Γεμίσε η Θεσσαλονίκη με ευωδία απο από τα ιερά λείψανα του Αγίου Δημητρίου

  

 

Είναι μυροβλύτης ο άγιος Δημήτριος;

Τα σημάδια της παρουσίας τους, που δίνουν οι άγιοι, σπάνια κάνουν την καρδιά κάποιου που δεν πιστεύει να στραφεί προς το Θεό. Και τούτο, όχι γιατί είναι ξύπνιος, ορθολογιστής, κάτοχος πολλών γνώσεων & ευρείας αντίληψης κ.τ.λ., αλλά απλώς γιατί είναι πολύ εύκολο από τον καναπέ σου να παριστάνεις τον αμφισβητία, βέβαιος για τις απόψεις σου, χωρίς καμιά αγωνία για την αλήθεια και χωρίς καμιά πραγματική έρευνα για τα πράγματα που χιλιάδες άνθρωποι, διαχρονικά, μαρτυρούν ότι έχουν βιώσει και που εσύ, αγαπητέ μου αδελφέ, με μια κίνηση τα πετάς στον κάλαθο των αχρήστων χαμογελώντας περιφρονητικά.

"Πόσες χιλιάδες άνθρωποι λένε ψέματα" και πόσο σημαντικός είσαι εσύ, που το 'πιασες (χωρίς να το ερευνήσεις, επαναλαμβάνω) και δεν έπεσες στην παγίδα!... Ο εαυτός σου συγκαταλέγεται στα φωτεινά πνεύματα της ανθρωπότητας, αντίθετα με τους τιποτένιους τους παπάδες, που άλλο δεν κάνουν παρά να εξαπατούν και να ληστεύουν τον κοσμάκη!

Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης: Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος ο Μυροβλύτης Μία επικαιροποιημένη πρόσκληση Αγιότητας και Μαρτυρίου

                                             Αναδημοσίευση απο 26-10-2023

 Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος 

Οι Μάρτυρες της Πίστης δεν κατέκτησαν μόνο την αγιότητα, αλλά και την διαχρονικότητα, καθώς είναι πάντοτε επίκαιροι σε κάθε εποχή και ιστορική περίοδο, φωταγωγώντας με την εκούσια θυσία τους την "τεθλιμμένη οδό" προς την Βασιλεία των Ουρανών.

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

KONSTANTINOS VATHIOTIS
26 ΟΚΤ 2023

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος κατέχει ξεχωριστή θέση μέσα στο πάνθεον των Αγίων της Ανατολικής Ορθόδοξης του Χριστού Εκκλησίας, καθώς υμνήθηκε και αγαπήθηκε όσο λίγοι, ενώ τα πολλά θαύματα που επιτελούνται μέχρι σήμερα σε όσους με πίστη καταφεύγουν στην θερμή του μεσιτεία τον έχουν καταστήσει ιδιαίτερα λαοφιλή στον Ελληνικό λαό.

Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου: Μνήμη αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ 26-10-2001] (Γ 209 Α )

 

                   Μνήμη αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου     

   Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                                ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ

                        [εκφωνήθηκε στις 26-10-2001]    Γ 209 Α   Β΄έκδοσις 

                         

    Αγαπητοί, χαίρει ο ουρανός, χαίρει και η γη, όταν εορτάζεται η μνήμη ενός Αγίου. Χαίρει ο ουρανός, διότι εκέρδισε από την γην έναν άγιον· χαίρει και η γη, διότι έδωσε στον ουρανόν ένα παιδί της. Και οι άγιοι άγγελοι χαίρουν και αυτοί, γιατί κάνουν συνόμιλόν τους έναν άνθρωπον. Και οι άνθρωποι χαίρουν, γιατί ανοίγεται η δυνατότητα του ουρανίου αγιασμού των. Κι ο άγιος Δημήτριος, εστάθη ένας μέγας μάρτυς του Χριστού, που με το μαρτύριό του εδόξασε τον Κύριον· και έδωσε το καλό παράδειγμα πίστεως και αγάπης στον Χριστόν σε μυριάδες πιστούς μέσα εις την ιστορία.

Άγιος Δημήτριος o Μυροβλύτης: Ο Ναός, η Κρύπτη και Ιστορία για τη μεγάλη γιορτή

 

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και είναι αφιερωμένος στον Άγιο Δημήτριο, τον πολιούχο της πόλης.

