, ἢ ἀπὸ ἄγνοια;), τὸν ἔλεγχο τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν «ἀκάρπων ἔργων τοῦ σκότους», βρίσκονται σὲ λάθος δρόμο.