Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται στα θέματα της Πίστεως;

                                         

Δικαιολογεῖται – καί μέ ποιόν τρόπο- ἡ ἀνάμειξη τῶν λαϊκῶν, τῶν ἁπλῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας, στά θέματα τῆς Πίστεως; Εἶναι ἡ θεολογία καί ἡ ὁμολογία τῆς Πίστεως ὑπόθεση μόνο τῶν Κληρικῶν καί δή τῶν ὑψηλοβάθμων; Πῶς ἐκφράζεται ἡ συμμετοχή τοῦ πιστοῦ λαοῦ στά θέματα τῆς Πίστεως; Ὑπάρχουν ἱστορικές μαρτυρίες γιά τούς ἀγῶνες τῶν λαϊκῶν Χριστιανῶν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας;

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΝΑ ΑΝΑΜΕΙΓΝΥΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ;

Τό διασπαστικό φαινόμενο ἀπαξίωσης τῶν λαϊκῶν πιστῶν στό Σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας!

Τό "θεολογίζειν" είναι εμπειρικό!

  Ἀπὸ ἱστολόγιο "ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ"

 

Εἰσαγωγή

Ἀποφασίσαμε νά γράψουμε ἐν φόβῳ Θεοῦ ἕνα μικρό πόνημα, τό ὁποῖο ἅπτεται ἑνός εὐαίσθητου ζητήματος, μέ τό ὁποῖο θεωροῦμε πώς πρέπει νά ἀσχοληθοῦμε πρός ὠφέλειαν καί προβληματισμόν πάντων, ἔχοντας ὑπόψιν δύο πιθανούς κινδύνους: 

Πρῶτον, νά παρεξηγηθοῦμε ὡς πολλά λαλοῦντες χωρίς νά εἴμεθα καί τίποτα, καί

Δεύτερον, νά τσιμπήσουμε λιγάκι τόν ἐγωισμό αὐθεντιῶν.  

Γιά τό πρῶτο δέν μᾶς νοιάζει οὐδόλως διότι ὄντως εἴμεθα τίποτα καί τίποτα καλύτερο.

Γιά τό δεύτερο, εὐλογεῖτε ἐκ τῶν προτέρων.

Ξεκινᾶμε τό παρόν κείμενό μας, ὑπενθυμίζοντας τό αὐτονόητον· 

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεανθρώπινος Ζωντανός Ὀργανισμός, εἶναι τό Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ μέλη: τόν κλῆρο καί τόν λαό καί Κεφαλή τοῦ Σώματος τόν ἴδιο τόν Χριστό!

Ὅπως, λοιπόν, ἐάν σέ ἕνα ἀνθρώπινο ὑλικό σῶμα πληγωθοῦν μέλη τό σῶμα συμπάσχει, πονᾶ ὁλόκληρο καί καθίσταται ἀτελές, ἀκόμα καί ἀνάπηρο, πόσο μᾶλλον εἶναι χειρότερο τό πνευματικό πλήγωμα, δηλαδή ὅταν στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ γίνεται προσπάθεια ἀπενεργοποίησης μελῶν χωρίς τήν θέλησή τους, ἀπό ἄλλα μέλη, διά τῆς ἀπαξιώσεως (περιφρονήσεως ἤ ἐκμετάλλευσής των);