Βρίσκεται στην ομώνυμη οδό και είναι πεντάκλιτη βασιλική του «ελληνιστικού τύπου», αλλά με πολλά ιδιαίτερα και σπάνια χαρακτηριστικά σε σχέση με άλλους ναούς της ίδιας περιόδου στην Ελλάδα.

Η Κρύπτη του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου

Η είσοδος της κρύπτης βρίσκεται δίπλα από τον δεξιό πεσσό του ιερού βήματος και οδηγεί στο χώρο εκείνο που σύμφωνα με την παράδοση φυλακίσθηκε, μαρτύρησε και τάφηκε ο Άγιος Δημήτριος.

Πρόκειται για το ανατολικό τμήμα του μεγάλου ρωμαικού λουτρού που βρισκόταν κοντά στην αγορά και το στάδιο για την εξυπηρέτηση των αθλητών.

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ: ΣΤΟΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

«Ἐμοὶ δὲ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ Θεός, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαὶ αὐτῶν(:Από εμένα με μεγαλοπρέπεια τιμήθηκαν οι φίλοι Σου, Θεέ μου, και οι αρχές της καταβολής και της ύπαρξής τους και εν γένει η δύναμη και επιρροή τους κάτω από το προστατευτικό Σου χέρι υπήρξαν εξόχως ισχυρές και αδιάσειστες)»[Ψαλμ.138,14], λέγει εκείνος ο Δαβίδ, ο πιο θεόπνευστος από τους ψαλμωδούς που υπήρξαν ποτέ. Αρχές του χορού των Αποστόλων είναι οι κορυφαίοι, του καταλόγου των προφητών όσοι κατονομάστηκαν ότι είχαν αξιωθεί την θεοπτία, των δε ιερών διδασκάλων και όλης της ομηγύρεως των οσίων όσοι ονομάστηκαν μεγάλοι σύμφωνα με την υπόσχεση του κοινού Σωτήρος όλων μας[ βλ. Ματθ.5,19: «Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν

Το μεγάλο Θαύμα: Όταν ο άγιος Αχίλλειος συνάντησε τον άγιο Δημήτριο, πριν την άλωση των πόλεών τους…

Τον και­ρό κα­τά τον ό­ποι­ο έ­μελ­λε να κυ­ρι­ευ­θεί η Θεσ­σα­λο­νί­κη α­πό τους Ά­γα­ρη­νούς, πο­ρευ­ό­με­νοι κά­ποι­οι ευ­λα­βείς χρι­στια­νοί προς τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, για την ε­ορ­τή του Α­γί­ου, έ­φθα­σαν στη βα­σι­λι­κή ο­δό, η ο­ποί­α εί­ναι στο Βαρ­δά­ρι.

Εκεί, εί­δαν ό­φθαλ­μο­φα­νώς κά­ποι­ο στρα­τι­ώ­τη, ο ο­ποιίος ερ­χό­ταν α­πό τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, και άλ­λον Αρ­χι­ε­ρέ­α, ο ό­ποι­ος ερ­χό­ταν α­πό τον δρό­μο της Λά­ρι­σας. Ό­ταν συ­ναν­τή­θη­καν, ο στρα­τι­ώ­της ά­πε­τά­θη προς
τον Αρ­χι­ε­ρέ­α και εί­πε:

— Χαί­ρε, Άρ­χι­ε­ρεύ του Θε­ού Α­χίλ­λει­ε.

Εί­πε και ο Άρ­χι­ε­ρεύς:

— Χαί­ρε και συ, στρα­τι­ώ­τα του Χρι­στού Δη­μή­τρι­ε.

Μό­λις ά­κου­σαν οι χρι­στια­νοί αυ­τά τα ο­νό­μα­τα, στα­μά­τη­σαν φο­βι­σμέ­νοι ε­κεί κον­τά για να δουν το τέ­λος. Λέ­γει, πά­λι ο στρα­τι­ώ­της:

— Ά­πό που έρ­χε­σαι, Άρ­χι­ε­ρεύ του Θε­ού Α­χίλ­λει­ε, και που πη­γαί­νεις;.

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἐφαρμοστής τοῦ νόμου Τοῦ Θεοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

 

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

     «Ἐμοὶ δὲ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ Θεός, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαὶ αὐτῶν(:Από εμένα με μεγαλοπρέπεια τιμήθηκαν οι φίλοι Σου, Θεέ μου, και οι αρχές της καταβολής και της ύπαρξής τους και εν γένει η δύναμη και επιρροή τους κάτω από το προστατευτικό Σου χέρι υπήρξαν εξόχως ισχυρές και αδιάσειστες)»[Ψαλμ.138,14], λέγει εκείνος ο Δαβίδ, ο πιο θεόπνευστος από τους ψαλμωδούς που υπήρξαν ποτέ. Αρχές του χορού των Αποστόλων είναι οι κορυφαίοι, του καταλόγου των προφητών όσοι κατονομάστηκαν ότι είχαν αξιωθεί την θεοπτία, των δε ιερών διδασκάλων και όλης της ομηγύρεως των οσίων όσοι ονομάστηκαν μεγάλοι σύμφωνα με την υπόσχεση του κοινού Σωτήρος όλων μας[ βλ. Ματθ.5,19: «Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν

O μεγαλομάρτυς Δημήτριος ο Μυροβλύτης

 Σήμερον συγκαλεῖται ἡμᾶς, τοῦ Ἀθλοφόρου ἡ παγκόσμιος πανήγυρις. Δεῦτε οὖν φιλέορτοι, φαιδρῶς ἐκτελέσωμεν, τὴν μνήμην αὐτοῦ λέγοντες. Χαίροις ὁ τὸν χιτῶνα τῆς ἀσεβείας διαρρήξας, διὰ τῆς πίστεως, τὴν δὲ ἀνδρείαν τοῦ Πνεύματος σεαυτῷ περιθέμενος. Χαίροις, ὁ καταργήσας τὰς ἐπινοίας τῶν παρανόμων, τῇ ἰσχὺϊ τῇ δοθείσῃ σοι, παρὰ τοῦ Θεοῦ. Χαίροις, ὁ λογχευθέντων τῶν μελῶν, τὸ μακάριον πάθος πνευματικῶς ἡμῖν ἀναζωγραφήσας τοῦ Χριστοῦ. Ὃν καθικέτευε, Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα Δημήτριε, λυτρωθῆναι ἡμᾶς ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, καὶ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 O μεγαλομάρτυς Δημήτριος ο Μυροβλύτης 

 Ο Άγιος Δημήτριος, από τους ενδοξότερους και δημοφιλέστερους Αγίους της Ορθοδοξίας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 280 μ.Χ., κατά τους χρόνους που βασίλευε ο μεγάλος διώκτης του Χριστιανισμού, ο Διοκλητιανός. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στο ρωμαϊκό στρατό και έφτασε μέχρι το βαθμό του χιλιάρχου, δηλαδή συνταγματάρχης, σε ηλικία 22 μόλις ετών. Ήταν από τη φύση του φιλομαθής, ερευνητικός άνθρωπος που έψαχνε το υψηλό και αληθινό, το οποίο βρήκε στη χριστιανική πίστη, στην Ορθοδοξία.

Τα πάντα μέσα στο Ναό “πλημμύρισαν” από το μύρο του Αγίου!...

 

Το θαύμα της Μυρόβλυσης του Αγίου Δημητρίου τον Οκτώβριο του 1987.

Το θαύμα της μυρόβλυσης του Αγίου Δημητρίου, εντός του Ιερού Ναού του στη Θεσσαλονίκη, κατά το έτος 1987, όπως την διηγείται ο τότε διάκονος του Ναού και σημερινός Εφημέριος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Σαράντα Εκκλησιών Θεσσαλονίκης, π. Χρήστος Κότιος.

Ήταν 26 Οκτωβρίου 1987. Ώρα περασμένες δέκα το βράδυ. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την μνήμη της αθλήσεως του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου καθώς και τα ελευθέριά της από την περίπου πεντακοσίων ετών (1430-1912) καταδυναστεία των Οθωμανών.

Ο ναός του Αγίου Δημητρίου με ανοιχτές τις πόρτες δεχόταν τους νυχτερινούς προσκυνητές, που γονάτιζαν μπροστά στην ασημένια λάρνακα με τα άγια λείψανα του Μυροβλύτου. Την ώρα εκείνη δεν θα ήταν περισσότεροι από τριάντα με σαράντα άνθρωποι στον ναό.

Το θαύμα του τυφλού της Ανδριανούπολης από τον Άγιο Δημήτριο

Ε­νας άν­θρω­πος α­πό την Ά­δρι­α­νού­πο­λη τυ­φλώ­θη­κε και έ­βα­λε στο νου του, να πά­ει στη Θεσ­σα­λο­νί­κη στον να­ό του α­γί­ου με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Δη­μη­τρί­ου να γι­α­τρευ­θεί. Και ε­τοι­μά­σθη­κε να κι­νή­σει, αλ­λά οι συγ­γε­νείς του τον εμ­πό­δι­ζαν λέ­γον­τάς του:

- Που θέ­λεις να πας άν­θρω­πε, που δεν μπο­ρείς να περ­πα­τή­σεις τό­σο δρό­μο πε­ζός, ε­νω μά­λι­στα εί­σαι και τυ­φλός! Κά­τσε στο σπί­τι σου και πα­ρα­κά­λε­σε τον Θε­ό και τον ά­γιο και θα σε ε­λε­ή­σουν κι ε­σέ­να, δι­ό­τι η ο δρό­μος εί­ναι πο­λύς και ε­πι­κίν­δυ­νος.

Ε­κεί­νος ό­μως κί­νη­σε στο δρό­μο σκον­τά­φτον­τας και χά­νον­τάς τον, και με πο­λύ κό­πο, ό­σο μπο­ρού­σε, πή­γαι­νε. Αύ­τον τον τα­λαί­πω­ρο βλέ­πον­τας ά­πό μα­κριά τους κό­πους και την προ­θυ­μί­α του ο με­γα­λο­μάρ­τυς Δη­μή­τριος έρ­χε­ται κα­βαλ­λά­ρης και συ­να­παν­τα τον τυ­φλό­νε­κεί­νον άν­θρω­πο, και του λέ­ει, σαν να μην ή­ξε­ρε:

— Που πη­γαί­νεις έ­τσι μο­να­χός, άν­θρω­πε, τυ­φλός και τα­λαί­πω­ρος;

Και ε­κεί­νος εί­πε:

— Πη­γαί­νω στον τά­φο του α­γί­ου Δη­μη­τρί­ου να α­να­βλέ­ψω

Το μεγάλο Θαύμα: Όταν ο άγιος Αχίλλειος συνάντησε τον άγιο Δημήτριο, πριν την άλωση των πόλεών τους…

              
Τον και­ρό κα­τά τον ό­ποι­ο έ­μελ­λε να κυ­ρι­ευ­θεί η Θεσ­σα­λο­νί­κη α­πό τους Ά­γα­ρη­νούς, πο­ρευ­ό­με­νοι κά­ποι­οι ευ­λα­βείς χρι­στια­νοί προς τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, για την ε­ορ­τή του Α­γί­ου, έ­φθα­σαν στη βα­σι­λι­κή ο­δό, η ο­ποί­α εί­ναι στο Βαρ­δά­ρι.

Εκεί, εί­δαν ό­φθαλ­μο­φα­νώς κά­ποι­ο στρα­τι­ώ­τη, ο ο­ποιίος ερ­χό­ταν α­πό τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, και άλ­λον Αρ­χι­ε­ρέ­α, ο ό­ποι­ος ερ­χό­ταν α­πό τον δρό­μο της Λά­ρι­σας. Ό­ταν συ­ναν­τή­θη­καν, ο στρα­τι­ώ­της ά­πε­τά­θη προς
τον Αρ­χι­ε­ρέ­α και εί­πε:

— Χαί­ρε, Άρ­χι­ε­ρεύ του Θε­ού Α­χίλ­λει­ε.

Εί­πε και ο Άρ­χι­ε­ρεύς:

— Χαί­ρε και συ, στρα­τι­ώ­τα του Χρι­στού Δη­μή­τρι­ε.

Μό­λις ά­κου­σαν οι χρι­στια­νοί αυ­τά τα ο­νό­μα­τα, στα­μά­τη­σαν φο­βι­σμέ­νοι ε­κεί κον­τά για να δουν το τέ­λος. Λέ­γει, πά­λι ο στρα­τι­ώ­της:

— Ά­πό που έρ­χε­σαι, Άρ­χι­ε­ρεύ του Θε­ού Α­χίλ­λει­ε, και που πη­γαί­νεις;.

Ο Μεγαλομάρτυς του Χριστού Δημήτριος

 «Βασιλιά, τις τιμωρίες και τα βάσανα με τα οποία με απειλείς εγώ τα θεωρώ ως χαρά και αγαλλίαση, διότι αυτά θα μου χαρίσουν την βασιλεία των ουρανών και ατελείωτη τιμή».

Εις την «θεοφύλακτον τῶν Θεσσαλονικέων μητρόπολιν», «ὑπερβαλλόντως ὑπερέχουσαν πλούτῳ τε καὶ ποικίλῳ καὶ ἀνθρώποις συνετοῖς καὶ χριστιανικωτάτοις», εγεννήθη και εμεγάλωσεν ο ωραιότερός της καρπός, «ὁ χαρίεις τὴν μορφήν, ψυχὴν δὲ χαριέστατος, ἡδὺς τὸ φθέγμα, τὸν τρόπον ἡδύτερος, γλυκὺς τὸν λόγον, τὸ ἦθος δὲ γλυκύτερος» Μεγαλομάρτυς του Χριστού Δημήτριος κατά τους χρόνους της βασιλείας του Διοκλητιανού και Μαξιμιανού Ερκουλίου (284-305 μ. Χ.) έχοντας ορίσει Καίσαρα Αχαΐας και Μακεδονίας τον Μαξιμιανό Γαλέριο. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός παρακινούμενος από τον Καίσαρα Γαλέριο, μέλος της «Τετραρχίας», εξαπέλυσε αληθινό πόλεμο εναντίον των χριστιανών.

Ο άγιος Δημήτριος, ο πολιούχος της Θεσσαλονίκης – Θαύματα προστασίας της πόλης του -- Συναξάρι τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυροβλύτου

Συναξάρι τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυροβλύτου

 (Ἀ­πό τόν Συ­να­ξα­ρι­στή τοῦ ἁ­γί­ου Νι­κο­δή­μου).

       Ὁ ἅ­γι­ος καί πα­νέν­δο­ξος με­γα­λο­μάρ­τυς καί θαυ­μα­τουρ­γός Δη­μή­τρι­ος ἔζησε κα­τά τούς χρό­νους τῶν αὐ­το­κρα­τό­ρων Δι­ο­κλη­τι­α­νοῦ καί Μα­ξι­μι­α­νοῦ κα­τά τό ἔ­τος 296. Κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν πό­λη τῆς Θεσ­σα­λο­νί­κης, κληρονόμησε τήν εὐ­σέ­βει­α ἀ­πό τούς γο­νεῖς του καί δί­δα­σκε τήν πί­στη πρός τόν Χρι­στό.

Ὅ­ταν πῆ­γε στή Θεσ­σα­λο­νί­κη ὁ Μα­ξι­μι­α­νός, τό­τε συ­νε­λή­φθη αὐ­τός ὁ μέ­γας Δη­μή­τρι­ος καί φυ­λα­κί­σθη­κε, ἐ­πει­δή ἦ­ταν πα­σί­γνω­στος γι­ά τήν εὐ­σέ­βει­α καί τήν χρι­στι­α­νι­κή του πί­στη.

Δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος η λιτάνευση του ιερού σκηνώματος του Αγίου Δημητρίου στους δρόμους της Θεσσαλονίκης...1.700 χρόνια άγρυπνος φύλακας της Συμβασιλεύουσας...

 ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΥΡΟΒΛΗΤΗΣ

 

«Σήμερον συγκαλεῖται ἡμᾶς, τοῦ Ἀθλοφόρου ἡ παγκόσμιος πανήγυρις. Δεῦτε οὖν φιλέορτοι, φαιδρῶς ἐκτελέσωμεν, τὴν μνήμην αὐτοῦ λέγοντες. Χαίροις ὁ τὸν χιτῶνα τῆς ἀσεβείας διαρρήξας, διὰ τῆς πίστεως, τὴν δὲ ἀνδρείαν τοῦ Πνεύματος σεαυτῷ περιθέμενος. Χαίροις, ὁ καταργήσας τὰς ἐπινοίας τῶν παρανόμων, τῇ ἰσχὺϊ τῇ δοθείσῃ σοι, παρὰ τοῦ Θεοῦ. Χαίροις, ὁ λογχευθέντων τῶν μελῶν, τὸ μακάριον πάθος πνευματικῶς ἡμῖν ἀναζωγραφήσας τοῦ Χριστοῦ. Ὃν καθικέτευε, Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα Δημήτριε, λυτρωθῆναι ἡμᾶς ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, καὶ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος η λιτάνευση του ιερού σκηνώματος του Αγίου Δημητρίου στους δρόμους της ΘεσσαλονίκηςΟ φόβος του ιού...

Ή μάλλον η θεοποίησή του...

Φαίνεται πως «ξεπερνά» την προστασία του Μυροβλήτη...

1.700 χρόνια άγρυπνος φύλακας της Συμβασιλεύουσας...

Όταν ακούσθηκε το ποδοβολητό του αλόγου του στα Κάστρα της...

Όταν απελευθέρωσε την πόλη το 1912...

Όταν την έσωσε από το μεγάλο σεισμό του 1978...

Και πόσες άλλες φορές...;

Ων ουκ έστιν αριθμός...

Πολλές φορές βοήθησα τους Θεσσαλονικείς πλην τώρα, από τις πολλές τους αμαρτίες και ανομίες απομακρύνθηκε ο Θεός απ΄ αυτούς

➥  και με πρόσταξε να τους αφήσω να παραδοθούν στα χέρια των Αγαρηνών

[Άγιος Δημήτριος]

Τον καιρό κατά τον οποίο­ έμελλε να κυριευθεί η Θεσσαλονίκη από τους Αγαρηνούς, πορευόμενοι κάποιοι ευλαβείς χριστιανοί προς τη Θεσσαλονίκη, έφθασαν στη βασιλική οδό, η οποία είναι στο Βαρδάρι.
        Εκεί που διέρχονταν τα Θεσσαλικά Τέμπη, είδαν οφθαλμοφανώς κάποιον στρατιώτη, ο οποίος ερχόταν από τη Θεσσαλονίκη, έφιππος, ωραίος μεν στη θέα και εκ φύσεως πολύ ευχάριστος και ευάρεστος, κατηφής, όμως, και μαραμένος, γεγονός που κάλυπτε τη χάρη της ευφροσύνης του, και σαν από κάποιο πένθος καταβεβλημένος και λυπημένος. Και άλλον Αρχιερέα, ο οποίος ερχόταν α­πό το δρόμο της Λάρισας. Ο άνδρας αυτός είχε ολόλευκα μαλλιά και γένια, γλυκό και ιλαρό πρόσωπο και σεμνή αμφίεση. Και μόνο με τη θέα του υποδήλωνε το μεγάλο του σεβασμό. Ό­ταν συ­ναν­τή­θη­καν, ο στρα­τι­ώ­της χαιρέτισε πρώτος τον πρεσβύτη και είπε:  — Χαίρε, Αρχιερεύ του Θεού Αχίλλιε. 

Ο Άγιος Δημήτριος ως πρότυπο κατηχητή και ιεραποστόλου

Ο Θεός σε εκείνους που αγωνίζονται τον Παρθενικόν βίον δίδει την Χάριν της Μυροβλησίας.

Στή συνείδηση τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας κάποιοι μῆνες ἔχουν ἰδιαίτερη σημασία καί γι' αὐτό ἀπέκτησαν πρόσθετη ὀνομασία. Ἔτσι ὁ Αὔγουστος εἶναι ὁ μήνας τῆς Παναγίας, ὁ Σεπτέμβριος τοῦ Σταυροῦ καί ὁ Ὀκτώβριος τοῦ Ἁγ. Δημητρίου.

Μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπιβεβαιώνεται ὁ ρόλος τῆς Παναγίας καί τοῦ Σταυροῦ στή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στήν περίπτωση δέ τοῦ Μεγαλομάρτυρα Ἁγ. Δημητρίου ἐπιβραβεύεται προφανῶς ἡ συμβολή του στή

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

         ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ                            Ὁ ἅγιος πού ὑμνεῖται καί τιμᾶται ἑξαιρέτως ἀπό ἐμᾶς, ἀνάμεσα στούς μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἐντόπιος καί συμπολίτης μας πολιοῦχος, τό μέγα θαῦμα τῆς οἰκουμένης, τό μέγα ὡράϊσμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὁ θαυματουργός καί μυροβλήτης Δημήτριος. Μέγας φωστήρας ἀνάμεσα σέ περίλαμπρα ἄστρα πού μόνος του κρατεῖ μέσα του μαζεμένα ὅλων τά χαρίσματα, ὅπως σύν Θεῷ θά ἀποδείξουμε, ὁ ἅγιος Δημήτριος μόνος του δικαιοῦται νά καρπώνεται ὅλες μαζί τίς εὐφημίες πού ὀφείλονται σέ ὅλους. Παρόλο πού δέν ἐπαρκοῦμε νά ποῦμε λόγο γιά τόν μεγαλομάρτυρα ἐν τούτοις ὁ πόθος μᾶς πιέζει νά μιλήσουμε κατά δύναμη καί ὁ καιρός ζητεῖ τόν ἐπίκαιρο λόγο καί τό χρέος ἐπιβάλλει νά θαυμάζουμε μέ τό λόγο τό ὑπερλόγο μεγαλεῖο του μάρτυρος.